OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 11
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“..นั่งพักในนี้ก่อนแล้วกันน่ะครับ..”พี่กันย์ว่าด้วยรอยยิ้มอบอุ่น(ที่ผมมองแล้วขนลุกพรึ่บพิกล)ก่อนจะหันมาทางผมที่แอบสะดุ้งเล็กๆไม่ได้ฉีกรอยยิ้มเทพบุตรแต่ว่า..ทำไมผมเริ่มคิดว่าพี่แกอาจจะไม่ธรรมดาหว่า..
“..เนม..เลือกได้รึยัง..ว่าจะเรียนคณะไหน?..”
“..อะ...ครับ...ผมจะเรียน..” ผมรับคำพี่กันย์พลางคิดไปถึงตอนที่กำลังเลือกเรียนอยู่นั่น..
กริ๊ก..
**** Hidden Message *****
ตอนนี้ฝ่ามืออบอุ่นที่ลูบเส้นผมของผมเงียบๆได้ละไปแล้ว..เจ้าของความอบอุ่นนั้นเป็นคนเดียวกับที่ผมคิด..พี่กันย์นั่นเอง..เขาหันมายิ้มอ่อนๆ..แล้วพาผมมาใต้ร่มไม้ที่มีม้านั่งหินอ่อนอยู่พี่แกฉุดผมนั่ง..แต่ผมขืนตัวไว้ เดินไปริมโคนต้นไม้ที่ให้ร่มเงาแก่ที่นั่งยืนนิ่ง...พยายามสงบสติอารมณ์...พยายามบอกตัวเองให้ควบคุมสติ...
แต่สมองก็ยังเฝ้าถามเฝ้าย้ำ..เฝ้าคิด...มันเพราะอะไรกัน !?ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้..มันเพราะอะไร..
ขอบคุณครับ ขอบคุงมากนะครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะคับ ขอบคุณครับผมม ขอบคุนคราฟ ขอบคุณมากคับ แก๊งกิ๊วคับผม ขอบคุณมากมายครับผม ขอบคุณครับ อ่านต่อๆสนุกดี ขอบคุณที่เอามาแชร์นะ:L ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณจ้า {:5_149:} ขอบคุณครับ