++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 21 ตอนจบ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
ไอ้แม็คกับไอ้โก้ยืนถือถุงข้าวต้มสีหน้าไม่ค่อยดีกันเท่าไหร่ ท่าทางพวกมันคงจะได้ยินคำพูดของเขาหมดทุกอย่างเลยแน่ๆไอ้เชฟมันถึงได้ทำหน้าเศร้าอย่างนั้น ขอโทษนะแม็ค กูโง่เองที่รักมรึงไม่ได้ ทั้งๆที่มรึงก็ดีกับกุขนาดนี้ อยากจะบอกมันอย่างนี้แต่น้ำตาที่กลั้นไม่อยู่แล้วไหลออกมาเสียก่อน พูดอะไรไม่ออกเหมือนมีอะไรมาจุกอก
“ไอ้คุณนิคมันโทรบอกว่ามรึงไม่ค่อยสบายเลยให้กูแวะซื้อยากับข้าวต้มมาให้มรึงกินข้าว กินยาแล้วนอนนะคิน”
ไอ้แม็คพยายามปลอบโดยหลีกเลี่ยงที่จะพาดพิงถึงเรื่องไอ้เป้ ยิ่งไอ้คินมันกำลังป่วยสภาพจิตใจมันคงย่ำแย่หนักพอสมควร
เลยจัดการพาไอ้คนป่วยน้ำตาท่วมไปกินยาแล้วบังคับให้มันเข้านอน
หลังจากวันนั้นไอ้คินก็ทำตัวเป็นปกติทุกอย่าง จะเปลี่ยนไปก็มีบ้างเช่นว่า ไอ้คินยืนยันจะกลับบ้านเองไม่ต้องลำบากไอ้เป้คอยรับส่งเหมือนทุกครั้ง(แต่ไอ้นิคก็ยังบังคับให้ไอ้แม็ค หรือไม่ก็ไอ้โก้ทำเนียนว่าขับรถผ่านมา เลยแวะมารับไอ้คินที่คณะอยู่ดี)
ไอ้คินยังพยายามดูหนังผีคนเดียวให้ได้ ฝึกไว้ให้ไม่หลอนตอนอยู่บ้านคนเดียวดึกๆจะได้ไม่ต้องรบกวนไอ้เป้ให้รีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อน (แต่ไอ้นิคก็ยังบังคับให้แม็คหรือไม่ก็ไอ้โก้ให้รีบกลับบ้านมาอยู่เป็นเพื่อนไอ้คินอยู่ดี)
นอกจากนี้ไอ้คินยังพยายามออกกำลังสม่ำเสมอกินอาหารที่มีประโยชน์ ดื่มนมก่อนนอนทุกวันให้ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์จะได้ไม่ป่วยบ่อยๆรบกวนไอ้เป้ต้องพาไปโรงพยาบาลหรือคอยดูแลให้เขากินยาตามที่หมอสั่งอีก(แต่ข้อนี้ไอ้นิคไม่ได้ทำอะไรเพราะขนาดตัวมันเองยังกินยายากเลย) และอีกหลายๆข้อตามที่ได้บอกกับไอ้เป้ไว้ว่า ต่างคนต่างอยู่จริงๆ
“ทำไมไอ้คินมันยังไม่กลับวะ”
ไอ้นิคเพิ่งพาหญิงไปดินเนอร์แต่พอกลับบ้านมาไม่เห็นไอ้คินก็หงุดหงิดงุ่นง่านเหมือนพ่อหวงลูกสาว
“แล้วจะปิดโทรศัพท์ทำเหวไรวะเนี่ยฮึ้ย”
อาบน้ำกินข้าวไปแล้วจนจะหิวอีกรอบ ไอ้คินก็ยังไม่กลับก้มลงมองนาฬิกาข้อมือทุกๆสิบวิฯปกติไอ้คินมันอยู่ที่คณะดึกสุดก็แค่สามทุ่ม แต่นี่จะสี่ทุ่มแล้วมันยังหายหัวโทรถามใครก็บอกไม่เห็นๆทีนี้ความอดทนอันน้อยนิดก็สิ้นสุดลง ไอ้นิคคว้ากุญแจรถจะไปตามหาเพื่อนพอดีไอ้เป้ขับรถเข้ามาพอดี ไอ้คุณชายรีบวิ่งออกไปดูเผื่อจะเห็นไอ้คินกลับมากับไอ้เป้
