|
|
3เดือนที่แล้ว ผมบังเอิญได้รู้จักคนเกาหลีคนหนึ่งชื่อยุนซิก รู้จักได้! Q' G; _, T0 B* X4 b- f1 W
เพราะผมเข้าร้านยาตั้งใจจะไปซื้อแค่ยาดมหลอดเดียว แต่ไปเจอยุนซิกยืน
j+ s: ~! N2 u- [" u7 r( @เถียงด้วยภาษามือกับคุณป้าเจ้าของร้าน ผมยืนรอตั้ง 3 นาทียังตกลงกัน
& E" _9 T) G( y; Uไม่รู้เรื่อง เลยเดินเข้าไปช่วยเป็นล่ามภาษาอังกฤษให้ สรุปคือ
' B1 G' R$ Q7 S7 Iอีตานี่ท้องเสียแต่เจ้าของร้านคิดว่าปวดท้องจุกเสียด ก็เลย
) r0 g2 x, x! U0 V1 gได้ยามาถูกขนานซะที พอผมออกจากร้านเค้าก็เข้ามาขอบคุณ แล้วก็แนะนำตัวว่าชื่อยุนซิก (ชื่อพิลึกดี) เค้าได้การบ้านวิชา3 S0 S7 }% C. H. j; \# H! F
Photography ที่เรียนอยู่ แต่ด้วยความที่เค้าชอบการถ่ายรูป' P: q( c* c! K* |- R
และโชวพาวเพื่อนในห้องว่างานของเค้าต้องไม่ธรรมดาและต้องได้ A8 J. x7 T/ o* h" O$ A g5 J# b) Z
ทุกชิ้น เค้าเลยลงทุนใช้ทั้งเงินเก็บตัวเองและทางบ้านออกให้ส่วนหนึ่ง3 n3 x3 m3 a, v/ @5 V" h
แล้วก็ Backpack คนเดียวมาถ่ายรูปการบ้านที่ประเทศไทย( ~" c4 J/ K# ^* R' N) s
ซึ่งเค้าอยากมาตั้งนานแล้ว ในใจผมคิดว่า ไอ้เด็กคนนี้แม่งโคตรบ้าดีเดือด ตรงกันข้ามกับหน้าตาเลยนะ คือเค้าจะออกแนวเคป๊อป เหมือนพวกดงบัง
, F2 r0 S; V; hจูเนียร์ อะไรทำนองนี้ แต่ความใจกล้าเนี่ยจาพนมยังต้องยกนิ้วให้ ทั้งเนื้อ
$ h* p+ f! ~% [# B0 k0 D/ |" yทั้งตัวมันมีแค่เป้ใบเดียว กล้องถ่ายรูปแขวนคอ ดิคสำหรับนักท่องเที่ยว' x- d/ n: g0 j* u0 ?: O) M
แล้วก็หนังสือนำเที่ยว แค่นั้นเอง เค้าบอกว่ามีคนหลายคนเล่า m, T; r! X8 L! x; @' b
ให้เค้าฟังว่าคนไทยนิสัยต้อนรับขับสู้คนต่างชาติ และก็เป็น Land of
$ s+ P7 P% L' y/ T% Y9 @+ T+ z7 wSmile เค้าเลยรู้สึกอบอุ่นไว้ใจเป็นพิเศษ แต่ผม แย้งไปว่าจะชาติไหนๆ มันก็มีทั้งคนดีคนเลวปะปนกันไป
3 T4 U% {5 H/ Q" e" x! ]อย่าทำตัวพเนจรมากนักเดี๋ยวเจออันตราย ยิ่งเค้า, p6 M3 j9 [) e0 d5 v8 C
เป็นคนต่างชาติตัวคนเดียวด้วยยิ่งน่าเป็นห่วง เค้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย
+ l1 G' I, @1 h5 Fคือมันดูเป็นเด็กดื้อมาก เวลาพูดประเด็นที่เค้าไม่ชอบใจเค้า" b+ u- `+ B5 ]8 a& [, W5 v
จะเบี่ยงประเด็นทันที เป็นพวกดื้อตาใสน่ะครับ หน้ามันหวานๆ
! \# C p. d/ c4 i* |1 uผมซอยทรงบอยแบนด์เกาหลี แต่เวลาจ้องตารู้เลยว่าเป็นคนหัวแข็งทีเดียว สุดท้ายเลยให้นามบัตร เค้าไปแล้วบอกว่าถ้าอยากได้เพื่อนเที่ยว
; P, `5 q$ L) ^8 n1 eหรือมีปัญหาก็โทรหาผมได้ ถ้าผมไม่ติดงานอยู่ ผมยินดีช่วย และยุนซิกก็- Z r9 B: \: u* p# a) P, N
โทรมาจริงๆ เย็นวันนั้น มาชวนไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน
9 d: {2 F. r0 s, a8 v. Yแล้วเค้าก็ขอปรึกษาเรื่องที่พักว่ามีที่ ไหนราคาถูกและสะอาดบ้าง4 x+ Q% h" J# `) Q$ V7 ?
