ที่รัก .. เราเลิกกันนะ ( จบ )

Mhokky

มาต่อครับ
วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินตามหาเมฆในช่วงกลางวัน เพราะปกติแล้ว ช่วงกลางวันเมฆจะอยู่กับพวกผมตลอด แต่ช่วงนี้เขาแปลกๆไป ตอนกลางวันชอบหายตัวไป ผมเดินหาทั้งโรงอาหารก้ไม่เจอ เลยเดินอ้อมไปหลังตึก ก็เจอเมฆกำลังนั่งหันหลังบนเก้าอี้เก่าๆแล้วเอาหัวพิงกำแพงตึก ผมเดินเข้าไปเงียบๆด้านหลังของเขาเห็นกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ ที่หน้าจอมือถือเป็นช่องแชทแมสเชนเจอร์ ของเฟสบุ๊ค
  \. k- ~, L% iผม - เมฆ
เมฆ - เฮ้ย ตกใจหมดเลย ว่าไงหมอก
  @6 D' Q% G+ Q- y; U- pผม - ทำไรอ่ะ
3 Z& Z2 n2 n- \! Q  ]( d; v# tเมฆ - ป่าว เล่นเกมส์อ่ะ
6 l1 s' x6 f9 O( vผม - แต่เมื่อกี้เห็นแชทอยู่นะ
' z! J: |0 _/ W5 D: Kเมฆหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
4 j* C$ r7 z  sเมฆ - ก็..มีคนทักมาก็เลยตอบน่ะ แล้วหมอกมีอะไรป่าว
: d* ~( ^; L8 O& U- j2 _ผม - ก็เห็นหายไปเลยตามหา
; {3 a7 ~" b, V; Q! g6 A* K7 ^เมฆ - อ๋อ อือ งั้นขึ้นห้องเหอะ ใกล้ได้เวลาเรียนช่วงบ่ายแล้ว
แล้วเมฆก็รีบเดินนำหน้าผมไป ผมก็เดินตามไป พอถึงห้องก็มีเพื่อนในห้องบางคนกำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่ แล้วเพื่อนกลุ่มผมก้คุยกันอย่างออกรสออกชาติ แต่กราฟกลับแยกตัวออกมานั่งเล่นมือถือที่ระเบียงหลังห้อง พอกราฟเห็นผมเดินเข้าห้องก็เก็บมือถือ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วเสียงกริ่งก็ดังขึ้น เสียงฝีท้าและเสียงเอะอะของนักเรียนดังขึ้น ทุกคนมานั่งในห้องและเรียนวิชาช่วงบ่ายกันต่อ แต่ผมสังเกตุเมฆ เขาดูเหม่อไป
ผม - เป็นไรรึป่าว
เมฆ - ป่าวน่ะ คิดไรเรื่อยเปื่อย
+ P$ y1 X6 h4 {ผม - เรื่องอะไรหรอ
เมฆ - ช่างเถอะ
1 |+ w4 y4 Z" G+ U5 w0 lแล้วเมฆก็ก้มหน้าจดงานบนกระดานลงสมุด ผมหันไปมองกราฟ กราฟก็มองหน้าผมแล้วยักคิ้ว ผมเลยหันหน้ามาจดงานต่อ เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ผมกำลังเดินไปรอเมฆที่มอเตอร์ไซคื แต่..
4 q# ^( B$ [8 T' L' Iเมฆ - วันนี้เค้าคงไปส่งตัวไม่ได้นะ เขาต้องกลับบ้าน แม่ให้ไปหา
ผมก็นิ่งๆไป เมฆก็ขับรถออกไปโดยไม่สนใจผมเลย ผมจึงเดินออกไปรอรถที่ป้ายรถเมลืแล้วขึ้นรถเมล์กลับบ้าน ระหว่างที่กลับบ้านผมก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน
6 r; U9 m9 J  p. q( G4 ^" uป้า - อ้าว ทำไมมาคนเดียวล่ะ เมฆไม่มาส่งหรอ
$ u% ?% {* _- p( \3 N+ G  a' g5 bผม - เขาไปหาแม่น่ะครับ
ป้า - งั้นขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำการบ้านเถอะ
* S7 A5 S: E8 P3 l2 Yผมจึงเดินขึ้นห้อง แล้วล้มตัวลงนอนแล้วเปิดเฟสบุ๊คดู เห็นเมฆเช็คอินที่โรบินสัน
3 \, m) {* _1 [ผม - อ้าวไหนบอกไปหาแม่
ผมจึงทักไปหาเขา แต่เขาก็ไม่ตอบทัั้งๆที่ออนไลน์อยู่แล้วผมก็เผลอหลับไป
