ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2025-4-24
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- พลังน้ำใจ
- 32556
- Zenny
- 67293
- ออนไลน์
- 8555 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว7 H5 J* ?5 v" \; S0 u
"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"4 L: I$ ]7 `( k+ T
"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"
# \, c5 i+ b9 T. `$ A, T) }"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"( i# e% R% ~& H7 y; Z% y
* \1 c0 } }, c) D1 ?+ J.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......9 V y* { I! D( I/ m) C
% ?4 B+ G! n2 Q# b- ^; B. Y
"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า; r! O; U! r; o
"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"1 l9 E' [& s5 ] I% I. E
"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"
! k0 \/ Q, y+ ]0 ?3 g"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"/ {. h: H# s1 B& a+ X9 t
"แต่เมื่อวาน....."
% e, g% B( t) v5 F0 q2 ]9 F; z"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?") T8 j1 j) g6 M
"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"
/ j8 V5 M$ d* J: e1 {9 q/ V$ {. {( o"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"
. l2 s6 a4 ~' C: G4 {".....อืม....."3 l$ X2 r* A6 z& ^
"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?"
% Z5 t' a& h. [' e) f( C! Z"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?"
- W3 B- g$ y+ t9 U. G6 d"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"
7 ?# V7 I, ~ O: s..." G" @& [, P7 n3 D6 d
...* x1 |( L: [) H2 S- C1 e2 i& r* D f
...1 Y: w. X: m$ T- k* I2 g
"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ", n! m) D) O N* Z! b. a9 i; o5 E
"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"4 X4 U! I9 [3 M; G6 J. w
"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก" S( q( [2 H3 C" q* k7 s$ Q3 B
"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"
0 \ w% {9 I( W; _"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน": |3 B; P8 D+ f5 z B; ` X
/ a% ~% b& P% H5 C; K, c' E
"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?": \3 i5 K2 z& t$ j. ~
"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?"
8 @, s+ p6 ^* r: E"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"; C0 t' U$ c, r* [ k
"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"
5 n2 @% W. L3 y' Z/ G2 [/ l" f"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"
, F. w8 t, P- t- G- T X0 c"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้"3 N: y3 q4 i5 l. m0 v3 U! i
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"
* R$ G: Z& H* M. \+ J2 {& K, F..4 b+ D: z1 g4 @+ P* o
..$ T' r& \$ _! }2 K% R% P$ P/ g
......9:04.......
) G+ ?) q W! u9 d) b8 ?' U# Bนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....
/ k7 t E6 k! Z$ A% a7 |6 Eก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......) S; q! g5 e7 ]' T
ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....
5 E* S# @" o4 d, ^น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้/ z9 p. t& o2 L) }
& M# u& R( N% f
"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"
0 w% h( K4 e! D( v/ cภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง
- J- U+ P, ?/ Z2 V* I( Gความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....( i8 E6 F+ w* M$ u
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ
2 O$ j2 e1 W( e4 v6 u9 ?4 m/ I- B9 r
ผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
) I( J2 o( a; Y4 `ยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้
R9 q: ^: ~% l+ @: Mผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ
* I8 i' G3 v7 [! O+ ~( k" S.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....4 B! s0 n# e5 h0 _
จะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......
$ a$ `+ v7 @: Z) H" `"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."4 g2 ^9 T2 N2 Q3 K4 R7 ]: r$ W
ต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
% s3 M& {! N4 g/ Y* Rก๊อกๆๆๆ
4 c7 Y4 x6 D0 T* ?"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"
& e2 a0 X4 N1 }) O$ N2 y"............."
; [9 o- X" {; r3 u B7 X"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"
3 v+ X) O5 `) P".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"
3 l3 j. x) r" D# s A% h" Q! D8 V: u1 ]"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว"
6 H, T4 h) e2 Q+ |
$ N7 V- \# \6 h: C: m, L/ i' N8 @7 wเพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ ) a" \. c+ Z6 B8 _/ U1 B2 y
แต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี
$ d3 e7 x( u" r6 ^, ` `"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
8 Z' H, i! U0 L4 Y8 { K \"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย 6 L5 ]$ f5 S# u# ~' D; }. F
! `: j9 @8 t( n"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"
4 A3 M8 J' z- \1 V# s"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน"- P& V# n4 _3 n) a4 E
"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ* I) u) q5 o; z+ Z& ~' t
7 c% p" t8 o5 U: o4 k0 R, J
จะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?- B& h* U) x! ?) ~
.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!! 2 R- b9 x9 L1 @3 O7 T
เสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......
! X& h+ \, E! N2 X% k+ q5 I
% [+ U1 ~ r L, T$ q, M8 Q"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" 2 m3 u- I+ n" H# Y6 u! i
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....
