"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 14

kabuki

ตอนที่ 24
....เรารู้สึกเขินที่อาจารย์มองหน้าจนต้องหลบสายตาเขา แต่ตาเจ้ากรรมดันมองไปตามมือของเขา มืออาจารย์ยังจับขอบกางเกงในอยู่ สภาวะอย่างนั้นมันเกินที่จะอธิบาย เราไม่กล้าที่จะทำอะไรอย่างที่เคยทำ เหมือนเวลามันหยุดลงกระทันหัน รู้สึกอึดอัด
"เอ๋ไปรอข้างนอกนะครับ" เราไม่กล้าสู้หน้าอาจารย์โตเพราะใจมันเตลิดไปแล้ว
"จะรีบไปไหนหล่ะ เดี๋ยวออกไปพร้อมกัน" อาจารย์ดึงแขนเราไว้ "เป็นอะไร" เราได้แต่ยืนนิ่งอาจารย์เดินเข้ามาประชิดตัว รู้สึกได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองมันเต้นดังเหลือเกินทำไมต้องเขินขนาดนั้นก็ไม่รู้ "หน้าแดงเหมือนเป็นไข้เลยนะเรา ไม่สบายรึเปล่า" อาจารย์เอามืออังที่หน้าผาก เหงื่อที่หน้าผากซึมตามไรผมจนชื้น เราจับมืออาจารย์ไว้ ตาเราทั้งคู่ประสานกัน อาจารย์มองหน้าเหมือนลังเลก่อนจะพูดว่า
"วันนั้นครูเมา ขอโทษนะ แต่วันนี้ครูไม่เมา" เราปล่อยมืออาจารย์ลงทันทีที่อาจารย์พูดจบ รู้สึกเหมือนตัวเองหน้าด้าน หน้าทนเหลือเกิน
"เอ๋ กลับแล้วกันนะครับ" รู้สึกเสียหน้าที่เหตุการณ์ไม่เป็นไปอย่างที่คิด เราก้มหน้ามองที่พื้น แล้วหันหลัง
"เอ๋อย่าเพิ่งไป ยังไม่ได้ตอบครูเลยว่าเป็นอะไร" อาจารย์จับมือเราแล้วลากไปนั่งที่โต๊ะทำงาน สองมือจับที่บ่า เป้าอาจารย์ห่างจากเราไม่ถึงศอก เราเงยหน้ามองเขาแล้วสูดลมหายใจลึกๆ บังคับน้ำเสียงให้เป็นปกติ
"ไม่ได้เป็นอะไร"
"มันผิดสังเกตนะ บอกมาตรงๆเถอะคิดอะไรอยู่" ไหนๆก็เรียนจบแล้วก็ไม่น่าจะต้องอายแล้ว ยังไงอาจารย์ก็คงไม่โกรธหรอกมั๊ง เราคิดเอง พยายามรวบรวมสติก่อนจะพูดในสิ่งที่อาจารย์อาจจะคาดไม่ถึงออกไป
"บอกไม่ถูก แต่เอ๋เห็นอาจารย์ในสภาพแบบนี้ มันบอกไม่ถูก เขาเรียกว่า ...เกิดอารมณ์ใช่มั๊ยฮะ" เราพูดโดยไม่หลบสายตาอาจารย์ "ถ้าหากว่าไม่ใช่ครูกับลูกศิษย์ คงไม่ลำบากใจอย่างงี้" อาจารย์ปล่อยมือออกจากบ่าเรา
"มานี่สิ" อาจารย์เดินนำเข้าไปในห้องนอนด้านใน ห้องโล่งๆ
มีเพียงเตียงนอนอยู่กลางห้อง "ดีที่เราพูดกันตรงๆ" อาจารย์จับเรานั่งที่เตียง ส่วนแกยืนอยู่ข้างหน้าเรามือลูบหัวเราเบาๆ ไอ้เป้าตุงๆมันหลอกล่อเราอยู่ข้างหน้า"แล้วเอ๋อยากจะทำอะไรหล่ะ ไหนบอกครูสิ" เราเงยหน้ามองหน้าอาจารย์โตอีกครั้ง "หวังว่าอาจารย์คงไม่โกรธนะครับ"สองมือของเรารูดกางเกงในของอาจารย์ลงมาทันทีที่พูดจบ
"อยากจะเล่นกับมันเหรอ" เราพยักหน้า อาจารย์เอามือจับเคของแกจ่อที่ปากเรา ตอนนั้นมันเริ่มจะสู้มืออาจารย์แล้ว เราไม่เคยเห็นเคผู้ใหญ่ชัดๆ อย่างนี้ ปลายเปิดจนถึงเงี่ยง หัวไม่แดงเหมือนทุกคนที่เราผ่าน เส้นเอ็นเด่นชัด ขนที่เส้นใหญ่ดกดำและหนา "เป็นไง ดูใกล้ๆ แล้วดีขึ้นมั๊ย" อาจารย์เอาสองมือจับที่ท้ายทอยเรา แล้วขยับตัวจนเคแตะอยุ๋ที่ปากเรา เราค่อยๆเผยอปากรับมันเข้ามาช้าๆ มันใหญ่จนต้องอ้าปากให้กว้างขึ้น อาจารย์ซอยตามแรงดูด ท่อนขาเกร็ง เรากำลังโดนอาจารย์รัวที่ปากอยู่ " เร็วเอ๋ ครูจะเสร็จแล้ว" สองมือโยกหัวเราแรงขึ้นเรื่อยๆ "อูย"หน้าเราซุกอยู่กับดงไหมน้ำอาจารย์ฉีดทะลักเข้าปากอย่างมากมาย อาจารย์ยังจับห้วเราอยู่ไม่ยอมปล่อย เราก็ต้องดูดต่อไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งกลืนน้ำลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันคาวจัดไม่หวานเหมือนที่ผ่านมา อาจารย์ค่อยๆดึงออก แล้วทรุดนั่งข้างๆ ก่อนจะนอนหงายลงไปกับเตียง .."โอย เอ๋ ครูเสียวจริง" เราลุกไปบ้วนปาก ที่ห้องน้ำ ล้างหน้าบริเวณที่เลอะน้ำกาม อาจารย์ลุกขึ้นแต่งตัวอย่างเร็ว ไปกินข้าวกัน แกโอบไหล่เรา แล้วหอมแก้มเราแรงๆหนึ่งที "ครูขอโทษนะ เห็นเอ๋ทีไรมันนึกถึงเรื่องแบบนี้ทุกที"
เรานั่งกินข้าวกันที่ตลาดโต้รุ่งอย่างมีความสุข ก่อนที่จะแยกย้ายกัน อาจารย์โตก็บอกเราว่า "คืนพรุ่งนี้ ขอผู้ปกครองนะ ครูจะมารับไปดูหนัง"..