ป้า - ก๊อกๆ หมอกลงมากินข้าวได้แล้วลูก
ป้าขึ้นมาเรียก ผมสะดุ้งตื่นแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมากินข้าว เมื่อกินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปดูมือถือเมฆก็ยังไม่ตอ ซึ่งมันแปลกมาก เพราะเขามักจะตอบผมค่อนข้างเร็วทีเดียว แต่ผมก็ไม่คิดมาก คิดในแง่ดีว่า เขาคงเปิดเน็ตทิ้งไว้แล้วมันก็เลยออนไลน์ให้มั้ง ผมเลยหยิบสมุดการบ้านออกมาทำ จนกระทั่ง 1 ทุ่ม ผมก็ไปอาบน้ำแล้วมาดูทีมือถืออีกที
) M* a2 ]5 c0 _เมฆ - "แม่พามาซื้อของน่ะ"
ผม - "อ่อ แล้วกลับบ้านยัง"
เมฆอ่านแต่ไม่ตอบผมก็ไม่ได้เซ้าซี้เขาแล้วก็นั่งทำการบ้านต่อ จนกระทั่ง 3 ทุ่มเมฆก็ยังไม่ตอบ ผมจึงโทรไปแต่เขาไม่รับ ผมจึงเข้านอน..เช้าวันต่อมา ขณะที่ผมเดินออกจากซอยเพื่อไปรอรถ
เมฆ - โทษที เพิ่งมาจากบ้านแม่อ่ะ ขึ้นรถดิ เดี๋ยวไปส่ง
8 l. x$ ?- B5 M% B7 \# M0 V, n# Q) Vผมมองหน้าเมฆแล้วขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาไปโรงเรียน เมื่อถึงโรงเรียนผมก็เดินนำหน้าเขาขึ้นตึก
( d$ Y  w) H/ g# \เมฆ - ฮัลโหล .. โอเค .. ได้ๆ .. แค่นี้ล่ะ
ผมไม่ได้สนใจเพราะคิดว่า คงเป็นเพื่อนบางคนที่ผมไม่รู้จักแถวๆบ้าน หรือญาติของเมฆเอง
0 m+ Y6 j% f$ e0 o* {* Pเมฆ - หมอก เดี๋ยเรามานะ
  C+ [# n2 O  P1 l% rผม - อือๆ
แล้วผมก้เดินขึ้นห้องเรียน เห็นเพื่อนๆกำลังนั่งคุยกันอยู่
% r' M' l. ?* F3 k" bกัส - อ้าว ไอ้มเหล่ะ
ผม - ไปหาเพื่อนล่ะมั้ง
) {8 y  J" @2 r, E* U4 u# tผมก็นั่งคุยกะเพือนๆ แล้วพอเสียงกริ่งดังผมก็ลงไปเข้าแถวแล้วก็ขึ้นห้องมาเรียน
ผม - ไปไหนมาไม่ไปเข้าแถว
  u/ k8 z9 s- Sเมฆ - ไปทำธุระมาอ่ะ
ผมก้พยักหน้าช้าๆ กราฟก้เพิ่งเดินเข้ามาตามหลัง
2 e/ m7 h3 m5 s- s* e2 t) aวิทย์ - ไปไหนมาว่ะมึง
# }; a9 I4 V7 y3 {% T* e' Nกราฟ - ไปหาเพื่อนมาว่ะ ไปเคลียร์ๆอะไรมาหน่อย
4 V/ ^8 u6 T- W: B1 E/ l. |) `4 gผมหันไปมองหน้ากราฟ กราฟก้หันมามองหน้าผมแล้วก้หันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ ผมก็หันมามองหน้าเมฆ เมฆก็นั่งนิ่งๆ เหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ ผมก้รู้สึกถึงความแปลกๆ  แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั้ง เลิกเรียน ผมกำลังเดินอกจากห้อง ส่วนเมฆก็นั่งเก็ของอยู่ แล้วกราฟก็นั่งเล่นมือถือที่ระเบียง ผมลงไปยืนรอเมฆข้างล่างก็ไม่เห็นลงมาสักที
. Z* r  D; d9 \+ [& n3 Q$ Qผม - เห็นเมฆป่ะ
กัส - อยู่ข้างบนน่ะ คุยกะไอ้กราฟอยู่
% k/ A4 h8 O: a4 L( i, }ผม - ช่วยไรกูอย่างดิ
/ B% E1 X  Q: @ผม - ขึ้นไปข้างบนเป็นเพื่อนกูหน่อย
6 _/ r& O) y( U" vเพื่อนๆก็ทำหน้าเหวอๆ ผมก็รีบเดินขึ้นไปข้างบน ได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน ผมและเพื่อนๆเลยแอบดูกัน เห็นเมฆกับกราฟยืนคุยกัน ที่มุมหลังห้อง
