Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 17
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
กะอีแค่มองให้เห็นตัวบนแป้นก็ยากเย็นแล้ว
งานสัมมนาเป็นไปอย่างราบรื่นวิทยากรต่างมีความคิดและทัศนคติที่หลากหลายและหลักแหลมต่างกันออกไปผมว่าคนที่มาสัมมนาน่าจะได้อะไรกลับไปเยอะจากการสัมมนาในครั้งนี้รวมถึงตัวผมที่เป็นวิทยากรด้วย เสียอย่างเดียว ใครสักคนใส่น้ำหอมที่ผมแพ้วันแรกยังไม่เท่าไหร่ วันที่สองนี่ผมจามจนต้องถือผ้าเช็ดหน้าเอาไว้น่าขายหน้าจริงๆ เพราะงี้แหละ ผมถึงไม่ชอบอยู่ร่วมกับคนหมู่มากในที่จำกัด
**** Hidden Message *****
ผมทนไม่ไหว เลยพูดออกไป
“ผมซื้อมาเผื่อ เผื่อผมไม่อยู่ ไม่ว่างคุณจะได้ไม่ต้องลำบากออกไปหาอะไรทานด้านนอก ก็แค่เผื่อไว้น่ะ แค่เผื่อ”
นพรัตน์มองหน้าผม จากนั้นก็เม้มปากนิดหนึ่ง แล้วก็ยิ้มออกมา“ขอบคุณนะครับ คุณห่วงผมด้วย ดีจัง... งั้นผมจะเก็บไว้อย่างดีเอาไว้ทานตอนคุณไม่อยู่ ผมจะได้คิดถึงคุณไปด้วย”
เออ...คิดได้ เชื่อเขาเลย
ขอบคุณครับ ^^ {:5_119:} เหอะๆ เจ้านพจะถูกบ่นอีกไหมน้อ ขอบคุนมากๆคร้างบ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณขร๊า อิอิ น่ารัก{:sm-52:} ขอบคุนครับ มาต่ออีกเรื่อยๆ นะครับ
ขอบคุณมากนะ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณมากครับ{:6_176:}{:6_176:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุนนะคับ{:5_130:} ยิ้มได้เลย น่ารักดี ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ น่ารักคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณฮะ นพ มีคู่แข่งแล้ว
หน้า:
[1]
2