ผมเห็นว่าเค้าเป็นนักศึกษาแล้วก็ดูๆ แล้วท่าทางไม่มีพิษภัย
* [8 ?+ a1 X7 E$ x- Vเลยเสนอว่าช่วง 1 สัปดาห์ที่เค้าจะอยู่ที่ไทยจะนอนพักคอนโดผมก็ได้ ผม อยู่คนเดียว จะได้เซฟค่าใช้จ่ายได้ส่วนหนึ่ง แต่มีข้อแม้ว่าทุกวันเค้าจะ
% Q* B( \0 z: s) e% _5 bต้องกลับถึงห้องก่อนเที่ยงคืน (เพราะผมมักจะนอนแล้วและไม่ชอบ
! e1 J& Q: e5 S# Jให้ใครมาเคาะประตูเรียก) เค้าดีใจยกมือไหว้: v( @6 A' ~& S E$ A( u( J- s0 J. b
แล้วพูดภาษาไทยออกมาเลยว่า ?ขอบ-คุณ-ครับ? พูด1 ] W: h; B( L( s# ]# D6 ~
ไม่ชัดแต่เห็นเจตนาเลยว่าเค้าพูดออกมาจากใจจริง แล้วก็ให้มือถือเค้ายืม
) X( g! _, V) R4 W8 r0 A0 M! Hในขณะที่พักกับผม เผื่อมีอะไรจะได้โทรบอกได้ ช่วงที่อยู่ด้วย กันผมคิดว่าผมหลงรักยุนซิกไป แล้วแหละครับ ไม่เคยเห็น
- v7 N; t" }2 G) Rผู้ชายที่ไหนผิวขาวละเอียดแบบนี้มาก่อน หน้าตามันน่ารักด้วยแหละ
/ S$ W. p6 k9 _* H) B& _# c3 {- Uแต่ก็พยายามข่มใจว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องวางตัวให้ดูดีสมกับวุฒิภาวะ5 ~' T) n4 V# p
ผมทำงานเอเยนซี่โฆษณาซึ่งมันก็เป็นงานที่รับผิดชอบสูง! y" u/ p5 X' M; J
และหนักหน่วงมากที เดียว แต่ทุกวันผมจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จเร็ว
' W9 {! Z' ?1 Y& D: ]0 jและทำออกมาให้เนี๊ยบที่สุด เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาตามแก้งานและทำ ให้เลิกงานได้เร็วขึ้น จะได้มีเวลาตระเวนขับรถพายุนซิกไปถ่ายรูป
p1 o: q3 B3 O. U6 u) ~ทั่วกรุงเทพ ค่ำๆ ก็กินข้าวด้วยกัน ส่วนตอนเที่ยงถ้าหาเรื่องแว่บออกไปได้
& `) k) {4 c. L& n1 ?- @. e, S1 nก็ต้องออกไปกินกับยุนซิกทุกครั้ง เคย อยู่ครั้งนึงผมไม่รู้เรื่อง จะพาเค้าไปกินฟูจิ แล้วเค้าหน้าบึ้งเลย บอกว่า
# M p0 g( b+ n! ]ถ้าจะให้เค้ากินที่นี่เค้าให้ยอมอดตายดีกว่า แล้วก็เดินสะบัดหันหลังให้ผม
" y: W* s1 p% o% Fเข้าห้องน้ำไปเลย ผมก็ตามเข้าไปถามเค้าดีๆว่า$ H" U9 f& d& J; D, ]
?What?s wrong with you, Yun-Sik?? ยุ นซิกของ ขึ้นพอดี พูดออกมาทำนองว่า ถ้าผมเก่งถึงขนาดทำงาน
4 ]) n4 g5 s5 d0 P1 }ในเอเยนซี่โฆษณาได้ก็น่าจะหาหนังสือประวัติศาสตร์ เอเชียไว้ประดับ
- n$ {) w+ b: z$ a6 Q9 ^ C$ Oความรู้รอบตัวซักเล่มนะ ไปร้านหนังสือไหม เค้าจะออกตังค์ซื้อให้