ตอนที่25

..เรื่องคืนนั้นกับอาจารย์ มันเกิดขึ้นเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ขับรถมาถึงบ้านแล้วยังรู้สึกเหมือนว่าไปรึเปล่า เราจำแทบไม่ได้ว่าเรารู้สึกอย่างไรตอนที่ดูดเค ดูเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ค่อยๆนอนคิดทบทวนในสิ่งที่อาจารย์นัดว่ามันจะเป็นจริงแค่ไหน แต่ก็รู้สึกวาบหวิวอีกแบบหนึ่ง อยู่กับผู้ใหญ่มันเหมือนกับว่าเราตัวเล็กลงไปถนัดใจ
"เอ๋ ทำอะไรอยู่" ไอ้ตั้มหอบหนังสือเข้ามาในห้อง
"กำลังจะนอน" หลายวันแล้วที่ไม่มีเซ็กส์กัน เพราะตั้มหอบการบ้านมาให้ช่วยทำจนเครียดกันทั้งคู่ เราช่วยมันทำการบ้านจนเสร็จ แล้วเตรียมจะนอน ตั้มโผตามมาที่เตียงถอดเสื้อกางเกงเหมือนเคย เรารู้สึกเบื่อๆจึงนอนเฉย
"ไม่มีอารมณ์ เหรอ" ตั้มไซ้ซอกคอแล้วเห็นเราไม่สนองตอบ
"ฮื่อ" เรานอนหันข้างให้เขา แต่ตั้มยังไม่เลิกกวน มันค่อยๆถอดกางเกงเราขาสั้นเราออก แล้วยกขาเราเกี่ยวกับก้นของมัน มือค่อยๆทาหล่อลื่นเข้าไป เราหันหน้าไปมอง มันตบหัวเราทีนึงแล้วยิ้มอายๆ
"ขอนะ วันนี้ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว"
ท่อนเนื้อเบียดเข้ามาข้างหลังทีละนิด พอได้ที่ตั้มก็เร่งเร็วตามใจอยาก แรกๆเราก็เฉยๆแต่พอโดนเสียดสีนานๆเข้าก็ต้องโอนอ่อนไปตามอารมณ์จนมันเสร็จ
"ตั้ม เราเป็นอะไรกันนี่" ไม่รู้นึกยังไงถึงถาม " มึงไม่อยากนอนกับผู้หญิงบ้างเหรอ เดี๋ยวนี้ชอบผู้ชายด้วยกันเหรอ" เราถามมันเบาๆ
ตั้มเอามือก่ายหน้าผาก
"กูไม่รู้วะ เหมือนมันติด เอากับมึงไม่มีอะไรต้องห่วง กูไม่มั่ว มึงไม่มั่ว อยากก็เอากัน หรือมึงไม่ชอบแล้ว" มันหันมามองหน้า
"มึงตอบไม่ตรงคำถามนี่ กูถามว่าเราเป็นอะไรกัน นอกจากเพื่อน"
"ไม่มีอะไร มึงจะให้กูตอบว่ามึงเป็นเมียกู กูเป็นผัวมึงเหรอเอ๋" ไอ้ตั้มพลิกมาทับเราที่นอนหงายอยู่ข้างๆ มือมันลูบผมเราเบาๆ แล้วจูบที่หน้าผาก "ถ้ากูยังไม่มีเมียผู้หญิง ตอนนี้มึงก็คือเมียกู แต่กูชอบมึงที่เป็นแบบนี้ไม่แรดไม่เรื่องมาก เอาก็เอา ไม่เอาก็ไม่เอา อยู่กันอย่างนี้แหละดีแล้ว อีกไม่นานมึงก็ไปเรียนกรุงเทพฯแล้วนี่"
