|
|
3เดือนที่แล้ว ผมบังเอิญได้รู้จักคนเกาหลีคนหนึ่งชื่อยุนซิก รู้จักได้; s7 w5 x# ]. x( h2 u
เพราะผมเข้าร้านยาตั้งใจจะไปซื้อแค่ยาดมหลอดเดียว แต่ไปเจอยุนซิกยืน8 Y: t8 j F( H& K
เถียงด้วยภาษามือกับคุณป้าเจ้าของร้าน ผมยืนรอตั้ง 3 นาทียังตกลงกัน
' j4 E3 ~0 m" _0 [' Uไม่รู้เรื่อง เลยเดินเข้าไปช่วยเป็นล่ามภาษาอังกฤษให้ สรุปคือ
: L* G5 Z/ {0 `2 d+ B( r" | Tอีตานี่ท้องเสียแต่เจ้าของร้านคิดว่าปวดท้องจุกเสียด ก็เลย. H: Q# j" Z( v( [' d2 P$ B
ได้ยามาถูกขนานซะที พอผมออกจากร้านเค้าก็เข้ามาขอบคุณ แล้วก็แนะนำตัวว่าชื่อยุนซิก (ชื่อพิลึกดี) เค้าได้การบ้านวิชา
* u7 F) B5 G: C+ a- T8 _Photography ที่เรียนอยู่ แต่ด้วยความที่เค้าชอบการถ่ายรูป2 e2 a' q3 i9 p
และโชวพาวเพื่อนในห้องว่างานของเค้าต้องไม่ธรรมดาและต้องได้ A. l0 u V7 W( y" O
ทุกชิ้น เค้าเลยลงทุนใช้ทั้งเงินเก็บตัวเองและทางบ้านออกให้ส่วนหนึ่ง
+ `5 L. E. o: u4 U" d# h4 mแล้วก็ Backpack คนเดียวมาถ่ายรูปการบ้านที่ประเทศไทย$ C+ h7 e+ u$ q9 n0 _9 `' f2 M! v6 A
ซึ่งเค้าอยากมาตั้งนานแล้ว ในใจผมคิดว่า ไอ้เด็กคนนี้แม่งโคตรบ้าดีเดือด ตรงกันข้ามกับหน้าตาเลยนะ คือเค้าจะออกแนวเคป๊อป เหมือนพวกดงบัง; a6 o, k5 `+ U6 I- {
จูเนียร์ อะไรทำนองนี้ แต่ความใจกล้าเนี่ยจาพนมยังต้องยกนิ้วให้ ทั้งเนื้อ
2 w7 m$ ?+ X5 b5 aทั้งตัวมันมีแค่เป้ใบเดียว กล้องถ่ายรูปแขวนคอ ดิคสำหรับนักท่องเที่ยว
0 \. Z7 a( M) A* e4 Xแล้วก็หนังสือนำเที่ยว แค่นั้นเอง เค้าบอกว่ามีคนหลายคนเล่า/ U! O9 Y7 U+ m' P1 I% [
ให้เค้าฟังว่าคนไทยนิสัยต้อนรับขับสู้คนต่างชาติ และก็เป็น Land of
5 \; H, R6 v2 `1 r& nSmile เค้าเลยรู้สึกอบอุ่นไว้ใจเป็นพิเศษ แต่ผม แย้งไปว่าจะชาติไหนๆ มันก็มีทั้งคนดีคนเลวปะปนกันไป
: Z# l# E% G( `# d% nอย่าทำตัวพเนจรมากนักเดี๋ยวเจออันตราย ยิ่งเค้า- V9 p% k# ]1 C4 @( q: O- l! d9 E
เป็นคนต่างชาติตัวคนเดียวด้วยยิ่งน่าเป็นห่วง เค้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย- V, {* V* A# j2 `# t
คือมันดูเป็นเด็กดื้อมาก เวลาพูดประเด็นที่เค้าไม่ชอบใจเค้า
' T2 o9 q6 a( d2 `: wจะเบี่ยงประเด็นทันที เป็นพวกดื้อตาใสน่ะครับ หน้ามันหวานๆ
4 b" O( b+ t2 q! i* H- _ผมซอยทรงบอยแบนด์เกาหลี แต่เวลาจ้องตารู้เลยว่าเป็นคนหัวแข็งทีเดียว สุดท้ายเลยให้นามบัตร เค้าไปแล้วบอกว่าถ้าอยากได้เพื่อนเที่ยว
