ก่อนรักที่รักของเราจะจบลง

Taaoo

คุณเชื่อไหมว่าคนเราเกิดมาพร้อมกับชะตาชีวิตของคู่เรา พวกเราถูกกำหนดจากเทพเจ้า หรือที่เรียกว่า “พรหมลิขิต” แต่ผมคนนึงที่ขอบอกว่า
5 m) a2 a2 G7 ?! {ผมเชื่ออย่างมาก เพราะเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ มันเป็นเรื่องจริงที่เกี่ยวกับคำนิยามว่า “รัก”
8 E6 ]9 |/ J0 U8 z/ w! t
นิยามที่ 1  การอกหัก การหลงรัก และการหลอกลวง


“เราเลิกกันเถอะ”
- Z1 [& p# L& Q& B8 u% O8 ~4 Y“เราไม่ดีตรงไหนหล่ะฌาญ ทำไมฌาญไม่บอกเรา เราจะได้ปรับปรุงตัว นะๆ ให้โอกาสว่านหน่อยให้ว่านได้แก้ตัวบ้าง”
" R5 h! m. F: N6 f7 t) D* s! bผมอ้อนวอนผู้ชายตรงหน้าที่ก่อนหน้านี้เพียงหนึ่งนาทียังเป็นแฟนของผมอยู่
“ว่าน ว่านหน่ะดี ดีมากด้วย บ้างครั้งมันดีเกินไปสำหรับฌาญ ฌาญต้องการแค่คนธรรมดา
! b( o" ]! I/ J3 k บางครั้งฌาญตามความโรแมนติคของว่านไม่ไหว เราไม่มีอะไรเหมือนกันเลยว่าน เพราะฉะนั้น จบมันเถอะนะ ฌาญขอโทษ”
; i( Q2 A7 J: m; N   ผมได้แต่นิ่งเงียบยืนดูฌาญเดินจากไป จริงซินะฌาญพูดถูกไม่ว่าจะอะไรผมก็อยากจะให้มันดูโรแมนติคทุกอย่าง
แม้แต่ตอนฝนตกผมก็เชื่อว่าถ้าเรายืนตากฝนจนถึงฝนหยดสุดท้ายแล้วอธิษฐานคำอธิฐานจะเป็นจริง
0 \# l/ f1 L* ]: ~3 S* O+ w2 ]จนทำให้ฌาญดุผมบ่อยครั้ง ว่าไม่กลัวไม่สบายบ้างหรือไง พอคิดได้อย่างนี้ของเหลวในดวงตาก็เริ่มทำงาน
ผมไม่ได้ร้องไห้มาเป็นเวลานานมากแล้วตั้งแต่แม่เสียไป ถึงความเสียใจในครั้งนี้มันจะไม่เท่ากับตอนที่ผมเสียแม่ไป
, G) @( m( m+ ]- l แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าเหมือนตายทั้งเป็น
“ ฌาญทำไมถึงทำกับว่านอย่างนี้ว่านแค่ต้องการให้เราอยู่ด้วยกันและรู้สึกว่ามีความสุขว่านจึงทำทุกอย่าง
) w, Q! \+ }  Z- S3 s: q: Z# ^' Vแต่ไม่นึกเลยว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ฌาญเกลียดว่าน” ผมได้แต่พูดออกมาอย่างเสียงแผ่วเบา จนตัวเองเผลอหลับไป

