เริ่มต้นจากเซ็กส์ จบด้วยความรัก พี่แม็กกะน้องตั้ม 3.2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maxkyac เมื่อ 2016-12-22 06:22ตอน 3.2เราสามคน จบตอนความเดิมตอนที่แล้ว น้องตั้มยังคงนั่งเงียบตลอดทางสายตาเพ่งไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายไม่แน่ใจอายุแค่นี้เขาคิดอะไรอยู่นะ“ น้องตั้ม”ผมอยากให้น้องตั้มพูดอะไรกับผมบ้างน้องตั้มหันมามองช้าๆสีหน้าที่เย็นชาพร้อมกับยกนิ้วชี้ไปทาบปากที่สวยๆรูปกระจับของตัวเอง แล้วส่ายหน้าให้ผมเป็นสัญญาณว่า “อย่าพึ่งเห่า...เห้ย อย่าพึ่งพูด” ผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีกจนถึงจุดหมายร้านอาหารทะเลผมสั่งอาหารพวกปิ้งย่างบรรยากาศรอบตัวเสียงสนทนาฟังไม่ได้ศัพท์เหมือนตลาดนัดแต่ทำไมหัวใจผมถึงปกคลุมไปด้วยความเงียบเหงาสมองผมตื้อมัน อึนๆเหมือนคอมพิวเตอร์ที่โดนไวรัสน้องตั้มขอตัวไปเข้าห้องน้ำผมพยักหน้ารับทราบระหว่างที่รออาหารจู่ๆเสียงเพลงเก่าๆของลุงอิทธิดังขึ้น ดึงผมออกจากภวังค์ในทันที ใครนะช่างไปขุดเพลงเก่ารุ่นพ่อขึ้นมา...แต่ทำไมมันสะกิดใจจนผมต้องตั้งใจฟัง ฉันคนหนึ่งเธอคนหนึ่ง เขาคนหนึ่ง เราสามคนแล้วคนหนึ่งรักคนหนึ่ง เหลือคนหนึ่ง อยู่เพื่อใคร จนใจพุดไม่ออกไม่มีใครมีทางออก ฉีกเส้นทางสามทาง ออกจากกันแยกใจไว้สองทาง จบความหลังไปที เจ็บอย่างนี้ไม่มีต่อไป ฉันคนหนึ่งเธอคนหนึ่ง เขาคนหนึ่ง เราสามคนแล้วคนหนึ่งรักคนหนึ่ง เหลือคนหนึ่ง อยู่เพื่อใคร จนใจพุดไม่ออกไม่มีใครมีทางออก ฉีกเส้นทางสามทาง ออกจากกันแยกใจไว้สองทาง จบความหลังไปที เจ็บอย่างนี้ไม่มีต่อไป คนหนึ่งเป็นเช่นดั่งเพื่อนตายคนหนึ่งเป็นดั่งลมหายใจ ใจเจ้ากรรมเจ็บช้ำเท่าไร เราสามคน คงต้องมีใครเป็นฝ่ายไป" ผมนั่งฟังเพลงเพลินๆน้องตั้มก็กลับมา แต่ไม่ลงกลับเดินมาข้างหลังผม ตั้มคล้องแขนจากข้างหลังกอดคอผมโน้มตัวลงมาหน้าแนบข้างหูลมหายใจอุ่นๆปะทะติ่งหูมันทำให้ผมเสียวซ่านได้ไม่น้อย ผมจับแขนตั้มไว้อยากให้หยุดเวลาไว้แค่นี้เวลาที่มีแค่ผมกับน้องตั้ม แค่เรา2 คนผมอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเหมือนได้ของที่หายไปนานกลับคืน“ เพลงเพราะป่ะ “ น้องตั้มเอ่ยขึ้นด้วยหน้านิ่งๆยักยิ้มมุมปาก สายตาแบบนี้ผมเดาไม่ถูกจริงๆอารมณ์ใหนกันนะ“ อืมมม เพราะดี แต่มันหน่วงๆยังไงไม่รู้ “ ผมตอบโดยไม่มองหน้าตั้ม แต่บีบมือตั้มเบาๆ“ ตั้มเปิดให้พี่โดยเฉพาะเลยนะ “ ผมเย็นวาบไปทั้งตัวมันเคว้งเหมือนเรายืนอยู่บนหน้าผาที่สูงชัน พอดีอาหารมาพอดีบทสนทนาจึงได้หยุดลงแค่นั้น น้องตั้มเดินไปนั่งโต๊ะตรงข้ามผมตาแดงมีน้ำขังในดวงตาคู่นั้น