ฝึกงานในบริษัทก่อสร้าง จัดหนัก (Copy)

Sarah007

ผมเพื่อนชวนผมไปฝึกงานในบริษัทก่อสร้างแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด เขาบอกต้องไปประจำอยู่ที่สำนักงานโครงการก่อสร้างหมู่บ้านจัดสรรนอกเมือง 1 คน แต่เพื่อน 2 มันไม่อยากไปเพราะกันดารมาก ผมเลยต้องไปเอง เขาให้ผมพักในบ้านที่สร้างเสร็จแล้วได้แต่ไม่มีน้ำไฟ ต้องอาบน้ำและใช้ห้องน้ำรวมกับพวกคนงานส่วนไฟฟ้าก็โยงสายมาเสียบปลั๊กในห้อง พอเสียบพัดลม ชาร์ตโน้ตบุ๊กได้ ส่วนอาหารการกินเขามีเลี้ยง คนงานเขาจะทำให้ รสชาติพื้นๆ แปลก แต่ก็อร่อยดี ของกินของใช้หาซื้อลำบาก อยากได้อะไรทีต้องติดรถบริษัทเข้าเมือง ผมไม่ค่อยได้ใช้จ่ายอะไรเลยเหลือเงินเบี้ยเลี้ยงเก็บเต็มๆ แต่ถ้าฝึกงานอยู่ในเมืองกับเพื่อนห้องต้องเช่า ข้าวก็ต้องหากินเองครับในออฟฟิศสำนักงานมีพี่ๆ ทำงานอยู่กัน 5 คน ใจดีเป็นกันเองอยู่กันแบบพี่แบบน้อง เป็นคนในพื้นที่บ้านอยู่ไม่ไกลนัก จะขับรถมาทำงานกันได้ หมู่บ้านข้างๆ แถวนั้นมีร้านขายของชำเล็กๆ พอหาซื้อของแก้ขัดได้ เวลาพี่ๆ เขาจะอยากได้อะไรทีก็จะไหว้วานเด็กๆ ไปซื้อให้แล้วมีค่าขนมเป็นค่าเหนื่อยให้ ผมก็เลือกใช้บริการด้วย โดยที่จะเรียกใช้บ่อยๆ ก็คือเด็กคนหนึ่งชื่อน้องติว เด็กจากหมู่บ้านข้างๆ ไม่ไกลนัก ผมไม่ค่อยกล้าใช้ลูกคนงาน เกรงใจพ่อแม่เด็กกลัวเขาไม่พอใจน้องติวอายุ 10 ปี เป็นเด็กกำพร้าน่าสงสาร แม่เขาเคยไปทำงานในกรุงเทพฯ แล้วเกิดตั้งครรภ์ท้องพ่อเขาไม่รับผิดชอบ พอคลอดน้องติวแล้วแม่เขาก็เอากลับมาให้ตายายเลี้ยงที่บ้าน และไม่นานแม่เขาก็แต่งงานมีลูกกับสามีใหม่อยู่ต่างจังหวัด แม่เขาไม่ค่อยกลับมาหาเท่าไหร่ น้องติวชอบเข้ามาเล่นกับเด็กลูกคนงาน บางทีอยู่จนมืดค่ำคนงานจึงชวนเขากินข้าวและให้นอนกับลูกๆ ในแคมป์ น้องติวเป็นเด็ก น่ารัก นิสัยดี ใช้ง่าย แต่เสียอยู่อย่างดื้อและซนมากไปหน่อยที่บ้านนอกจากน้องติวแล้วตายายยังต้องเลี้ยงน้องๆ อีก 2 คนที่เป็นลูกๆ ของน้องสาวแม่น้องติว พ่อแม่เด็กไปทำงานต่างจังหวัดเลยเอาลูกมาให้ตายายเลี้ยง และส่งเงินมาให้เป็นครั้งคราว แต่รายได้หลักก็ยังเป็นหน้าที่ตากับยายที่ต้องรับผิดชอบหาเลี้ยงหลานๆ เอง น้องติวเป็นเด็กฉลาด ช่างรู้ ช่างสงสัย เขาชอบสังเกตและจะสนใจว่าใครทำอะไร เวลาผมใช้เขาไปซื้อของแล้วกลับมาเจอผมเล่นคอมหรือทำงานอะไรอยู่ที่ห้องพัก เขามักจะนั่งมองคอยซักถาม บางครั้งก็อาสาเป็นลูกมือช่วยงานบ่อยๆ จนผมและเขาเริ่มสนิทกัน
