นักเลงม.ปลาย........................กับนักบาสของโรงเรียน

SundayMay

ปัจจุบันผมมีคนที่ผมชอบแล้วคับ คบกันได้เกือบสามเดือน ก็ดูๆ ไปก่อนยังไม่ถึงขั้นลึกซึ้ง ที่ผมอยากเล่าไม่ใช่เรื่องของผมกับคนปัจจุบันนะคับ แต่เป็นเรื่องความประทับใจกับการเปิดซิงครั้งแรกกับแฟนคนแรกสมัยเรียนมัธยม เป็นเรื่องที่ผมเกือบจะลืมไปแล้วนะเนี่ย พอดีมันมีเหตุการณ์ที่ทำให้นึกขึ้นได้ ถ้าอยากรู้ว่าทำไมผมถึงเพี้ยนนึกเอาเรื่องเก่า ๆ มาเล่าให้ฟัง ก็ลองอ่านเองนะ โทษทีลืมบอกไปว่าผมชื่อฟอง



ย้อนไปสมัยเรียนมัธยม เอมเป็นคนที่น่ารัก เรียนไม่ค่อยเอาไหนแต่เล่นกีฬาเก่งมาก มีกระเทยไปมองนั่งเหล่ริมสนามบาสทุกเย็นที่เอมซ้อมบาส (โรงเรียนผมชายล้วนครับ) และผมเป็นหัวโจกจอมซ่าส์ของมอปลาย อาศัยว่าผลการเรียนดี จึงยังไม่ถึงขั้นเป็นเดนสังคม (ถึงจะร้ายแต่ก็ไม่ควาย) ครูเลยให้ผมเป็นหัวหน้าห้องและกรรมการนักเรียนเพื่อที่จะดัดนิสัยผม ผมเป็นเด็กเก่าที่จบชั้นมัธยมต้น ส่วนเอมย้ายมาเรียนจากที่อื่นเข้ามัธยมปลายที่นี่ ช่วงแรกก้อมีข่าวเรื่องที่ว่ามีเด็กหน้าตาดีเข้ามาใหม่ ผมอยากเห็นหน้าเหมือนกันแต่โรงเรียนมันกว้างใครจะไปรู้ไปเห็นทุกเรื่อง เพราะโลกมันกลมหรือเป็นพรหมลิขิตล่ะมั้ง ผมจึงได้มีโอกาสรู้จักกับเอม



วันแรกที่ผมพบกับเอม คือพิธีไหว้ครูตอนมอสี่ ผมกับเอมได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนถือพานพุ่มคนละห้อง ตอนที่ซ้อมอยู่ผมก็เหลือบไปมองเอม ผมคิดว่ามันหน้าตี๋ ดูใสๆ แต่คงไม่เป็นเกย์หรอกมั้ง อ้อลืมบอกไปคับ ตอนนั้นผมยังไม่รู้ตัวว่าคนที่ผมมองคือเอมเด็กใหม่ที่กำลังดังอยู่ในโรงเรียน ต้องขอบคุณงานไหว้ครูจริง ๆ ที่ทำให้เราสองคนได้รู้จักและรักกัน แม้จะกลายเป็นอดีตไปแล้วก้อตามที



พอถึงเช้าวันงาน ผมเป็นหัวหน้าห้องและกรรมการนักเรียน นอกจากต้องไหว้ครูแล้วยังต้องเช็คชื่อเพื่อนในห้องให้ครู สั่งเด็กมอต้นเข้าแถว แถมยังต้องดูแลพานที่จะเอาไปไหว้ ซึ่งปีนั้นจำได้ว่าคนออกแบบมันทำออกมาพิสดารมาก เหมือนควรจะเอาไปไหว้แก้บนเจ้าที่มากกว่าจะเอาไปไหว้ครูบาอาจารย์ ผมก็นึกสภาพตอนที่เอาไปไหว้ต้องมีคนหัวเราะชัวร์ ฝีมือครีเอทีฟจากห้อง4/1 ผมลองลูบพานซึ่งออกแบบให้มีรูปร่างเหมือนนก เพื่อเช็คความแข็งแรง แล้วเรื่องบ้า ๆ ก็เกิดขึ้น ปีกพานรูปอีแร้งเกิดหักมาข้างนึง



“ซวยแล้วกู ทำไงดี” ในมือผมกำปีกอีแร้งข้างที่หักด้วยความตื่นตระหนก



“ใครมีกาว ขอหน่อย สก็อตเทปก็ได้” ขณะนี้ผมกลายเป็นจุดสนใจของตัวแทนถือพานทุกคน



“ไหน ๆ ขอดูหน่อย” เอมวิ่งเข้ามากลางวงล้อมยกพานห้องผมขึ้นมาดู เวรกรรม ปีกนกอีกข้างหักดังกร๊อบ



“ไอ้เชี่ย!?? ทำไรเนี่ย” ซวยยกกำลังสอง สภาพผมยังกะมีหมอมาบอกว่าผมเป็นเอดส์กับมะเร็งพร้อม ๆ กัน และเอมมีสีหน้ายอมรับโดยดีว่าเราสองคนมีส่วนรับผิดชอบคนละครึ่ง



“เฮ้ย โทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ เด่วจะไปหากาวมาให้” เอมตั้งท่าจะวิ่ง



“มานี่ซะดี ๆ ไอ้เวร” ผมกลัวมันหนีจึงดึงแขนมันไว้ และยัดแฟ้มเช็คชื่อกับป้ายแขวนคอของกรรมการนักเรียนใส่มือเอม



“ตรงนี้จัดการเอง นายช่วยเอาแฟ้มห้องเราไปให้ใครก็ได้เป็นคนเช็ค แล้วก็สั่งเด็กมอต้นเข้าแถวให้ด้วย”



