6 ขยาดรัก
ขยาดรัก...ฉันตั้งใจจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดแล้วเปิดร้านขายอุปกรณ์การเกษตร ปุ๋ยและเคมีภัณฑ์
เพราะเห็นใครๆเขาทำกิจการนี้ก็ไปได้ดีกันทั้งนั้น แต่พอปรึกษากับพ่อแม่กลับไม่เห็นด้วยซะงั้น
อ้างว่ามีคู่แข่งและความเสี่ยงสูง กลับไล่ให้ฉันไปสอบบรรจุข้าราชการ(ความฝันของคนแก่ต่างจังหวัดที่อยากมีลูกเป็นเจ้าคนนายคนน่ะครับ)ฉันจะทำอย่างไรได้เพราะต้องอาศัยเอาโฉนดเขาเข้าแบ้งค์นี่ครับถ้าจะเปิดร้านค้ากันจริงๆ เอาก็เอาวะ ฉันไปสมัครสอบบรรจุและมีเวลาอ่านหนังสือแค่สามสัปดาห์เท่านั้นเอง
แต่ฉันมีสมาธิอย่างมากอ่านอะไรก็เข้าใจทะลุปรุโปร่งและจำได้แม่นยำมาก ฉันทำข้อสอบได้แทบจะทุกข้อในทุกวิชา ผลการสอบแข่งขันออกมาฉันติดอันดับต้นๆในการบรรจุ
ครั้งแรกแค่สิบคน จากผู้เข้าสอบแข่งขันเกือบๆหนึ่งหมื่นคน
“เก่งมากขนาดจบมากว่าสิบปีแล้วยังสอบเอาชนะเด็กๆที่เพิ่งเรียนจบมาหมาดๆได้”
พ่อแม่พี่น้องต่างแสดงความยินดี แต่ฉันรู้สึกแกนๆเพราะต้องไปบรรจุที่ต่างจังหวัด(ที่จริงอีกบัญชีที่สอบของ กทม.ฉันก็สอบติดแต่พอมาคำนวณค่าใช้จ่ายเงินเดือนข้าราชการที่เพิ่งบรรจุใหม่เอาตัวไม่รอดแน่ๆครับ) ฉันเลือกลงจังหวัดที่ติดกับกรุงเทพฯ แต่โทษทีพอวันไปรายงานตัวไกลมากกันดารมากเป็นจังหวัดที่ติดกรุงเทพก็จริงแต่อำเภอที่ฉันต้องไปทำงานอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับกรุงเทพน่ะครับ
“ผมเลือกลงที่นี่เพราะเห็นพี่เลือกนะครับ”เล็กแสดงตัวว่าจะต้องไปทำงานที่เดียวกันกับฉัน นั่นทำให้ฉันห่อเหี่ยวใจมากเล็กผอมโซยังกับขี้ยา หน้าตาก็บอกยี่ห้อว่ามาจากที่ราบสูงๆๆๆเชียว ฉันทำความรู้จักทักทายไปตามมารยาท
ฉันเลือกบ้านพักชั้นเดียวที่เป็นบ้านร้างไม่มีคนอยู่มานานมากแล้ว จึงต้องทำความสะอาดยกใหญ่และซ่อมแซมหลายๆอย่างกว่าจะเข้าที่เข้าทาง เพราะว่าฉันต้องการความเป็นส่วนตัว
ส่วนเล็กเลือกจะไปอยู่บ้านอีกหลังอ้างว่าจะได้อยู่กับคนบ้านเดียวกัน
แต่โดยส่วนใหญ่เล็กมักจะมาขลุกตัวอยู่กับฉัน กินนอน ดูทีวี ฟังเพลง ขับรถเที่ยวเรามักจะไปด้วยกันเสมอๆ ฉันเองก็ยินดีให้ความช่วยเหลือน้องเขาทุกๆอย่างด้วยรู้อยู่แล้วว่า
ข้าราชการแรกบรรจุกว่าจะได้รับเงินเดือนก็หลายเดือนอยู่
“พี่ทีไปอาบน้ำก่อนซีครับจะได้สบายตัว” หลังจากเราทานอาหารเย็นกันเสร็จสักพักแล้ว
ฉันขอตัวไปอาบน้ำแล้วสวมใส่เสื้อกล้ามกางเกงบรอกเซอร์ (ชุดนอนฉันน่ะไม่ได้เจตนาจะยั่วใคร)
แล้วฉันก็มาเหยียดตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนดูทีวีข้างๆเล็ก