“ไอ้คินล่ะ”ถามไอ้เป้เร็วๆ
“ไม่ได้มากับกูทำไมมันยังไม่กลับเหรอ”ทีนี้ไอ้เป้ก็เริ่มออกอาการบ้าง
“เออสิแมร่งไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนไม่รู้รึไงว่าคนอื่นเขาเป็นห่วงไอ้แม็คไอ้โก้ไปช่วยกันหาไอ้คินหน่อยเร็ว”
ไอ้นิคออกคำสั่งควบมอเตอร์ไซค์นำออกจากบ้านไปก่อน เสียงเบรกดังลั่นเมื่อสิงห์นักบิดไซด์โค้งเข้าจอดรถที่หน้าตึกสาขาแบบเหม็นไหม้ตลบ วิ่งหาจนทั่วก็ไม่เห็นวี่แววบนตึกก็ปิดหมดแล้ว พอถามพี่ยามแกก็บอกไม่เห็นใครเอาไงดีวะ
“ไม่เจอเลยว่ะ”
ไอ้แม็ควิ่งไปหาที่ตึกสาขาอื่นมาก็ไม่เจอเหมือนกัน แยกย้ายกันไปเดินหาอีกรอบจนทั่วคณะก็ยังไม่เจออยู่ดี ทีนี้แต่ละคนก็เริ่มกระสับกระส่าย คิดไปต่างๆนานาโดยเฉพาะคิดกลัวกันไปว่าไอ้คินมันจะโดนใครลากไปรึเปล่ามันยิ่งหน้าตายั่วใจออกอย่างนั้น
“กูจะไปแจ้งตำรวจ”ไอ้นิคเตรียมจะพึ่งผู้พิทักษ์สันติราษฎ์แต่โดนดึงตัวไว้ก่อน
“ยังไม่ครบ 24 ชั่วโมง เขาไม่รับแจ้งว้อย” ไอ้โก้ก็จำๆมาจากในละคร
“เอาอย่างนี้ตอนนี้กลับบ้านกันก่อนเผื่อไอ้คินมันจะกลับถึงบ้านไปแล้วถ้าไม่เจอก็ลองโทรหาเพื่อนคนอื่นๆอีกทีโทรหาให้ครบทุกคนเผื่อไอ้คินมันจะอยู่กับใครคนใดคนหนึ่งในนั้น”
ไอ้เป้ดูจะมีสติที่สุดมันบอกเร็วๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากคนอื่นจากนั้นก็พากันยกโขยงกลับบ้านเมื่อไม่เห็นว่าจะมีวิธีไหนที่ดีกว่านี้แล้ว
เมื่อกลับไปถึงบ้านคณะตามหาคนหายก็พากันถอนใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก ไอ้คินมันยืนคุยอยู่กับไอ้โอหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนที่โรงรถ หันมาถามว่าหายไปไหนกันมา แต่ละคนเลยมีอาการต่างกันไปคนละอย่าง
ไอ้นิคนั้นแทบจะแล่นเข้าไปบีบคอไอ้คินโทษฐานที่ทำให้คนอื่นเป็นห่วงวุ่นวายกันทั้งบ้าน ไอ้แม็คกับไอ้โก้ถอนใจโล่งอกเอือกใหญ่เมื่อเห็นว่าเพื่อนกลับมาครบสามสิบสองไม่มีบุบสลาย
ส่วนไอ้เป้ มันยืนมองไอ้คินนิ่งๆอยู่ครู่เดียว ครู่เดียวจริงๆแล้วมันก็เดินเข้าบ้านไปเงียบๆไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ
“เชี้ยโอสาดแล้วตอนกุโทรถามทำไมมรึงบอกไม่เห็น”
