กระบี่ถ้ำน้ำตก

tanya

(copy)
กระบี่ถ้ำน้ำตก
- m. j8 g2 b3 X# E3 a6 V; |     กลางป่าโปรงแห่งหนึ่งเสียงคมกระบี่อันฉกาจฉกรรจ์ฟาดฟันยอดหญ้าและอากาศ ดังก้องกังวาลไปทั่วผืนป่าอันกว้างใหญ่เคล้าคลอกับเสียงสิงสาราสัตว์หลากหลายที่กู่ร้อง
     เจ้าของกระบี่เป็นบุรุษผู้องอาจหนุ่มฉกรรจ์ใบหน้าคมคายสวมใส่เพียงแค่กางเกงและรองเท้า ช่วงบนปล่อยเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด อวดเรือนร่างอันบึกบึนกำยำล่ำสันเป็นมันระยับด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นจนพร่างพรายไปทั้งร่าง
     บุรุษหนุ่มผู้นี้มีนามว่า ภูผาหยก เขาเป็นผู้มีพลังยุทธชั้นเยี่ยมแต่กระนั้นก็ยังถือว่าต่ำชั้นกว่า เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในวัยไล่เลี่ยกับเขา
& p' t! k8 h9 h$ o* k0 Aภูผาหยกวาดกระบี่ฝึกฝนอยู่เพียงลำพังผู้เดียวด้วยกระบวนท่าอันกล้าแกร่งและเปี่ยมไปด้วยพลังเขาถีบทะยานม้วนร่างขึ้นสู่ฟ้าพลางเหินกายฟาดฟันปลายกระบี่ไปรอบทิศด้วยพลังอันล้ำเลิศต้นไม้ใบหญ้ารอบข้างสั่นไหวโยกคลอนด้วยแรงพลังจากกระบี่เล่มนั้นพลันปล่อยดอกและใบของมันโปรยปรายไสวปลิวไปทั่วบริเวณ
     บุรุษผู้เยี่ยมยุทธ์ร่อนกายลงเหยียบพื้นพลางผ่อนพลังภายในลงเป็นอันสิ้นสุดเพลงกระบี่ที่ฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายชั่วยาม
บัดดลกันนั้น บังเกิดเสียงคำรามก้องของหนุ่มฉกรรจ์ผู้หนึ่ง
$ h; D8 h) I. W; C     " ฝีมือใช้ได้หากแต่ยังมีจุดอ่อน "
     ภูผาหยกแหงนหน้ามองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าอันขุ่นข้อง
8 V; e; x) _( x, s     " มิทราบผู้เยี่ยมยุทธท่านใดประสงค์จะชี้แนะ"
     ครากระนั้นเอง พลันปรากฏเกลียวร่างสีขาวบริสุทธิ์เหินทะยานร่อนลงจากฟากฟ้าด้วยวรยุทธอันเลิศล้ำยากจะหาใดเทียม
เจ้าของเรือนกายเป็นชายร่างสูงใหญ่อยู่ในอาภรณ์สีขาวสะอาดตา บนศีรษะสวมหมวกสานปีกกว้าง มีแพรต่วนสีขาวบางเบาปกคลุมปิดป้องใบหน้าเอาไว้
ภูผาหยกประสานมือคารวะพอเป็นพิธี พลางตวาดไปด้วยน้ำเสียง~ตัวเงินตัวทอง~มหาญ
     " ผู้เยี่ยมยุทธท่านนี้ใยปกปิดโฉมหน้าที่แท้จริงหรืออับอายในสิ่งที่มิเหมือนมนุษย์ "
1 \! Y6 d! {& [, t0 g     " ฮะ ฮะ ฮะ ฮ่า..."
