++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 29
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“กูบอกว่า กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับมึงกูไม่เคยคิดว่ามึงเป็นเพื่อนกูเลยสักครั้ง” ปอหยุดพูดแล้วจ้องหน้าของ ตั้ม นิ่ง เขาเงียบไปสักครู่แล้วก็ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่ตอนนั้นเองที่น้ำตาเริ่มไหลออกจากตาของ ตั้มมันทำให้เขารู้สึกตกใจ จนไม่สามารถพูดอะไรต่อได้ ก่อนที่เขาจะทันตั้งสติ ตั้มก็ลุกออกไปจากโต๊ะ วิ่งออกไปจากห้องเรียน
**** Hidden Message *****
ช่วงนี้ผมกลับบ้านโดยการข้ามเรือข้ามฝากที่อยู่ในซอยข้างๆโรงเรียนเพื่อไปต่อรถประจำทางกลับบ้านเป็นประจำ อาจจะต้องนั่งรถอ้อมหน่อย แต่ก็เป็นหลักประกันได้ว่าผมจะมีที่นั่งอย่างแน่นอน ไม่ต้องยืนโหนรถเมล์เป็นระยะทางสิบกว่ากิโลเมตรหากต้องขึ้นรถประจำทางจากหน้าโรงเรียนไปต่อรถประจำทางสายนี้ในอีกบริเวณหนึ่งของตัวเมืองผมนั่งมองสายน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ทอประกายวิบวับเมื่อสะท้อนกับแสงแดดขณะที่ผมกำลังใจลอยอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นข้างๆตัว
ขออ่านต่อนะครับ ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลย ขอบคุนครับ ขอดูหน่อยน่ะ ขอบคุณมากนะ รีบหน่อยนะ...ปอ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]