มีบางครั้งที่เขาเล่นอยู่ห้องผมจนเผลอหลับไป พอค่ำๆ ยายจะมาตามกลับ แต่ผมเห็นว่ายายต้องแบกกลับแน่ถ้าจะเอาเขาไป เลยอาสาจะดูแลให้ ยายขอบอกขอบใจผมและฝากผมไว้ วันไหนถ้าน้องติวเล่นซนมากเขาจะนอนดิ้นและละเมอเสียงดัง จนคนงานพ่อแม่เด็กยังเคยบ่นว่าน้องติวมานอนด้วยแต่ละที โดนน้องติวถีบจนเขาแทบไม่ได้นอน ดูเหมือนเขาจะชอบนอนห้องผม เพราะห้องกว้าง ผมนอนคนเดียว เขาเลยนอนได้สบายไม่ต้องนอนเบียดหรือดิ้นถีบใคร พอผมรู้สึกตัวตอนเช้ามักพบเขานอนเกาะแขนผมอยู่ประจำ น้องติวเป็นเด็กหน้าตา ผิวพรรณดี จมูกโด่ง แต่เพราะความมอมแมมจากเสื้อผ้าเก่าๆ ที่เขาเล่นซน เลยดูเลอะๆ เทอะๆ แต่พอจับอาบน้ำอาบท่า ขัดสีฉวีวรรณให้สะอาดแล้วก็ดูดีขึ้นมา ผมจับเขาอาบน้ำด้วยบ่อยๆ จนหลังๆ ไม่ต้องเรียก พอเห็นผมจะอาบน้ำแกก็วิ่งตามเลย แกบอกว่าไม่มีใครมาอาบน้ำให้อย่างนี้นานแล้ว ตายายไม่ค่อยมีเวลา จะอาบให้เฉพาะน้องๆ เขาบอกว่าชอบที่ผมอาบน้ำให้เขา น้องติวไม่ค่อยชอบใช้แชมพูสระผม เพราะตอนเด็กเคยเล่นแชมพูเข้าตา เขาแสบตามากเลยเข็ด ผมเลยจับแกนอนหงายบนตักสระผมให้จึงยอมให้สระวันหนึ่งยายจะมารับน้องติวกลับไปนอนบ้าน บอกว่าน้องติวไม่สบาย แต่น้องติวหลับไปนานแล้ว ผมเลยบอกว่าจะดูแลให้เป็นพิเศษ ยายจึงให้หลานอีกคนวิ่งเอายามาให้ผมฝากให้น้องติวกิน กลางดึกน้องติวหนาวสั่นตัวร้อนมาก นอนละเมอพร่ำเพ้อ ผมปลุกน้องติวขึ้นมากินยา เอาผ้าห่มผืนเล็กๆ ที่มีอยู่กับผ้าเช็ดตัวและเสื้อของผมห่มให้แล้วนอนกอดเขาไว้ เผื่อเป็นอะไรตอนผมจะได้รู้สึกตัว ผมใจคอไม่ดีนอนหลับๆ ตื่นๆ ห่วงเขามาก กะว่าถ้าอาการยังไม่ดี คงต้องไปรบกวนคนงานให้ขับรถพาไปหาหมอ จนรุ่งสางผมยังนอนกอดเขาอยู่ น้องติวตื่นก่อนผม เขาปลุกผม พยายามแกะมือผมออก ให้ผมปล่อยกอดแก น้องติวลุกขึ้นนั่ง ผมถามว่าจะไปไหน แกบอกว่าปวดฉี่ พอเสร็จก็กลับมานอนต่อ น้องติวเข้ามานอนกอดผม จับมือผมไปพาดตัวแกไม่พูดอะไร ผมเลยดึงตัวแกเข้ามากอด ถามว่ายังปวดหัวอยู่ไหม แกบอกว่าไม่ปวด ผมสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าแกเลยค่อยเบาใจหน่อย ผมบอกแกว่าวันนี้ไม่ต้องไปเรียนให้หยุดพัก