! X& ^/ y; U% R0 u6 t6 ~0 [หรือมีปัญหาก็โทรหาผมได้ ถ้าผมไม่ติดงานอยู่ ผมยินดีช่วย และยุนซิกก็) }% s7 {" q. _5 g- ~/ G8 B
โทรมาจริงๆ เย็นวันนั้น มาชวนไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน
9 C' R8 c/ y# Z9 R) q$ X8 o' Yแล้วเค้าก็ขอปรึกษาเรื่องที่พักว่ามีที่ ไหนราคาถูกและสะอาดบ้าง/ ]5 K5 H: J u5 N5 C6 V) H7 v
ผมเห็นว่าเค้าเป็นนักศึกษาแล้วก็ดูๆ แล้วท่าทางไม่มีพิษภัย
- y" t7 t$ H6 ~2 }6 K! i* v0 ?7 K" \เลยเสนอว่าช่วง 1 สัปดาห์ที่เค้าจะอยู่ที่ไทยจะนอนพักคอนโดผมก็ได้ ผม อยู่คนเดียว จะได้เซฟค่าใช้จ่ายได้ส่วนหนึ่ง แต่มีข้อแม้ว่าทุกวันเค้าจะ
! E% J9 O* l" K, iต้องกลับถึงห้องก่อนเที่ยงคืน (เพราะผมมักจะนอนแล้วและไม่ชอบ+ V9 C+ z7 }% ?. B4 X) {" \
ให้ใครมาเคาะประตูเรียก) เค้าดีใจยกมือไหว้: C f2 L/ p. k- M' G
แล้วพูดภาษาไทยออกมาเลยว่า ?ขอบ-คุณ-ครับ? พูด! `4 I* e0 _ b0 [) s9 P6 V( i& c
ไม่ชัดแต่เห็นเจตนาเลยว่าเค้าพูดออกมาจากใจจริง แล้วก็ให้มือถือเค้ายืม
$ ~- f7 B4 l8 N. j3 ~ในขณะที่พักกับผม เผื่อมีอะไรจะได้โทรบอกได้ ช่วงที่อยู่ด้วย กันผมคิดว่าผมหลงรักยุนซิกไป แล้วแหละครับ ไม่เคยเห็น: p5 p0 i1 A# |! J5 X* d
ผู้ชายที่ไหนผิวขาวละเอียดแบบนี้มาก่อน หน้าตามันน่ารักด้วยแหละ* l2 s8 k1 F% i# n
แต่ก็พยายามข่มใจว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องวางตัวให้ดูดีสมกับวุฒิภาวะ
$ r3 x- J t g9 t& l$ [9 Lผมทำงานเอเยนซี่โฆษณาซึ่งมันก็เป็นงานที่รับผิดชอบสูง, f1 E( |5 W) G/ g: {
และหนักหน่วงมากที เดียว แต่ทุกวันผมจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จเร็ว
7 G6 e7 l5 k t j; j7 Aและทำออกมาให้เนี๊ยบที่สุด เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาตามแก้งานและทำ ให้เลิกงานได้เร็วขึ้น จะได้มีเวลาตระเวนขับรถพายุนซิกไปถ่ายรูป! o2 ~" U' m1 m( _1 Q/ J
ทั่วกรุงเทพ ค่ำๆ ก็กินข้าวด้วยกัน ส่วนตอนเที่ยงถ้าหาเรื่องแว่บออกไปได้8 H) ?4 X1 l$ Z9 P g! Y, F% r4 \
ก็ต้องออกไปกินกับยุนซิกทุกครั้ง เคย อยู่ครั้งนึงผมไม่รู้เรื่อง จะพาเค้าไปกินฟูจิ แล้วเค้าหน้าบึ้งเลย บอกว่า
$ f/ G' E0 |; Q5 Q' Pถ้าจะให้เค้ากินที่นี่เค้าให้ยอมอดตายดีกว่า แล้วก็เดินสะบัดหันหลังให้ผม
: K) C+ Q# v) ^, rเข้าห้องน้ำไปเลย ผมก็ตามเข้าไปถามเค้าดีๆว่า
