|
คำเตือนเนื้อหา: เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ประกอบด้วยฉากเพศสัมพันธ์ที่โจ่งแจ้ง การบังคับจิตใจ การข่มขืน ความสัมพันธ์ที่ไม่ยินยอม และการยอมจำนน เรื่องนี้ท้าทายความเชื่อเกี่ยวกับความงาม ความปรารถนา และอำนาจ เมื่อชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบถูกดึงเข้าสู่ความสัมพันธ์ที่ขัดต่อบรรทัดฐานของสังคม ตัวละครที่สังคมอาจมองว่า “ไม่น่าดึงดูด” ยังมีความปรารถนาและแรงต้องการเช่นเดียวกับคนอื่น การใช้ภาพเหมารวมในเรื่องมีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นประเด็นที่มักถูกมองข้าม โดยไม่ได้มีเจตนาสร้างความเกลียดชังหรือลดคุณค่าของตัวละครใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ในห้วงเวลาหนึ่งเดือนหลังจากเหตุการณ์ในรีสอร์ท ผมแทบจะนอนไม่หลับ ทุกครั้งที่หลับตา ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นก็จะวนเวียนกลับมาหลอกหลอน ผมต้องแอบไปขอยา Aripiprazole จากแผนกจิตเวช อ้างว่าเครียดจากการปรับตัวกับงานใหม่ แต่หมอที่นั่นคงสังเกตเห็นอาการสั่นเทาและสายตาหวาดระแวงของผม . ^; Y# s# u0 Y# ]- m1 y
ชีวิตผมเหมือนถูกขึงไว้กับขอบเหว ในฐานะแพทย์จบใหม่ที่เพิ่งมาใช้ทุน ผมไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตกเป็นเหยื่อของการล่วงละเมิดและการข่มขู่ทางเพศ ผมที่เคยได้รับการยกย่องว่าเป็นหมอหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาวเนียน สูง 185 เซนติเมตร ในชุดกาวน์ขาวที่ตัดเย็บอย่างดี กลับต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ + c2 K- d3 \5 p: H
ที่โรงพยาบาล พี่แจ๋นทำให้ทุกวันของผมเป็นนรก เธอจะเรียกผมเข้าไปในห้องเก็บของด้วยข้ออ้างเรื่องงาน บังคับให้ผมถอดเสื้อผ้า นอนหงายบนพื้นเย็น ให้เธอใช้รองเท้าพยาบาลบดขยี้ควยของผมเหมือนเป็นวัตถุชั้นต่ำ พลางพูดเยาะเย้ยว่า "ไอ้หมอหื่น ชอบโดนคนแก่เย็ดใช่ไหม ใฝ่ต่ำชะมัด แหม กูขยี้ควยก็แข็งไปด้วยนะ ไอ้ทาสหี ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะของเธอยังคงก้องอยู่ในหัวผม . D* h$ |1 |; k
ผมรู้สึกสมเพชตัวเองที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ชีวิตที่เคยสมบูรณ์แบบ ทั้งการเรียนจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง รูปร่างหน้าตาที่ใครๆ ก็ชม มีแฟนสาวสวยอย่างน้องน้ำที่กำลังเรียนปีสุดท้ายคณะเภสัช กลับพังทลายลงเพราะความอ่อนแอของตัวผมเอง d* r6 v) F( U% t: c
ทุกวันพี่แจ๋นมักจะข่มขู่ผมมากขึ้น "หมอคงไม่อยากให้คลิปในรีสอร์ทหลุดใช่ไหม?" เธอกระซิบข้างหูผมในห้องเก็บของ "หรือจะเอาคลิปที่หมอกับยายเป้าดีกว่า? พี่มีเก็บไว้หลายคลิปเลยนะ ตั้งแต่ครั้งแรกในห้องตรวจ" 2 h+ ?+ _* x) {$ B* ^# K- n
