|
ตอนนี้มหาวิทยาลัยก็เปิดเรียนมาได้ สองเดือนแล้ว ตอนนี้เพื่อนในห้องก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ผมกับนพ ก็อยู่ด้วยกันตลอด เพราะเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แต่อีกสามคนที่ชอบเนียนเข้ามาตีสนิทพวกผมนี่ซิ มันทำให้ผม และ นพรู้สึกอึดอัด นพ กับ ผมกำลังช่วยกันทำบอร์ดเพื่อจะไปพรีเซนในช่วงบ่าย อยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ เหนือ เต็ม กัน ก็เดินมานั่งที่โต๊ะพวกผมทันที ผมกับนพ มองหน้ากัน แล้วก็ช่วยกันเก็บของ แต่ช้าไปกว่ามือของเหนือ ที่คว้าข้อมือของผม กับนพไว้ “ พวกนายสองคน รังเกียจพวกเรามากเลยเหรอ “ ผม กับ นพส่ายหน้า พวกเราสองคนไม่ได้รังเกียจสามคนนี่หรอก แต่พวกผมกลัวต่างหาก เพราะมิวเล่าให้ฟังว่าตะกูลของเหนือ เป็นพวกมีอิทธิพล และถ้าใครไปขัดใจเหนือ อาจโดนอุ้มไปฆ่าได้ ผม กับ นพก็เลยพยายามหลบหน้าเหนือตลอด ส่วนกัน กับ เต็ม ก็เป็นเพื่อนกับเหนือมาตั้งแต่สมัยมัธยม เหนือ ก็เลยปล่อยมือพวกผม พอมือของเราสองคนเป็นอิสระ ผม กับนพ ก็รีบวิ่งหนีไปกันทันทีโดยทิ้งงานที่จะพรีเซน เอาไว้ “คีตา เราไม่ได้หยิบงานมาด้วย แล้วเราจะเอาอะไรไปพรีเซนละ “ ผมมองหน้านพที่เหมือนจะร้องไห้ ผมกับนพเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเพราะเรามีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกันทั้งรูปร่าง นิสัยใจคอ ต่างกันแค่บ้านผมจน แต่บ้านนพ รวย พ่อของนพมีที่ดินหลายร้อยไร และมีกิจการโรงสี ร้านเครื่องมือเกษตร ตอนนี้ผมสองคนนั่งกอดคอกันร้องไห้ครับ ทุกคนอาจคิดว่าพวกเราทำไมถึงอ่อนแอจัง พวกเราแค่ขี้กลัวมากเกินไปเท่านั้นแหละครับ และหลังจากที่คุณภูผา ได้พบกับนพ หลายครั้งตอนมานั่งรอผมทำงานกลุ่ม คุณภูผาถึงกับหัวเราะ ว่าไม่น่าเสียเวลามัวไปหึงนพอยู่เลย แถมยังแหย่ผมอีกว่า ถ้าผมพานพไปบ้าน คุณภูผาจะจับนพทำเมียอีกคน ผมก็เลยไม่เคยพานพไปบ้านเลย “ นี่ พวกนายเป็นอะไรกันยะ เป็นผู้ชายกันหรือเปล่า มานั่งกอดคอร้องไห้กันอยู่ได้ “ มิว ว่าพวกผมครับ ยิ่งมิวพูด เราสองคนก็ร้องไห้เสียงดังกว่าเดิม “ นี่ฉันขอร้อง พวกนายหยุดร้องไห้ได้ไหม เดี๋ยวไอ้พวกแฟนคลับนายสองคน มันจะหาว่าฉันรังแกพวกนาย “พวกผมหยุดร้องไห้แล้วมองหน้ามิว “ก็ตอนนี้นายสองคน ดังในหมู่ผู้ชาย คณะเรามาก ไม่รู้ตัวเลยเหรอ “ ผม กับ นพ มองหน้ากัน “ นู่นเดินมาแล้ว แฟนคลับหมายเลขหนึ่ง “ เหนือเดินมาพร้อมกับ บอร์ด พรีเซนงานของพวกผม “ วันนี้เลิกเรียนพวกนายต้องเลี้ยงข้าวฉัน “พูดจบเหนือก็เดินไปเข้าห้องเรียน ผมกับนพมองหน้ากัน แล้วก็รีบเดินไปเข้าห้องเรียน พอถึงเวลาเลิกเรียนในคาบสุดท้าย ผมกับนพรีบออกจากห้องเรียน เราสองคนรีบวิ่งไปหาคุณภูผาที่จอดรถอยู่ คุณภูผา เห็น พวกผมวิ่งมา ก็ตกใจรีบเปิดประตูรถลงมา คว้าตัวผมเข้าไปกอดไว้ “ เกิดอะไรขึ้นคีตา ใครจะทำอะไรเธอ “ “ เหนือ เหนือ “ เนื่องจากผมกำลังเหนื่อยก็เลยพูดออกไปไม่ได้ “ ไอ้เหนือมันจะทำอะไรคีตา บอกพี่มาซิ “เพราะผมกำลังเหนื่อยก็เลยยังไม่ได้พูด “ผมจะกล้าทำอะไรเมียของพี่ชายละครับ ผมแค่จะมาทวงสัญญา “ เหนือเดินมาตอนนี้นพจับแขนผมไว้แน่นเลยครับ “ สัญญาอะไร “คุณภูผาถามขึ้นด้วยความสงสัย “ก็คีตา กับ นพสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวผมเย็นนี้ “ “ เหนือ พรุ่งนี้ตอนกลางวัน เราสองคนจะเลี้ยงข้าวนายนะ ตอนนี้เราต้องรีบกลับบ้าน พี่ภูผามารับเราแล้ว“ ผมรีบพูดขึ้น “ คีตาลืมไปหรือเปล่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ถ้างั้นให้นพไปเลี้ยงเราเย็นนี้เลยก็ได้ ถ้าคีตาไม่ว่าง เราคิดว่านพคงไม่มีธุระที่ไหน “ผมหันไปมองหน้านพ ตอนนี้นพตาแดง เหมือนจะร้องไห้ ผมเลยหันไปมองหน้าคุณภูผา “งั้นพวกเราก็ไปกินข้าวพร้อมกันเลยจะได้จบ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง “ คุณภูผา เห็นนพร้องไห้ก็เลยพูดตัดบทขึ้นมา “ ถ้าระดับพี่ภูผาเลี้ยงละก็ผมก็ขอเลือกร้านละกัน “ พูดจบเหนือก็ดึงมือนพให้เดินไปด้วย พร้อมตะโกนกลับมา “ ร้านประจำนะพี่ภูผา ขอคนนั่งไปเพื่อนหน่อย ขับรถคนเดียวเหงา “ผมยืนตาค้าง เพราะมัวแต่ตกใจรู้ตัวอีกที เหนือ ก็ลากนพไปขึ้นรถแล้วขับออกไป “ หึ หึหึ ไอ้เหนือมันร้ายจริง ๆต่อไปนี้พี่ก็ไม่ต้องกลัวมันมายุ่ง กับ คีตา “ พูดจบคุณภูผา ก็โอบผมขึ้นรถ “ พี่ภูผา เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันเหรอ “ผมรู้สึกว่ารถเริ่มขับออกมาไกลแล้วจึงหันไปถามคุณภูผา “ พี่จะพาคีตาไปเล่นน้ำทะเล “ผมตกใจหันไปมองหน้าคุณภูผา “ก็ไอ้ร้านประจำที่ไอ้เหนือมันพูดนะ มันอยู่ที่บางแสน “ “ แล้วนพละ “ผมยังพูดไม่ทันจบคุณภูผาก็เอาปากมาประกบปิดปากผมไว้ ก่อนจะเอื้อมมือล้วงเข้าไปในเสื้อผมพร้อมกับบีบหัวนมผมอย่างแรง “ซี๊ดดดดส์ “ผมครางด้วยความเสียวส่าน ผมก้มลงไปที่หน้าตักของคุณภูผาก่อนจะรูดซิปลง แล้วดึง ควย ที่ยังอ่อนของคุณภูผาออกมา ผมอมเข้าไปทั้งอัน สักพักหนึ่งมันก็เริ่มขยายจนเต็มปากผมจนต้องบ้วนออกมา ผมเลียไปที่หัวหยักตอนนี้น้ำเงี่ยนเริ่มไหลออกมา ผมจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองจนเหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่า แล้วขึ้นไปนั่งบนตักคุณภูผา ผมบดคลึงสะโพก ไปมา บนท่อนลำที่แข็งแกร่ง จนคุณภูผาทนไม่ไหว ยกตัวผมขึ้นสวมแก่นกายที่ลุกชูชัน “ซี๊ดดดดส์ “ ผมกับคุณภูผาเปล่งเสียงครางออกมาพร้อมกัน ผมแกล้งนั่งนิ่ง ๆ แล้วขมิบให้รูรัดท่อนเอ็น คุณภูผาครางซี๊ด “ ขยับเสียทีคีตา พี่ทนไหม่ไหวแล้ว “ ผมได้ยินดังนั้น ก็หอมไปที่แก้มของคุณภูผา พร้อมกระซิบถ้อยคำบางอย่างออกไป พอคุณภูผาได้ยิน ก็คว้าตัวผมเข้าไปกอดรัดแน่นกว่าเดิม ก่อนจะกระซิบคำตอบกลับมาให้ผมฟัง พอผมได้ยินก็ขย่มร่างกายขึ้นลงอย่างแรงเสียงหนอกกระแทกกันดัง ป๊าบๆๆๆ จนในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว พ่นพิษออกมาเต็มหน้าท้องคุณภูผา “ วันนี้ไปเร็วจัง งั้นพี่จัดการต่อนะ “ เสียงกระซิบดังที่ข้างหู ก่อนร่างกำยำจะขยับตัวให้ผมนอนเอนลงไปกับเบาะรถ ยกขาผมขึ้นเกี่ยวเอวไว้ แล้วก็กระแทกจนสุดแรง กว่าจะถึงบางแสน ผมเสียน้ำไปเกือบหมดตัว แทบจะลงจากรถไม่ได้ คุณภูผาต้องพาผมไปที่ห้องพักก่อน เพื่ออาบน้ำล้างคราบใคร ที่เปื้อนเต็มตัวไปหมด คุณภูผา พาผมไปที่ร้านประจำ ที่นัดกับเหนือไว้ พวกผมไปถึง แต่ว่า เหนือ กับ นพ ยังไม่มา ผมโทรศัพท์ไปหานพ ปรากฏว่าเป็นเหนือรับแทน เหนือบอกว่าให้ผมสองคนกินข้าวกันไปก่อนเลย ไม่ต้องรอพวกเขา เพราะตอนนี้พวกเขาคงไม่มากินข้าวแล้ว ผมตกใจมากมองหน้าคุณภูผาที่นั่งอมยิ้มไม่พูดอะไร เรากินข้าวกันเสร็จ คุณภูผา ก็พาผมกลับห้อง “ คีตา ปิดเทอมเราสองคนไปบ้านเธอกันนะ “ ผมมองหน้าคุณภูผา ด้วยความสงสัย “ พี่ก็จะไปขอคีตา กับคุณยายนะสิ เราสองคนแต่งงานกันนะ” ผมมองหน้าคุณภูผา เพราะคิดไม่ถึงว่าคุณภูผาจะขอผมแต่งงาน “ ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่รักคีตา “ ผมก็รักพี่ภูผาครับ “ เราสองคนมองตากัน โดยไม่ต้องพูดอะไร ทุกอย่างมันสื่อออกมาทางสายตาแล้ว พวกเราสองคน กอด จูบ มีเซ็กส์ ด้วยกัน ไม่ใช่เซ็กส์ ที่เกิดจากความใคร่ เป็นเซ็กส์ที่เกิดจากความรักล้วน ๆ จบแล้วนะครับ “ไฟเสน่หาฤาเล่ห์กามา “ อย่างที่บอกตอนนี้ผมเขียนเรื่องใหม่ขึ้นมาอีกหลายเรื่อง ก็ขอฝากผลงาน เรื่องใหม่ด้วยนะครับ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน ตอนท้าย ผมแถม เรื่อง ของ เหนือตะวัน กับ นพ ด้วยนะครับ BY นักรบสยบไพรี a: ^( ^; s, x; j7 p
