|
คำเตือนเนื้อหา: เรื่องนี้ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ประกอบด้วยฉากเพศสัมพันธ์ที่โจ่งแจ้ง การบังคับจิตใจ การข่มขืน ความสัมพันธ์ที่ไม่ยินยอม และการยอมจำนน เรื่องนี้ท้าทายความเชื่อเกี่ยวกับความงาม ความปรารถนา และอำนาจ เมื่อชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบถูกดึงเข้าสู่ความสัมพันธ์ที่ขัดต่อบรรทัดฐานของสังคม ตัวละครที่สังคมอาจมองว่า “ไม่น่าดึงดูด” ยังมีความปรารถนาและแรงต้องการเช่นเดียวกับคนอื่น การใช้ภาพเหมารวมในเรื่องมีจุดประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นประเด็นที่มักถูกมองข้าม โดยไม่ได้มีเจตนาสร้างความเกลียดชังหรือลดคุณค่าของตัวละครใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ในห้วงเวลาหนึ่งเดือนหลังจากเหตุการณ์ในรีสอร์ท ผมแทบจะนอนไม่หลับ ทุกครั้งที่หลับตา ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นก็จะวนเวียนกลับมาหลอกหลอน ผมต้องแอบไปขอยา Aripiprazole จากแผนกจิตเวช อ้างว่าเครียดจากการปรับตัวกับงานใหม่ แต่หมอที่นั่นคงสังเกตเห็นอาการสั่นเทาและสายตาหวาดระแวงของผม
t4 n: s( b/ U( J
ชีวิตผมเหมือนถูกขึงไว้กับขอบเหว ในฐานะแพทย์จบใหม่ที่เพิ่งมาใช้ทุน ผมไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตกเป็นเหยื่อของการล่วงละเมิดและการข่มขู่ทางเพศ ผมที่เคยได้รับการยกย่องว่าเป็นหมอหนุ่มหน้าตาดี ผิวขาวเนียน สูง 185 เซนติเมตร ในชุดกาวน์ขาวที่ตัดเย็บอย่างดี กลับต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ + W: C9 ?3 u2 l+ q! u& M, g! {/ `/ {
ที่โรงพยาบาล พี่แจ๋นทำให้ทุกวันของผมเป็นนรก เธอจะเรียกผมเข้าไปในห้องเก็บของด้วยข้ออ้างเรื่องงาน บังคับให้ผมถอดเสื้อผ้า นอนหงายบนพื้นเย็น ให้เธอใช้รองเท้าพยาบาลบดขยี้ควยของผมเหมือนเป็นวัตถุชั้นต่ำ พลางพูดเยาะเย้ยว่า "ไอ้หมอหื่น ชอบโดนคนแก่เย็ดใช่ไหม ใฝ่ต่ำชะมัด แหม กูขยี้ควยก็แข็งไปด้วยนะ ไอ้ทาสหี ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะของเธอยังคงก้องอยู่ในหัวผม ) _, E+ \6 \6 O4 q4 Z$ f
ผมรู้สึกสมเพชตัวเองที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ชีวิตที่เคยสมบูรณ์แบบ ทั้งการเรียนจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง รูปร่างหน้าตาที่ใครๆ ก็ชม มีแฟนสาวสวยอย่างน้องน้ำที่กำลังเรียนปีสุดท้ายคณะเภสัช กลับพังทลายลงเพราะความอ่อนแอของตัวผมเอง ; k7 R/ U5 A/ f6 n
ทุกวันพี่แจ๋นมักจะข่มขู่ผมมากขึ้น "หมอคงไม่อยากให้คลิปในรีสอร์ทหลุดใช่ไหม?" เธอกระซิบข้างหูผมในห้องเก็บของ "หรือจะเอาคลิปที่หมอกับยายเป้าดีกว่า? พี่มีเก็บไว้หลายคลิปเลยนะ ตั้งแต่ครั้งแรกในห้องตรวจ"
0 {+ M2 P$ z% b: U; e. Y/ ?