คืนหนึ่งหลังจากราวด์วอร์ดกับอาจารย์ ผมเดินกลับมาที่ห้องพักแพทย์ เสื้อกาวน์ขาวสะอาดสะท้อนแสงไฟ ผมส่องกระจกจัดผมทรงเกาหลีที่เพิ่งตัดมาใหม่ ใบหน้าคมเข้มแบบลูกคนจีนสะท้อนกลับมา
" f# I. f/ |: R+ r' Z! ^0 H" f
ในห้องน้ำโรงพยาบาล ผมถ่ายคลิปตัวเองในชุดกาวน์ขาว ริมฝีปากอิ่มของผมแตะที่กล้องพร้อมเสียงซู้ดยั่วยวน ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนกล้องลงต่ำ เผยให้เห็นแผงอกที่แน่นเป็นมัดกล้าม และส่วนล่างที่แข็งขืนอย่างน่าอาย 5 g( D O, A) }2 S9 G1 n1 A$ Y
"หมอหนุ่มรอคนแก่มาสั่งสอน" ผมพิมพ์แคปชั่นส่งเข้ากลุ่มลับ
3 O5 x( c1 s- F" S. P4 z- C! o
ไม่นานมีคนตอบกลับมามากมาย "ไอ้หมอต่ำสัส หน้าตาดีๆ แบบนี้ทำไมชอบทำตัวน่าเกลียด" "ผิวขาวๆ แบบนี้น่าจะเป็นหมอที่ดี แต่ดันมาทำตัวเป็นกะหรี่" "อยากโดนคนแก่เย็ดขนาดนั้นเลยเหรอ?" 7 B& o" o- p" i* T: B
ผมยิ่งได้ใจ หันหลังให้กล้อง ค่อยๆ โน้มตัวลงช้าๆ แหวกก้นขาวๆ ให้เห็นจุดอ่อนไหว นิ้วเรียวยาวของผมไล้เลียบริเวณนั้นอย่างยั่วยวน
5 S! {' q1 l8 Z9 |: C
ก่อนหน้าเหตุการณ์ที่รีสอร์ท ผมแทบไม่ได้เข้ากลุ่มพวกนี้เลย มีแค่ตอนที่ถูกยายเป้าล่วงละเมิดในห้องตรวจครั้งแรกที่ทำให้ผมสับสนและอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่หลังจากรีสอร์ท ทุกอย่างเปลี่ยนไป ผมเริ่มติดใจความรู้สึกต่ำต้อยและการถูกดูถูก คำวิจารณ์เหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกทั้งอับอายและเร้าอารมณ์ในเวลาเดียวกัน ; q7 ]+ n% E3 g, O5 P) ~+ x
ทุกครั้งที่ผมส่องกระจก ภาพที่สะท้อนกลับมาคือหมอหนุ่มหน้าตาดีที่ใครๆ ชื่นชม ผิวขาวเนียน ใบหน้าคมเข้มแบบลูกครึ่ง ร่างสูง 185 เซนติเมตรที่ดูสง่างามในชุดกาวน์ขาว แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความมืดมนที่ไม่มีใครล่วงรู้
, C ~( e3 ~2 L/ T* j) I
แต่ไม่เป็นไร... ถ้าพวกเขาอยากเห็นด้านมืดของหมอหล่อ ผมก็จะให้พวกเขาได้เห็น อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ผมสามารถควบคุมได้เอง
5 V5 X" `" x2 d
แต่ในความพยายามที่จะควบคุมสถานการณ์ ความเครียดที่ก่อตัวในใจทำให้ผมเริ่มสงสัยในคุณค่าของตัวเอง บางครั้งผมถึงขั้นคิดว่าอยากจะถามใครสักคนว่า ผมยังมีค่าพอหรือไม่ แต่ก็ลังเลเกินกว่าจะพูดออกไปตรงๆ จนกระทั่งคืนนั้นที่ผมตัดสินใจโทรหาเพียว ความลังเลในใจพาให้ผมเริ่มถามคำถามที่ผมไม่เคยกล้าถามใครมาก่อน... ( n$ ^7 C8 N' S7 ]- m
ดึกวันหนึ่งผมนั่งอยู่ในห้องพักหลังเลิกเวร จ้องมือถือนานกว่าสิบนาทีก่อนจะกดโทรหาเพียว เพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่แยกย้ายไปเรียนต่อ - ผมเลือกแพทยศาสตร์ ส่วนมันไปเรียนนิติศาสตร์ แม้เราจะอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ผมก็แทบไม่ได้เจอมันในช่วงเวลาที่เรียนอยู่เลย
