ก่อนรักที่รักของเราจะจบลง

Taaoo

คุณเชื่อไหมว่าคนเราเกิดมาพร้อมกับชะตาชีวิตของคู่เรา พวกเราถูกกำหนดจากเทพเจ้า หรือที่เรียกว่า “พรหมลิขิต” แต่ผมคนนึงที่ขอบอกว่า
ผมเชื่ออย่างมาก เพราะเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ มันเป็นเรื่องจริงที่เกี่ยวกับคำนิยามว่า “รัก”

นิยามที่ 1  การอกหัก การหลงรัก และการหลอกลวง
4 {/ Z( s, t4 U$ V

“เราเลิกกันเถอะ”
4 ]: Q; q& W6 ]“เราไม่ดีตรงไหนหล่ะฌาญ ทำไมฌาญไม่บอกเรา เราจะได้ปรับปรุงตัว นะๆ ให้โอกาสว่านหน่อยให้ว่านได้แก้ตัวบ้าง”
. {) D: z' E; d- R2 E, U$ ^2 zผมอ้อนวอนผู้ชายตรงหน้าที่ก่อนหน้านี้เพียงหนึ่งนาทียังเป็นแฟนของผมอยู่
“ว่าน ว่านหน่ะดี ดีมากด้วย บ้างครั้งมันดีเกินไปสำหรับฌาญ ฌาญต้องการแค่คนธรรมดา
บางครั้งฌาญตามความโรแมนติคของว่านไม่ไหว เราไม่มีอะไรเหมือนกันเลยว่าน เพราะฉะนั้น จบมันเถอะนะ ฌาญขอโทษ”
   ผมได้แต่นิ่งเงียบยืนดูฌาญเดินจากไป จริงซินะฌาญพูดถูกไม่ว่าจะอะไรผมก็อยากจะให้มันดูโรแมนติคทุกอย่าง
แม้แต่ตอนฝนตกผมก็เชื่อว่าถ้าเรายืนตากฝนจนถึงฝนหยดสุดท้ายแล้วอธิษฐานคำอธิฐานจะเป็นจริง
% \% v- u8 U/ i9 n# G/ s: gจนทำให้ฌาญดุผมบ่อยครั้ง ว่าไม่กลัวไม่สบายบ้างหรือไง พอคิดได้อย่างนี้ของเหลวในดวงตาก็เริ่มทำงาน
ผมไม่ได้ร้องไห้มาเป็นเวลานานมากแล้วตั้งแต่แม่เสียไป ถึงความเสียใจในครั้งนี้มันจะไม่เท่ากับตอนที่ผมเสียแม่ไป
1 _: P5 [/ P. x2 H6 W! d แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าเหมือนตายทั้งเป็น
“ ฌาญทำไมถึงทำกับว่านอย่างนี้ว่านแค่ต้องการให้เราอยู่ด้วยกันและรู้สึกว่ามีความสุขว่านจึงทำทุกอย่าง
แต่ไม่นึกเลยว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ฌาญเกลียดว่าน” ผมได้แต่พูดออกมาอย่างเสียงแผ่วเบา จนตัวเองเผลอหลับไป

0 T7 i; U% ?! E4 I/ t' l
1 L: Y; n- }) o2 L
“ไง ว่าน ตาช้ำมาเชียว นอนดึกไง” ฮอสเพื่อนหนุ่มหล่อของผมนั่นเอง ฮอสดีกับผมมาก แม้ฮอสจะรู้ว่าผมเป็นอะไรฮอสก็ไม่รังเกียจผมเลย
แถมฮอสยังเป็นคนติดต่อฌาญให้กับผมด้วยซ้ำ พอผมเดินมาถึงหลังตึกเรียนผมก็ไปโฮ และโผเข้ากอดฮอสทันที
“เป็นอะไรหล่ะ คนขี้แง”
“ฮอสเราไม่เหลือใครแล้วฌาญทิ้งเราไปแล้ว”
“เฮ้ย ได้ไง เราบอกมันแล้วไง ว่าถ้าทิ้งนายมันเจ็บ ไปอัดมันกัน”
“อย่านะ” ผมดึงแขนฮอสไว้ไม่ให้ไป
& E* E& ~, d; I% {5 X! `" }- L0 N“เราไม่อยากให้ฌาญเจ็บ ถึงจะเลิกกันแต่เราก็ยังรักเค้าอยุ่”
5 F0 C0 w( F* }% q  ]9 C4 h“ว่านนายโง่อย่างนี้ไง ตกลงนายเลิกกันเพราะอะไร”
“ฌาญบอกว่าฌาญตามเราไม่ทัน”
“ก็ให้มันขึ้นรถด่วนไปดิมันจะได้ตามทัน” ฮอสพยายามปล่อยมุขออกมาแต่ครั้งนี้ผมยิ้มไม่ออกจริงๆ
“ฌาญบอกว่า ฌาญรู้สึกว่าว่านโรแมนติคมากไป ฮอส ว่านผิดหรอฮอส ว่านแค่อยากให้คนที่ว่านรักมีความสุข”
& q1 y* Z4 [6 ^7 _5 e- A“ว่านไม่ผิดหรอก แต่หมานั่นแหล่ะผิด ช่างมันเหอะเช็ดน้ำตาแล้วไปขึ้นเรียนดีกว่า
ดีนะที่มันไม่ได้เรียนที่นี่ไม่งั้นมันโดนฮอสเล่นแน่ ไปเหอะไป”
" f$ K# p6 V3 C ฮอสเดินจูงมือผมไปมือใหญ่ของฮอสทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาก ขอบคุณนะฮอส ขอบคุณเพื่อนที่แสนดี
+ c' @/ V/ [2 _


