: Z. U% Q! C" ?1 F# c% Y4 J
' T2 p" |1 B2 l1 U# E1 a9 V* wโปรด....อ่าน เนื้อหามีความรุนแรง
# x! T0 C& n8 c
7 ^/ B8 t9 m( g8 X) A
1 V$ W1 Z0 O/ k$ Kคำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
$ @! n* ?6 U, d- Y$ g, \7 P
S* x$ {5 ^2 H% T
* n7 j% Y$ ~& w3 o7 v) x) |
( g; x( |5 x- L: I: y3 n c; u# Y( D: m) }9 k
( E$ T3 M: p& ~( B$ ^) V/ v
% P; O- m( H3 {7 s" e. E4 }" C
โจนาธาน...วัย 7 ขวบ
8 l! c2 [2 E- [$ |+ K# `
0 Y4 x5 M* m/ L5 }6 J0 e$ R+ K! I; K x
! a7 T) u/ I7 L P" x, k
+ f; d: A4 e$ ~. n. }# S+ {: p' P& |# k2 C
" }2 V# t0 T( Q# Q! B1 j
' ^& K; H( @! D1 C
# m) q* H2 N6 j& m# n+ I. v" C3 u/ d `) a! M' I7 ^
/ i4 L8 T/ o4 R2 a E% f: F! N
. F8 W8 X8 n4 m
, R+ N5 W2 U# Z1 eแม็กกี้....วัย17 รุ่นพี่เด็กเรียน
) v8 u0 _' [; `
' W! z3 f8 o, d( \' n' s2 Y% ^* ?5 A% C
1 H! u) d6 d/ ^4 X3 K# A2 j' E9 j% t4 p2 d" n7 ^. C @( `% Z
8 C- I% S5 z1 f3 O/ O* l: x9 w. Vในห้องมืดและอับชื้น แม็กกี้ถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้ด้วยเชือกแน่นหนา ข้อมือและข้อเท้าของเขาถูกล่ามไว้อย่างไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ กลิ่นอับชื้นในห้องทำให้เขารู้สึกอึดอัด หายใจติดขัด และความหวาดกลัวก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้าสู่จิตใจเขา เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังเข้ามาในห้อง และไม่นานนัก เด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาอย่างไม่น่าเชื่อ 9 P, h# I7 A3 j; S% g+ m
โจ—เด็กชายวัย7ขวบ—ก้าวเข้ามาใกล้แม็กกี้ด้วยความสนุกสนาน รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขาช่างไร้เดียงสาเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป แต่นัยน์ตาของเขากลับบิดเบี้ยวด้วยความบ้าคลั่งที่ไม่ควรมีอยู่ในเด็กอายุเพียงเท่านี้ เขาถือดินสอสีหลายแท่งในมือเล็ก ๆ ของเขา ขณะที่ก้าวมาหยุดตรงหน้าแม็กกี้
* ]* G0 m4 X& Z( i1 m, Z
“วันนี้เรามาเล่นเกมกันเถอะ” โจพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า
6 L R# T5 g. U# s* n" F7 q
แม็กกี้พยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ปากของเขาถูกอุดด้วยผ้า เสียงของเขาถูกกักไว้ในลำคอ ขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว จ้องมองไปที่เด็กชายซึ่งดูจะควบคุมทุกสิ่งอย่างเบ็ดเสร็จ โจหยิบดินสอหนึ่งแท่งขึ้นมา จับเล่นอย่างช้า ๆ เหมือนเด็กที่กำลังเล่นของเล่นใหม่ ' C$ V! w& l! u1 |+ F
“ฉันจะทำให้เธอเป็นที่ใส่ดินสอ” โจพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ราวกับการเสนอไอเดียการเล่นสนุกธรรมดา ๆ
$ X. z* ?: ~ w/ @2 G
แต่ในดวงตาของโจกลับเต็มไปด้วยความโหดร้ายอย่างไม่อาจปกปิดได้ เขาหัวเราะคิกคัก ขณะที่เขาค่อย ๆ เอื้อมมือไปปลดกางเกงของแม็กกี้ลง แม็กกี้รู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ยิ่งทวีคูณขึ้น ความเจ็บปวดและสิ้นหวังที่เขารู้ว่าจะเกิดขึ้น ไม่สามารถปิดบังความอับอายและสิ้นหวังของเขาได้อีกต่อไป