คืนหนึ่งหลังจากราวด์วอร์ดกับอาจารย์ ผมเดินกลับมาที่ห้องพักแพทย์ เสื้อกาวน์ขาวสะอาดสะท้อนแสงไฟ ผมส่องกระจกจัดผมทรงเกาหลีที่เพิ่งตัดมาใหม่ ใบหน้าคมเข้มแบบลูกคนจีนสะท้อนกลับมา
; U8 [, L7 M l
ในห้องน้ำโรงพยาบาล ผมถ่ายคลิปตัวเองในชุดกาวน์ขาว ริมฝีปากอิ่มของผมแตะที่กล้องพร้อมเสียงซู้ดยั่วยวน ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนกล้องลงต่ำ เผยให้เห็นแผงอกที่แน่นเป็นมัดกล้าม และส่วนล่างที่แข็งขืนอย่างน่าอาย
% s2 F6 x$ S W1 I& D ?- y' z
"หมอหนุ่มรอคนแก่มาสั่งสอน" ผมพิมพ์แคปชั่นส่งเข้ากลุ่มลับ ! K, ~4 p% @; j; u T' i2 y% |6 O
ไม่นานมีคนตอบกลับมามากมาย "ไอ้หมอต่ำสัส หน้าตาดีๆ แบบนี้ทำไมชอบทำตัวน่าเกลียด" "ผิวขาวๆ แบบนี้น่าจะเป็นหมอที่ดี แต่ดันมาทำตัวเป็นกะหรี่" "อยากโดนคนแก่เย็ดขนาดนั้นเลยเหรอ?"
% O( h# g5 _- }% \* n% t9 o
ผมยิ่งได้ใจ หันหลังให้กล้อง ค่อยๆ โน้มตัวลงช้าๆ แหวกก้นขาวๆ ให้เห็นจุดอ่อนไหว นิ้วเรียวยาวของผมไล้เลียบริเวณนั้นอย่างยั่วยวน ! r; r% J1 X) ] z! A
ก่อนหน้าเหตุการณ์ที่รีสอร์ท ผมแทบไม่ได้เข้ากลุ่มพวกนี้เลย มีแค่ตอนที่ถูกยายเป้าล่วงละเมิดในห้องตรวจครั้งแรกที่ทำให้ผมสับสนและอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่หลังจากรีสอร์ท ทุกอย่างเปลี่ยนไป ผมเริ่มติดใจความรู้สึกต่ำต้อยและการถูกดูถูก คำวิจารณ์เหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกทั้งอับอายและเร้าอารมณ์ในเวลาเดียวกัน * E- U% N, f/ }. a
ทุกครั้งที่ผมส่องกระจก ภาพที่สะท้อนกลับมาคือหมอหนุ่มหน้าตาดีที่ใครๆ ชื่นชม ผิวขาวเนียน ใบหน้าคมเข้มแบบลูกครึ่ง ร่างสูง 185 เซนติเมตรที่ดูสง่างามในชุดกาวน์ขาว แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความมืดมนที่ไม่มีใครล่วงรู้ : H7 a* e+ S+ r! y7 g6 H
แต่ไม่เป็นไร... ถ้าพวกเขาอยากเห็นด้านมืดของหมอหล่อ ผมก็จะให้พวกเขาได้เห็น อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ผมสามารถควบคุมได้เอง + d) a v0 J S, A1 i, b; N% l
แต่ในความพยายามที่จะควบคุมสถานการณ์ ความเครียดที่ก่อตัวในใจทำให้ผมเริ่มสงสัยในคุณค่าของตัวเอง บางครั้งผมถึงขั้นคิดว่าอยากจะถามใครสักคนว่า ผมยังมีค่าพอหรือไม่ แต่ก็ลังเลเกินกว่าจะพูดออกไปตรงๆ จนกระทั่งคืนนั้นที่ผมตัดสินใจโทรหาเพียว ความลังเลในใจพาให้ผมเริ่มถามคำถามที่ผมไม่เคยกล้าถามใครมาก่อน... % e' ]9 d" q m# A/ h
ดึกวันหนึ่งผมนั่งอยู่ในห้องพักหลังเลิกเวร จ้องมือถือนานกว่าสิบนาทีก่อนจะกดโทรหาเพียว เพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่แยกย้ายไปเรียนต่อ - ผมเลือกแพทยศาสตร์ ส่วนมันไปเรียนนิติศาสตร์ แม้เราจะอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ผมก็แทบไม่ได้เจอมันในช่วงเวลาที่เรียนอยู่เลย
. g- [+ Y3 p( `
"ไง คุณหมอสุดหล่อ นานๆ จะโทรมาทีนะครับ" เสียงเพียวดังมาจากปลายสาย ผมพยายามรวบรวมความกล้า แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ
6 |" d" S& t* ^
"เพียว..." ผมเงียบไปครู่หนึ่ง "เราวิดีโอคอลกันได้ไหม กูอยากเห็นหน้ามึง"
5 V7 V! o, J i$ t5 Y- J- W' z