, h3 o& f+ s/ o; M' Y  m# y

( m6 f4 s' j! Z: c“ไง ว่าน ตาช้ำมาเชียว นอนดึกไง” ฮอสเพื่อนหนุ่มหล่อของผมนั่นเอง ฮอสดีกับผมมาก แม้ฮอสจะรู้ว่าผมเป็นอะไรฮอสก็ไม่รังเกียจผมเลย
$ ^9 e3 T4 H$ P7 s6 q แถมฮอสยังเป็นคนติดต่อฌาญให้กับผมด้วยซ้ำ พอผมเดินมาถึงหลังตึกเรียนผมก็ไปโฮ และโผเข้ากอดฮอสทันที
“เป็นอะไรหล่ะ คนขี้แง”
; ~( ]: F0 L) G  `- J“ฮอสเราไม่เหลือใครแล้วฌาญทิ้งเราไปแล้ว”
“เฮ้ย ได้ไง เราบอกมันแล้วไง ว่าถ้าทิ้งนายมันเจ็บ ไปอัดมันกัน”
“อย่านะ” ผมดึงแขนฮอสไว้ไม่ให้ไป
“เราไม่อยากให้ฌาญเจ็บ ถึงจะเลิกกันแต่เราก็ยังรักเค้าอยุ่”
“ว่านนายโง่อย่างนี้ไง ตกลงนายเลิกกันเพราะอะไร”
“ฌาญบอกว่าฌาญตามเราไม่ทัน”
“ก็ให้มันขึ้นรถด่วนไปดิมันจะได้ตามทัน” ฮอสพยายามปล่อยมุขออกมาแต่ครั้งนี้ผมยิ้มไม่ออกจริงๆ
' D$ w: q+ ~4 N, n' k7 p“ฌาญบอกว่า ฌาญรู้สึกว่าว่านโรแมนติคมากไป ฮอส ว่านผิดหรอฮอส ว่านแค่อยากให้คนที่ว่านรักมีความสุข”
; `2 o, ~0 z: e: z/ G1 v3 U“ว่านไม่ผิดหรอก แต่หมานั่นแหล่ะผิด ช่างมันเหอะเช็ดน้ำตาแล้วไปขึ้นเรียนดีกว่า
- D" v& }! n& q4 e1 z8 Rดีนะที่มันไม่ได้เรียนที่นี่ไม่งั้นมันโดนฮอสเล่นแน่ ไปเหอะไป”
4 {3 n: n7 m! H8 x  B ฮอสเดินจูงมือผมไปมือใหญ่ของฮอสทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาก ขอบคุณนะฮอส ขอบคุณเพื่อนที่แสนดี
# ~2 y, I/ n" R7 `; @5 x



