++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำทีหวนคืน ++ $ 2(ภาคสอง)
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
... ไม่ เป็นไปไม่ได้ แม้แต่สัมผัสที่มือก็ยังเป็นเหมือนกัน ทำไมคนชื่อ ภู ถึงได้รู้แม้กระทั่งเรื่องแบบนี้ ...
... ยังแววตาแบบนี้อีก ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม แววตาที่มีทั้งความรู้สึกขอโทษห่วงใย และปลอบโยนแบบนี้ ...
ใบหน้าของคนที่อยู่ตรงข้าม จู่ๆก็กลายเป็นใบหน้าของคนที่อยู่ในความทรงจำอันลึกซึ้ง ของชายหนุ่ม เขาให้อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเรียกออกมาอย่างแผ่วเบา
“ปอ”
**** Hidden Message *****
“งั้นเดี๋ยวไปเดินย่อยอาหารกันนะ”ภู พูดจบก็กวักมือให้สัญญาณกับพนักงานบริการ ให้นำบิลมาให้
“มื้อนี้เราเลี้ยงนะ คราวที่แล้วนายเพิ่งจ่ายค่าไอศครีมไป” ตั้ม พูดจบ ก็ยื่นมือรับแฟ้มเล็กๆจากพนักงานบริการ เปิดดูบิลวางการ์ดใบหนึ่งลงบนแฟ้ม แล้วยื่นส่งให้พนักงานบริการ โดยที่ไม่ให้ ภูได้เห็นตัวเลขภายในบิลเลยแม้แต่น้อย
“จ่ายบัตรเครดิตเหรอ” ภู ตกใจเพราะจากที่เห็นภายนอก ตั้ม น่าจะยังเรียนอยู่เหมือนเขา ไม่น่ามีบัตรเครดิตได้
ขอติดตามต่อนะค๊าบบ ขอบคุณ๕รับ ขอบคุนมากครับ ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะ ขออ่านน่ะครับ ขอให้จริงใจนะ ขอบคุนค๊าฟ สนุกมาก อ่านเพลินมากมาย ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]