“อ้าวก็มรึงถามว่าเห็นไอ้คินมั้ยกูก็ตอบว่าไม่เห็นดิก็ไอ้คินมันเข้าห้องน้ำอยู่กูไม่ใช่ตาซุปเปอร์แมนนี่ จะได้มองทะลุประตูได้”
ดูมันตอบ ตกลงนี่กูผิดเองใช่มั้ยเนี่ย กูโง่หรือมันโง่ ไอ้นิคอยากจะลงไปนอนชักดิ้นชักงอกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
“แล้วมรึงปิดมือถือทำไมคิน”หันไปเอาเรื่องกับไอ้คินบ้าง
“แบตหมด”
“แล้วทำไมไม่ใช้โทรศัพท์ไอ้โอโทรมาบอกว่าจะกลับค่ำ” เสียง`ตัวเงินตัวทอง`มใส่ไม่เลิก
“ไอ้คุณนิค กูโทรบอกมรึงตั้งแต่หัวค่ำแล้วแต่หญิงของมรึงรับแทนกูก็ฝากบอกไปแล้วว่ากุจะกลับดึกจะไปช่วยไอ้โอทำพอร์ท พี่เขาไม่บอกมรึงเหรอวะ”
ไอ้คินชี้แจงเสียงหน่าย
“อ้าวเหรอไม่เห็นพี่ตาลบอกว่ะ ฮึ้ยแบบนี้คบกันไม่ยืดแน่พี่ตาลนะพี่ตาล”
ไอ้นิคโมโหโทโสกับหญิงในสต๊อคของมันแล้วก็ไล่ให้แต่ละคนแยกย้ายกันไปนอนเพราะดูเวลาก็ดึกดื่นค่อนคืนแล้ว ก่อนจะกลับหอ ไอ้โอมันก็โดนเจ้าของบ้านไล่เตะตูดไปสองสามทีข้อหากวนจนได้เรื่อง
ไอ้คินเดินเนือยๆเข้าบ้านไปก่อน ได้ยินเสียงโวยวายของโอริโอ้กับไอ้คุณชายดังแว่วๆมาจากหน้าบ้านก็อดยิ้มน้อยๆไม่ได้ ถึงจะเศร้าเรื่องไอ้เป้แต่อย่างน้อยเขาก็โชคดีที่มีเพื่อนดีๆหลายคนคอยเป็นห่วงเป็นใยกันตลอด ส่วนเรื่องความรัก ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามโชคชะตา ถอนใจบางๆกำลังจะเปิดประตูแต่ก็เปลี่ยนใจ ยืนนิ่งเงียบอยู่หน้าห้อง ช่วงนี้เขากลับดึกทุกวันตั้งใจจะเลี่ยงไอ้เป้ แต่เพราะเป็นเมดกันก็เลยค่อนข้างลำบาก จะขอแลกห้องกับพวกไอ้โก้ก็เกรงใจพวกมัน เลยต้องกลับดึกๆ ออกจากบ้านแต่เช้าอย่างนี้ทุกวัน เหนื่อยใจพอดู
“จะยืนอย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่”
ไอ้เป้เสียงเรียบไม่รู้มายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่มันเดินหลบคนตัวเล็กกว่าเปิดประตูเข้าไปในห้อง ไอ้คินเลยต้องเดินตามเข้าไปอย่างเสียไม่ได้ พอปิดประตู คนตัวสูงก็เริ่มเสียงดังใส่
“ทำไมมรึงต้องทำอย่างนี้ กลับบ้านดึกๆดื่นๆทุกวันอย่างนี้ ไม่รู้รึไงว่ากุเป็นห่วงแทบบ้าไอ้นิคก็จะแจ้งความอยู่แล้วแต่ละคนนี่วิ่งหามรึงกันให้ทั่ว จะหลบหน้ากูทำไมต้องให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วยไม่อยากเห็นหน้ากูก็บอกตรงๆบอกมาเลยแล้วกูจะเก็บข้าวของออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“ก็เอาสิเรื่องของมรึงก็บอกแล้วไงว่าต่างคนต่างอยู่”