ไอ้ตั้มพูดก็ถูกของมันถ้าเราเอาใจไปผูก หรือคาดคั้นมันมากๆ มันก็คงจบลงด้วยการลาจากเหมือนคนที่ผ่านมา
"เอ๋ ถึงกูจะเรียนช้ากว่ามึง แต่ที่กูเข้าใจนะ ยังไงมันก็คือธรรมชาติ กูกับมึงก็ต้องแยกย้ายกันไป มึงโตขึ้นเรียนจบอาจจะอยากมีเมียก็ได้ใครจะรู้"
ไอ้ตั้มมองหน้าเรา "สนุกกับชีวิตเถอะวะ วัยรุ่นนะโว๊ย คิดอะไรมาก" ตั้มก้มลงจูบปากเรานาน "กูรักมึงนะเอ๋" ตั้มบอกกับเราก่อนที่พลิกตัวไปนอนที่เดิม...

"เอ๋ อยู่ไหนลูก อาจารย์มาหา" เสียงแม่ตะโกนจากข้างล่าง
อาจารย์ใส่ชุดพละเดินเข้ามาในบ้าน รู้สึกใจเต้นบอกไม่ถูก
อาจารย์ยืนคุยกับแม่ "พอดีมีเรื่องต้องวานเอ๋ให้ทำให้นะครับ ว่าจะขอยืมตัวสักวัน พรุ่งนี้บ่ายจะพามาส่ง" อาจารย์บอกกับแม่ หมายความว่าเราต้องไปกับอาจารย์มั้งคืนเหรอเนี่ย ก็ไหนบอกว่าจะดูหนังเฉยๆ
"ได้ค่ะ ไปเอ๋ปช่วยอาจารย์ทำงาน แล้วนี่อาบน้ำรึยัง เตรียมเสื้อผ้าไปเปลี่ยนด้วยนะ" แม่รุนหลังเราให้รีบไปจัดการธุระส่วนตัว
เดินออกจากบ้านแบบงงงง นี่อาจารย์มาขอกับแม่ซึ่งๆหน้าอย่างนี้เลยเหรอเนี่ย โรงเรียนเลิกนานแล้ว ค่อนข้างเงียบอาจารย์เลือกขับรถเข้าอีกประตูที่ไม่ผ่านสนามกีฬา ขับตรงไปเรื่อยๆจนถึงบ้านพัก จอดรถเสร็จแกก็วิ่งเข้าไปในบ้าน "เอ๋เข้ามาสิเร็วเข้า"
นี่มันอะไรกัน เรายังงงงง ไม่หาย
"ไหนบอกว่าจะไปดูหนังไงฮะ"
"ก็เดี๋ยวค่อยไป มานี่ก่อน" อาจารย์ดึงแขนเราไปใกล้ๆเมื่อถึงห้องนอน "เอ๋เคยมีประสบการณ์รึยัง"
"เรื่องอะไร ฮะ"
"ครูไม่แน่ใจว่าไอ้พวกนั้นมันพูดถึงเอ๋บ่อยๆ แต่พอครูถามเข้าจริงๆ ก็ไม่มีใครตอบ" ใครจะกล้าตอบจะได้อายเพื่อนนะสิมันน่าภูมิใจที่ไหนที่เอากระเทยทั้งๆที่ผู้หญิงออกจะเต็มโรงเรียน
"แล้วทำไมละฮะ"
"ก็ถ้ามีแล้วจะได้คุยกันง่ายบ่อยไง" อาจารย์ตอบเราแปลกๆ ทำไมต้องคุยกันง่ายในเมื่อถ้าจะเอาก็แค่เอาเท่านั้น เราไม่เข้าใจ......