, R0 d( N* U8 B; H: U# G?What?s wrong with you, Yun-Sik?? ยุ นซิกของ ขึ้นพอดี พูดออกมาทำนองว่า ถ้าผมเก่งถึงขนาดทำงาน
1 J) M8 P; T' {ในเอเยนซี่โฆษณาได้ก็น่าจะหาหนังสือประวัติศาสตร์ เอเชียไว้ประดับ
! Z- G+ Q( o( Z, K/ f9 \5 i$ [: N+ qความรู้รอบตัวซักเล่มนะ ไปร้านหนังสือไหม เค้าจะออกตังค์ซื้อให้
( o7 D5 b- ?9 t2 mได้ยินอย่างนี้ผมก็ของขึ้นเหมือนกันถามเค้ากลับไปว่า นั่น2 r. Q; K* j5 K4 L% [3 w6 j& g
หรือคือกิริยาที่เค้าสมควรใช้กับคนที่ให้ความช่วยเหลือเค้า8 z, A# ^# |2 r( _( q' D
แล้วผมก็เดินหนีขับรถกลับออฟฟิศทันที ข้าวท่งข้าวเที่ยงไม่กินมันแล้ว วัน นั้นทั้งวันเค้าเงียบไปเลย ไม่โทรหาจนผมกังวลว่าเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า จน ซัก2ทุ่มกว่าๆ เค้าโทรหาผมร้องห่มร้องไห้ คุยไม่รู้เรื่องเลย ผมบอก
( ~, a, i3 f8 k" z: Z) sให้เค้าตั้งสติดีๆ ใจเย็นๆ จนเค้าเงียบลงถึงจะคุยกันรู้เรื่อง สรุปก็คือตอนนี้; w% ]1 A5 a/ @( p" @. Z3 ?/ B
อยู่พัทยา นั่งรถเมล์มาจากเอกมัยเพื่อมาถ่ายรูป (ทำได้ไงวะ)
' ]* _' X: v& Kแล้วโดนล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินติดตัวซักบาท แต่พวกพาสปอร์ตยังอยู่
0 y2 w. h5 Y+ r0 m$ Q$ h8 ^ในกระเป๋าแจ็คเก็ต เค้าจะเอาไปให้ใครช่วยได้บ้าง ผมบอก: Q9 ]3 v/ P6 d" n: u
ให้เค้าหาป้อมตำรวจนักท่องเที่ยว หรือจุดบริการนักท่องเที่ยวอะไรก็ได้ เค้าบอกว่าเค้าเดินมาไกลมากแล้ว ไม่เจออะไรที่ว่าเลย ไม่รู้ด้วย
4 S2 Y8 N6 S1 I& Z) Sซ้ำว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของพัทยา แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ คือ??...ตอน
, \; y) o# @* t) R9 Tนั้นผมปวดหัวกับเด็กคนนี้มาก อวดเก่ง ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แต่% n/ \2 D( q9 {" U5 `
จะเฉยเสียก็ทำไม่ได้ คนมันรู้จักผูกพันกันแล้ว เมื่อ ก่อนผมเที่ยวพัทยาบ่อยพอจะรู้จักเส้นทางพอสมควร เลยบอก
: Z$ c2 [7 Z$ d( ~ให้เค้าหาสถานที่ ที่คิดว่าเป็นจุดเด่นอะไรก็ได้ในพัทยา เป็นโรงแรม0 Q) S; O- o+ I% L2 b* [6 p
หรือห้างอะไรก็ได้ที่คิดว่าไม่เปลี่ยว แล้วนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมขับรถออก3 r6 w8 @! H$ B ]0 Y+ Y
จากกรุงเทพไปพลางคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนเค้าไปพลาง จนเค้าบอกว่าตอน! {9 R/ j3 F; z1 j2 j. s( P
