|
|
3เดือนที่แล้ว ผมบังเอิญได้รู้จักคนเกาหลีคนหนึ่งชื่อยุนซิก รู้จักได้- r5 y6 P$ e9 d* y& {3 m( U5 v) j
เพราะผมเข้าร้านยาตั้งใจจะไปซื้อแค่ยาดมหลอดเดียว แต่ไปเจอยุนซิกยืน; ], Z. C3 x5 M
เถียงด้วยภาษามือกับคุณป้าเจ้าของร้าน ผมยืนรอตั้ง 3 นาทียังตกลงกัน( x( n9 O# w9 @) v9 Z0 M
ไม่รู้เรื่อง เลยเดินเข้าไปช่วยเป็นล่ามภาษาอังกฤษให้ สรุปคือ
0 M9 H1 R% ~1 o' A" uอีตานี่ท้องเสียแต่เจ้าของร้านคิดว่าปวดท้องจุกเสียด ก็เลย' S1 ^4 {. U! F* a$ w
ได้ยามาถูกขนานซะที พอผมออกจากร้านเค้าก็เข้ามาขอบคุณ แล้วก็แนะนำตัวว่าชื่อยุนซิก (ชื่อพิลึกดี) เค้าได้การบ้านวิชา
, ^' m, O8 Y @2 Z) ]Photography ที่เรียนอยู่ แต่ด้วยความที่เค้าชอบการถ่ายรูป7 n0 g, u6 y t1 t/ P- m2 q. f
และโชวพาวเพื่อนในห้องว่างานของเค้าต้องไม่ธรรมดาและต้องได้ A
: Q) A( f' a+ r4 Hทุกชิ้น เค้าเลยลงทุนใช้ทั้งเงินเก็บตัวเองและทางบ้านออกให้ส่วนหนึ่ง/ P: L; d1 ~ E1 P0 `8 K
แล้วก็ Backpack คนเดียวมาถ่ายรูปการบ้านที่ประเทศไทย# o0 ^) {4 t+ B5 w
ซึ่งเค้าอยากมาตั้งนานแล้ว ในใจผมคิดว่า ไอ้เด็กคนนี้แม่งโคตรบ้าดีเดือด ตรงกันข้ามกับหน้าตาเลยนะ คือเค้าจะออกแนวเคป๊อป เหมือนพวกดงบัง
# D# ^2 t& M& H; S) X- R; ^7 Dจูเนียร์ อะไรทำนองนี้ แต่ความใจกล้าเนี่ยจาพนมยังต้องยกนิ้วให้ ทั้งเนื้อ- g3 @" K9 X; B* O+ o! M' O
ทั้งตัวมันมีแค่เป้ใบเดียว กล้องถ่ายรูปแขวนคอ ดิคสำหรับนักท่องเที่ยว
2 ^% ] i7 b" e1 \% k T' B ?- dแล้วก็หนังสือนำเที่ยว แค่นั้นเอง เค้าบอกว่ามีคนหลายคนเล่า
( G2 Z. l. Y& q% Dให้เค้าฟังว่าคนไทยนิสัยต้อนรับขับสู้คนต่างชาติ และก็เป็น Land of6 A$ r9 M0 V6 R' _1 F
Smile เค้าเลยรู้สึกอบอุ่นไว้ใจเป็นพิเศษ แต่ผม แย้งไปว่าจะชาติไหนๆ มันก็มีทั้งคนดีคนเลวปะปนกันไป' d9 B1 g9 O5 {! Y2 M
อย่าทำตัวพเนจรมากนักเดี๋ยวเจออันตราย ยิ่งเค้า
3 v( e0 w, ]$ Zเป็นคนต่างชาติตัวคนเดียวด้วยยิ่งน่าเป็นห่วง เค้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย. f! b& U4 E* {1 K @1 w% Z% J# p
คือมันดูเป็นเด็กดื้อมาก เวลาพูดประเด็นที่เค้าไม่ชอบใจเค้า" e- ? K6 ]) R
จะเบี่ยงประเด็นทันที เป็นพวกดื้อตาใสน่ะครับ หน้ามันหวานๆ