' ?( ^' L0 s. @, h! z9 z3 ]: {     บุรุษชุดขาวระเบิดหัวเราะราวราชสีห์คำรามพลางเผยมือข้างหนึ่งออก แลเห็นกระบี่เล่มงามกุทกระชับไว้อย่างมั่นคง
     " วาจาอาจหาญ... ดี ข้าขอทดสอบฝีมือเจ้าสักคราว่าจะอาจหาญดังปากหรือไม่ "
     " เชิญ " ภูผาหยกประสานมือคารวะอีกคราพลางกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ
9 `2 h7 r2 B7 q     โดยพลัน บุรุษชุดขาวเหินทะยานสอดกระบี่เข้าหาภูผาหยกร่ายกระบวนท่าตั้งรับ สองกระบี่ฟาดฟันปะทะกันเสียงสนั่นจนบังเกิดประกายแสงจากโลหะกระจายไปรอบทิศบุรุษชุดขาวกรีดกรายร่างควงกายหมุนสะบัดเบี่ยงเลี่ยงปลายกระบี่ของคู่ต่อสู้ด้วยชั้นเชิงอันชำนิชำนาญน่าสรรเสริญสองกายชายหนุ่มทุ่มกำลังฝีมือเข้าห้ำหั่นกันอย่างหนักหน่วงโดยหาเอาชีวิตไม่ หากแต่หมายประลองวรยุทธ์เพียงเท่านั้น
! p0 Q- s6 j9 u! z5 R4 y8 N  r     กระบวนท่าของภูผาหยกแลดูองอาจดุดัน ผิดแผกแตกต่างจากกระบวนท่าแห่งบุรุษชุดขาวซึ่งดูอ่อนไหวแผ่วพริ้วดุจทิวไผ่ที่โอนเอนตามแรงลม
     " ข้าจะแสดงให้เจ้าประจักษ์ถึงจุดอ่อนของเจ้า "
     บุรุษชุดขาวเอ่ยพลางเลี้ยวกระบี่ตวัดร่างภูผาหยกเข้ามาประชิดแล้วกอดรัดเอาไว้อย่างแนบแน่นภูผาหยกพยายามดิ้นรนขัดขืน หากแต่หาเป็นผลไม่ เนื่องเพราะปลายกระบี่ของบุรุษชุดขาวนั้นแนบอยู่ใกล้คอหอยบุรุษหนุ่มผู้คลุมหน้าเลื่อนมือมากุมกระชับเข้าที่จุดสำคัญแห่งบุรุษเพศของภูผาหยกจนเจ้าของถึงกับตกตะลึงตาค้างบุรุษชุดขาวหัวเราะพลางว่า
     " นี่ไง...จุดอ่อนแรกของเจ้า หนุ่มน้อยเอ๋ย "
    " อ๊ะ !! "
" O. A  f. q* Z7 c# Z     ภูผาหยกชะงักและตะลึงงันในทันทีที่ถูกจู่โจมจุดสำคัญอันกล้าแกร่งบุรุษชุดขาวผลักร่างภูผาหยกออกห่างอีกครา ก่อนจะถลาเสียกระบี่เข้าประหัดประหารประสานกันอย่างดุเดือดอีกครั้งซึ่งดูเหมือนว่าการประกระบี่ในครานี้จะดูรุนแรงยิ่งขึ้นกว่าเก่า
     " จากนี้ไปจะเป็นจุดอ่อนที่สอง ที่เจ้าต้องพึงระวัง "
     บุรุษชุดขาวเอ่ยก่อนจะม้วนกายไปด้านหลัง แล้วตวัดกระบี่กำกับเอวแกร่งแห่งภูผาหยกเอาไว้พลางแนบกายเบียดชิดอีกคราก่อนจะวาดมือตะปบหน้าอกอันเปลือยเปล่าหนั่นแน่นแห่งหนุ่มน้อย
     " อ๊ะ !! เจ้า...?"
3 T+ y% P6 r& {1 @8 r     ภูผาหยกดิ้นรนขัดขืน หากแต่บุรุษชุดขาวนั้นแกร่งกว่าเขาใช้ความว่องไวโยกย้ายสลับกระบี่ไปอีกมือ ก่อนจะใช้อีกมือที่เคยถือกระบี่ ตรงเข้ากุมกระชับบั้นท้ายอันกลมกลึงทรงพลังของภูผาหยกเอาไว้อย่างดุเดือด
