ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2024-11-13
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- พลังน้ำใจ
- 31548
- Zenny
- 66130
- ออนไลน์
- 8134 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว1 G Z% Y8 z* |3 Q5 r0 Z
"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"
, @7 P) R, X/ P7 {- m+ d6 d"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"" Y7 w# O5 z/ {: s; ~
"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"4 n4 l4 ]- ?' |' z# s3 R/ R/ |- n' Z
+ O! Z: P6 n' {! a8 w) N.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......
Q9 I% Z3 M4 v& F* e
2 d1 M8 L( g1 E. J0 q( G"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า& a6 ]: D1 q! p, Z1 @$ D& w
"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"
; e* _% _$ z- I: G' O9 \- w4 l"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"
8 W! |6 U3 p$ K$ N M! F"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"( ?( }4 U5 ~; S: H: A4 f
"แต่เมื่อวาน....."
3 _0 [, ^4 S; X3 _) S/ c L"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?"
. D. M: i, E9 R: i; M# o"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"
9 Y$ I# I+ m2 {"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"
$ U+ _( J+ V) k/ o".....อืม....."
$ x. W% a5 V1 U$ B6 L& X/ A"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?" U' R1 K3 O% {" {3 N) M+ B
"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?"
8 j0 N; r& i3 W/ m9 _2 ?"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"
4 Q: g# _; S# C {...
7 m9 l9 x# j5 x4 I F...1 o W5 u, a1 C+ H* J4 J8 q5 @* \+ ]2 o
...
* _. I* `. {- Q' A. @* M"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"
) ~8 \3 p) K' \8 ?+ e- B% q' r j"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"
3 Z# u. v; z4 m' t$ B( G' `"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก: p1 `# h' m: K- M7 O
"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"9 o! V1 M% |9 i X8 U A8 S' t
"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"
1 ~4 z- j5 ]( G1 {; m7 {; I) N4 p% b0 d9 d, a/ Q
"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?"
. R' M' C+ [* l5 n# q8 b( d"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?"1 N* o/ y7 l$ W
"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"1 x( T ^8 P3 }' g
"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"! D/ S2 o( `8 g# B+ W
"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"
* P) D5 }, O- R8 H6 z2 U"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้"6 C/ I& C1 {. I4 }
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"
$ G/ m3 F, X8 m- V Y! c..
4 C* l& ?0 M( `" Q$ h+ @: L' L..# y8 x" m% y* \& Z+ E
......9:04.......
' [5 |, P, U- ] a; Eนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....$ Q' m1 H5 m* W+ ]" T
ก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......# c% Q, h+ a B; B+ d
ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....
+ ^* H- u u1 `น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้
- `! ?+ x7 K. ^* S9 p5 G2 \
' ?9 U @1 q3 r. _"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"
. S7 P& F/ d5 j0 S: |* uภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง! a8 ? t0 C$ H- z! D
ความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....
" q4 I0 v, c3 wในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ' C0 S! `* v0 Y# ]
. b* \- U2 U" {. Aผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ) v/ t: f. w& S
ยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้4 T2 u# | E. a, F
ผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ
' W7 } i5 u! ?4 n E; `.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....
+ v4 |8 c% N: v+ w3 ?จะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......
2 s; a2 q( y2 h& u* ]"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."- C. {! }( U& Z) s
ต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
3 j" }' K( S5 ^& A* E5 Lก๊อกๆๆๆ
9 I0 v+ H7 s: s5 b4 F"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"
5 _, q, s& k# r1 y9 i"............."
) N' S8 e- M9 z8 }* d"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"" a& z/ K% X" _( D- T# o( r" F- a3 a0 `
".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"5 O" Q# q x T: k
"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว") C* I' f8 }/ d U$ D% K
% l+ f& S# S2 t2 C9 U% w; a. X. Lเพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ * n6 P5 t$ O9 g" x- b
แต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี- E- [: @+ I6 z. `
"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
' v7 f- Y& y# c6 t! H% y# X0 m"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย & k- d. f7 B7 |: I+ t; V) Q1 Y
. p2 G' d# W- I* w, @" V
"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"
5 N7 r( f- H0 h. F; B"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน"
$ d" [/ J) O- v+ [* U/ m" r) `3 U8 _"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
" I" ?+ {. ^4 \2 Y. e2 z f* A1 P9 N. R8 c0 l
จะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?9 x! g$ A* }! n# k
.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!!
: j( [6 {+ q( O) L7 R5 b9 x kเสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......- N% p9 R5 d: H# |3 V$ Z
7 M9 Q/ [( |% O" S _9 D
"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" 2 i6 N% { X1 E; m- b
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....