5 E: A5 v8 a: T6 J5 H
"ไง คุณหมอสุดหล่อ นานๆ จะโทรมาทีนะครับ" เสียงเพียวดังมาจากปลายสาย ผมพยายามรวบรวมความกล้า แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ ! m" b5 j8 K2 @% A" O; g3 ~! Z
"เพียว..." ผมเงียบไปครู่หนึ่ง "เราวิดีโอคอลกันได้ไหม กูอยากเห็นหน้ามึง" + z, D5 I8 }: m, K* H K
เพียวเปิดกล้องมา ใบหน้าคมสวยที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าตอนมัธยมมาก ผมสั้นเรียบแบบทนายความ แต่ยังคงความหล่อเหลาแบบลูกผู้ดีเหมือนเดิม เขานั่งอยู่ในห้องทำงานที่บ้าน มีชั้นหนังสือกฎหมายเป็นฉากหลัง ริมฝีปากอิ่มและลักยิ้มที่เคยทำให้ผมใจเต้นตอนมัธยมยังคงอยู่ ยิ่งเวลาเขายิ้มให้ผม ตาคู่สวยของเขาก็ยิ่งเป็นประกาย
) s7 R" g4 d1 z: a; z8 A+ l/ V
"เล่ามาเลย" เพียวพูดเสียงนุ่ม ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจออย่างห่วงใย 4 A0 ^6 e7 [8 b. H: \
"กู... กูโดนข่มขืน" ผมพูดออกมาในที่สุด เสียงสั่นเครือ "มันเริ่มจากคนไข้คนนึง ยายเป้า แก... แกบังคับกูในห้องตรวจ แล้วก็มีพี่พยาบาลที่รู้เรื่องนี้..." ผมเห็นสีหน้าของเพียวเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากความเป็นห่วงกลายเป็นความตกใจ และเมื่อผมเล่าถึงคืนอัปยศที่รีสอร์ท การถูกพี่แจ๋นบังคับในที่ทำงาน ผมก็น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากบางของเพียวเม้มแน่น สันกรามขบเข้าหากัน ) U/ |% L4 s2 U# C
จากนั้นผมเล่าทุกอย่างให้เพียวฟัง ตั้งแต่เหตุการณ์ในห้องตรวจครั้งแรกจนถึงเรื่องที่รีสอร์ท และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลากว่า 3 เดือนที่ผมมาอยู่ที่นี่
9 d$ r W7 C" G+ B* Z/ C1 F
"ต้น..." เสียงเพียวสั่นเครือ ดวงตาฉายแววเจ็บปวด "กูเสียใจที่มึงต้องเจอแบบนี้" 9 b$ |3 H ?2 u
ผมเห็นน้ำตาคลอที่ดวงตาคู่สวยของเพียว เขายกมือขึ้นปาดมันทิ้งอย่างรวดเร็ว พยายามกลับมาเป็นทนายความมืออาชีพ แต่ผมรู้ว่าในใจของเขากำลังปวดร้าวแทนผม
( s9 p/ C0 n" e8 A. U
เพียวเงียบไปครู่หนึ่ง "มึงต้องแจ้งความนะ นี่มันความผิดอาญาร้ายแรง ทั้งข่มขืน ร่วมกันข่มขืน และการข่มขู่" - U# K8 n Q* A5 Y) Z
"แต่กู... กูกลัวว่าถ้าเรื่องแดง..."
) N$ }" @' G! n! o
"กูเข้าใจ แต่มึงฟังกูนะ" เพียวพูดเสียงหนักแน่น "ตาม ป.อาญา มาตรา 276 การข่มขืนมีโทษจำคุก 4-20 ปี ยิ่งถ้าร่วมกันกระทำความผิด โทษจะหนักขึ้น และการข่มขู่กรรโชกก็มีโทษจำคุก 1-10 ปี มึงต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้" * O7 A6 A$ N+ z+ _$ Y% X% ?
