เรื่อง เด็กช่างรักจิง ตอน 1

โอ๊ต

บทที่ 1 : อะไรของมึงว่ะ

กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงออดบอกเลิกเรียน เฮ้อหมดคาบซะทีจะได้กลับหอง่วงนอนเหลือเกิน
นี้เป็นชีวิตประจำวันของผมครับตื่นเช้ามาต้องมาเรียน เลิกก็กลับ เป็นธรรมดาของเด็กเรียนอย่างผม(แอบชมตัวเอง)
ผมเรียนสายพาณิชย์อยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในวิทยาลัยของ
ผมก็จะมีสายช่างรวมอยู่ด้วย ผมไม่ค่อยกล้าเดินผ่านไปหรอกครับกลัวผ่านพวกช่างแล้วมันจะหาเรื่อง รู้ ๆ อยู่พวกนี้โหดร้าย ผมไม่ค่อยชอบสายช่างซักเท่าไรไม่รู้เป็นงัย แต่วันนี้มีเหตุให้ผมต้องเดินผ่านทางเส้นนั้นพอผมเดินผ่าน
ก็มีเด็กช่างนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนแต่ละคนน่ากลัวชะมัดเลยถึงจะดูดีหล่อ
แต่ผมว่าเถื่อน ๆ ยังไงไม่รู้ (ไม่มีใครรู้หรอกนะครับว่าผมชอบผู้ชายเหมือนกัน) มีคนหนึ่งมองมาทางผมตาตาดีทีเดียว ผมเหลือบตาไปมองนะครับแล้วก็รีบ ๆ เดินผ่านไปผมรีบมาที่รถแล้วบึ่งออกไป สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“ฮัลโล มีอะไรไอ้วัด”
“ไอ้ เจต เย็นนี้ไปเที่ยวกันไหมวะ”
“ที่ไหน”
“ก็.......ไง”
“เอ่อ กี่โมงละ”
“ 4 ทุ่มนะมึงอย่าเลทอีกละ”
“เอ่อ” ผมกลับมาถึงคอนโดก็รีบนอนเลยเดี๋ยวตื่นไม่ทันไปเที่ยว 4 ทุ่มผมก็รีบออกจากคอนโดเพื่อไปยังจุดนัดพบ ไปถึงก็มีเพื่อน ๆ รออยู่แล้ว3,4 คน ในนั้นก็มีไอ้วัดที่โทรชวนผมตั้งแต่ตอนเย็น ไอ้วัดเป็นเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วครับ จนเดี๋ยวนี้อยู่ปวส. ผมกินเหล้ากับเพื่อนจนเที่ยงคืนจึงขอตัวกลับก่อน ผมเดินออกจากเธคแต่ก็เดินออกมาอีกไกล
เพราะว่ารถจอดอยู่ไกลจากเธคพอสมควร พอมาถึงรถกำลังจะเปิดเข้าไปก็ได้ยินเสียงเหมือนคนตีกัน แล้วก็มีคนวิ่งมาทางผมยืนอยู่ผมรีบไขกุญแจอาจเป็นเพราะความกลัวกุญแจ
จึงหลุดมือตกพื้นผมรีบเก็บกุญแจขึ้นหันไปอีกทีก็มีคนคนหนึ่ง
วิ่งมาชนผมล้มลงคนนั้นรีบคลานเข้าไปใต้ท้องรถผมผมรีบลุกขึ้นแล้วก็มีผุ้ชายอีก 3 คน วิ่งตามมาพร้อมด้วยไม้ในมือ ผมภาวณาในใจให้ไอ้พวกนั้นวิ่งผ่านผมไปไวไว ผมพยายามที่จะไม่หันไปมอง จนพวกนั้นมันวิ่งหายไปกับความมืด เฮ้อ นึกว่าจะโดนด้วยซะแล้ว ผู้ชายคนเมื่อกี้ค่อย ๆ คลานออกมาจากใต้ท้องรถผม อ้าว เด็กช่างเมื่อเช้านี้ สภาพตอนนี้โดนซะเยินเลยครับหัวแตก ปากแตก ลุกขึ้นยืนได้ผมก็ถาม
“เป็นอะไรไหม ไปโรงโรงบาลไหม”ที่ผมถามก็ตามมารยาทนะครับ เห๋นหัวแตกมันเลือดไหลออกมาเยอะเหมือนกัน ไม่อยากเห็นคนตายต่อหน้า แล้วชายผู้นั้นก็เดินอ้อมไปฝั่งตรงข้ามคนขับ
