OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 12
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
ตอนนี้ฝ่ามืออบอุ่นที่ลูบเส้นผมของผมเงียบๆได้ละไปแล้ว..เจ้าของความอบอุ่นนั้นเป็นคนเดียวกับที่ผมคิด..พี่กันย์นั่นเอง..เขาหันมายิ้มอ่อนๆ..แล้วพาผมมาใต้ร่มไม้ที่มีม้านั่งหินอ่อนอยู่พี่แกฉุดผมนั่ง..แต่ผมขืนตัวไว้ เดินไปริมโคนต้นไม้ที่ให้ร่มเงาแก่ที่นั่งยืนนิ่ง...พยายามสงบสติอารมณ์...พยายามบอกตัวเองให้ควบคุมสติ...
แต่สมองก็ยังเฝ้าถามเฝ้าย้ำ..เฝ้าคิด...มันเพราะอะไรกัน !?ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้..มันเพราะอะไร..
**** Hidden Message *****
แสงของดวงอาทิตย์พาดผ่านร่างของผมและเขา..แต่ไม่มีใครขยับไปไหน..ได้แต่ปล่อยให้ความเงียบดำเนินไปช้าๆ
...ไร้คำพูดปลอบใจ..ไร้ซึ่งถ้อยคำอ่อนหวาน...หรืออ้อมกอดอบอุ่น...แต่แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ..ขอแค่ผมไม่ได้อยู่คนเดียว...
ขอบคุณครับ ขอบคุงมากนะครับผม เศร้าจังเลย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ขอบคุนมากครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะคับ ขอบคุณครับผมม ขอบคุนคราฟ ขอบคุณมากคับ แก๊งกิ๊วคับผม ขอบคุณมากมายครับผม ขอบคุณครับ อ่านต่อๆสนุกดี ขอบคุณที่เอามาแชร์นะ:L ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณจ้า {:5_149:} ขอบคุณครับ