; [1 z8 v% V+ H5 b& [: T" \ผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?" i1 q6 a$ f) v( T
" {* i- h) A" \ `# S+ U
"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที"
4 k( M" }# e! ?0 u% n3 U"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"3 K d( Y% Y$ x4 m
"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย/ K8 o, b; c; i9 W7 B; z$ j
..
! K7 c3 D$ |* H.. [1 C* c1 w- K+ I; s
..7 z/ |" b' s- A/ C4 F8 w0 W
..
- j" {5 T. {' A5 Y+ Vมาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ.....
# d( t: I8 @- }1 {' c$ Y. Z"ขอโทษครับพี่โจ้"( ?+ Q9 @8 D% T1 y
"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง". V$ E6 P; v' |, U9 f
"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"9 W2 _, i8 g4 J& n3 t- I2 E) v; C
".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
9 E8 S& |; ~# T' l$ V2 Z1 ?- \5 {& a5 v: n
ผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง ]( E/ b- ]" E$ M* y- z0 q, ^3 F
4 G4 g; }/ I- i8 [) H. R
"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"
" s8 z/ K1 y* e4 g5 {3 N% ~3 q"ไม่มีอะไรหรอกวิง"8 r. |. {0 ^* B. a$ k
".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"( |% U' G* ?; [' q W
"..............") y5 e* U4 J* U! ^+ N
"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"
- V4 r9 k' Q- e) ~' z"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"5 l3 c4 h3 k7 I; F5 F( L& Y
9 n* \+ y# v7 y0 G6 c: R
ความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย
! E' d t: j$ m* S6 I"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"
' v, r/ {- ` T$ Cเจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....1 M3 A g) n- d& c+ l: w% ~/ b k
"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ": a2 J K3 `* c2 W! I
"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"2 u( l7 J' @4 @5 K/ j" I2 t; ^( y1 b
"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"' ^6 g* e( _+ E8 v
บางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก2 i/ I* j& O0 [: a1 @: E, S$ F
/ E& N3 ^8 w7 t"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
+ ] @: a7 G: g7 L. _"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช
# Y; D- V* a( A' z+ Dเสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร/ h9 Y; ^1 y; @! K: n. ]
) O; `/ u- \8 c: ?, Z
.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน
; B! K6 @; T7 I; e* [( p$ [ mอยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน* v2 c9 ], N5 c
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
; Y8 _+ D$ `3 T5 n+ b6 Qตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........
0 r9 G! V9 B& {( \
4 K% `* c* k2 V( k- J* Cสู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง
; c0 i+ L1 x' Iสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ2 D2 V# _9 T4 a( u
เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......
2 r9 }" t4 r* z5 k" C"ไปกันเถอะเม้ง"
! L1 U3 L. G! V8 Y* O, m% Y S: y# {"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!- N- g S7 F* e8 U. W: J7 {& x
- K3 M0 f: \7 A& x4 E! P& W) ]
"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"
$ l c( F( E& c0 o( J"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"9 N. y4 o1 X, @5 M" `* b
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว
- v) W/ v% ?) t. P, Qตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ# I) ^9 E, {2 v4 C
หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!4 b9 |. o6 u1 f# e+ U
) b8 |) O( Y, F# H( y$ f
****************************************************************
) h" x" e1 _9 T# g1 e5 x# ~นาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:04# m, i1 m4 W1 Z8 n% w
"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง"
3 K+ q- L' F) o, ^% q; @- B5 N".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"
$ Z. G, @* N4 C N4 e"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"
! `" C$ W: Z1 k1 H7 i6 O"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ") y/ G8 P) B* y" W
"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?") ^1 y. t3 L2 a/ q
"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"5 B6 f; N& R" R6 r9 R0 i) l
เด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น
6 f/ d( r2 h! F+ e0 n$ i* E4 e
( F' x3 _' D+ P.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....
8 l2 V3 z. _2 P1 c* Q1 h7 r) O.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....5 W, K" U4 H9 E3 @
.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......
; ]% f$ D- t, U" D. C3 r....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......