: y: q8 @1 ~. ?7 F& Pผมซอยทรงบอยแบนด์เกาหลี แต่เวลาจ้องตารู้เลยว่าเป็นคนหัวแข็งทีเดียว สุดท้ายเลยให้นามบัตร เค้าไปแล้วบอกว่าถ้าอยากได้เพื่อนเที่ยว, l% q, ^' ]& o0 Z3 V2 f" Q
หรือมีปัญหาก็โทรหาผมได้ ถ้าผมไม่ติดงานอยู่ ผมยินดีช่วย และยุนซิกก็; R1 ^3 w; g! D2 V
โทรมาจริงๆ เย็นวันนั้น มาชวนไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน2 b- x. ~, {2 W2 b
แล้วเค้าก็ขอปรึกษาเรื่องที่พักว่ามีที่ ไหนราคาถูกและสะอาดบ้าง
0 h0 f6 k; b. F, Jผมเห็นว่าเค้าเป็นนักศึกษาแล้วก็ดูๆ แล้วท่าทางไม่มีพิษภัย
5 y/ ]0 v9 Y+ hเลยเสนอว่าช่วง 1 สัปดาห์ที่เค้าจะอยู่ที่ไทยจะนอนพักคอนโดผมก็ได้ ผม อยู่คนเดียว จะได้เซฟค่าใช้จ่ายได้ส่วนหนึ่ง แต่มีข้อแม้ว่าทุกวันเค้าจะ
. q* X# `1 T2 Kต้องกลับถึงห้องก่อนเที่ยงคืน (เพราะผมมักจะนอนแล้วและไม่ชอบ
2 X7 Q! L1 e) `( e! ]/ |( Q& _ให้ใครมาเคาะประตูเรียก) เค้าดีใจยกมือไหว้1 l! n( l- @5 T6 F
แล้วพูดภาษาไทยออกมาเลยว่า ?ขอบ-คุณ-ครับ? พูด9 w& a0 e0 c. L) p
ไม่ชัดแต่เห็นเจตนาเลยว่าเค้าพูดออกมาจากใจจริง แล้วก็ให้มือถือเค้ายืม' n# ], q$ c* l3 w0 w, j4 n* G
ในขณะที่พักกับผม เผื่อมีอะไรจะได้โทรบอกได้ ช่วงที่อยู่ด้วย กันผมคิดว่าผมหลงรักยุนซิกไป แล้วแหละครับ ไม่เคยเห็น
) G/ Y, x( A+ h$ |( C* t: y8 \ผู้ชายที่ไหนผิวขาวละเอียดแบบนี้มาก่อน หน้าตามันน่ารักด้วยแหละ% H, v* y1 ?7 p% {
แต่ก็พยายามข่มใจว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องวางตัวให้ดูดีสมกับวุฒิภาวะ
$ d# ~' o2 ^$ T1 m: sผมทำงานเอเยนซี่โฆษณาซึ่งมันก็เป็นงานที่รับผิดชอบสูง! u" n" U% t" o9 W5 l$ s ~, s+ K
และหนักหน่วงมากที เดียว แต่ทุกวันผมจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จเร็ว0 p+ u3 B" O9 T8 I
และทำออกมาให้เนี๊ยบที่สุด เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาตามแก้งานและทำ ให้เลิกงานได้เร็วขึ้น จะได้มีเวลาตระเวนขับรถพายุนซิกไปถ่ายรูป
1 C* I+ o: V% R+ V2 [* Q! T: Jทั่วกรุงเทพ ค่ำๆ ก็กินข้าวด้วยกัน ส่วนตอนเที่ยงถ้าหาเรื่องแว่บออกไปได้; p I2 C: r% _1 B Y/ [3 X" L' w
ก็ต้องออกไปกินกับยุนซิกทุกครั้ง เคย อยู่ครั้งนึงผมไม่รู้เรื่อง จะพาเค้าไปกินฟูจิ แล้วเค้าหน้าบึ้งเลย บอกว่า' f e2 p( |& ~