นั้นอยู่หน้าห้างที่มีเครื่องบินปักอยู่ ผมค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย2 |: R0 w$ q0 J* l0 w( r/ C; t
เด็กคนนี้แม่งเก่งแฮะเดินมั่วๆ ไปเจอรอยัล การ์เดนได้ยังไง ผมจำทางแถว นั้นได้ด้วย เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
B7 O! J4 h- [) w9 I9 Y: Q9 \' F/ M# I. Iแต่ระหว่างทางที่ขับรถไปประมาณบางประกงได้) I3 Q& |/ p4 V7 J, Z
ยุนซิกบอกว่าแบตมือถือเค้ากำลังจะหมดแล้วจะทำยังไงดี ก่อน โทรศัพท์จะตัดไป ผมบอกเค้าว่าเราคงต้องเชื่อใจกันแล้วล่ะ ไม่ว่า
) E7 s! W, N c& d, W" wจะนานแค่ไหนเค้าก็ต้องนั่งรอผมตรงนั้น อย่าเฉไฉนอกจุดนั้นเด็ดขาด$ T1 `" I1 Z$ |2 I
แม้แค่ 5 นาทีก็อาจทำให้คลาดกันได้ เค้าจะดื้อแค่ไหนผมไม่รู้แต่ครั้งนี้เค้า
! m& @4 e* W- U; c/ U& M/ _% Kต้องฟังผมเท่านั้น แล้วก็บอกลักษณะว่าแต่ละคนใส่เสื้อสีอะไรอยู่จะ
/ ] P: w0 z7 h5 F. tได้หาง่ายขึ้นเพราะมันก็ดึก แล้ว ตกลงกันเสร็จ ยุนซิกรับปากว่า
: H% o1 W/ u& A# g2 W/ E" nจะนั่งรอตรงนั้นไม่ไปไหนเด็ดขาด ตอน เจอหน้ากันหน้าห้างรอยัล มันเห็นผมเดินใส่เสื้อยืดแดงแป๊ดมาแต่ไกล
+ j0 j5 U' Y: b7 N) d( cยุนซิกตะโกน สุดแรงเสียงเรียกชื่อผม แล้ววิ่งพุ่งเข้ากอดผมร้องไห้แงๆๆ
( M5 u+ O) z! @เหมือนคนบ้าเลย คนแถวนั้นผ่านไปมอง เห็นมืดๆ นึกว่าคู่เกย์กอดกัน
5 z- J9 i2 E9 d6 a9 Y3 _อยู่มั้ง ทั้งขำ ทั้งโมโห ทั้งโล่งอก แต่ก็ดีใจที่มันปลอดภัย คืน5 q# L: T7 T/ q( Y7 w, r3 [/ Q! M; V
นั้นเหนื่อยมากครับ ขับรถกลับกรุงเทพไม่ไหว เลย2 h! D- d7 [5 h' D# b& `8 g
ต้องเปิดโรงแรมนอนที่พัทยา คืนนั้นยุนซิกนอน ร้องไห้ทั้งคืน มันพึมพำว่า คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พูดซ้ำไปซ้ำมา ผมสอนเขาไปว่า เป็นไงล่ะ
7 ^& x7 \: `5 {1 k: NLand of Smile ในอุดมคติของแก บอกแล้วว่าคนมันมีทั้งดีทั้งเลว นี่& P( b$ ^% v% I; V9 d6 a
ถ้าเป็นผู้หญิงยังมีสิทธิ์โดนฉุดได้อีก อย่ามองโลกในแง่ดีจนมากไปนัก u6 E; x! M1 p' t# ]9 w) W
ถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพง จำไว้จนวันตายเลยทีเดียว จนถึงคืนก่อนที่เค้าจะต้องขึ้นเครื่อง ผมไม่สามารถไปส่งเขาได้เนื่อง% H, g. W0 |( W
จากเวลาที่เขาขึ้นเครื่องวันนั้นผมต้องทำ Presentation
+ W, N% { S' qให้ลูกค้าระดับบิ๊ก ซึ่งเป็นที่ทราบกันว่าในวงการโฆษณาจำเป็นต้องทำงาน8 d# G1 \0 h( v
เป็นระบบ ทั้ง Creative, Strategic Planner, AE., ฯลฯ