9 x# D8 f2 b6 P' t7 y+ S     " และนี่คือจุดอ่อนที่สามของเจ้า"
" t3 g7 C  P6 f( D( J+ A2 ~3 I     ภูผาหยกโกรธเกรี้ยวสุดขีด บุรุษชุดขาวผลักไสร่างภูผาหยกออกห่างพลางถอยถลามาสิบสี่ก้าวแล้วผ่อนพลังปราณลงอย่างช้าๆ
ภูผาหยกยืนนิ่งอย่างตะลึงพลางหอบกระชั้นห้วงแห่งอารมณ์เบื้องลึกพลุ่งพล่านเกินขีดจำกัดทั้งๆ ที่มันควรจะอุบัติขึ้นโดยการกระตุ้นเร้าของอิสตรี
แต่... คราวนี้กลับเป็นฝีมือบุรุษเพศด้วยกันเอง
7 v: T9 b( o4 b: h+ j8 H     " บังอาจจู่โจมขุดอ่อนแห่งข้าครานี้เป็นทีการสัประยุทธ์คงต้องยืดเยื้อ " จบคำ ภูผาหยกอมยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะโถมพลังทั้งหมดถีบทะยานร่างเข้าหาพลางร้องด้วยเสียงอันดังสนั่นลั่นป่า
* S4 ]% x1 j* ?% S     " อ้า... "
! @; x- t$ ]- r( e; F     เพลงกระบี่ทั้งสองเข้าประสานกันอีกครั้งอย่างดุเดือดคราวนี้ภูผาหยกหมายเอาคืนให้จงได้ ในฐานที่ทำให้ตนเองต้องเสียหน้า หากแต่หาสมหวังดังประสงค์ไม่เนื่องจากบุรุษชุดขาวคล่องแคล่วว่องไวไร้จุดอ่อน การรุกเร้าจู่โจมของภูผาหยกจึงดูเหมือนกับจะยิ่งทำให้ตนเองนั้นตกเป็นเบี้ยล่างและถูกบุรุษหนุ่มผู้ปกปิดใบหน้านั้นจู่โจมตอบโต้ต่อเนื่องเป็นกำลัง
: b& Y8 u( x7 h! @! U* \     พลังอันรุ่มร้อนภายในกายแห่งชายหนุ่ม ราวกับสุมไว้ด้วยเพลิงอันพลุ่งพล่านสองกายชายฉกรรจ์ต่างเหินทะยานไปตามยอดไม้ โลดไล่ดุจพญาอินทรีที่โผผินในนภา บุรุษชุดขาวเหินกายนำหน้าด้วยวิชาตัวเบาอันล้ำเลิศโดยมีภูผาหยกตามติดประชิด
" คิดจะหลบหนีเรอะ"
! O* J7 D3 L. o7 {6 `3 E     ภูผาหยกนึกกระหยิ่มด้วยจิตใจลำพองประหนึ่งเป็นต่อเคล้าคลอกับเสียงสรรพสัตว์อันหลากหลาย สองวรยุทธ์อัน~ตัวเงินตัวทอง~มหาญทะยานรุดจนถึงน้ำตกอันสูงใหญ่ซึ่งทอดตัวทะมึนอยู่ใจกลางป่าอันน่าอภิรมย์
     โดยพลัน บุรุษชุดขาวเหนี่ยวกิ่งไม้สวนกระบี่ตวัดกลับประปลายกระบี่กับภูผาหยกอีกคราอย่างฉับพลันจนภูผาหยกเกือบจะพลั้งพลาดโดยมิทันได้ระวังตนพลังผ่ามือทั้งสองปะทะกันคราใหญ่ บังเกิดเสียงดังสนั่นในครานั้น ยังผลให้ร่างทั้งคู่ผละจากกันอย่างแรงจนหมวกสานคลุมผ้าต่วนของบุรุษชุดขาวนั้นหลุดลอยละลิ่วออกจากศีรษะเผยใบหน้าอันคมคายสะดุดตาให้เห็นเป็นประจักษ์ในบัดดล