ถ้าจะให้เค้ากินที่นี่เค้าให้ยอมอดตายดีกว่า แล้วก็เดินสะบัดหันหลังให้ผม5 M3 a" j) w( H3 k/ i' z8 \
เข้าห้องน้ำไปเลย ผมก็ตามเข้าไปถามเค้าดีๆว่า
% n+ J7 } b1 `/ B2 F5 [8 X5 k" @?What?s wrong with you, Yun-Sik?? ยุ นซิกของ ขึ้นพอดี พูดออกมาทำนองว่า ถ้าผมเก่งถึงขนาดทำงาน
# p0 m0 W. h2 A1 p" ]& |4 y! s* Z1 Tในเอเยนซี่โฆษณาได้ก็น่าจะหาหนังสือประวัติศาสตร์ เอเชียไว้ประดับ
" X# j6 X a0 r& K7 x* }ความรู้รอบตัวซักเล่มนะ ไปร้านหนังสือไหม เค้าจะออกตังค์ซื้อให้" O8 l& N" v, ?3 o
ได้ยินอย่างนี้ผมก็ของขึ้นเหมือนกันถามเค้ากลับไปว่า นั่น; b6 v9 F% m4 v6 k
หรือคือกิริยาที่เค้าสมควรใช้กับคนที่ให้ความช่วยเหลือเค้า( S; ^8 n) p) z/ q a
แล้วผมก็เดินหนีขับรถกลับออฟฟิศทันที ข้าวท่งข้าวเที่ยงไม่กินมันแล้ว วัน นั้นทั้งวันเค้าเงียบไปเลย ไม่โทรหาจนผมกังวลว่าเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า จน ซัก2ทุ่มกว่าๆ เค้าโทรหาผมร้องห่มร้องไห้ คุยไม่รู้เรื่องเลย ผมบอก
6 b$ m& v3 ?) o+ m3 tให้เค้าตั้งสติดีๆ ใจเย็นๆ จนเค้าเงียบลงถึงจะคุยกันรู้เรื่อง สรุปก็คือตอนนี้
7 X. [* u9 P) W* L. H3 Mอยู่พัทยา นั่งรถเมล์มาจากเอกมัยเพื่อมาถ่ายรูป (ทำได้ไงวะ)$ \, ^9 ~$ J! W* B
แล้วโดนล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินติดตัวซักบาท แต่พวกพาสปอร์ตยังอยู่) Y4 P% T7 G% }7 `6 D* S2 W7 E
ในกระเป๋าแจ็คเก็ต เค้าจะเอาไปให้ใครช่วยได้บ้าง ผมบอก
% f; }& x9 p; B4 d) h7 K! Wให้เค้าหาป้อมตำรวจนักท่องเที่ยว หรือจุดบริการนักท่องเที่ยวอะไรก็ได้ เค้าบอกว่าเค้าเดินมาไกลมากแล้ว ไม่เจออะไรที่ว่าเลย ไม่รู้ด้วย
3 ?+ M2 q) M7 \) ?4 tซ้ำว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของพัทยา แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ คือ??...ตอน
/ M1 U' z# m5 T# c% f' I, sนั้นผมปวดหัวกับเด็กคนนี้มาก อวดเก่ง ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แต่
( b$ r/ N5 K8 f5 O% [' g1 } V- cจะเฉยเสียก็ทำไม่ได้ คนมันรู้จักผูกพันกันแล้ว เมื่อ ก่อนผมเที่ยวพัทยาบ่อยพอจะรู้จักเส้นทางพอสมควร เลยบอก J3 h$ F; a8 F1 N- G! O# I& B" C5 t
ให้เค้าหาสถานที่ ที่คิดว่าเป็นจุดเด่นอะไรก็ได้ในพัทยา เป็นโรงแรม& S5 V# F9 f- j+ P