"แล้วถ้าพวกมันขู่ปล่อยคลิป มันก็ผิด พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ มาตรา 14(4) ฐานนำเข้าข้อมูลลามกสู่ระบบคอมพิวเตอร์ที่ประชาชนทั่วไปเข้าถึงได้ มีโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี ปรับไม่เกิน 100,000 บาท" เพียวอธิบาย "และถ้าใครแชร์ต่อก็ผิดมาตรา 14(5) ด้วย โทษเท่ากัน"
# O d7 U& W: [* ^' a9 o& a. X% C" q. B
"ส่วนที่พี่แจ๋นบังคับในโรงพยาบาล มันผิดกฎหมายคุ้มครองแรงงานเรื่องการคุกคามทางเพศในที่ทำงาน มาตรา 16 มีโทษปรับไม่เกิน 20,000 บาท" เพียวเสริม "มึงต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้นะ ทั้งข้อความขู่ แชท คลิปเสียง" % l3 E j4 r; _ `8 t3 {/ J1 \
"แล้วถ้าไม่มีใครเชื่อกูล่ะ?" ผมถามเสียงแผ่ว 5 @% G' |* [1 t3 F
"กูเชื่อมึง และกูจะช่วยมึงสู้คดีนี้" เพียวตอบ "แต่มึงต้องเข้มแข็ง เราต้องหยุดพวกมันไม่ให้ทำแบบนี้กับคนอื่นอีก" 3 N. R3 k( e4 o; s/ Z
"ว่าแต่น้ำรู้เรื่องนี้หรือยัง?" เพียวถามเสียงอ่อนลง ดวงตาคู่สวยฉายแววกังวลผ่านหน้าจอวิดีโอคอล - ?: `- p( G& ?. W) f( E
ผมส่ายหน้า น้ำตาคลอ "ยัง... สองสัปดาห์นี้กูแทบไม่ได้คุยกับน้องเขาเลย"
/ H/ W2 L6 `, }% d3 I
"ทำไมล่ะ?" & m* ]5 @0 A) v6 d8 J. j1 A% u( C+ V
"กูกลัว เพียว" ผมสารภาพ "กูกลัวว่าถ้าน้องน้ำรู้ความจริง เขาจะมองกูไม่เหมือนเดิม น้องส่งข้อความมาทุกวัน ถามว่าทำไมกูเปลี่ยนไป แต่กูได้แต่โกหกว่าเหนื่อยจากงาน"
: o8 |$ G# |1 P
"ไอ้ต้น..." เพียวถอนหายใจเบาๆ "ถ้ามึงคิดว่าน้ำคือคนสำคัญ มึงต้องบอกน้องเขานะ ถึงมันจะยาก แต่น้ำควรได้รู้ความจริง เธออาจเป็นกำลังใจที่มึงต้องการตอนนี้"
4 V* f1 x) F1 d' z+ t% j) c& ]
"แต่กูจะเริ่มยังไง?" ผมถามเสียงสั่น "จะให้กูบอกยังไงว่ากูโดนข่มขืน โดนแบล็คเมล์ แถมยัง... ยังมีความรู้สึกบางอย่างที่กูเองก็รับไม่ได้"
0 [- u3 x& ~6 \. X( n0 S0 p
"คือกู..." ผมกำมือแน่น น้ำตาคลอ "กูรู้สึกว่าตัวเองเป็น gerontophilia กูเริ่มมีอารมณ์กับคนแก่ มันผิดปกติใช่ไหม"
( q! w( G2 a# M9 X$ b
"ไอ้ต้น" เพียวเงียบไปครู่ ผมเห็นริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและอิจฉาเล็กๆ "มึงต้องแยกให้ออกระหว่างความรู้สึกที่เกิดจากการถูกล่วงละเมิด กับความต้องการที่แท้จริงของมึง" * A9 ? P0 @$ s8 H. {* I8 S& e
"แต่กู..."
2 {/ P4 X% d2 Q! F! {
"ฟังกูให้ดี" เพียวพูดเสียงหนักแน่น "พวกนั้นมันข่มขืนมึง บังคับมึง ไม่ว่ามึงจะรู้สึกยังไง มันก็ผิดกฎหมาย มึงต้องดำเนินคดีกับพวกมัน ไม่งั้นพวกมันจะทำแบบนี้กับคนอื่นต่อไป"
' X: W& E: a. l, z
ผมเห็นมือของเพียวกำแน่นขณะพูด เขาคงทนไม่ได้ที่เห็นคนที่เคยรักต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ "กูจะช่วยมึงฟ้องคดีเอง แต่มึงต้องเข้มแข็ง อย่าปล่อยให้พวกมันทำลายชีวิตมึง" $ E+ h8 K8 i4 w: x
ผมพยักหน้า รู้สึกโล่งใจที่ได้ระบายความในใจกับเพื่อนที่เข้าใจ แม้จะรู้ว่าในใจของเพียวคงเจ็บปวดไม่น้อยที่ต้องเห็นผมถูกคนอื่นย่ำยี
+ J t$ Y0 U9 V
"ไอ้ต้น..." เพียวเงียบไปครู่ ดวงตาคู่สวยฉายแววอ่อนโยนผ่านหน้าจอ "กูรักมึงนะ ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุด กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหน"
4 B7 ]9 J/ ~3 W; E' H0 Q" W& U
"เพียว..." ผมยิ้มบางๆ นึกถึงวันที่เราจูบกันครั้งแรกในห้องเรียนที่ว่างเปล่าตอน ม.6 "มึงจำได้ไหม วันนั้น..."
