ที่รัก .. เราเลิกกันนะ ( จบ )

Mhokky

มาต่อครับ
& e! {! a) p% q- D! @; x  O9 \' X  zวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินตามหาเมฆในช่วงกลางวัน เพราะปกติแล้ว ช่วงกลางวันเมฆจะอยู่กับพวกผมตลอด แต่ช่วงนี้เขาแปลกๆไป ตอนกลางวันชอบหายตัวไป ผมเดินหาทั้งโรงอาหารก้ไม่เจอ เลยเดินอ้อมไปหลังตึก ก็เจอเมฆกำลังนั่งหันหลังบนเก้าอี้เก่าๆแล้วเอาหัวพิงกำแพงตึก ผมเดินเข้าไปเงียบๆด้านหลังของเขาเห็นกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ ที่หน้าจอมือถือเป็นช่องแชทแมสเชนเจอร์ ของเฟสบุ๊ค
9 x( a/ `9 U( b4 k" H! r) Yผม - เมฆ
3 q2 |( L3 t( w* {+ j1 }1 |) Dเมฆ - เฮ้ย ตกใจหมดเลย ว่าไงหมอก
ผม - ทำไรอ่ะ
เมฆ - ป่าว เล่นเกมส์อ่ะ
1 h( n- g3 }; K6 G5 ]ผม - แต่เมื่อกี้เห็นแชทอยู่นะ
เมฆหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
เมฆ - ก็..มีคนทักมาก็เลยตอบน่ะ แล้วหมอกมีอะไรป่าว
ผม - ก็เห็นหายไปเลยตามหา
/ P# z# f) s* G0 r+ F6 Yเมฆ - อ๋อ อือ งั้นขึ้นห้องเหอะ ใกล้ได้เวลาเรียนช่วงบ่ายแล้ว
3 E  m9 u; d9 `$ ~5 Iแล้วเมฆก็รีบเดินนำหน้าผมไป ผมก็เดินตามไป พอถึงห้องก็มีเพื่อนในห้องบางคนกำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่ แล้วเพื่อนกลุ่มผมก้คุยกันอย่างออกรสออกชาติ แต่กราฟกลับแยกตัวออกมานั่งเล่นมือถือที่ระเบียงหลังห้อง พอกราฟเห็นผมเดินเข้าห้องก็เก็บมือถือ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วเสียงกริ่งก็ดังขึ้น เสียงฝีท้าและเสียงเอะอะของนักเรียนดังขึ้น ทุกคนมานั่งในห้องและเรียนวิชาช่วงบ่ายกันต่อ แต่ผมสังเกตุเมฆ เขาดูเหม่อไป
ผม - เป็นไรรึป่าว
เมฆ - ป่าวน่ะ คิดไรเรื่อยเปื่อย
. L- k) j  p' ~% v, D, y) j8 Gผม - เรื่องอะไรหรอ
เมฆ - ช่างเถอะ
แล้วเมฆก็ก้มหน้าจดงานบนกระดานลงสมุด ผมหันไปมองกราฟ กราฟก็มองหน้าผมแล้วยักคิ้ว ผมเลยหันหน้ามาจดงานต่อ เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ผมกำลังเดินไปรอเมฆที่มอเตอร์ไซคื แต่..
  Z) W; A# k1 jเมฆ - วันนี้เค้าคงไปส่งตัวไม่ได้นะ เขาต้องกลับบ้าน แม่ให้ไปหา
ผมก็นิ่งๆไป เมฆก็ขับรถออกไปโดยไม่สนใจผมเลย ผมจึงเดินออกไปรอรถที่ป้ายรถเมลืแล้วขึ้นรถเมล์กลับบ้าน ระหว่างที่กลับบ้านผมก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน
. y- q- b: [" Y% @2 q5 gป้า - อ้าว ทำไมมาคนเดียวล่ะ เมฆไม่มาส่งหรอ
ผม - เขาไปหาแม่น่ะครับ
  b( D0 v! E6 R8 Y1 v; J3 ?ป้า - งั้นขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำการบ้านเถอะ
9 t9 D  W8 I: iผมจึงเดินขึ้นห้อง แล้วล้มตัวลงนอนแล้วเปิดเฟสบุ๊คดู เห็นเมฆเช็คอินที่โรบินสัน
1 [8 J6 A0 v4 F. Z. Lผม - อ้าวไหนบอกไปหาแม่
- ]: ]: {/ {( m+ Iผมจึงทักไปหาเขา แต่เขาก็ไม่ตอบทัั้งๆที่ออนไลน์อยู่แล้วผมก็เผลอหลับไป