: y* U; M2 d3 x“สำหรับ รายงาน ให้นำมาส่งวันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายนะ”
% j% H. I5 Z) k5 T4 [7 I& W“หง่ะ ว่านทำเสร็จยัง ฮอสยังไม่ได้เริ่มทำเลย”
“เสร็จแล้ว แล้วจะทำไงเนี่ย”
' m2 P! L4 P9 m4 I0 l) l) S3 \1 ?“เอางี้วันนี้ ฮอสไปนอนบ้านว่านนะว่านจะได้ไม่คิด…”
2 I3 m) B& a! |- I& V“ไม่คิดอะไร”
" g8 u- h, `& W- r5 \8 A) h7 L“ไม่คิดว่างานมันมากไปใช่ไหมหน่ะ โอเคครับวันนี้เรานอนบ้านนายและกัน”
   ถึงฮอสจะเฉไฉยังไงผมก็รู้ดีว่าฮอสจะพูดว่าอะไร แต่ฮอสคงไม่อยากให้ผมไม่สบายใจ
: L' v* D5 x0 y0 |' t' p6 _1 i“มาวันนี้ฮอสถือกระเป๋าให้”ฮอสพูดพร้อมดึงกระเป๋าจากมือผมไป
“ไม่เป็นไรถือเองได้” ผมดึงกระเป๋ากลับ
" ]+ Q6 j  B0 c+ g2 B; G# D“เอ้า วันนี้ฮอสอยากถือให้นี่”
6 p; o0 b+ M4 F4 `“ไม่เอา มีมือมีเท้าเหมือนกัน เราถือเองได้” ปากเก่งซ่ะด้วยทั้งที่กระเป๋าของผมจริงๆแล้วก็หนักชิบ
, D0 j6 m% y9 U: f0 S+ U  s2 ^“ฮอสวันนี้วันศุกร์ที่เท่าไหร่หรอ” @_@ เปลี่ยนเรื่องเร็วจัง ตามไม่ทันเลย
“27 ไงทำไมหรอ”
% b& }; u2 ?" G“รู้มั๊ยเค้าเชื่อกันนะว่าวันนี้ หลังจากบ่ายสองโมงแล้วคนที่ไม่ถือของที่เป็นสีดำ จะส่งผลดีๆไปกับคนที่เรารักได้”
“จริงหรอ งั้นเรารบกวนนายถือให้หน่อยนะ พอดีกระเป๋าของเราสีดำหน่ะ” อ่า
ดีจังทีนี้ผมจะได้อธิฐานให้ทุกคนมีความสุขและให้ฮอสขยันขึ้นเป็นสิบเท่า จะได้ไม่ต้องมาพึ่งผมอีก
“ได้ซิ แต่นายนี่ยังโรแมนติคเหมือนเดิมเลยนะ ไปกันเถอะ”
อีกแล้วผมรู้สึกแปลกกับสัมผัสจากมือของฮอสอีกแล้วมันเป็นความอบอุ่นที่แสนประหลาด
ความรู้สึกแบบนี้ผมเคยรุ้สึกอยู่แค่คนเดียวเท่านั้น ใช่แล้ว แต่มันไม่มีอีกแล้ว ตอนนี้เค้าทิ้งผมไปแล้ว
% C, Y  |6 }6 d- v' p6 y7 V) N/ |9 hโธ่เอ๊ยน้ำตาเจ้ากรรมดันมาไหลเอาตอนนี้อีก ไม่อายเค้ารึไง นี่มันที่โรงเรียนนะ ไม่ใช่ที่ห้องของเราหยุดเถอะ
“เด๋ว...เดี๋ยวหยุดแปปนึงได้ไม๊” ผมพูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
“เป็นอะไรหน่ะ เราจูงมือแรงไปหรอ เราขอโทษนะ”
- W$ f$ e) r0 X! d“เปล่าหรอกฝุ่นเข้าตาหน่ะ”
* N6 V( _+ B0 X. l' P“ไหนๆ ดูหน่อย โอมเพี้ยง หายไวๆนะ ต้องเอาแอลกรอฮอล์ล้างไม๊เนี่ย”
. C  Z  v+ x6 `$ U) Z“ฮ่าๆๆจะบ้าไงถ้าล้างก็ตาบอดดิ ไม่เป็นไรหายแล้วหล่ะ แทง ยูนะ”
6 ?: G3 G' c8 U% a! m) {0 q“บ้าไง ถ้าเราแทงนายว่าไปอย่าง”
“ไอ้บ้า เราหมายถึงขอบคุณ”
“ครับ รู้แล้วครับ”
) D3 j. D+ k8 Q  F0 b