สักพักผมก็ลุกไปอาบน้ำ ผมเล่าให้คนงานที่ทำกับข้าวฟังและไหว้วานให้คนงานต้มข้าวต้มให้ แล้วเดินไปบอกยายให้ไปลาครูให้น้องติว ก่อนกลับมาป้อนข้าวต้ม ป้อนยาน้องติว ที่พักผมอยู่ไม่ไกลออฟฟิศ ผมเลยกลับมาดูน้องติวได้บ่อย พี่ๆ เขาก็ไม่ว่าอะไร บ่ายๆ น้องติวเริ่มหาย ผมเลยเอาแกไปนั่งเล่นในออฟฟิศ พี่ๆ ในออฟฟิศเลยซื้อขนมมาฝากแกจากเหตุการณ์นั้นทำให้เราสนิทกันมากขึ้น ดูน้องติวเขาเริ่มรักผม ส่วนผมก็เอ็นดูแกมากขึ้น เขากล้าที่จะนอนกอดผมทุกคืน มีบางวันที่ผมนั่งเขียนรายงานหรือทำงานก่อนนอน เขาก็จะขอมานั่งรอหรือนอนหนุนตักรอเข้านอนพร้อมผม ไล่ให้ไปนอนก่อนก็ไม่ยอม แต่ก็ผล็อยหลับไปก่อนทุกครั้ง เป็นหน้าที่ผมที่ต้องอุ้มแกเขาไปนอน เพราะถ้าได้หลับแล้วน้องติวตื่นยากมาก และผมก็ไม่อยากให้แกตื่น ในขณะที่หลับถ้าแกรู้สึกตัวจะเรียกผมและควานหาตัวผม ผมเลยต้องกอดให้แกหลับในอกความเดียงสาและซื่อ บริสุทธิ์ของแก บวกกับความดื้อและความซนของแกเริ่มหายไป เวลาอยู่กับผม ทำให้ผมรักแกมากขึ้น พอถึงวันหยุดทีถ้าจะติดรถบริษัทเข้าไปหาเพื่อน 2 คนที่พักอยู่ในเมือง ก็มักจะหอบหิ้วแกติดไปด้วย เพราะแกติดผมมาก ขืนไม่เอาไปด้วยคงนั่งจ๋อยรอผมอยู่ที่ห้องจนกว่าจะกลับ เลยอดสงสารไม่ได้ เข้าไปทีก็เอาเงินเบี้ยเลี้ยงที่ได้นั่นแหละ ขนซื้อเสื้อผ้าพาไปตัดผมแต่งตัวให้แกซะใหม่ดีๆ ดูแล้วไม่แตกต่างจากเด็กในเมือง มีแค่กิริยาและคำพูดที่ยังดูบ้านๆ อยู่น้องติวมักห่วงใยผู้อื่นมาก ค่าขนมที่พี่ๆ ให้เขามักซื้อขนมกลับให้น้องๆ หรือไม่ก็ให้ยายไว้เป็นค่ากับข้าว ส่วนตัวเขาเองไม่ค่อยสนใจซื้อขนมกินเองเท่าไหร่ แต่ระยะหลังเขามักเก็บเงินที่ได้ซื้อขนมกลับมาให้ผมกินบ่อยๆ ผมเห็นความมีน้ำใจของเขาก็อดตื้นตันใจไม่ได้ เขามักจะถามผมว่าชอบกินแบบไหนเขาจะได้หาซื้อมาให้ และเขาก็ไม่ค่อยจะกินเองจะให้แต่ผมกิน ขนมที่เขาซื้อมาส่วนใหญ่เป็นขนมเด็กๆ ผมเลยบอกเขาว่าให้เอาขนมพวกนี้ไปให้น้องๆ เขา ส่วนถ้าเขาจะซื้อขนมให้มาเอาเงินที่ผม ดูเขาไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่แต่ก็ทำตาม ส่วนประเภทขนมผมก็บอกว่าถ้าน้องติวว่าอะไรอร่อยก็ซื้อมา ผมบอกว่าไม่ค่อยรู้ แต่ผมเขาซื้อมาผมก็ไม่ค่อยกินเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ผมจับยัดใส่ปากเขาหมด