เริ่มต้นจากเซ็กส์ จบด้วยความรัก พี่แม็กกะน้องตั้ม ตอนที่ 7
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maxkyac เมื่อ 2016-12-24 22:11มาต่ออีกแล้วครับบางท่านบอกให้แม็กกะตั้มหวานกันกว่านี้หน่อยเราก็มีกันหลายมุมนะครับ คอยดูกันต่อไปตั้มจะต้องโดนผมกระทืบจนสลบก็มีนะครับ
อีกอย่างเป็นเรื่องเล่า ไม่ใช่เรื่องแต่งผ่านชีวิตมาอย่างไรก็เล่าแบบนั้นครับ
ตอนที่7แล้ว ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
ตอนที่ 7 : รังรัก
ความเดิมตอนที่แล้วน้องตั้มก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวไม่รู้หิวหรืออายกันแน่เด็กเสิร์ฟกลับไปนั่งในร้านมองดูผมกับน้องตั้มแล้วยิ้มเขาคงรู้แหละว่าเป็นผัวเมียกันแต่คงเดาไม่ออกว่าใครเอาใคร ดูๆไปก็หล่อเหมือนกันนะ ผิวเข้มๆ หน้าบ้านๆตามแบบฉบับคนอีสาน อย่ามองกรูมากนะเว้ยเดี๋ยวกรูชอบเมิงจะลำบากดูอย่างน้องตั้มคนนี้ยังล็อคคอบอกรักมาแล้วคนอย่างแม็กกี้ จะเอาอะไรต้องได้ไม่ได้โม้...ใช่มั้ยน้องตั้ม
“ เออ พี่แม็ก แล้วพี่จะไปใหนต่อ “ ตั้มเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนาน“ กลับหอไง อิ่มแล้วก็พักผ่อนสิ ” น้องตั้มตีหน้าซึม“ พี่แม็กทิ้งตั้มเลยนะ ไม่กี่วันก็เปิดเทอมแล้วตั้มอยากอยู่ไกล้ๆพี่อ่ะ ” มันซึ้งไม่ดูสถานที่เล้ย“ ใครบอกว่าพี่จะทิ้งน้องตั้มคับ พี่จะพาตั้มไปหอด้วย ”ผมบอกตั้มแถมยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้“ ไม่อ่ะ เป็นตายตั้มก็ไม่ไป ” ตั้งแต่วันเกิดเรื่องตั้มก็ไม่เคยไปอีกเลย“ ต้องไปไม่ไปพี่โกรธจริงแล้วเราก็ไม่ต้องมาเจอกันอีกเอามั้ยหล่ะ” ผมใช้วิชามารบังคับ“ โถ่ววว พี่แม็กก็รู้นี่ ว่าตั้มคือต้นเหตุ พี่แมร่ง...บ้าบอว่ะ” น้องตั้มทำหน้าคิดหนัก“ เอาน่า ไปกับพี่ใครกล้าแตะต้องน้องตั้ม แม้แค่สายตา พี่จะกระทืบมันเอง”“ เห๊อะๆ ปากดี ไม่ใช่ไปถึงปูผ้ากราบนะแล้วปล่อยให้ตั้มโดนตบ ” น้องตั้มทำท่าสยอง“ จะไปป่ะ ถ้าไม่ไปเราแยกกันตรงนี้แหละ OKป่ะ ” ผมเดินไปขึ้นรถสตาร์ทเครื่องรอ (รอง้อ 55) น้องตั้มมองผมด้วยสายตาละห้อยเหมือนจะร้องไห้ ใจหนึ่งคงกลัวที่จะเจอหน้าพัตรอีกใจหนึ่งก็กลัวเสียผมไป(มั้ง) ผมกดแตรเบามือประมาณว่า เอาไงตั้มค่อยๆลุกจากโต๊ะเดินขึ้นรถช้าๆตอนนั้นตั้มไม่รู้เรื่องของผมกับพัตรเลยตั้มไม่เคยถาม ผมก็ไม่เคยเล่า ผมขับรถออกจากร้านข้าวมันไก่ ตลอดทางตั้มไม่พูดอะไรสักคำ หันหน้ามองข้างทางตลอดเวลา ไปถึงหอผมลงไปเปิดประตูให้ตั้มที่นั้งตัวแข็งอยู่ คิดว่าตั้มไม่ได้กลัวแต่คงรู้สึกผิดกับเหตุการณ์วันนั้น“ ถึงแล้วครับจ้าวนาย จะเดินเองหรือให้อุ้ม ” น้องตั้มมองหน้าผม แล้วแทรกตัวออกมา“ อ้าวไปใหนมาค่ะคุณแม็ก ” เจอแม่บ้านขาเม้าท์ระหว่างรอลิฟต์“ อ่อไปทานข้าวมาครับป้า”จะถามอะไรนักหนาเน๊อะ “ อ่อค่ะเมื่อเช้าป้าเห็นคุณพัตรขนของไปใหนค่ะป้าถามไม่ทัน ” ต่อมเสือกป้าเริ่มทำงานอัตโนมัติ อิอิ“ ไม่รู้ครับป้า ผมขอตัวก่อนนะครับลิฟต์มาละ ”ผมจับมือตั้มเข้าลิฟต์ทิ้งการบ้านให้ป้าแก้โจทย์เองอยู่ในลิฟต์ น้องตั้มมองหน้าผมคงสงสัยว่าป้าพูดคืออะไร ผมยิ้มมุมปากยักไหล่ให้ไปหนึ่งดอก ก่อนที่จะมีใครพูดอะไร ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ผมกอดคอน้องตั้มเดินออกจากลิฟต์ ตั้มขืนๆจนตัวเกร็ง ผมไขกุญแจห้องเสร็จเปิดไฟห้องดูโล่งไปมากแม้เจ้าของห้องอย่างผมก็ยังรู้สึกแปลกๆในหัวใจ“ยินดีต้อนรับ สู่รังรักของเรา” ผมผายมือหันไปบอกน้องตั้ม “ นี่มันอะไรรังรักใครแล้วพี่พัตรไปใหน ” น้องตั้มถามเป็นชุด“ พัตรเขาไปแล้ว และนี่คือห้องของเรารังรักของเรา”น้องตั้มจ้องหน้าผม น้ำตาไหลอาบแก้มผมดึงตั้มเข้ามากอด“ พี่แม็ก ตั้มขอโทษที่ทำให้ครอบครัวพี่พังแบบนี้พี่พัตรคงเกลียดตั้มมาก ฮือๆๆ ”น้องตั้มสะอื้นยังกะพ่อมันตาย“ พัตร ไม่เคยเกลียดน้องตั้มเลย แถมฝากบอกให้ตั้มรักพี่มากๆดูแลกันดีๆ ” ตั้มยิ่งร้องไห้หนักขึ้น กอดผมแน่น“ ตั้มรักพี่นะ พี่จะเป็นผู้ชายคนเดียวของตั้ม” คือไรผู้ชายคนเดียวผู้หญิงหลายคนเหรอ“พี่ก็รักน้องตั้มครับ มาอยู่กับพี่นะที่รัก ”ผมจูบหน้าผากและตาทั้งสองข้างของเด็กน้อย“คับ” ตั้มจูบกลับ คงกลัวเสียเปรียบ หลังจากนั้นเราสองคนก็ขึ้นเตียง เอากันตามแบบฉบับผัวเมีย (แค่ภายนอกนะยังไม่กล้า ก็มันเจ็บนี่หน่า)“อ่าส์ๆๆๆๆ”“โอววววววววว”“ซี๊ดดดดดดดดส์”“อืมมมมมมมมม”“อ๊ากกกกกกกกส์” ไฟราคะที่ไม่ต้องหลบซ่อนเป็นไฟที่ร้อนแรงเร่าร้อน ซึ่งเป็นความปรารถนาที่พึ่งถูกเปิดออกครั้งแรก มันส์มากเสร็จสมอารมณ์เปลี่ยวจากการใช้มือและปากเราไปอาบน้ำพร้อมกันแล้วก็หลับไปในอ้อมกอดที่อบอุ่น ตื่นมาอีกทีบ่ายสามโมงก็เห็นตั้มนั่งมองผมอยู่เด็กคนนี้มันโรคจิตหรือเปล่าวะชอบนั้งมองคนหลับผมคล้องคอโน้มตัวน้องตั้มลงมานอนข้างๆจูบที่ตา ผมชอบจูบตาเป็นไรไม่รู้“ แอบมองพี่เหรอ ”“ ป่าว ถ้าตั้มแอบพี่จะเห็นมั้ยละ”“พี่แม็ก ตั้มหิวอะ”“ หิวก็กินสิคับ พี่พร้อมเสมอ ”“ บ้า หิวข้าวไม่ใช่หิว ควย” ตั้มเอานิ้วดีดน้องชายผม“โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย ก็จะรู้มั้ยเล่า ว่าหิวอะไร ”“พี่ลุกดิไปล้างหน้าบอกดื้อคืนนี้อด” “คร้าฟฟฟ เมียจ๋า” ผมดีดตัวจากที่นอนอย่างไว วิ่งเข้าห้องน้ำ อิอิ“ผัวเว้ยอย่ามั่วๆ”น้องตั้มตะโกนตามหลัง จากนั้นก็ลงมากินข้าวกันหน้าปากซอย อาหารตามสั้งนั่นแหละ (สิ้นคิดเน๊อะ)ผมคนกินข้าวน้อย แต่จะหนักพวกผลไม้มากกว่า อิ่มก่อนก็นั่งรอน้องตั้มเด็กคนนี้มันกระเพาะควายป่าวว่ะ สั่งมารอทีเดียว3จาน ไม่ถงไม่ถามเงินในกระเป๋าผมสักคำน้ำหนักแค่30ปลายๆไมกินจุแท้ กินเสร็จ เรอใส่ผมอีกต่างหาก แต่ก็น่ารักเน๊อะอิอิ ชมผัวตัวเอง“พร้อมยัง ”“พร้อมอะไร พี่จะไปใหนอะ” เด็กน้อยสงสัย“ไปเก็บของย้ายมาอยู่กับพี่ไง น้องตั้มลืมเหรอ”“วันนี้เลยเหหรอครับ ไม่มีใครอยู่บ้านนะ” ตั้มบอก“ย้ายมาก่อน วันหลังค่อยไปบอกก็ได้นี่”ผมแนะนำแผนพาลูกเขาหนี“ก็ได้ คร้าบ”“ตั้มไปคนเดียวนะพี่รออยู่ปากซอยป่ะ ขึ้นรถ” ผมขับรถไปส่งน้องตั้มลงหน้าปากซอยแล้วนั่งรอในรถ คิดถึงชีวิตตัวเองฉันดีใจที่มีเธอ จากนี้ไปจะเจออะไรก็ตามพี่จะเดินไปกับตั้มจะดูแลให้ดี แม้จะไม่ดีที่สุดก็ตามตั้งแต่รู้จักกันมาผมยังไม่เคยเห็นตั้มมองผู้หญิง หรือ พูดถึงผู้หญิงคนใหนให้ผมได้ยินเลยตรงนี้แหละที่ผมมั่นใจ เชื่อใจ ว่าตั้มก็รักผมไม่ได้มโนไปเองหรือเข้าข้างตัวเองผมนั่งยิ้มคนเดียวไม่รู้ว่านานแค่ใหนจนตั้มกลับมาเปิดประตูขึ้นนั่งบนรถแล้วนั่นแหละจึงได้สติตั้มถือเป้ใบเดียวไม่ใหญ่มาก ผมมองนิดนึงก็อมยิ้มคนเดียว นี่เรากำลังพรากผู้เยาว์หรือเปล่านะถ้าพ่อแม่เขาเอาเรื่องผมคงแย่ จะมีเหตุผลอะไรไปสู้คดีญาติก็ไม่ใช่ “พี่ยิ้ม อะไรน่าสงสัยนะพี่เนี่ย เห็นยิ้มตั้งแต่มาละ” ตั้มคงกลัวผมพาไปขายมั้ง 55 “ไม่มีอะไรครับ”ผมตอบตั้ม แต่ยังยิ้มอยู่ “แน่นะไม่มีแผนอะไรนะ ถ้าตั้มไม่พร้อมห้ามกดตั้มนะพี่ ” ดูความคิดมันต่ำแค่ใหน “โว๊ววพี่ไม่หื่นขนาดนั้นหรอกพี่คิดถึงเรื่องของเราต่างหาก” “ยังไงๆ อธิบายเลย” “พี่ดีใจที่มีตั้มดีใจที่ตั้มเข้ามาเติมเต็มและเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพี่ ทำให้พี่มีคำว่า เรา” “ตั้มก็ดีใจที่สุด ชีวิตตั้มไม่เคยมีใครเอาใจเข้าใจตั้มมากขนาดนี้ไม่เคยมีใครกอดตั้มด้วยความรัก ไม่เคยมีใครถามตั้มว่าหิวมั้ยพี่เป็นคนแรกที่มาทำให้ตั้มได้ในสิ่งที่ตั้มไม่เคยได้ขอบคุณครับ” ตั้มพูดยืดยาว “อืมมมครับแล้วของน้องตั้มมีแค่นี้เหรอ”ผมเปลี่ยนประเด็นก่อนจะมีฉาก ดราม่า “ตั้มเอามาแค่เสื้อผ้าคับอีกอย่างบ้านตั้มจนไม่มีอะไรแล้วคับ” “อย่าคิดมากน่าอย่าเอาความจนความรวย มาวัดค่าความเป็นคน” ผมปลอบใจที่เห็นตั้มน้อยใจ ผมขับรถพาน้องตั้มกลับหอผมรู้และเข้าใจแล้วที่เด็กไม่ค่อยอยู่บ้านเร่ร่อน