++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 22
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“อื้อ แบ่งก็ได้อะแต่นายรีบทำงานเร็วๆเหอะ เวลาจะหมดแล้ว” ตั้มเร่งเพราะกลัวว่า ปอ จะทำงานส่งไม่ทัน
ปอ ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไปอีกพักหนึ่งก็ลุกขึ้นวิ่งเอาสมุดงานไปส่งครูที่หน้าชั้น แล้ววิ่งกลับมาที่โต๊ะ ครูจันทร์มองตามยิ้มๆ เพราะได้ยินที่เด็กทั้งสองคุยกัน
**** Hidden Message *****
“ก็ ปอ ไม่เคยกลับบ้านผิดเวลานี่จะสี่โมงอยู่แล้ว ที่บ้านจะว่าไงอะ” ตั้มบอกด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“งั้นกูกลับก่อนก็ได้” ปอ พูดน้ำเสียงดีขึ้นพร้อมกับยิ้มแป้น พลางหยิบเป้ที่วางอยู่บนพื้นมาสะพาย .... ที่แท้มึงห่วงกู ชื่นใจฉิบหายเลย
“พรุ่งนี้เจอกันนะ ลูกหมาน้อยของกู” ปอพูดแล้วก็เอามือขยี้ปอยผมด้านหน้าของ ตั้ม เบาๆด้วยความรักและเอ็นดู ตั้มก็ได้แต่ยิ้มให้
ขอบคุนนะครับ ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลย ขอบคุนครับ สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ ขอบคุณมากนะ คนดี...รักเพื่อนจริงๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]