เวลาเขานอนหนุนตัก เพราะให้เขากินเอง เขาก็ไม่ค่อยจะยอมกิน ผมรู้ว่าเขาได้เห็นผมกินเขาก็มีความสุขแล้ว แต่ผมคิดว่าผมป้อนขนมใส่ปากเขา เขาน่าจะมีความสุขกว่ามีอยู่วันหนึ่งฝนตกใหม่ๆ แมลงเม่าออกมาจากรูบินว่อน น้องติวไปเก็บได้ครึ่งถ้วย เขาเอาไปยายทอดมากให้ผมกิน ผมไม่ค่อยอยากกิน แต่เห็นความตั้งใจเลยปฏิเสธไม่ลง ทีแรกกะจะแกล้งจับใส่ปากหลอกๆ แค่ตัวสองตัวแล้วบอกว่าไม่อร่อย จะได้ไม่ต้องกิน แต่ตอนผมจะจับใส่ปากเขาจ้องที่มือผมไม่กระพริบสายตา แถมมีลุ้นอ้าปากตามผม ตอนจะเข้าปาก ผมเลยต้องกลั้นใจใส่ปากเคี้ยวๆ ไป แต่ก็อร่อยดี เลยกินไปเยอะเหมือนกัน และชวนเขากิน เขาจะไม่ยอมกิน เลยบอกไปว่าถ้าผมกินหมดคงอ๊วกแตกแน่ เพราะไม่เคยกิน เขาเลยยอมกินเป็นเพื่อนผมยายเล่าว่าน้องติวเก็บแมลงเม่าได้ก็มาขยั้นขยอให้ยายรีบทอดให้จะเอามาให้ผมกิน เขาบอกว่ายายทอดอร่อย พอทอดเสร็จ น้องๆ จะขอกินแต่เขาไม่ให้ น้องๆ เลยร้องไห้ เขาเลยแบ่งให้น้องๆ กินไปคนละ 3-4 ตัว ผมฟังแล้วยังนึกภาพไม่ออกว่า 3-4 ตัวที่น้องๆ เขากินนี้มันได้กระทบฟันมั่งหรือป่าว เพราะแมลงเม่าตัวเล็กมาก น้องติวและน้องๆ ชอบกินแมลงเม่าและแมลงทอดมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งยายไม่อยู่บ้าน หลานๆ ช่วยกันเก็บแมลงเม่าได้ถ้วยหนึ่ง น้องติวเลยเอามาทอดให้น้องๆ กินกัน น้องติวรู้ว่าตอนทอดต้องใส่เกลือแต่กะปริมาณไม่เป็น น้องติวใส่เกลือเป็นถุงเลย พอสุกเอามานั่งกิน ยายเล่าว่าน้องๆ กินน้ำตามเป็นขันๆ เพราะแมลงทอดน้องติวเค็มมาก อีกหลายวันต่อมาเขาเก็บมาแมลงที่มาเล่นไฟได้สักครึ่งกิโล ปกติเขาจะนำไปต้มน้ำเกลือแล้วส่งให้แม่ค้าขายแมลงทอดกิโลละร้อย แต่วันนั้นเขาบอกว่าจะเก็บมาทอดให้ผมกิน น้องๆ ดีใจมาก เพราะคิดว่าน่าจะมีเหลือแบ่งให้พวกเขากิน แต่ผมรีบตัดบทก่อนว่าไม่กิน เพราะเคยเห็นที่เขาทอดขายในตลาดแล้วไม่ชอบกิน เขาเลยต้มเก็บไว้ขายให้แม่ค้า น้องๆ เขาก็เลยอดไปด้วยวันหนึ่งผมดุน้องติวซะจ๋อยเลย เล่นเอาไม่กินข้าวกินปลา เรื่องมีอยู่ว่าเช้าวันนั้นผมแต่งตัวให้เขาไปโรงเรียนเสร็จก็โยนๆ ข้าวของไว้เกลื่อนห้อง แล้วพูดเปรยว่า วางๆ ไว้ก่อน เดี่ยวตอนเย็นค่อยกลับมาเก็บ เพราะจะเช็ดห้องด้วย พอตอนเย็นผมเลิกงานกลับมาแทบช็อค น้ำเจิ่งน้องพื้นห้องผมเต็มไปหมด