; I# ]2 r) T& W. k$ {: A4 A- m, Qได้ยินอย่างนี้ผมก็ของขึ้นเหมือนกันถามเค้ากลับไปว่า นั่น
( W0 F5 B9 G" Bหรือคือกิริยาที่เค้าสมควรใช้กับคนที่ให้ความช่วยเหลือเค้า+ {9 a$ t4 w' d0 H0 u0 W( F5 e
แล้วผมก็เดินหนีขับรถกลับออฟฟิศทันที ข้าวท่งข้าวเที่ยงไม่กินมันแล้ว วัน นั้นทั้งวันเค้าเงียบไปเลย ไม่โทรหาจนผมกังวลว่าเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า จน ซัก2ทุ่มกว่าๆ เค้าโทรหาผมร้องห่มร้องไห้ คุยไม่รู้เรื่องเลย ผมบอก
\) E' o: ]' ?9 Eให้เค้าตั้งสติดีๆ ใจเย็นๆ จนเค้าเงียบลงถึงจะคุยกันรู้เรื่อง สรุปก็คือตอนนี้
7 B- |; |8 S7 P& S/ mอยู่พัทยา นั่งรถเมล์มาจากเอกมัยเพื่อมาถ่ายรูป (ทำได้ไงวะ)- j0 ~ Z$ M K4 A! Z
แล้วโดนล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินติดตัวซักบาท แต่พวกพาสปอร์ตยังอยู่
. k6 w1 y' v1 \; ^, }( o, f) Mในกระเป๋าแจ็คเก็ต เค้าจะเอาไปให้ใครช่วยได้บ้าง ผมบอก8 C5 O; [% b# d! k
ให้เค้าหาป้อมตำรวจนักท่องเที่ยว หรือจุดบริการนักท่องเที่ยวอะไรก็ได้ เค้าบอกว่าเค้าเดินมาไกลมากแล้ว ไม่เจออะไรที่ว่าเลย ไม่รู้ด้วย
% \& e; a" G% W5 c4 \+ R5 t2 Eซ้ำว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของพัทยา แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ คือ??...ตอน
- L3 r& i) h+ b( j$ k* @& |! oนั้นผมปวดหัวกับเด็กคนนี้มาก อวดเก่ง ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แต่6 J5 h) [$ O' P* \/ R* C8 b
จะเฉยเสียก็ทำไม่ได้ คนมันรู้จักผูกพันกันแล้ว เมื่อ ก่อนผมเที่ยวพัทยาบ่อยพอจะรู้จักเส้นทางพอสมควร เลยบอก& A ^# L. o1 C* e* q) r* T( ]
ให้เค้าหาสถานที่ ที่คิดว่าเป็นจุดเด่นอะไรก็ได้ในพัทยา เป็นโรงแรม
7 W3 p7 L3 P# ]4 g8 Aหรือห้างอะไรก็ได้ที่คิดว่าไม่เปลี่ยว แล้วนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมขับรถออก
. \ Q; _5 M6 v& e- K; Z8 `7 Mจากกรุงเทพไปพลางคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนเค้าไปพลาง จนเค้าบอกว่าตอน: b) O* F. B0 w. H2 Y k
นั้นอยู่หน้าห้างที่มีเครื่องบินปักอยู่ ผมค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย; c8 ?$ i4 S- A0 u
เด็กคนนี้แม่งเก่งแฮะเดินมั่วๆ ไปเจอรอยัล การ์เดนได้ยังไง ผมจำทางแถว นั้นได้ด้วย เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร q& g/ O7 R3 g' ~0 T( y