' N0 ^7 k+ T& f' E2 jผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา? k' O3 ]0 A4 Z5 e+ I% k) b6 w/ o
( h- B, i: S* B; z3 d: f. k"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที"
i: D9 m& T. M2 h4 f9 U"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"
2 q {9 Q) m* G3 n4 M; j* U2 I"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย: `5 n; w+ m5 [8 a( Q5 C* K
..
: x0 `. ^; I# Z..3 z( N4 T/ c3 |" Q$ ^
..' K' t; g% \! \* Q. M5 M; ^& j+ R+ k
..
/ q( Y+ ]% {2 W Qมาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ.....
$ \8 u$ x1 c' T: H* V/ b* L"ขอโทษครับพี่โจ้"
4 N& u: e# V. j1 k" d: C( B"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"% P- C6 V( t, I; V# ]8 |
"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"
, O; f# ~5 a5 [".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
: |' ^6 o2 j. p% B+ B8 |8 [* ^
ผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง
. _9 @: W p# k' Y) ^7 _
; Y" k; F5 {) B"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"
. o1 z: [* {; q5 {8 _- J4 J/ ?"ไม่มีอะไรหรอกวิง"
8 Q" e/ d6 p# y4 W x".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"9 E% y8 H: l& O/ ~
".............."
8 Q4 v5 N" B5 M9 y"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"
9 v: I/ @0 A+ @# j w"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย": @0 x& n6 _9 j
- t* Q, k2 m! A \6 v( k( i5 Rความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย
6 g# ~% t) a2 H; z; F"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"
. ]' n; b# U. T+ z$ n2 Cเจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....
+ }, |+ L+ w R/ r |+ ^2 A/ J; E"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"
5 W" L4 ]3 h" r+ Y4 M"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"
' k& s) p D+ K, w1 r7 Z"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"; x: r6 q4 ?0 t5 g
บางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก
0 F8 e; k* x. N0 O" Z0 k
& o3 L7 y/ R$ o( p- c u"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"0 F' m5 n2 K$ `% J
"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช
9 D9 D3 W2 e' S5 @เสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร
7 B4 F* n% Y0 m. b" ]& G& W
3 |& `) q9 B* T$ H$ D.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน
% w. |! T# |3 a* t" pอยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
: H: G5 G3 x* C1 Z3 o$ j( F) Y; D$ Hลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
8 m6 w) C8 y; h* q" gตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........, A# ~8 i7 x7 N" _/ {, J" d; C% ^
, A* P. F6 l$ P- T: y7 Y- g
สู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง9 f& v8 [3 W% e9 |5 d
สู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ% W( i m8 B* M$ V: }
เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......
9 w' y d; c' T"ไปกันเถอะเม้ง"$ I3 p7 A2 S, D/ |* @% ~+ ?
"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!9 B T: X# {' W' d
5 v8 r4 |8 E# h" n: E" N
"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"5 G1 R9 g9 O- E- B- |
"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"- J$ _) \4 y8 j" Q( e
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว
, u$ p1 Z9 ~9 F( f1 Vตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ* t, ~1 t- z3 P6 V5 e7 n* H9 P8 ?
หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!
0 I& N1 D9 d! J
- ~2 V4 D9 X6 q3 Z) @6 t6 b****************************************************************
6 P3 l% Z' D$ \* _! Pนาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:04
' n( V/ S6 B% G$ @* B8 U"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง"
; K; f% i; }, r8 i".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"% ]% l; J: I( I* b5 e
"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"
0 O( u* N/ i3 V8 Z z"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"
- a9 z2 m$ ?% Y! Z" ~1 B( Y8 H: w& t"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"
4 {* R/ B; G$ r$ Z4 y' y"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"
- C* `; d$ w2 rเด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น ( O- D! L4 ~9 p6 ]
1 L$ v9 R# W! x5 T B' \6 j.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....6 y3 f6 B6 o. L6 U+ T7 k. u
.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....* q, A Y# J- u( J6 a
.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......9 m' r" E7 k+ |+ E
....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......" K. G1 J6 |$ G7 G, O
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........
