|
คำเตือนเนื้อหา: เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ประกอบด้วยฉากเพศสัมพันธ์ที่โจ่งแจ้ง การบังคับจิตใจ การข่มขืน ความสัมพันธ์ที่ไม่ยินยอม และการยอมจำนน เรื่องนี้ท้าทายความเชื่อเกี่ยวกับความงาม ความปรารถนา และอำนาจ เมื่อชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบถูกดึงเข้าสู่ความสัมพันธ์ที่ขัดต่อบรรทัดฐานของสังคม ตัวละครที่สังคมอาจมองว่า “ไม่น่าดึงดูด” ยังมีความปรารถนาและแรงต้องการเช่นเดียวกับคนอื่น การใช้ภาพเหมารวมในเรื่องมีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นประเด็นที่มักถูกมองข้าม โดยไม่ได้มีเจตนาสร้างความเกลียดชังหรือลดคุณค่าของตัวละครใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ในห้วงเวลาหนึ่งเดือนหลังจากเหตุการณ์ในรีสอร์ท ผมแทบจะนอนไม่หลับ ทุกครั้งที่หลับตา ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นก็จะวนเวียนกลับมาหลอกหลอน ผมต้องแอบไปขอยา Aripiprazole จากแผนกจิตเวช อ้างว่าเครียดจากการปรับตัวกับงานใหม่ แต่หมอที่นั่นคงสังเกตเห็นอาการสั่นเทาและสายตาหวาดระแวงของผม / y# C7 h! g( u4 u/ |
ชีวิตผมเหมือนถูกขึงไว้กับขอบเหว ในฐานะแพทย์จบใหม่ที่เพิ่งมาใช้ทุน ผมไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตกเป็นเหยื่อของการล่วงละเมิดและการข่มขู่ทางเพศ ผมที่เคยได้รับการยกย่องว่าเป็นหมอหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาวเนียน สูง 185 เซนติเมตร ในชุดกาวน์ขาวที่ตัดเย็บอย่างดี กลับต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้
. m0 D$ H9 l6 i
ที่โรงพยาบาล พี่แจ๋นทำให้ทุกวันของผมเป็นนรก เธอจะเรียกผมเข้าไปในห้องเก็บของด้วยข้ออ้างเรื่องงาน บังคับให้ผมถอดเสื้อผ้า นอนหงายบนพื้นเย็น ให้เธอใช้รองเท้าพยาบาลบดขยี้ควยของผมเหมือนเป็นวัตถุชั้นต่ำ พลางพูดเยาะเย้ยว่า "ไอ้หมอหื่น ชอบโดนคนแก่เย็ดใช่ไหม ใฝ่ต่ำชะมัด แหม กูขยี้ควยก็แข็งไปด้วยนะ ไอ้ทาสหี ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะของเธอยังคงก้องอยู่ในหัวผม % W+ }1 B! q* E% [- Q2 G" }# o
ผมรู้สึกสมเพชตัวเองที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ชีวิตที่เคยสมบูรณ์แบบ ทั้งการเรียนจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง รูปร่างหน้าตาที่ใครๆ ก็ชม มีแฟนสาวสวยอย่างน้องน้ำที่กำลังเรียนปีสุดท้ายคณะเภสัช กลับพังทลายลงเพราะความอ่อนแอของตัวผมเอง
, D" h8 o' S3 o% c! ?5 V
ทุกวันพี่แจ๋นมักจะข่มขู่ผมมากขึ้น "หมอคงไม่อยากให้คลิปในรีสอร์ทหลุดใช่ไหม?" เธอกระซิบข้างหูผมในห้องเก็บของ "หรือจะเอาคลิปที่หมอกับยายเป้าดีกว่า? พี่มีเก็บไว้หลายคลิปเลยนะ ตั้งแต่ครั้งแรกในห้องตรวจ" 8 R* x' i7 B4 y2 }- u
คืนหนึ่งหลังจากราวด์วอร์ดกับอาจารย์ ผมเดินกลับมาที่ห้องพักแพทย์ เสื้อกาวน์ขาวสะอาดสะท้อนแสงไฟ ผมส่องกระจกจัดผมทรงเกาหลีที่เพิ่งตัดมาใหม่ ใบหน้าคมเข้มแบบลูกคนจีนสะท้อนกลับมา - a6 f4 N! t4 n. H7 ?! h; s: o
