|
|
3เดือนที่แล้ว ผมบังเอิญได้รู้จักคนเกาหลีคนหนึ่งชื่อยุนซิก รู้จักได้' L# g$ W+ H# v+ `0 d, Z. D( A% j
เพราะผมเข้าร้านยาตั้งใจจะไปซื้อแค่ยาดมหลอดเดียว แต่ไปเจอยุนซิกยืน
$ o% V9 f8 ]& M1 x; |6 G3 Rเถียงด้วยภาษามือกับคุณป้าเจ้าของร้าน ผมยืนรอตั้ง 3 นาทียังตกลงกัน
5 ]# G3 W y3 h X) pไม่รู้เรื่อง เลยเดินเข้าไปช่วยเป็นล่ามภาษาอังกฤษให้ สรุปคือ T8 P' ]8 I9 U7 I7 p! [0 V
อีตานี่ท้องเสียแต่เจ้าของร้านคิดว่าปวดท้องจุกเสียด ก็เลย5 u, B' e# K5 v+ i. A/ ^5 d d
ได้ยามาถูกขนานซะที พอผมออกจากร้านเค้าก็เข้ามาขอบคุณ แล้วก็แนะนำตัวว่าชื่อยุนซิก (ชื่อพิลึกดี) เค้าได้การบ้านวิชา6 R5 s$ t; J1 H
Photography ที่เรียนอยู่ แต่ด้วยความที่เค้าชอบการถ่ายรูป8 Q; u: N1 |: _9 B2 K
และโชวพาวเพื่อนในห้องว่างานของเค้าต้องไม่ธรรมดาและต้องได้ A% @; G9 e7 I, f! k [
ทุกชิ้น เค้าเลยลงทุนใช้ทั้งเงินเก็บตัวเองและทางบ้านออกให้ส่วนหนึ่ง1 `! T5 M+ b, s E
แล้วก็ Backpack คนเดียวมาถ่ายรูปการบ้านที่ประเทศไทย
7 B1 [: m5 J# `) l7 R5 uซึ่งเค้าอยากมาตั้งนานแล้ว ในใจผมคิดว่า ไอ้เด็กคนนี้แม่งโคตรบ้าดีเดือด ตรงกันข้ามกับหน้าตาเลยนะ คือเค้าจะออกแนวเคป๊อป เหมือนพวกดงบัง+ t4 w3 L! ?, M
จูเนียร์ อะไรทำนองนี้ แต่ความใจกล้าเนี่ยจาพนมยังต้องยกนิ้วให้ ทั้งเนื้อ+ Q' G W) u+ ^3 ^+ c8 A
ทั้งตัวมันมีแค่เป้ใบเดียว กล้องถ่ายรูปแขวนคอ ดิคสำหรับนักท่องเที่ยว* x- {/ W+ I G% p) k
แล้วก็หนังสือนำเที่ยว แค่นั้นเอง เค้าบอกว่ามีคนหลายคนเล่า. H- n( x# y! l' F: K! Z0 p" \" J
ให้เค้าฟังว่าคนไทยนิสัยต้อนรับขับสู้คนต่างชาติ และก็เป็น Land of
Z7 \1 G3 o5 g9 ESmile เค้าเลยรู้สึกอบอุ่นไว้ใจเป็นพิเศษ แต่ผม แย้งไปว่าจะชาติไหนๆ มันก็มีทั้งคนดีคนเลวปะปนกันไป: @# d) K' b3 }
อย่าทำตัวพเนจรมากนักเดี๋ยวเจออันตราย ยิ่งเค้า/ C6 \- o3 q1 a+ b, _) G
เป็นคนต่างชาติตัวคนเดียวด้วยยิ่งน่าเป็นห่วง เค้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย
& v4 O( g2 S, P7 Q2 \0 Nคือมันดูเป็นเด็กดื้อมาก เวลาพูดประเด็นที่เค้าไม่ชอบใจเค้า- J- J" v8 E$ C/ C- }, p
จะเบี่ยงประเด็นทันที เป็นพวกดื้อตาใสน่ะครับ หน้ามันหวานๆ6 e& q2 _' X. ]) o* k/ n- _: O
ผมซอยทรงบอยแบนด์เกาหลี แต่เวลาจ้องตารู้เลยว่าเป็นคนหัวแข็งทีเดียว สุดท้ายเลยให้นามบัตร เค้าไปแล้วบอกว่าถ้าอยากได้เพื่อนเที่ยว