“โธ่เว้ย ทำไมมรึงเข้าใจอะไรยากอย่างนี้วะ”
ไอ้เป้โวยลั่นไอ้คินกำลังจะเถียงแต่ก็ต้องอึ้งไปอย่างนึกไม่ถึง เมื่อร่างสูงคว้าตัวเขาเข้าไปกอดแน่นไอ้เป้ซบหน้าลงกับไหล่เล็ก
เอ่ยปากขอโทษเสียงเครือ
“กูรู้ว่ามรึงเสียความรู้สึกกับคำพูดโง่ๆของกูมากแค่ไหน แต่กูก็ยังอยากจะขอโทษอยู่ดีขอโทษนะคินอย่าทำอย่างนี้อีกอย่าหายไปอย่างนี้อีกมรึงไม่รุ้หรอกว่ากูเป็นห่วงมรึงมากแค่ไหนกูแทบบ้าตอนที่หามรึงไม่เจอกูพยายามตามหา แต่ก็ไม่เจอกูพยายามตะโกนเรียกแต่ก็ไม่มีเสียงตอบ”
ร่างในอ้อมแขนนิ่งไปเมื่อสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในน้ำเสียงนั่น ไอ้เป้ยังคงกอดไม่ปล่อยเหมือนกับว่าถ้าปล่อยมือแล้วไอ้คิน
จะหายไปอีก
“กูผิดเองที่พยายามปฏิเสธความรู้สึกตัวเองจนทำร้ายมรึงโดยไม่รู้ตัวกูขอโทษกูขอโทษ”
คินเงียบไปนานกว่าจะเอ่ยปากถามมาถึงตอนนี้เขาพอเข้าใจแล้วว่าไอ้เดรดร๊อคมันกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่
“มรึงกังวลอะไรอยู่กันแน่เป้”
“กูทั้งกลัวทั้งกังวลไปหมดกูเป็นผู้ชายมรึงก็เป็นผู้ชายกูไม่อยากให้ใครมองมรึงไม่ดีบางครั้งกูก็สับสนจนไม่รู้จะทำยังไง กูมีความสุขที่ได้ดูแลมรึงกูดีใจเวลาที่ได้เห็นได้เห็นรอยยิ้มของมรึงอยากกอดมรึงไว้อย่างนี้ แต่ก็ต้องฝืนใจไม่ล้ำเส้นของคำว่าเพื่อน”
“เลยพยายามทำไม่สนใจกู แล้วจีบหญิงไปทั่ว” ไอ้เป้พยักหน้าเบาๆตอบ
"กูไม่ได้จะบอกให้มรึงไม่แคร์ใคร แต่บางครั้งการที่มรึงเอาตัวเองไปยึดติดอยู่กับสายตา อยู่กับความรู้สึกของคนอื่นมากจนเกินไปมันก็เหมือนกับผูกมัดทำร้ายตัวเองทางอ้อมเท่านั้นไม่พอมันยังทำร้ายมาถึงกูด้วย"
“กูขอโทษที่ทำให้มรึงเสียใจเสียความรู้สึก แต่กูสัญญา ต่อไปกูจะอยู่ข้างๆมรึงจะทดแทนความรู้สึกที่เสียไปจะไม่ทำให้มรึงต้องร้องไห้อีก ยกโทษให้กูนะ”
"กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้โกรธมรึงเลย"
ไอ้เป้กระชับร่างในอ้อมแขนให้แน่นขึ้นด้วยความรู้สึกเปี่ยมล้นกับรอยยิ้มที่อีกฝ่ายส่งมาให้ ก่อนที่ทั้งสองจะสบสายตากันเนิ่นนานบอกความรู้สึกที่มีทั้งหมดทางแววตาให้แก่กัน ร่างสูงค่อยๆก้มลงหาริมฝีปากอีกฝ่าย
แต่ทว่า.........