เรื่องเล่าของ ตะวัน กับ ท้องฟ้า สวัสดีครับ ผมชื่อ เหนือตะวัน พิทักษ์รักษาสกุล อายุ 18 ปี สูง 180 หนัก 75 ตะกูลของผมถือว่า เป็นตะกูลใหญ่ และเป็นพวกมีอิทธิพล ก็ประมาณงานสีเทานะครับ ผมเป็นเด็กที่ชอบทำตัวมีปัญหา เพราะมักจะโดนเปรียบเทียบกับพี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องของผมนะครับ พี่เขาชื่อภูผา เป็นคนที่เก่งมาก ดูแลธุรกิจของครอบครัวได้ดี ที่สำคัญเป็นคนเลือดเย็น ผมยังเคยคิดว่าคนอย่างพี่ภูผาจะรักใครเป็นไหม ผมรู้รสนิยมทางเพศเขาดี พี่เข้าชอบมีอะไรกับผู้ชาย ที่ไปหาซื้อมาเสร็จแล้ว ก็เลิกรากันไป ไม่เคยรับเลี้ยงใครเป็นตัวเป็นตน เพราะเกลียดการผูกมัด ส่วนผมไม่เคยคิดจะมีอะไรกับผู้ชายอยู่แล้ว ผมคิดว่าผมชอบผู้หญิงซึ่งผมก็จะคล้ายพี่ภูผา คือไม่คบใครเป็นตัว เป็นตน กลัวการผูกมัด เพราะความถือดีของผม ผมจึงเลือกเรียนเกษตร ที่ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจของครอบครัวเลย ผมเลือกเพราะอยากเอาชนะ คุณปู่ ที่บังคับให้ผมไปเรียนการบริหารธุรกิจที่ต่างประเทศ วันแรกที่ผมไปเรียน พวกเพื่อนผู้ชายในคณะ พูด แต่ชื่อ คีตา ตอนแรกผมคิดว่าคงเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แน่ แต่ผมหันไปดูเพื่อนผู้หญิงแต่ละคน ผมนึกว่าผู้ชายใส่วิก เสียอีก ในห้องผมมี 5 คน ซึ่งแต่ละคนก็ไม่น่าใช่คนที่เพื่อนผมพร่ำเพ้อแน่ จนผมเห็นไอ้เต็มเขาไปช่วย ผู้ชายคนหนึ่งถือของแล้วมันแอบจับมือเขาด้วย ผมมองดูไกล ๆเห็นเป็นผู้ชายสูงโปร่งที่ดูบอบบางมาก แต่สักพักผมก็เห็นรถของพี่ภูผาเข้ามาจอด ตอนแรกผมจะเดินเข้าไปทักทาย เพราะคิดว่า ปู่คงส่งให้พี่เขามากล่อมผมให้ไปเรียนเมืองนอก แต่ผิดคาด ผู้ชายที่ดูบอบบางคนนั้น รีบวิ่งไปหาพี่ภูผาก่อนที่พี่ภูผาจะโอบกอดพาไปขึ้นรถ ผมนึกในใจผู้ชายคนนั้นเป็นใคร “ไอ้เหนือ เมื่อกี้ กูได้จับมือคีตาด้วยมึง นุ่มมาก อยากจับไปทุกส่วนเลย “ผมนึกในใจไอ้ผู้ชายคนนั้นนั่นเองที่ ชื่อคีตา ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ ตอนเย็นรุ่นพี่เรียกประชุมตอนแรกผมก็นึกเซง สักพักมีผู้ชายรูปร่างบอบบางเดินมานั่งข้างๆ ผมสังเกตผู้ชายคนนี้เป็นคนที่หน้าตาธรรมดาไม่โดดเด่น แต่มีดวงตาที่สวยงามมาก พอมองไปนาน ๆผมชักหลงรักดวงตาคู่นี้แล้วซิ ดูท่าผมจะมองนานไปหน่อย ผู้ชายตาสวยทำท่าจะลุกไปนั่งที่อื่น ผมเลยดึงให้นั่งลงข้าง ๆ ผมถามชื่อเขาไป “ เราชื่อคีตา “ คำบอกชื่อมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ผมเห็นแทบคลั่ง ผมรู้แล้วครับ ทำไมผู้ชายในคณะผมพูดถึงแต่คีตา ผมมองไปที่คอของคีตา เห็นรอยจูบเต็มไปหมดและผมนึกได้ว่า พี่ภูผา มารับคีตา ผมชักสนใจแล้วสิ พี่ภูผา เป็น อะไรกับ คีตา