เที่ยวกลางคืน เพราะเขาน้อยใจ เขาไม่มีเหมือนครอบครัวอื่น พ่อแม่ไม่เคยสนใจ ไม่เคยกอดลูก ไม่เคยบอกรักลูกคนภายนอกไม่เข้าใจก็พากันเหมารวมว่า เป็นเด็กเกเรเหลือขอเป็นเด็กไม่ดีใครที่คิดแบบนี้ลองเปิดใจสักนิดเด็กเหล่านี้เขาเห็นเด็กคนอื่นๆมีพ่อแม่กอดหอมแก้มเด็กเขาจะแสดงอาการซึมเศร้าออกมาเมื่อน้อยใจมากๆก็กลายเป็นความก้าวร้าวหนึ่งในนั้นคือเด็กน้อยที่นั้งข้างผมตอนนี้ใครๆว่าก็น้องตั้มเป็นเด็กเกเรเหลือขอผมไม่ว่าเขาหรอกคนเหล่านั้นสงสารเขามากกว่าที่มองคนแค่ภายนอกตัดสินแค่สิ่งที่เห็น วันนี้ผมป็นอะไรนะผมเหม่อๆคิดไปเรื่อย จนขับรถมาถึงหอแบบเบลอๆ อึนๆผมพาน้องตั้มเอาของไปเก็บจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ ก็มีชุดนักเรียน2ชุดเสื้อผ้าใส่เล่น5-6ตัวผมนอนดูทีวีบนเตียงตั้มเก็บของเสร็จ แล้วเดินขึ้นมานอนข้างผม ถืออะไรบางอย่างมาด้วย “พี่แม็กนี่กุญแจรถใครอ่ะพี่”ตั้มยื่นพวงกุญแจหมีน้อยให้ผมดู “มอไซร์ไงมีโอพ่อซื้อให้นานแล้ว” “พี่มีมอร์ไซด้วยเหรอตั้มไม่เคยเห็นพี่ขับเลยอ่ะ”ที่จริงผมไม่ได้ใช้มันนานแล้ว “ไม่ค่อยชอบกลัวดำขี่มอร์ไซตำรวจแมร่งชอบจับด้วย”ผมบอกเหตุผล แต่ที่จริงเห่อรถใหญ่ “พี่จะว่าอะไรมั้ยถ้าตั้มขอขับไปโรงเรียนบ้างอะ” “อื้มมมพี่ยกให้น้องตั้มเลยขับดีๆละกัน พี่ไม่อยากเป็นม่าย”“เย้ๆๆๆ ตั้มรักพี่แม็กจัง” น้องตั้มแสดงอาการลิงโลดดีใจสุดชีวิต กอดจูบหอมแก้มผมจนหายใจไม่ทัน“ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวพี่พาไปเดินห้าง(อิมพีเรียล)”“คร้าบ” สภาพผมตอนนี้ เหมือนพ่อม่ายเลี้ยงลูกอ่ะ 555 ตั้มอาบน้ำเสร็จออกมาผมก็อาบต่ออาบน้ำอยู่ได้ยินเสียงเด็กน้อยบอกว่าจะลงไปรอข้างล่าง ผมก็ไม่ว่าอะไรนะผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตามลงไปเด็กน้อยหาย!!!ผมไปถามลุงยาม ลุงแกบอกว่าน้องเอารถไปลองเดี๋ยวมาเฮ้อ...เวรกรรมระหว่างรอผมไปซื้อคีย์การ์ดให้น้องตั้มอีกอันนึงไม่ถึง5นาทีเด็กน้อยกลับมายิ้มหน้าบานมาแต่ไกลเฮ้อ.......แค่วันแรกก็วุ่นแล้วไอ้เด็กเห่อหมอยยยย
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ{:5_118:} ขอบคุณครับ ถ้าน้องตั้มเป็นคนในรูป โครตอิจฉาเลยอะ น่ารักน่าเลี้ยงจัง อิๆๆ ขอบคุณครับ... ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ น้องน่ารักนะ เนี่ย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_126:}{:5_126:}{:5_126:}
ขอบคุณมากครับ ต่อเลยคร๊าบบบบบบบบบบบบ ขอบคุณม่กตรับ
ขอบคุณครับบ
หน้า:
[1]
2