เพียวเปิดกล้องมา ใบหน้าคมสวยที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าตอนมัธยมมาก ผมสั้นเรียบแบบทนายความ แต่ยังคงความหล่อเหลาแบบลูกผู้ดีเหมือนเดิม เขานั่งอยู่ในห้องทำงานที่บ้าน มีชั้นหนังสือกฎหมายเป็นฉากหลัง ริมฝีปากอิ่มและลักยิ้มที่เคยทำให้ผมใจเต้นตอนมัธยมยังคงอยู่ ยิ่งเวลาเขายิ้มให้ผม ตาคู่สวยของเขาก็ยิ่งเป็นประกาย
, X8 x5 ]2 b' @4 G6 Y1 X1 e( e6 e
"เล่ามาเลย" เพียวพูดเสียงนุ่ม ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจออย่างห่วงใย 0 P0 H8 H$ M: Y2 T9 s: I
"กู... กูโดนข่มขืน" ผมพูดออกมาในที่สุด เสียงสั่นเครือ "มันเริ่มจากคนไข้คนนึง ยายเป้า แก... แกบังคับกูในห้องตรวจ แล้วก็มีพี่พยาบาลที่รู้เรื่องนี้..." ผมเห็นสีหน้าของเพียวเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากความเป็นห่วงกลายเป็นความตกใจ และเมื่อผมเล่าถึงคืนอัปยศที่รีสอร์ท การถูกพี่แจ๋นบังคับในที่ทำงาน ผมก็น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากบางของเพียวเม้มแน่น สันกรามขบเข้าหากัน ( H. d9 m. T' h: \5 T: t
จากนั้นผมเล่าทุกอย่างให้เพียวฟัง ตั้งแต่เหตุการณ์ในห้องตรวจครั้งแรกจนถึงเรื่องที่รีสอร์ท และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลากว่า 3 เดือนที่ผมมาอยู่ที่นี่
: s( \& R) t. ~1 d
"ต้น..." เสียงเพียวสั่นเครือ ดวงตาฉายแววเจ็บปวด "กูเสียใจที่มึงต้องเจอแบบนี้"
7 O5 S6 x5 c+ W- Y. [, t% u
ผมเห็นน้ำตาคลอที่ดวงตาคู่สวยของเพียว เขายกมือขึ้นปาดมันทิ้งอย่างรวดเร็ว พยายามกลับมาเป็นทนายความมืออาชีพ แต่ผมรู้ว่าในใจของเขากำลังปวดร้าวแทนผม + u. K; l- W4 s, ]. ?5 \# g3 _
เพียวเงียบไปครู่หนึ่ง "มึงต้องแจ้งความนะ นี่มันความผิดอาญาร้ายแรง ทั้งข่มขืน ร่วมกันข่มขืน และการข่มขู่"
. u1 d9 D4 |1 ^, P
"แต่กู... กูกลัวว่าถ้าเรื่องแดง..." 5 w( N2 _* C. I* q/ \" ]* r6 ^
"กูเข้าใจ แต่มึงฟังกูนะ" เพียวพูดเสียงหนักแน่น "ตาม ป.อาญา มาตรา 276 การข่มขืนมีโทษจำคุก 4-20 ปี ยิ่งถ้าร่วมกันกระทำความผิด โทษจะหนักขึ้น และการข่มขู่กรรโชกก็มีโทษจำคุก 1-10 ปี มึงต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้" 7 x# A/ j7 r. `0 c' n3 c$ ~8 M
"แล้วถ้าพวกมันขู่ปล่อยคลิป มันก็ผิด พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ มาตรา 14(4) ฐานนำเข้าข้อมูลลามกสู่ระบบคอมพิวเตอร์ที่ประชาชนทั่วไปเข้าถึงได้ มีโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี ปรับไม่เกิน 100,000 บาท" เพียวอธิบาย "และถ้าใครแชร์ต่อก็ผิดมาตรา 14(5) ด้วย โทษเท่ากัน" 1 O5 b% Z. z* ~( j3 k" E+ q6 a
"ส่วนที่พี่แจ๋นบังคับในโรงพยาบาล มันผิดกฎหมายคุ้มครองแรงงานเรื่องการคุกคามทางเพศในที่ทำงาน มาตรา 16 มีโทษปรับไม่เกิน 20,000 บาท" เพียวเสริม "มึงต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้นะ ทั้งข้อความขู่ แชท คลิปเสียง"
" k! P. ~- f: W# J
"แล้วถ้าไม่มีใครเชื่อกูล่ะ?" ผมถามเสียงแผ่ว % v0 T/ P4 M4 A: `
"กูเชื่อมึง และกูจะช่วยมึงสู้คดีนี้" เพียวตอบ "แต่มึงต้องเข้มแข็ง เราต้องหยุดพวกมันไม่ให้ทำแบบนี้กับคนอื่นอีก" , \7 M. U: L) Z$ h' t1 j/ ^5 W
"ว่าแต่น้ำรู้เรื่องนี้หรือยัง?" เพียวถามเสียงอ่อนลง ดวงตาคู่สวยฉายแววกังวลผ่านหน้าจอวิดีโอคอล
# T5 q) ~3 r' A1 f% W( r
ผมส่ายหน้า น้ำตาคลอ "ยัง... สองสัปดาห์นี้กูแทบไม่ได้คุยกับน้องเขาเลย"
( v% _5 Y+ w: X' r* ^
"ทำไมล่ะ?"