2 |! F0 R5 l# R0 a- c6 xหรือมีปัญหาก็โทรหาผมได้ ถ้าผมไม่ติดงานอยู่ ผมยินดีช่วย และยุนซิกก็
% T4 |0 C( K" {, E1 B; E3 I0 c4 Mโทรมาจริงๆ เย็นวันนั้น มาชวนไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน/ s$ ^% u0 [2 x7 u3 `% W" B
แล้วเค้าก็ขอปรึกษาเรื่องที่พักว่ามีที่ ไหนราคาถูกและสะอาดบ้าง
" x: I" @1 T9 q7 m* u& t) e- dผมเห็นว่าเค้าเป็นนักศึกษาแล้วก็ดูๆ แล้วท่าทางไม่มีพิษภัย, `* H5 Z' o G W0 q* X h& B+ W6 L
เลยเสนอว่าช่วง 1 สัปดาห์ที่เค้าจะอยู่ที่ไทยจะนอนพักคอนโดผมก็ได้ ผม อยู่คนเดียว จะได้เซฟค่าใช้จ่ายได้ส่วนหนึ่ง แต่มีข้อแม้ว่าทุกวันเค้าจะ+ J+ B; x1 Y$ s. G& B9 M+ b( @1 w" P
ต้องกลับถึงห้องก่อนเที่ยงคืน (เพราะผมมักจะนอนแล้วและไม่ชอบ) t" C! p' M0 H! O$ G- t( i
ให้ใครมาเคาะประตูเรียก) เค้าดีใจยกมือไหว้
$ [8 v5 h; R2 B- A, F3 h+ zแล้วพูดภาษาไทยออกมาเลยว่า ?ขอบ-คุณ-ครับ? พูด% F4 d: B7 [+ m# I. Y8 v) E+ \
ไม่ชัดแต่เห็นเจตนาเลยว่าเค้าพูดออกมาจากใจจริง แล้วก็ให้มือถือเค้ายืม
0 W' V3 z. k- ~" @) W9 ^4 t0 iในขณะที่พักกับผม เผื่อมีอะไรจะได้โทรบอกได้ ช่วงที่อยู่ด้วย กันผมคิดว่าผมหลงรักยุนซิกไป แล้วแหละครับ ไม่เคยเห็น
# X% ^8 T4 j0 P0 \. _% Eผู้ชายที่ไหนผิวขาวละเอียดแบบนี้มาก่อน หน้าตามันน่ารักด้วยแหละ
! Y8 |) @2 Y' ?) i. S8 t5 Mแต่ก็พยายามข่มใจว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องวางตัวให้ดูดีสมกับวุฒิภาวะ+ @2 v( N: F6 S4 q
ผมทำงานเอเยนซี่โฆษณาซึ่งมันก็เป็นงานที่รับผิดชอบสูง
9 X* t3 e% d9 P5 E2 e; D/ R! O: H6 pและหนักหน่วงมากที เดียว แต่ทุกวันผมจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จเร็ว- D( x9 e+ J4 O( J% R
และทำออกมาให้เนี๊ยบที่สุด เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาตามแก้งานและทำ ให้เลิกงานได้เร็วขึ้น จะได้มีเวลาตระเวนขับรถพายุนซิกไปถ่ายรูป
3 f) v6 F" O4 d& P) A6 c& Oทั่วกรุงเทพ ค่ำๆ ก็กินข้าวด้วยกัน ส่วนตอนเที่ยงถ้าหาเรื่องแว่บออกไปได้
+ y& B1 `+ t1 l/ T! j2 m; ?$ V* S# |ก็ต้องออกไปกินกับยุนซิกทุกครั้ง เคย อยู่ครั้งนึงผมไม่รู้เรื่อง จะพาเค้าไปกินฟูจิ แล้วเค้าหน้าบึ้งเลย บอกว่า3 u1 E5 L# D1 h0 S" [1 D
ถ้าจะให้เค้ากินที่นี่เค้าให้ยอมอดตายดีกว่า แล้วก็เดินสะบัดหันหลังให้ผม