ที่มุมห้องผมเห็นน้องติวกำลังง่วนเก็บหนังสือและเสื้อผ้าผมอยู่หลบน้ำที่เปียกอยู่ ผมรีบตรงเข้าไปดู สมุดรายงานการฝึกงานผมเปียกไปครึ่งเล่ม ตัวหนังสือที่เขียนรายงานไว้บานกระจายจาง แทบอ่านไม่ออก ผมฉุนเฉียวมากตะคอกเขาไปหลายคำ เล่นเอาเขาเงียบจ๋อยไปเลย ผมรีบเข้าไปเก็บเปิดพัดลมเป่าให้แห้ง แล้วเอาเสื้อผ้าไปแช่น้ำซัก สอบถามได้ความว่า เขากลับจากโรงเรียนมาเก็บของและเช็ดห้องให้ผมจนเสร็จแล้ว กำลังจะหิ้วถังน้ำออก พื้นยังไม่แห้งเลยลื่นล้ม น้ำเช็ดพื้นในถังเลยหก เขาคงเคยแต่เช็ดบ้านที่เป็นพื้นไม้ เลยให้ผ้าเปียกๆ เช็ดได้ เพราะถึงน้ำจะแฉะมาก มันก็จะไหลลงร่องไม้ได้ แต่พื้นกระเบื้องจะแห้งช้า พอเขาเดินไม่ระวังเขาเลยลื่นทีเดียวเขาเลยหงอยนั่งเงียบอยู่มุมห้องคนเดียว ไม่พูดไม่จา ผมตักข้าวมาให้ก็ไม่กิน จนมืดผมเลยต้องเข้าไปโอ๋ แล้วชวนไปอาบน้ำแล้วก็บอกให้เขากินข้าว เสร็จสรรพก็นอนกอดเขา บอกเขาว่าถ้าน้ำมันหกใส่โน้ตบุ๊กมันจะพัง หรือถ้ามันราดใส่ปลั๊กไฟเขาอาจจะโดนไฟดูดตายได้ เขาก็ขอโทษผมบอกว่าไม่ตั้ง ส่วนผมก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ไปตำหนิเขาเพราะความโมโห เลยสอนเขาว่าถ้าทีหลังจะเช็ดให้บิดผ้าให้หมาด ไม่ต้องเอาถังเข้ามาให้ห้อง หลังจากวันนั้นมาดูเขาหงอซัง ขยาดไม่กล้าทำอะไรไปเลย พอวันหยุดผมเลยชวนเขาสังคายนาห้องกัน ผมใช้ให้เขาเช็ดห้อง และเรียกเขามาช่วยสักผ้า ดูเขาสนุกและมีความสุขมากที่ได้ช่วยงานผม เขาคุยว่าเขามักช่วยยายซักผ้าให้น้องๆ แต่ดูแล้วเขาซักไม่เป็น ได้แต่ขยำๆ ตามประสาเด็ก ผมเลยสอนให้เขาขยี้ผ้าเป็น โดยเฉพาะตรงที่สกปก ดูเขาเหนื่อยเหงื่อท่วมตัว แต่ก็ตั้งใจทำไม่งอแง แถมมีการจะแย่งผมทำด้วย พอเสร็จงานก็ไปกินข้าวกินปลา พออิ่มก็หลับปุยคาตักผมอีกเช่นเคย ผมเห็นเขานอนก็พลอยง่วงตามด้วยไม่ได้เลยจับเขามานอนหนุนแขนแล้วผมก็งีบตาม โดยมีเขาอยู่ในอกผมตลอดเวลา
" c3 _, T2 B- F( Y5 O+ Lก่อนที่จะเข้าฝึกงานคิดว่า 3 เดือนมันคงเนิ่นนาน แต่พอผมได้มารู้จักกับเด็กคนนี้ 3 เดือนผมรู้สึกกลับมีความรู้สึกว่ามันช่างเร็วและน้อยเสียจริงไป ยิ่งใกล้ๆ วันที่ผมจะครบกำหนดผมยิ่งใจหาย น้องติวเองก็ดูไม่ค่อยสนุก รอยยิ้มบนใบหน้าและความร่าเริงเขาเริ่มหายไป เขามักจะถามคำถามซ้ำๆ ว่าจะได้เจอผมอีกไหม