++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ ++ $ 41
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“พี่ราญ เหรอ คิดถึงจังเลย” น้ำเสียงและสีหน้าผมเปลี่ยน จนพี่ธุรการอมยิ้ม
“วันนี้เหรอ เลิกงาน ๖ โมงเย็นอะ” ผมตอบไปเมื่อราญ ถามว่าผมเลิกงานกี่โมง “ได้ๆ เดี๋ยว ตั้ม รอ พี่ราญหน้าโรงเรียนนะ” ผมยิ้มอย่างดีใจมากขึ้น เพราะ ราญจะมารับผมตอนเย็นหลังเลิกงาน ผมมัวแต่ดีใจ จนลืมถามว่า มารับไปไหน
**** Hidden Message *****
เมื่อถึงเวลานัด ตั้ม มาถึงตรงเวลา ตั้ม รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่นอกจากผมและราญ ยังมี ศักดิ์ และสิทธิ์ อยู่ด้วยที่โต๊ะอาหารเล็กๆ ตั้มทักทายทุกคนด้วยสีหน้าเศร้าๆ ยิ้มที่ขาดความสดใสของ ตั้มทำให้พวกเราต้องมองสบตากันด้วยความลังเลในสิ่งที่จะทำ พวกเราสั่งอาหารพลางพูดคุยกันเล็กน้อย ถึงเรื่องงานของแต่ละคน ตั้ม ไม่ค่อยกินอะไรเอาแต่เขี่ยข้าวในจานไปมา พวกผมต้องคะยั้นคะยอ คอยตักกับข้าวให้ ตั้มจึงต้องกินด้วยความเกรงใจ
ปอจะเป็นอะไรรึป่าวอ๊าาา T_T ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ ขออ่านหน่อยน่ะ ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุณมากค่ะ เจ็บปวดเมื่อสายไปแล้ว ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]