" `' a I2 l: bเข้าห้องน้ำไปเลย ผมก็ตามเข้าไปถามเค้าดีๆว่า% R0 H( O5 m5 f' a% n
?What?s wrong with you, Yun-Sik?? ยุ นซิกของ ขึ้นพอดี พูดออกมาทำนองว่า ถ้าผมเก่งถึงขนาดทำงาน
! @ @2 N7 N- N3 t) oในเอเยนซี่โฆษณาได้ก็น่าจะหาหนังสือประวัติศาสตร์ เอเชียไว้ประดับ- x5 u5 t e5 {
ความรู้รอบตัวซักเล่มนะ ไปร้านหนังสือไหม เค้าจะออกตังค์ซื้อให้
3 q! b5 i, \8 w6 T, R/ B/ f; p3 Vได้ยินอย่างนี้ผมก็ของขึ้นเหมือนกันถามเค้ากลับไปว่า นั่น8 u1 A7 V( L" B- Q
หรือคือกิริยาที่เค้าสมควรใช้กับคนที่ให้ความช่วยเหลือเค้า+ H2 p1 x% v5 ^: A: O
แล้วผมก็เดินหนีขับรถกลับออฟฟิศทันที ข้าวท่งข้าวเที่ยงไม่กินมันแล้ว วัน นั้นทั้งวันเค้าเงียบไปเลย ไม่โทรหาจนผมกังวลว่าเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า จน ซัก2ทุ่มกว่าๆ เค้าโทรหาผมร้องห่มร้องไห้ คุยไม่รู้เรื่องเลย ผมบอก& V2 I+ a4 V; C* g0 a( k
ให้เค้าตั้งสติดีๆ ใจเย็นๆ จนเค้าเงียบลงถึงจะคุยกันรู้เรื่อง สรุปก็คือตอนนี้
8 z" r* P' H2 p' D2 qอยู่พัทยา นั่งรถเมล์มาจากเอกมัยเพื่อมาถ่ายรูป (ทำได้ไงวะ)% q q0 V& ?- c7 |$ g9 e- ?
แล้วโดนล้วงกระเป๋า ไม่มีเงินติดตัวซักบาท แต่พวกพาสปอร์ตยังอยู่1 T+ a3 \ ?2 X6 \
ในกระเป๋าแจ็คเก็ต เค้าจะเอาไปให้ใครช่วยได้บ้าง ผมบอก8 I/ y) x$ u/ d! y: M
ให้เค้าหาป้อมตำรวจนักท่องเที่ยว หรือจุดบริการนักท่องเที่ยวอะไรก็ได้ เค้าบอกว่าเค้าเดินมาไกลมากแล้ว ไม่เจออะไรที่ว่าเลย ไม่รู้ด้วย
6 h! Q' A2 F0 I- M$ \: h1 Qซ้ำว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของพัทยา แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ คือ??...ตอน
0 [ h% n* @! t4 q! V. p' S. i5 bนั้นผมปวดหัวกับเด็กคนนี้มาก อวดเก่ง ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แต่
) ]0 d2 P8 T( K; V5 o1 Aจะเฉยเสียก็ทำไม่ได้ คนมันรู้จักผูกพันกันแล้ว เมื่อ ก่อนผมเที่ยวพัทยาบ่อยพอจะรู้จักเส้นทางพอสมควร เลยบอก& _. \7 I6 A6 t* A8 t9 m0 C
ให้เค้าหาสถานที่ ที่คิดว่าเป็นจุดเด่นอะไรก็ได้ในพัทยา เป็นโรงแรม0 s: R0 T4 B) T9 k" C) q1 [6 o
หรือห้างอะไรก็ได้ที่คิดว่าไม่เปลี่ยว แล้วนั่งรออยู่ตรงนั้น ผมขับรถออก+ i) V5 w/ k6 a; i+ l9 p/ T% b
จากกรุงเทพไปพลางคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนเค้าไปพลาง จนเค้าบอกว่าตอน
