ปีใหม่.. เพื่อนใหม่.. และจิตใจของผมที่เปลี่ยน (ep.0)

iamnothuman

And no matter where I go, girl, you know if I'm alone there'll be no blue sky.I don't know what I'm doing wrong 'cause baby when you're gone, all it does is rain rain rain rain down on me.
Each drop is pain pain pain when you leave, it's such a shame.


"พอกันทีกับความรู้สึกแบบนี้" ผมบ่ำเบาๆกับตัวเองก่อนจะถอดสายหูฟังออกจากโทรศัพท์แล้ววางมันลงที่ตู้เตี้ยๆข้างเตียง
     ผมยังคงจมอยู่กับความรู้สึกนี้ตั้งแต่วีจากผมไป จะว่าไปมันก็นานมากๆแล้วเหมือนกัน ครั้งสุดท้ายที่ผมทะเลาะกับวีแรงแบบแรงมากๆมันก็ผ่านมาเกือบ 2 เดือนแล้ว วีหายไปจากโลกของผมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เธอไม่เคยตอบไลน์ผม ไม่แม้แต่จะอ่าน สงสัยเธอคงบล็อกผมไปแล้ว ผมไม่สบายใจเอาซะเลยที่ต้องจมอยู่กับความรู้สึกที่เหมือนส่วนหนึ่งของตัวผมขาดหายไป เหมือนผมให้มันกับวีอย่างเต็มใจ เธอรับมันไว้และเธอก็ทิ้งมันไปอย่างเต็มใจเช่นกัน ผมรู้ดีว่าชาตินี้ผมคงจะไม่เจอใครที่สามารถเอาส่วนประกอบเล็กๆส่วนนั้นกลับมาต่อตาจิตใจของผมให้สมบูรณ์ได้ ไม่มีแม้แต่คนเดียว..
     ตาของผมทั้ง 2 ข้างค่อยๆหลับลงเรื่อยๆขนาดที่ผมพาตัวเองลงดิ่งสู่ความมืดของห้อง ผมรู้สึกได้ว่าตัวผมนั้นจมลงไปกับเนื้อเตียง อาจเป็นเพราะจิตใจของผมหนักยิ่งกว่าฟูกเน่าๆที่รองรับตัวผมอยู่ก็เป็นได้
     เฮอออ.. ผมไม่ได้ต้องการอะไร แค่หวังว่าซักคืนที่ผมหลับและพลิกตัวไป วีจะนอนอยู่ข้างๆผม เหมือนอย่างเคย..