8 X! n9 {& u' Z$ k/ \! l
โจจ้องมองไปที่ร่างของแม็กกี้ราวกับกำลังพิจารณาของเล่นชิ้นหนึ่งในมือ เขาเริ่มหยิบดินสอสีแท่งหนึ่งขึ้นมาแล้วจ่อไปที่ท่อปัสสาวะของแม็กกี้ แม็กกี้พยายามจะดิ้นหนี แต่ไร้ประโยชน์ เสียงหัวเราะเบา ๆ ของโจดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับเขากำลังสนุกกับการเล่นของเล่นชิ้นโปรด " O9 _; i# T, S+ x6 `
“มันต้องเข้าไปลึก ๆ นะ ถึงจะใส่ดินสอได้พอดี” โจพูดเบา ๆ q; i) F% [9 Z- V; q8 r! \% i
มือเล็ก ๆ ของเขาค่อย ๆ สอดดินสอสีแท่งแรกเข้าไปในท่อปัสสาวะของแม็กกี้ แม็กกี้ดิ้นหนีด้วยความเจ็บปวดที่ปะทุขึ้นมาอย่างไม่อาจทนได้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความทรมาน ขณะที่ดินสอถูกสอดใส่เข้าไปลึกขึ้น โจมองดูด้วยความพึงพอใจ รอยยิ้มไร้เดียงสาบนใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกสนานจากการเล่นเกมบิดเบี้ยวนี้ ' `0 _1 S! [, P; I3 J
“เยี่ยมเลย! เข้าพอดีเลย!” โจพูดขึ้นด้วยความดีใจ ขณะที่เขาดึงดินสออีกแท่งขึ้นมาแล้วเริ่มสอดมันเข้าไปในท่อปัสสาวะของแม็กกี้อีกครั้ง แม็กกี้รู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกฉีกขาดจากภายใน ความเจ็บปวดนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไร้การควบคุม
- V" i" \: s) ^ c1 ]8 c
“ฉันจะใส่ดินสอครบทุกแท่ง!” โจพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ ราวกับเด็กที่กำลังวาดภาพบนกระดาษอย่างสนุกสนาน
. g5 C2 K' B( f, _+ q& V
ดินสอแท่งแล้วแท่งเล่าถูกสอดเข้าไปในท่อปัสสาวะของแม็กกี้ ความเจ็บปวดนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่แม็กกี้ไม่อาจทำอะไรได้ ร่างกายของเขากลายเป็นเพียงสิ่งที่ไร้ชีวิตและไร้การควบคุม ขณะที่โจหัวเราะอย่างสนุกสนานไปกับสิ่งที่เขาทำ
o+ A/ }2 |3 f( A3 t! C d& Z
เมื่อดินสอแท่งสุดท้ายถูกสอดเข้าไป โจก็ยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นยืน จ้องมองผลงานที่เขาเพิ่งสร้างขึ้น “ตอนนี้เธอเป็นที่ใส่ดินสอแล้ว!” โจพูดด้วยน้ำเสียงสดใส เหมือนเด็กที่เพิ่งสร้างผลงานศิลปะเสร็จสิ้น
5 o6 L5 v, B' }0 m% H1 Z
แม็กกี้หมดแรงแล้ว เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง และความสิ้นหวังที่ไม่อาจบรรยายได้ในจิตใจ โจหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะก้าวถอยหลังไปอีกก้าว มองดูแม็กกี้ที่นั่งนิ่งอยู่เหมือนวัตถุไร้ชีวิต & w* m2 ^" c1 U/ D
“นี่เป็นเกมที่สนุกที่สุดเลย!” โจพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วหันหลังเดินออกจากห้อง ทิ้งแม็กกี้ไว้ในความมืด ความเจ็บปวด และความหวาดกลัว
; V8 F3 ?+ J. W0 p1 `% ]9 | D/ E
! j) A5 G7 M6 i5 Y2 ?+ X2 R0 ]6 L1 Q5 ]4 ?
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-12 18:59:24
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-12 19:20:22
โพสต์ 2024-9-12 19:34:36
โพสต์ 2024-9-12 20:37:39
โพสต์ 2024-9-12 20:52:15