“พี่ทีจะทำอะไรผมก็ได้นะครับ” นั่นไง ว่าแล้วเชียวฉันรู้ฉันดูออกถึงกริยาอาการทั้งหมดทั้งปวงของเล็ก ก็หุ่นห้าหน้าตา ของฉันมันปราณีหัวจิตหัวใจใครที่ไหนกันหล่ะ ฉันจึงได้แต่ยิ้มให้เขาอย่างรู้ทัน แต่ฉันตั้งใจแล้วว่าจะขอทำงานนี้จนเกษียณและจะไม่ยอมให้ใคร หรืออะไรมาทำให้ฉันด่างพร้อยได้อีกฉันหันความสนใจไปที่รายการในทีวีโดยไม่ได้ใส่ใจเล็กอีกใจหนึ่งก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเล็กจู่โจมมาจะทำอย่างไร.............. แล้วฉันก็โล่งใจเมื่อเขาขอกลับบ้านพักไปแล้ว
ฉันยังคงทำตัวเหมือนเดิม เล็กก็ทำตัวเหมือนเดิม
“คืนนี้ ผมมานอนเป็นเพื่อนนะ”เอากะเขาสิ
เขาคะยั้นคะยอให้นอนด้วยกัน แต่ฉันให้เขานอนบนเตียงคนเดียวเพราะเป็นเตียงเดี่ยว
ใจก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขาลงมาจากเตียงจะทำอย่างไร..................
ฉันมารู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เล็กเองก็คงไม่กล้าทำอะไรเพราะดูๆฉันจะไม่เล่นด้วยสักทางเดียว
เรายังคงวางตัวเป็นปกติ สนิทสนมไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอๆ
ผ่านไปสามเดือนมีน้องมาบรรจุเพิ่มจากการเรียกตัวครั้งที่สอง เข้าพักที่บ้านพักข้างๆฉันที่ยังมีห้องว่างอยู่หนึ่งห้อง ซึ่งน้องคนนี้ตัวเตี้ยขาวท้วมฉันมองปราดเดียวก็รู้ว่าเกย์สาวของแท้แน่นอน แล้วเขาก็เข้ามาตีซี้ทำตัวสนิทชิดเชื้อมีธุระกับฉันตลอดไม่เว้นแม้แต่ที่บ้านพัก
“พี่ทีๆ”แบนมายืนเรียกอยู่ที่เทอเรสหน้าบ้านฉันออกไปหาทั้งๆที่นุ่งผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวเพราะว่ากำลังจะอาบน้ำ
“หุ่นดีจังครับ”นั่นไงปากว่ามือลูบตั้งแต่หน้าอกจนถึงท้องเชียว ฉันรีบถอยกรูด
“ทั้งหน้าทั้งหุ่นเนี่ย................ถ้าไม่บอกไม่มีทางรู้เลยนะว่าอายุ สามสิบปลายๆแล้วน่ะ”
ยังยังไม่หยุดเอากับมันดิ
ปรื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เล็กขับมอเตอร์ไซผ่านมาพอดีไม่ทักทายสักคำทำหน้าบึ้งตึงหันค้อนขวับไปทางอื่นเชียวก็น่าอยู่หรอกตั้งแต่แบนมาอยู่ที่นี่เกาะติดฉันยังกะตุ๊กแกจนฉันแทบไม่มีเวลาได้พุดคุยกับเล็กกันเลยทีเดียวแถมยังมาเจอภาพทิ่มตาแทงใจเข้าให้อย่างจัง
“ที....เล็กมันว่าเธอมีอะไรๆกับแบนน่ะ”พี่สุแม่ม่ายที่พักอยู่บ้านที่ติดกับฉันอีกด้านหนึ่งมาบอกให้ฉันรู้ตัว
“เขาว่าเธอน่ะ.............................” เฮ้ยมากไปๆฉันเริ่มหวั่นไหว
“เขายังบอกอีกว่า........................”