23 ตุลาคม พ.ศ. 2560     8.30นาฬิกา-
     ตรี้งงงง ตรี้งงงง ตรี้งงงง
     "ท็อปปปป.. ตื้นนน.."
     ตรี้งงงง ตรี้งงงง ตรี้งงงง
     "ไอ้ท็อปปป.. ตื่น"
     นั่นคือเสียงแรกของวันที่ผมได้ยิน ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพแรกที่เห็นคือแขนขาวๆของวีที่กำลังเอื้อมไปกดปุ่มนาฬิกาปลุกที่ส่งเสียงดังสนั่นลั่นห้อง
     "good morning ค่ะ"
     ผมพลิกตัวไปหาเธอ ลมหายใจอ่อนๆยามเช้าของวี กับแสงอาทิตย์ที่ส่งผ่านหน้าต่างบานใหญ่ของห้องเข้ามา ผ่านเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนๆของเธอ มันทำให้ผมมีความสุข เธอทำให้ผมรู้สึกร่าเริงได้ตลอดเวลาและผมพร้อมที่จะเริ่มต้นวันใหม่ไปกับเธอ
     "good morning ครับ.. ที่รัก"
     "แหน่ะ ไม่ต้องมาเรียกว่าที่รักเลย.. ไป แต่งตัวได้แล้ว วันนี้มีคาร์สมาดามหอยไม่ใช่อ๋อ"
     "ช่างแม่งเหอะ หอยห่าไร.. เราอยากอยู่กับเอ็มซะอย่าง ใครก็ห้ามเราไม่ได้"
     "พูดมากไอท็อป.. ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวเราสายขึ้นมาแล้วจะซวยไปด้วย"
     "ก็ดีดิ.. เราจะได้ไม่ต้องซวยคนเดียว"
     "ไอ่บ้าาา.." วีเตะผมกลิ้งลงจากเตียงพร้อมเอาผ้าห่มคลุมโปงตัวเองไว้ ผมรีบกระโดดกลับไปทับตัวเธอทันที แล้วใช้นิ้วจั๊กจี้เธอที่ลำตัว วีดิ้นพล่าน ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มกระเด็นไปข้างเตียง
     "ไอ่บ้าาา5555 ทำไรเนี่ย5555 บอกให้555 ไปอาบน้ำ555"
     เธอหยุดพูดพร้อมกับที่ผมหยุดจั๊กจี้เธอ ตาของเราทั้งสองสบกัน ใบหน้าของเธอใกล้กับผมมาก สิ่งที่ผมเห็นอยู่นัยน์ตาเธอมันช่างมีเสน่ห์เย้ายวนอย่างบอกไม่ถูก ผมรู้สึกเหมือนผมกำลังจะต้องสูญเสียเธอไปในไม่ช้า ผมรู้สึกได้ แต่ผมก็ยังไม่อยากให้เธอจากผมไปไหน ยังคงอยากให้เธออยู่ตรงนี้ข้างๆผมเหมือนเคย.. ผมก้มลงไปใกล้ๆเธอ ให้ผมได้รู้สึกและมั่นใจว่ามันคือเธอ คือวีที่อยู่ตรงนี้ข้างๆผม ผมค่อยๆเอาริมฝีปากของผมสัมผัสกับริมฝีปากสีชมพูที่แสนนุ่มนวลของวี เธอไม่มีอาการฝืนการกระทำของผมแม้แต่น้อย ผมค่อยๆเอาลิ้นชอนเข้าไปในปากของวี ลิ้นของผมค่อยสัมผัสอย่างอ่อนโยนกับลิ้นของเธอ มันพันกันอย่างนัวเนีย ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ผมไม่เคยได้รับจากคนอื่นมาก่อนในชีวิต น้ำลายที่เคล้าเคลียกันระหว่างของผมกับของวีมันไม่ทำให้ผมรู้สึกรังเกียจรังควานแม้แต่น้อย มันคือความผูกพันธ์ ผมเอาใจใส่วีอย่างมากและวีก็เอาใจใส่ผมเช่นกัน
     วีพยายามดันลิ้นและริมฝีปากออกห่างจากผม แต่ผมจะไม่มีวันปล่อยเธอไปไหน ผมใช้ฟันทั้งบนและล่างกัดที่ริมฝีปากของเธอไว้แรงเท่ากับความรู้สึกที่ไม่อยากจากเธอไปไหนของผม แล้วจึงปล่อยริมฝีปากนุ่มๆของวีนั้นลงอย่างเบาที่สุด เหลือไว้แต่เพียงรอยฟันแดงๆบนริมฝีปากของวี ตาของผมสบกับตาของเธออีกครั้ง ในฉับพลันความร้อนในร่างกายของผมก็พลุ่งพล่าน ผมรู้สึกได้ว่าผมมีพลังงานบางอย่างที่แล่นพล่านอย่างเร่าร้อนอยู่ในสายเลือดของผมและผมอยากที่จะแบ่งปันมันให้กับวี
     "ขอได้ป้ะ.." ผมกระซิบใส่หูวี