ในห้องน้ำโรงพยาบาล ผมถ่ายคลิปตัวเองในชุดกาวน์ขาว ริมฝีปากอิ่มของผมแตะที่กล้องพร้อมเสียงซู้ดยั่วยวน ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนกล้องลงต่ำ เผยให้เห็นแผงอกที่แน่นเป็นมัดกล้าม และส่วนล่างที่แข็งขืนอย่างน่าอาย
3 b( ~# ~+ }' U% r' c0 l
"หมอหนุ่มรอคนแก่มาสั่งสอน" ผมพิมพ์แคปชั่นส่งเข้ากลุ่มลับ
9 h9 C5 L0 {2 b) _
ไม่นานมีคนตอบกลับมามากมาย "ไอ้หมอต่ำสัส หน้าตาดีๆ แบบนี้ทำไมชอบทำตัวน่าเกลียด" "ผิวขาวๆ แบบนี้น่าจะเป็นหมอที่ดี แต่ดันมาทำตัวเป็นกะหรี่" "อยากโดนคนแก่เย็ดขนาดนั้นเลยเหรอ?" 2 O0 J! w: D2 o" F
ผมยิ่งได้ใจ หันหลังให้กล้อง ค่อยๆ โน้มตัวลงช้าๆ แหวกก้นขาวๆ ให้เห็นจุดอ่อนไหว นิ้วเรียวยาวของผมไล้เลียบริเวณนั้นอย่างยั่วยวน
+ l# E6 C5 x. ?0 o, m# W* X
ก่อนหน้าเหตุการณ์ที่รีสอร์ท ผมแทบไม่ได้เข้ากลุ่มพวกนี้เลย มีแค่ตอนที่ถูกยายเป้าล่วงละเมิดในห้องตรวจครั้งแรกที่ทำให้ผมสับสนและอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่หลังจากรีสอร์ท ทุกอย่างเปลี่ยนไป ผมเริ่มติดใจความรู้สึกต่ำต้อยและการถูกดูถูก คำวิจารณ์เหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกทั้งอับอายและเร้าอารมณ์ในเวลาเดียวกัน - r& W$ f- c$ C; ?: n
ทุกครั้งที่ผมส่องกระจก ภาพที่สะท้อนกลับมาคือหมอหนุ่มหน้าตาดีที่ใครๆ ชื่นชม ผิวขาวเนียน ใบหน้าคมเข้มแบบลูกครึ่ง ร่างสูง 185 เซนติเมตรที่ดูสง่างามในชุดกาวน์ขาว แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความมืดมนที่ไม่มีใครล่วงรู้
3 }3 L+ G5 U/ d' v' ~8 q& s1 i
แต่ไม่เป็นไร... ถ้าพวกเขาอยากเห็นด้านมืดของหมอหล่อ ผมก็จะให้พวกเขาได้เห็น อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ผมสามารถควบคุมได้เอง 3 A" I: \4 q: g/ X
แต่ในความพยายามที่จะควบคุมสถานการณ์ ความเครียดที่ก่อตัวในใจทำให้ผมเริ่มสงสัยในคุณค่าของตัวเอง บางครั้งผมถึงขั้นคิดว่าอยากจะถามใครสักคนว่า ผมยังมีค่าพอหรือไม่ แต่ก็ลังเลเกินกว่าจะพูดออกไปตรงๆ จนกระทั่งคืนนั้นที่ผมตัดสินใจโทรหาเพียว ความลังเลในใจพาให้ผมเริ่มถามคำถามที่ผมไม่เคยกล้าถามใครมาก่อน... 4 B, h2 A4 H: ]6 U
ดึกวันหนึ่งผมนั่งอยู่ในห้องพักหลังเลิกเวร จ้องมือถือนานกว่าสิบนาทีก่อนจะกดโทรหาเพียว เพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่แยกย้ายไปเรียนต่อ - ผมเลือกแพทยศาสตร์ ส่วนมันไปเรียนนิติศาสตร์ แม้เราจะอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ผมก็แทบไม่ได้เจอมันในช่วงเวลาที่เรียนอยู่เลย
& A$ W: T% V1 |8 s
"ไง คุณหมอสุดหล่อ นานๆ จะโทรมาทีนะครับ" เสียงเพียวดังมาจากปลายสาย ผมพยายามรวบรวมความกล้า แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ 2 _" c* ~8 G3 [. e* `
"เพียว..." ผมเงียบไปครู่หนึ่ง "เราวิดีโอคอลกันได้ไหม กูอยากเห็นหน้ามึง" A6 G% m. u1 I$ I4 g4 ?