“ผมจะไปชกปากมันเดี๋ยวนี้แหละ.........”ฉันสุดจะทนกับการถูกใส่ร้ายโดยไร้ซึ่งความเป็นจริง
“เดี๋ยวก่อนที............”พี่สุฉุดดึงฉันไว้เต็มที่
“ปล่อย..ผมจะไปคุยกับมัน”คราวนี้พี่สุกอดฉันไว้แน่น
“พี่เป็นผู้ใหญ่แล้วนะถ้าใครๆรู้ว่านำเรื่องนี้มาบอกทีคนอื่นเขาจะมองพี่ว่าอย่างไร” ที่แท้ก็ห่วงตัวเองพูดไปก็กอดฉันไปตั้งนานสองนานกว่าสิบยี่สิบนาทีได้ มือไม้ก็ลูบไปตามแผ่นอกฉัน...........แล้วยังเอาหน้าอกหน้าใจคุณเธอถูไถไปตามต้นแขนฉันซะจน...............ฉันรู้สึกกระอักกระอ่วนไปหมด
“ครับๆไม่ไปไม่พูดก็ได้ครับ.........”นั่นแหละคุณเธอถึงยอมปล่อยฉันให้เป็นอิสระเอ๊ะ...ชักจะยังไงๆอยู่นะฉันยังงงๆกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านไป
ฉันนั่งทบทวนเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ถึงพฤติกรรมของทั้งสามคน
“ไม่น่าไว้วางใจทั้งหมด”ฉันบอกกับตัวเอง และพยายามอยู่ห่างพวกกระหายหิวโซที่จ้องจะงาบฉันทั้งสามนั่น
ฉันเก็บตัวปิดใจไม่กล้าคบหาใครอีก กลัวตัว กลัวใจกลัวปากพวกกระสือหิว...................
ฉันยอมรับว่าเหงามากว้าเหว่มาก.....................ครืนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆ
ฝนตกหนักมากไม่ยอมลืมหูลืมนานตาหลายชั่วโมง
“เหมียวๆๆๆ................”ฉันเดินรอบบ้านตามหาต้นเสียงนั้น แมวตัวอ้วนขดตัวอยู่ซอกมุมหน้าบ้านตัวเปียกปอนร้องเรียกตัวหนาวสั่น ฉันสงสารจึงอุ้มมาเช็ดเนื้อตัวและหาผ้าเก่าๆมาห่มให้ หลังจากนั้นฉันก็มียัยเหมียวที่คอยอยู่เป็นเพื่อนพอคลายเหงาได้บ้าง
ผ่านไปแค่สองเดือน เพื่อนตัวเล็กของคงกลัวฉันเหงามั้ง ตกลูกมาอีกห้าตัว.........อีกหนึ่งเดือนถัดมามันก็หนีหายไปเลย.............ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรทิ้งลูกๆทั้งห้าให้ฉันเลี้ยงดูซะงั้น
วันทั้งวันเดือนทั้งเดือนฉันจึงวุ่นวายอยู่กับเจ้าตัวเล็กทั้งห้าที่นับวันยิ่งน่ารักและทวีความซุกซนขึ้นเรื่อยๆ แล้วไม่นานก็เหลือสี่สามสองหนึ่ง จนในที่สุดไม่เหลือเลยแม้แต่ตัวเดียว
มีคนขอไปเลี้ยงบ้าง กลายเป็นของเล่นของเจ้าตูบจนตายบ้างหนีหายไปบ้าง ชีวิตฉันจึงวนเวียนกลับมาที่ความเหงาว้าเหว่ดุจเดิม
