++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 16
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว“ไม่ได้เลี้ยงซะหน่อย วันนี้เราอยากกินอะไรเยอะแยะแต่มันกินไม่หมด เลยมาชวนนายไปช่วยเรากินตะหากอะ” มันยังคงยิ้มให้ผมผมฟังมันพูดแล้วซึ้งจนน้ำตาแทบไหล
“ถ้านายไม่กินข้าว เดี๋ยวท้องร้องส่งเสียงกวนตอนเรียนทีนี้เรียนไม่รู้เรื่องกันทั้งห้องนะ” ดูมันพูดเป็นเรื่องตลกทำเอาผมยิ้มออกมาจนได้
“งั้นเดี๋ยววันหลังนายก็มากินข้าวกับเรานะ”ผมพูดพลางมอง ตั้ม ด้วยความซาบซึ้ง
“อื้อ วันนี้กินให้ทันเรานะ เดี๋ยวเรากินกับข้าวหมดก่อนเหลือแต่ข้าวแล้วอย่ามาว่ากันนะ เอิ๊กๆ” ตั้ม พูด ผมบีบมือตั้ม มันเบาๆเป็นการขอบใจแล้วมันก็จูงมือผมค่อยๆเดินไปหาเพื่อนๆที่รออยู่ในโรงอาหาร**** Hidden Message *****สงสัยต้องทิ้งระเบิดเวลาไว้สักลูกแล้ว...ผมคิดเมื่อนึกถึงท่าทางของคนที่ชื่อ นึก กอดคอ ตั้ม ไว้เมื่อสักครู่แล้วยังสายตาไม่เป็นมิตรที่มองมายังผมเมื่อกี้อีก
ตั้งตารอตอนต่อไปอยู่นาน ขออ่านเลยนะคร๊าบบ ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลย ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุณมากนะ มีคนมาช่วยละ...ปอ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]