เพียวเปิดกล้องมา ใบหน้าคมสวยที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าตอนมัธยมมาก ผมสั้นเรียบแบบทนายความ แต่ยังคงความหล่อเหลาแบบลูกผู้ดีเหมือนเดิม เขานั่งอยู่ในห้องทำงานที่บ้าน มีชั้นหนังสือกฎหมายเป็นฉากหลัง ริมฝีปากอิ่มและลักยิ้มที่เคยทำให้ผมใจเต้นตอนมัธยมยังคงอยู่ ยิ่งเวลาเขายิ้มให้ผม ตาคู่สวยของเขาก็ยิ่งเป็นประกาย
2 a+ F+ q3 |" J! M" S
"เล่ามาเลย" เพียวพูดเสียงนุ่ม ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจออย่างห่วงใย & X- {1 J0 G) x
"กู... กูโดนข่มขืน" ผมพูดออกมาในที่สุด เสียงสั่นเครือ "มันเริ่มจากคนไข้คนนึง ยายเป้า แก... แกบังคับกูในห้องตรวจ แล้วก็มีพี่พยาบาลที่รู้เรื่องนี้..." ผมเห็นสีหน้าของเพียวเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากความเป็นห่วงกลายเป็นความตกใจ และเมื่อผมเล่าถึงคืนอัปยศที่รีสอร์ท การถูกพี่แจ๋นบังคับในที่ทำงาน ผมก็น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากบางของเพียวเม้มแน่น สันกรามขบเข้าหากัน
7 V2 P+ b: e# l' o7 N) s# H
จากนั้นผมเล่าทุกอย่างให้เพียวฟัง ตั้งแต่เหตุการณ์ในห้องตรวจครั้งแรกจนถึงเรื่องที่รีสอร์ท และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลากว่า 3 เดือนที่ผมมาอยู่ที่นี่
& b4 ]. h% j" L. x5 ?: Z8 ]# S
"ต้น..." เสียงเพียวสั่นเครือ ดวงตาฉายแววเจ็บปวด "กูเสียใจที่มึงต้องเจอแบบนี้"
1 @. m0 E( l# l9 v' N8 V
ผมเห็นน้ำตาคลอที่ดวงตาคู่สวยของเพียว เขายกมือขึ้นปาดมันทิ้งอย่างรวดเร็ว พยายามกลับมาเป็นทนายความมืออาชีพ แต่ผมรู้ว่าในใจของเขากำลังปวดร้าวแทนผม - ^" p. Q% X9 q5 u0 R" j. v
เพียวเงียบไปครู่หนึ่ง "มึงต้องแจ้งความนะ นี่มันความผิดอาญาร้ายแรง ทั้งข่มขืน ร่วมกันข่มขืน และการข่มขู่"
1 D8 E0 t+ }% Q8 q' F. r" ]6 n
"แต่กู... กูกลัวว่าถ้าเรื่องแดง..."