5 P* l3 X/ a# q% Z( e........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........
( c; ^2 ^3 `6 I0 v& H, H4 v% q" j: c) u% n
"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"
: ~0 y$ F8 _; d4 Y& _"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน"
9 o: ~9 F+ [& U% K8 W l"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"- h$ U, K; M H* _' o F2 }3 K
0 L! K2 @ V; \3 f; H-------------------------------------------------------
8 L5 @# _# s' l7 ^4 o"นพ เอาไงดีวะ?"
8 Q* g; z8 J, K5 }' W. h7 Jพี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย 4 p Y! a. ^: N9 A
"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้0 w- T+ ]7 u9 u& l4 f [
"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า
& U# w' e6 z% _" O- v& x" R; m. F% X% l, Z2 @
พี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ
0 k; X* r+ [4 p" I4 A* K"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"% z2 r' H. N) P8 W4 P; c/ J
"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"
( @2 O# ~# ~' ]
7 R' s7 q$ |5 H' ?$ fมารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง
4 `/ g) _+ ?, ` H8 K
1 a1 U( r2 V( Y' g/ c( E7 Eมันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!# M! x: v& h) V+ K
พอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........
1 Z4 m/ f5 ~+ N! G5 z9 @: y) W; W. B# [2 t
กร๊อบ!!!!$ [. L* b0 v3 i0 u% Z( H9 s
) F6 d" }9 X5 f2 K
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!", v- G" }( B* s9 \' M% r: w0 f
5 |$ Y. ^! x7 m/ Q"เฮ้ย! ต้น!!" 8 S m* L. I9 F; R1 W
8 |# C, z3 T R5 v7 G( P9 T
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........
2 y" v! x X O/ r1 Gบนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....
3 Y) Y- @, k$ `. W# Lได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
% f# L7 |9 O/ L$ B2 H, Z2 a, v"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"$ L y' W R8 ^1 }, W5 I- v
"ไม่....ไม่เป็นไร"' F/ f4 l! a- i
"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!" / A% Q& p2 T9 E8 T0 m! d
....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!
7 a* }3 y: |, t7 W2 p N6 W"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"$ U0 h: }9 P" ~, e( v, h
"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง
% F% H2 A$ f5 [: @5 g$ I"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"
$ F5 J/ g3 M1 l1 M8 h"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้"4 j' ]# B+ |9 ] y3 r5 Q; h% J
' B+ a/ V- D- _& ]0 G- X$ }& l: n"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ"
3 i- n/ d1 Z2 T. k: J9 uฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ+ Y! d6 [) }* z+ {5 X
อะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....& @: G6 _/ t; A. b# `0 I; w
"ต้น! ขาหักเหรอ?"* C- G5 l/ m! g6 V/ f
"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"
9 \9 f: X, P! ]* D; ~% S"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"- l" |% h; s9 H: {0 P. q+ p( R
"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"; E6 [) ^+ w5 q) G4 j! k
"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ". c/ v W2 n+ V6 f2 I1 f
"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"
s8 P8 e4 P$ y1 r K) y$ J+ P# G! q7 g+ h z
ผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!, y' `! f9 Y. M' e2 A6 p6 @
"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"$ F. K0 [& h7 D. c6 _& z. b
"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"$ d: H: y' n9 Y4 F P8 e% v
"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"/ m& c2 G2 @ i- h( `' O
"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"
) m9 y( C% ?8 m; Q"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"' \" }" i7 Y F$ s. M/ {
"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"; t: L: B5 k7 P" z& Q+ ?; N
& T3 z+ l; h$ _/ L" d5 j
อุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา
- }. @) I* P: X- \/ u# u7 O. @- Q.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....
1 ]- `& L8 [9 j- a9 c.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว.....
" D' q1 ]6 V+ V2 b' A. r) T' P. C h
0 O! _* `* t: m# \; X4 ^ r" b"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!. w0 T; G& o& b: b
6 G% j% K" F; R"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"
9 e& S, _* A+ j, C* Q+ g"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?"# H9 A, ~% c% O5 e4 d
"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"
) t- K/ @" c) K- Kเขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว6 X: \4 B/ X4 k1 q j
"เจ็บตรงไหนบ้าง?"
# ~; f0 V! s. O9 s$ r& [' F1 u1 v9 }
.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......
: E0 S, R* v- n"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"
" H4 M* T- c7 J6 y' M0 Jถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา
& ]# h# M3 Y: M& A4 n"ทำแบบนี้ทำไม?"4 }( Z( D1 F3 \: w m9 n/ [! Y/ p
"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว9 g$ ?( h, t6 [
"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....+ |- H) o+ m/ V# p2 _6 y8 @+ {
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ- v* ^# U g1 ]* r7 ~
เรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้
' q' Z% F) t' r4 p7 R( m4 a+ o# q. n) U" \2 Y$ e1 }$ {
เสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว% f% h: \3 K0 ?" s
"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก/ N: v6 R8 v- [" P8 G# d
"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย" I! N w) u- F# ~( O, g! X; _
"ไม่ต้องพูดแล้ว"& d9 }, ~( E$ _7 u: i
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"+ D- H( I; }8 m2 B% b8 G' J! P: J
"................"