“แฟ้มห้องน่ะโอเค แต่สั่งเด็กจัดแถวนี่สิ” ผมรู้ว่าเอมจะพูดอะไร จึงรีบห้อยป้ายคอใส่ไอ้เอม



“ติดไอ้นี่ก็ใช้ได้แล้ว ไม่มีใครมาดูหรอกว่าหน้านายตรงกับรูปในบัตร” ผมอธิบายแต่เอมยังทำหน้าไม่รู้เรื่อง



“ไปเร็ว ๆ สิโว้ย! กูจะเป็นบ้าแล้ว” ผมตะคอกเสร็จ เอมก้อวิ่งสุดชีวิตออกไปปฏิบัติหน้าที่ก่อนที่ผมจะแดกมัน



ในที่สุดผมก็หากาวมาติดปีกนกได้ทัน แต่ทำให้กางปีกเหมือนเดิมไม่ได้ เลยต้องจัดท่าให้เหมือนนกปีกตั้ง และก็ออกมาดูเหมือนหงส์มากกว่าอีแร้ง เอมกลับมาหลังเวทีพร้อมยื่นป้ายแขวนคอให้ผม ทำหน้าบ่งบอกว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว งานไหว้ครูปีนั้นจึงผ่านไปได้อย่างหวุดหวิด กรรมการนักเรียนคนอื่น ๆ สงสัยกันว่าไอ้ตี๋ที่สั่งเด็กเข้าแถวเมื่อเช้าเป็นใครมาจากไหน ตะโกนคำเดียวเด็กเงียบทั้งชั้น โฮ่ ๆ เด็กปั้นผมเองแหละ



เราได้รู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้น ก็เป็นเพื่อนกันเรื่อยมา เจอหน้ากันก็ทัก คุยไปจนสนิทกันมากขึ้น ผมไม่เคยคิดกับเอมเกินกว่าเพื่อนคนนึง ยังไม่รู้ว่าเอมก็ชอบผม จนผมไปช่วยครูจัดค่าย “ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมนร.” ที่จัดขึ้นแก้นิสัยพวกชอบมาสาย สูบบุหรี่ในร.ร. ทะเลาะวิวาท เอมมาเข้าค่ายด้วยเพราะมาสายเกินกว่าที่ฝ่ายปกครองกำหนด ผมไม่ได้มีส่วนทรมานพวกนี้หรอก แค่ช่วยจัดที่หลับที่นอน ตรวจความเรียบร้อย



จริงๆ แล้วมีแต่เพื่อนซี้ปึ๊กทั้งนั้น อย่างที่บอกผมเป็นหัวโจกที่ถูกบังคับให้อยู่สภานักเรียน ยอมรับว่าอึดอัด ตึงมากก็ไม่ได้เดี๋ยวเสียเพื่อน หย่อนไปผมก็จะโดนครูด่า ใครมีบุหรี่หากไม่อยากตายผมก็ยินดีรับฝากแล้วคืนให้นอกรร.(ถ้าเกิน3วันยังไม่มารับจะคืนให้แค่ซองเปล่า อิอิ ผมก็ชั่ว) หรือพวกมาสายถ้านานๆ ครั้งผมก็ปล่อยๆ มันไป แต่ถ้าไปสูบบุหรี่ในห้องน้ำแล้วโดนจับหรือมาสายบ่อยๆ อันนี้ช่วยไม่ได้ คนเรามันต้องรู้จักลดหย่อนผ่อนปรนกันบ้าง พวกที่ไม่ไหวจริงๆ ค่อยจัดการ โชคดี ทุกคนที่เข้าค่ายเข้าใจความรู้สึกผม



ตอนอาบน้ำรอบดึกนี่แหละ ที่มันส์มาก เพราะทุกคนจะเหลือแต่เกงในตัวเดียว บ็อคเซอร์ไม่มีใครใส่หรอกเค้าเก็บไว้ใส่นอนกัน ทำให้มีผู้ชายนุ่งเกงในโชว์เป้าตุงๆ ตูดฟิตๆ เต็มห้องน้ำ ครูผู้ชายเค้าก็แยกไปอาบในห้องพักดีๆ จึงเหลือแต่ เด็กเถื่อนถ่อยบ้ากามล้วนๆ ห้องน้ำเป็นบ่อสี่เหลี่ยมผืนผ้าตรงกลาง แล้วก็ยืนตักอาบกันรอบบ่อ มันก็สาดน้ำกันเละเลย ผมมองไปที่เป้าเกงในเปียกชุ่มของแต่ละคน เห็นเคที่อวบอัดซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าชิ้นน้อย มองจากด้านหลัง ก็จะเห็นแก้มก้นแน่นเปรี๊ยะอยู่ในเกงในหลากสีสัน มีไอ้บ้าคนนึงวิ่งไปล็อคประตู แล้วก็ถอกเคออกมานอกเกงในโชว์คนอื่น บางคนแม่งชักว่าวแข่งกันเลย ดอแข็งๆ หมอยเปียกชุ่มเต็มไปหมด อา...สวรรค์ชัดๆ คิดถูกแล้วที่เป็นกรรมการนักเรียน เพื่อนบางคนที่หน้าตาหล่อผมยังอยากเข้าไปชักให้มันเลย ส่วนใครที่ไม่เล่นด้วยจะรีบอาบแล้วออกไปทันที ซึ่งมีไม่มาก เพราะเด็กทุกคนในที่นี้ส่วนมากก็***ๆ ทั้งนั้น เหลือเอมที่ไม่ยอมโชว์เคแต่อาบยังไม่เสร็จเพราะพิถีพิถันในการล้างหน้าเหลือเกิน จนดูสำอางขัดหูขัดตาเหล่าวายร้าย