     ภูผาหยกถึงกับตะลึงชะงักในทันทีที่ได้เห็นใบหน้านั้นเฉกเช่นเดียวกันกับบุรุษชุดขาวที่ตกประหม่า เมื่อโฉมหน้าที่ตนปกปิดนั้นถูกเปิดเผย
+ n; g3 z* A# m( eท่ามกลางความงงงัน ร่างผู้เยี่ยมยุทธ์ทั้งสองต่างลอยคว้างถอยถลาไปกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่แล้วร่วงหลุ่นลงสู่พื้นน้ำในทันควัน
เสียงร่างชายฉกรรจ์ทั้งคู่ปะทะผิวน้ำดังสนั่นละอองน้ำฟุ้งกระจายไปทั่วจนเหล่าสิงสาราสัตว์ต่างกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศละทาง
     บุรุษหนุ่มทั้งสองต่างจมหายไปกับสายน้ำก่อนจะทะลึ่งตัวขึ้นมาอีกครั้ง และยังคงลอยคอแหวกว่ายกันต่อไปโดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่รอพวกเขาอยู่เบื้องหน้าคือน้ำตกอันหฤโหดสองจอมยุทธ์ต่างหมายเกาะก่ายโขดหินกลางน้ำเพื่อนำพาชีวิตให้รอด หากแต่หาเป็นผลไม่ กระแสน้ำนั้นเชี่ยวกรากและรุนแรงเกินกว่าจะหาที่ยึดเกาะได้ทันร่างทั้งสองลื่นไถลไปตามกระแสน้ำอันกรรโชกแล้วร่วงหล่นตามสายน้ำตกสู่ห้วงเหวเบื้องล่างอย่างน่ากลัว
& K( k$ ]! ]. _- R2 m% b     ริมฝั่งลำธารอันปกคลุมไปด้วยก้อนกรวดทั้งเล็กใหญ่เรือนกายอันกำยำของภูผาหยกนอนสลบไศลอยู่ข้างโขดหินอย่างไม่ไหวติงต่อสิ่งรอบข้าง
3 l7 \7 _) l# {, p2 M8 Yบุรุษชุดขาวผู้งามสง่าเดินก้าวย่างเข้ามาใกล้พลางใช้เศษผ้าจากอาภรณ์ที่ตนสวมใส่อยู่ ชุบน้ำในลำธารแล้วบิดเพียงหมาดๆ ลูบไล้ใบหน้าและเนื้องตัวอันหนั่นแน่นของภูผาหยกผู้ไม่ได้สติ
8 K& S3 n# T$ e$ p- O- r     ในไม่ช้า เปลือกตาทั้งสองของผู้หลับใหลก็ค่อยๆเปิดขึ้นอย่างช้าๆจนแลเห็นนัยน์ตาอันสุกใสเป็นประกาย ภูผาหยกเพ่งมองไปยังบุรุษชุดขาวที่ยืนอยู่เคียงข้างด้วยจิตใจอันอิ่มเอมก่อนกล่าว
     " ขอบใจท่านมากที่ช่วยชีวิตข้ามิทราบท่านมีนามว่ากระไร ? "
# V5 c5 ^1 M% n+ T! U    " ไผ่เหล็ก "
     บุรุษหนุ่มชุดขาวตอบพลางยิ้ม
' x. f0 ~7 ~% L& R% a  k     " ใบหน้าของท่านก็คมคายและสง่างามออกอย่างนี้เหตุไฉนจึงต้องปกปิดซ่อนเร้นจากสายตาคน "
     ภูผาหยกเอ่ยถามด้วยความสงสัย
     " รู้หน้าไม่รู้ใจแม้เปิดเผยใบหน้า ก็หารู้ซึ้งถึงจิตใจไม่เช่นนั้นจะเปิดเผยโฉมหน้าให้ประจักษ์ไปทำไมเล่า "
) s  e$ f) `" t, }, w     ไผ่เหล็กกล่าวไปพลางยิ้มพร้อมกับเมียงมองเรือนกายอันกำยำล่ำสันเต็มไปด้วยมัดกล้ามของภูผาหยก ก่อนจะเลื่อนมือไปลูบไล้หน้าอกแกร่งแห่งเรือนร่างนั้น