ตอนที่ 26

.."อาจารย์ถามทำไมฮะ" เรามองหน้าเขาอย่างแปลกใจว่าต้องการคำตอบอะไรจากเรา "จะได้คุยกันง่ายคืออะไรเหรอฮะ"
เรามองหน้าอาจารย์อย่างไม่มั่นใจ
"ครูกลัวว่า เออ เอ๋เลิกเรียกครูอาจารย์เถอะ เรียกพี่ดีกว่า พี่กลัวว่า ถ้าทำอะไรลงไปเอ๋จะไม่ยอม"
"มันก็มีบ้างหละฮะ แบบเด็กๆ เอ๋ไม่รู้หรอก จะถือเป็นประสบการณ์ได้หรือไม่ถ้าเทียบกับผู้ใหญ่อย่างอาจารย์" อาจารย์โตนั่งลงข้างๆ แล้วเอาแขนมาโอบไหล่เรา อากาศในห้องค่อนข้างอบอ้าว อาจารย์ลุกขึ้นไปเปิดพัดลมเพดาน
"อาจารย์บอกว่ามีงานจะให้ทำ แล้วจะให้ทำอะไรฮะ" เราลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะทำงานของอาจารย์ ข้อสอบที่ครวจเสร็จแล้วก็ยังวางอยู่ที่เดิม เหมือนอาจารย์กำลังใช้ความคิดแกมองออกไปนอกหน้าต่าง ข้างนอกเริ่มมืดแล้ว ห้องหนุ่มโสดไม่มีอะไรมากนอกจากโทรทัศน์ วิทยุเทป ตู้เย็น เรากวาดตามองไปรอบๆห้อง แล้วนี่อาจารย์ต้องการอะไรกันแน่
"เอ๋ ร้อนมั๊ย ไปขี่รถเล่นกันเถอะ" อาจารย์พูดเสร็จก็เดินออกไปสตาร์ทรถรอ เราขึ้นซ้อนท้าย
"อาจารย์คิดอะไรอยู่เหรอฮะ"
"บอกให้เรียกพี่ไง" เราค่อนข้างกระดากที่จะเรียกแกว่าพี่
"พี่โต คิดอะไรอยู่" เรากอดเอวแกหลวมๆ มอเตอร์ไซค์เคลื่อนตัวช้าๆฝ่าความมืดไปด้านซ้ายมือของโรงเรียนซึ่งเป็นคนละทางกับทางเข้าเมือง
"พี่ไม่แน่ใจว่าเราจะเริ่มกันยังไงดี พอนึกถึงเอ๋ทีไรมันรู้สึกอยากจะลอง"
"แล้วพี่มีประสบการณ์เหรอฮะ"
"โอย เรื่องนี้นะเหรอของธรรมดาแล้วหล่ะ ตอนนี้มีแต่ข้างหน้ามาให้เข้า ยังหาข้างหลังถูกใจไม่ได้เท่านั้นเอง"
"ตกลงอาจารย์ชอบผู้ชายหรือผู้หญิง หรือว่าเป็นเสือไบ"เราถามแกออกไปตรงๆ อาจารย์หยุดรถที่ข้างทางแถวๆสะพานที่เราเคยมาเล่นกับพี่ชาติจอดรถเลียบขอบทางแล้วเดินจูงลงไปข้างล่างสะพาน ใต้สะพานเป็นปูนลาดเอียงระดับสี่สิบห้าองศา เราเดินตามแกลงไปช้าๆ แกนั่งสูบบุหรี่อยู่ใต้สะพานหลังจอดรถเสร็จ เรานั่งลงใกล้ๆ
"เอ๋ พี่รู้ว่าเอ๋ชอบไปเล่นสวนเกษตรตอนเช้าช่วงพี่อาบน้ำที่แทงค์ด้านบน"
"พี่เห็นได้ไง ในเมื่อพี่หันหลัง"
"แล้วเราจะรู้ได้ไงหล่ะ ว่าพี่จะไม่เห็น" มันไม่ได้ไกลเลยนี่แกหันมาหัวเราะ "พอพี่หันมาเจอก็วิ่งหนี แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นเรา"
"ก็พี่ทั้งหล่อทั้งเท่ ใส่กางเกงในตัวเดียวยืนอาบน้ำใครจะไม่อยากมอง ตอนที่พี่มาสอนที่นี่ใหม่ๆ หล่อขาดใจเลยแอบปลื้มตั้งนาน แต่เจ้าชู้ซะ"