8 W1 r! K/ q2 ^3 tกราฟ - แล้วจะทำยังไง
เมฆ - เราไม่รู้
กราฟ - แต่เมฆจะเลิกกับหมอกไม่ได้นะ เมฆจะทำอย่างนั้นไม่ได้
เมฆ - แต่เรายังรู้สึกดีกับกราฟอยู่
, j, C$ Y* Q" V' k& w0 L; c9 y  Kกราฟ - หยุดมันไว้แค่นี้แหละ อย่าทำแบบนั้นเลย เราสงสารหมอก
เมฆ - แต่..
แล้วเมฆก็ดึงกราฟมากอด
ผม - เมฆ
วิน - เชี้ย
. ?& D. f2 m* I/ V  L! \7 ]- ]- \กัส - ไอ้เมฆ
+ w  e0 V/ o7 Rผม - ทำไมทำแบบนี้
5 Z! \6 {( K# S# w; {ผมเดินเข้ามาหาเมฆทั้งน้ำตา ใจมันแตกสลายไปแล้ว เมฆกับกราฟผละออกจากกัน
+ }7 _& @3 X2 q  ^" S  ?กราฟ - หมอก มันไม่ใช่นะเว้ย
ผม - ไหนบอกจะรักเราแค่คนเดียว ไหนบอกจะไม่ทำให้เราเสียใจไง
เมฆเดินหนีผมจะไปหยิบกระเป่า ผมเดินตามไปคว้ามือ
กัส - มึงไม่ต้องตามมันไปไอ้กราฟ ให้มันเคลียร์กันเอง
* V& q% _3 v- c/ E% D; Hผม - หรือเพราะหมอกไม่ดี หมอกไม่ได้หน้าตาดีเหมือนกราฟ หมอกไม่ดีใช่มั้ยเมฆ
เมฆ - หมอก อย่าทำให้เมฆอึดอัดดิ
4 G. q% Y2 K8 {+ v  g( L) iกราฟ - เมฆมึงก็บอกหมอกดิ ว่าเข้าใจผิด
กัส - มึงไม่ต้องพูดอะไรหรอกกราฟ ไอ้หมอกมันเห็นหมดแล้ว
เมฆนิ่งมองหน้า แล้วหันหน้าหนีผม
; R9 e, G1 p' X7 w, u! Vผม - เราเลิกกันเถอะ
! ^& W: _# N* w2 Q4 E% O, Nเพื่อนๆ - หมอก!
เมฆ - ทำไม
ผม - ถ้าไม่รักกันก็ปล่อยมือกัน อย่ารั้งกันไว้ อย่าคบซ้อน เพราะคนที่เจ็บ ไม่ใช่เมฆแต่เป็นเรา
เมฆ - ไม่เอา เราไม่อยากเลิกกับหมอก
/ |. C$ @: |: E% A" }1 d9 yผม - แต่เมฆรักกราฟ เมฆไม่ได้รักเรา
0 \1 v' t/ U& }! k- W) Y. qเมฆ - หมอก..
& z' ?4 o# s9 T: H& p8 }9 iผม - ที่รัก
+ w: d/ B$ l7 B: {; }) I$ Xเมฆจ้องหน้าผม
9 m; I0 u3 m4 n: d  a2 K" @ผม - เราเลิกกันนะ
3 e' n: p4 |7 S: ?* k/ E! y+ A: q, Tผมบอกเลิกเมฆทั้งๆน้ำตา น้ำตาของผมความเสียใจปนความดีใจ เสียใจที่เราดูแลเขาไม่ดี เสียใจที่เราต้องเสียเขาไป แต่เราดีใจที่อย่างน้อยเราเคยรักกัน และทำให้เขามีความสุขได้ แม้ความสุขนั้นจะไม่มีมีเราอยู่ .. ผมจับมือของเมฆ แล้วจูงมาหากราฟ
ผม - ฝากดูแลพี่เมฆด้วยนะ รักเขาเท่าที่เรารักนะ เราผิดเองที่มาที่หลัง
ผมเอามือของทั้งคู่ประกบกัน แล้วมองหน้าตาทั้งคู่ ผมยิ้มทั้งน้ำตา แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของเพื่อนๆ ผมเดินลงมาขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้าน นอนร้องไห้ตลอดทาง หัวใจผมตอนนั้นมันแทบขาด .. หลังจากนั้น ผมและเมฆก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีก เพราะเมฆย้ายไปนั่งหลังห้องคนเดียว เราค่อยได้คุยกัน จนกระทั่งเราจบม.6 สมุดเฟรนด์ชิพก้ไม่ได้เขียนให้กัน ส่วนกราฟ ผมไม่รู้ว่าทั้งคู่ได้คบกันรึป่าว แต่เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย หลังจากวันนั้นเพื่อนๆก็มักจะพาผมไปเที่ยวเสมอๆ ทำให้ผมลืมเรื่องราวได้บ้าง ถึงตอนนี้ผมก้ไม่เสียใจอะไรแล้วล่ะครับ