8 t/ O2 [% O1 l% H; Y: k4 Z% }5 T# j    ไปๆมาๆเราทั้งคู่ก็เดินมาถึงป้ายรถเมล์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คนเยอะเหมือนกันแหะ
1 R: @2 A  L" S" Qแต่เดี๋ยวนั่นมันฌาญ ใช่ฌาญจริงๆด้วย ผมรับวิ่งเข้าไปเพื่อจะหาฌานทันที
9 }7 r. Q7 `1 x“ฌาญ”
“ว่าน มาทำไมหน่ะ “
“ใครหรอ เพื่อนฌาญหรอ สวัสดีเรา ต้อมนะ ชื่อโหลไปหน่อย”
อยู่ดีๆก็มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้(ผู้ชายรึเปล่าปากแดง เขียนขอบตา เสื้อฟิต กางเกงสั้นเชียว) มายืนคล้องแขนฌาญ
4 f& x2 X; M, w. v( {1 f$ R“เอ่อ...เรา”
' W/ H8 r/ T6 O; B+ J4 `' _6 W3 C" Y! o“อ๋อ ใช่ นี่ว่านเพื่อนเราเอง ว่านนี่ต้อมนะ ต้อมเป็นแฟนของเรา” เพื่อน ใช่มันเป็นคำที่ดีกว่าคำว่าศัตรู
แต่สำหรับตอนนี้มันเป็นเหมือนมีดกรีดหัวใจผม
5 w7 Q2 P5 b8 e# y' i“อ้าว นี่มามีคนใหม่ ที่แท้ก็แค่คำแก้ตัวของสัตว์บางตัวนี่หว่า”
ฮอสเดินมาตอนไหนไม่รู้พยายามที่จะเดินเค้าไปฌาญผมเลยดึงแขนเค้าไว้
3 m* n6 Y5 d) K6 |“อย่านะ อายเค้า เค้ามองเต็มไปหมดแล้ว แล้วอีกอย่างเราใส่ชุดนักเรียนอยู่ด้วย”
8 }$ _: Z+ y3 a) q: o1 I“ใช่ ถ้านายไม่อยากจะเจ็บตัวก็ทำตัวให้เชื่องๆเหมือนเพื่อนของนายมั่ง และอีกอย่างเผื่อนายจะได้สมหวังไง”
% x' a  e! W7 J' r0 F“โบ๊ะ” ผมเยิบเอากระเป๋าถือของผมจากมือฮอสฟาดเข้าที่หน้าของฌาญอย่างเต็มแรง
“ฌาญได้ข่าวว่านายก็จะหลอกต้อมไม่ใช่หรอ เห็นบอกว่าง่ายอย่าบอกใครเชียว”
“จริงหรอ ฌาญ”
“เปล่าๆๆ อย่าไปเชื่อมันนะ”
9 Z, \1 w0 I( M' c7 i! J: {2 o" @5 {“หลักฐานก็เห็นอยู่ มันไม่ได้เรา มันเลยเลิกกับเรา ต้อมเชื่อเราเหอะหาคนใหม่ที่ดีกว่านี้ดีกว่า”
- `% c* D* j3 ]1 k) g“เลวมาก” แล้วต้อมก็เดินขึ้นรถออกไป โดยไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย
“แก ไอ้ว่าน ไอ้เลว”
2 v7 X8 Y  Z" @* B* [# y1 n“ใช่ แต่เราอยากบอกว่าเรามีนายที่เป็นคนสอนทุกอย่าง หลอกลวงหน่ะง่ายนะ รู้งี้คงทำไปนานแล้ว รถมาพอดี ไปเถอะฮอส”
/ M! g( H5 g) {* P' I. Jผมจูงมือฮอสและขึ้นไปนั่งรู้สึกใจเต้นตุ้บๆ ตัวสั่นๆ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
“เป็นอะไร อย่าไปเสียใจเลย คนพันธ์นั้นไม่มีค่าพอสำหรับน้ำตาของนายหรอกนะ”
/ Q+ e9 u6 f3 a! s# ~6 t1 Z" {+ M' W1 K“เปล่า ระ..เรา ฮือๆ เสียใจที่..ที่จับกระเป๋าทำให้เราอธิฐานให้คนที่เรารักมีความสุขไม..ไม่ได้แล้ว”
8 s! W+ @5 I( `8 e  \% _พอผมพูดจบฮอสก็ปล่อยก๊ากออกมาอย่างดัง มันน่าเสียใจนะ แงๆ
' ]4 ?4 }2 K' W7 x; O3 Y“โถ เด็กน้อยเอ๊ย เราหลอกนายเล่นนายจะได้ให้เราถือกระเป๋าให้ไง” นี่นายกล้าหลอกคนน่ารักอย่างเราได้ไง แง+แง และ แง
“โห ใจร้ายมากนะหลอกเราได้”
4 H8 q0 L! k$ |( U! Bแล้วเราก็ขำออกมาพร้อมกัน ตอนนี้ผมสามารถพูดได้เลยว่าผมไม่เหลือเยื่อใย ให้ฌาญอีกแล้ว
* ^+ R) w4 x& O6 h3 ] จริงอย่างที่ฮอสพูด น้ำตาของเรามีค่ามากกว่าคนหลอกลวงคนนั้น
เพราะผมเชื่อว่าน้ำตาคือสิ่งที่พระเจ้าสร้างขึ้นเมื่อเรารู้สึกทุกข์ใจ
เพราะว่าเมือ่หลังจากที่เราร้องไห้มันก็ช่วยให้ความทุกข์เราเบาบางลง
“แกร๊ก” เสียงไขประตูบ้านใครไม่รู้ ดังขึ้น
“วันนี้พ่อนายอยู่ไม๊”
“ไม่อยู่หรอกคงนอนที่ทำงานเหมือนเคย และนายจะกินอะไรเดี๋ยวเราทำให้กิน”
“เรามีสิ่งหนึ่งที่อยากกินมากตอนนี้ นายจะให้เรากินได้ป่าวหล่ะ”
“แพงป่าวหล่ะ ถ้าแพงก็ออกตังค์เองแล้วกัน แล้วนายอยากกินอะไร”
7 B5 B' P( \! N$ `“เราอยากกินนาย” ฮ่ะ @_@ งง!
“อะไรนะ” ผมไม่ทันจะพูดจบริมฝีปากของฮอสก็ทาบทับลงกับปากของผม
/ k# X* a1 U5 ]“เราอยากจะกินนาย เราชอบนายนะ นายคือคนสำคัญของเรา เราชอบนายมาตลอด เรารู้สึกผิดมาตลอดที่เรายอมให้นายกับฌาญไป”
. L% L! y. r. _2 ~หูผมอื้อไปหมด นี่ฮอสรักผมหรอ
“ขึ้นข้างบนเถอะว่าน”
ฮอสพูดขณะที่พรมจูบอยู่ตามใบหน้าของผม ผมไม่สามารถขัดขืนฮอสได้เลยได้แต่พยักหน้า และเดินตามไป
7 g/ E' s/ S* g: J5 Q) x" nเสื้อผ้าของเราถูกถอดทีละชิ้นหลังจากที่ขึ้นห้องมา
' f4 q) O& [# |  D1 Q+ N“คืนนี้ว่านเป็นของฮอสนะ”