" U& ~" I, c" \ p, G8 R, A2 |
"จำได้สิ" เพียวหัวเราะเบาๆ "วันที่กูกล้าบอกมึงว่ารัก แล้วก็..." เขาเงียบไป สายตาคู่สวยจ้องมองริมฝีปากผมผ่านหน้าจอ ความทรงจำวันนั้นในห้องเรียนที่ว่างเปล่าแวบเข้ามา จูบแรกที่อ่อนหวานและบริสุทธิ์ ก่อนที่เราจะตกลงเป็นเพียงเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกัน
+ Z1 \, s7 z8 m4 \! r9 u
"ขอบคุณนะที่ยังอยู่ข้างกู" ผมพูดเสียงแผ่ว รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น เห็นริมฝีปากบางของเพียวสั่นไหวเล็กน้อย
; A r0 F& P( I
"มึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้" เพียวพูด น้ำเสียงอ่อนโยน "แล้วกูจะอยู่ตรงนี้เสมอ... เหมือนที่เคยสัญญากันไว้" ! p. U% k/ I: x0 l
ผมมองหน้าเขาผ่านหน้าจอ นึกถึงวันนั้นที่เขาสารภาพรัก แต่ผมปฏิเสธไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะรู้สึกอะไรบางอย่างที่มากกว่าเพื่อน พลันเกิดความคิดที่ผมเองยังไม่แน่ใจว่าควรจะทำดีไหม ?5 w7 U2 x- ^/ O
ผมถอนหายใจลึกก่อนจะพูดออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา "เพียว... มึงว่ากูยังมีค่าพอไหมวะ?" - l; P4 w' Y. _) M
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ "มึงยังมีค่าสำหรับกูเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" v9 S& J" `$ |8 Y7 T) K$ W& C
คำนั้นทำให้ผมกล้าขึ้น ผมค่อยๆ ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่ง "มึงดูสิ... กูยังดูดีพอสำหรับมึงไหม?" 7 A4 [3 f* [5 u2 @& o2 p
ผมเห็นลูกกระเดือกของเพียวขยับขึ้นลง ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจอ "ไอ้ต้น..." เสียงเขาสั่นเครือ "มึงยังหล่อเหมือนเดิม... แต่เราไม่ควร..."
) V2 c7 k. L% @: m/ m) G% E
"กูรู้" ผมรีบสวมเสื้อกลับ รู้สึกทั้งอายและเสียใจที่ทำให้เขาลำบากใจ "ขอบคุณนะ" : n, a0 P) {: w* e
"ไอ้ต้น..." เพียวเรียกผมไว้ "มึงอยากจะบอกอะไรกูอีกไหม?"
: X& \( m" ?9 [3 H0 s7 U
ผมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง "เพียว... จริงๆ แล้วกูไม่เคยรู้สึกอะไรกับน้ำเลย กูแค่คบกับเธอเพราะทุกคนคาดหวัง กูเป็นเวอร์จิ้นมาตลอดจนกระทั่ง... ยายเป้า" 9 I* k5 w3 `3 p
เพียวนิ่งไป ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและหึงหวง "มึงหมายความว่า..."