. S8 e9 d% N9 s [. }6 w- e
"กูเข้าใจ แต่มึงฟังกูนะ" เพียวพูดเสียงหนักแน่น "ตาม ป.อาญา มาตรา 276 การข่มขืนมีโทษจำคุก 4-20 ปี ยิ่งถ้าร่วมกันกระทำความผิด โทษจะหนักขึ้น และการข่มขู่กรรโชกก็มีโทษจำคุก 1-10 ปี มึงต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้"
+ Z- I/ V* K% ?$ ?! \
"แล้วถ้าพวกมันขู่ปล่อยคลิป มันก็ผิด พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ มาตรา 14(4) ฐานนำเข้าข้อมูลลามกสู่ระบบคอมพิวเตอร์ที่ประชาชนทั่วไปเข้าถึงได้ มีโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี ปรับไม่เกิน 100,000 บาท" เพียวอธิบาย "และถ้าใครแชร์ต่อก็ผิดมาตรา 14(5) ด้วย โทษเท่ากัน" 8 m) I/ B" L9 q
"ส่วนที่พี่แจ๋นบังคับในโรงพยาบาล มันผิดกฎหมายคุ้มครองแรงงานเรื่องการคุกคามทางเพศในที่ทำงาน มาตรา 16 มีโทษปรับไม่เกิน 20,000 บาท" เพียวเสริม "มึงต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้นะ ทั้งข้อความขู่ แชท คลิปเสียง" # t* P. t; S7 i" F* b
"แล้วถ้าไม่มีใครเชื่อกูล่ะ?" ผมถามเสียงแผ่ว 2 ~) V4 R/ ]; {; j% L4 A- `6 o
"กูเชื่อมึง และกูจะช่วยมึงสู้คดีนี้" เพียวตอบ "แต่มึงต้องเข้มแข็ง เราต้องหยุดพวกมันไม่ให้ทำแบบนี้กับคนอื่นอีก" 0 _' U: m9 n4 h: _0 l0 p
"ว่าแต่น้ำรู้เรื่องนี้หรือยัง?" เพียวถามเสียงอ่อนลง ดวงตาคู่สวยฉายแววกังวลผ่านหน้าจอวิดีโอคอล : @% E. H' K" l- T$ C/ w. y
ผมส่ายหน้า น้ำตาคลอ "ยัง... สองสัปดาห์นี้กูแทบไม่ได้คุยกับน้องเขาเลย"
8 r$ R( j1 \# b0 d: H* `! \
"ทำไมล่ะ?" " r* }5 O* O1 _5 t
"กูกลัว เพียว" ผมสารภาพ "กูกลัวว่าถ้าน้องน้ำรู้ความจริง เขาจะมองกูไม่เหมือนเดิม น้องส่งข้อความมาทุกวัน ถามว่าทำไมกูเปลี่ยนไป แต่กูได้แต่โกหกว่าเหนื่อยจากงาน"
) U" R* F6 K) U( t+ J
"ไอ้ต้น..." เพียวถอนหายใจเบาๆ "ถ้ามึงคิดว่าน้ำคือคนสำคัญ มึงต้องบอกน้องเขานะ ถึงมันจะยาก แต่น้ำควรได้รู้ความจริง เธออาจเป็นกำลังใจที่มึงต้องการตอนนี้"
6 S0 @5 W3 G+ `( \" O; E9 J' g. C
"แต่กูจะเริ่มยังไง?" ผมถามเสียงสั่น "จะให้กูบอกยังไงว่ากูโดนข่มขืน โดนแบล็คเมล์ แถมยัง... ยังมีความรู้สึกบางอย่างที่กูเองก็รับไม่ได้"
, j3 o. p0 m* }$ H# b$ S
"คือกู..." ผมกำมือแน่น น้ำตาคลอ "กูรู้สึกว่าตัวเองเป็น gerontophilia กูเริ่มมีอารมณ์กับคนแก่ มันผิดปกติใช่ไหม"
, {. M7 _5 y) u
"ไอ้ต้น" เพียวเงียบไปครู่ ผมเห็นริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและอิจฉาเล็กๆ "มึงต้องแยกให้ออกระหว่างความรู้สึกที่เกิดจากการถูกล่วงละเมิด กับความต้องการที่แท้จริงของมึง" " f( _& d2 T4 \4 C, |
"แต่กู..."
5 ~/ Z5 A) M# Q1 @ w
"ฟังกูให้ดี" เพียวพูดเสียงหนักแน่น "พวกนั้นมันข่มขืนมึง บังคับมึง ไม่ว่ามึงจะรู้สึกยังไง มันก็ผิดกฎหมาย มึงต้องดำเนินคดีกับพวกมัน ไม่งั้นพวกมันจะทำแบบนี้กับคนอื่นต่อไป" ; u2 q$ D W' r# u# q8 I# i
ผมเห็นมือของเพียวกำแน่นขณะพูด เขาคงทนไม่ได้ที่เห็นคนที่เคยรักต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ "กูจะช่วยมึงฟ้องคดีเอง แต่มึงต้องเข้มแข็ง อย่าปล่อยให้พวกมันทำลายชีวิตมึง"
, k, @# H$ P$ P8 j* r
ผมพยักหน้า รู้สึกโล่งใจที่ได้ระบายความในใจกับเพื่อนที่เข้าใจ แม้จะรู้ว่าในใจของเพียวคงเจ็บปวดไม่น้อยที่ต้องเห็นผมถูกคนอื่นย่ำยี , z" B; H; j, Z; A" X, R4 B, c1 q
"ไอ้ต้น..." เพียวเงียบไปครู่ ดวงตาคู่สวยฉายแววอ่อนโยนผ่านหน้าจอ "กูรักมึงนะ ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุด กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหน" 0 @+ N; D& n& D; K" P9 ^. q4 I
"เพียว..." ผมยิ้มบางๆ นึกถึงวันที่เราจูบกันครั้งแรกในห้องเรียนที่ว่างเปล่าตอน ม.6 "มึงจำได้ไหม วันนั้น..."