  C2 r$ c$ l" X: g; \9 i: K! t$ y" }/ }
* T0 D; A1 `" S8 G: ~# G; n! f( E“สำหรับ รายงาน ให้นำมาส่งวันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายนะ”
6 R: z9 d7 A" d- I* |“หง่ะ ว่านทำเสร็จยัง ฮอสยังไม่ได้เริ่มทำเลย”
% D  g" [0 c. @7 C7 o“เสร็จแล้ว แล้วจะทำไงเนี่ย”
3 l4 @- v  H9 d' Y: f/ T“เอางี้วันนี้ ฮอสไปนอนบ้านว่านนะว่านจะได้ไม่คิด…”
“ไม่คิดอะไร”
; H4 Y' ~3 U. D; X, }9 a  @“ไม่คิดว่างานมันมากไปใช่ไหมหน่ะ โอเคครับวันนี้เรานอนบ้านนายและกัน”
* \! E! x" W4 z2 j7 e   ถึงฮอสจะเฉไฉยังไงผมก็รู้ดีว่าฮอสจะพูดว่าอะไร แต่ฮอสคงไม่อยากให้ผมไม่สบายใจ
5 L7 D$ X* E# g- ]( p“มาวันนี้ฮอสถือกระเป๋าให้”ฮอสพูดพร้อมดึงกระเป๋าจากมือผมไป
“ไม่เป็นไรถือเองได้” ผมดึงกระเป๋ากลับ
“เอ้า วันนี้ฮอสอยากถือให้นี่”
“ไม่เอา มีมือมีเท้าเหมือนกัน เราถือเองได้” ปากเก่งซ่ะด้วยทั้งที่กระเป๋าของผมจริงๆแล้วก็หนักชิบ
“ฮอสวันนี้วันศุกร์ที่เท่าไหร่หรอ” @_@ เปลี่ยนเรื่องเร็วจัง ตามไม่ทันเลย
“27 ไงทำไมหรอ”
“รู้มั๊ยเค้าเชื่อกันนะว่าวันนี้ หลังจากบ่ายสองโมงแล้วคนที่ไม่ถือของที่เป็นสีดำ จะส่งผลดีๆไปกับคนที่เรารักได้”
  `, G6 h5 u* x, Y. n1 D' }“จริงหรอ งั้นเรารบกวนนายถือให้หน่อยนะ พอดีกระเป๋าของเราสีดำหน่ะ” อ่า
ดีจังทีนี้ผมจะได้อธิฐานให้ทุกคนมีความสุขและให้ฮอสขยันขึ้นเป็นสิบเท่า จะได้ไม่ต้องมาพึ่งผมอีก
0 A1 L1 X7 C; e6 N" k9 l“ได้ซิ แต่นายนี่ยังโรแมนติคเหมือนเดิมเลยนะ ไปกันเถอะ”
" G" _# A$ ?  R+ a/ {& |; l6 R+ Qอีกแล้วผมรู้สึกแปลกกับสัมผัสจากมือของฮอสอีกแล้วมันเป็นความอบอุ่นที่แสนประหลาด
ความรู้สึกแบบนี้ผมเคยรุ้สึกอยู่แค่คนเดียวเท่านั้น ใช่แล้ว แต่มันไม่มีอีกแล้ว ตอนนี้เค้าทิ้งผมไปแล้ว
โธ่เอ๊ยน้ำตาเจ้ากรรมดันมาไหลเอาตอนนี้อีก ไม่อายเค้ารึไง นี่มันที่โรงเรียนนะ ไม่ใช่ที่ห้องของเราหยุดเถอะ
“เด๋ว...เดี๋ยวหยุดแปปนึงได้ไม๊” ผมพูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
3 s/ D3 w# G5 R/ y' G" Z“เป็นอะไรหน่ะ เราจูงมือแรงไปหรอ เราขอโทษนะ”
0 \0 g' N) J9 J. W( S' h3 R, M“เปล่าหรอกฝุ่นเข้าตาหน่ะ”
" B) d% O* @( t( q“ไหนๆ ดูหน่อย โอมเพี้ยง หายไวๆนะ ต้องเอาแอลกรอฮอล์ล้างไม๊เนี่ย”
. N+ m! f- P7 ~“ฮ่าๆๆจะบ้าไงถ้าล้างก็ตาบอดดิ ไม่เป็นไรหายแล้วหล่ะ แทง ยูนะ”
, B9 H' Q, @8 ]: I“บ้าไง ถ้าเราแทงนายว่าไปอย่าง”
' D+ h: ?3 B: y& y, ?; j: g6 V+ E“ไอ้บ้า เราหมายถึงขอบคุณ”
“ครับ รู้แล้วครับ”
. z! G" F: [/ x7 q' y0 c( Y