! f# e0 O; Y. A. W$ iนั้นอยู่หน้าห้างที่มีเครื่องบินปักอยู่ ผมค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย1 ]6 i- w& A1 ~4 p+ y% @: k' }& B) [
เด็กคนนี้แม่งเก่งแฮะเดินมั่วๆ ไปเจอรอยัล การ์เดนได้ยังไง ผมจำทางแถว นั้นได้ด้วย เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
- M8 z% a9 Z3 ]- u, `9 Uแต่ระหว่างทางที่ขับรถไปประมาณบางประกงได้& O' Y9 q) @% Q4 Z, s
ยุนซิกบอกว่าแบตมือถือเค้ากำลังจะหมดแล้วจะทำยังไงดี ก่อน โทรศัพท์จะตัดไป ผมบอกเค้าว่าเราคงต้องเชื่อใจกันแล้วล่ะ ไม่ว่า
# F9 d4 I% E1 i9 Aจะนานแค่ไหนเค้าก็ต้องนั่งรอผมตรงนั้น อย่าเฉไฉนอกจุดนั้นเด็ดขาด4 s; E) U2 u7 l% B1 N2 ^0 x8 |; G% a
แม้แค่ 5 นาทีก็อาจทำให้คลาดกันได้ เค้าจะดื้อแค่ไหนผมไม่รู้แต่ครั้งนี้เค้า2 C/ w0 ~ j( q9 n7 d4 u; K
ต้องฟังผมเท่านั้น แล้วก็บอกลักษณะว่าแต่ละคนใส่เสื้อสีอะไรอยู่จะ* t# a& U' j; B
ได้หาง่ายขึ้นเพราะมันก็ดึก แล้ว ตกลงกันเสร็จ ยุนซิกรับปากว่า
, k4 H* L5 Y0 O* j$ t' T; tจะนั่งรอตรงนั้นไม่ไปไหนเด็ดขาด ตอน เจอหน้ากันหน้าห้างรอยัล มันเห็นผมเดินใส่เสื้อยืดแดงแป๊ดมาแต่ไกล, |! B3 ?% h1 ?( U' G7 L
ยุนซิกตะโกน สุดแรงเสียงเรียกชื่อผม แล้ววิ่งพุ่งเข้ากอดผมร้องไห้แงๆๆ
p5 i; \* \; s/ [" e/ f2 Z3 R2 N# Tเหมือนคนบ้าเลย คนแถวนั้นผ่านไปมอง เห็นมืดๆ นึกว่าคู่เกย์กอดกัน( O E$ ?7 l5 Z, H
อยู่มั้ง ทั้งขำ ทั้งโมโห ทั้งโล่งอก แต่ก็ดีใจที่มันปลอดภัย คืน) |* N7 n' U% v" T7 ~
นั้นเหนื่อยมากครับ ขับรถกลับกรุงเทพไม่ไหว เลย
% ~9 a1 Z$ \1 r) `5 ?4 g( d8 Gต้องเปิดโรงแรมนอนที่พัทยา คืนนั้นยุนซิกนอน ร้องไห้ทั้งคืน มันพึมพำว่า คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พูดซ้ำไปซ้ำมา ผมสอนเขาไปว่า เป็นไงล่ะ
7 I1 y5 r4 M. g1 [* {1 X( O2 sLand of Smile ในอุดมคติของแก บอกแล้วว่าคนมันมีทั้งดีทั้งเลว นี่2 C5 w/ b; L: i1 d4 C' e3 O
ถ้าเป็นผู้หญิงยังมีสิทธิ์โดนฉุดได้อีก อย่ามองโลกในแง่ดีจนมากไปนัก
8 @& Y+ C, `' y1 qถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพง จำไว้จนวันตายเลยทีเดียว จนถึงคืนก่อนที่เค้าจะต้องขึ้นเครื่อง ผมไม่สามารถไปส่งเขาได้เนื่อง- c, V3 k. c, @- n; C/ a
จากเวลาที่เขาขึ้นเครื่องวันนั้นผมต้องทำ Presentation
2 `6 b0 C6 m+ q! z$ bให้ลูกค้าระดับบิ๊ก ซึ่งเป็นที่ทราบกันว่าในวงการโฆษณาจำเป็นต้องทำงาน' J7 ]; e6 T+ q/ T; B: F# @# m