ผมทำทีไม่ใส่ใจแกล้งหยิบนุ่นจับนี่ย่างไปเรื่อย ผมคีบชิ้นที่สุกแล้ววางลงในจานของน้องตั้ม“ ขอบคุณครับ ตั้ม หยิบเองก็ได้ พี่ทานไปเถอะ “ น้องตั้มเอ่ยขอบคุณโดยไม่ได้มองหน้าผม“ น้องตั้ม ไม่สบายหรือเปล่าครับ ดูซึมๆพี่อยากเห็นน้องตั้มคนเดิมนะครับ “ ผมตัดสินใจถาม คลายความอึดอัด“ ตั้ม ปวดหัวนิดหน่อยคับ“ตั้มมองหน้าผมด้วยดวงตาแดงก่ำตามมาด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนๆของเด็กน้อย“น้องตั้ม ช่วยพูดความจริงกับพี่ได้ใหมครับ “ ผมจ้องหน้าน้องตั้ม เพื่อค้นหาความจริง“ พี่แม็ก ถ้าวันนึงพี่จำเป็นต้องเลือกตั้มจะมีสิทธิได้เป็นตัวเลือกของพี่มั้ยคับตั้มกลัวๆจะถึงนั้นวันนั้นถ้าต้องเสียพี่ไปตั้มยังนึกไม่ออกว่า ตั้มจะมีชีวิตต่อไปยังไง“ ผมอึ้งที่ได้ยินคำตอบเด็กน้อยไม่น่าเชื่อว่าน้องจะคิดได้ไกลขนาดนั้นทั้งที่ตัวผมเองยังไม่เคยคิดไปถึงจุดนั้นเลยผมเอื้อมมือไปประสารมือน้อยๆยิ้มให้ทำนองว่า อย่าคิดมากนะ“ น้องตั้มครับ ฟังพี่นะครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่จะไม่มีวันทิ้งตั้มเด็ดขาด พี่สัญญา “ ผมพูดในสิ่งที่ใจสั่งมา “ พี่สัญญาแล้วนะ ตั้ม แค่กลัวอะคับ “ ผมได้เห็นรอยยิ้มแรกของ ตั้มในรอบวัน “ ครับ ป่ะๆ กินกันได้ละ สั่งมากินนะไม่ใช่มานั่งดู “ผมแกะกุ้งจิ้มน้ำจิ้มป้อนน้องตั้มน้องตั้มยิ้มขอบคุณ 20:45 น. เสียงคลื่นกระทบฝั่งพร้อมกลิ่นสาบน้ำยามเย็นของแม่น้ำเจ้าพระยา เราสองคนนั้งทอดอารมณ์ภายในอ้อมกอดของกันและกันบนสนามหญ้าของโรงไฟฟ้าพระนครใต้ผมมองนาฬิกาได้เวลาต้องไปรับเมียที่กำลังเลิกงานผมกอดน้องตั้มบรรจงจูบที่หน้าผากเบาๆก่อนออกรถไปส่งน้องตั้มหน้าเซเว่นที่ๆพบรักของเราผมหอมแก้มตั้มอีกครั้งก่อนเปิดประตู น้องตั้มยืนมองจนรถผมลับสายตาบึ่งรถไปจุดหมายคือสุขุมวิท แต่บนถนนชีวิตที่มีเราสามคน ...ถึงเวลาแล้วใช่ใหมที่ผมต้องเลือก
โปรดติดตามตอนต่อไปครับเรื่องราวกำลังเข้มข้นรักสามเส้าจะลงเอยแบบใหน... ลองเดากันดูนะครับเขียนตอนนี้กว่าจะจบตอนได้ เพราะกลั้นน้ำตาไม่ไหว
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับ ลุ้นใจจะขาด แล้ว ว่าจะเลือกใคร เมียก็ดีกิ๊กก็กำลังหลง ไม่มีใครทำอะไรผิด หรือบกพร่อง แล้วนายจะเลือกใคร คิดไม่ตกอะ ขอบคุณครับ... ต่อเลยยยยยยยยยยยยยยย ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ{:5_117:}{:5_117:} ลุ้นๆสนุก มีความเศร้าแทรกซึม
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ{:5_119:}{:5_120:} ขอบคุณครับ เศร้าอะ สนุกมากครับ
หน้า:
[1]
2