ผมแกล้งพูดเรื่องรอยแดง คีตาอายหน้าแดงมาก ผมนึกในใจ ไอ้พี่ภูผานี่มันซาดิสม์จริง ๆ ตอนรุ่นพี่ปล่อยเลิกประชุม ผมรีบขับรถไปจอดข้างๆ คีตา ผมเห็นรถของพี่ภูผาแล้ว ผมเลยแกล้งจับมือ คีตาไว้ สักพักพี่ภูผาก็มาแสดงตัว คีตาพอหลุดจากมือผมได้ก็รีบวิ่งไปกอดพี่ภูผาทันที ผมแกล้งขับรถไปจอดข้าง ๆ รถพี่ภูผา แต่พี่ผมมันกวนตีนกว่ามันเปิดกระจกรถให้ผมเห็นว่ามันกำลัง เย็ดคีตาอยู่ แล้วมันก็ทำหน้าเยาะเย้ยใส่ผม ผมรู้สึกเสียหน้ามาก หลังจากนั้นผมก็พยายามเข้าไปวอแว กับคีตา และ เพื่อนของเขา เพื่อนของคีตา ชื่อ นภา ชื่อเล่น นพ ตอนแรกผมคิดว่าผมสนใจคีตา แต่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ ผมสนใจนายท้องฟ้ามากกว่า นพ มีลักษณะ รูปร่าง นิสัยคล้าย คีตา ดวงตาของนพไม่สวยเท่าของคีตา แต่มันดูน่าค้นหามากกว่า เพราะเจ้าของดวงตากลม มักจะหลบสายตาทุกคน ไม่กล้าสู้หน้าใคร แต่กลับมีรอยยิ้มที่สวยงาม มากกว่าคีตา ผมรู้สึกว่าเวลานพ ยิ้ม มันดูสว่าง เหมือนท้องฟ้า มันช่างเหมาะสมกับชื่อจริง ๆ แต่ผมไม่เข้าใจสองคนนี่เลย พอผมเข้าใกล้ ก็จะพยายามหนีกันตลอด วันนั้นผมเห็น คีตา กับ นพทำบอร์อดอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ เวลาสองคนนี่อยู่ด้วยกันใครเห็นก็อยากเข้าไปหาทุกคน ตอนแรกก็มีผู้ชายเข้าไปคุยกับสองคนนี่ประจำ ตอนหลังผมจะเข้าไปอยู่ด้วยตลอด ก็เลยไม่มีใครกล้ามายุ่ง อันที่จริงพี่ภูผาเขาก็ฝากให้ผมดูแลคีตาด้วย ไม่น่าเชื่อ พี่ภูผาจะรักคีตาจริง ๆผมเพิ่งเห็นพี่ภูผาแสดงสีหน้าอ่อนโยนเวลาพูดกับคีตา ผมตกใจมากไม่นึกว่าคนเลือดเย็นอย่างมันจะอ่อนโยนได้ขนาดนั้น ส่วนตัวผมก็แปลกใจตัวเองมาก ทั้ง ๆ ที่คิดมาตลอดว่าชอบผู้หญิงแต่ดันมาหลงรัก ไอ้ท้องฟ้าเสียได้ ผมเดินเข้าไปพร้อมกับเพื่อน ไอ้สองคนมันมองหน้ากัน แล้วก็รีบเก็บของ แต่ ผมไว้กว่าคว้ามือของพวกมันสองคนไว้ “ พวกนายรังเกียจ พวกเรามากเลยเหรอ “ ผมถามไปด้วยความน้อยใจ พวกมันสองคนส่ายหน้า แต่พอผมปล่อยมือเท่านั้นแหละมันสองคนวิ่งหนีผมทันที ผมนึกในใจกูไปทำอะไรให้พวกมึงเกลียดว่ะ พวกมันหนีผมจนลืม บอร์ดงานไว้ ผมหยิบขึ้นมาแล้วนึกในใจ กูมีตัวต่อรองแล้ว ผมเดินหามันสองคนจนทั่ว ผมเห็นมันนั่งกอดคอกันร้องไห้หน้าห้องเรียน ผมยืนดูอยู่นาน ดูไปก็นึกขำ ยิ่งเห็น มิว เพื่อนผู้หญิงในห้องผมที่ดูแมนมากกว่าสองคนนั้น พูดอะไรสักอย่าง ไอ้สองคนมันยิ่งร้องหนักเข้าไปอีก ผมอดอมยิ้มไม่ได้ ผมเอาบอร์ดไปให้พวกมัน แล้วก็บอกให้พวกมันเลี้ยงข้าวด้วยเย็นนี้ ไอ้สองคนปกติจะนั่งหน้าห้องตลอด