แต่ระหว่างทางที่ขับรถไปประมาณบางประกงได้
8 _ i+ u& @7 u9 [( vยุนซิกบอกว่าแบตมือถือเค้ากำลังจะหมดแล้วจะทำยังไงดี ก่อน โทรศัพท์จะตัดไป ผมบอกเค้าว่าเราคงต้องเชื่อใจกันแล้วล่ะ ไม่ว่า8 U7 R8 A; d2 O
จะนานแค่ไหนเค้าก็ต้องนั่งรอผมตรงนั้น อย่าเฉไฉนอกจุดนั้นเด็ดขาด
2 C7 b, Z4 E. _2 j/ Zแม้แค่ 5 นาทีก็อาจทำให้คลาดกันได้ เค้าจะดื้อแค่ไหนผมไม่รู้แต่ครั้งนี้เค้า
7 O- y. j$ J4 ^" Jต้องฟังผมเท่านั้น แล้วก็บอกลักษณะว่าแต่ละคนใส่เสื้อสีอะไรอยู่จะ
$ U# }( d7 Z2 X! b& Y' v) jได้หาง่ายขึ้นเพราะมันก็ดึก แล้ว ตกลงกันเสร็จ ยุนซิกรับปากว่า
1 g- l. W+ N) J: b1 cจะนั่งรอตรงนั้นไม่ไปไหนเด็ดขาด ตอน เจอหน้ากันหน้าห้างรอยัล มันเห็นผมเดินใส่เสื้อยืดแดงแป๊ดมาแต่ไกล- O- R9 }5 k7 m7 u0 Z
ยุนซิกตะโกน สุดแรงเสียงเรียกชื่อผม แล้ววิ่งพุ่งเข้ากอดผมร้องไห้แงๆๆ+ s6 U: W0 I5 P H3 x6 M
เหมือนคนบ้าเลย คนแถวนั้นผ่านไปมอง เห็นมืดๆ นึกว่าคู่เกย์กอดกัน6 T& y" n7 q1 @, v% L1 b M) m
อยู่มั้ง ทั้งขำ ทั้งโมโห ทั้งโล่งอก แต่ก็ดีใจที่มันปลอดภัย คืน& G& |) q3 ?; i* M+ a R& I7 ]
นั้นเหนื่อยมากครับ ขับรถกลับกรุงเทพไม่ไหว เลย4 V! r4 z5 E& F/ x8 ^" v. m
ต้องเปิดโรงแรมนอนที่พัทยา คืนนั้นยุนซิกนอน ร้องไห้ทั้งคืน มันพึมพำว่า คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พูดซ้ำไปซ้ำมา ผมสอนเขาไปว่า เป็นไงล่ะ
( D, }* H# f, _3 U+ T7 V$ B. l1 q$ {Land of Smile ในอุดมคติของแก บอกแล้วว่าคนมันมีทั้งดีทั้งเลว นี่, z% M& m2 Z2 D3 W: L
ถ้าเป็นผู้หญิงยังมีสิทธิ์โดนฉุดได้อีก อย่ามองโลกในแง่ดีจนมากไปนัก9 c! \/ K1 k( ~# }
ถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพง จำไว้จนวันตายเลยทีเดียว จนถึงคืนก่อนที่เค้าจะต้องขึ้นเครื่อง ผมไม่สามารถไปส่งเขาได้เนื่อง# @& H. L- S: h1 H
จากเวลาที่เขาขึ้นเครื่องวันนั้นผมต้องทำ Presentation
8 C. M. ] o; c* X/ x% A9 B @ให้ลูกค้าระดับบิ๊ก ซึ่งเป็นที่ทราบกันว่าในวงการโฆษณาจำเป็นต้องทำงาน0 f. ?5 V2 f6 V3 g ]! W" H3 Q0 y
เป็นระบบ ทั้ง Creative, Strategic Planner, AE., ฯลฯ
+ j% z# S/ ?$ f: T6 R# i9 N/ a" Kถ้าขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันจะเดือดร้อนต่อกันเป็นทอดๆ และผมก็# `8 n0 P0 z' K
ไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวปะปนกับหน้าที่ คืนวันสุดท้ายที่ยุนซิกนอน คอนโด ผมก็บอกเค้าตามตรงว่าพรุ่งนี้เค้าต้องกลับเอง
8 [" \. C3 y, v( y/ d4 qผมเบิกเงินสดมาจำนวนหนึ่งให้เขาใช้ตอนเดินทางจนถึงบ้าน แต่เขา# {7 _" z- L7 k8 B' w; G
ต้องไปจัดการเรื่องสกุลเงินเอง เพราะผมไม่ว่างจริงๆ ยังไงตื่นมาถ้า
& b( T5 ~$ |7 Y& Gไม่เห็นผม ก่อนออกจากห้องก็ล็อคประตูให้ด้วยแล้วกัน ตอนนอนอยู่ยุนซิกก็พูดลอยๆ ขึ้นมาว่า6 H/ t3 J2 D' r
?เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ เค้าไม่มีปัญญามาเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆ2 K1 r) d' u; `/ m K
หรอก?
% d$ l. J+ f) E- ~ผมก็ถามกลับกวนๆ ?So What?? (แล้วไงล่ะมึง)
! H0 `/ @2 v9 o) c! i% L" F1 _แล้วเค้าก็ขึ้นคร่อมผม เข้ามาไซร้คอ ผมก็ผลักเขาออกไปเบาๆ ถามว่า
0 r6 w6 d% a4 x! b0 y3 X4 L?ต้องการอะไรกันแน่? แต่มันตอกกลับได้แทงใจดำยิ่งกว่า มันถามว่าผมต่างหากที่ต้องการอะไร ยุ นซิกบอกว่า เค้ารู้นะว่าผมเป็นเกย์ ผู้ชายที่ไหนจะให้ความ
) I; ?9 A. H" b3 N* t4 jช่วยเหลือคนแปลกหน้าขนาดนี้ เค้ารู้ตั้งแต่ผมให้นามบัตรเค้าแล้วล่ะ$ h1 W3 x. d6 ^: D8 f- K
ตอนแรกเค้าคิดแค่ขำๆ คิดว่าผมคงเต็มใจช่วยเค้านิดๆ หน่อยๆ และพอ
9 v6 s( ]2 k# f, O3 _! Tถึงวันที่เค้าต้องกลับ ก็คงมีความทรงจำดีๆ ให้กันแค่นั้น แต่ตอนที่เค้าหลง
) [/ f2 s) r" Mอยู่พัทยาแล้ว ผมขับรถมารับจากกรุงเทพ ไหนจะเรื่องเงินค่ากลับบ้านอีก
; {$ s" p! M" m* uเค้ารู้สึกว่ามันเป็นบุญคุณเกินกว่าที่เค้าจะหามาคืนได้หมด เค้าไม่ใช่เกย์ มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว แต่ถ้าผมต้องการมีอะไรกับเค้า เค้าก็ยินดีทำ
5 v6 N. {$ {' n# O' d- oให้ทุกอย่าง จะให้เค้าเป็นฝ่ายรับเค้าก็ยอม ผมน้ำตาซึม เลย ไอ้นี่มันเป็นเด็กดีจริงๆ ผมทำเค้าไม่ลงหรอก ขอแค่เค้า
5 ]9 b: X" M7 r( _7 E& |ช่วยนอนกอดผมได้ไหม ผมไม่ได้นอนกอดใคร อยู่คนเดียวแบบนี้มาสามปี
. D" ?* }8 P6 X5 ]8 Pแล้ว เราก็นอนกอดกันจนหลับไป มันเป็นแค่ความสุขเล็กๆ น้อยๆ
: s2 [" s; @/ R+ C9 c0 d, P8 Sของคนตัวคนเดียวอย่างผม ส่วนเค้าก็ขอนับผม0 H& [/ ^( J& y/ c
เป็นพี่ชายต่างสายเลือดอีกคน ถ้าเค้ามีอาชีพการงานที่ดี" c7 S" [6 x; w; e