หรือห้างอะไรก็ได้ที่คิดว่าไม่เปลี่ยว แล้วนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมขับรถออก! {! A5 i) C$ b: v- y4 D
จากกรุงเทพไปพลางคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนเค้าไปพลาง จนเค้าบอกว่าตอน) p1 M/ |" Q$ h+ g+ Z
นั้นอยู่หน้าห้างที่มีเครื่องบินปักอยู่ ผมค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย, @3 Q5 K& i* ]3 V7 E0 i' b5 W/ n
เด็กคนนี้แม่งเก่งแฮะเดินมั่วๆ ไปเจอรอยัล การ์เดนได้ยังไง ผมจำทางแถว นั้นได้ด้วย เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร; H2 B2 a; R& [2 {
แต่ระหว่างทางที่ขับรถไปประมาณบางประกงได้9 F- ~# R. k( ]
ยุนซิกบอกว่าแบตมือถือเค้ากำลังจะหมดแล้วจะทำยังไงดี ก่อน โทรศัพท์จะตัดไป ผมบอกเค้าว่าเราคงต้องเชื่อใจกันแล้วล่ะ ไม่ว่า
+ ~! G# G: k" Z0 c7 Wจะนานแค่ไหนเค้าก็ต้องนั่งรอผมตรงนั้น อย่าเฉไฉนอกจุดนั้นเด็ดขาด
4 ?1 K$ l" n/ d9 G, O+ U* ]แม้แค่ 5 นาทีก็อาจทำให้คลาดกันได้ เค้าจะดื้อแค่ไหนผมไม่รู้แต่ครั้งนี้เค้า& z" n9 V; l: K% }9 D ]8 J
ต้องฟังผมเท่านั้น แล้วก็บอกลักษณะว่าแต่ละคนใส่เสื้อสีอะไรอยู่จะ2 ~( S: J& X/ V: H
ได้หาง่ายขึ้นเพราะมันก็ดึก แล้ว ตกลงกันเสร็จ ยุนซิกรับปากว่า6 B, k4 `! u2 { D3 b5 e8 p8 ?
จะนั่งรอตรงนั้นไม่ไปไหนเด็ดขาด ตอน เจอหน้ากันหน้าห้างรอยัล มันเห็นผมเดินใส่เสื้อยืดแดงแป๊ดมาแต่ไกล
, b3 r/ t8 O" i! N! u. d6 hยุนซิกตะโกน สุดแรงเสียงเรียกชื่อผม แล้ววิ่งพุ่งเข้ากอดผมร้องไห้แงๆๆ4 P2 I' i& _- ]9 U6 I& V
เหมือนคนบ้าเลย คนแถวนั้นผ่านไปมอง เห็นมืดๆ นึกว่าคู่เกย์กอดกัน# B' D+ G/ ?! p
อยู่มั้ง ทั้งขำ ทั้งโมโห ทั้งโล่งอก แต่ก็ดีใจที่มันปลอดภัย คืน
* }: N# Z: }" W9 E% q5 @! `นั้นเหนื่อยมากครับ ขับรถกลับกรุงเทพไม่ไหว เลย
# v! t4 d) }$ X9 Xต้องเปิดโรงแรมนอนที่พัทยา คืนนั้นยุนซิกนอน ร้องไห้ทั้งคืน มันพึมพำว่า คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พูดซ้ำไปซ้ำมา ผมสอนเขาไปว่า เป็นไงล่ะ
7 i$ @- j; I' q* l( H3 V& gLand of Smile ในอุดมคติของแก บอกแล้วว่าคนมันมีทั้งดีทั้งเลว นี่
; x" l# V6 Z5 T B$ [/ `4 Sถ้าเป็นผู้หญิงยังมีสิทธิ์โดนฉุดได้อีก อย่ามองโลกในแง่ดีจนมากไปนัก