5 |* L# C2 h8 E' J. i2 @& ^+ s    ไปๆมาๆเราทั้งคู่ก็เดินมาถึงป้ายรถเมล์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คนเยอะเหมือนกันแหะ
& g) ]& J8 |; |* ?& n! D# y) mแต่เดี๋ยวนั่นมันฌาญ ใช่ฌาญจริงๆด้วย ผมรับวิ่งเข้าไปเพื่อจะหาฌานทันที
& Y! q3 D3 Z/ Q* B- l6 r“ฌาญ”
“ว่าน มาทำไมหน่ะ “
“ใครหรอ เพื่อนฌาญหรอ สวัสดีเรา ต้อมนะ ชื่อโหลไปหน่อย”
อยู่ดีๆก็มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้(ผู้ชายรึเปล่าปากแดง เขียนขอบตา เสื้อฟิต กางเกงสั้นเชียว) มายืนคล้องแขนฌาญ
“เอ่อ...เรา”
“อ๋อ ใช่ นี่ว่านเพื่อนเราเอง ว่านนี่ต้อมนะ ต้อมเป็นแฟนของเรา” เพื่อน ใช่มันเป็นคำที่ดีกว่าคำว่าศัตรู
/ }; t: z" U; Q( t6 J, M+ Mแต่สำหรับตอนนี้มันเป็นเหมือนมีดกรีดหัวใจผม
“อ้าว นี่มามีคนใหม่ ที่แท้ก็แค่คำแก้ตัวของสัตว์บางตัวนี่หว่า”
. d# Q: [% ?- F' f8 X0 j0 |9 ~ฮอสเดินมาตอนไหนไม่รู้พยายามที่จะเดินเค้าไปฌาญผมเลยดึงแขนเค้าไว้
* y1 |- J+ v% m' L3 L% h; j/ `8 Z/ F“อย่านะ อายเค้า เค้ามองเต็มไปหมดแล้ว แล้วอีกอย่างเราใส่ชุดนักเรียนอยู่ด้วย”
3 Z3 p& G8 @2 J8 H( I/ F! @5 ^) E5 s“ใช่ ถ้านายไม่อยากจะเจ็บตัวก็ทำตัวให้เชื่องๆเหมือนเพื่อนของนายมั่ง และอีกอย่างเผื่อนายจะได้สมหวังไง”
“โบ๊ะ” ผมเยิบเอากระเป๋าถือของผมจากมือฮอสฟาดเข้าที่หน้าของฌาญอย่างเต็มแรง
“ฌาญได้ข่าวว่านายก็จะหลอกต้อมไม่ใช่หรอ เห็นบอกว่าง่ายอย่าบอกใครเชียว”
  Z6 B) @* g- v( ~% q. ?" ]“จริงหรอ ฌาญ”
! F* d  h9 P6 q9 J  \4 S“เปล่าๆๆ อย่าไปเชื่อมันนะ”
0 L' N3 k- H( l/ s3 k! ?+ X“หลักฐานก็เห็นอยู่ มันไม่ได้เรา มันเลยเลิกกับเรา ต้อมเชื่อเราเหอะหาคนใหม่ที่ดีกว่านี้ดีกว่า”
“เลวมาก” แล้วต้อมก็เดินขึ้นรถออกไป โดยไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย
# g( g* }  u. ]7 t“แก ไอ้ว่าน ไอ้เลว”
  S+ j- J' y: W“ใช่ แต่เราอยากบอกว่าเรามีนายที่เป็นคนสอนทุกอย่าง หลอกลวงหน่ะง่ายนะ รู้งี้คงทำไปนานแล้ว รถมาพอดี ไปเถอะฮอส”
5 v( B0 C0 M, L" R6 gผมจูงมือฮอสและขึ้นไปนั่งรู้สึกใจเต้นตุ้บๆ ตัวสั่นๆ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
“เป็นอะไร อย่าไปเสียใจเลย คนพันธ์นั้นไม่มีค่าพอสำหรับน้ำตาของนายหรอกนะ”
“เปล่า ระ..เรา ฮือๆ เสียใจที่..ที่จับกระเป๋าทำให้เราอธิฐานให้คนที่เรารักมีความสุขไม..ไม่ได้แล้ว”
  J) z' ?1 `4 oพอผมพูดจบฮอสก็ปล่อยก๊ากออกมาอย่างดัง มันน่าเสียใจนะ แงๆ