0 q6 f/ l$ V) g4 o. t"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--"$ O- W( n/ X9 L; q
"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"8 \( I: k; B1 E! ]- A
3 E. x+ G% ?6 M5 g1 a
รถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......4 q6 B4 a0 S# r2 c5 h1 T1 a5 E
...
8 Q' e* @, ]7 G5 O5 p...
! d, H9 y% \, g...
; F) S8 Q/ E7 S2 g...8 G" D: [" o _! H0 `6 h
พยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....; @* x6 ?7 K, w" q9 c) N E
ภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก
0 W# v* |) [! b+ }"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ") _# [/ w2 i1 i M# N! _7 V
"ครับ"5 y0 G5 `4 {: ` H, G
"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"3 V9 [+ p" m* }, p
ไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....
6 [( s' e/ h u% e$ t0 h( R: o5 _' [
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......
# w) e. C& B: zจะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!. ? g7 q2 Y8 X$ p; h
- T! K! s0 m6 |; T/ _" r8 y
"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"
& u ]' ?9 N {6 T"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?
0 P9 t6 @0 h) H' r: Z1 t2 f, t0 l"นั่นไงครับ"! f3 `* S3 _" P; }6 B- k$ {
ไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า....../ u+ Q& g+ q7 G; a8 V% |. I
"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"
( b% v0 E3 Q9 O Y) D, l. b5 H* D! U"ขอบคุณครับ"
0 z: [2 x8 z' e7 a( ]6 Z: ~แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ
' l: |' Z8 A, \) F1 [" A. M... K! `* L3 A3 p
..
% t' v+ x) e$ M6 e"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"
/ J7 N* V7 X7 u0 M: U' z"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้"7 I" k( ^; |1 f, _9 j( F
....
; g' V) X z8 T2 e$ G1 c# }....' X+ f- M# W. N9 n8 Q
....
L/ R0 Z2 C9 J! s4 P5 y, S3 ~+ Q0 Y....
% B7 S! n9 K% s- A7 C"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"+ V0 H- Q/ w0 `$ J" m
".....เราขอโทษนะกริช"
2 M0 h4 ~) H' V; L/ |$ h" f"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ": `7 L" T' d9 Z
".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"8 ^3 ]6 H7 T: m8 {$ x1 U. H) v
"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย"* _7 a" J% e4 F& N j
"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง"
& s6 l' [) j4 Q9 q& V1 \"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"1 A5 v- s4 d& n
- ^2 G! }5 H- s. d4 Z
.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......
. k7 Q3 l2 y7 L2 |* U1 N"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."9 {( r! u1 N' t; G* p; v
"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"
z5 I t7 ?3 Y" o5 E' k- u"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."
) |$ `% `0 H, Q( [0 h! V- X' [, B, ]"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?"8 ^) }1 V' @: @5 c( [# w, p' W. @
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้4 R. n: M. u" v7 w6 Z
+ y1 l3 {: W$ j1 }5 `/ \"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"+ s! L' b+ Q5 l) X/ c
"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."& @; X: s. Z% l* [
"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"
/ G c% R, `4 W- ~$ ~1 D9 y"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"
/ n& S5 |# Y' u* b' j3 w& _6 J...
: D% t& Z/ P- T6 j7 m& ?/ U5 t* v...9 ?9 |* ^ q9 H
"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"4 n! p: ~: ^# W3 A8 M
...