* H( H4 a! F1 v7 B# E
"จำได้สิ" เพียวหัวเราะเบาๆ "วันที่กูกล้าบอกมึงว่ารัก แล้วก็..." เขาเงียบไป สายตาคู่สวยจ้องมองริมฝีปากผมผ่านหน้าจอ ความทรงจำวันนั้นในห้องเรียนที่ว่างเปล่าแวบเข้ามา จูบแรกที่อ่อนหวานและบริสุทธิ์ ก่อนที่เราจะตกลงเป็นเพียงเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกัน
" j" p6 w; `7 Z8 c2 {
"ขอบคุณนะที่ยังอยู่ข้างกู" ผมพูดเสียงแผ่ว รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น เห็นริมฝีปากบางของเพียวสั่นไหวเล็กน้อย
# ]6 ]' m4 U# S& h- i
"มึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้" เพียวพูด น้ำเสียงอ่อนโยน "แล้วกูจะอยู่ตรงนี้เสมอ... เหมือนที่เคยสัญญากันไว้" 7 Y# d& H4 P. P- I& F
ผมมองหน้าเขาผ่านหน้าจอ นึกถึงวันนั้นที่เขาสารภาพรัก แต่ผมปฏิเสธไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะรู้สึกอะไรบางอย่างที่มากกว่าเพื่อน พลันเกิดความคิดที่ผมเองยังไม่แน่ใจว่าควรจะทำดีไหม
' `6 A1 j& a1 k |7 e# E$ f& T
ผมถอนหายใจลึกก่อนจะพูดออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา "เพียว... มึงว่ากูยังมีค่าพอไหมวะ?"
) k, b3 {2 ^- U+ w2 d
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ "มึงยังมีค่าสำหรับกูเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" 0 I/ b" R6 W5 C$ Y* M
คำนั้นทำให้ผมกล้าขึ้น ผมค่อยๆ ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่ง "มึงดูสิ... กูยังดูดีพอสำหรับมึงไหม?"
0 Y" S- t) i, C5 W1 f
ผมเห็นลูกกระเดือกของเพียวขยับขึ้นลง ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจอ "ไอ้ต้น..." เสียงเขาสั่นเครือ "มึงยังหล่อเหมือนเดิม... แต่เราไม่ควร..."
) a; K' U4 k8 t9 P
"กูรู้" ผมรีบสวมเสื้อกลับ รู้สึกทั้งอายและเสียใจที่ทำให้เขาลำบากใจ "ขอบคุณนะ" 6 K8 _9 m" [) y+ H" R
"ไอ้ต้น..." เพียวเรียกผมไว้ "มึงอยากจะบอกอะไรกูอีกไหม?"