6 L+ B, K% {+ A- _! @ถ้าขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันจะเดือดร้อนต่อกันเป็นทอดๆ และผมก็% |7 m, U& I) r
ไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวปะปนกับหน้าที่ คืนวันสุดท้ายที่ยุนซิกนอน คอนโด ผมก็บอกเค้าตามตรงว่าพรุ่งนี้เค้าต้องกลับเอง! B& d$ ^0 N! R5 P
ผมเบิกเงินสดมาจำนวนหนึ่งให้เขาใช้ตอนเดินทางจนถึงบ้าน แต่เขา8 z; Q- w: ?" a$ z+ M( i- z- P
ต้องไปจัดการเรื่องสกุลเงินเอง เพราะผมไม่ว่างจริงๆ ยังไงตื่นมาถ้า
/ w9 q$ j' v$ j4 Kไม่เห็นผม ก่อนออกจากห้องก็ล็อคประตูให้ด้วยแล้วกัน ตอนนอนอยู่ยุนซิกก็พูดลอยๆ ขึ้นมาว่า1 @2 n7 Y; |& y$ C! ?
?เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ เค้าไม่มีปัญญามาเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆ
1 V1 O8 @! K* t0 Z( cหรอก?$ B, m2 N0 t8 L& z, ]" X
ผมก็ถามกลับกวนๆ ?So What?? (แล้วไงล่ะมึง)7 V [, i$ e1 o7 ]& B$ i, D4 J b
แล้วเค้าก็ขึ้นคร่อมผม เข้ามาไซร้คอ ผมก็ผลักเขาออกไปเบาๆ ถามว่า z2 H# S- H. ]# d' }4 g
?ต้องการอะไรกันแน่? แต่มันตอกกลับได้แทงใจดำยิ่งกว่า มันถามว่าผมต่างหากที่ต้องการอะไร ยุ นซิกบอกว่า เค้ารู้นะว่าผมเป็นเกย์ ผู้ชายที่ไหนจะให้ความ$ ?( L' M: F8 v) r' N; a" I6 ^
ช่วยเหลือคนแปลกหน้าขนาดนี้ เค้ารู้ตั้งแต่ผมให้นามบัตรเค้าแล้วล่ะ
0 a, [8 n( ^2 K7 ^1 dตอนแรกเค้าคิดแค่ขำๆ คิดว่าผมคงเต็มใจช่วยเค้านิดๆ หน่อยๆ และพอ# p% C# _8 |1 a" Y# K/ ^0 m# H0 U
ถึงวันที่เค้าต้องกลับ ก็คงมีความทรงจำดีๆ ให้กันแค่นั้น แต่ตอนที่เค้าหลง+ m" V; V2 H6 S/ W4 o. y9 Q
อยู่พัทยาแล้ว ผมขับรถมารับจากกรุงเทพ ไหนจะเรื่องเงินค่ากลับบ้านอีก
' L2 y2 a2 K/ \5 ^$ o7 _เค้ารู้สึกว่ามันเป็นบุญคุณเกินกว่าที่เค้าจะหามาคืนได้หมด เค้าไม่ใช่เกย์ มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว แต่ถ้าผมต้องการมีอะไรกับเค้า เค้าก็ยินดีทำ, D$ g- X0 P0 F* [$ P
ให้ทุกอย่าง จะให้เค้าเป็นฝ่ายรับเค้าก็ยอม ผมน้ำตาซึม เลย ไอ้นี่มันเป็นเด็กดีจริงๆ ผมทำเค้าไม่ลงหรอก ขอแค่เค้า
: f9 Z0 n& c5 jช่วยนอนกอดผมได้ไหม ผมไม่ได้นอนกอดใคร อยู่คนเดียวแบบนี้มาสามปี H! s/ v- |7 C
แล้ว เราก็นอนกอดกันจนหลับไป มันเป็นแค่ความสุขเล็กๆ น้อยๆ
, O, d5 R" C7 \/ [: Z' l: c5 o/ bของคนตัวคนเดียวอย่างผม ส่วนเค้าก็ขอนับผม, i( e- {1 |0 q* R
