++ กว่าจะรู้ใจ (มันก็ใกล้จะสาย)++ # 1
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที-กริ้ง ๆ กริ้ง ๆ กริ้งๆ
เสียงนาฬิกาปลุกขานร้องรับตะวันตรงตามที่เจ้าของเครื่องตั้งใจกำหนดไว้ภายนอกห้องแสงสีทองนวลของยามเช้ากำลังส่องแสงอย่างสวยงาม ภายในห้องยังคงสลัวแต่ยังคงสามารถที่จะมองเห็นร่างเล็ก ๆ ของเด็กหนุ่มอายุราว 17 ปี กำลังงัวเงียอยู่บนเตียงนอนเขาคงคิดว่าจะตื่นไปอาบน้ำดีหรือว่าจะนอนต่อ
ครู่หนึ่งผ่านไป การตัดสินใจของเขาก็คงได้ข้อสรุป เมื่อร่างของเขาได้ออกเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำแน่ละเขาก็กำลังจะไปอาบน้ำ
เวลาผ่านไปไม่นานนักชายหนุ่มก็ได้ย่างกายออกมาจากห้องน้ำ
**** Hidden Message *****
"ไม่เป็นไร เข้ามาก่อนสิ"พี่รินทร์คงเห็นสีหน้าของผมคงไม่ต้องบอกหรอกน่ะครับว่าสีหน้าผมเป็นยังไง ก็หงอยสุดๆ แต่ก็ดีขึ้นแล้วล่ะก็พี่เขาคงไม่โกรธอะไรมากหรอก ก็ยังพูดดีกับเราอยู่เลย
"นี่ครับของฝาก มีขนมที่พี่ชอบด้วยแล้วนี่ก็ของลุงรันและพี่รงค์" ผมเอาของฝากวางบนโต๊ะเมื่อมาถึงม้านั่งใต้ต้นไม่ข้างบ้านพร้อมทั้งสาธยายสิ่งของที่ซื้อมาฝาก
ขอบคุณนะคร้าบ อย่าคิดว่าดี แล้วในการทำสิ่งที่ควร โคร ต ๆ เลย อ่ ะ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะคร้าบ
ขอบคุณมากๆเลยครับ ขอบคุณมหลายๆๆ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุนมากๆ
ขอบคุนครับ ขอบคุนคราฟ gลุ้นลุ้นๆอ่า ขอบคุนคับ ผม{:5_130:} จะมีอะไรให้กล้าเอ่ยปากนะ
หน้า:
[1]
2