“โถ เด็กน้อยเอ๊ย เราหลอกนายเล่นนายจะได้ให้เราถือกระเป๋าให้ไง” นี่นายกล้าหลอกคนน่ารักอย่างเราได้ไง แง+แง และ แง
  z5 g& @  b! C6 m+ \$ ?( H* s“โห ใจร้ายมากนะหลอกเราได้”
แล้วเราก็ขำออกมาพร้อมกัน ตอนนี้ผมสามารถพูดได้เลยว่าผมไม่เหลือเยื่อใย ให้ฌาญอีกแล้ว
6 T5 j6 o8 o% G2 |' P5 A' V+ b: I จริงอย่างที่ฮอสพูด น้ำตาของเรามีค่ามากกว่าคนหลอกลวงคนนั้น
. [+ |9 ]& H' W3 M9 t เพราะผมเชื่อว่าน้ำตาคือสิ่งที่พระเจ้าสร้างขึ้นเมื่อเรารู้สึกทุกข์ใจ
เพราะว่าเมือ่หลังจากที่เราร้องไห้มันก็ช่วยให้ความทุกข์เราเบาบางลง
“แกร๊ก” เสียงไขประตูบ้านใครไม่รู้ ดังขึ้น
: r0 u" m; }4 f/ G! J! E4 V“วันนี้พ่อนายอยู่ไม๊”
3 F" {5 X/ r, G2 i! i$ g" N  l“ไม่อยู่หรอกคงนอนที่ทำงานเหมือนเคย และนายจะกินอะไรเดี๋ยวเราทำให้กิน”
“เรามีสิ่งหนึ่งที่อยากกินมากตอนนี้ นายจะให้เรากินได้ป่าวหล่ะ”
“แพงป่าวหล่ะ ถ้าแพงก็ออกตังค์เองแล้วกัน แล้วนายอยากกินอะไร”
“เราอยากกินนาย” ฮ่ะ @_@ งง!
' I6 \; e6 V; T1 G3 ^“อะไรนะ” ผมไม่ทันจะพูดจบริมฝีปากของฮอสก็ทาบทับลงกับปากของผม
' h* q6 F" q7 l“เราอยากจะกินนาย เราชอบนายนะ นายคือคนสำคัญของเรา เราชอบนายมาตลอด เรารู้สึกผิดมาตลอดที่เรายอมให้นายกับฌาญไป”
1 |1 l- e; z+ ]( C! `: f1 I( [หูผมอื้อไปหมด นี่ฮอสรักผมหรอ
“ขึ้นข้างบนเถอะว่าน”
ฮอสพูดขณะที่พรมจูบอยู่ตามใบหน้าของผม ผมไม่สามารถขัดขืนฮอสได้เลยได้แต่พยักหน้า และเดินตามไป
' p0 v: m" ]5 `, t6 d" B* O6 v9 ^เสื้อผ้าของเราถูกถอดทีละชิ้นหลังจากที่ขึ้นห้องมา
+ K* \2 R  r  a“คืนนี้ว่านเป็นของฮอสนะ”
4 z9 t: p) e6 A3 u9 m: Z3 F2 \! Q- d

ทุกอย่างพร่ามัวไปหมดความรู้สึกเหมือนกับว่าล่องลอยอยู่บนอากาศ กลิ่นกาย
3 R( x2 H/ s7 \; Cเหงื่อไครของเราสองคนปนกันหน้าแปลกที่มันกับปลุกอารมณ์ให้ฟุ้งซ่านไปไหนต่อไหน แล้วเราทั้งคู่ก็หลับไป
“นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ตีสามแล้วหรอ”ผมหันมองไปดูฮอสที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอน
- h  i+ ?, s* @8 T( x* l นี่เราไม่ได้ฝันไปมันเป็นความจริง มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ แต่เรากับรู้สึกมีความสุข
9 t2 p( T; [3 j+ s3 U0 m" j$ \) ^ทั้งๆที่ครั้งแรกก็ทำให้เราเจ็บมากเหมือนกัน หรือเพราะว่าเราจะหลงรักฮอสเข้าแล้ว แล้วคืนนี้จะนอนหลับอีกไม๊เนี่ย

cokebundit

ขอบคุณ๕มากคับ

YutthanaP1980

ขอบคุณครับ

visitpong

ขอบคุนครับ