มีเงินเก็บมากพอเมื่อไหร่ เค้าสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมผมอีกครั้งแน่นอน เย็น วันรุ่งขึ้นผมขาย Campaign ต่อหน้าลูกค้าได้ห่วย3 S5 q( q4 R# w$ A) M+ O t
จากมาตรฐานเดิมที่เคยทำไว้/ r' W- L! _. e( q! ?1 j- m
เวลาลูกค้ายิงคำถามก็ตอบคำถามแบบตะกุกตะกัก ดูไม่เป็นมืออาชีพเลย
% s! p- M7 A% D/ }% iจนรุ่นน้องต้องเข้ามาช่วยรับมือ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมกลับถึงคอนโด
/ m0 N. D2 I, ?9 hอะไรๆ ที่มันรุงรังก็สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย คิดว่ามันคงทำ6 i8 |9 h0 _0 @/ R9 y7 ~' q
ความสะอาดห้องเป็นการตอบแทน แล้วก็เห็นกระดานไวท์บอร์ดที่ผมเอา ไว้จดกำหนดงาน ยุนซิกมันเอาปากกาสีแดงเขียนเป็นตัวอักษรตัวยึกยือๆ
2 O) M4 N( X, {7 a9 a* U8 fทิ้งเอาไว้ตัวโตๆ ว่า ?ขอบคุณครับ? แถม ยังมีมือถือที่เค้าวางคืนไว้ให้อีก เห็นแค่นั้นก็เจ็บปวดใจมากพอแล้ว/ G2 h5 E: S! D; R/ s+ e, g/ `/ B, H
แต่พอเปิดลิ้นชักไปเจอยาดมหลอดที่ผมไปซื้อจากร้านยา ที่ๆ ผมเจอ
! K$ |! i) p0 @( O& K. w- j/ `กับเค้าครั้งแรก ผมระเบิดต่อมน้ำตาออกมาเลย คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ตอน
/ v$ i' f9 S6 _นั้นทรมานมาก คิดว่าทำไมวะทำไม รู้จักกันแค่สัปดาห์เดียวทำให้ผมบ้า; }4 e5 v) i" c
ได้ขนาดนี้ ร้านยาแม่งก็มีเยอะแยะเสือกรนหาที่ไปเข้าร้านนี้ ถ้า
5 F7 f* C- M1 z1 s5 B0 |9 s* h* Hต้องเจ็บแบบนี้ไปซื้อร้านอื่นดีกว่า เป็นห่วงก็เป็นห่วงไม่รู้มันจะกลับ ถึงบ้านมั้ย ติดต่อกันก็ไม่ได้ สติแตกไปเลยตอนนั้น เป็น 1/ g: f8 e+ M% H% A' n0 ^' \1 L$ }
เดือนที่ทุลักทุเลมาก กินเหล้าวันเว้นวัน ออกไปเที่ยวเทค ซึ่งปกติ6 t; N4 L/ B4 D5 o) u
ไม่ค่อยชอบไปอยู่แล้ว ทำงานมีข้อบกพร่อง จนเจ้านายเรียกไปคุย ผมถึง) L K, p5 {* M: @( N. I: |
ได้สติขึ้นมาเพราะคำสอนจากผู้ใหญ่ (บวกกับคำเตือน$ }0 @- N7 V3 q3 j5 @5 I [1 x. m
ในเอเยนซี่ผมมีกฎเหล็กว่าทำงานพลาดในเรื่องเดียวกันได้ไม่เกิน 3 ครั้ง
1 }2 c) M, f; C, z1 o+ Pมากกว่านั้นควรพิจารณาตัวเอง) เวลากับเพื่อนทำให้ผมดีขึ้น ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ คิดเสียว่าเราได้มีโอกาสช่วยเค้าเพราะ6 O3 W7 C3 q( {9 ^3 ^4 d7 r