“เฮ้ย ใครเข้ามาต้องโชว์***นะโว้ย มันเป็นกติกา” (กติกาบ้านพ่อ***ดิ่) เพื่อนคนนึงโวยใส่เอม



เมื่อเห็นเอมยังเฉย วายร้าย3คนก็กรูกันไปล็อคแขนขา ร่างกายที่สมส่วนขาวแน่น กล้ามเนื้อสวยงามให้ปราศจากการขัดขืน ใช้มือล้วงเข้าไปในเกงในสีขาวที่เปียกจนเห็นท่อน***แซมด้วยไรหมอยบางๆ ของเอม ถึงยังไม่แข็งก็เป็นอาหารตาที่อร่อยมาก เอมร้องออกมา “เฮ้ย! ไม่เล่นนะโว้ย”




“เค้าไม่เล่นก็ปล่อยไปเหอะ เด่วแหกปากร้อง ครูวิ่งมาดูจะซวยกันหมด” ผมเตือนสติเหล่าวายร้าย



“ไอ้ฟอง ตั้งแต่***เป็นกรรมการนักเรียนเนี่ย ชอบขัดใจพวกกูอยู่เรื่อย ได้ดีแล้วลืมตัวรึไง”



“แค่บอกเฉยๆ ปล่อยแม่งไปเหอะ แล้วเด่วกรรมการนักเรียนจะให้เกียรติชักว่าวแข่งกับพวก***”



เหล่าวายร้ายโห่ร้องกันลั่นห้องอาบน้ำในความใจกล้า ทุกคนปล่อยเอมให้เป็นอิสระแล้วหันมาให้ความสนใจกับผมแทน ผมขยิบตาส่งให้เอมเป็นเชิงว่า “รีบๆ ไสหัวออกไปสิ” เอมรีบพันผ้าขนหนูรอบเอวแล้วออกไป ผมก็ควักเคที่แข็งโด่ออกมาตามสัญญา “โอ้โห ยังไม่เคย***ใครสิเนี่ย”หัวเคสีชมพูท่อนลำสีขาวของผม (ในอดีต) เป็นที่ฮือฮามากเพราะเคขาวสวยขนาดกำลังพอดี ผิดจากคนอื่นที่สีออกคล้ำ (ตอนหลัง***เอมบ่อยๆ สีเปลี่ยนจึงไปบ้าง)



ไอ้ท็อป เด็ก***ในคดีสูบบุหรี่ (ทุกวันนี้ยังคิดถึงมันเลย) ผมรับฝากบุหรี่มันประจำ เหตุใดมันพลาดท่ามาเข้าค่ายนี้ได้ก็ไม่รู้ ไอ้ท็อปหน้าคล้ายๆ นาย octo วง brothers ไม่ถึงกับหล่อแต่หน้าตาดูมีเสน่ห์ มีแววออกญี่ปุ่นๆ อยู่บ้าง ตั้งแต่รู้จักผมได้เห็นไอ้ท็อปถอดเสื้อโชว์กล้ามขาวๆ หน้าท้องเป็นลอนเป็นครั้งแรก เพิ่งรู้ว่ามันหุ่นดีใช้ได้ มันเข้ามาขอชักให้ผมครับ ตัวมันยืนทาบอยู่กับหลังผม แท่งเคอวบล่ำของมันก็สัมผัสถูก้นผมยังกับจะ***กันจริงๆ มันใช้มือหยาบๆ ลูบไล้ตามหน้าอกผม ใช้นิ้วเขี่ยและบี้ปลายหัวนมผมที่แข็งชันด้วยความหงี่ โคตรเสียวเลย ไอ้ท็อปเอื้อมมือมานวดคลึงพวงไข่ แล้วจึงไล่มือมานวดบีบเบาๆ ที่ท่อนลำผมซึ่งน้ำ[คัน]เยิ้มออกมาจากฝีมือการรีดของไอ้ท็อป สายตาของทุกคนไม่มีใครมองอย่างรังเกียจเลยครับ เพราะโรงเรียนเราเอกชนชายล้วนจึงไม่แปลกที่เด็กส่วนมากจะเล่นทะลึ่งกับเพื่อนชายด้วยกัน อีกอย่างนี่ก็***ๆ กันทั้งนั้น คนทั้งห้องเกือบสิบคน ยืนชักว่าวตามแล้วดูคู่ของผมกับไอ้ท็อปเหมือนดูหนังสด



ถึงจะไม่ได้***กันเต็มรูปแบบแค่นี้ก็เสียว คิดดูแก้ผ้าตัวเปียกน้ำกับเพื่อน แล้วเพื่อนมายืนชักว่าวให้อยู่ข้างหลัง เนื้อตัวเลอะครีมอาบน้ำถูไถกันไปมา ท่อนเคไอ้ท็อปที่เปียกลื่นมาชนกับร่องตูดผม เสียวสะดุ้งทุกครั้งเพราะกลัวจู่ๆ มันจะจับยัดเข้าไปจริงๆ และไอ้ท็อปก็ขอให้ผมชักให้มันบ้างเราเลยสาวรูดท่อนลำให้กันและกัน (คนอื่นไม่มีใครกล้าทำ) เคไอ้ท็อปจับเต็มไม้เต็มมือดีครับ ส่วนมือก็รูดเคผมขึ้นลงเป็นจังหวะ เพื่อนๆ บางคนน้ำแตกกันไปแล้ว ภาพเพื่อนชักว่าวให้ดูสดๆ จนยิงน้ำเชื้อขาวขุ่นพุ่งออกมาต่อหน้าต่อตา สายน้ำว่าวพุ่งออกมาจากกระบอกลูกสูบของคนเพื่อนคนแล้วเล่า ทำให้ผมอารมณ์กระเจิงยิ่งขึ้น ทันใดนั้น



สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ไอ้ท็อปจับผมดูดปาก (นั่นเป็นจูบแรกในชีวิต) มือก็ยังสาวว่าวให้กันไม่หยุด ผมงงว่าทำไมมันถึงขนาดนี้ แต่อารมณ์นี้เอาก็เอาวะ ผมแลกลิ้นกับมัน ปากก็ดูดกันไป ปากไอ้ท็อปโคตรนิ่มเลย มือก็ชักว่าวให้กัน อาส์สสสสส เสียวววว จะแตกแล้วววว



น้ำว่าวผมและไอ้ท็อป พุ่งเต็มเลอะมือของอีกฝ่าย ผมแอบเลียดูอยากรู้ว่ารสชาติจากตัวไอ้ท็อปจะหอมมันขนาดไหน เพื่อนคนอื่นที่แตกแล้วก็อาบน้ำต่อ แล้วก็แยกย้ายกันไปนอน ไอ้ท็อปเข้ามาบอกว่า “กูขอโทษนะ อารมณ์มันพาไป” ผมไม่ถือสาไอ้ท็อป ดีซะอีกที่มันทำเสียวให้ผม และผมก็ดูออกว่ามันเป็นผู้ชาย ถ้าไม่มีมหกรรมเด็กเลวครั้งนี้มันก็คงไม่ชักว่าวกับเพื่อนผู้ชายกันเองหรอก หลังจากที่ทุกคนนอนผมต้องรีบแอบไปล้างห้องอาบน้ำ ที่พื้นห้องเต็มไปด้วยคราบน้ำเชื้อของเพื่อนตัวดีทั้งหลาย ถ้าครูชายมาเห็นแล้วดูไม่ออกว่าเป็นคราบอะไรก็คงเป็นหมันไปแล้วล่ะนะ ผมถือคติ “กันไว้ดีกว่าแก้” ยังไงก็ทำลายหลักฐานไปก่อน บางคนไปปล่อยสายพันธุ์มันไว้ลอยเต็มน้ำในบ่ออาบด้วย อุจาดตามากๆ และไอ้เอมก็ย่องจากห้องนอน สะกดรอยตามผมมาเงียบๆ



“ทำไรอ่ะ” เอมชะเง้อคอเข้ามาถามจากนอกประตู



“ล้างคราบน้ำว่าวเพื่อนๆ ” ผมตอบอย่างไร้ยางอาย (หน้านิ่งมาก)



“เค้าลือกันว่า***กับไอ้ท็อปดูดปากกัน จริงรึเปล่า”



“แค่เล่นกันเฉยๆ ไอ้ท็อปแม่งเริ่มก่อน ถามแบบนี้คิดว่ากูเป็นเกย์รึไงวะ”



“ถ้าเป็นก็ไม่ได้ว่าซะหน่อย แต่ไอ้ท็อปมันไม่เล่นกับ***หรอกนะ”



“ไอ้นี่… อุตส่าห์ช่วยไม่ให้โดนรุมสกรัม ยังจะมาปากดีอีก” ผมเริ่มมีน้ำโห



“กูตั้งใจจะมาขอบใจ***เรื่องนั้นแหละ แล้วถ้า***ชอบผู้ชายกูก็ไม่ว่าอะไรหรอก กูว่า***ก็ดูโอเคนะ”



เอมเข้ามาจับมือผม เรามองหน้ากันอย่างเขินๆ ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าพูดอะไรออกมา และเราก็ตกลงคบกัน ผมมีแฟนเป็นครั้งแรก เอมชอบผมคงเพราะประทับใจที่ผมช่วยมันไม่ให้โดนจับแก้ผ้า มันจะคอยปรามผมตลอดเวลาผมทำตัวเกเร จนผมทิ้งนิสัยอันธพาลไปมาก ครูชมว่าผมปรับปรุงตัวดีขึ้น ส่วนไอ้ห่าท็อป ปล่อยมันไปที่ชอบๆ เถอะ



เมื่อผมคบกับเอมได้นานพอสมควร เอมก็พาไปที่บ้านเอม ไปมาบ่อยแล้ว เป็นครอบครัวคนจีน พ่อแม่ลูก มีวันนึงเป็นวันธรรมดาเนี่ยแหละ ผมไปเที่ยวบ้านเอมหลังเลิกเรียน อยู่ในห้องนั่งฟังเพลงสบาย ๆ ดูทีวีช่องเคเบิ้ล ไปเจอหนังเรื่องนึงเรื่องไรจำไม่ได้แล้ว พระเอกนางเอกน่ารักดี พอถึงฉากที่เค้าจูบกัน เอมขยับตัวมาใกล้ ๆ ผมแล้วก็กุมมือผมไว้ พอเอามือออกก็เห็นถุงยางในมือ ผมน่ะใจเต้นรัวเลย มาถึงตอนนี้ก็ดูออกว่ามันถึงเวลาที่เราจะเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ผมค่อย ๆ ยื่นหน้าไปใกล้ ๆ เอม ใกล้ขึ้น...ใกล้ขึ้น



แล้วผมก็ได้เสียหนุ่มครั้งแรกวันนั้น เวลาจูบคอมันเอียงไปอัตโนมัติไม่ให้จมูกชนกัน ลิ้นตวัดกันอยู่ในปากสัมผัสไอร้อนจากภายในผ่านทางลิ้น เอมปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมออกแล้วไซร้จากคงลงมาถึงหน้าอกผม เอมดูดหัวนมให้ผม ทั้งขบทั้งกัด ผมครางออกมา “อาส์สสส” ลืมมาดเด็กเรียนไปเลย กอดเอมไว้แน่น เอมใช้ลิ้นแยงลงไปในรูสะดือ อูยยยโคตรเสียววว ผมหลับตา อายอ่ะ มันเป็นครั้งแรก ลืมตามาอีกทีเสียวกว่าเดิมอีก เอมรูดซิปกางเกงแล้วจ้วงเคขนาดแข็งเต็มที่ของผมออกมาดูด เลีย อม อย่างสนุกปาก