เป็นพี่ชายต่างสายเลือดอีกคน ถ้าเค้ามีอาชีพการงานที่ดี
2 o0 x6 a" i/ o" Jมีเงินเก็บมากพอเมื่อไหร่ เค้าสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมผมอีกครั้งแน่นอน เย็น วันรุ่งขึ้นผมขาย Campaign ต่อหน้าลูกค้าได้ห่วย
: G5 p, R0 B9 ~จากมาตรฐานเดิมที่เคยทำไว้" D7 G- z, q+ _! t9 B; O# ]* ^
เวลาลูกค้ายิงคำถามก็ตอบคำถามแบบตะกุกตะกัก ดูไม่เป็นมืออาชีพเลย8 t, K2 S8 O5 d, `8 L4 z# h5 q
จนรุ่นน้องต้องเข้ามาช่วยรับมือ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมกลับถึงคอนโด8 w# `, t. t' b/ [3 T. l5 P
อะไรๆ ที่มันรุงรังก็สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย คิดว่ามันคงทำ2 h# z1 b5 M8 A. H2 a- e
ความสะอาดห้องเป็นการตอบแทน แล้วก็เห็นกระดานไวท์บอร์ดที่ผมเอา ไว้จดกำหนดงาน ยุนซิกมันเอาปากกาสีแดงเขียนเป็นตัวอักษรตัวยึกยือๆ
8 g+ E8 b1 |3 Q5 i. n y0 @ทิ้งเอาไว้ตัวโตๆ ว่า ?ขอบคุณครับ? แถม ยังมีมือถือที่เค้าวางคืนไว้ให้อีก เห็นแค่นั้นก็เจ็บปวดใจมากพอแล้ว
1 @+ _! F$ E F* O5 ? u4 q; oแต่พอเปิดลิ้นชักไปเจอยาดมหลอดที่ผมไปซื้อจากร้านยา ที่ๆ ผมเจอ# a" r7 W3 F$ M) s# ^
กับเค้าครั้งแรก ผมระเบิดต่อมน้ำตาออกมาเลย คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ตอน
& z4 `$ m% k" `! dนั้นทรมานมาก คิดว่าทำไมวะทำไม รู้จักกันแค่สัปดาห์เดียวทำให้ผมบ้า3 a$ {& |( E5 f- a& _: i
ได้ขนาดนี้ ร้านยาแม่งก็มีเยอะแยะเสือกรนหาที่ไปเข้าร้านนี้ ถ้า, U: Q+ w- Y% Y8 `
ต้องเจ็บแบบนี้ไปซื้อร้านอื่นดีกว่า เป็นห่วงก็เป็นห่วงไม่รู้มันจะกลับ ถึงบ้านมั้ย ติดต่อกันก็ไม่ได้ สติแตกไปเลยตอนนั้น เป็น 1* b6 ]9 b" U q4 p
เดือนที่ทุลักทุเลมาก กินเหล้าวันเว้นวัน ออกไปเที่ยวเทค ซึ่งปกติ
& s8 M# a [; m6 ^) g/ O Nไม่ค่อยชอบไปอยู่แล้ว ทำงานมีข้อบกพร่อง จนเจ้านายเรียกไปคุย ผมถึง
. V: h, Q" F% E& bได้สติขึ้นมาเพราะคำสอนจากผู้ใหญ่ (บวกกับคำเตือน- R( f$ B, S2 b4 v7 q9 w, @! j
ในเอเยนซี่ผมมีกฎเหล็กว่าทำงานพลาดในเรื่องเดียวกันได้ไม่เกิน 3 ครั้ง: y1 Q9 M8 o/ J/ ~% U. L
มากกว่านั้นควรพิจารณาตัวเอง) เวลากับเพื่อนทำให้ผมดีขึ้น ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ คิดเสียว่าเราได้มีโอกาสช่วยเค้าเพราะ9 h" }; ?+ [6 Y6 j* H/ s4 b
เป็นกรรมแค่ช่วงหนึ่งที่เคยติดกันไว้ แต่ชาติก่อน หมดหนี้แล้วเค้าก็จากไป