“เฮ้ย !” ประตูเปิดพลั๊วะพร้อมกับไอ้โก้กับไอ้แม็คเซถลาลงไปกองกับพื้นห้อง
“มรึงจะดันทำไมวะไอ้โก้แมร่ง”ไอ้แม็คด่า
“แล้วมรึงเจือกแง้มประตูทำไมวะ”ไอ้โก้เถียง
“ก็มันไม่ได้ยินนี่หว่า”
เถียงกลับไปแล้วก็ต้องหัวเราะแห้งๆ ให้เจ้าของห้องทั้งสองคนเมื่อเห็นว่าไอ้คินยืนหน้าแดงแต่ไอ้เป้ยืนหน้า`ตัวเงินตัวทอง`มใส่แล้วกีฬาฮาเฮก็เกิดขึ้นในห้องเมื่อไอ้เป้วิ่งไล่เตะไอ้โก้ไปรอบๆห้อง
“ขอบใจ แล้วก็ขอโทษนะ”ไอ้คินมายืนอยู่ข้างๆ บอกกับไอ้เชฟเบาๆ
“ขอบใจนี่เข้าใจนะแต่จะมาขอโทษเรื่องอะไร”ไอ้เชฟงงๆ
“ก็มรึงบอกว่าจะมาเอาคำตอบไง” ไอ้คินอึกอักอีกแล้ว ทีนี้ไอ้เชฟเลยร้องอ๋อ
“กูก็พูดไปงั้นแหละก็ตอนนั้นไอ้เป้มันแอบฟังอยู่นี่ส่วนมรึงก็ไม่ยอมพูดอะไรสักทีเพื่อนที่ดีอย่างกุเลยเสียสละตัวเองเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเคมีในตัวพวกมรึงเสียหน่อยแล้วก็ไม่เสียแรงเปล่า เฮ้อ.... กูนี่ช่างเป็นคนดีจริงๆเล้ย”
ไอ้เชฟยักไหล่สีหน้าภูมิอกภูมิใจในความสามารถทางด้านการแสดงอันล้นเหลือของตัวเอง
“นี่มรึงแกล้งอำกูจริงๆใช่มั้ย ไอ้แม็ค !หลอกให้กูกลุ้มตั้งนาน”
ถึงจะรอดจากบาทาไอ้เป้เพราะมีไอ้โก้เป็นเป้าหมายแต่ในที่สุดไอ้เชฟก็ไม่รอดพ้นเงื้อมมือไอ้คิน
ถ้าใครเอียงหูฟังดีๆก็จะได้ยินเสียงโวยวายโครมครามปนเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขดังมาจากบ้านเลขที่145/23ณหมู่บ้านเมืองนครสวรรค์แต่จะชั้นอะไรนั้นคราวนี้ไม่ขอต่อแล้วเพราะคนเขียนขี้เกียจคิด555 เอาเป็นว่า ตอนนี้ก็จบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้งมีความสุขสมหวังกันทุ้กฝ่าย
- จบแล้วครับ -
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณขร๊า อิอิ ขอบคุนมากครับ ขอบคุนคราบ ขอบคุณมากนะ ขอบคุนค้าบ แล้วนิคกับเชนล่ะครับตกลงเป็นไงต่ออ่ะครับ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ นิคกับเชน{:4_77:} เห็นเวปนึง เรื่องเชนกะนิค ถ้าจบดีจะเอามาโพสต์ ขอบขอบคุณ {:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]