++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 3
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“ โหมดอัจฉริยะทำงานอัตโนมัติเมื่อเห็นว่านายกำลังจะเกิดอุบัติเหตุ เป็นความสามารถที่เราก็เพิ่งรู้ว่าทำได้ระบบอันซับซ้อน ทำให้เราทำได้ทุกอย่าง เพื่อไม่ให้นายต้องได้รับบาดเจ็บเราเกิดมาเพื่อดูแล ปกป้องนาย ซึ่งเป็นคนที่เรารัก ”
“ ขอบใจนะนิค เราไม่รู้จะพูดไงเลย ที่แน่ๆคือเรารู้สึกดีจริงๆขอบใจมากนะ ”
“ ไม่เป็นไร งั้นลองดูใหม่นะนัท ไม่ต้องห่วง เราเซฟตี้ได้ทันแน่นอน ”
“ อ่า.. ก็ได้ ”
**** Hidden Message *****
“ นัทจะงีบสักหน่อยก็ดีนะ มันเป็นการผ่อนคลายซึ่งก็ดีกับตัวนัทนะ ”
“ อืม ก็ดีแฮะ งั้นของีบสักแปบ ”
แล้วนัทก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักนิค เพียงชั่วเวลาไม่นาน..ภายใต้ร่มเงาของต้นมะม่วงต้นใหญ่ที่ร่มครึ้ม ประกอบกับลมที่พัดมาเอื่อยๆแบบเย็นสบาย เขาก็หลับสนิทไปอย่างง่ายดาย โดยมีนิคนั่งพิงต้นมะม่วงเงียบๆลำดับความคิดและเหตุการณ์ที่ผ่านมาในวันนี้ได้สักพัก แล้วก็เข้าโหมดสแตนบายชะลอการทำงานของสมองกล และวงจรภายในให้ช้าลงจนเหมือนสงบนิ่งเสมือนเป็นการพักการทำงานของวงจรอีเลคโทรนิค เขาคงกำลังหลับในแบบของหุ่นยนตร์นั่นเอง..
คนกับหุ่นจะรักกันได้ไง...? ขอบคุณมากมายคัฟ{:5_136:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ เพื่อดาวดวงนั้นต้องสู้จนสุดใจ อ่านนะคับ ^^ ขอบคุณครับ ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง
ขอบคุณมากคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆๆเลยครับบบ สนุก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากคับผม ขอบใจมากครับ ขอบคุณนะ{:3_52:} ขอบคุณมากนะ
หน้า:
[1]
2