8 g! P$ S! v" \2 G4 A8 Wผ่านไปเกือบ3เดือน เข้าไปเช็คเมล์จู่ๆ ก็เจอเมล์ประหลาดจั่วหัวว่า ?Hi! Brother Oat, Could you remember me?? พอ เปิดเข้าไปดูแหกปากลั่นออฟฟิศเลยครับ ยุนซิกส่ง รูปตอนเค้า+ {& w) r, e6 k' [9 ~
อยู่มหาลัยถ่ายเดี่ยวบ้าง ถ่ายรวมกับเพื่อนบ้าง ประมาณ 20 กว่ารูป1 l2 w7 ~3 O/ k- @4 `* B* C; ^ P$ ~: @
มันเอาเมล์ผมจากนามบัตรที่เคยให้ไว้แหละ เค้าบอกว่าเค้าถึงบ้านตั้งนาน
& E' _& w+ V( }" kแล้ว ขอโทษที่ไม่ได้ส่งข่าวเพราะตอนเค้ากลับไปพ่อเค้าผ่าตัดพอดี
% e8 @- l% i0 X6 m* vเรียนก็หนักเลยไม่มีเวลาติดต่อกลับไป ครอบครัวเค้าฝากขอบคุณผมด้วย5 X! a/ X+ W( P
งานรูปถ่ายที่เค้าทุ่มทุนสร้างมาถ่ายถึงไทย Got A เรียบร้อยแล้วครับ A + ด้วยนะ แล้ววีรกรรมที่ไปก่อไว้ในไทยกับเรื่องพี่ชายคนใหม่ก็เอาไปพูด
- `0 y% e" t$ vในวิชา Speech ได้ A เหมือนกันท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดัง6 [2 m8 {7 ?: m: m$ r" F
และนานที่สุดในคลาสนี้ เพื่อนผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว! D6 s+ R& l1 y5 d8 E
มีแต่คนบอกว่าอยากไปประเทศไทย (อยากโดนล้วงกระเป๋า9 ^ G5 w% t. x0 q% l' Y
กันรึไงไอ้พวกนี้) ผมดีใจมากๆ ที่ได้รู้ความเป็นไปของเค้า แม้จะตัดใจได้
4 Q" w4 E: d; ?แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าการที่ไม่มีโอกาสได้รับรู้ตัวตนของคนที่เราเป็น ห่วงเลยนั้น มันทรมานขนาดไหน ยิ่งอยู่คนละแผ่นดินกันแล้ว; n& R2 c: |) P. P2 I
ยิ่งเจ็บจนบอกไม่ถูกเลยครับ ผมก็ติดต่อเค้ากลับไป ได้คุยกันพักหนึ่ง แค่รู้ว่าจากวันที่ผม& t, s# B* W" M2 z, P% o1 A
ให้เงินเค้ากลับบ้านแล้วเค้าถึงโดยสวัสดิภาพก็ดีใจมาก แล้ว ไม่มีอะไรต้อง' x/ z+ | i' W- C0 O9 G, G
เป็นห่วงอีก ขอให้น้องของพี่คนนี้ประสบความสำเร็จ ในชีวิต จบเป็นบัณฑิตไวๆ นะ* B' I' Y6 o A6 c& d! X
ทุกอย่างที่พี่ทำให้ พี่ไม่เคยหวังคำสรรเสริญ ไม่หวังว่าน้องจะต้องตอบแทน
1 a2 A' t5 b8 N& Tพี่ให้เพราะพี่อยากให้ แม้เราจะคนละสายเลือดก็ตาม) o& j5 M0 q( t) M7 b) v
7 g% l8 f1 @" m! Q, H3 _" C, R/ t
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-1-19 07:26:44
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-9-14 01:39:15
โพสต์ 2019-9-14 02:41:06
โพสต์ 2019-9-14 12:33:49
โพสต์ 2019-9-18 15:13:58
โพสต์ 2019-11-7 12:01:48