     ภูผาหยกเองดั่งรู้ทันถึงความประสงค์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในจิตใจของชายแปลกหน้าจึงเผยยิ้มและส่งสายตาหวานชื่นพลางเอ่ยถามอีกครา
. q! v3 ]# U* d* c$ l4 ^6 c; b     " จุดอ่อนทั้งสามของข้า ที่ท่านอุตส่าห์ชี้แนะให้นั้นทำให้จิตใจข้าปั่นป่วนรวนเร "
" `! P' B# }3 |2 `     " ข้ารู้หนทางแก้ไขจุดอ่อนทั้งหลายเหล่านั้นเจ้าอยากให้ข้าชี้แนะให้ไหมล่ะ ? "
  ^( |& F' G5 c2 F     ไผ่เหล็กยื่นข้อเสนอไปพลางยิ้มกริ่ม ภูผาหยกยิ้มตอบไปก่อนกล่าวว่า
3 s& n% g: s1 I     " หลังน้ำตกแห่งนั้นมีถ้ำเล็กๆซ่อนตัวอยู่ ที่นั่นเหมาะแก่การชี้แนะนักแล "
: t5 {7 S, x! a0 r4 E     เมื่อเห็นพ้องต้องกันดังนั้น สองชายหนุ่มก็ชักชวนกันไปยังน้ำตกซึ่งอยู่ไม่ไกลสายน้ำตกถาโถมโหมกระหน่ำร่วงหล่นลงจากหน้าผาอย่างน่ากลัว พร้อมส่งละอองน้ำฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณจนพื้นที่โดยรอบนั้นฉ่ำชุ่มและปกคลุมไปด้วยพืชพันธุ์น้อยใหญ่ที่ชูดอกใบเบ่งบานสะพรั่งกันสลอน
     ภูผาหยกปีนป่ายขึ้นไปตามแง่งหิน นำพาไผ่เหล็กไปยังถ้ำหลังน้ำตกแห่งนั้นทั้งสองสอดแทรกกายเข้าไปในหลืบเล็กๆ ระหว่างน้ำตกกับภูเขาเพื่อเข้าสู่ตัวถ้ำ
     ภายในถ้ำหลังน้ำตก ไผ่เหล็กโผเข้ากอดภูผาหยกในทันทีอย่างคลั่งไคล้พลางพรมจูบไปตามซอกคอและลูบไล้ไปตามช่วงไหล่อันกำยำองอาจจนภูผาหยกถึงกับหลับตาพริ้มเคลิ้มฝันด้วยจิตใจอันสั่นสะท้านรัญจวนเมื่อถูกบุรุษด้วยกันบุกจู่โจมอย่างหนักหน่วงรุนแรงโดยมิทันระวังตัว
ห้วงแห่งอารมณ์เสน่หาอันเร่าร้อนเคลื่อนคล้อยเข้ามาครอบงำเรือนกายแกร่งแห่งชายฉกรรจ์ทั้งสองอย่างช้าๆ
8 ]/ T8 N/ V" d+ ^# J9 a+ A" s     ความปรารถนาอันล้ำลึกที่ซุกซ่อนอยู่ภายในจิตใจได้ตอกย้ำให้การกระทำอันหนักหน่วงพลันอุบัติขึ้นรสจุมพิตอันฉ่ำชุ่มจากไผ่เหล็กกระตุ้นเร้าให้ภูผาหยกเคลิ้มฝันสั่นสะท้านจนเรือนร่างอันกำยำนั้นสั่นระริกเกร็งกระชับ
& i1 L: Q& j2 {3 j+ E; M, |" อ้า..."
     กระแสเสียงอันกระเส่ารัญจวนจากปากของภูผาหยกลอยละล่องก้องกังวาลเข้าไปไกลสู่ภายในถ้ำอันล้ำลึกก่อนจะสะท้อนกลับออกมายังจิตใต้สำนึกแห่งบุรุษทั้งสอง