“ไอ้เอม อย่าเพิ่ง กูยังไม่คิดถึงขนาดนี้” ปากก็พูดไปงั้น จริง ๆไม่อยากให้มันหยุดหรอก โดนอมเคครั้งแรก มันก็ย่อมเสียวจนแอ่นตูดลอยขึ้นมาเป็นธรรมดา เอมทำให้ผมอยู่พักใหญ่ผม ก็จับเอมพลิกตัวนอนลงแล้วผมก็ถกเสื้อพละ ของเอมขึ้นมาเพื่อจะได้ดูดหน้าอกขาว ๆ ผมดูดหัวนมสีชมพูของเอมจนแดงเถือกเลย


“ไอ้ฟอง อยากทำอะไรกู***ทำเลย กูยอมให้***หมดทั้งตัวแล้ว” ผมไม่อายแล้วครับ ตัณหาครอบงำเต็มที่ ถกกางเกงวอมของเอมพร้อมกับกางเกงใน กองลงมาถึงเข่าแล้วก็ดูดเคขาว ๆ สีออกชมพู ดูดจนน้ำ[คัน]เอมปริ่มออกมาตรงร่องเค เป็นเม็ดใส ๆ เหมือนหยดน้ำค้าง ลองเลียดูรสชาติจะออกหวาน ๆ ลื่น ๆ ผมว่าน้ำ[คัน]อร่อยกว่าน้ำว่าวตรงที่ไม่คาวเนี่ยแหละ แต่ผลิตออกมาได้น้อยกว่า ผมดูดรีดน้ำ[คัน]ไอ้เอมออกมา ใช้ปากสูบขึ้น ๆ ลง ๆ ห่อปากแล้วรูดเหมือนจะรีดของเหลวข้างในให้ออกมา และมือยังชักว่าวถอกเคตัวเองตามจังหวะไปด้วย แล้วเอมก็เกร็งตัวสะดุ้ง เหมือนปลาโดนทุบหัว ปล่อยน้ำว่าวสด ๆ เข้าปากผม ผมกลืนทีเดียวหมดเลยคับ

หลังจากที่เอมเสร็จปากผมไปเรียบร้อย แต่เคผมยังเด่อยู่ แล้วก็มองไปทางถุงยาง เอมมันก็บอก “จะทำอะไรก็ทำไปเลย” ผมจัดการสวมถุงยางให้ตัวเอง (อ่านมาตั้งนานคิดว่าผมเป็นควีนล่ะสิ คิดผิดซะแล้ว) ผมจับขาเอมยกขึ้นค่อย ๆ สอดเคเข้าไป ตูดเอมฟิตมาก ขมิบตอดเคผมจนเกือบจะแตก เสียวไส้เหมือนกันเพราะเอมทำท่าจะร้องตั้งหลายครั้ง พอเข้าไปได้สุดทาง ผมค่อย ๆ ดันตูดเข้าออกตามประสาหนุ่มเปิดซิง ก็เขินนิ จู่ ๆจะให้ซอยแบบบ้าพลังก็ไม่ไหว รู้สึกอุ่นมากตอนอยู่ในตัวเอม เพราะเคผมยาวแล้วก็เสียบไปลึกด้วย พอขยับตูดจนชิน มันก็รู้จังหวะอัตโนมัติ ซอยตูดเอมถี่เลย ปากก็ดูดนมเอมไปด้วย มีแรงเท่าไหร่ผมยัดใส่ตูดเอมหมด เหมือนได้ปลดปล่อยความเครียดผ่านทางsex แล้วมันก็ต้องรีบทำเวลาด้วย เพราะพ่อแม่เอมยังอยู่ในบ้าน คิดเอาเองล่ะกัน กางเกงนักเรียนผมยังไม่ถอดเลย เปิดซิปเอาออกมาแต่เค เสื้อนักเรียนก็แค่ปลดกระดุมออก ส่วนเอมแค่ถกกางเกงวอมลงพอให้ผมเสียบได้แค่นั้น แล้วมันเรียนพละมาทั้งวันกลิ่นตัวก็โคตรจะเหม็น แต่ผมก็หยุดไม่อยู่แล้ว ซอยสุดแรงเกิด




“โอวววว เอม กูเสียว อาส์สสสส รูตูด***โคตรร้อนเลยว่ะ โอ้วๆๆๆ กูจะแตกแล้วโว้ยยยยย”