2 s: ]/ j1 h( w+ k0 rถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพง จำไว้จนวันตายเลยทีเดียว จนถึงคืนก่อนที่เค้าจะต้องขึ้นเครื่อง ผมไม่สามารถไปส่งเขาได้เนื่อง/ A- U* ]6 k4 C' U/ j& Z
จากเวลาที่เขาขึ้นเครื่องวันนั้นผมต้องทำ Presentation
# L$ I: h. P. B4 D7 U+ Nให้ลูกค้าระดับบิ๊ก ซึ่งเป็นที่ทราบกันว่าในวงการโฆษณาจำเป็นต้องทำงาน0 S/ @ K5 }! A" [ E
เป็นระบบ ทั้ง Creative, Strategic Planner, AE., ฯลฯ' n/ V6 p, {; J) m4 \6 V1 B7 ^
ถ้าขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันจะเดือดร้อนต่อกันเป็นทอดๆ และผมก็
* z6 i' Q0 X7 d3 `ไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวปะปนกับหน้าที่ คืนวันสุดท้ายที่ยุนซิกนอน คอนโด ผมก็บอกเค้าตามตรงว่าพรุ่งนี้เค้าต้องกลับเอง" I: b+ B6 G: ?* H1 t" X4 n! h
ผมเบิกเงินสดมาจำนวนหนึ่งให้เขาใช้ตอนเดินทางจนถึงบ้าน แต่เขา
d0 m. R. S* xต้องไปจัดการเรื่องสกุลเงินเอง เพราะผมไม่ว่างจริงๆ ยังไงตื่นมาถ้า' K7 n3 u/ F6 u$ j5 [/ I
ไม่เห็นผม ก่อนออกจากห้องก็ล็อคประตูให้ด้วยแล้วกัน ตอนนอนอยู่ยุนซิกก็พูดลอยๆ ขึ้นมาว่า) N0 p8 z8 C! W1 \
?เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ เค้าไม่มีปัญญามาเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆ5 z, T' Z# g6 p7 O5 m! w1 n" f+ M
หรอก?
5 v* R `: K, u# c; I3 q& ]ผมก็ถามกลับกวนๆ ?So What?? (แล้วไงล่ะมึง)( L, q4 M8 y1 v" C
แล้วเค้าก็ขึ้นคร่อมผม เข้ามาไซร้คอ ผมก็ผลักเขาออกไปเบาๆ ถามว่า
( V: p( H' @1 X3 m# b# r) z# o?ต้องการอะไรกันแน่? แต่มันตอกกลับได้แทงใจดำยิ่งกว่า มันถามว่าผมต่างหากที่ต้องการอะไร ยุ นซิกบอกว่า เค้ารู้นะว่าผมเป็นเกย์ ผู้ชายที่ไหนจะให้ความ
5 \! h3 Y# _, h' w! Qช่วยเหลือคนแปลกหน้าขนาดนี้ เค้ารู้ตั้งแต่ผมให้นามบัตรเค้าแล้วล่ะ
+ R0 f5 Y& \5 a6 xตอนแรกเค้าคิดแค่ขำๆ คิดว่าผมคงเต็มใจช่วยเค้านิดๆ หน่อยๆ และพอ9 _4 m: Z( D- n' c
ถึงวันที่เค้าต้องกลับ ก็คงมีความทรงจำดีๆ ให้กันแค่นั้น แต่ตอนที่เค้าหลง8 U8 c P- \; z! i: J/ o3 m) d
อยู่พัทยาแล้ว ผมขับรถมารับจากกรุงเทพ ไหนจะเรื่องเงินค่ากลับบ้านอีก: k u6 H, G" j3 z2 y; h$ ?
