++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 367
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“มีเรียนที่สถาบันน่ะสิ ตั้งแต่เช้าเลยกว่าจะเสร็จก็ ๕ โมง” ตั้ม บอก
“เอาไงดีอะเรื่องสำคัญรึเปล่า ปอ” ตั้ม มองผมด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“เอ้อ ก็นิดหน่อยหว่ะ เอางี้เดี๋ยวเสาร์นี้กูไปหาที่สถาบันได้มั๊ยวะ”ผมตัดสินใจ
“ได้สิ” ตั้ม ยิ้มกว้าง
“ตอนไหนดีล่ะ เรามีพักเที่ยง ๑๑ โมง ถึงบ่ายหนึ่งแล้วมีพักระหว่างชั่วโมงนิดหน่อย”
“ตอนเย็นเลยดีกว่าหว่ะ เดี๋ยว ๕ โมงกูไปหานะ ห้ามลืมเด็ดขาดนะเว๊ย”ผมย้ำ
“ห้าโมงเย็นวันเสาร์นะ ตั้ม”
**** Hidden Message *****
“เอ้อ งั้นแค่นี้นะ เราจะกลับบ้านแล้วบาย” ผมวางหูโทรศัพท์ น้ำตาผมเริ่มไหล
จากคำตอบที่ผมถาม เพื่อนๆออกจากห้องสอบกันครบประมาณเวลา ๑๐.๓๐แล้วพากันไปกินข้าวกลางวันนอกมหาวิทยาลัย ไม่มีใครรอผมสักคน รวมทั้ง ธง กับ ตี๋หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ทั้งสองคนก็แยกตัวนั่งรถตุ๊กตุ๊กไปยังสถานที่สอบอีกที่หนึ่ง มันมักเป็นแบบนี้เสมอ
ขอบคุนนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะคร๊าฟ ขอบคุณมากนะ ทำไมทำกับตั้มยังงี้อะ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]