     ภายนอกถ้ำแห่งนั้น...ผืนป่าแลดูสดชื่นแจ่มใสขึ้นจนผิดตาราวกับว่าได้มีการเติมแต่งแต้มสีสรรอันพิสดารไว้อย่างวิจิตรบรรจง เหล่านกมากมายต่างโผร่อนผ่านแมกไม้และน้ำตกอันสูงใหญ่ไปอย่างช้าๆราวกับว่าผืนป่าแห่งนี้เป็นดินแดนของมัน
     ทันใด...
    พลันปรากฏเกลียวร่างสองชายฉกรรจ์เหินทะยานพุ่งตัวฝ่าสายน้ำตกอันหนาแน่นออกมาด้วยวรยุทธ์อันล้ำเลิศจนบังเกิดเสียงดังสนั่นและละอองน้ำก็แตกกระสานซ่านเซ็นจนเหล่านกทั้งหลายพากันบินกระจายกันไปคนละทิศละทางด้วยความตื่นตกใจ
     ครั้นเมื่ออวยไอแห่งสายธารที่ฟุ้งกระจายอยู่นั้นจางหายจึงพบว่า แท้จริงแล้วเป็นร่างไผ่เหล็กและภูผาหยกที่ใช้พลังยุทธ์พุ่งตัวออกมาจากถ้ำหลังน้ำตก สู่ภูมิทัศน์ภายนอกด้วยจิตใจอันเริงร่า
     บุรุษหนุ่มฉกรรจ์ทั้งสองต่างร่อนกายาลงสู่ลำธารแล้วแหวกว่ายสายน้ำเล่นกันอย่างสนุกคึกคะนองก่อนจะโผเข้าหากันอีกครั้งแววตาอันหวานซึ้งแห่งภูผาหยกเพ่งมองไผ่เหล็กด้วยจิตใจอันรัญจวน ภูผาหยกเอ่ยถามชายหนุ่มไปว่า
     " เราทั้งสองจะมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันอย่างเมื่อครู่อีกหรือไม่"
     ไผ่เหล็กยิ้มหวานพลางกล่าวตอบไปด้วยจิตใจอันอิ่มเอม
     " แน่นอน เมื่อข้ากลับมายังถ้ำน้ำตกแห่งนี้อีกครั้ง"
+ Z( [: b0 \" K3 I7 m. i     ภูผาหยกยิ้ม พลางเอ่ยว่า
# w! R. v: _/ `9 x2 ^1 v" j     " แล้วข้าจะรอ "
     สองกายอันกล้าแกร่งโผเข้าหากันด้วยจิตใจอันสั่นสะท้านท่ามกลางสายธารอันฉ่ำเย็น ต่างโอบกอดอิงแอบแนบชิดกันอย่างอบอุ่น ก่อนจะผละจากแล้วระเบิดหัวเราะออกมากันอย่างสนุกสนานด้วยเสียงอันดังกังวาลก้อง เคล้าคลอกับเสียงกู่ร้องของบรรดาเหล่านกเสียงน้ำตกอันตระการ และเสียงลำธารอันไหลริน
                                                    - - - - - - - - -จบ- - - - - - - - -

ธรรม

ขอบคุณมากครับ

dathotsaporn

สุดยอดไปเลยขอบคุณ

plskm

ขอบคุณครับ

bee1234

ขอบคุณมากๆคับ

Nat3002

ขอบคุณครับ

Jam

ขอบคุณมากครับ

cokebundit

ขอบคุณมากๆครับ

shinecaraff

เยี่ยมมากมาย ใช้คำพูดได้สละสลวยสุดๆ

2936

# s: o$ |, i& [7 \ขอบคุณมากครับ

kabuki

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณมากครับ

pong18

ขอบคุณครับ

takara

คำพูดสละสลวยมาก

waterboy

ขอบคุณครับ

Mankhakhate

เสียดายไม่มีฉาก 18+

watkrub

ขอบคุณมากครับ

love-w

ขอบคุณครับ

2936

7 B# V' ]& b9 Nขอบคุณมาก