# G, z5 D" `, @) ~. R2 Z! ]. _. \# {) Z5 u
"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"
! W: p+ w, x/ F" T! l. R5 L"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน"
" v% t: b1 I5 |) c1 M9 G"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"
; w" j9 v# W. p$ U& ?& L$ H- c: H" i! o7 k3 s3 {: z& n+ g1 t
-------------------------------------------------------
8 l& v# o$ t; p8 H"นพ เอาไงดีวะ?" 2 h5 t8 u8 ?: a, p' |& k
พี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย
5 L3 o' s0 K2 O4 ?"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
0 r& [: g( V" U7 E"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า, [! t9 p, v" Z" ^
/ q# A! r- h' J3 z: a: H2 e7 y
พี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ
" \8 h& D$ X" I; _. t7 E"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"
3 c, ~! l& z! t3 R; b2 u' x, b; u"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"
0 B* ~! Q6 X2 q" _; n1 F' t( m# [/ }: m7 w& B6 C* _. K
มารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง 6 t1 C) |* M# k3 O5 W
7 Y+ O$ g1 I( U* t8 uมันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!1 f& w6 ^% Q/ \# \+ v. A: Y. ^
พอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........8 z0 H* _1 o; R6 ]8 c' C- Z6 q; z9 q
2 p( H- V$ X1 ]
กร๊อบ!!!!1 B% _3 d% d2 e, F* \" ]! P' @% L
9 W6 G: P: x# E+ J: M- K& b; ^"อ๊ากกกกกก!!!!!!!"6 K: J: T2 J. u" x& O' q4 }) O8 v
( R# H+ q7 I1 O8 I1 k/ h7 _' \
"เฮ้ย! ต้น!!" / \. {( t2 f1 O X
" u; F$ H- h5 [/ o4 a2 M% T
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........4 }4 n7 k( r( F) R( V2 Z2 W1 \; a6 M
บนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....
( ^: o5 X; x W! x% {ได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
0 ?' {/ a8 l ^* r4 |4 w"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"" O/ t2 B) P$ Z% q( S0 P5 x) s
"ไม่....ไม่เป็นไร"
/ @% K1 G k0 Q- }6 _"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!"
( F# y* H/ U1 @$ ^. h....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!* k4 s$ Q, m/ Z) L2 D* t T8 g
"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"4 F) G4 Z, ~# o6 F8 a' l
"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง' m: \; R* P- k! t( w2 r' B' C
"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?") v) ]# {: w) @! a% A# h
"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้"! t, W; [. N+ ]- |5 }0 k
/ }5 B- K+ f3 l5 i2 @"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ"
% ~* T P& a3 V7 p: L! O* |4 Eฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ
4 i. H1 O' c6 f' Sอะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....9 E& x, V9 c! F8 c& t. v/ |& @2 A8 P
"ต้น! ขาหักเหรอ?": U2 r% S' X! g; e& D# r
"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"
6 D& V# O0 ?8 l; G$ n"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"- f) u4 P, `7 z% D
"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"
4 M0 U' S# F) K$ \% E1 p8 g"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ"* H3 D4 C! j% B
"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"/ v# F2 L3 }8 ~" k
: X9 x; x* l5 S, u8 u' s: b
ผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!0 w9 [ k. J6 S
"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"
' _( A1 I& X3 s0 q"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"
9 j8 T$ M* D* d"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"3 x3 K( L/ l4 M7 p
"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"
; B" }4 ]2 l3 n( x9 L"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"* K8 v4 u2 }5 n. E j% e; a
"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"
0 J. W8 U: b) W3 {7 e5 v+ i1 q T4 t, O+ ~ a4 `" E: R
อุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา$ i# @1 P6 @- `
.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....! g& c+ r' A# R* ?( Z) |& U' S. P8 u
.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว..... S. w g3 u; ~) o5 Z
! k! z% Z) ]* a5 z
"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!4 s# F5 l( P& N$ b3 j7 V: a8 ?. O
; ]% A. {* ^. }+ F
"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"
. ]9 T3 u4 ` ~"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?"
4 r' o" v* |; |* @. J/ M/ q"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"
# M2 g$ s+ S$ O1 K. wเขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว
6 _$ i! c+ [1 K# t"เจ็บตรงไหนบ้าง?"
! w0 O1 K% w( F) D& h$ D8 ^" C+ h5 T/ p7 V. |
.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......
0 L# d8 J$ r7 Z; u$ k"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"* }3 |( d, O5 j
ถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา8 n+ u$ ]0 D! X0 J$ ~4 r
"ทำแบบนี้ทำไม?"
5 O _8 Z8 @& k4 \, r' h+ e"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว. E- J5 B7 T9 A- q7 X. i/ c
"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....+ A& V7 K, d! y: _7 e0 m
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ" s% V9 K8 ~7 N
เรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้
6 j; v# I: ~( h8 {# ~4 S
: c6 ?) M/ r' o8 f- _8 L$ Nเสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว( c. t7 G9 O" u" d
"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก
" O" k% I6 X2 ^: }* B5 k4 {"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย
3 W9 \5 P3 M) [5 B5 @# _"ไม่ต้องพูดแล้ว"% n) h# T3 z+ P2 K5 J8 s- j
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"0 N% m. B% e6 [" I$ K1 G8 [
"................"