2 {1 B% o* z5 @% W
"กูกลัว เพียว" ผมสารภาพ "กูกลัวว่าถ้าน้องน้ำรู้ความจริง เขาจะมองกูไม่เหมือนเดิม น้องส่งข้อความมาทุกวัน ถามว่าทำไมกูเปลี่ยนไป แต่กูได้แต่โกหกว่าเหนื่อยจากงาน" . |5 ?. P# p' j1 ?
"ไอ้ต้น..." เพียวถอนหายใจเบาๆ "ถ้ามึงคิดว่าน้ำคือคนสำคัญ มึงต้องบอกน้องเขานะ ถึงมันจะยาก แต่น้ำควรได้รู้ความจริง เธออาจเป็นกำลังใจที่มึงต้องการตอนนี้"
8 n# q0 ]1 V" F5 P1 }. ~( d
"แต่กูจะเริ่มยังไง?" ผมถามเสียงสั่น "จะให้กูบอกยังไงว่ากูโดนข่มขืน โดนแบล็คเมล์ แถมยัง... ยังมีความรู้สึกบางอย่างที่กูเองก็รับไม่ได้" 5 F* |/ u- p7 K; F; T8 m2 t
"คือกู..." ผมกำมือแน่น น้ำตาคลอ "กูรู้สึกว่าตัวเองเป็น gerontophilia กูเริ่มมีอารมณ์กับคนแก่ มันผิดปกติใช่ไหม" 0 A7 p: m( ]& e8 n: m, X
"ไอ้ต้น" เพียวเงียบไปครู่ ผมเห็นริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและอิจฉาเล็กๆ "มึงต้องแยกให้ออกระหว่างความรู้สึกที่เกิดจากการถูกล่วงละเมิด กับความต้องการที่แท้จริงของมึง" $ ?# @/ [$ x+ W) Z
"แต่กู..."
0 w* O- {7 K" x" ]
"ฟังกูให้ดี" เพียวพูดเสียงหนักแน่น "พวกนั้นมันข่มขืนมึง บังคับมึง ไม่ว่ามึงจะรู้สึกยังไง มันก็ผิดกฎหมาย มึงต้องดำเนินคดีกับพวกมัน ไม่งั้นพวกมันจะทำแบบนี้กับคนอื่นต่อไป" 0 u0 v( R" M- G
ผมเห็นมือของเพียวกำแน่นขณะพูด เขาคงทนไม่ได้ที่เห็นคนที่เคยรักต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ "กูจะช่วยมึงฟ้องคดีเอง แต่มึงต้องเข้มแข็ง อย่าปล่อยให้พวกมันทำลายชีวิตมึง"
, R2 k3 X% K' _8 y
ผมพยักหน้า รู้สึกโล่งใจที่ได้ระบายความในใจกับเพื่อนที่เข้าใจ แม้จะรู้ว่าในใจของเพียวคงเจ็บปวดไม่น้อยที่ต้องเห็นผมถูกคนอื่นย่ำยี
$ |- b2 W7 A% ^1 i9 e& o7 c% G+ T
"ไอ้ต้น..." เพียวเงียบไปครู่ ดวงตาคู่สวยฉายแววอ่อนโยนผ่านหน้าจอ "กูรักมึงนะ ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุด กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหน"
4 z0 B* B* T! }( |! A! w& b- e! W+ e
"เพียว..." ผมยิ้มบางๆ นึกถึงวันที่เราจูบกันครั้งแรกในห้องเรียนที่ว่างเปล่าตอน ม.6 "มึงจำได้ไหม วันนั้น..."
