"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 17

kabuki

ตอนที่ 31
รถกลับมาถึงบังกาโลทุกคนตื่นกันหมดแล้วจับกลุ่มที่ร้านกาแฟข้างๆ อาจารย์กำลังอ่านหนังสือพิมพ์ นนท์กับนะวิ่งมาช่วยขนของ ส่วยสามเกลอยังคงนั่งเฉย รู้สึกเกลียดขี้หน้าจริงๆ เตรียมอาหารกันจนหน้ามันย่อง พี่โด่งยืมเครื่องครัวจากเจ้าของบังกาโลมาหลายชิ้น เรากับนะช่วยกันติดไฟเพื่อย่างอาหารทะเล ตรงพื้นหน้าบังกะโลจนหน้าตามอมแมมกันทั้งคู่ นนท์เข้ามาดูใกล้หัวเราะที่ทำยังไงไฟก็ไม่ติด ก็เคยใช้แต่เตาแก๊สตอนเรียนลูกเสื้อก็แอบอาน้ำมันราดฟืนและจุดไฟ ไม่ได้ทำด้วยวิธีแบบนี้ พี่โด่งต้องเข้ามาช้วยจนได้ แกคล่องแคล่วมากแป็บเดียวก็ติด มือเปื้อนถ่านเผลอเช็ดหน้าตัวเองหลายครั้งจนแก้มดำเป็นปื้น "เอ๋ไปล้างหน้าไป เป็นขวานฟ้าหน้าดำแล้ว" พี่โด่งบอกไปหัวเราะไป กำลังยืนล้างหน้าในห้องน้ำ พี่โด่งก็เดินตามเข้ามา เราหยิบผ้ามาซับหน้าเบาๆ แล้วขยับตัวออกจากอ่างล้างหน้าให้พี่แกแทน
"นี่ล้างยังไง คางยังดำอยู่เลย" แกเอามือชี้ เราก็ก้มลงไปล้างใหม่
"หมดรึยัง" กระจกมีก็ไม่ดู ถามพี่โด่ง พี่แกก็จับหน้าพลิกไปมาหมดแล้ว "ตาพี่มั่ง" พี่โด่งล้างหน้าเสร็จ "ขอผ้าหน่อยสิ" แกค่อยๆซับเบาๆ พี่โด่งตัวสูงคุยกันทีต้องแหงนหน้าช่วงที่ตอนแกก้มหน้าเช็ดคอด้านหลังแก เราฉวยโอกาสหอมแก้มแกไปหนึ่งที เรารีบเดินออกจากห้องน้ำ พี่โด่งเดินตามมาเขกหัวเบาๆทีหนึ่งก่อนจะโอบไหล่เดินออกจากบังกาโล เราพยายามทำสีหน้าปกติ มานึกดูตอนนี้ไม่รู้ว่าเราจะกลัวอาจารญืทำไมในตอนนนั้นเพราะจริงๆแล้วผู้ชายไม่ได้สนใจอะไรในกระเทยหรอก หลังจากมีอะไรกัน ส่วนใหญ่กระเทบจะคิดไปเองเป็นตุเป็นตะว่าตัวเองเป็นเมียเขาแล้วพอทำอะไรก็จะคอยระมัดระวังกลัวผู้ชายจะโกรธ เราเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันในตอนนั้น ทุกคนนั่งล้อมวงเรียบร้อย เตาย่างอยู่ด้านข้าง ใครจะกินก็ต้องช่วยตัวเอง ทุกคนจึงต้องลุกขึ้นลุกลงแย่งกันย่าง แม่ค้าส้มตำถูกเรียกมาบริการเพิ่ม กินได้ไม่นานก็อิ่มเราลุกทันที อาจารย์บอกให้สามสหายเป้นคนเก็บและล้างเพราะไม่ได้ช่วยทำ พอมีคำสั่งก็ไม่เห็นมันขี้เกียจนี่นา แต่ถ้าให้ทำเองจะไม่ทำ
เรา นะ นนท์ วิ่งไปเช่าห่วงยางกันคนละอันแล้วกลิ้งลงน้ำ ลากห่วงยางลอยคอไปจนได้ระดับเราก็ดันตัวขึ้นนอนหงายบนห่วงยาง สองมือสองเท้าใช้แทนพาย นะกับ นนท์เลียนแบบ คราวนี้สนุกมาก ดันห่วงย่างไปชนกันแล้วก็แกล้งพลิกห่วงยางของอีกฝ่าย สองคนเข้าขากันกลายจนเรากลายเป็นสาวน้อยตกห่วงยางตลอด นนท์หัวเราะชอบใจ นนท์ว่ายน้ำมาล็อคเราข้างหลังแล้วหลายครั้ง เราดิ้นจนหลุดแล้วว่ายน้ำหนี ไปทางนะ นนท์ตามมากวนอีกจนได้เราก็เลยแกล้งกับบ้างด้วยการจับที่เป้าของมันใน้ำ