ผมรับปากว่ามีโอกาสจะกลับมาหาเขา ยิ่งคืนสุดท้ายก่อนที่ผมจะกลับน้องติวนอนกอดผม คุยกับผมเสียงเหมือนจะร้องไห้ เขาพร่ำพรรณนาทั้งคืน เขาถามผมว่าถ้าเขาไม่สบายผมจะอยู่ดูเขาไหม ผมก็บอกว่าก็เขาไม่ได้เป็นอะไร เขาเลยบอกว่าถ้าเขาไม่สบายแล้วผมอยู่กับเขา เขาจะยอมไม่สบาย อยากให้ผมนอนกอดเขา ป้อนข้าวให้เขา เขาบอกว่าไม่อยากจะหลับ เพราะว่าถ้าเขาตื่นมาแล้วผมต้องกลับไป เขาย้ำเตือนให้ผมรักษาสัญญาว่าจะกลับมาหาเขาอีก มานอนกอดเขาอย่างนี้นานๆ ผมรับปาก จนดึกเขาก็ผล็อยหลับไป ผมแอบมองหน้าเขาเก็บไว้ในความทรงจำ นอนกอดเขาน้ำตาไหลจะหลับไปโดยมีเขาอยู่ในอ้อมกอดทั้งคืน รุ่งเช้าเขาตื่นรู้สึกตัวขยับแขนกอดผมแน่น จนฟ้าสางผมปลุกให้เขาอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน เขางอแงจะไม่ยอมไปเรียน บอกว่าจะอยู่ส่งผมกลับบ้าน ผมเลยบอกว่ากลับจากโรงเรียนมาส่งตอนเย็นก็ได้ แต่เขายืนยันจะไม่ยอมไปให้ได้ ผมเลยดุว่าอย่ามาดื้อกับผม เขาเลยยอมไปอย่างไม่เต็มใจนัก ผมยืมรถพี่ๆ ที่ออฟฟิศไปส่งเขาที่โรงเรียน เขามองผมขับรถออกมาตามระห้อยจนหลับพุ่มไม้ไป จนตอนสายเพื่อนโทรหาผมให้รีบเข้าไปสำนักงานใหญ่ก่อนเที่ยง เพราะตอนบ่ายผู้จัดการจะไม่อยู่ ผมต้องเข้าไปให้เขาเซนต์สมุดผ่านการฝึกงาน ผมวางสายเสร็จเลยต้องรีบเก็บข้าวของขึ้นรถขนของเข้าบริษัท แต่ขอร้องให้พี่เขาแวะไปบ้านยายน้องติว ผมเข้าไปลาตากับยายน้องติว และมอบสร้อยคอหนึ่งสลึงที่ผมได้จากที่ๆ ในออฟฟิศรวมเงินกันซื้อให้ผมเป็นของขวัญ ซึ่งทีแรกเขากะจะพาผมไปเลี้ยง แต่เพราะความไม่สะดวกเลยซื้อสร้อยให้ผม มันเส้นเล็กผมใส่ไม่ได้ ผมฝากให้ยายเก็บไว้ให้น้องติว และสั่งว่าถ้าจำเป็นก็ขายได้ แต่ยายบอกว่าจะไม่ยอมขายและจะไม่ให้น้องติวขาย ผมเข้าไปไหว้ยาย เขาดึงผมไปกอดแล้วสั่งผมว่าอย่าลืมน้องติวนะ ยายสงสารมัน พูดจบยายก็เอามือปาดน้ำตา ผมก็อดที่จะตาแดงๆ ไมได้ ส่วนตาของน้ำติวก็บอกว่าน้องติวโชคดี เป็นบุญของน้องติวมันที่ได้เจอผม เขามาพูดกับตาว่าเขารักผม โตขึ้นเขาจะเรียนต่อแล้วไปอยู่กับผม เพราะผมเคยถามเขาว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร เขาบอกว่าอยากเป็นเหมือนผม ผมก็เลยพูดไปว่าให้ตั้งใจเรียน แล้วไปเรียนต่ออยู่กับผม ผมเลยบอกตาไปว่ามีโอกาสจะกลับมาหาเขา