- u, e' `( N5 x4 H5 {2 Z3 r"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--" W" I! u; {& D$ i) Z" d, d7 v
"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"
( h! N! H' M& F7 v" \4 `% r
- l. {6 R k6 Rรถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......5 J2 }8 s8 [) j7 `
...3 e9 ~7 \0 _/ N9 C6 _1 v$ t5 P
...' Q5 g% e* z/ ~8 T2 u
...$ T2 j2 }2 [" j( ^; s
...
3 t' ?2 Q3 Y& p! H$ n& ?# D( tพยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....7 u/ U& a S4 b! D, u3 n& R
ภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก
* H1 e4 a) h9 W"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ"" p6 o/ @) F$ D- @1 |
"ครับ"; P& E4 I G& l2 |& ^, K* _
"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ", v6 D. N; p8 ^, N% p, L& A2 k
ไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....
' t9 Z7 m+ _1 l" a9 W- Z& n
3 R# ? ?1 R. P( x. Oนาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......2 \" t0 K2 b: j
จะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!! e+ |, m* _/ l
. o2 B* e K% q
"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"1 o7 m( u+ @( d/ ]9 E3 s5 U
"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?, S% G; a. ^9 v3 N6 B
"นั่นไงครับ"
& O) k" L; y- ^! s2 \' R, w$ Iไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า......
% d0 q$ A6 e& E1 o"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"9 C' n3 L3 o) h9 K" E
"ขอบคุณครับ"
( d( K" B5 P. ^) C: g, bแล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ
6 l' P5 u, L' Q' @0 a; m Y0 C..
9 U; i' F3 N4 p- X$ a5 J" f) G..
5 s2 L* z) N* p. J. S) H# s' T% t"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"6 b; M4 _& h" _* m* a* g
"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้"4 F7 R- j; z8 S3 T! |, i* C
.... \* q: }! p) K# c3 z9 b
...., p1 k( s6 |& M
....+ d4 w" k9 u) r$ j2 L
.... t4 t6 S W6 W) A C) V( @# ?
"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"5 W& v# ?& g$ r4 i& G* s
".....เราขอโทษนะกริช"" d8 h' K9 U0 \: m
"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ"3 \/ Q3 x' \4 F; U; A
".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"3 Y' @6 c: g) a- z
"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย": @0 o8 J8 w- Y- f; J
"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง" S. f4 ?! Y( Z: L# H$ n8 y
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"
7 D2 Z# n7 s& B& J4 O6 B; q
5 c% j0 j/ }7 z. n7 O! o- \.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ........ X( s. h" Y1 S I$ v8 I
"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."' W* P& c* r2 `- {1 ~
"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"
3 o0 S5 G3 ~5 ~ M1 r"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..." F+ H7 d N D' l0 R+ [ B
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?"5 _4 ~( p1 F5 S
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้) e2 j, u9 k! i& k" P% V& A
! C- n- w, N: J
"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"
1 _+ _: N8 F: a- d+ `"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."- l9 v3 H3 D: | y0 I% O
"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"
+ ~& a/ {7 x+ ?: b1 D* V"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"
* p! d, U4 _3 t...& v# _5 ^5 S9 ^9 B; e" |! ?! @, m& n
...