“พี่ทีๆ............” เด็กในตลาดนั่นเอง มายืนเรียกฉันที่หน้าบ้านเนื้อตัวเปียกปอนมอมแมม
คงวิ่งเล่นน้ำฝนตามประสา
“ไปอาบน้ำอาบท่าเดี๋ยวไม่สบาย ฟ้าร้องฟ้าแลบอย่างนี้ไปวิ่งเล่นกลางแจ้งได้อย่างไรกัน”
ฉันยื่นผ้าขนหนูให้และบ่นไปด้วยความเป็นห่วงที่จริงเด็กนัทจะแวะเวียนมาหาฉันทุกวันเสาร์อาทิตย์มาช่วยเลี้ยงดูแมวมาดูทีวีบางทีอยู่ทั้งวันอาหารมื้อเที่ยง-เย็น กินอยู่กับฉันเสร็จสรรพ
“พ่อแม่ไม่ว่าเอาหรือหายมาทั้งวันอย่างนี้”
“ไม่ครับ.........ผมอยู่กับยายยายบอกว่าดีแล้วที่ไม่ได้ไปเล่นซุกซนที่ไหนให้เป็นห่วงน่ะ”
เมื่ออาบน้ำเสร็จนัทก็สวมเสื้อคอกลมกางเกงขาสั้นแล้วมานอนดูทีวีข้างๆฉันด้วยความคุ้นเคย
ตรงกลางเป้าตุงเด่เชียว.............ต้องคิดอะไรกับฉันแน่ๆเลยฉันมองหน้ายิ้มๆนัทกลับส่งยิ้มทำตาหวานตอบมาซะงั้น
“ดูทีวีไปนะ พี่ไปตลาดแป๊บเดียว..................”ฉันกลัวเหตุการณ์จะลุกลามบานปลายไปกว่านั้น เลยขอตัวไปซื้อของ
ที่จริงนัทเป็นเด็กวัยรุ่นที่จัดว่าหล่อเหลาทีเดียว แต่เพิ่งอยู่ ม.2 ไอ้ฉันก็ไม่ชอบบริโภคเด็กซะด้วยซี ที่สำคัญกลัวปัญหาที่จะตามมายิ่งเป็นข้าราชการที่อยู่ตามต่างจังหวัดด้วยแล้วโดนหนักแน่
“เด็กบ้าเอ๊ย..........ช่างกล้าเสียจริงเชียว”ฉันสบถกับตัวเอง หลังจากนั้นฉันบอกนัทว่าก่อนมาหาฉันให้โทรหาก่อนจะได้ไม่เสียเวลาถ้าฉันไม่อยู่................ แล้วฉันก็ไม่เคยรับนัดและอยู่กันกับนัทสองต่อสองอีกเลย
ถึงฉันจะระวังตัวซะขนาดนั้นก็ไม่ได้พ้นจากคำครหาไปได้
“พี่ทีน่ะ.........เขาชอบขบเคี้ยวกระดูกอ่อนๆกร๊อบๆๆๆน่ะครับ”เล็กแซวในงานเลี้ยง พี่สุและเพื่อนร่วมงานส่งเสียงหัวเราะครื้นเครงเหมือนกับว่ารู้เห็นเรื่องนี้กันดีแล้วทุกๆคน นั่นทำให้ฉันฉุนมากถึงขั้นไม่ยอมพูดกับเล็กอีกเลยก็ปากมันทำให้ฉันเสื่อมเสียได้ซะขนาดนั้นทั้งๆที่ไม่ได้เป็นความจริงสักนิดเดียว
ฉันพูดคุยกับนัทตามตรงเขาเข้าใจดีและเรายังรู้สึกดีๆต่อกันแต่ระวังตัวกันมากขึ้นไม่แม้กระทั่งจะยืนคุยกันสองต่อสองในทุกที่ ฉันเองก็พยายามตีตัวออกห่างจากเพื่อนร่วมงานที่
ปากร้ายใจต่ำพวกนั้น ฉันกลายเป็นคนสันโดษ................ ไปไหนมาไหนอย่างเปลี่ยวดายอย่างช่วยไม่ได้