5 j% X+ o6 h5 ]* `7 }; g1 o
) n$ A0 _, _) B+ x- x( B+ g0 X5 L1 q0 {ทุกอย่างพร่ามัวไปหมดความรู้สึกเหมือนกับว่าล่องลอยอยู่บนอากาศ กลิ่นกาย
8 T* W9 H" @1 `& iเหงื่อไครของเราสองคนปนกันหน้าแปลกที่มันกับปลุกอารมณ์ให้ฟุ้งซ่านไปไหนต่อไหน แล้วเราทั้งคู่ก็หลับไป
. E2 ?5 c7 h. W5 N/ _“นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ตีสามแล้วหรอ”ผมหันมองไปดูฮอสที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอน
นี่เราไม่ได้ฝันไปมันเป็นความจริง มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ แต่เรากับรู้สึกมีความสุข
ทั้งๆที่ครั้งแรกก็ทำให้เราเจ็บมากเหมือนกัน หรือเพราะว่าเราจะหลงรักฮอสเข้าแล้ว แล้วคืนนี้จะนอนหลับอีกไม๊เนี่ย
8 O5 v4 d  B# e" G- P- S7 ^0 V; s

cokebundit

ขอบคุณ๕มากคับ

YutthanaP1980

ขอบคุณครับ

visitpong

ขอบคุนครับ

jor686868

โห