"แกล้งดีนัก" เราว่ายน้ำตามนนท์ที่ว่ายหนี แล้วก็กอดเอวนนท์จากข้างหลังมั่ง แล้วสอดมือเข้าไปในกางเกงขาสั้นอย่างรวดเร็ว เคที่หดตัวอยู่ในมือเราแล้วเราก็ขยับมือ นนท์เลิกดิ้นเกาะห่วงยางลอยคอ โดยมีเราอยู่ข้างๆ นะเห็นพวกเราเลิกเล่นกันก็สงสัยหันมาถาม
"เฮ้ยทำอะไรกันวะ" นะ ว่ายน้ำมาใกล้
"จับแมงกระพรุน" มือยังสาวอยู่ นะทำหน้าเหมือนกลัว "ไหนๆ พี่เอ๋" เขาว่ายน้ำมาใกล้ เรารีบเอามือออก นนท์หน้าแดงเคกำลังแข็งได้ที่ ของมันเคยกันแล้วจูนติดกันได้ ทำกับนนท์ได้ก็ย่ามใจ
"ไอ้นนท์เป็นอะไรวะ แมงกระพรุนกัดมึงเหรอ แล้วมันลอยไปรึยัง" นะว่ายน้ำมาถึงข้างพวกเรา "ไหนละพี่เอ๋" นะอยู่ในระดับมือแล้วเราก็เลยจับที่เป้าของนะ นะสะดุ้ง
"นี่ไงแมงกระพรุน"
"พี่เอ๋ เล่นบ้าอะไรนี่" เขาเบี่ยงตัวหลบแล้วว่ายน้ำหนี เรากับนนท์ก็ลอยคอเล่นแมงกระพรุนกันไปเรื่อยๆ จนมันคลายพิษใส่มือเรา
"พี่เอ๋ ขึ้นเถอะ หนาวแล้ว นนท์ดันตัวขึ้นห่วงยางแล้วลอยคอเข้าฝั่ง ว้ายังไม่หายสนุกเลย
สามเกลอกำลังเตะฟุตบอลชายหาดกับอาจารย์ โดยมีนนท์กับนะเสริมทีมทีหลัง ขาดแต่พี่โด่งไปไหนนะเรานึกในใจ ก็เดินเข้าบ้าน พี่โด่งแอบมาหลับในห้องนอนนั่นเอง ไม่อยากจะกวนก็เลยหยิบผ้าเช็ดตัวเดินไปอาบน้ำ.....กลับเข้าห้องมาเช็ดตัวพี่โด่งค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา
"พี่ไม่ไปเตะบอลกับเขาเหรอ"
"ไม่ไหว เพลีย" แกยังไม่ยอมลุกจากที่นอน "ปวดเมื่อยไปหมด เอ๋นวดเป็นมั๊ย นวดให้พี่หน่อย" เรารู้สึกแสบจิ๊ดตอนทาโลชั่น พี่โด่งขยับตัวนอนกลางเตียงให้ใกล้ตัวเรา เราค่อยๆนวดให้แกที่แขน บีบเหมือนบีบให้เตี่ย พี่ดด่งพลิกตัวนอนคว่ำ เรานั่งบนก้นแกแล้วนวดที่ไหล่และแผ่นหลัง ก่อนจะมาบียที่ก้น พี่โด่งนุ่งกางเกงตัวเดิมกับเมื่อเช้าตอนที่นวดก้นก็รู้สึกได้เลยว่าแกไม่ใส่กางเกงใน นวดหลังขาลงไปจนถึงปลายเท้า เราชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่าง เห็นพวกข้างนอกกำลังวิ่งลงน้ำกัน ยามปลอดเลยลุกไปปิดประตู พี่โด่งนอนหงายสิจะนวดข้างหน้าให้ แกพลิกตามอย่างว่าง่ายเริ่มต้นที่แขนทีละข้าง และขาทีละข้าง บีบเน้นๆบริเวณต้นขา เราจับแกกางขาออก แล้วนั่งตรงกลางสองมือบีบไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงโคนขา พี่โด่งลืมตา
"เอ๋ อย่ากดตรงนั้นสิ มันเสียว" เราไม่ยอมหยุดเลื่อน กดนิ้วหัวแม่มือตตงข้างซอกไข่เบาๆ เคพี่โด่งกระดกขึ้นมาแล้ว แกชะโงกหัวมอง "ยุ่งแล้วสิ" เรามองหน้ากันพี่โด่งยิ้มๆแต่ไม่ได้บอกอะไร เราค่อยๆ ปลดปมกางเกงเลออก แล้วดึงมันลงไปที่เข่า เค ยาวเหมือนตัว หัวไม่บานแต่โคนใหญ่ กระดกตัวอย่างท้าทายกลางแพรไหมหนาสีดำ ปลายแดง เรายับบีบข้างๆซอกขาอยู่ ยังไม่จับ เพราะอยากเห็นชัด พี่โด่งผงกหัวขึ้นมามอง "ซนจริงๆ นะเรา เดี๋ยวต้องทำโทษซะแล้ว"....