: ?1 [- L5 C# ]& ^% h5 `! {; p
"กูคิดว่ากูอาจจะเป็นไบ หรือไม่ก็... กูไม่รู้ว่ากูชอบอะไรกันแน่" ผมสารภาพ เสียงสั่นเครือ "ตอนที่มึงบอกรักกูวันนั้น กูกลัวความรู้สึกตัวเองมากกว่า" # O7 s0 O o$ T8 F8 ~ L" K
"แล้วตอนนี้มึงจะไปหายายเป้า?" เพียวถามเสียงเครียด ผมเห็นสันกรามเขาขบเข้าหากัน มือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและอิจฉา "มึงจะไปให้คนแก่น่าเกลียดพวกนั้นทำอะไรมึงอีกเหรอ? ทำไมต้องเป็นพวกเขาด้วย?" $ ?. h- T$ s+ B1 n/ E r
"กูต้องทำ" ผมตอบ เห็นความเจ็บปวดในแววตาของเพียวที่ต้องเห็นคนที่เขารักไปอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น โดยเฉพาะคนที่แก่และน่าเกลียดแบบยายเป้า "มันเป็นทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้" - y$ U5 S1 D7 V8 m- i
"เพียว..." ผมเงียบไปครู่ "กูจะไปหายายเป้าพรุ่งนี้" : ?6 t9 M$ U$ r% F5 B/ k
"มึงจะทำอะไร?" เพียวถามเสียงกังวล ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจอ
4 O0 u# T/ x. u8 ?# G8 A" i: j% a
"ไม่ใช่แค่เพื่อเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่สับสนในตัวเอง" ผมตอบ "แต่เพื่อค้นหาความจริงเบื้องหลังสิ่งที่พี่แจ๋นทำกับกู รวมถึงความลับอื่นๆ ที่เก็บซ่อนอยู่ กูต้องใช้โอกาสนี้หยุดยั้งทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และเรียกคืนอำนาจที่ถูกพรากไป" ) y3 F; U& ^* k q' ?9 Q( V$ j) F
"แล้วมึงจะไปหายายเป้าทำไมในเมื่อเราใช้หลักฐานที่พวกมันขู่มึงในแชทก็ได้" เพียวถามเสียงเครียด ผมเห็นสันกรามเขาขบเข้าหากัน มือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน "มึงจะไปให้คนแก่น่าเกลียดพวกนั้นทำอะไรมึงอีกเหรอ?"
9 b' g3 q$ [/ L8 ~8 y* u
"กูต้องทำ" ผมตอบ "มันเป็นทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้" 4 q# j2 Z. f" v
เงียบกันไปพักใหญ่ ผมเห็นน้ำตาคลอที่ดวงตาของเพียว แต่เขารีบกะพริบตาไล่มันไป "ระวังตัวด้วย... แล้วก็..." เขาหยุดไปครู่หนึ่ง กลืนน้ำลายเหมือนพยายามกลั้นความรู้สึก "อย่าลืมว่ามีคนที่รักมึงจริงๆ รออยู่ ไม่ใช่แค่คนที่อยากใช้มึงเป็นของเล่น"
+ {2 `) M! X: w: M; ~
เราจบการสนทนาด้วยความรู้สึกค้างคาที่ทั้งเจ็บปวดและหวงแหน ผมเห็นมือของเพียวยังกำแน่น ราวกับต้องการยื้อผมไว้ไม่ให้ไป แต่เขาก็ทำได้แค่มองผ่านหน้าจอ
) r1 ]# z' A5 ?* n! h4 h& e1 q$ k
หลังจากวางสายจากเพียว ผมนั่งอยู่ในความมืดของห้องพัก มือลูบไล้ตัวเองช้าๆ นึกถึงใบหน้าคมสวยและริมฝีปากอิ่มของเขา ความรู้สึกผิดและความต้องการผสมปนเปกัน ผมนึกถึงตอนที่เราจูบกันครั้งแรกในห้องเรียนที่ว่างเปล่า มือของผมเริ่มสัมผัสตัวเองอย่างช้าๆ จินตนาการถึงสัมผัสของเพียว
. p! U, G) D/ q
แต่แล้วภาพของยายเป้าก็แทรกเข้ามา ทำให้ผมรู้สึกทั้งรังเกียจและเร้าอารมณ์ในเวลาเดียวกัน ผมปลดปล่อยออกมาพร้อมกับความรู้สึกสับสนที่ไม่อาจบอกใครได้ ก่อนจะล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเผชิญหน้ากับยายเป้า และครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายควบคุมเกมนี้เอง...' s( _: J1 V1 L# i* T9 p) U
5 w7 n: n$ ^/ \- i% _% W--- อ่านแบบอ่านรวดเดียวได้ที่นี่ครับ ไม่แบ่งตอน https://gerontoth.blogspot.com/
/ T Y! x! I7 I; n+ @* \ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์