ฉันรังเกียจเล็กถึงขนาดที่ว่าเขาอยู่ที่ไหนฉันจะไม่ย่างกรายเข้าไปใกล้เลยแม้กระทั่งเห็นเขาเดินมาแต่ไกลฉันจะไม่ยอมเดินสวนทางเข้าไปใกล้แต่เลือกที่จะเดินเลี่ยงไปอีกทาง เมื่อเขารู้แล้วว่า
ฉันไม่เล่นด้วยแน่แล้วจึงแสดงสิ่งที่ปิดบังอำพรางออกมาให้เห็นเช่น ใส่นาฬิกาหรู หิ้วกระเป่าหนังยี่ห้อดัง สวมเสื้อสูทราคาแพงแต่นั่นแค่ชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนว่าไปยืมเกย์ที่ไหนมาซึ่งฉันดูออกอยู่แล้วเพราะไซส์ไม่พอดีตัวของเหล่านั้นดูดีมีรสนิยมมากกว่าของส่วนตัวที่เล็กใช้ๆอยู่และคนอย่างเล็กไม่มีปัญญาซื้อของแพงๆพวกนี้ได้อยู่แล้วเงินที่จะกินจะใช้แทบจะไม่ชนเดือนดูได้จากเมื่อก่อนยืมฉันได้ตลอด แต่ตอนนี้มีเงินใช้ไม่ขาดมือฉันตีความได้อย่างเดียวว่าที่เข้ากรุงเทพทุกเย็นวันศุกร์แล้วกลับมาเช้าวันจันทร์น่ะไปขายตัวมาแน่นอนเพราะลำพังเงินเดือนข้าราชการบรรจุใหม่ไม่มีปัญญาใช้ชีวิตได้ฟุ้งเฟ้อได้ขนาดนั้น
เท่านั้นยังไม่พอยังพาคู่ขาน้องมหาลัยมานอนค้างด้วยทีละหลายๆวันซึ่งก็ดูออกได้ง่ายนิดเดียว คุณเธอจะซักผ้ารีดผ้าให้เล็กปัดกวาดเช็ดถูบ้านซึ่งปกติเห็นเล็กมันทำแค่ที่ซุกหัวนอนเท่านั้น ล้างกระบอก-กรอกน้ำสารพัดงานที่ภรรยาควรทำให้สามีน่ะเรียบร้อยดีออกครับ
ฉันไม่ได้สะเออะสารแนอะไรด้วยเผอิญบ้านหลังที่เล็กอยู่น่ะอยู่เยื้องๆไปทางหลังบ้านฉันน่ะเองเห็นทุกรายละเอียดโดยไม่ตั้งใจครับ............... นั่นมันยิ่งทำให้ฉันไม่ชอบเล็กมากขึ้นไปอีก
ฉันทำงานอยู่ที่นี่ครบหนึ่งปีก็มีน้องร่วมงานที่รียกบรรจุรอบที่เท่าไหร่ไม่แน่ใจ.....(ในการสอบบรรจุแต่ละครั้งจะใช้บัญชีเดิมเรียกบรรจุแทนตำแหน่งว่างไปจนครบสองปีน่ะครับ)
คราวนี้น้องใหม่ ไปอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกันกับเล็ก ด้วยบ้านหลังอื่นเต็มทุกห้อง
จึงต้องเก็บข้าวของที่ห้องเก็บของออกไปแล้วทำเป็นห้องพักได้อีกหนึ่งห้อง ฉันรู้สึกตะหงิดๆว่า
คราวนี้ไอ้เล็กต้องชดใช้กรรมที่ทำไว้กับฉันเป็นแน่แท้ จากการสังเกตอาการเดินตูดบิดตูดเบี้ยวของปอนน้องใหม่หนุ่มนั้น(ใช้คำว่าสาวน่าจะเหมาะกว่าน่ะตัว......)