พี่โด่งพูดจบก็พลิกตัวขึ้นนั่งคร่อมเรา เคราสากๆไซ้ที่ซอกคอ ขนลุกเกรียวจนต้องหนีบคอไว้ สองมือของแกกดสองมือเราไว้แน่น
"ไม่เอาแล้ว มันจักกะจี้" เราดิ้นหนี แล้วพี่แกก็เปลี่ยนจากไซ้คอมาดูดแรงๆแทน เสียวจี๊ดๆอีกครั้ง แกผละจากต้นคอเรา แล้วประคองหน้าเราไว้ตรงๆ ก่อนจะเลื่อนเคที่ยังคงแข็งมาจ่อปาก กลิ่นคาวๆของมันยังกรุ่นเพราะพี่โด่งคงยังไม่ได้ล้างตั้งแต่เมือเช้า เราก็โรคจิตกลับมีความรู้สึกว่ามันหอม สูดกลิ่นคาวนั้นอย่างแรง พี่โด่งเอามือจับเคแล้วป้ายไปมาตามรูปปากของเราก่อนจะบรรจงยัดเข้าไป ทีละนิดทีละนิด พอได้ที่พี่โด่งก็ปล่อยมือจาหน้าเราเราค้ำเอวตัวเองซอยปากเราอย่างเนิบๆไป ครางไป เราหายใจไม่ออก พยายามดันตัวแกออก แกไม่ยอมท่าเดียวเราต้องยกมือขึ้นจับที่แขนแกไว้
"มีอะไรเอ๋" แกหบุดแล้วดึงออกมาพร้อมน้ำลายเราที่ยืดตาม
"หายใจไม่ออก พีโด่งทำอย่างอื่นกันเถอะ" เราชวนเขาเลย
แกเช็ดเค
"พี่ชอบให้ดูดมากกว่า ถ้าเอามันนาน กว่าจะเสร็จ"
"แต่เอ๋อยากให้พี่เอานี่" เคยังจ่ออยู่ที่ปากเราเลียปลายเบาๆ
"แล้วจะเอากันยังไง พวกนั้นขึ้นมาก็จบเห่นะสิ"
"ไม่รู้หล่ะ เรื่องอะไรพี่โด่งจะสนุกคนเดียวหล่ะ" เราเอานิ้วเขี่ยปลายที่เริ่มเยิ้มแล้วเบาๆ วนตรงรอยแยก พี่โด่งงอตัว
"น่าเอ๋ ดุดให้พี่ก่อน มันจะเสร็จอยู่แล้วนะครับ" แกอ้อนเราก็ต้องตามใจ ค่อยละเลียดอีกครั้ง คราวนี้แกรัวไม่ยั้ง เราตาเหลือกเลย น้ำพุ่งปรี๊ดไหลลงคอเราเป็นระลอก แกทำท่าจะเอาออกเราไม่ยอมปล่อยดูดตามพร้อมกันดันตัวตาม แกดันหัวเราไว้แต่เราไม่ยอมคลายดูดจนมันเหี่ยว ถึงปล่อยให้มันเป็นอิสระ พี่ดด่งนอนแผ่กับเตียง
"เสียว" มือกำพวงไว้แล้วคอยดันตัวเราออก "พอแล้วครับ พี่เสียว โอย" แกใส่กางเกง แล้วผูกไว้อย่างแน่นหนา
"พี่โด่ง ไม่ไปล้างหล่ะ" เราเตือน "เดี๋ยวก็เหม็นหรอก มันเริ่มมีกลิ่นแล้วนะ"
"ขอนอนก่อนแล้วกัน" พี่โด่งนอนตะแคงข้างให้เราแล้วหลับไปจริงๆ เรารีบเปิดประตูออกไปล้างปาก มองเห็นพวกนั้นยังเล่นน้ำกันอยู่ก็ใจชื้น ล้างหน้าล้างปากแล้วก็เดินไปเช่าจักรยานไปปั่นเล่น นะมาจากไหนไม่รู้วิ่งมาซ้อนท้ายทั้งๆที่ตัวเปียก จักรยานสองตอนช่วยกันปั่นไปเรื่อยๆ พระอาทิตย์ตอนเย็นสวยงามเหลือเกินตัดกับขอบฟ้า ต้นไม้ข้างทางร่มรื่น ไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลย พอได้เคค่อยวนุกขึ้นมา เฮ้อ เอ๋นะเอ๋