" I4 l& a& i ^" z9 o5 l+ @7 E/ U
"จำได้สิ" เพียวหัวเราะเบาๆ "วันที่กูกล้าบอกมึงว่ารัก แล้วก็..." เขาเงียบไป สายตาคู่สวยจ้องมองริมฝีปากผมผ่านหน้าจอ ความทรงจำวันนั้นในห้องเรียนที่ว่างเปล่าแวบเข้ามา จูบแรกที่อ่อนหวานและบริสุทธิ์ ก่อนที่เราจะตกลงเป็นเพียงเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกัน $ d" D( p+ \( J1 B
"ขอบคุณนะที่ยังอยู่ข้างกู" ผมพูดเสียงแผ่ว รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น เห็นริมฝีปากบางของเพียวสั่นไหวเล็กน้อย
( E! V0 D' g; ?* O0 r
"มึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้" เพียวพูด น้ำเสียงอ่อนโยน "แล้วกูจะอยู่ตรงนี้เสมอ... เหมือนที่เคยสัญญากันไว้" ' _& K; a6 E u' R
ผมมองหน้าเขาผ่านหน้าจอ นึกถึงวันนั้นที่เขาสารภาพรัก แต่ผมปฏิเสธไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะรู้สึกอะไรบางอย่างที่มากกว่าเพื่อน พลันเกิดความคิดที่ผมเองยังไม่แน่ใจว่าควรจะทำดีไหม
5 T" p) b( j6 r* K6 J
ผมถอนหายใจลึกก่อนจะพูดออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา "เพียว... มึงว่ากูยังมีค่าพอไหมวะ?"
7 |9 Y. E2 \; S; |3 [7 Z( f$ ^9 U
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ "มึงยังมีค่าสำหรับกูเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" ; K( J+ h% p( k+ T- f
คำนั้นทำให้ผมกล้าขึ้น ผมค่อยๆ ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่ง "มึงดูสิ... กูยังดูดีพอสำหรับมึงไหม?" 8 b& g* R" \' n4 |
ผมเห็นลูกกระเดือกของเพียวขยับขึ้นลง ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจอ "ไอ้ต้น..." เสียงเขาสั่นเครือ "มึงยังหล่อเหมือนเดิม... แต่เราไม่ควร..." : ^* ]8 ^- }5 X2 A
"กูรู้" ผมรีบสวมเสื้อกลับ รู้สึกทั้งอายและเสียใจที่ทำให้เขาลำบากใจ "ขอบคุณนะ"
8 S8 G$ X" [/ o" k) V
"ไอ้ต้น..." เพียวเรียกผมไว้ "มึงอยากจะบอกอะไรกูอีกไหม?" 2 D; B3 L# K8 V+ |
ผมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง "เพียว... จริงๆ แล้วกูไม่เคยรู้สึกอะไรกับน้ำเลย กูแค่คบกับเธอเพราะทุกคนคาดหวัง กูเป็นเวอร์จิ้นมาตลอดจนกระทั่ง... ยายเป้า" 5 {! m! W1 }& {& Q( W' x! D' r% z: m
เพียวนิ่งไป ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและหึงหวง "มึงหมายความว่า..."
i# h" |& \7 k8 h8 t( _
"กูคิดว่ากูอาจจะเป็นไบ หรือไม่ก็... กูไม่รู้ว่ากูชอบอะไรกันแน่" ผมสารภาพ เสียงสั่นเครือ "ตอนที่มึงบอกรักกูวันนั้น กูกลัวความรู้สึกตัวเองมากกว่า" ( f3 Y4 Z& n ?
"แล้วตอนนี้มึงจะไปหายายเป้า?" เพียวถามเสียงเครียด ผมเห็นสันกรามเขาขบเข้าหากัน มือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน ดวงตาคู่สวยฉายแววเจ็บปวดและอิจฉา "มึงจะไปให้คนแก่น่าเกลียดพวกนั้นทำอะไรมึงอีกเหรอ? ทำไมต้องเป็นพวกเขาด้วย?"