“เปิดประตู รถดิ จะรอให้มันมากระทืบซ้ำเหรอ” อ้าว กูผิดเหรอเนี๊ยะ ผมเปิดประตูแล้วรีบเข้าไปในรถโดยมีชายคนนั้นเปิดเข้ามาด้วยจากนั้น
ก็ปรับเบาะให้เอนนอนผมขับรถออกมามองดู
ยังเห็นไอ้พวกนั้นหันรีหันขวางคงจะยังมองหาชายคนที่นอนในรถผมอยู่ ในรถผมไม่กล้าที่จะถามอะไรจนผมพามาถึงโรงพยาบาลพยาบาล
ก็พาเข้าห้องทำแผล ผมว่าจะกลับแต่คิดไปคิดมาพาเขามาแล้วคงต้องพาเขากลับผมนั่งรอประมาณ ครึ่งชั่วโมง เขาคนนั้นก็เดินออกมา
“มานี้ก่อน” ผมก็ลุกตามไปอย่างง่ายดาย
“จ่ายตังให้หน่อย ไม่มีตัง” เขาคนนั้นยื่นบิลค่ารักษาให้ผม อะไรวะ มาเสียตังให้ใครเนี๊ยะ แต่ไหนไหนก็ไหนไหนแล้วเห็นว่าอยู่เรียนที่เดียวกัน จึงไปจ่ายเงินให้ จ่ายเงินรับยาเรียบร้อยเราก็กลับมาที่รถ
“จะให้ไปส่งไหม” ผมหันไปมองชายคนนั้น เขายังทำท่าไม่สนใจอะไร
“ไปสิ”
“แล้วพักอยู่ไหนละ”
“แถว ๆ ที่เรียนนั้นแหละ”
“งั้นก็บอกทางแล้วกัน” เขาคนนั้นก็บอกทางกลับที่พักของเขา จนผ่านไปได้ซักพักผมก็ลืมถามไปเลยว่าชื่ออะไร
“ชื่ออะไรนายนะ”
“แม็ก” เย็นชาจังเลยคนอะไรแน่ละหนานักเรียนช่าง มีอะไรก็ใช้กำลัง ยังงี้แหละดีแล้วไม่มีเพื่อนเรียนสายช่าง จนมาถึงของแม็ก ผมจอดรถเสร็จ แม็กก็เดินลงรถไปเลย จะขอบใจซักคำก็ไม่มี ช่างเหอะไม่ต้องไปสนใจ ถือว่าทำบุญ ผมขับรถกลับคอนโด ถึงคอนโดแล้วก็หลับเลยตื่นเช้ามาก็มาเรียนตามปกติ
ผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อคนไหนฟัง จนพักเที่ยงผมก็ไปทานข้าวกับไอ้วัด ก็เห็นแม็กทานข้าวอยู่กับกลุ่มเพื่อน แต่ผมก็ไม่ได้สนไปมองนะครับบังเอิญเห็น
“มึงมองใครวะไอ้ เจต”
“เปล่านี้ กูก็มองทั่ว ๆ ไปแหละ” ทานข้าวเสร็จผมก็เดินกลับแต่ก็ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมา
“เฮ้ย” ผมกับไอ้วัดหันไปตามเสียงพร้อมกับดึงแขนผมไว้
ก็แม็กนั้นแหละครับวิ่งมา
“วันนี้มึงว่างปะ” ไอ้วัดหันมามองผมแล้วหันไปมองแม็ก
“ว่างมีไร”
“กูจะเลี้ยงข้าวมึงเย็นนี้”
“เลี้ยงทำไม”
“ก็เลี้ยงที่มึงช่วยกูไง แล้วนี้เงินค่าหมอ” แม็กยื่นเงินค่าหมอให้ผม
“ไม่เอา ไม่เป็นไรหรอก”
“มึงจะเอาดีดี หรือว่ามึงจะเอาด้วยน้ำตา” ป่าเถื่อนจริง ๆ เลย
“มึงรับไว้สิไอ้เจต กูยังไม่อยากกินตีนนะมึง” กูรู้แล้วผมก็รีบรับเงินมาไม่อยากกินตีนเหมือนกัน
“เลิกเรียนแล้วมึงมารอกูอยู่ตรงนี้นะ”
“ที่นี้นะ”
“เออ แล้วมึงจะไปรอที่ไหน อย่าให้กูมารอนะมึง” แล้วแม็กก็วิ่งกลับไป จะถามชื่อเราสักคำก็ไม่มีเฮ้อ
“มึงไปรู้จักมันตั้งแต่เมื่อไร” ไอ้วัดเริ่มถามผม ผมจึงเริ่มเล่าเรื่องให้มันฟัง
“ระวังเถอะมึงซักวันมึงจะซวยไปคบกับไอ้พวกช่าง” ดูปากมันช่างอวยพร ตอนเย็นผมก็รีบมาตามนัดครับ ไม่อยากมีเรื่อง ซักพัดแม็กก็ขี่มอไซด์มา โอ้ โฮ้ แต่งซะจำสภาพรถไม่ได้เลยนะ