"แล้วตอนนี้เป็นไง" แกนั่งเหยียดขาอย่างสบายอารมณ์ ลมเย็นๆพัดเอื่อย
"ก็ยังหล่ออยู่" เรายิ้มให้อาจารย์โตอย่างจริงใจที่สุด เราค่อยๆเอนหลังลงบนพื้นปูน เสียงน้ำไหลผ่านห้วยลงเริ่มแรงขึ้น ได้กลิ่นชื้นของฝนใกล้เข้ามา
"พี่โตกลับเถอะเดี๋ยวฝนตก"
"อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรกับฝน" แกร้องออกมาเป็นเพลงลูกทุ่ง หยดแรก ถูกแก้มเราเราหยดต่อมาก็ตามมาจนสาดเข้ามาใต้สะพานตรงที่เรานอนเราขยับไปใกล้อาจารย์มากขึ้น
"บรรยากาศน่าเสียตัวจังเลย"พูดเสร็จเราก็หัวเราะ ฟ้าแลบแปลบปลาบอยู่ข้างนอก รู้สึกเย็นยะเยือกเราซบหน้าลงกับอกแน่นของอาจารย์
"หนาวเหรอ" อาจารย์โอบกอดเราไว้ เรานั่งมองสายฝนโดยมีอาจารย์โอบกอดมาจากด้านหลัง เราพิงหัวไว้กับไหล่กว้างของแก
"เอ๋ นี่หน้าเหมือนแม่นะ" อาจารย์เอียงคอมองเรา "ถ้าเป็นผู้หญิงคงจะสวย" ถ้าอีกแล้วเราไม่อยากให้เอาเราไปเปรียบว่าเหมือนผู้หญิง
"เอ๋ ง่วงแล้ว เมื่อไหร่ฝนจะหยุด หนาวด้วย"
"หาอะไรทำแก้หนาวกันเถอะ" อาจารย์จูบปากเราเบาๆ มือของแกสอดเข้ามาลูบไล้หน้าอก บีบเหมือนจะให้มันมีเต้าขึ้นมาให้ได้ มืออาจารย์หนักบีบที่เสียววาบ ไปทั้งตัว แกจับเรานอนหงายแล้วขึ้นคร่อมเรา ปลดซิบกางเกงแล้วงัดไอ้ยักษ์ออกมา ป้อนใส่ปากเรา เราค่อยๆเล็มที่ปลายลิ้นลากไปตามรอยแยก แล้วดูดดุนๆที่หัวนานพอดู ก่อนจะค่อยดูดลึกจนถึงโคน มือที่ว่างจับไข่ใบเขื่องของแกไปด้วย
"รู้งานนี่" อาจารย์พึมพำ แกสอยเข้าออกอยู่สักพักเราก็ต้องดันออก
"เมื่อยปากแล้ว พี่โตปล่อยเถอะ"
"อย่าเพิ่งสิ กำลังเสียว" แกจับเคจ่อปากเราต่อ เราเบือนหน้าหนี
"เอ๋ เหนื่อย พี่โตทำอย่างอื่นสิฮะ" เราดันตัวแกออก แล้วถอดกางเกงตัวเองออก ดูเป็นสาวน้อยใจกล้าจังเลย เคใหญ่ที่สุดตั้งแต่เคยพบมาเลย ในใจก็ประหม่า มันจะเข้าได้มั้ยนี่ ค่อยๆจับหัวมันจ่อ อาจารย์เริ่มไม่ไหวแล้ว น้ำลายของเราช่วยให้ส่วนหัวมันลื่น หัวบานเข้าไปได้หน่อยเดียวก็เหมือนก้นจะฉีก เรากัดฟันคิดว่าเดี๋ยวคงผ่าน อาจารย์เด้งส่วนขึ้นมา มันแสบมากกว่าเสียวพยามยามจะยกตัวให้มันหลุด แต่อาจารย์จับแขนเอาไว้
"หัวเข้าไปแล้วเอ๋"
"พี่โต มันเจ็บไม่ไหวแล้ว พอก่อนนะ" เราทำท่าจะลุก อาจารย์ก็ลุกขึ้นนั่งกอดเราไว้แน่นพร้อมกดตัวเราลง
"โอ๊ย เจ็บ พี่โตปล่อยก่อน มันเจ็บ" แกไม่ยอมปล่อยมือหากแต่รัดเราแน่นกว่าเดิม ท่อนล่างก็รุกหนักกว่าเดิม เหมือนใจจะขาดให้ได้ แต่ละครั้งที่ท่อนล่างของแกทะลวง มันเจ็บปวดจนทนไม่ไหว แกยังไม่ยอมหยุด