ยายเอามะม่วงกวนกับกล้วยฉาบที่ตั้งใจทำไว้ให้ผมเป็นของฝากกลับบ้าน ระหว่างรถผ่านโรงเรียนน้องติว ผมก็ได้แต่มองอาคารเรียนจนลับสายตา นึกในใจว่าถ้าตอนนี้ไม่ใช่เป็นการฝึกงานคงดี ถ้าผมทำงานอยู่ที่นี่มีเงินเดือนอย่างพี่ๆ ในออฟฟิศ คงได้อยู่กับน้องติวต่อไปอีก เรียนจบถ้าโครงการนี้ยังสร้างไม่เสร็จอยากกลับมาทำงานที่นี่จะได้อยู่กับน้องติว รถยิ่งวิ่งห่างที่นั่นเท่าไหร่ ใจผมก็หายที่ต้องจากมาจริงๆผมกลับเข้ามาสมทบกับเพื่อนๆ ที่สำนักงานใหญ่ พวกมันกระดี้กระด้ามากที่จะได้กลับบ้าน บริษัทพามันไปเลี้ยงส่งเมื่อ 3 วันก่อน ผมหลังจากเอาหนังสือไปให้ผู้จัดการเซนต์แล้ว กะได้แต่โต๋เต๋อยู่ที่นั่นอย่างเซงๆ รอเวลากลับ ผู้จัดการแซวว่า ไม่ดีใจหรือที่จะได้กลับบ้าน หรือเบื่อแย่แล้ว ผมเลยต้องปฏิเสธยิ้มแบบเก้อๆ ไป ยิ่งตอน 4 โมงที่เป็นเวลาที่น้องติวกลับจากโรงเรียน ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะเป็นยังงัย จน 5 โมงเย็นได้เวลาเลิกงานผมกลับไปหอเพื่อนที่พวกมันเช่าอยู่ พี่ๆ เขาสั่งว่าให้เตรียมของไว้ ทุ่มครึ่งจะขับรถไปรับ ผมกลับมาอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง เพื่อนมันเห็นผมเซงๆ เลยแซวว่า ผมมีเมียไว้ที่นั่นหรอ ผมก็เลยบอกว่าคิดถึงพี่ๆ ที่ออฟฟิศ และน้องที่เคยพามาเที่ยว พอได้เวลาพี่ที่บริษัทก็ขับรถมารับพวกผมไปส่งที่ท่ารถ เขาซื้อตั๋วรถทัวร์ไว้ให้แล้ว พวกเราลาพี่แล้วขึ้นไปนั่งรอรถออก ผมขอแยกอีกเบาะที่พี่เขาจองไว้ แต่ห่างจากพวกมันสองคนไป พวกมันลิงโลดทีใจจะได้กลับบ้าน ต่างจ้อโทรศัพท์กันเสียงไม่หยุด ผมได้ที่ติดหน้าต่างเลยซบหน้าเข้ากับกระจก ฝนมีเคล้าว่าจะตก รถขับออกมาได้สักครึ่งชั่วโมง มือถือผมก็ดังแทรกความเงียบขึ้นมา เบอร์ที่โชว์ขึ้นเป็นชื่อพี่คนนึงที่ออฟฟิศ เขาไถ่ถามว่าผมอยู่ที่ไหนแล้ว ผมตอบไปว่าอยู่บนรถกำลังเดินทาง และสอบถามถึงน้องติว พี่เขาเล่าว่าพอน้องติวเลิกเรียนก็รีบตรงดิ่งเข้ามาที่ออฟฟิศเลย แต่ไม่เจอผมพี่ๆ ในออฟฟิศ เลยบอกว่าผมมีธุระต้องรีบกลับไป เขาหน้าเศร้า คอตกเดินหงอยออกหายไป จนมืดยายออกตามหา แต่ไม่มีใครเห็น คนงานเลยช่วยกันหาอีกแรง ทีแรกยายไปที่ห้องพักแล้ว ไปเรียกหาแต่ก็ไม่เจอ แต่ไมได้เข้าไปในห้อง เห็นห้องมืดก็ไม่คิดว่าอยู่ที่นั้น จนคนงานคนนึงเดินเข้าไปเปิดห้องดู