ปอนหน้าตาหุ่นเหิ่นใช้ได้แต่ออกสาวมากหน่อยที่สำคัญยัยนี่จอมตื้อทนทายาทนี่ขนาดฉันเห็นแค่นอกบ้านนะเดินตามเล็ก มีธุระกับเล็กตลอดจนฉันชักจะไม่แน่ใจว่ามันเอาเวลาไหนไปทำงานน่ะ แล้วยิ่งพักบ้านหลังเดียวกันด้วยแล้ว หลังจากปิดประตูหน้าต่างจะตื้อกันมากขนาดไหนกันน่ะ
ฉันไม่ได้สนใจอะไรเหงาๆฉันก็โทรศัพท์หาเพื่อนๆ................... แต่พักนี้คู้ซี้ฉันอกหักโทรหาฉันเช้าสาย บ่ายเย็น และคุยครั้งละนานๆแล้วคนที่สนิทกันมากๆคุยกันน่ะไม่รู้ว่าคนนอกจะตีความอย่างไรแต่ที่แน่ๆเล็กมองฉันด้วยสายตาตัดพ้อน้อยใจ และดูเขาไม่พอใจที่มีเสียงเรียกดังขึ้นที่เครื่องฉัน…………….ก็น่าอยู่หรอกเพราะฉันกับเพื่อนรักน่ะเรียกกันว่าที่รัก........แล้วยังพูดกันจ๋า......... จ๊ะทุกคำน่ะครับ
ฉันยอมรับว่าปอนมัน โค-ตะ-ระ บรรพบุรุษตื้อจริงๆ ขนาดเล็กเดินหนีมันยังเดินตาม เขาทำท่าทางหงุดหงิดมันยังสู้ๆๆ..................เล็กมองมาที่ฉันทุกครั้งที่ปอเข้าใกล้ แต่ฉันทำท่าไม่ยี่หร่ะ ไม่สนใจ พอเล่าให้เพื่อนฟัง................ เพื่อนขำกลิ้ง แล้วเรายิ่งคุยกันบ่อยครั้งขึ้นหวานแหววมากขึ้นไปอีกครับ
และแล้วสิ่งที่ทำให้ฉันมั่นใจได้ว่าทั้งคู่ตกเป็นของกันและกันแล้วคือ ปอนมาหาเล็กแทบจะทุกชั่งโมง ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ปอนดูแลเรื่องอาหารการกินให้ เวลาเล็กไปไหนมาไหนปอนกระสับกระส่ายชะเง้อชะแง้แลทางกลับมาพอเล็กมาถึงวิ่งเชียว.......วิ่งครับรีบวิ่งไปรับกันถึงที่ หนักๆเข้ามีการงอนง้อกันจนออกหน้าออกตาประมาณว่าแสดงความเป็นสามี ภรรยากันเต็มที่..................แต่รู้สึกว่าเล็กจะอายๆฉันทุกครั้งที่เห็น ก็น่าอยู่หรอกเพราะเล็กมันออกลายเดิมๆแมงดาดีๆนี่เอง ปอนน่ะแม่มันเพิ่งตายได้รับเงินเงินฌาปนกิจและเงินประกันชีวิตมาเป็นล้านเชียว ออกรถป้ายแดงมีเงินให้เล็กใช้สบายมือมันเองก็คงสบายรู.........ไปเลยเหมือนกันสำหรับฉันมันน่าสมเพชทั้งคู่เลยว่ะ ตัวนึงก็ร่านมากวิ่งตามเขาทั้งวันอีกตัวก็ทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน.....................
