++ กว่าจะรู้ว่ารัก ++ @ 19 - 20 ภาค 2 ตอนจบ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
ผมร้องไห้ ผมยอมรับว่าผมเสียใจที่เพื่อนของผมเพื่อนที่ผมคิดมาตลอดว่าจะไม่มีวันทำร้ายกันกลับทำร้ายผมด้วยคำพูดแบบนี้
ผมเดินกลับออกมาที่ด้านหน้าสวนหย่อมเจอ พี่อาร์ท ที่ยืนรออยู่แล้วพี่อาร์ท ถามว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วหรือยังผมพูดไม่ออก
ได้แต่นิ่งเฉยซะแล้วก็เดินตัวตรงกับเข้าไปในซอย ผมหันกลับไปมองที่สวนหย่อมตรงนั้นอีกครั้งยังเห็นเทค ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
พี่อาร์ทเดินตามผมมาและพาผมไปส่งที่หน้าบ้าน คืนนั้นผมกลับเข้าบ้านไปด้วยความเหนื่อยล้าเหลือเกินกับเรื่องที่เกิดขึ้น
โชคดีที่ตั้งแต่ผมย้ายมาเรียนที่นี่ก็มีห้องนอนส่วนตัวไม่ได้ไปนอนห้องแม่แล้วคืนนั้นผมก็เลยไม่ต้องกังวลว่าแม่จะสังเกตุ
อาการผิดปกติของผมได้รึเปล่า ผมแค่เข้าไปทักทายแม่แล้วขอตัวไปพักผ่อนทั้งที่คืนนั้นผมไม่อาจหลับตาได้เลยทั้งคืน
**** Hidden Message *****
“ไม่เป็นไร เราแค่จะบอกว่า เอ่อ คือ จะบอกว่าเทครักเรายังไงเราเองก็…” ..ตู๊ด ตู๊ด ..จู่ๆสัญญาณก็หายไปทั้งที่ผมยังพูดไม่จบ
ผมรีบดูที่มือถือว่ามีอะไรผิดปกติรึเปล่า ขีดแบตมือถือก็เต็มขีดสัญญาณก็มี แล้วเกิดอะไรขึ้น เฮ้อ…ผมทิ้งตัวลงนั่งอย่างอ่อนล้า
วันนี้มีแต่สิ่งผิดพลาด พลาดตั้งแต่ต้นจนวินาทีสุดท้ายวินาทีที่ผมกำลังจะพูดคำสุดท้ายออกไปให้เทคได้รู้ คำนั้นก็คือคำว่า ‘รัก’
อวสาน :+:กว่าจะรู้ว่ารัก:+: ภาค2
โคร ต ๆ อ่ะ Smile :') อย่าเอา ความรักมาเปรียบเทียบกัยนะ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุนคราฟ ขอบคุน นะ คราฟ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]