++ จะขอเก็บไว้ในความทรงจำทีหวนคืน ++ $ 20(ภาคสอง)
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“อย่าเพิ่งงง ตามเรามาเร็ว” หมู บอกแล้วเดินนำหน้าออกไป
ตั้ม หันไปมองหน้า วัฒน์ เหมือนจะถามอะไร วัฒน์ เองก็ได้แต่ยิ้มให้
“มาสิ เรามีอะไรให้แปลกใจ” พูดจบ วัฒน์ ก็เอื้อมมือไปจับมือตั้ม พาเดินไปยังศาลาจัดงานศาลาหนึ่งของวัด
**** Hidden Message *****
“ก็ที่นายเคยบอกว่า คนเราถ้าถูกกำหนดให้มาคู่กันไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรให้ต้องห่างกันไป ซักวันต้องกลับมาเจอกันจนได้ แล้วนี่นายภูอยู่ไกลเป็นร้อยกิโลฯ จู่ๆก็มาเจอนายด้วยความบังเอิญมิหนำซ้ำกลายเป็นคนที่มีดวงตาของ ปอ ซะอีก”
นึก มองหน้า ตั้ม พลางถอนหายใจอีกครั้งหนึ่ง
“แบบนี้ มันคงไม่ใช่แค่ความบังเอิญหรอก ไม่ให้เรียกว่าพรหมลิขิตเราก็ไม่รู้จะใช้คำไหนแล้ว”
แต่เขายังไม่แน่ใจว่า พรหมลิขิตนี้เป็นของใครกันแน่
ระหว่าง ตั้ม กับ ปอ... หรือระหว่าง ตั้ม กับภู
อ่านต่ออีกนะค๊าบพี่หนึ่ง ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุณมากนะ ขอบคุณครับ เข็มแข็งนะตั้ม อ่านต่อๆ ยาวไปๆ
หน้า:
[1]