ตอนผมกำลังจะแตกแม่เอมมาเคาะประตูห้องพอดี อารมณ์นั้นมันหยุดไม่อยู่ เอมทำหน้าตกใจจะลุกขึ้นแต่ผมกดให้มันนอนต่อ แล้วก็เอามือปิดปากเอมไว้ ไม่กี่วิผมก็แตกช่วงที่ผมกำลังฉีดน้ำว่าว ผมเผลอคลายมือข้างที่กดเอม เอมมันกลัวแม่จะรู้รีบลุกขึ้นดึงกางเกงวอมกลับไปอยู่ที่ขอบเอว เสื้อมันก็เป็นเสื้อพละไม่มีกระดุม มันจึงกลับสู่สภาพปกติได้ไวมาก แต่ตอนที่มันลุกพรวดขึ้นมาตูดมันดันไปรูดถุงยางผมออกด้วย ผมก็ยังหลั่งไม่เสร็จ เลยหลั่งต่อใส่เตียง (ตอนแตกใครจะหยุดได้) ที่ผมทำทันอย่างเดียวคือรูดซิป ไอ้เอมก็เหลือเกิน ไม่ได้ดูเลยว่ากูยังไม่ทันเรียบร้อย เสือกเปิดประตูให้แม่ซะแล้ว ผมเลยต้องนั่งทับรอยน้ำว่าวบนเตียง แล้วก็ต้องนั่งหันหลังด้วยเพราะกระดุมเสื้อยังไม่ได้ติดแถมเป้ากางเกงนักเรียนน้ำว่าวยังซึมออกมาเป็นดวงอีก ถุงยางก็เอาตีนเหยียบไว้ คิดย้อนไปก็อดขำไม่ได้แต่ตอนที่มันเกิดขึ้นจริง ๆ ใจหายไปอยู่ตาตุ่มเลย แม่เอมเคาะห้องเอาขนมมาให้ผมกินแค่นั้นเอง เกือบได้ดูหนังสดแล้วมั๊ยล่ะ

จากหนแรกของผมผ่านไปไม่นาน มันก็มีหนที่สองที่สามตามมาเรื่อย ๆ เอมsexจัดน่าดู เย่อกันเกือบทุกศุกร์เสาร์ ส่วนมากที่บ้านผมเพราะพ่อแม่ผมไปตจว.บ่อย เอมซื้อแหวนให้ผมวงนึงเป็นเครื่องหมายว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว เป็นแหวนใหญ่ ๆ พวกฮิปฮอปใส่กัน เอมมันเลือกแหวนโรแมนติกไม่เป็น ผมชอบมากใส่ไม่เคยถอดเลย เกือบถูกครูริบตั้งหลายครั้งเพราะตอนมัธยมเค้าห้ามใส่เครื่องประดับแฟชั่น





เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันจนถึงม.6 โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราคบกัน ตลอดเวลาผมมีความสุขมาก ไม่เคยคิดว่าชีวิตเกย์คนนึงจะมีโอกาสได้พบเนื้อคู่เหมือนชายหญิงทั่วไป มีทะเลาะกันบ้างแต่ก็ไม่รุนแรง ถ้าใครรู้ว่าทำผิดจะเป็นฝ่ายขอโทษก่อน มีคนที่รักผม มีคนที่ผมรัก แค่นี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
วันที่ผมไม่อยากให้เกิดก็มาถึงจนได้ มันกะทันหันมาก และไม่ควรจะเกิดขึ้นด้วย พ่อของเอมไปแอบเปิดสมุดโน้ตเขียนเล่นของเอม ข้างในมันเป็นเรื่องราวของเราสองคน ถึงจะไม่ได้เขียนเรื่องบนเตียงก็เถอะ แค่นั้นก็สาหัสแล้ว เอมถูกพ่อซ้อมจนช้ำทั้งหน้า และสั่งห้ามไม่ให้เอมคบกับผม แม่เอมเครียดไม่แพ้พ่อเพราะว่าเอมเป็นลูกคนเดียว เค้าไม่ต้องการให้เป็นเกย์ เอมขี่รถมาหาผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ผมตกใจ ทำอะไรไม่ถูก คิดหาทางออกทั้งคืนจนไม่ได้นอน ที่ผมบอกว่ามันไม่ควรจะเกิดก็เพราะแค่สมุดเล่มเดียวนี่ล่ะเราถึงต้องเลิกกัน คิดแล้วก็น่าสลดใจ

วันต่อมาหลังเลิกเรียน ผมกับเอมหลบไปคุยกันในเชิงเขาแถวโรงเรียน แม้มันจะร้อนอบอ้าว แต่ก็ดีตรงที่ไม่มีคน เอมบอกเลิกกับผม เค้าบอกเค้าไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เค้าไม่มีทางที่ดีกว่านี้แล้ว ผมขอเอมให้รอจบมอ6 แล้วไปอยู่กับผม ผมจะเลี้ยงส่งเสียเอมให้เรียนมหาลัย จบแล้วค่อยไปขอร้องพ่อแม่อีกครั้ง หรือให้ผมไปกราบพ่อแม่เอมก็ยังได้ ผมทำได้ทุกอย่าง ขออย่างเดียวอย่าทิ้งผมไป และในที่สุดเอมตัดสินใจเลือกครอบครัว เพราะเค้าไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจไปมากกว่านี้

“เอมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย ขอโทษนะ เอมทำดีที่สุดแล้ว”

ผมตัวสั่น กระชากแหวนที่เอมซื้อให้ออกจากนิ้ว แล้วเขวี้ยงใส่หน้าของเอมเต็มแรง แต่เอมไม่โต้ตอบหรือด่าทอใด ๆ ทั้งสิ้น และผมก็ยังไม่สำนึกผิด

“ไหนบอกรักกูไง ไอ้คนเห็นแก่ตัว ***ทำดีที่สุดแล้วใช่มั๊ย กลับไปหาพ่อแม่***เลย ไอ้ลูกกตัญญู แต่***จำไว้นะ กูจะหาแฟนใหม่ที่ดีกว่า***ให้ได้ ไปให้ไกลๆ กูเลย” ในชีวิตผมไม่ค่อยจะระเบิดอารมณ์รุนแรงขนาดนี้ แต่ครั้งนั้นมันทนไม่ไหวจริง ๆ
เอมก้มตัวลงเก็บแหวนวงนั้นขึ้นมาจับคืนใส่มือผม นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจับมือกัน


หลังจากนั้น นิสัยเกเรของผมก็กลับคืนมา กลายเป็นคนโมโหง่าย โชคดียังมีหน้าที่ๆ ยังต้องรับผิดชอบเยอะ โดยเฉพาะประธานสีช่วงแข่งกีฬาหนักสุด ต้องดูแลเด็กเยอะแยะ กีฬารายการไหนไม่มีเด็กลง ผมนี่แหละต้องไปแข่งแทนเด็กสันหลังยาวพวกนี้ ยกเว้นบาสอย่างเดียวถึงตายผมก็ไม่ลง เพราะต้องแข่งเวียนไปจนเจอกับเอมแน่ ๆ ผมสนุกกับกิจกรรมจึงลืมเรื่องของเอมประคองตัวจนเรียนจบได้ และไม่คุยกันเลยแม้วันสุดท้ายที่เราต้องจากกันในค่ายปัจฉิมนิเทศ

ผ่านไปสองปีหลังจากที่เราเลือกทางเดินชีวิตคนละเส้น ผมไม่เจอกับเอมอีกเลยเพราะเรียนคนละที่ ได้ข่าวว่าเอมอยู่กรุงเทพ ส่วนผมเรียนแถวชานเมือง ตอนนั้นผมลืมเรื่องของเอมได้แล้ว อย่างน้อยก็ไม่เห็นหน้ากัน จนขึ้นปีสองถึงได้ตกลงคบกับเด็กต่างคณะคนนึงชื่อเดี่ยว คนบ้าอะไรชื่อ “เดี่ยว” ฟังดูหดหู่เหมือนไม่มีใครคบ แต่ชื่อเค้าก็เหมาะกับหน้าตา ผมซอยสั้น แววตานิ่งๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ผิวขาว หุ่นสมาร์ท ชอบใส่เชิ๊ตแขนสั้นกางเกงขายาวสีครีมสะพายเป้สีแดงมาเรียน ดูสว่างโดดเด่นสะดุดตา ผมแอบมองเดี่ยวนานแล้ว เวลาขึ้นรถเมล์ถ้าเจอกันชอบมองหน้า จนสามเดือนก่อนเขาเป็นฝ่ายเข้ามาคุยกับผม ผมก็เลยเล่าอดีตของผมให้ฟัง ตกลงกับเขาว่าขอดูนิสัยกันไปก่อน เพราะกับเอมผมผิดพลาดตรงมีsexก่อนถึงเป็นแฟน ไม่ได้ดูสภาพรอบตัวว่าเป็นไปได้แค่ไหน สุดท้ายก็ต้องจากกัน
(แต่ส่วนมากใคร ๆ ก็ทำเนอะ)

เรียกได้ว่าผมได้ยารักษาแผลใจชั้นดีเลยล่ะ เพราะเดี่ยวเป็นประเภทผัวเดียวเมียเดียวเหมือนผม (แต่ยังไม่ลงเอย) หน้าตี๋ ๆ เหมือนเอม ต่างกันตรงนิสัย เอมเป็นคนตลกทะลึ่ง ส่วนเดี่ยวตลกฝืด น่ารักไปอีกแบบ วันนั้นเป็นความบังเอิญจริง ๆ ที่มีนัดกับเพื่อนเก่าที่สยาม กะว่าจะซื้อเสื้อผ้ากัน เมื่อผมมาถึงสยาม ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินลงจากสถานีBTS ก็มีคนมาสะกิดหลัง

“เฮ้ย ฟอง เรียนไหนเนี่ย ไม่ได้เจอตั้งนาน”


เอมทักผม ไม่ได้เจอกันสองปีแล้ว เอมดูโตขึ้นเยอะ มากับผู้หญิงอีกคน ท่าทางเหมาะสมกันดี
ผมไม่สบอารมณ์ ไม่อยากนึกถึงคนเห็นแก่ตัวที่เคยทิ้งกันไป อีกอย่างผมมีใหม่แล้วด้วยหล่อกว่าเอมอีก จึงไม่ได้แคร์ หรือน้อยอกน้อยใจอะไรทั้งนั้น หนำซ้ำยังแสดงท่าทางไม่ดีกับแฟนใหม่ของเอมด้วยการมองแบบดูถูก

ผมเดินหนี พร้อมกับบอกว่า “ทักคนผิดแล้วล่ะ” ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นคำพูดที่แย่มากกับคนที่เข้ามาทัก คิดว่ารู้งี้นัดเจอเพื่อนที่อื่นดีกว่า ถ้ารู้ว่ามาสยามแล้วต้องเจอไอ้นี่ วันนั้นผมหงุดหงิดทั้งวัน เดี่ยวยังถามเลยว่าไปทำอะไรมา ผมไม่ยอมเล่าหรอกคับว่าไปเจอแฟนเก่าถึงจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ตาม

เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ผมได้อ่านนิตยสารวัยรุ่นเล่มนึง เพื่อนผู้หญิงในห้องชอบหามาให้อ่านฟรี ๆ ไม่เคยเสียตังค์ซื้อ ตกใจมาก ที่เห็นเอมลงปกหนังสือ ไม่รู้ไปลงได้ไง เอมเปลี่ยนชื่อเล่นใหม่ให้ดูเด่นขึ้น ชื่อจริงยังใช้ชื่อเดิม ผมรีบเปิดไปที่คอลัมน์สัมภาษณ์นายแบบ อ่าน ๆ ดู ก็เป็นเรื่องที่ผมรู้อยู่แล้วทั้งนั้น ประวัติ งานอดิเรก สไตล์การแต่งตัว จนอ่านถึงหัวข้อ รักแรก (ผมขอบิดเบือนไม่ให้ตรงกับในหนังสือเกินไปนะครับ)