# q7 g8 A4 A# T& z...
2 o+ `5 X" E- S9 a"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"
, @$ O2 r+ i5 R" r2 ^5 o"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"2 W4 w. g4 z- w6 Y5 K
& Y/ ]* c! D! z4 I) ^
"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน" L2 T' U7 G5 E4 `
"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ. \1 y4 m; ^& F( j K5 e
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น"
+ s! v: k: @% _ e9 U$ |/ D; a"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช"
8 ~4 V {$ @* _+ W! y& ~" W; |; [8 u6 D3 x+ J9 v3 |" f
เขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก
9 E8 Z& g' H& G"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"
6 j2 r1 Z) b% `9 _"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"& m( R$ O9 b, s; ^0 N
"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"; O+ q4 m1 }; x1 V+ o. v8 R' x0 d
"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา2 B8 ]* b2 J. W( h
"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ: m8 m4 J* ^' ]& ~& C% D
2 X' b' C. ^0 S0 ]+ f* b* [
"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1)( z7 b) j& ?: l- i8 B
"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง)
& G2 [( C# T' v9 o* V2 ~+ J
2 Y2 t$ P$ z" t"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2) ! c% r6 G- d6 J1 A
"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ)
; Q2 k# ]# {2 m7 k) x4 ]% m% ?% I! R C3 W
"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)
% }* {) K* ?) l! T. o& P& a) ?" T5 e5 d- h" \: X" H
"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)
# C! V2 |5 X i' Q' b" g: y' J: J1 |9 F
"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)- a5 q/ o W7 }9 L" \
$ \; t/ p- y* \; P$ x
กริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว6 |6 h: Y$ Y, d' [$ b
"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"
: e" H" K9 @ x$ g"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"& D* R4 R: }1 ]: X' N4 y- p* Z$ {
"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที
! T1 U! h/ U8 o$ \" Z: e0 M"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"
' P, `; ]7 x; a5 X; h& g+ U; P& E7 B2 }- p9 r _ P8 l
"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"1 o7 O2 m: w. f7 _. {5 O. m
"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"
- O4 q' ^. t* K0 t+ b! [' E/ ^"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"( q; i1 C$ P4 ?4 _& q
"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"( Q b- z& N* U' j f6 g
"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"% x& c% f$ F' y) ~
ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว2 ?6 w$ i, ?' H; P# S, z2 o
0 F0 {' p2 [/ ^' W"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"
; [. I( P+ a% v$ y7 H"กริชรู้ได้ยังไง?"" w- X% [9 [# R7 k0 H+ {
"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"
6 b! u: d6 O# C4 O...
% h0 a4 ]+ p! X3 c- P8 i$ W...3 K" x& |) v9 w4 e* P5 m4 Q
".......ขอโทษนะกริช"
R% L$ _* i7 H, l# a8 N; F"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"
6 }- V2 q# ~, V7 C: L"....ครับ...."
% _ h& g1 l8 k4 E. h4 s"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"
% c+ w9 J; x2 P, P; E+ S9 _"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!"
( h$ u" G" d$ T% j7 W"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ ; h5 C6 K- P! ?! |( H+ i& ~0 j! |
5 ^, w7 ?& u+ p t' Sกริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม
+ z7 @. X p3 s4 W"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"
+ v7 g+ n; i; O' _5 J3 n"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"; @3 h% n6 {/ o
แผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....
/ R9 J0 ]# N9 x; H% d* I"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"
2 U$ r3 {0 I. _0 Q"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"3 X$ a" y6 [ ]) W- ~. @
"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
% T: ]! w& {5 y+ H; W) ^5 x! g# i; l8 D, Z
"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา"; N+ ~. h) Y, o, c, p
"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา"
' W4 x, W( v' V% \3 k0 S) n"เขาน่าสงสารนะครับ"5 Y8 n# ?2 n Y2 L. P: R
"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ" $ n. M, Q8 T; N. v6 P
/ _# r9 k* a2 C' T9 W% v/ [คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้6 E( ?+ N9 q) I. w+ M
.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....
( F6 H. G+ F% M2 V% ^0 W* F( U....กรูทำกุญแจหาย.....
2 `2 K; E& _ T# I6 E2 J......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......! ?! E, B4 x; R& i5 o2 C8 ^4 M# D
+ j* `, n3 A" y. sเขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......
( j2 m5 t" _9 s# I1 x/ x"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"
2 B; N7 d" F5 k; j6 o; A"กริชว่าอะไรนะครับ?"
6 B: H, ^' f$ M0 b" N9 E"ป....เปล่า...."
4 N+ X0 d7 L6 o* ] X/ P# z
5 ]# `* S# F/ \; L"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน"8 v: j; t/ X o, J: m
"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"
# [ x* z+ ]8 L1 r"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"
" |% G& |: @# R3 s4 x3 P2 F"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"
* i$ Z: R' ]9 V4 w8 O z"ไปอีกที่นึงนะครับ"
! {" r5 i8 ^6 }$ g1 T l; H$ X/ \"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"0 [$ @2 x: ^3 Y
"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
' j s" w/ z% H% a
_1 }: X' i( \* rกริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ( z N6 @4 k# c2 E8 C5 B
?6 `5 `& M8 K# m \# R% P2 ^......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......
; {( u# x8 W2 `% Zหนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม
5 t1 s! b/ w/ b2 h9 Pหากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป , {. r4 S) f( q" Q& S5 h' [) R' B1 r
.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน...... d* ?* ]! ~& t
5 x7 W5 H+ a9 P) ]+ b }5 ^% R
4 P0 ^2 i3 A Q5 f' m/ \0 Y- I3 s* o: w$ x# y6 d/ f4 K) P/ x
================= THE END/ H1 G6 d# p3 @) }' u
9 r9 d: H# C/ `& M |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15
โพสต์ 2024-10-3 01:50:32