     "หอยล่ะ" เธอกระซิบตอบ
     "วีสำคัญกว่า.. ค*ยเรามันสู้แล้ว วีต้องรับผิดชอบ"
     ผมไม่รีรอคำตอบจากวีทั้งนั้น หรือเธออาจจะพูดอะไรสักอย่างกลับมาแต่ผมไม่ทันได้สนใจ ผมเอื้อมมือไปหยิบซองถุงยางอนามัยบนหัวนอนเหนือเตียงและค่อยๆฉีกมันอย่างเบามือที่สุด.. ผมส่งมันไปให้วีที่นอนอยู่ข้างล่างผม "ใส่ถุงให้หน่อยครับ.. ที่รัก"
     วีงับถุงยางในมือผมแล้วอมมันไว้ในปากชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะเปิดปากออกมาพร้อมกับถุงยางที่เข้ารูปกลมอยู่ด้านในปากของเธอ น้ำลายของวีที่เคล้าอยู่ทั่วถุงยางในปากเธอนั้น ยิ่งด้วยริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ดูนุ่มนวลน่าสัมผัสพร้อมรอยกัดสีแดงช้ำๆ มันทำให้ผมไม่สติและควบคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ
     ผมค่อยสอดท่อนค*ยของผมเข้าไปในปากของวี ความรู้สึกของหัวค*ยที่เสียดสีกับเนื้อยางและน้ำลายจากปากวีนั้นมันเสียวซ่าน เร่าร้อนจี้ดขึ้นมาในหัวสมองและทั่วลำตัวของผม ค*ยของผมค่อยๆหายเข้าไปในโพรงริมฝีปากสีชมพูระเรื่อยของวี เธอค่อยกลืนน้ำลายอย่างเบาๆ วินาทีที่ลิ้นของวีสัมผัสท่อนค*ยของผม มันจี๊ดสุดคำบรรยายเสียจริงๆ เมื่อลำค*ยของผมถูกสวมใส่ด้วยถุงยางอย่างมิดชิด ผมก็เริ่มกระเด้าโพรงริมฝีปากของวีด้วยพลังทั้งหมดที่ผมมีอยู่ในตัวตอนนี้ เส้นหมอยที่ท้องน้อยของผมสัมผัสกัับใบหน้าและจมูกของวี เธอสูดดมกลิ่นของมันอย่างไม่ลังเล แรงของผมยังคงใส่อย่างไม่ยั้งไม่หยุดหย่อน วีร้องครวญคราง อ้าาา..อ้าาา..อ้าาาาาาา.. เสียงแหลมของเธอยิ่งทำให้ผมรู้สึกเร่าร้อนเพิ่มมากขึ้น เธอสำลักท่อนค*ยของผมอยู่หลายครั้งแต่มันก็ไม่สามารถทำให้ผมหยุดกระเด้าปากของเธอได้ มันกลับทำให้ผมรู้สึกว่าต้องสอดท่อนค*ยของผมเข้าไปให้ลึกมากขึ้น
     ผมรู้สึกได้ว่าหัวค*ยของผมสัมผัสกับท่อนลำคอของวี และมันกำลังขยายใหญ่ยิ่งขึ้นเพื่อที่ีจะชอนไชลึกลงไปในลำคอนั้น ผมรู้ว่ามันทำให้เธอทรมานแต่ผมหยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ ผมกระเด้าแรงขึ้น แรงขึ้น แรงขึ้น แรงขึ้น แรงอีก ตาของผมทั้ง 2 ข้างหลับปี้เพราะความเสียวซ่านที่ส่งตรงมาจากท่อนค*ยของผม วีห่อปากในเล็กและแคบลงเพื่อที่จะได้สัมผัสลำค*ยของผมได้รอบด้าน ทั้งห้องมีแต่เสียงร้องครวญครางของผมกับวี และเสียงเอี้ยดอ้าดของเตียงที่สั่นไปมาหน้าหลัง
     อ้าาาา.. อ้าาาา.. อ้าาาา..
     "เสียวโว้ยยยยยยย" ผมตะโกนสุดเสียงโดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเพื่อนห้องข้างๆจะได้ยินหรือจะคิดยังไง ผมไม่สนใจด้วยซ้ำว่าการที่ผมขย่มเตียงแรงขนาดนี้มันจะทำให้มีรอยบนผนังหรือไม่
     ผมใช้มือข้างหนึ่งจิกผมของวีขึ้นมากำไว้แล้วก้มตัวลงไปให้ลึกที่สุดเพื่อที่สูดดมเส้นผมนุ่มๆนั้น ส่วนมืออีกข้างก็ล้วงลงที่ที่เต้านมของวี หัวนมของเธอแข็งด้านไม่ต่างกับลำค*ยของผมในตอนนี้เลย ผมใช้นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของผมบิดและจิกที่หัวนมแข็งๆสีชมพูอ่อนนั้น วีร้องครางดังยิ่งกว่าเก่าและเสียงนั้นก้เร็ดรอดออกมาได้ไม่เยอะเพราะท่อนค*ยของผมที่ซอยยิกๆอยู่ในปากของเธอ ร่างกายของผมเหมือนถูกเผาด้วยไฟที่สุมอยู่เป็นเวลานาน เหงื่อบนร่างกายผมค่อยๆไหลรวมกับเหงื่อบนร่างกายของวี ผมใช้มือทิ้ง 2 ข้างถอดเสื้อกล้ามออกจากตัวผมเพราะมันเปียกโชกไปด้วยน้ำเหงื่อ