“เกิดขึ้นตอนม.ปลายครับ ผมเป็นคนเข้าไปจีบก่อน ก็คบกันจบเกือบจบมอปลาย แต่ว่าไปด้วยกันไม่ได้จริง ๆ รู้สึกผูกพันมากทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่ ถ้าเป็นไปได้อยากเจอหน้ากันอีกครั้งครับ อยากให้เป็นเพื่อนกัน”

จริงๆ แล้วยาวพอสมควรแต่ผมคงเขียนให้ละเอียดไม่ได้จะทำลายอนาคตเอมเปล่า ๆ แม้เอมจะหลีกเลี่ยงคำพูดที่ส่อเค้าว่าผมเป็นผู้ชาย ผมก็ยังรู้ว่ามันหมายถึงผม ผมไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวดว่าแฟนเก่าเป็นนายแบบนะครับ สมัยนี้ไม่ต้องหล่อขนาด ดัชชี่ หรือพี่ติ๊ก เจษฎาภรณ์หรอก ใคร ๆ ก็แจ้งเกิดได้ทั้งนั้นแหละ เด็ก 17-18 มันยังไปถ่ายกันเยอะแยะ บางคนได้ลงเล่มเดียวในชีวิตด้วยซ้ำ ผมไม่ได้มองเอมวิเศษเลิศเลออะไร แค่เขามีโอกาสดีกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง แต่ผมซึ้งตรงที่เอมยังจำเรื่องของผมได้แม้ว่ามันจะผ่านไปนานแล้ว ถ้าเป็นผม บทสัมภาษณ์ลงนิตยสารจะกล้าเขียนแบบนี้รึเปล่าก็ไม่รู้



คนที่เรารักบางครั้งมีเหตุผลที่จำเป็นต้องจากเราไป และแม้เขาจะพบชีวิตใหม่ที่ดีกว่า เขายังจดจำวันเวลาที่ดีกับเราได้ แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้ว สำหรับชีวิตชายรักชายอย่างเรา จะให้รักกันไปจนแก่เฒ่า มันอาจจะยากเกินไปสำหรับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ถึงเอมจะ (เริ่ม) มีชื่อเสียง เขาก็ยังไม่ลืมผม แค่นั้นก็....เพียงพอแล้ว
คำพูดที่ผมเคยว่าเอมไว้ในวันบอกเลิก มันย้อนกลับเข้าหาผมหมด ผมว่าเอมเห็นแก่ตัว ที่จริงคนที่เห็นแก่ตัวมากกว่าคือผม อยากโทรไปขอโทษก็เปลี่ยนเบอร์กันทั้งคู่ และผมคงไม่มีหน้าไปหาเอมที่บ้านเช่นกัน ผมรื้อบ้านกระจุยกระจายหาแหวนที่เอมเคยให้ทั้งคืนจนเกือบสว่าง

พอหาเจอ หยิบมาใส่ น้ำตามันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว คิดถึงเอม คิดถึงวันที่เขาให้แหวนผม แต่ทุกวันนี้ผมไม่ได้ใส่หรอก กลัวเดี่ยวรู้ที่มาของแหวน จะพาลทะเลาะกันอีก ตอนนี้เก็บไว้ในลิ้นชักห้องนอนให้ดูมีคุณค่าหน่อย (ตอนหาเจอไปอยู่ปนกับกล่องของชำร่วยตามงานศพ ทุเรศที่สุด)

ขอโทษนะเอมที่เราคิดไม่ดีกับนาย ถ้านายมีทางออกที่ดีกว่านี้นายคงไม่เลิกกับเรา นายเป็นผู้ชายธรรมดาดีแล้ว อย่าจมปลักกับคนเอาแต่ใจเห็นแก่ได้อย่างเราเลย ตอนนี้เราก็มีคนใหม่แล้วเขาก็หน้าตี๋คล้าย ๆ นาย บางทีมองหน้าเขา ภาพหน้านายมันก็ซ้อนขึ้นมา แต่มันจบไปแล้ว เรื่องสมัยมอปลายก็ขอให้เป็นวันวานที่น่าจดจำของเราสองคน ตอนนี้นายเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วก็ขอให้พบชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้ ส่วนเราจะขอเรียกนายว่าเอมเหมือนเดิม มันเป็นชื่อที่เราไม่อาจลืมได้ ขอให้ผู้หญิงคนนั้นรักนายไม่น้อยไปกว่าเรานะ
ถ้ามีโอกาสพบกันอีกครั้ง.... เราอยากแก้ตัวด้วยการส่งยิ้มให้นายกับเธอคนนั้นจากใจจริง

kai_ku_ku

ขอบคุณนะ

mini1

ขอบคุณครับ

วศิล

ขอบคุณครับ

BETS

ขอบคุณมากครับ

pcpc

ขอบคุณครับ

obmuj

ขอบคุณคร๊าฟฟฟ

Hatari

ขอบคุณครับ

Judkree

ขอบคุณมากครับชอบมากครับ

tonkungzaa

ขอบคุณครับ
สนุกอะ

hoshila

ขอบคุณมากครับ

tonkungzaa

น่าเศร้าจังเลยอะ
แต่ก็เป็นบทเรียนที่ดีครับ

HHz

ชอบมากครับเรื่องนี้
ซึ้งจริงๆ
เค้าทั้ง 2 คงรักกันมาก
^^

fantar

ขอบคุณครับผม

biwty001

ขอบใจมากน่ะที่ มาเล่าให้ฟังอ่ะ  เป็นบทเรียนที่ดีจริงๆ

noiyy

ขอบคุณมากนะก๊าาบบ

krunant

ขอบคุนมากมายคัฟ

thaipm

ขอบคุณมากนะครับ

zombi

ขอบคุณครับ
เศร้าจัง

jyj

ซึ้งมากเลยอ่ะ / ขอบคุนคับ