เป็นระบบ ทั้ง Creative, Strategic Planner, AE., ฯลฯ/ N$ b6 m& s$ q6 l
ถ้าขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันจะเดือดร้อนต่อกันเป็นทอดๆ และผมก็+ q3 ]* q% w, H8 ?& A) i; n
ไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวปะปนกับหน้าที่ คืนวันสุดท้ายที่ยุนซิกนอน คอนโด ผมก็บอกเค้าตามตรงว่าพรุ่งนี้เค้าต้องกลับเอง
; q$ q7 a5 f! M% d8 v3 z8 Bผมเบิกเงินสดมาจำนวนหนึ่งให้เขาใช้ตอนเดินทางจนถึงบ้าน แต่เขา- s5 C& P/ f" B, h* ], @
ต้องไปจัดการเรื่องสกุลเงินเอง เพราะผมไม่ว่างจริงๆ ยังไงตื่นมาถ้า j1 k; [4 I# V
ไม่เห็นผม ก่อนออกจากห้องก็ล็อคประตูให้ด้วยแล้วกัน ตอนนอนอยู่ยุนซิกก็พูดลอยๆ ขึ้นมาว่า5 g* }+ A) W. c+ U
?เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ เค้าไม่มีปัญญามาเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆ o. [, q- x1 h% D2 }. T
หรอก?4 P. y9 v+ P( `" J/ o! j9 L' j
ผมก็ถามกลับกวนๆ ?So What?? (แล้วไงล่ะมึง): m2 j- I2 y# _& \
แล้วเค้าก็ขึ้นคร่อมผม เข้ามาไซร้คอ ผมก็ผลักเขาออกไปเบาๆ ถามว่า8 Z0 h! \8 {" V& R9 ]4 t
?ต้องการอะไรกันแน่? แต่มันตอกกลับได้แทงใจดำยิ่งกว่า มันถามว่าผมต่างหากที่ต้องการอะไร ยุ นซิกบอกว่า เค้ารู้นะว่าผมเป็นเกย์ ผู้ชายที่ไหนจะให้ความ
/ E8 s, Y1 i2 e# ?/ Yช่วยเหลือคนแปลกหน้าขนาดนี้ เค้ารู้ตั้งแต่ผมให้นามบัตรเค้าแล้วล่ะ
+ ~ t1 r2 n% f* g. Aตอนแรกเค้าคิดแค่ขำๆ คิดว่าผมคงเต็มใจช่วยเค้านิดๆ หน่อยๆ และพอ
5 b; t$ M' e8 o9 b. d! Bถึงวันที่เค้าต้องกลับ ก็คงมีความทรงจำดีๆ ให้กันแค่นั้น แต่ตอนที่เค้าหลง
/ n8 G5 \" @% q) B$ lอยู่พัทยาแล้ว ผมขับรถมารับจากกรุงเทพ ไหนจะเรื่องเงินค่ากลับบ้านอีก2 X Y+ V* ^' e, r" g# C$ O
เค้ารู้สึกว่ามันเป็นบุญคุณเกินกว่าที่เค้าจะหามาคืนได้หมด เค้าไม่ใช่เกย์ มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้ว แต่ถ้าผมต้องการมีอะไรกับเค้า เค้าก็ยินดีทำ
6 {6 f* G5 G9 U) Qให้ทุกอย่าง จะให้เค้าเป็นฝ่ายรับเค้าก็ยอม ผมน้ำตาซึม เลย ไอ้นี่มันเป็นเด็กดีจริงๆ ผมทำเค้าไม่ลงหรอก ขอแค่เค้า9 C+ T2 s, S Y: z* i+ r
ช่วยนอนกอดผมได้ไหม ผมไม่ได้นอนกอดใคร อยู่คนเดียวแบบนี้มาสามปี
0 g+ w2 k% W5 U- d) L$ wแล้ว เราก็นอนกอดกันจนหลับไป มันเป็นแค่ความสุขเล็กๆ น้อยๆ3 l' V' B; ~6 v# J( W4 a1 c