ผ่านไปประมาณครึ่งปี เล็กออกมาประกาศว่าจะแต่งงานกับแฟนผู้หญิงและพยายามทำตัวเหินห่างๆนังร่านปอ นคงเบื่อคงโกยเงินมากพอแล้วหรือนังแต๋วจ่ายให้ไม่ถึงใจก็ยากจะคาดเดา
แต่ดูทั้งคู่จะมีปัญหากันจริงๆนังร่านไม่ทำตัวไฮเปอร์วิ่งหาเล็กทุกชั่วโมงให้ชาวบ้านปวดหัว
ไม่ไปไหนมาไหนด้วยกันออกจะมึนตึงต่อกันด้วยซ้ำมันก็เป็นไปได้แค่นั้นแหละฉันบอกกับตัวเองอย่างสมเพชใจ
แต่แทนที่เรื่องราวมันจะจบๆเงียบๆกันไป................... เปล่าเลยไอ้แมงดาตัวดีกลับเปลี่ยนเป้าหมายกลับมาหาฉันเสียนี่ เริ่มจากการส่งสายตาหวานมากระลิ้มกระเหลี่ยฉัน........เวลามีงานเลี้ยงมันเลือกที่จะร้องเพลงคาราโอเกะเนื้อหาโดนๆมาจีบฉันเพลงแล้วเพลงเล่าคอยส่งสายตาเว้าวอนอยู่นั่นทุกครั้งทุกๆงาน.............. โดยไม่รู้สึกกระดากอายแล้วเพื่อนร่วมงานต่างช่วยมันร้องซะงั้นเหมือนประหนึ่งว่าเป็นอันรู้ๆกัน ฉันต่างหากที่ต้องอายเดินหนีด้วยความกระอักกระอ่วนใจทุกที
ฉันไม่ได้คิดว่ามันหลงรักฉันหรอก มันยังไม่ได้แอ้มฉันต่างหากหล่ะมันต้องการเอาชนะฉันก็แค่นั้นฉันเฝ้าบอกกับตัวเอง ฝึบ...................ขณะที่ฉันคิดอะไรเพลินๆไม่รู้เล็กมาจากไหนดึงตัวฉันเข้าไปกอดซะงั้น ตั้งแต่ได้สมสู่กับนังร่านนั่นช่างใจกล้าหน้าหนาขึ้นมากโข
“ปล่อยฉัน.....อย่าเอาตัวเอามือที่น่าขยะแขยงของแกมาแตะต้องตัวฉันจับของใครต่อใครมากี่รายแล้วนั่น” ฉันต่อว่าและพยายามดิ้นรน
“ขยะแขยงเหรอ....ลองดูก่อนเถอะน่า.........”แทนที่จะหยุดเล็กลับกอดฉันแน่นขึ้นยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่และทำท่าจะจูบฉันซะงั้น
“ไม่เอา...........ยี้.............. ผั๊วะ.........”ฉันดิ้นรนผลักไส ด้วยความรังเกียจมือไม้ปกป้องสุดฤทธิ์จนฝ่ามือโดนหน้าเล็กเข้าอย่างจัง
คราวนี้เล็กยอมปล่อยแต่แสยะยิ้มมาที่ฉันอย่างสะใจ ฉันรีบวิ่งกลับบ้านโดยไม่มองกลับไปที่เล็กอีกเลย...................... ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาฉันระวังตัวแจบ้านช่องแทบจะไม่เปิด ไม่อยู่ตามลำพังใกล้กับเล็ก แล้วคำพูดฮิตติดปากของคนทั้งที่ทำงานคือคำว่า“น่าขยะแขยง”ดูดู้ดูมันทำคนที่ต้องอายก็ยังคงเป็นฉันอยู่ดี
ฉันเบื่อมากจึงเขียนย้ายในเดือนถัดมา เล็กรู้แน่แล้วว่าฉันไม่เล่นด้วย จึงหันไปเล่นกับเกย์เฒ่า
แต่ก็ไม่ได้นานนักเพราะเกย์เฒ่ามีเด็กเลี้ยงไว้ในฮาเร็มถึงสองคน รายต่อมาเล็กก็ไปเล่นกับผัวเก่าของเกย์เฒ่านั่นเอง ทีนี้ทำตัวออกสาวจ๋าเชียวซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เขาไปไหนๆแถมสะพายแล่งกระเป๋าใบเล็ก ...............สาวซะ....................ฉันรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจได้ถูกต้องที่สุดที่ไม่ยอมมีอะไรลึกซึ้งกับเล็ก พญาเกย์เทครัวตนนั้น ...............
“ว้ายยยยยยยยยยยยยยยย .......น่าขยะแขยงที่สุดดดดดดดดดดดด”
ขำครับดีแล้วที่ไม่ยอมมีไรด้วยกระล่อนแรดดีจริวคนๆนี้ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ หาตัวจริงไม่เจอ ทำไมชีวิตคุณถึงมีเรื่องวุ่นวายเสียจริงแล้วจะมีความสุขไหมเนี่ย
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ
สุดยอดครับผม
สุดยอดครับผม ขอบคุนคับ ขอบคุนนะคับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ สนุกมากครับ สนุกมากคับ สาวๆตีกัน ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2