++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 31
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
ป๊ะป๋า คงกอดผมไว้แนบอก หอมผมที่หน้าผากแล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ พลางพูดปลอบโยนผม ... นิ่งซะ อย่าร้องนะลูก
พ่อยังคงเรียกผมให้มาอ่านหนังสือพิมพ์ให้ฟังหรือมานั่งอยู่ใกล้ๆในขณะที่พ่อดูโทรทัศน์ เหมือนที่เคยทำเป็นประจำแต่ผมมักรู้สึกว่ามีกำแพงบางๆ กันอยู่ระหว่างผมกับพ่อและพี่ๆอยู่เสมอและนับวันกำแพงนั้นก็ดูจะก่อตัวหนาขึ้นเรื่อยๆ
ผมได้แต่หวังว่า ...เวลา... คงจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
**** Hidden Message *****
“แล้วเอ็งคุยอะไรกับมันอีก” ชัย ถามต่อ
“นี่” ผมหยุดทำงาน แล้วหันไปหาชัย
“ทำไมไม่ไปถามเองวะ” ผมยิ้มกวนๆ
“มึงนี่กวนตีน” ชัย เขวี้ยงหมอนบนเตียงใส่ผมผมก็รับเอาไว้แล้วเขวี้ยงกลับ
“กูเจอมันซะที่ไหนล่ะเล่นหายตัวไปแบบนี้ กูก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันนะเว๊ย” ชัยเอาหมอนไปหนุนไว้แล้วนอนคว่ำหันหน้ามาคุยกับผม
“ว่าแต่มึงเหอะ เก่งหว่ะไปเจอตัวมันที่นั่นได้” ชัย ทำหน้าเหมือนทึ่งในการกระทำของผม
งั้นมายด์อ่านต่อเลยนะคร๊าบบ {:5_135:} ขอบคุณ๕รับ สนุกมากๆเลย ขอบคุนครับ สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ ขอบคุณมากนะ สงสารปอจัง ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]