หลักที่ทรงใช้ในการตรัส ( ๖ อย่าง )
ราชกุมาร!(๑)ตถาคตรู้ชัดซึ่งวาจาใด อันไม่จริงไม่แท้ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
และไม่เป็นที่รักที่พึงใจของผู้อื่น ตถาคตย่อมไม่กล่าววาจานั้น.
(๒)ตถาคตรู้ชัดซึ่งวาจาใด อันจริงอันแท้แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
และไม่เป็นที่รักที่พึงใจของผู้อื่น ตถาคตย่อมไม่กล่าววาจานั้น.
(๓)ตถาคตรู้ชัดซึ่งวาจาใด อันจริงอันแท้อันประกอบด้วยประโยชน์
แต่ไม่เป็นที่รักที่พึงใจของผู้อื่น ตถาคตย่อมเลือกให้เหมาะกาลเพื่อกล่าววาจานั้น.
(๔)ตถาคตรู้ชัดซึ่งวาจาใด อันไม่จริงไม่แท้ไม่ประกอบด้วยประโยชน์.
แต่เป็นที่รักที่พึงใจของผู้อื่น ตถาคตย่อมไม่กล่าววาจานั้น.
(๕)ตถาคตรู้ชัดซึ่งวาจาใด อันจริงอันแท้แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
แม้เป็นที่รักที่พึงใจของผู้อื่น ตถาคตย่อมไม่กล่าววาจานั้น.
(๖)ตถาคตรู้ชัดซึ่งวาจาใด อันจริงอันแท้อันประกอบด้วยประโยชน์
และเป็นที่รักที่พึงใจของผู้อื่น ตถาคตย่อมเป็นผู้รู้จักกาละที่เหมาะสมเพื่อกล่าววาจานั้น.
ข้อนี้เพราะเหตุไรเล่า?
ราชกุมาร!
เพราะตถาคตมีความเอ็นดูในสัตว็ทั้งหลาย.
ม.ม. ๑๓/๙๑/๙๔.
ฉบับ ๑ตามรอยธรรม
หน้า:
[1]