เค้ารู้สึกว่ามันเป็นบุญคุณเกินกว่าที่เค้าจะหามาคืนได้หมด เค้าไม่ใช่เกย์ มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว แต่ถ้าผมต้องการมีอะไรกับเค้า เค้าก็ยินดีทำ% _8 z+ |3 s7 ?' L
ให้ทุกอย่าง จะให้เค้าเป็นฝ่ายรับเค้าก็ยอม ผมน้ำตาซึม เลย ไอ้นี่มันเป็นเด็กดีจริงๆ ผมทำเค้าไม่ลงหรอก ขอแค่เค้า
9 }0 e$ E, b W: S; F9 I Oช่วยนอนกอดผมได้ไหม ผมไม่ได้นอนกอดใคร อยู่คนเดียวแบบนี้มาสามปี. ~' n- m2 v3 h& T$ [% f! h5 J' T* p
แล้ว เราก็นอนกอดกันจนหลับไป มันเป็นแค่ความสุขเล็กๆ น้อยๆ
9 Q$ }# F! U, M( s9 E8 i% g+ lของคนตัวคนเดียวอย่างผม ส่วนเค้าก็ขอนับผม5 N" v1 t* f0 e# [
เป็นพี่ชายต่างสายเลือดอีกคน ถ้าเค้ามีอาชีพการงานที่ดี
7 h% r& k" U s3 Xมีเงินเก็บมากพอเมื่อไหร่ เค้าสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมผมอีกครั้งแน่นอน เย็น วันรุ่งขึ้นผมขาย Campaign ต่อหน้าลูกค้าได้ห่วย
2 P& [' t; G8 N) @จากมาตรฐานเดิมที่เคยทำไว้ Z# S4 I5 O4 e8 H: C) s* M7 J5 y
เวลาลูกค้ายิงคำถามก็ตอบคำถามแบบตะกุกตะกัก ดูไม่เป็นมืออาชีพเลย
3 c( e& _) \3 a% ^& pจนรุ่นน้องต้องเข้ามาช่วยรับมือ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมกลับถึงคอนโด
6 u6 U; ^* A0 ~6 ?อะไรๆ ที่มันรุงรังก็สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย คิดว่ามันคงทำ
1 A; O8 N& C7 d% Z( m' Q+ E' Qความสะอาดห้องเป็นการตอบแทน แล้วก็เห็นกระดานไวท์บอร์ดที่ผมเอา ไว้จดกำหนดงาน ยุนซิกมันเอาปากกาสีแดงเขียนเป็นตัวอักษรตัวยึกยือๆ4 P4 D& u! c9 t& t" q" U
ทิ้งเอาไว้ตัวโตๆ ว่า ?ขอบคุณครับ? แถม ยังมีมือถือที่เค้าวางคืนไว้ให้อีก เห็นแค่นั้นก็เจ็บปวดใจมากพอแล้ว
6 X: `$ z% j8 Oแต่พอเปิดลิ้นชักไปเจอยาดมหลอดที่ผมไปซื้อจากร้านยา ที่ๆ ผมเจอ0 P) |) O! K N+ o) ]+ Y8 N& d+ w' e- ]
กับเค้าครั้งแรก ผมระเบิดต่อมน้ำตาออกมาเลย คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ตอน5 {/ {! u( ?. ~$ f. m: @
นั้นทรมานมาก คิดว่าทำไมวะทำไม รู้จักกันแค่สัปดาห์เดียวทำให้ผมบ้า
; D! `$ P" \- |! \. I uได้ขนาดนี้ ร้านยาแม่งก็มีเยอะแยะเสือกรนหาที่ไปเข้าร้านนี้ ถ้า) V% I% }7 i3 U! e5 m
ต้องเจ็บแบบนี้ไปซื้อร้านอื่นดีกว่า เป็นห่วงก็เป็นห่วงไม่รู้มันจะกลับ ถึงบ้านมั้ย ติดต่อกันก็ไม่ได้ สติแตกไปเลยตอนนั้น เป็น 1) ~! K6 w" K/ ~# d _
เดือนที่ทุลักทุเลมาก กินเหล้าวันเว้นวัน ออกไปเที่ยวเทค ซึ่งปกติ
( {1 D7 N& e$ Y9 ^2 M6 Qไม่ค่อยชอบไปอยู่แล้ว ทำงานมีข้อบกพร่อง จนเจ้านายเรียกไปคุย ผมถึง
; {) F0 u. O" b& h8 }5 sได้สติขึ้นมาเพราะคำสอนจากผู้ใหญ่ (บวกกับคำเตือน+ K8 \& y! z* h* X) d6 p
ในเอเยนซี่ผมมีกฎเหล็กว่าทำงานพลาดในเรื่องเดียวกันได้ไม่เกิน 3 ครั้ง; o+ h# R2 `: ?8 c" |( n+ J