ตอนที่ 31

.....จากด้านที่ยืนชมวิวกับนะ ขอบฟ้าอีกฝั่งของทะเลดวงอาทิตย์ค่อยๆจมลงไปในผืนน้ำอันกว้างใหญ่ ลมเย็นเอื่อยๆ โชยมา เราทั้งคู่ปั่นจักรยานกลับบังกาโลกันหลังจากชมวิวเสร็จ
"พี่เอ๋ เมื่อกี๊เล่นอะไรกันในน้ำกับไอ้นนท์" นะเหมือนนึกขึ้นมาได้ ขากลับเราเปลี่ยนหน้าที่ให้นะปั่นตอนแรกแทน
"ไม่บอก"
"บอกหน่อยสิอยากรู้ ทำอะไรกันในน้ำ" นะยังไม่เลิกสงสัย
"อยากรู้ก็ต้องลงไปในน้ำด้วยกันสิ" เราตอบทีเล่นทีจริง "ว่าไงหล่ะ"
"ไม่เอาหรอกเย็นแล้ว"
"ก็แล้วแต่" เราสองคนช่วยกันเร่งสปีดจนถึงบังกาโล ทุกคนปูเสื่อนั่งร้องเพลงดีดกีตาร์กันที่ชายหาด อาจารย์เหมาอาหารจากแม่ค้ามากิน พวกเรากินกันแค่พอหายหิวเท่านั้นไม่ได้เน้นรสชาดอะไร หนุ่มดีดกีตาร์ เพื่อนอีกสองคนเคาะขวดให้จังหวะ ส่วนอาจารย์เป็นนักร้อง นนท์ทำหน้าที่ผสมเหล้า นะกับเรากินข้าว มองไม่เห็นพี่โด่งก็ถามหา
"อาจารย์ พี่โด่งไปไหนหล่ะ"
"ยังนอนไม่ตื่น เอ๋ไปปลุกมากินข้าวหน่อยซิ" อะไรจะนอนนานขนาดนี้หมดแรงข้าวต้มเลยเหรอ เรานึกในใจแล้วก็ลุกไปดู ในห้องนอนเงียบและมืดปรับสายตากับความมืดได้ก็ไม่มีใครพบว่าไม่มีใคร เปิดไฟดูให้แน่ใจก็เห็นเตียงว่างเปล่าได้ยินเสียงกุกกักในห้องน้ำก็เลยเดินไปชะโงกดู พี่โด่งกำลังล้างหน้าแปรงฟันที่อ่าง
"พี่โด่ง กินข้าวรึยัง" มือที่กำลังสีฟันหยุดชะงักแล้วหันหน้าส่ายหน้า แกบ้วนปากแล้วเช็ดหน้าเร็วๆพอหมาดๆ
"รีบอาบน้ำสิพี่ แล้วลงไปกินข้าวเก็บไว้ให้แล้วนะ" แกก็เดินตามออกมา
"ไม่อาบหรอก"
"เหม็น" เราทำท่ายี้ใส่ "เมื่อเช้าก็ไม่อาบ"
"แต่อย่างอื่นหอมนี่" พี่โด่งเดินตามเราเข้ามาในห้อง กอดเอวเราไว้
"น้ำไม่อาบ" แกหอมแก้มเรา
"ตัวดี ทำเอาเมื่อยไปหมด" พี่โด่งเขกหัวเราเบาๆ
"ไม่รู้หล่ะ พี่ยังค้างเอ๋อยู่นะ"
"มีหนี้อะไรกันอีก" พี่โด่งเกาหัว เราเองก็ไม่กล้าพูดตรงๆว่าพี่โด่งยังไม่เอาเรา เพราะรู้สึกกระดากปากที่จะบอกให้เขาเอา ได้แต่อ้อมๆแอ้มๆบอกเขาว่า "พี่โด่งยังไม่ได้ทำให้เลย" แกหัวเราะก๊าก