ของคนตัวคนเดียวอย่างผม ส่วนเค้าก็ขอนับผม
l4 o9 s" f: f5 q4 O1 M5 Aเป็นพี่ชายต่างสายเลือดอีกคน ถ้าเค้ามีอาชีพการงานที่ดี3 G5 c* v7 Z4 K1 x' k' `$ I! {
มีเงินเก็บมากพอเมื่อไหร่ เค้าสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมผมอีกครั้งแน่นอน เย็น วันรุ่งขึ้นผมขาย Campaign ต่อหน้าลูกค้าได้ห่วย
5 _4 A' X, O ~จากมาตรฐานเดิมที่เคยทำไว้
}+ p4 z3 L# e+ s6 W9 c9 p) t3 sเวลาลูกค้ายิงคำถามก็ตอบคำถามแบบตะกุกตะกัก ดูไม่เป็นมืออาชีพเลย
{2 F; }1 B% E+ Wจนรุ่นน้องต้องเข้ามาช่วยรับมือ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมกลับถึงคอนโด
1 Z& p5 s8 h! F1 \อะไรๆ ที่มันรุงรังก็สะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย คิดว่ามันคงทำ& n: F( z2 F* Z6 n) @
ความสะอาดห้องเป็นการตอบแทน แล้วก็เห็นกระดานไวท์บอร์ดที่ผมเอา ไว้จดกำหนดงาน ยุนซิกมันเอาปากกาสีแดงเขียนเป็นตัวอักษรตัวยึกยือๆ1 N- E8 a/ F( R! i
ทิ้งเอาไว้ตัวโตๆ ว่า ?ขอบคุณครับ? แถม ยังมีมือถือที่เค้าวางคืนไว้ให้อีก เห็นแค่นั้นก็เจ็บปวดใจมากพอแล้ว
# `' S: O" d' G+ ]! Kแต่พอเปิดลิ้นชักไปเจอยาดมหลอดที่ผมไปซื้อจากร้านยา ที่ๆ ผมเจอ
7 D4 d+ A- {# g) v0 y" Oกับเค้าครั้งแรก ผมระเบิดต่อมน้ำตาออกมาเลย คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ตอน* l+ X8 x8 f$ U5 s0 j/ \) q
นั้นทรมานมาก คิดว่าทำไมวะทำไม รู้จักกันแค่สัปดาห์เดียวทำให้ผมบ้า
4 W9 w. k, Y* b9 ?& M n9 zได้ขนาดนี้ ร้านยาแม่งก็มีเยอะแยะเสือกรนหาที่ไปเข้าร้านนี้ ถ้า
$ r% W4 k n$ y! c& }9 Bต้องเจ็บแบบนี้ไปซื้อร้านอื่นดีกว่า เป็นห่วงก็เป็นห่วงไม่รู้มันจะกลับ ถึงบ้านมั้ย ติดต่อกันก็ไม่ได้ สติแตกไปเลยตอนนั้น เป็น 18 { I/ a8 y" L9 ]( B. E2 k- W
เดือนที่ทุลักทุเลมาก กินเหล้าวันเว้นวัน ออกไปเที่ยวเทค ซึ่งปกติ
) a- {% P0 K7 [3 P, S1 g: C0 mไม่ค่อยชอบไปอยู่แล้ว ทำงานมีข้อบกพร่อง จนเจ้านายเรียกไปคุย ผมถึง& D/ L( |( b, @. d {& M# y
ได้สติขึ้นมาเพราะคำสอนจากผู้ใหญ่ (บวกกับคำเตือน/ g5 c: a' ]/ |2 |: E
ในเอเยนซี่ผมมีกฎเหล็กว่าทำงานพลาดในเรื่องเดียวกันได้ไม่เกิน 3 ครั้ง
2 g- Z+ c& u/ mมากกว่านั้นควรพิจารณาตัวเอง) เวลากับเพื่อนทำให้ผมดีขึ้น ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ คิดเสียว่าเราได้มีโอกาสช่วยเค้าเพราะ' P1 g. t. u; u0 n6 s