แต่วันนี้พวกมันนั่งติดประตูเลย ผมไม่มีที่นั่งก็เลยต้องไปนั่งหน้า แต่เชื่อไหมครับ อาจารย์เลิกคลาสปุ๊บ ผมหันมาดู ไอ้สองคนนั่น มันวิ่งหนีออกไปแล้วครับ ผมนึกในใจคิดว่าหนีพ้นเหรอ เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าคีตาจะต้องไปหาพี่ภูผาแน่ ๆ และผมก็รู้ว่าพี่มันจอดรถไว้ตรงไหน ผมเดินไปเห็นพี่ภูผากำลังยืนกอดคีตาอยู่ ส่วนไอ้ท้องฟ้าของผม ก็ยืนกอดแขนคีตาแน่น ผมทวงสัญญาเรื่องเลี้ยงข้าว แล้วก็ลากไอ้ท้องฟ้าให้มันมาขึ้นรถกับผม เชื่อไหมครับตอนผมลากมันมา มันร้องไห้มาตลอดทาง ผมจับมันยัดใส่รถ มันทำท่าจะเปิดประตูวิ่งหนี “ ถ้าหนีอีกครั้ง จะบุกไปยันหอเลย “ มันนิ่งครับ ผมรู้ว่ามันหนีผมไปไหนไม่ได้หรอก นอกจากกลับหอตัวเองที่อยู่แถวหน้ามหาลัย แต่ผมพลาดครับ พอผมเดินอ้อมมาขึ้นรถ มันเปิดประตูวิ่งหนีไปขึ้นรถหน้ามหาวิทยาลัย รู้สึกจะเป็นรถสายต่างจังหวัดด้วย ที่สำคัญเป็นจังหวัดบ้านเกิดมัน ผมนี่อึ้งเลยครับ ไอ้ท้องฟ้ามันแสบจริง ๆ เห็นก้มหน้าตลอดไม่คิดจะซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ แต่ผมเหนือกว่าครับผมให้บอดีการ์ดของผมไปล้อมรถเมล์เอาไว้ แล้วผมก็เดินขึ้นไปอุ้มมันลงมาจากรถ ผมแบกมันพาดบ่ามาครับมันดิ้นใหญ่เลย ผมแอบตีตูดมันไปต้องหลายที ผมนึกในใจกูไม่ไปกินข้าวแล้ว วันนี้กูจะกินไอ้ท้องฟ้า ผมจับมันโยนใส่ไปในรถอีกครั้ง ผมไม่ไว้ใจมันครับ ผมกอดมันไว้ แล้วให้คนของผมขับรถไปส่งที่คอนโดของผมที่อยู่แถวหน้ามหาวิทยาลัย ผมแบกมันจนมาถึงห้องของผม แล้วก็โยนมันไปไว้บนเตียง ก่อนจะกระโดดไปทับตัวมันไว้ มันดิ้นใหญ่เลยครับ ผมไม่สนใจจัดการจูบไปที่ปากมันทันทีจูบแบบดิพคิสด้วย ไอ้ท้องฟ้าของผมพยายามดันหัวผมออก แต่ผมไม่ยอมปล่อยครับ ผมจูบมันอย่างดูดดื่ม ตอนนี้ไอ้นพไม่ดิ้นแล้ว ผมยิ่งได้ใจนึกว่ามันเคลิ้มเลยเลื่อนปากออกจากปากมัน ที่ไหนได้ ไอ้นพ มันสลบครับ สงสัยไอ้ท้องฟ้าของผมไม่เคยจูบกับใครเลยหายใจไม่เป็น แล้วผมจะทำไงกับเหนือน้อยที่มันดันกางเกงผมอยู่เนี่ย สักพักเสียงโทรศัพท์ไอ้นพดัง ผมหยิบมาดูคีตาโทรมา ถ้ามีคนตอบกระทู้อยากอ่านเรื่อง “ เรื่องเล่าของ ตะวัน กับ ท้องฟ้า “ เกินสิบคน จะแต่งให้อ่านต่อนะครับ BY นักรบสยบไพรี ( Q& ^/ @. s) W5 E
| 
Let it go
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2017-7-14 20:15:15
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2017-7-14 20:27:41
โพสต์ 2017-7-14 20:32:05
โพสต์ 2017-7-14 20:38:13
โพสต์ 2017-7-14 20:49:46
โพสต์ 2017-7-14 21:19:01