     "เงี่ยนโว้ยยยย" ผมห้ามตัวเองไม่ได้ พลังในตัวผมนั้นมีมากเกินไปแต่ผมกลัวว่าวีจะเจ็บและทรมานเกินไป
     วีใช้เล็บที่ทำมาดีจนแหลมและเสียวซ่านมาเขี่ยที่เนื้อใต้ไข่ทั้ง 2 ข้างระหว่างรูทวารของผม ส่วนมืออีกข้างก็กำเล่นกับไข่ของผมอย่างเมามันส์ ผมรู้สึกเสียวซ่านที่สุด ผมกำลังจะพาเธอไปพบกับจุดสุดยอดของผม
     ผมชักลำค*ยแข็งๆออกจากโพรงปากของวี เธอสูดหายใจเข้าดังๆราวกับคนที่จมน้ำและเพิ่งได้รับอากาศหายใจ ผมนำมือของทั้ง 2 ข้างของวีมาประกบกัน เธอทำมือเป็นรูปช่องกลมๆแคบๆระหว่างมือ วีเป็นคนรู้งานดี.. ผมถอดถุงยางออกจากท่อนลำค*ยที่สุดจะแข็งและทนทานของผมแล้วโยนมันทิ้งไป ผมสอดค*ยนั้นกลับเข้าไปในช่องรูในกำมือของวี เนื้อค*ยของผมสัมผัสกับอุ้งมือนุ่มๆและเล็บที่แอบสกิดที่ร่องปลายหัวค*ยของผม มันช่างเสียวซ่านที่สุด.. ผมไม่รีรอจังหวะให้ร่ำไร กระเด้าอุ้งมือของวีอย่างสุดแรงโดยปราศจากสารหล่อลื่นใดๆ แรงเสียดทานที่เกิดขึ้นภายในอุ้งมือของวีนั้นมันส่งผ่านมาจากท่อนค*ยของผมอย่างรวดเร็ว วีค่อยๆอมหัวค*ยของผมกลับเข้าไปในโพรงปากเธอ มันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ ผมเองก็กระเด้าสุดแรงเกิด
     "แตกแล้วคร้าบบบบบบ" ผมตะโกนดังที่สุดด้วยแรงสุดท้ายที่ผมมี น้ำข้นๆสีขาวพ่งพลวดจากปลายหัวค*ยของผมเข้าสู่ช่องปากวี เธอกลืนมันลงไปอย่างไม่เล็งเลราวกับมันน้ำหนาวที่อร่อยที่สุดในโลก "้อ้าาาาาา"ผมร้องครวญครางอย่างไม่หยุดในขณะที่วีก็กลืนกินน้ำของผมลงไปในลำคอ ผมก้มตัวลงไปและจูบเธอที่ปากอีกครั้ง ผมรู้สึกได้ถึงโพรงปากที่เต็มไปด้วยน้ำข้นๆจากตัวผม วีใช้ลิ้นของเธอกวาดน้ำที่ติดอยู่ที่กระพุ้งแก้มในปากของเธอแล้วกลืนกินมันลงลำคอไป
     "หวานป้ะ"ผมถามเธอด้วยเสียงสั่นๆหอบๆ เหมือนกับนักกีฬาที่พึ่งแข่งขันกีฬาเสร็จและได้ใช้พลังงานทั้งตัวของเขาไปหมดเรียบร้อยแล้ว
     "หวานก็เหี้ยล่ะ.." วีตอบแบบขำๆ แต่ด้วยเสียงที่หอบเหนื่อยเช่นกัน
     "อ้าว.. ไม่หวาน ไม่อร่อย แล้วแดกไปทำไมอ่ะ"
     "ก็.. เรารักเธอไง" เธอมองไปทางอื่นราวกับพยายามจะไม่สบตาผม
     "อะไรนะ" ผมก็แกล้งถามเธอ
     "กูรักมึงไงล่ะ ไอควายยยยย555"
     ใบหน้าของวีมันช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียงจริงๆ ผมก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธออีกครั้งเป็นการเลิกลา หน้าอกที่เปี่ยมด้วยกล้ามของผมสัมผัสกับเต้านมที่อิ่มเอิบราวกับเยลลี่คุณภาพเยี่ยมบนตัวของวี ผมไม่เคยต้องการอะไรอีกเลยนอกจากเธอ ผมยอมเสียทุกสิ่งทุกอย่าง ยอมเสียบ้าน เสียญาติพี่น้อง เสียเพื่อน เสียการเรียน เสียครอบครัว เสียเตียงโง่ๆที่ผมนอนอยู่ทุกวันทุกคืนนี้ไปได้เพื่อความรู้สึกอบอุ่นนี้ ความรู้สึกที่ผมจะได้อยู่กับวีไปตลอดกาล