เป็นกรรมแค่ช่วงหนึ่งที่เคยติดกันไว้ แต่ชาติก่อน หมดหนี้แล้วเค้าก็จากไป& b3 W Y) Q" d4 I1 e
ผ่านไปเกือบ3เดือน เข้าไปเช็คเมล์จู่ๆ ก็เจอเมล์ประหลาดจั่วหัวว่า ?Hi! Brother Oat, Could you remember me?? พอ เปิดเข้าไปดูแหกปากลั่นออฟฟิศเลยครับ ยุนซิกส่ง รูปตอนเค้า
9 c! x0 r- R: g, Lอยู่มหาลัยถ่ายเดี่ยวบ้าง ถ่ายรวมกับเพื่อนบ้าง ประมาณ 20 กว่ารูป
1 o, |- P1 |5 E% Pมันเอาเมล์ผมจากนามบัตรที่เคยให้ไว้แหละ เค้าบอกว่าเค้าถึงบ้านตั้งนาน
7 m" o4 d% B1 o% l& q. m* E" f5 E/ Gแล้ว ขอโทษที่ไม่ได้ส่งข่าวเพราะตอนเค้ากลับไปพ่อเค้าผ่าตัดพอดี
+ d& t) `9 m% b/ E; Jเรียนก็หนักเลยไม่มีเวลาติดต่อกลับไป ครอบครัวเค้าฝากขอบคุณผมด้วย) ^- }0 U6 _( T& v
งานรูปถ่ายที่เค้าทุ่มทุนสร้างมาถ่ายถึงไทย Got A เรียบร้อยแล้วครับ A + ด้วยนะ แล้ววีรกรรมที่ไปก่อไว้ในไทยกับเรื่องพี่ชายคนใหม่ก็เอาไปพูด
6 `' a$ v1 ^9 ]: V" W# g* Q, V+ ]ในวิชา Speech ได้ A เหมือนกันท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดัง
]* c" ~ L t- vและนานที่สุดในคลาสนี้ เพื่อนผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว
- f+ U- v M7 G; t7 ~มีแต่คนบอกว่าอยากไปประเทศไทย (อยากโดนล้วงกระเป๋า& n2 H- B; s. r& R- y
กันรึไงไอ้พวกนี้) ผมดีใจมากๆ ที่ได้รู้ความเป็นไปของเค้า แม้จะตัดใจได้
4 F2 [1 z2 T& H, t$ I7 K& `* ?( ^แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าการที่ไม่มีโอกาสได้รับรู้ตัวตนของคนที่เราเป็น ห่วงเลยนั้น มันทรมานขนาดไหน ยิ่งอยู่คนละแผ่นดินกันแล้ว R9 S, r" p2 M
ยิ่งเจ็บจนบอกไม่ถูกเลยครับ ผมก็ติดต่อเค้ากลับไป ได้คุยกันพักหนึ่ง แค่รู้ว่าจากวันที่ผม
/ A( t1 @) h% j+ v9 m: M* X( {ให้เงินเค้ากลับบ้านแล้วเค้าถึงโดยสวัสดิภาพก็ดีใจมาก แล้ว ไม่มีอะไรต้อง W- R9 z. K5 n( n; V) _, E4 R
เป็นห่วงอีก ขอให้น้องของพี่คนนี้ประสบความสำเร็จ ในชีวิต จบเป็นบัณฑิตไวๆ นะ
& V; Y- I! S: Q/ Z1 lทุกอย่างที่พี่ทำให้ พี่ไม่เคยหวังคำสรรเสริญ ไม่หวังว่าน้องจะต้องตอบแทน+ i/ |6 l) F3 |8 B9 X" o
พี่ให้เพราะพี่อยากให้ แม้เราจะคนละสายเลือดก็ตาม
% E$ E* }2 k+ N3 c( P: p" r: w
- I0 s+ n5 p! a |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-1-19 07:37:28
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-9-14 01:33:40