! _3 _8 k! r4 Q... เรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตบางเรื่อง ก็เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าที่เราควรรักษาและจดทำให้ดี แต่บางเรื่องราว มันก็เปรียบดั่งเช่นบทเรียนและบททดสอบ ที่เข้ามาทดสอบสภาพจิตใจของมนุษย์ ทุกคนล้วนมีเหตุการณืที่ควรจำและไม่ควรจำทั้งนั้น แต่เราจะเอาเหตุการณ์ไหนมาใช้ในการดำเนินชีวิตต่อ ถ้าเราเหตุการณ์ดีๆมาคิด เราก็จะดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข แต่ถ้าเราเอาเหตุการณืที่เลวร้ายมาคิด ชีวิตของเราก็จะไม่มีความสุข สุดท้ายนะ ก็ต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวความรักของผมมาจนถึงตอนจบ...

& L9 o  b$ u1 p0 s/ V- ด้วยรัก หมอก วลากรณ์ -
! h2 l4 [' T( K/ J

minone

ขอบคุณครับผม

60sato

ขอบคุณครับ

เพ้อ

ขอบคุณครับ

gaybin

ขอบคุณครับ

ฟินจุง

ซึ้งงงง

shinecaraff

ขอบคุนครับที่แบ่งปันเรื่องราว

Nikezero

เป็นเรื่องราว ที่ ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็น บทเรียนสอนเรา ให้เราเข้มแข็ง
+ `+ U' g+ t- m4 R  Cและผ่านจุดนั้น ไปให้ได้
เมื่อก่อน ก็มีแฟน เจ้าชู้ แบบนี้ เหมือนกัน

freezz

เข้มแข็งมากครับ สู้ๆนะครับ

jor686868

เลิกเลย