“ไปขึ้นรถ” อย่าบอกนะว่าจะให้ซ้อนมอไซด์คันนี้ไปมันไปได้เหรอโหลดซะเตี้ยขนาดนั้น
“เร็ว ๆ ดิ” มันจ้องมาตาเขม็งเลย เอาวะเป็นไงเป็นกันผมจึงขึ้นซ้อนท้ายมอไซด์มัน เย็นดีนะ ไม่ได้ซ้อนมอไซด์ใครมานาน แม็กพาผมมานั่งร้านอาหารแบบ ข้าง ๆ ทางนะครับ มานั่งปุ๊ปแม็กก็สั่งโน้นสั่งนี้2-3อย่าง พากูมาเลี้ยงไม่ถามซักคำว่าจะกินอะไร สั่งเองหมด
“มึงกินเบียร์ไหม” แม็กถามผม แต่ผมยังไม่ทันตอบ
“ลีโอ ขวดครับ” จะถามกูทำไม
“มึงชื่ออะไร” นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว
“เจต” จากนั้นผมก็เริ่มถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปทั่วละครับ ถึงได้รู้ว่าแม็กเรียนอยู่ช่างกลโรงงาน
แผนกนี้ขึ้นชื่อเหลือเกินกับการชกต่อย ผมนั่ง ๆยังเสียวเลยกลัวว่าแม็กจะมีโจทย์เดี๋ยวซวยไปด้วย
“ไอ้เจต ทีหลังมึงมีเรื่องกับใครมึงบอกกูนะ กูจัดการให้”
“ไม่เป็นไร เราไม่ค่อยทะเลาะใครอยู่แล้ว แล้ววันนั้นเป็นไงละถึงโดนซะขนาดนั้น”
“ไม่มีอะไรแค่ดูไม่ถูกโฉลกก็เลยหาเรื่องแม่งเลย” อ้าวอย่างนี้เกิดมันไม่พอใจในร้านนี้ไม่ซวยไปด้วยเหรอ
“คนเดียว กับพวกมัน 3 คนนี้นะ”
“กลัวมันทำไม มือตีนมีเหมือนกัน วันนั้นสู้ไม่ได้มันมีไม้โว้ย ไม่งั้นละกว่านั้น” สาธุ ครับ ผมกับแม็กกินเบียร์หมดไปประมาณ 8 ขวดได้มั้งครับ ผมเริ่มเมาจึงบอกให้แม็กพาผมไปส่งเอารถที่ตอนนี้ยังจอดอยู่วิทยาลัย
“นี้ แม็กไปส่งเราไปเรารถหน่อยสิ อยากกลับแล้ว”
“อะไรยังกินถึงโหลเลย” นั้นไม่เรียกว่ากินแล้วครับ เขาเรียกว่าอาบ
“ยังไม่ให้กลับ”
"ค่อยมาใหม่นะ เราง่วงแล้ว"
"กูยังไม่ให้กลับ" แม็กจ้องหน้าเหมือนผมเป็นเหยื่อของมันอย่างนั้นแหละ ดู ดู ไปแม็กก็น่ารักดีนะ แต่โหดไปหน่อยจะให้จีบแม็กมาเป็นแฟนคงไม่ไวมั้งกลัวเป็นกระสอบทราย ไหนจะตัวสูงกว่า บึกบึนกว่า ไม่อยากคิดแล้ว
"มึงไปเที่ยวกับกูต่อ"
"แต่เราไม่มีเสื้อผ้าจะเปลี่ยนนะ"
"ไปหอกู"

BETS

ขอบคุณมากครับ

โอ๊ต

ว่า ไม่มีใครโพสให้เร่น อ่านแล้วโพสให้หน่อยดิ

ภูตะวัน

ขอบคุนคราบ

Beaten‘ Upz

ขอบคุงมากๆคาฟ

khonthai52

สนุกมากเลยครับผม

x_man19

ขอบคุณครับ

ka-oru

ขอบคุนคับ น่าติดตามต่อมาก

badin

สนุกครับ   ขอบคุณครับ{:4_112:}

ริว

ขอบคุงมากๆนะ

jj51386

สนุกมาก..ขอบคุณครับ

llsjAr

ขอบคุนเด้อ  ดันๆมาอ่่านกันเยอะ

Nessy

ขอบคุณมากๆครับ

minone

ขอบคุนคับ

peckza_ha

ขอบคุงคร้าบ

ShangHai

ขอบคุณครับ

tarot2526

ขอบคุณครับ

cakedong

ขอบคุณมากครับ

iqdz

ขอบคุณมากๆครับ

Zeroxxx

ขอบคุณนะครับ