9 x6 Y6 t. m8 l& v, C
ผมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง "เพียว... จริงๆ แล้วกูไม่เคยรู้สึกอะไรกับน้ำเลย กูแค่คบกับเธอเพราะทุกคนคาดหวัง กูเป็นเวอร์จิ้นมาตลอดจนกระทั่ง... ยายเป้า" % n4 `2 V; }9 p3 U6 D; G
เพียวนิ่งไป ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและหึงหวง "มึงหมายความว่า..." 7 |7 z9 V. m3 g7 U# x% F
"กูคิดว่ากูอาจจะเป็นไบ หรือไม่ก็... กูไม่รู้ว่ากูชอบอะไรกันแน่" ผมสารภาพ เสียงสั่นเครือ "ตอนที่มึงบอกรักกูวันนั้น กูกลัวความรู้สึกตัวเองมากกว่า" 1 F& T" |1 c+ j3 x: `
"แล้วตอนนี้มึงจะไปหายายเป้า?" เพียวถามเสียงเครียด ผมเห็นสันกรามเขาขบเข้าหากัน มือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและอิจฉา "มึงจะไปให้คนแก่น่าเกลียดพวกนั้นทำอะไรมึงอีกเหรอ? ทำไมต้องเป็นพวกเขาด้วย?" * u* i# j T3 i0 M
"กูต้องทำ" ผมตอบ เห็นความเจ็บปวดในแววตาของเพียวที่ต้องเห็นคนที่เขารักไปอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น โดยเฉพาะคนที่แก่และน่าเกลียดแบบยายเป้า "มันเป็นทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้" ! W f; t! a O2 [: {& ^2 {. _# g
"เพียว..." ผมเงียบไปครู่ "กูจะไปหายายเป้าพรุ่งนี้"
- q1 e: \( ]+ U+ q9 R+ X
"มึงจะทำอะไร?" เพียวถามเสียงกังวล ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจอ
! |# S2 X$ C2 E6 O! X: z& J
"ไม่ใช่แค่เพื่อเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่สับสนในตัวเอง" ผมตอบ "แต่เพื่อค้นหาความจริงเบื้องหลังสิ่งที่พี่แจ๋นทำกับกู รวมถึงความลับอื่นๆ ที่เก็บซ่อนอยู่ กูต้องใช้โอกาสนี้หยุดยั้งทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และเรียกคืนอำนาจที่ถูกพรากไป"
- W l$ _9 Z2 L2 Z& x9 A
"แล้วมึงจะไปหายายเป้าทำไมในเมื่อเราใช้หลักฐานที่พวกมันขู่มึงในแชทก็ได้" เพียวถามเสียงเครียด ผมเห็นสันกรามเขาขบเข้าหากัน มือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน "มึงจะไปให้คนแก่น่าเกลียดพวกนั้นทำอะไรมึงอีกเหรอ?"
( n$ o- V! V$ D& q
"กูต้องทำ" ผมตอบ "มันเป็นทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้"
+ v" _& G }( {5 n! e4 n P
เงียบกันไปพักใหญ่ ผมเห็นน้ำตาคลอที่ดวงตาของเพียว แต่เขารีบกะพริบตาไล่มันไป "ระวังตัวด้วย... แล้วก็..." เขาหยุดไปครู่หนึ่ง กลืนน้ำลายเหมือนพยายามกลั้นความรู้สึก "อย่าลืมว่ามีคนที่รักมึงจริงๆ รออยู่ ไม่ใช่แค่คนที่อยากใช้มึงเป็นของเล่น"
' Y6 O# X9 e+ Y/ P* K9 m2 ~' A
เราจบการสนทนาด้วยความรู้สึกค้างคาที่ทั้งเจ็บปวดและหวงแหน ผมเห็นมือของเพียวยังกำแน่น ราวกับต้องการยื้อผมไว้ไม่ให้ไป แต่เขาก็ทำได้แค่มองผ่านหน้าจอ
+ J. l0 j( E( i3 Y. D
หลังจากวางสายจากเพียว ผมนั่งอยู่ในความมืดของห้องพัก มือลูบไล้ตัวเองช้าๆ นึกถึงใบหน้าคมสวยและริมฝีปากอิ่มของเขา ความรู้สึกผิดและความต้องการผสมปนเปกัน ผมนึกถึงตอนที่เราจูบกันครั้งแรกในห้องเรียนที่ว่างเปล่า มือของผมเริ่มสัมผัสตัวเองอย่างช้าๆ จินตนาการถึงสัมผัสของเพียว 4 ~0 {8 f8 X% E( E w! x# | S* B9 F
แต่แล้วภาพของยายเป้าก็แทรกเข้ามา ทำให้ผมรู้สึกทั้งรังเกียจและเร้าอารมณ์ในเวลาเดียวกัน ผมปลดปล่อยออกมาพร้อมกับความรู้สึกสับสนที่ไม่อาจบอกใครได้ ก่อนจะล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเผชิญหน้ากับยายเป้า และครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายควบคุมเกมนี้เอง...
- y; H: O y4 J6 z; M* D- ?: f' ] y, u+ l7 l% t$ s4 z
--- อ่านแบบอ่านรวดเดียวได้ที่นี่ครับ ไม่แบ่งตอน https://gerontoth.blogspot.com/
( P( J4 e4 m$ l! I: o5 _8 X& N | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-10 07:58:24
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-10 08:30:30
โพสต์ 2025-1-10 12:47:17
โพสต์ 2025-1-10 16:18:16
โพสต์ 2025-1-10 18:14:21
โพสต์ 2025-1-11 16:18:21