ป้า - ก๊อกๆ หมอกลงมากินข้าวได้แล้วลูก
( c1 a1 W( V1 s# m8 V) e0 xป้าขึ้นมาเรียก ผมสะดุ้งตื่นแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมากินข้าว เมื่อกินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปดูมือถือเมฆก็ยังไม่ตอ ซึ่งมันแปลกมาก เพราะเขามักจะตอบผมค่อนข้างเร็วทีเดียว แต่ผมก็ไม่คิดมาก คิดในแง่ดีว่า เขาคงเปิดเน็ตทิ้งไว้แล้วมันก็เลยออนไลน์ให้มั้ง ผมเลยหยิบสมุดการบ้านออกมาทำ จนกระทั่ง 1 ทุ่ม ผมก็ไปอาบน้ำแล้วมาดูทีมือถืออีกที
เมฆ - "แม่พามาซื้อของน่ะ"
ผม - "อ่อ แล้วกลับบ้านยัง"
4 s5 D$ e; k, ]9 z, X- Gเมฆอ่านแต่ไม่ตอบผมก็ไม่ได้เซ้าซี้เขาแล้วก็นั่งทำการบ้านต่อ จนกระทั่ง 3 ทุ่มเมฆก็ยังไม่ตอบ ผมจึงโทรไปแต่เขาไม่รับ ผมจึงเข้านอน..เช้าวันต่อมา ขณะที่ผมเดินออกจากซอยเพื่อไปรอรถ
เมฆ - โทษที เพิ่งมาจากบ้านแม่อ่ะ ขึ้นรถดิ เดี๋ยวไปส่ง
ผมมองหน้าเมฆแล้วขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาไปโรงเรียน เมื่อถึงโรงเรียนผมก็เดินนำหน้าเขาขึ้นตึก
. N. B1 S' a! ]) z- fเมฆ - ฮัลโหล .. โอเค .. ได้ๆ .. แค่นี้ล่ะ
% x+ H. p9 ?, O: Y+ ?1 Y. Zผมไม่ได้สนใจเพราะคิดว่า คงเป็นเพื่อนบางคนที่ผมไม่รู้จักแถวๆบ้าน หรือญาติของเมฆเอง
  ?  H6 ~1 B+ kเมฆ - หมอก เดี๋ยเรามานะ
* w. Q6 Q' M0 M' [ผม - อือๆ
แล้วผมก้เดินขึ้นห้องเรียน เห็นเพื่อนๆกำลังนั่งคุยกันอยู่
กัส - อ้าว ไอ้มเหล่ะ
ผม - ไปหาเพื่อนล่ะมั้ง
ผมก็นั่งคุยกะเพือนๆ แล้วพอเสียงกริ่งดังผมก็ลงไปเข้าแถวแล้วก็ขึ้นห้องมาเรียน
ผม - ไปไหนมาไม่ไปเข้าแถว
9 y7 S& l( l7 W4 Rเมฆ - ไปทำธุระมาอ่ะ
' {0 }/ f+ S4 J0 F8 C9 T( @ผมก้พยักหน้าช้าๆ กราฟก้เพิ่งเดินเข้ามาตามหลัง
วิทย์ - ไปไหนมาว่ะมึง
' W9 x% X( Z( L/ Pกราฟ - ไปหาเพื่อนมาว่ะ ไปเคลียร์ๆอะไรมาหน่อย
& m5 j. n$ b) Wผมหันไปมองหน้ากราฟ กราฟก้หันมามองหน้าผมแล้วก้หันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ ผมก็หันมามองหน้าเมฆ เมฆก็นั่งนิ่งๆ เหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ ผมก้รู้สึกถึงความแปลกๆ  แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั้ง เลิกเรียน ผมกำลังเดินอกจากห้อง ส่วนเมฆก็นั่งเก็ของอยู่ แล้วกราฟก็นั่งเล่นมือถือที่ระเบียง ผมลงไปยืนรอเมฆข้างล่างก็ไม่เห็นลงมาสักที
6 E" p" X) E* j8 {9 _7 gผม - เห็นเมฆป่ะ
+ X: P- K3 o6 @3 H: z0 X  mกัส - อยู่ข้างบนน่ะ คุยกะไอ้กราฟอยู่
ผม - ช่วยไรกูอย่างดิ
5 P1 \* A& |6 e* p- w6 S  c5 gผม - ขึ้นไปข้างบนเป็นเพื่อนกูหน่อย
6 i. `# \& E% t% u' E+ dเพื่อนๆก็ทำหน้าเหวอๆ ผมก็รีบเดินขึ้นไปข้างบน ได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน ผมและเพื่อนๆเลยแอบดูกัน เห็นเมฆกับกราฟยืนคุยกัน ที่มุมหลังห้อง
กราฟ - แล้วจะทำยังไง
เมฆ - เราไม่รู้
3 ^4 A# t* r; l- ]- g- cกราฟ - แต่เมฆจะเลิกกับหมอกไม่ได้นะ เมฆจะทำอย่างนั้นไม่ได้
8 j+ \) K9 r  y# S7 q/ |เมฆ - แต่เรายังรู้สึกดีกับกราฟอยู่
กราฟ - หยุดมันไว้แค่นี้แหละ อย่าทำแบบนั้นเลย เราสงสารหมอก
5 `& T# I2 ~6 f% F1 Xเมฆ - แต่..
แล้วเมฆก็ดึงกราฟมากอด
ผม - เมฆ
; C( S9 v" F. N4 R' Sวิน - เชี้ย
กัส - ไอ้เมฆ
2 K4 Q( Q3 ?9 F* p& m0 M, u( ]ผม - ทำไมทำแบบนี้
ผมเดินเข้ามาหาเมฆทั้งน้ำตา ใจมันแตกสลายไปแล้ว เมฆกับกราฟผละออกจากกัน
กราฟ - หมอก มันไม่ใช่นะเว้ย
ผม - ไหนบอกจะรักเราแค่คนเดียว ไหนบอกจะไม่ทำให้เราเสียใจไง
เมฆเดินหนีผมจะไปหยิบกระเป่า ผมเดินตามไปคว้ามือ
+ a1 Q% n! k! K$ A) T% Gกัส - มึงไม่ต้องตามมันไปไอ้กราฟ ให้มันเคลียร์กันเอง
1 u" z) u  j6 }: q/ B" F& aผม - หรือเพราะหมอกไม่ดี หมอกไม่ได้หน้าตาดีเหมือนกราฟ หมอกไม่ดีใช่มั้ยเมฆ
: b+ ?% S& [+ \! C. C2 G4 w3 iเมฆ - หมอก อย่าทำให้เมฆอึดอัดดิ
กราฟ - เมฆมึงก็บอกหมอกดิ ว่าเข้าใจผิด
) R5 w8 r! n  C5 Pกัส - มึงไม่ต้องพูดอะไรหรอกกราฟ ไอ้หมอกมันเห็นหมดแล้ว
เมฆนิ่งมองหน้า แล้วหันหน้าหนีผม
; ]8 K8 n( Z7 @7 L3 {# B4 G7 p0 wผม - เราเลิกกันเถอะ
0 x) z8 l1 j8 q  H3 v: ?เพื่อนๆ - หมอก!
เมฆ - ทำไม
ผม - ถ้าไม่รักกันก็ปล่อยมือกัน อย่ารั้งกันไว้ อย่าคบซ้อน เพราะคนที่เจ็บ ไม่ใช่เมฆแต่เป็นเรา
เมฆ - ไม่เอา เราไม่อยากเลิกกับหมอก
9 }9 V- C8 g2 W9 ~; Y8 u+ `, }ผม - แต่เมฆรักกราฟ เมฆไม่ได้รักเรา
2 h1 ~- |8 b# f5 uเมฆ - หมอก..
& o" \1 d9 W3 X% [' c! k! Zผม - ที่รัก
เมฆจ้องหน้าผม
, b2 i) a6 u7 m: iผม - เราเลิกกันนะ
5 u/ z- G5 `. W8 h* J: K3 g0 eผมบอกเลิกเมฆทั้งๆน้ำตา น้ำตาของผมความเสียใจปนความดีใจ เสียใจที่เราดูแลเขาไม่ดี เสียใจที่เราต้องเสียเขาไป แต่เราดีใจที่อย่างน้อยเราเคยรักกัน และทำให้เขามีความสุขได้ แม้ความสุขนั้นจะไม่มีมีเราอยู่ .. ผมจับมือของเมฆ แล้วจูงมาหากราฟ
0 B% Q6 {" B2 ?5 i' e' Eผม - ฝากดูแลพี่เมฆด้วยนะ รักเขาเท่าที่เรารักนะ เราผิดเองที่มาที่หลัง
ผมเอามือของทั้งคู่ประกบกัน แล้วมองหน้าตาทั้งคู่ ผมยิ้มทั้งน้ำตา แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของเพื่อนๆ ผมเดินลงมาขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้าน นอนร้องไห้ตลอดทาง หัวใจผมตอนนั้นมันแทบขาด .. หลังจากนั้น ผมและเมฆก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีก เพราะเมฆย้ายไปนั่งหลังห้องคนเดียว เราค่อยได้คุยกัน จนกระทั่งเราจบม.6 สมุดเฟรนด์ชิพก้ไม่ได้เขียนให้กัน ส่วนกราฟ ผมไม่รู้ว่าทั้งคู่ได้คบกันรึป่าว แต่เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย หลังจากวันนั้นเพื่อนๆก็มักจะพาผมไปเที่ยวเสมอๆ ทำให้ผมลืมเรื่องราวได้บ้าง ถึงตอนนี้ผมก้ไม่เสียใจอะไรแล้วล่ะครับ

" Z# {# V: t. G" O$ A- ~; H* \/ v... เรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตบางเรื่อง ก็เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าที่เราควรรักษาและจดทำให้ดี แต่บางเรื่องราว มันก็เปรียบดั่งเช่นบทเรียนและบททดสอบ ที่เข้ามาทดสอบสภาพจิตใจของมนุษย์ ทุกคนล้วนมีเหตุการณืที่ควรจำและไม่ควรจำทั้งนั้น แต่เราจะเอาเหตุการณ์ไหนมาใช้ในการดำเนินชีวิตต่อ ถ้าเราเหตุการณ์ดีๆมาคิด เราก็จะดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข แต่ถ้าเราเอาเหตุการณืที่เลวร้ายมาคิด ชีวิตของเราก็จะไม่มีความสุข สุดท้ายนะ ก็ต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวความรักของผมมาจนถึงตอนจบ...
% N% i  V) ^& C) M% J4 D' C8 }
- ด้วยรัก หมอก วลากรณ์ -
% @2 O" s3 V* M/ S: K' r" c

minone

ขอบคุณครับผม

60sato

ขอบคุณครับ

เพ้อ

ขอบคุณครับ

gaybin

ขอบคุณครับ

ฟินจุง

ซึ้งงงง

shinecaraff

ขอบคุนครับที่แบ่งปันเรื่องราว

Nikezero

เป็นเรื่องราว ที่ ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็น บทเรียนสอนเรา ให้เราเข้มแข็ง
2 f5 O, }( m" a6 a$ o9 V( dและผ่านจุดนั้น ไปให้ได้
  _8 g  Z4 j; g0 Rเมื่อก่อน ก็มีแฟน เจ้าชู้ แบบนี้ เหมือนกัน
; Y  a( K& y" N$ }; E

freezz

เข้มแข็งมากครับ สู้ๆนะครับ