มากกว่านั้นควรพิจารณาตัวเอง) เวลากับเพื่อนทำให้ผมดีขึ้น ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ คิดเสียว่าเราได้มีโอกาสช่วยเค้าเพราะ5 `2 V) F& [+ m# }
เป็นกรรมแค่ช่วงหนึ่งที่เคยติดกันไว้ แต่ชาติก่อน หมดหนี้แล้วเค้าก็จากไป
0 Q0 _& R0 d) N" {% N7 I8 y; dผ่านไปเกือบ3เดือน เข้าไปเช็คเมล์จู่ๆ ก็เจอเมล์ประหลาดจั่วหัวว่า ?Hi! Brother Oat, Could you remember me?? พอ เปิดเข้าไปดูแหกปากลั่นออฟฟิศเลยครับ ยุนซิกส่ง รูปตอนเค้า+ i8 l/ o. H9 E7 R" i
อยู่มหาลัยถ่ายเดี่ยวบ้าง ถ่ายรวมกับเพื่อนบ้าง ประมาณ 20 กว่ารูป1 e7 v2 v3 g+ @, I; h- \8 N/ L
มันเอาเมล์ผมจากนามบัตรที่เคยให้ไว้แหละ เค้าบอกว่าเค้าถึงบ้านตั้งนาน* z5 J) Z; O% L! L9 B
แล้ว ขอโทษที่ไม่ได้ส่งข่าวเพราะตอนเค้ากลับไปพ่อเค้าผ่าตัดพอดี
0 F- g$ |- m V3 z8 b* @! B6 I- Bเรียนก็หนักเลยไม่มีเวลาติดต่อกลับไป ครอบครัวเค้าฝากขอบคุณผมด้วย
# c/ r5 ?0 d; v3 r kงานรูปถ่ายที่เค้าทุ่มทุนสร้างมาถ่ายถึงไทย Got A เรียบร้อยแล้วครับ A + ด้วยนะ แล้ววีรกรรมที่ไปก่อไว้ในไทยกับเรื่องพี่ชายคนใหม่ก็เอาไปพูด
. Z+ A5 E1 D, q& n! M/ D0 ^ j3 L! t. wในวิชา Speech ได้ A เหมือนกันท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดัง4 C: I/ x: z" X! e8 `9 N+ C
และนานที่สุดในคลาสนี้ เพื่อนผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว# A5 h |3 [: I& e! H3 Z
มีแต่คนบอกว่าอยากไปประเทศไทย (อยากโดนล้วงกระเป๋า: y6 T6 @( s& f- l% S: k( p
กันรึไงไอ้พวกนี้) ผมดีใจมากๆ ที่ได้รู้ความเป็นไปของเค้า แม้จะตัดใจได้
& Z) [6 Y- o+ \4 `& f% L7 d, kแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าการที่ไม่มีโอกาสได้รับรู้ตัวตนของคนที่เราเป็น ห่วงเลยนั้น มันทรมานขนาดไหน ยิ่งอยู่คนละแผ่นดินกันแล้ว0 o. \! x( `4 W% j
ยิ่งเจ็บจนบอกไม่ถูกเลยครับ ผมก็ติดต่อเค้ากลับไป ได้คุยกันพักหนึ่ง แค่รู้ว่าจากวันที่ผม4 N2 U2 e- z; i0 S* p
ให้เงินเค้ากลับบ้านแล้วเค้าถึงโดยสวัสดิภาพก็ดีใจมาก แล้ว ไม่มีอะไรต้อง
$ |* j$ B7 U' B' l8 Dเป็นห่วงอีก ขอให้น้องของพี่คนนี้ประสบความสำเร็จ ในชีวิต จบเป็นบัณฑิตไวๆ นะ
4 ?# q; C. ~/ [1 z0 W8 f4 v: |ทุกอย่างที่พี่ทำให้ พี่ไม่เคยหวังคำสรรเสริญ ไม่หวังว่าน้องจะต้องตอบแทน
3 m# w& ?% i& i" @4 j3 }พี่ให้เพราะพี่อยากให้ แม้เราจะคนละสายเลือดก็ตาม
/ d5 u/ j6 i2 T" w4 G7 u* T ^. ` d3 u: `1 E4 C
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-1-19 07:26:44
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-9-14 01:39:15
โพสต์ 2019-9-14 02:41:06
โพสต์ 2019-9-14 12:33:49
โพสต์ 2019-9-18 15:13:58
โพสต์ 2019-11-7 12:01:48