18 ธันวาคม พ.ศ.2560     8.30นาฬิกา-
     ตรี๊งงงงง..   เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังไปทั่วห้อง และดังก้องกังวาลอยู่ภายในหัวผม แต่วันนี้ไม่มีใครอื้มมือไปปิดมันให้ผม ไม่ใครจูบผมที่ปากเบาเวลาตื่นนอน ภาพแรกของวันที่ผมเห็นยังคงเป็นตัวผมเองคนเดียวที่อยู่บนเตียง ไม่มีวีเหมือนเดิม
     เมื่อคืนผมฝันดีที่สุด จริงๆก็อาจจะว่าเป็นฝันร้ายก็ว่าได้ ถ้าเลือกได้ผมก็คงจะไม่ฝันถึงวีอีก ผมอยากลืมเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เกลเคยแนะนำให้ผมไปนั่งวิปัสนากับเธอบ้างที่วัดแถวหัวหินแต่ผมก็ไม่เคยคิดจะไป มันไม่ใช่ทางของผมจริงๆ
     ผมค่อยๆลุกออกจากเตียง ค*ยของผมตั้งโด่งพร้อมที่จะออกศึกแต่ก็ไม่มีใครจะคอยตั้งรับให้ผมได้ ผมสวมกางเกงในทับลำค*ยนั้นไปโดยที่ไม่มีความรู้สึกของความอยากจะปลดปล่อยน้ำของจากลำค*ยนั้นเลยแม้แต่น้อย ผมเปิดโทรศัพท์ขึ้นเช็คข้อความ
     เกล - "ท็อป.. มึงเป็นไงบ้าง วันนี้ดอลลาร์มันจะจัดปาร์ตี้วันเกิดมันที่บ้าน มึงไปป้ะ.. เมื่อคืนนี้กูฝันไม่ได้เลยว่ะ กูฝันว่ามึงตาย55555 แปลกเนอะ ช่างมันเถอะ เจอกันมึง"
     ดอลลาร์ - "ฮัลโหลวววว จำได้มั้ยวันนี้วันอะรายยยย.. ถ้านึกออกแล้วก็บ้านกูที่เดิมนะครับไอสัส เจอกันเว้ย"
     แม็กซิม - "มึง วันนี้วันเกิดไอดอลนะ อย่าลืมล่ะ กูอยากเจอมึงชิบหายเลย เป็นไงบ้างว้ะเรื่องวี กูก้มีเรื่องอยากอัปเดตเหมือนกัน ไว้เจอกันเว้ย ปล.หาไรมาดริ้งหน่อยก็ดีนะมึง"
     โชน - "เจอบ้านไอดอลนะมึงเย็นนี้ืทุ่มตรง เตรียมเหล้ามาให้พร้อมล่ะ คืนนี้จัดหนัก เปิดซิงเด็กซักสี่ห้าคนม้ะ55555 เดะกูพาสาวไปด้วย รับรองมันส์"
     แม่ - "เป็นไงบ้างลูกสบายดีมั้ย ไม่เห็นส่งข่าวเลยเดี๋ยวนี้"
     ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง.. แสงแดดที่ส่องกระทบบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผม ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากหวังเพียงแค่ว่าวีจะไปร่วมงานปาร์ตี้ด้วย แต่ทำไมไม่รู้ความหวังของผมมันน้อยจนแทบไม่เหลือแม้แต่เสี้ยวเดียว

pdingdong

ขอบคุณครับ

pipi1

ขอบคุนครับ

aonz

เรื่องใหม่ น่าติดตามมาก ขอบคุณนะครับ

iamnothuman

aonz ตอบกลับเมื่อ 2017-10-27 02:48
เรื่องใหม่ น่าติดตามมาก ขอบคุณนะครับ

ขอบคุณมากๆนะครับ ดีใจจังเลย55 {:6_176:}

iamnothuman

pdingdong ตอบกลับเมื่อ 2017-10-27 01:03
ขอบคุณครับ

{:6_192:}{:6_192:}

iamnothuman

pipi1 ตอบกลับเมื่อ 2017-10-27 01:08
ขอบคุนครับ

{:6_175:}

kabuki

ขอบคุณครับ

princo78

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณครับ

ddavp

ขอบคุณครับ

Aapp

ขอบคุณมากครับ

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

ton_gori

งงๆ นิดๆ ตอนแรก แต่จะอ่านตอนต่อไปคับ ขอบคุณคับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Dawloy

ขอบคุณคับ

MINGMONG

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุณครับ