ที่รัก .. เราเลิกกันนะ ( จบ )

Mhokky

มาต่อครับ
# V( N% y& f+ A0 R  G9 tวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินตามหาเมฆในช่วงกลางวัน เพราะปกติแล้ว ช่วงกลางวันเมฆจะอยู่กับพวกผมตลอด แต่ช่วงนี้เขาแปลกๆไป ตอนกลางวันชอบหายตัวไป ผมเดินหาทั้งโรงอาหารก้ไม่เจอ เลยเดินอ้อมไปหลังตึก ก็เจอเมฆกำลังนั่งหันหลังบนเก้าอี้เก่าๆแล้วเอาหัวพิงกำแพงตึก ผมเดินเข้าไปเงียบๆด้านหลังของเขาเห็นกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ ที่หน้าจอมือถือเป็นช่องแชทแมสเชนเจอร์ ของเฟสบุ๊ค
2 i7 H9 @( ^1 H( c. Z- Z  z+ Vผม - เมฆ
เมฆ - เฮ้ย ตกใจหมดเลย ว่าไงหมอก
0 K) q% P' W/ Q- }4 `3 V' Hผม - ทำไรอ่ะ
3 h( S$ J$ S- q" Wเมฆ - ป่าว เล่นเกมส์อ่ะ
ผม - แต่เมื่อกี้เห็นแชทอยู่นะ
1 n- i9 Y" m  m. I1 uเมฆหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด
เมฆ - ก็..มีคนทักมาก็เลยตอบน่ะ แล้วหมอกมีอะไรป่าว
) D9 s1 V& G# s! x5 a: F6 `ผม - ก็เห็นหายไปเลยตามหา
เมฆ - อ๋อ อือ งั้นขึ้นห้องเหอะ ใกล้ได้เวลาเรียนช่วงบ่ายแล้ว
แล้วเมฆก็รีบเดินนำหน้าผมไป ผมก็เดินตามไป พอถึงห้องก็มีเพื่อนในห้องบางคนกำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่ แล้วเพื่อนกลุ่มผมก้คุยกันอย่างออกรสออกชาติ แต่กราฟกลับแยกตัวออกมานั่งเล่นมือถือที่ระเบียงหลังห้อง พอกราฟเห็นผมเดินเข้าห้องก็เก็บมือถือ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วเสียงกริ่งก็ดังขึ้น เสียงฝีท้าและเสียงเอะอะของนักเรียนดังขึ้น ทุกคนมานั่งในห้องและเรียนวิชาช่วงบ่ายกันต่อ แต่ผมสังเกตุเมฆ เขาดูเหม่อไป
ผม - เป็นไรรึป่าว
, o5 ?7 Q7 A+ N: ~; jเมฆ - ป่าวน่ะ คิดไรเรื่อยเปื่อย
9 D/ [  d0 H6 r: Bผม - เรื่องอะไรหรอ
เมฆ - ช่างเถอะ
2 z- L- r; O9 A% Tแล้วเมฆก็ก้มหน้าจดงานบนกระดานลงสมุด ผมหันไปมองกราฟ กราฟก็มองหน้าผมแล้วยักคิ้ว ผมเลยหันหน้ามาจดงานต่อ เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ผมกำลังเดินไปรอเมฆที่มอเตอร์ไซคื แต่..
เมฆ - วันนี้เค้าคงไปส่งตัวไม่ได้นะ เขาต้องกลับบ้าน แม่ให้ไปหา
ผมก็นิ่งๆไป เมฆก็ขับรถออกไปโดยไม่สนใจผมเลย ผมจึงเดินออกไปรอรถที่ป้ายรถเมลืแล้วขึ้นรถเมล์กลับบ้าน ระหว่างที่กลับบ้านผมก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน
% b" b0 h+ O+ h" l  q5 l$ ^2 k! Uป้า - อ้าว ทำไมมาคนเดียวล่ะ เมฆไม่มาส่งหรอ
ผม - เขาไปหาแม่น่ะครับ
ป้า - งั้นขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำการบ้านเถอะ
ผมจึงเดินขึ้นห้อง แล้วล้มตัวลงนอนแล้วเปิดเฟสบุ๊คดู เห็นเมฆเช็คอินที่โรบินสัน
* y& Z" \* ?' v6 |ผม - อ้าวไหนบอกไปหาแม่
! w6 A) \+ m# q% p4 q- Wผมจึงทักไปหาเขา แต่เขาก็ไม่ตอบทัั้งๆที่ออนไลน์อยู่แล้วผมก็เผลอหลับไป
) @3 n) K" i8 b1 T9 X# ^ป้า - ก๊อกๆ หมอกลงมากินข้าวได้แล้วลูก
ป้าขึ้นมาเรียก ผมสะดุ้งตื่นแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมากินข้าว เมื่อกินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปดูมือถือเมฆก็ยังไม่ตอ ซึ่งมันแปลกมาก เพราะเขามักจะตอบผมค่อนข้างเร็วทีเดียว แต่ผมก็ไม่คิดมาก คิดในแง่ดีว่า เขาคงเปิดเน็ตทิ้งไว้แล้วมันก็เลยออนไลน์ให้มั้ง ผมเลยหยิบสมุดการบ้านออกมาทำ จนกระทั่ง 1 ทุ่ม ผมก็ไปอาบน้ำแล้วมาดูทีมือถืออีกที
เมฆ - "แม่พามาซื้อของน่ะ"
$ e( m( w- H7 X( H( q; yผม - "อ่อ แล้วกลับบ้านยัง"
9 V, S; |: W' V/ E: @4 uเมฆอ่านแต่ไม่ตอบผมก็ไม่ได้เซ้าซี้เขาแล้วก็นั่งทำการบ้านต่อ จนกระทั่ง 3 ทุ่มเมฆก็ยังไม่ตอบ ผมจึงโทรไปแต่เขาไม่รับ ผมจึงเข้านอน..เช้าวันต่อมา ขณะที่ผมเดินออกจากซอยเพื่อไปรอรถ
7 N6 [+ m% k/ i/ X% K+ Z  l# u, i3 `เมฆ - โทษที เพิ่งมาจากบ้านแม่อ่ะ ขึ้นรถดิ เดี๋ยวไปส่ง
ผมมองหน้าเมฆแล้วขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาไปโรงเรียน เมื่อถึงโรงเรียนผมก็เดินนำหน้าเขาขึ้นตึก
เมฆ - ฮัลโหล .. โอเค .. ได้ๆ .. แค่นี้ล่ะ
ผมไม่ได้สนใจเพราะคิดว่า คงเป็นเพื่อนบางคนที่ผมไม่รู้จักแถวๆบ้าน หรือญาติของเมฆเอง
เมฆ - หมอก เดี๋ยเรามานะ
ผม - อือๆ
แล้วผมก้เดินขึ้นห้องเรียน เห็นเพื่อนๆกำลังนั่งคุยกันอยู่
  H9 o: y+ h9 j0 o% e% t: Y( gกัส - อ้าว ไอ้มเหล่ะ
ผม - ไปหาเพื่อนล่ะมั้ง
3 [) }' Z2 o+ e' r( zผมก็นั่งคุยกะเพือนๆ แล้วพอเสียงกริ่งดังผมก็ลงไปเข้าแถวแล้วก็ขึ้นห้องมาเรียน
( |) {  {  P0 M8 R' |" ]ผม - ไปไหนมาไม่ไปเข้าแถว
! T6 H: A4 w, Y8 S! mเมฆ - ไปทำธุระมาอ่ะ
3 h3 F" [+ X6 V0 D/ w9 \! @2 Mผมก้พยักหน้าช้าๆ กราฟก้เพิ่งเดินเข้ามาตามหลัง
วิทย์ - ไปไหนมาว่ะมึง
, x" i" ^; ?7 h; Q7 m$ ]( p3 ^กราฟ - ไปหาเพื่อนมาว่ะ ไปเคลียร์ๆอะไรมาหน่อย
ผมหันไปมองหน้ากราฟ กราฟก้หันมามองหน้าผมแล้วก้หันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ ผมก็หันมามองหน้าเมฆ เมฆก็นั่งนิ่งๆ เหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ ผมก้รู้สึกถึงความแปลกๆ  แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั้ง เลิกเรียน ผมกำลังเดินอกจากห้อง ส่วนเมฆก็นั่งเก็ของอยู่ แล้วกราฟก็นั่งเล่นมือถือที่ระเบียง ผมลงไปยืนรอเมฆข้างล่างก็ไม่เห็นลงมาสักที
ผม - เห็นเมฆป่ะ
5 V; [5 a6 B  b0 Kกัส - อยู่ข้างบนน่ะ คุยกะไอ้กราฟอยู่
ผม - ช่วยไรกูอย่างดิ
" M7 C+ h- ]0 x- qผม - ขึ้นไปข้างบนเป็นเพื่อนกูหน่อย
0 k$ B1 ?; n$ j' vเพื่อนๆก็ทำหน้าเหวอๆ ผมก็รีบเดินขึ้นไปข้างบน ได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน ผมและเพื่อนๆเลยแอบดูกัน เห็นเมฆกับกราฟยืนคุยกัน ที่มุมหลังห้อง
กราฟ - แล้วจะทำยังไง
เมฆ - เราไม่รู้
9 R) t% q$ |* s9 `  Uกราฟ - แต่เมฆจะเลิกกับหมอกไม่ได้นะ เมฆจะทำอย่างนั้นไม่ได้
เมฆ - แต่เรายังรู้สึกดีกับกราฟอยู่
กราฟ - หยุดมันไว้แค่นี้แหละ อย่าทำแบบนั้นเลย เราสงสารหมอก
. G/ ]$ _5 c* Y. d2 cเมฆ - แต่..
$ y' [* \! t5 Gแล้วเมฆก็ดึงกราฟมากอด
! d+ m2 Y3 m6 r6 t% K; _ผม - เมฆ
+ R# X. h8 e3 q/ Q8 mวิน - เชี้ย
กัส - ไอ้เมฆ
ผม - ทำไมทำแบบนี้
ผมเดินเข้ามาหาเมฆทั้งน้ำตา ใจมันแตกสลายไปแล้ว เมฆกับกราฟผละออกจากกัน
กราฟ - หมอก มันไม่ใช่นะเว้ย
ผม - ไหนบอกจะรักเราแค่คนเดียว ไหนบอกจะไม่ทำให้เราเสียใจไง
: K4 R4 ]3 Y# r8 _เมฆเดินหนีผมจะไปหยิบกระเป่า ผมเดินตามไปคว้ามือ
; s$ d; }6 w6 L+ Tกัส - มึงไม่ต้องตามมันไปไอ้กราฟ ให้มันเคลียร์กันเอง
ผม - หรือเพราะหมอกไม่ดี หมอกไม่ได้หน้าตาดีเหมือนกราฟ หมอกไม่ดีใช่มั้ยเมฆ
เมฆ - หมอก อย่าทำให้เมฆอึดอัดดิ
7 U. b: G' O4 ^! ]$ v! w6 f% hกราฟ - เมฆมึงก็บอกหมอกดิ ว่าเข้าใจผิด
กัส - มึงไม่ต้องพูดอะไรหรอกกราฟ ไอ้หมอกมันเห็นหมดแล้ว
/ R' s3 m: k( s2 Y5 U4 C# B8 Gเมฆนิ่งมองหน้า แล้วหันหน้าหนีผม
ผม - เราเลิกกันเถอะ
เพื่อนๆ - หมอก!
! n0 m+ s! t# X" f) m  y) [เมฆ - ทำไม
1 W6 N' R4 p: r! c1 pผม - ถ้าไม่รักกันก็ปล่อยมือกัน อย่ารั้งกันไว้ อย่าคบซ้อน เพราะคนที่เจ็บ ไม่ใช่เมฆแต่เป็นเรา
เมฆ - ไม่เอา เราไม่อยากเลิกกับหมอก
ผม - แต่เมฆรักกราฟ เมฆไม่ได้รักเรา
3 T" ~9 y( D- Z' sเมฆ - หมอก..
ผม - ที่รัก
. s0 W* g/ S  v% `3 Z( `; _เมฆจ้องหน้าผม
, Z, W: n# z7 l1 t( ?ผม - เราเลิกกันนะ
ผมบอกเลิกเมฆทั้งๆน้ำตา น้ำตาของผมความเสียใจปนความดีใจ เสียใจที่เราดูแลเขาไม่ดี เสียใจที่เราต้องเสียเขาไป แต่เราดีใจที่อย่างน้อยเราเคยรักกัน และทำให้เขามีความสุขได้ แม้ความสุขนั้นจะไม่มีมีเราอยู่ .. ผมจับมือของเมฆ แล้วจูงมาหากราฟ
( z" G) P1 ~9 ]5 F* \$ h9 Pผม - ฝากดูแลพี่เมฆด้วยนะ รักเขาเท่าที่เรารักนะ เราผิดเองที่มาที่หลัง
3 p5 T, [3 u/ p' vผมเอามือของทั้งคู่ประกบกัน แล้วมองหน้าตาทั้งคู่ ผมยิ้มทั้งน้ำตา แล้วเดินออกจากห้องโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของเพื่อนๆ ผมเดินลงมาขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้าน นอนร้องไห้ตลอดทาง หัวใจผมตอนนั้นมันแทบขาด .. หลังจากนั้น ผมและเมฆก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีก เพราะเมฆย้ายไปนั่งหลังห้องคนเดียว เราค่อยได้คุยกัน จนกระทั่งเราจบม.6 สมุดเฟรนด์ชิพก้ไม่ได้เขียนให้กัน ส่วนกราฟ ผมไม่รู้ว่าทั้งคู่ได้คบกันรึป่าว แต่เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย หลังจากวันนั้นเพื่อนๆก็มักจะพาผมไปเที่ยวเสมอๆ ทำให้ผมลืมเรื่องราวได้บ้าง ถึงตอนนี้ผมก้ไม่เสียใจอะไรแล้วล่ะครับ

" p/ r1 |7 N8 n1 z$ M  T! }... เรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตบางเรื่อง ก็เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าที่เราควรรักษาและจดทำให้ดี แต่บางเรื่องราว มันก็เปรียบดั่งเช่นบทเรียนและบททดสอบ ที่เข้ามาทดสอบสภาพจิตใจของมนุษย์ ทุกคนล้วนมีเหตุการณืที่ควรจำและไม่ควรจำทั้งนั้น แต่เราจะเอาเหตุการณ์ไหนมาใช้ในการดำเนินชีวิตต่อ ถ้าเราเหตุการณ์ดีๆมาคิด เราก็จะดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข แต่ถ้าเราเอาเหตุการณืที่เลวร้ายมาคิด ชีวิตของเราก็จะไม่มีความสุข สุดท้ายนะ ก็ต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวความรักของผมมาจนถึงตอนจบ...
* B& G5 o6 t8 y8 Y
- ด้วยรัก หมอก วลากรณ์ -

minone

ขอบคุณครับผม

60sato

ขอบคุณครับ

เพ้อ

ขอบคุณครับ

gaybin

ขอบคุณครับ

ฟินจุง

ซึ้งงงง

shinecaraff

ขอบคุนครับที่แบ่งปันเรื่องราว

Nikezero

เป็นเรื่องราว ที่ ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็น บทเรียนสอนเรา ให้เราเข้มแข็ง
และผ่านจุดนั้น ไปให้ได้
& y" D- y( e- e7 M& Y, T8 b, Oเมื่อก่อน ก็มีแฟน เจ้าชู้ แบบนี้ เหมือนกัน
& \4 E; j# d& r% s! ~8 W' p

freezz

เข้มแข็งมากครับ สู้ๆนะครับ

jor686868

เลิกเลย