Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 26
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“อ๋อ” เจ้านพรัตน์ร้องออกมาและพูดตอบ
“พี่เขาเป็นห่วงจริงๆ แหละครับ ผมยอมรับตอนนี้มรดกส่วนของผมเลยต้องให้เขาดูแลไปก่อน เพราะเขากลัวผมไปโดนผู้ใหญ่หลอก”
“เออ นั่นแหละ เปลี่ยนๆ ตัวเองบ้าง อย่าทำให้พี่ชายเป็นห่วงมากนัก”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่มาพบคุณแล้วนี่ผมว่าพอเขาเห็นคุณ เขาคงเบาใจไปเยอะเลยล่ะ”
“....................”
**** Hidden Message *****
“คุณนพ..”
“ครับ?”
“ขยับมาอีกก็ได้นะ เดี๋ยวจะตกเตียง”
เตียงผมจริงๆ จะว่ากว้างก็ไม่กว้างหรอกแต่ก็พอนอนสองคนได้ เจ้านพรัตน์ขยับเข้า ผมเองก็กลัวจะตกเตียง เลยขยับเข้าไปบ้างไหล่ของเรากระทบกันเบาๆ ผมเลยขยับมือออกไปหน่อยหนึ่ง จะได้นอนสบายขึ้นแต่บังเอิญไปแตะกับมือเจ้านพรัตน์พอดี หมอนั่นก็เลยจับมือผมไว้หลวมๆ แหม...ไม่ได้ไปเดินที่ไหนสักหน่อย ไม่ต้องกลัวผมหลงทางกระทั่ง
ในฝันหรอก
ขอบคุณครับ ^^ ฮ่าๆ อย่าฝันไปไกล้นักซิเดี๋ยวหลงกัน
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณขร๊า อิอิ เริ่มละ{:sm-45:} ขอบคุนครับ ขอบคุณมากนะ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณครับ{:6_176:}{:6_176:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุนนะคับ{:5_130:} ใจอ่อนเรื่อยๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ฝันอะไรดีน่านพจะได้กอดอีก
ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากเลย
หน้า:
[1]
2