"ฟิตดีเหลือเกิน" มือที่รัดเราไว้แน่นขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับท่อนล่างที่ยังคงทำงานอย่างหนักหน่วง เราอยุในท่านั้นนานจนฝนซา และจนเราชา อาจารย์ก็ไม่ยอมเสร็จ
"อาจารย์ เอ๋ไม่ไหวแล้วมันเจ็บ" แกเร่งหนักขึ้นจนตัวเราสะเทือนสักพักก็ฉีดเข้ามาในตัวเรา อาจารย์ปล่อยมือ แล้วนอนหงาย เราค่อยๆลุกขึ้นช่วงหัวบานจะหลุดออกจากร่างมันย้ำให้เจ็บยิ่งขึ้น หัวบานหลุดออกมาพร้อมกับเสียงดังของลมที่อัดเข้าไป จุกเสียดไปหมด จับดูที่ก้นก็แฉะทั้งไปด้วยน้ำอาจารย์ เราเดินลงไปแช่น้ำที่สะพานน้ำเย็นช่วยบรรเทาความเจ็บลงบ้าง อาจารย์เก็บเคแล้วเดินนำไปที่รถกว่าจะติดเครื่องได้ก็นาน เราเจ็บมาก ภาวนาในใจว่าเมื่อไหร่จะหายเจ็บสักที ถึงห้องรีบทำความสะอาดในห้องน้ำ ส่วนอาจารย์ขึ้นไปอาบบนแทงค์ เรานอนระบมรูอยู่บนเตียง อาจารย์อาบน้ำเสร็จเช็ดตัวพอหมาด ฝนเริ่มตกอีกแล้ว อาจารย์เปิดหน้าต่างออก ละอองฝนสาดเข้ามาบ้างเล็กน้อย อาจารย์จับเราถอดเสื้อผ้า แล้วทาบทับลงมา กระซิบที่หูเบาๆว่า
"ขออีกทีนะเอ๋"
"อย่า " เราร้องได้แค่นั้นอาจารย์ก็เอามือปิดปากเรา......
"เอ๋ ไม่ต้องกลัวนะ" เรายังคงขืนตัวไว้ไม่ยอมให้อาจารย์จับพลิกง่ายๆ "เมื่อกี๊ยังเข้าได้เลย คราวนี้ไม่ยากแล้วหล่ะ" อารย์หยิบล้อลื่นในตู้หัวเตียงออกมาถือไว้
"มันใหญ่ ไม่ไหว เอ๋เจ็บ"
"เชื่อสิ ทำตามที่บอกจะได้สนุกด้วยกันไง" แกลูบหัวเราเบาๆ เราก็เชื่อแกง่ายๆ แต่ไม่ยอมพลิกตัวอยู่ดี อาจารย์บีบหล่อลื่นใสๆใส่ปลายนิ้วแล้วค่อยๆแหย่เข้ามาในตัวเรา เจลหล่อลื่นเย็นอาจารย์ค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปช้าๆ
"อย่าเกร็งนะทำตัวตามสบาย" จากนิ้วเป็นสองนิ้วจนเรารู้สึกว่าข้างในมันทั้งเย็นทั้งแฉะ มือขอเรายังปิดตัวเล็กเอาไว้ "เสร็จแล้ว" อาจารย์ไม่ได้จับเราพลิกหากแต่ยกสะพกเราไว้บนตัก มือแกก็วอร์มเคให้แข็ง เรามองเคที่ค่อยๆแข็งขึ้นจนมันพองตัวเต็มที่ ไม่ใช่อย่างที่เคยเจอ หัวใหญ่ถอกบานกระดกตัวอย่างหื่นกระหาย อาจารย์จับขาเราพาดไว้มี่บ่าแล้วดันมันเข้าช้าๆ ความลื่นของเจลทำให้หัวมันผ่านเข้าไปง่ายกว่าเมื่อครู่ อาจารย์ดันเข้ามาจนสุดในคราวเดียว แล้วแช่ไว้สักพักพักก่อนจะโหย่งตัวขึ้นถอยอกเกือบสุดแล้วดันเข้ามาสุดซ้ำไปซ้ำหลายรอบ