" e( t- A3 O3 G% p"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"" ]* l' `* V- Y f: p! t
...! x& o+ A0 H4 E5 E% w* O
...3 U: T4 o: z/ D" q" _! H
"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"
! x, s3 \! t, x3 e: Y) C j"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"/ M# ^5 I, Z# J- }8 w
5 h, b2 B2 X( ?! Y# ["ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน" + z- `+ m1 E% J5 {$ y9 y4 } y
"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ4 n- g# k9 d( H# [
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น": r0 @- q8 K* l% i
"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช"
4 @5 \; D) H3 p+ E: C# e% q/ N
# i0 d" K2 m* @เขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก' i; q+ q/ ^0 A6 f r. v
"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที") @% i& Y3 N L6 K
"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"" e* f' `( G2 \7 s+ d {
"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"$ p" }$ _% {" @) |! G: K# u9 V p
"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา
1 q- k$ I+ u; X% b. b"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ! W' M: E# S, m1 F* y% u* R
$ T, L. `7 b. y Y- ?5 C( Z0 l"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1); S3 m$ `. e( y% K, c d) |5 Z
"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง)
( M. K C; S% _) \ ~: G1 @, [- {2 v2 p6 A" `
"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2) 5 N) U* q1 h$ y% S1 W
"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ). z7 I& j' C* Q5 q2 @
7 I) j. l( W1 C# {2 [! j+ p) S
"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3); m% n/ m; f! [# [
@" N2 k+ H; ?( `' c+ F1 e
"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)4 U7 t' y: Y6 P
9 q: L' W! Z0 [- d6 B1 a( D1 A
"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)- q/ x W2 Z' v" f
C( q) G: I2 x2 }2 K/ P
กริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว
* }# r- l8 O% x' c"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"7 k, v# k( H# J5 y4 Z
"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"
6 O& _$ }* Y) D! b5 d2 h) z9 `" D3 j8 u"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที
4 u' D' @, \: ?* T$ X) v, S+ x"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"
& {5 C5 h( E' m+ F7 L# O
8 Y0 c0 j0 f! S5 s"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"0 d; K4 w5 i0 _' C
"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"6 d/ I7 C: ]3 a9 v
"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"
7 ?! m, v! M% x; H; M"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"7 }/ K9 j+ {9 A
"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?": H; M& o: B6 H2 Z* ^
ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว! y5 K+ j6 | B7 W. j. M
. z+ r4 w, T: y6 Y6 s"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"
+ l) I. ^7 A) u1 c8 T, S"กริชรู้ได้ยังไง?"
, K* f) D# d& }- R; o"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"
' m3 d9 W4 m& _7 B3 R8 i...) S4 _: w* K! S5 T
.... D7 M8 n: l. k
".......ขอโทษนะกริช"
: `- I7 a5 O; R0 A"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"9 V ^6 k/ [" a" a0 ?+ a
"....ครับ...."
" k8 c& a1 @7 ["เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"
8 S: m5 ]) K5 I1 b"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!" 5 i/ R! H. X" W
"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ 4 H' w, f, z; V6 O1 Q; k
& @+ c/ b: G6 A; yกริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม: {6 p& w" S+ H0 N3 ]
"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"
( ~2 e" e, H' s+ |, R"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"
5 R# g; w: p1 t! E' ]แผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป...... l% R6 G' o9 J n9 n
"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"
. `7 g+ ]& A) u& J"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"
8 S2 f' {/ r( }- @7 s* u' z2 x"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป") Z M& ], X) u9 Q
5 b! I- I/ T- @* D( @. G) X"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา"7 \4 K5 I5 b4 x( W8 w# c+ D
"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา"
V* H. @% x" A/ k% k3 ["เขาน่าสงสารนะครับ"
[" ?* e b6 e3 K2 V"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ" & W; L7 e! R, Q. r9 L, W
" f, ?4 e7 ]3 Z3 l. |
คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้
# V% x( Y" T% |' T( x.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....! _) \; ^+ O+ I& v& m' q, H# O. o1 ~
....กรูทำกุญแจหาย.....% F- H# i% h" s. ]7 |% m! `
......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......; P; q: H/ ]/ { t- R' z
5 n- j/ d6 R+ E" f7 {+ O Cเขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......8 t( v% Y3 t: n8 S1 L( P
"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"
+ H" l/ Q2 R( u"กริชว่าอะไรนะครับ?"# N6 X- G$ D8 o
"ป....เปล่า...." \ `- C8 T" U' g
0 ?/ ?0 L9 U6 }$ G5 Z }8 Z
"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน"
' t( D/ ~% F" m- u$ q9 ~7 K3 @"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"3 s: z( B6 Z: ]2 D2 N8 w9 E
"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"
+ b8 g, R! B% j4 F8 p8 |% u1 r( K9 J"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"
$ f3 K9 r, x R7 W _! a5 t"ไปอีกที่นึงนะครับ"' e& F2 K. p$ ]$ o+ a
"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"
1 q# I: [& O$ l; s4 J- g" j/ Y"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
6 t2 e2 b& v2 Y! J0 _, ~
e t3 c; y+ n4 Yกริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ
0 y" R) {) o' ]$ c5 i: {
( S5 f- p1 S" b9 V& B2 ?......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......! \! }1 |* N% R& \6 @
หนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม
; @$ F" i; d! q! B: k/ Yหากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป * p$ G2 i; g4 h3 t/ J
.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......
' h9 {2 H/ @$ d0 r2 [
$ m. Q/ D4 Z' U& \* f1 T+ O$ X6 H, `; _/ \+ i1 @
e9 `) s3 o5 Z8 g
================= THE END0 f- p; h% Z" W; p8 Z" u
- c& W$ [& O E+ N" G2 C( X# l D- P" J
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15
โพสต์ 2024-10-3 01:50:32