เป็นกรรมแค่ช่วงหนึ่งที่เคยติดกันไว้ แต่ชาติก่อน หมดหนี้แล้วเค้าก็จากไป8 w0 ?3 D C: k: @) Q5 E: l9 u
ผ่านไปเกือบ3เดือน เข้าไปเช็คเมล์จู่ๆ ก็เจอเมล์ประหลาดจั่วหัวว่า ?Hi! Brother Oat, Could you remember me?? พอ เปิดเข้าไปดูแหกปากลั่นออฟฟิศเลยครับ ยุนซิกส่ง รูปตอนเค้า- v9 D9 a" g e. q5 I0 X# l7 `
อยู่มหาลัยถ่ายเดี่ยวบ้าง ถ่ายรวมกับเพื่อนบ้าง ประมาณ 20 กว่ารูป
6 D, W p% I# c* K- xมันเอาเมล์ผมจากนามบัตรที่เคยให้ไว้แหละ เค้าบอกว่าเค้าถึงบ้านตั้งนาน, ^9 S3 R7 P; P. ~; P2 `- L* ^
แล้ว ขอโทษที่ไม่ได้ส่งข่าวเพราะตอนเค้ากลับไปพ่อเค้าผ่าตัดพอดี
5 K9 T0 `! m' C1 c0 K( e& Rเรียนก็หนักเลยไม่มีเวลาติดต่อกลับไป ครอบครัวเค้าฝากขอบคุณผมด้วย
. Z8 k" L' o- Xงานรูปถ่ายที่เค้าทุ่มทุนสร้างมาถ่ายถึงไทย Got A เรียบร้อยแล้วครับ A + ด้วยนะ แล้ววีรกรรมที่ไปก่อไว้ในไทยกับเรื่องพี่ชายคนใหม่ก็เอาไปพูด7 S, @7 |/ ]$ d
ในวิชา Speech ได้ A เหมือนกันท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดัง
0 N' W) r" P. m& A* Y+ c5 O6 Qและนานที่สุดในคลาสนี้ เพื่อนผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว3 w0 b+ m8 b' q7 P
มีแต่คนบอกว่าอยากไปประเทศไทย (อยากโดนล้วงกระเป๋า
2 G0 T1 ~+ C* g( [% E% W- ~" }+ sกันรึไงไอ้พวกนี้) ผมดีใจมากๆ ที่ได้รู้ความเป็นไปของเค้า แม้จะตัดใจได้- [) _- R1 o4 N, H
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าการที่ไม่มีโอกาสได้รับรู้ตัวตนของคนที่เราเป็น ห่วงเลยนั้น มันทรมานขนาดไหน ยิ่งอยู่คนละแผ่นดินกันแล้ว
$ ]; S" R( {; P) h% wยิ่งเจ็บจนบอกไม่ถูกเลยครับ ผมก็ติดต่อเค้ากลับไป ได้คุยกันพักหนึ่ง แค่รู้ว่าจากวันที่ผม
0 o# Y4 B0 Q. fให้เงินเค้ากลับบ้านแล้วเค้าถึงโดยสวัสดิภาพก็ดีใจมาก แล้ว ไม่มีอะไรต้อง9 K" f* f* D; j u; m2 I
เป็นห่วงอีก ขอให้น้องของพี่คนนี้ประสบความสำเร็จ ในชีวิต จบเป็นบัณฑิตไวๆ นะ
" j: o3 K; g3 L, d' ?8 F& qทุกอย่างที่พี่ทำให้ พี่ไม่เคยหวังคำสรรเสริญ ไม่หวังว่าน้องจะต้องตอบแทน
, m& y2 g/ f! v. d3 r& }พี่ให้เพราะพี่อยากให้ แม้เราจะคนละสายเลือดก็ตาม
2 W: m; k+ l( {. {
, {8 h0 h8 B; L3 l, b6 l |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-1-19 07:37:28
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-9-14 01:33:40