"นี่เป็นเอามากแฮะ ทำเป็นเรื่องจริงจังไปได้ แล้วจะไปทำได้ที่ไหน พี่โตก็นอนอยู่ทนโท่ พี่ว่าไม่แน่คงไม่ถึงพี่หลอกมั๊ง ระวังพี่โตเถอะ" แกทำหน้าล้อ เรานึกหมั่นไส้ก็บีบที่พวงแกทันที พี่โด่งสะดุ้ง
"โตแล้วยังหลอกเด็ก" เราหน้างอ
"เออน่า ถ้ามีโอกาสค่อยคุยกัน" แกตอบเหมือนขอไปที
"ไม่ยอม" เรายังจับแขนแกไว้ พี่โด่งหันมาอีกครั้ง
"แล้วจะทำยังไง" แกเกาหัว
"ต้องมัดจำก่อน"
"เอ๋นี่ ดื้อจริงๆ" พี่โด่งเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วหันหลังกลับมา ยืนหน้าเตียง
"แล้วจะเอาอะไร เรื่องเยอะระวังจะอดนะ" พี่โด่งเปลี่ยนกางเกงเป้นกางเกงขาสั้นแล้ว เราคลึงเป้าเบาๆแล้วเอามือล้วงไปจับ พร้อมกับงัดมันออกมาเลียที่ปลายเบาๆสองสามที
"ล้างแล้ว หอมมั๊ย" เราก็เก็บไว้เหมือนเดิม
พี่โด่งก็จับเราลุกขึ้นยืนแล้วโอบไหล่เดินออกจากบังกาโล ท่าเดินก็เหมือนผุ้ชายโอบคอกัน แต่ผู้ชายคนนี้ถ้าดูข้างหลังจะรู้ว่าเดินบิดมากที่สุด พี่ดด่งจับเราไปนั่งติดกับอาจารย์ส่วนตัวแกก็นั่งฝั่งตรงข้ามกับเรา หัวยุ่งๆของพี่ดด่งทำให้หน้าดูอ่อนกว่าวัยมาก จมูกโด่งได้รูปรับกับรูปหน้า ผมแกหยักศก เรามองหน้าอาจารย์โตมันคนละแนวกันเลย อาจารย์หน้าเข้มๆเหมือนผู้ชายไทยแท้ คิ้วเป็นปื้นตาดูเหมือนดุ มีเคราเขียวๆรำไร กินข้าวกันครบเรียบร้อยก็เป็นการดื่ม มองเห็นขวดเหล้าแล้วนึกในใจว่าจะหมดได้ไง อาจารย์ซื้อมาเป็นลัง กินไปเมื่อวานครึ่งนึงที่เหลืออีกครึ่งเพิ่งจะหมดไปสอง
"พี่เอ๋ ยก ยก " ไอ้หนุ่มชนแก้วกับเรา เรามัวแต่ละเลียดอยู่มันก็เร่งใหญ่ "กินให้หมดเลยนะคนอื่นเขาหมดไปหลายแก้วแล้ว" พี่โด่งเก็กหล่อ ทำทีเป็นยกแก้วขอชน เราก็ต้องยกจนหมด ร้อนท้องวูบ