"เป็นไง บอกแล้วว่ามันง่าย" วางขาเราลงจากบ่าแล้วทาบลงมา "แกไซ้ที่ซอกคอพร้อมขบเน้นบางทีก็ดูดแรง เราเสียวจี๊ดที่ต้นขอ แกยังทั้งดูดทั้งกัดส่วนท่อนล่างก็ซอยถี่ๆ จนเราสะเทือนไปทั้งตัว เสียงลมหายใจหอบถี่ๆ แกซบหน้าที่ไหล่เราตั้งอกตั้งใจรัวข้างล่างเต็มที่
"พี่โต" เราเรียกเขา เขาเงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้ม เราโน้มคอเขาลงมาแล้วประกบริมฝีปาก พยายามสอดลิ้นเข้าไปแต่แกไม่สนองตอบ
"ไม่ค่อยถนัดเรื่องจูบ" แกทำทีเป็นแตะๆพอเป็นพิธี ฝนยังคงตก ผ้าม่านบางๆปลิวตามแรงลม เราทั้งคู่อยู่ในท่านั้นจนอาจารย์เสร็จ น้ำของแกฉีดเข้าไปในตัวเราอีกแล้ว แกถอนออกแล้วนอนทับตัวเราเพราะหมดแรง ก่อนที่จะพลิกตัวลงไปนอนแผ่หราข้างๆ เคแดงเถือกมันวาวเพราะน้ำกามและเจล ค่อยสงบลง เรามองอาจารย์ที่ค่อยๆหลับไป จึงลุกไปล้างเนื้อล้างตัว ตัวเล็กของเราเปียกแฉะไปหมด ไม่รู้ว่ามันเสร็จไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เราอาบน้ำอยู่นานถึงได้กลับมานอนกับแกอีกครั้ง อาจารย์กอดเราไว้หลวมๆ อากาศเย็นเพราะฝนตกทำให้หลับสบาย
...เช้าแล้วฝนยังไม่หยุด เราลุกขึ่นจากที่นอนตั้งแต่หกโมง ป่านนี้ทุกคนคงไปตลาดกันหมดแล้ว ฝนตกหนักข้ามคืนอย่างนี้น้ำในฝายคงจะปริ่มแล้ว นึกครึ้มในใจว่าวันนี้กลับบ้านแล้วจะออกไปขับรถเล่นดีกว่า เรานั่งดูฝนที่ขอบหน้าต่าง สักพักอาจารย์ก็ตื่น เดินเคแกว่งเข้ามายืนใกล้ๆ
"ตื่นเช้าจริงแฮ" ขยี้ผมเราเบาๆ "หิวมั๊ย" เรามองไปที่เคแก "ไม่ใช่ตรงนี้ เดี๋ยวพี่ต้มน้ำกินกาแฟหน่อย เดี๋ยวฝนหยุดจะไปส่ง ถ้าเอ๋หิวในตู้เย็นพอจะมีของสดนะ ข้าวก้หุงเอา"
เราตั้งหม้อน้ำกับเตาแก๊ส ซาวข้าว ตั้งใจว่าจะกินข้าวต้ม หยิบหมุในตู้เย็นมาสับ ข้าวกำลังแตกตัวอาจารย์อาบน้ำเสร็จแล้ว เดินถือถ้วยกาแฟมายืนข้างๆ กลิ่นกาแฟหอมๆทำให้สดชื่นดี
"ต้มข้าวเหรอ ดีเหมือนกัน" เราหันไปมองหน้าอาจารย์ แกใส่กางเกงขาสั้นเก่าๆหลวมๆ กับเสื้อกล้าม
"เป็นไงบ้างยังเจ็บอยู่มั๊ย" เราส่ายหน้าแกบีบที่ก้นเราเบาแล้วหัวเราะ
กินข้าวกันเสร็จก็นั่งรอฝนไปดูโทรทัศน์ไป อาจารย์นั่งไม่ค่อยระวังบางครั้งทั้งพวงก็ลอดออกมาจากขากางเกงกว้างๆของแก ขนาดมันนอนอยู่เราต้องลอบกลืนน้ำลาย เหมือนแกจงใจจะอ่อยให้เราอยาก บางที่ก็ล้วงเข้าไปเกาไข่เล่น
"เอ๋ ฝนไม่ยอมหยุดเลย นี่จะเก้าโมงแล้ว ต้องไปช่วยแม่ขายของรึเปล่า"
"ก็มากับพี่แล้ว แม่คงไม่ว่าหรอก" เราเดินไปเกาะขอบหน้าต่างดูฝนอีกครั้ง ฝนตกจนมองไม่เห็นทาง ต้นไม้ข้างบ้านไหวตามแรงลม อาจารย์เดินเข้ามาโอบบ่า