$ R7 k/ T5 _& f! {) j* c0 X
"กูต้องทำ" ผมตอบ เห็นความเจ็บปวดในแววตาของเพียวที่ต้องเห็นคนที่เขารักไปอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น โดยเฉพาะคนที่แก่และน่าเกลียดแบบยายเป้า "มันเป็นทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้"
) V7 T7 X2 ^" ^5 Y3 R& O9 ]
"เพียว..." ผมเงียบไปครู่ "กูจะไปหายายเป้าพรุ่งนี้"
$ g, S6 F$ f# A: ^# V
"มึงจะทำอะไร?" เพียวถามเสียงกังวล ดวงตาคู่สวยจ้องมองผมผ่านหน้าจอ
# ^' A8 o; P( h' o
"ไม่ใช่แค่เพื่อเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่สับสนในตัวเอง" ผมตอบ "แต่เพื่อค้นหาความจริงเบื้องหลังสิ่งที่พี่แจ๋นทำกับกู รวมถึงความลับอื่นๆ ที่เก็บซ่อนอยู่ กูต้องใช้โอกาสนี้หยุดยั้งทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และเรียกคืนอำนาจที่ถูกพรากไป" 5 O8 v& ?8 s6 e$ k, C7 K% j
"แล้วมึงจะไปหายายเป้าทำไมในเมื่อเราใช้หลักฐานที่พวกมันขู่มึงในแชทก็ได้" เพียวถามเสียงเครียด ผมเห็นสันกรามเขาขบเข้าหากัน มือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน "มึงจะไปให้คนแก่น่าเกลียดพวกนั้นทำอะไรมึงอีกเหรอ?"
, `! d( m0 K! ]0 J- X& W% e& `( L
"กูต้องทำ" ผมตอบ "มันเป็นทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้"
P C- `6 z- d; k1 R
เงียบกันไปพักใหญ่ ผมเห็นน้ำตาคลอที่ดวงตาของเพียว แต่เขารีบกะพริบตาไล่มันไป "ระวังตัวด้วย... แล้วก็..." เขาหยุดไปครู่หนึ่ง กลืนน้ำลายเหมือนพยายามกลั้นความรู้สึก "อย่าลืมว่ามีคนที่รักมึงจริงๆ รออยู่ ไม่ใช่แค่คนที่อยากใช้มึงเป็นของเล่น"
- R0 B; _5 s$ e% s2 E6 d$ ^- ]6 I
เราจบการสนทนาด้วยความรู้สึกค้างคาที่ทั้งเจ็บปวดและหวงแหน ผมเห็นมือของเพียวยังกำแน่น ราวกับต้องการยื้อผมไว้ไม่ให้ไป แต่เขาก็ทำได้แค่มองผ่านหน้าจอ
) |0 R0 h0 l# }9 J+ D/ M" Q
หลังจากวางสายจากเพียว ผมนั่งอยู่ในความมืดของห้องพัก มือลูบไล้ตัวเองช้าๆ นึกถึงใบหน้าคมสวยและริมฝีปากอิ่มของเขา ความรู้สึกผิดและความต้องการผสมปนเปกัน ผมนึกถึงตอนที่เราจูบกันครั้งแรกในห้องเรียนที่ว่างเปล่า มือของผมเริ่มสัมผัสตัวเองอย่างช้าๆ จินตนาการถึงสัมผัสของเพียว
_. w9 |* Q4 U3 ~
แต่แล้วภาพของยายเป้าก็แทรกเข้ามา ทำให้ผมรู้สึกทั้งรังเกียจและเร้าอารมณ์ในเวลาเดียวกัน ผมปลดปล่อยออกมาพร้อมกับความรู้สึกสับสนที่ไม่อาจบอกใครได้ ก่อนจะล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเผชิญหน้ากับยายเป้า และครั้งนี้ผมจะเป็นฝ่ายควบคุมเกมนี้เอง...
% } R& n$ t6 {0 r! n x3 X6 i7 F5 V6 m
--- อ่านแบบอ่านรวดเดียวได้ที่นี่ครับ ไม่แบ่งตอน https://gerontoth.blogspot.com/
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-10 07:58:24
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-10 08:30:30
โพสต์ 2025-1-10 12:47:17
โพสต์ 2025-1-10 16:18:16
โพสต์ 2025-1-11 16:18:21