"แหวะ ขมชะมัด" ไม่ใช่เหล้าขาวผสมน้ำแดง ฝืดคอจังเลย อาจารย์กินเหล้าไม่ผสมรินแล้วยก รินแล้วยกรวดเดียวทุกครั้ง แกมองหน้าเราด้วยแววตาที่มุ่งมาด พี่โด่งก็ยักคิ้วเป็นเชิงล้อ ทั้งวงส่งเสียงคุยแข่งกัน เรานั่งมองหน้าพี่โด่งคนเดียวไม่สนใจคนอื่น พี่เขาก็รูว่ามองก็ทำทีหันไปคุยกับคนโน้นคนนี้ แบบแม่สนใจ อาจารย์เริ่มร้องเพลงไม่ถูกแล้ว แกยังกินแบบนั้นอยู่ สักพักก็ค่อยๆเอนเมือเหล้าหมดไปขวดที่ห้า อาจารย์นั่งสับปะหงกกินเหล้า พอมีเราปลุกให้ไปนอนก็ยกแก้วเหล้าใส่ปากอีก แกเมาเร็วคงเกิดมาจากเราที่ชนบ่อยแต่เราไม่กิน มารยาหญิงที่พี่เพลินสอนเริ่มถูกนำมาใช้ หลอกให้อาจารย์กินเหล้าจนเมา ส่วนแก็งค์หนุ่มน้อยทั้งหลายก็เริ่มมีอาการเดียวกัน เพื่อนสองคนของหนุ่มก็นอนหงายลงบนเสื้อ หลับไปแล้ว เราปลุกอาจารย์อีกสองสามที แกก็คว่ำลงมาเลย
"นนท์ กับ หนุ่ม พาพี่โตไปนอนที่บ้านหน่อย" คนเมาลากคนเมาพี่โด่งสั่ง นะเมาจนนั่งหลับพิงกระติก
สองคนเดินเซพยุงอาจารย์เข้าบ้านเหมือนแกรู้สึกตัวก็โบกมือไล่ แล้วบอกว่าช่วยตัวเองได้ สักพักแกก็คลานขึ้นบันไดบังกาโล แล้วฟุบอยู่ที่ระเบียง พี่โด่งตะโกนบอกเด็กๆ ให้พาแกเข้าห้อง แต่ก็ไม่มีใครยกไหว สุดท้ายก็ต้องกลับมานั่งกินเหล้าต่อ เรานั่งมองพฤติกรรมอาจารย์ แกค่อยๆลุกขึ้น เรากลัวแกจะตกบันไดเลยรีบวิ่งไปพยุง อาจารย์เซไปเซมาตัวหนักเหลือเกิน กว่าจะพยุงเข้าบ้านได้ ประตูซ้ายเป็นห้องเรา ประตูขวาเป็นของนักเรียน เราเลือกประตูขวาแล้วพาอาจารย์ไปนอน ในห้องนักกีฬาแทน.............

cokebundit

ขอบคุณมากครับ

minone

ขอบคุณครับผม

baby1234

ขอบคุณครับ

hunwei

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

mooman

ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ

gaybin

สนุกมากครับ

tong111222

ขอบคุนครับ

DarthVaderX

ยินดีจ๊าดนักเจ้า

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

Blackblood888

ขอบคุณครับผม

kazumaki

ขอบคุณครับ

Dajim

ขอบคุณนะครับ

pearl9845

ขอบคุณมากมากครับ

aka_365

ขอบคุณ​

nongbasz

ขอบคุณครับ

mixxxxxxx

ขอบคุณครับ

kongkangman

มารยามาแล้ว🤣🤣