"ทำอะไรกันดีหล่ะ เนี่ย โทรทัศน์ก็ไม่มีอะไรจะดู ออกไปไหนก็ไม่ได้" แกพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา
"ก็ทำแบบเมื่อคืนสิฮะ" เราพูดเบาๆ อาจารย์แกล้งเหมือนไม่ได้ยิน "อะไรนะ" "ทำเหมือนเมื่อคืน" เราทวนคำตอบเบาๆ พร้อมกับล้วงไปเขี่ยปลายเคแกเล่น
"ว่าจะชวนอยู่ ตรงนี้เลยแล้วกัน" เราจับขอบหน้าต่างโงโค้งตามที่อาจารย์บอก ...สนุกจริงๆ
กว่าจะกลับบ้านก็บ่าย อาจารย์โตแอบกระซิบว่าเดี๋ยวจะหาโอกาสมานอนด้วยอีก เราแทบจะไม่อยากกลับเลย เหมือนติดยา นึกถึงเข็มใหญ่ๆของอาจารย์แล้ว อนากจะโดนรักษาอยู่ตลอด วันนั้นทั้งวันไม่ได้ไปช่วยแม่ขายของเลยตกกลางคืนก็นอนเล่น อ่านหาร์ตูน เพื่อนซี้เข้ามาหาตามเคย
"มึงไปโรงเรียนทำไมวะ" ตั้มถาม
"ไปช่วยตรวจข้อสอบ" ไอ้ตั้มทำหน้างง
"กูเห็นครูมึง ตอนมาส่งมึง ครูมึงคนนี้ขาฟันเลยนะโว๊ย สาวๆในตลาดติดกันแจ" ไอ้ตั้มสาธยายรายชื่อสาวๆแต่ละนาง "แม่ง คนหล่อก็อย่างนี้แหละ สาวเพียบ" น้ำเสียงไอ้ตั้มเหมือนอิจฉา
"เอ๋ คอมึงไปโดนอะไรมาวะเป็นจ้ำๆ" มันชี้ เรารีบมองที่กระจก รอยเขียวๆรอบคอหลายจุดนึกถึงตอนที่อาจารย์ดูดคอขึ้นมา แล้วเมือไหร่มันจะหายเนี่ย
"คอมึงเหมือนโดนดูดเลย" ไอ้ตั้มพยายามจะดูให้ชัด เราหลบ "มึงไปทำอะไรมาวะ"
"ไม่มีอะไร คงแมงกัดมั๊ง เมื่อคืนตรวจข้อสอบดึก" เราลูบคอเบาๆ
ไอ้ตั้มเลิกสนใจแล้วนอนรอที่เตียง
"วันนี้อย่าเพิ่งเลยนะ ง่วงนอน เราบอกมันแล้วนอนหันหลังให้มัน ไอ้ตั้มพลิกตัวมาก่าย "ไม่เป็นไรกูก็เหนื่อยเหมือนกัน นอนเถอะ"
เรานอนคิดอยู่นานกว่าจะหลับลงไปได้ ในใจไม่อยากโกหกไอ้ตั้มว่าไปทำอะไรมาเพราะกลัวมันโกรธแล้วพลอยไม่มาหาอีก เรารู้สึกเห็นแก่ตัวมากจริงๆในเวลานั้น แล้วนี่จะทำยังไงถ้าหากอาจารย์เขามาชวนอีก คิดไม่ออกจริงๆ.....


.

minone

ขอบคุณครับผม

cokebundit

ขอบคุณครับผม

baby1234

ขอบคุณครับ

hunwei

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

mooman

ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ

gaybin

สนุกมากครับ

Blackblood888

ขอบคุณมากครับ

tong111222

ขอบคุนครับ

DarthVaderX

ยินดีจ๊าดนักเจ้า

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

Blackblood888

ขอบคุณครับผม

kazumaki

ขอบคุณครับ

Dajim

ขอบคุณนะครับ

pearl9845

ขอบคุณมากมากครับ

aka_365

ขอบคุณ​

nongbasz

ขอบคุณครับ

mixxxxxxx

ขอบคุณครับ