จึงพบน้องติวแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่คนเดียวมืดๆ ในห้องพักผม เข้าใจว่าคงไปดูผมที่ห้องให้แน่ใจว่าผมไม่อยู่แล้วจริง พอไม่เจอก็เลยมานั่งร้องไห้ไม่ยอมไปไหน คนงานเข้าไปปลอบ ทีเดียวน้องติวร้องไห้โหออกมา เขาตัวเองก็อดที่จะน้ำตาไหลออกมาไม่ได้ จนยายมารับกลับไป ผมคุยกับพี่เขาเสียงสั่นคลอ เหมือนเขาก็รู้ว่าผมจะร้องไห้ จึงถามผมว่าอยากคุยกับน้องติวไหม เขาจะขับรถเอาโทรศัพท์ไปหาน้องติวที่บ้านให้คุยกัน แต่ผมตัดบทไปว่าไม่ขอคุย เขาจะได้ลืมผมง่ายขึ้น แต่นั้นคงเป็นเหตุผลที่ผมแก้ตัวมากกว่า แท้จริงแล้วผมคงไม่กล้ามากกว่า ที่จะตอบคำถามน้องติวที่ว่าจะรอเขากลับจากโรงเรียน กลัวว่าจะคุยกันแล้วจะร้องไห้อายคนบนรถ เลยนั่งให้น้ำตามันไหลออกมาอยู่คนเดียวเงียบๆ หลังจากวางสายไป ผมไม่น่าจะเข้าไปในชีวิตเขาเลย ทำให้เขามีความสุขเพียงชั่วคราวแต่ไปเพิ่มความเหงาเขาตลอดไปหลังจากกลับมาเรียนต่อจนจบ ผมก็ได้ทำงานต่างจังหวัดที่ไกลกว่าเดิม เลยไม่มีโอกาสไปหาเขาจนถึงทุกวันนี้นับสิบปี มีโอกาสผ่านไปที่นั่นอีกครั้ง แต่บ้านยายน้องติวไม่มีแล้วกลายเป็นอาคารพาณิชย์ไปหมด ผมไม่รู้ว่าตายายพาหลานๆ ไปอยู่ที่ไหน ผมยังทำตามคำขอของยายว่าจะไม่ลืมน้องติว แต่ผมไม่ได้ทำตามสัญญากับน้องติวว่าจะกลับไปหาเขา ขอโทษจริงๆ หากน้องติวยังไม่ลืมพี่ชายคนนี้ โปรดรู้ไว้พี่ยังคิดถึงเสมอ อยากพบเขาอีกสักครั้ง ถ้าตอนนี้รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนจะไปหาทันทีจะไม่รอโอกาส
  S1 `9 K2 r: R
( e4 z0 v6 ~9 R

minone

ขอบคุณ ครับผม

bo69dy

ขอบคุนครับ

theerapatpp

ขอบคุณครับ

pittinunchui

ขอบคุณครับ

bear2506

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

ddavp

ขอบคุนครับ

kuminum

เศร้าจังแต่ขอบคุณมาก

mcga

ขอบคุณมากครับ

July

ขอบคุณมากครับ //อยากอ่านตอนต่อไปจังเลย

naruto4738

ขอบคุณครับ

fallenangelus

ขอบคุณครับ

TongSW

ตอเสาเข็มทันเลย

drax113

ขอบคุณครับ

frenzaa

ใจร้ายมาก

ngeanollo

ใจร้ายมากๆ ว่างๆถ้าคิดถึงจริงๆก็ไปหาได้ ยิ่งจบแล้วทำงานมีเงินเดือนยิ่งสบายว่างก็ไปได้ตลอด

physicsoat

ชอบนะครับผม ขอบคุณครับ

name69

ขอบคุณมากครับ

big2boy

ขอบคุณครับ

lullaokma

ขอบคุณครับ