ผมรีบตักน้ำราดคราบสบู่ลวก ๆเมื่อได้ยินเสียงโกลาหลจากท้ายหมู่บ้านกลางดึกหูได้ยินเสียงคนตะโกนไล่จับโจรดังมาชัดเจน อีกพักมาดังเมื่อผมถึงประตูครัว “เห็นมีใครวิ่งผ่านมาบ้างไหม” ผู้ใหญ่ถือปืนสั้นนำกลุ่มลูกบ้านชายหญิง10 กว่าคนตามมา ผมบอกว่า “ไม่เห็น” แต่หลายคนในกลุ่มยืนยันว่าคนร้ายวิ่งมาทางนี้ผมสอบถามได้ความว่า มีโจรงัดบ้านด้วยการรมควันพิษเผอิญเจ้าของบ้านอีกคนกลับมาเห็นเหตุการณ์ จึงร้องเอะอะให้คนร้ายโดดหนีออกมา บ่อน้ำหลังบ้านพักของผมอยู่ห่างจากตัวเรือน เลยไปเป็นพุ่มไม้รกท่วมหัวไปจนติดเนินเขากลุ่มชาวบ้านฉายไฟแล้วตามไปทางป่านั้น มีคนชวนให้ผมออกตามล่าโจร แต่ผมปฏิเสธเพราะมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันกายยืนดูจนคนกลุ่มนั้นห่างออกไป จึงกลับบ้าน พอตัวพ้นประตูและหันหลังปิดประตูมีร่างคนพุ่งออกมาจากใต้แคร่ จู่โจมตะปบผมเอามือปิดปากพร้อมกับมีดอันแหลมยาวจี้ที่เอวมันขู่สำทับไม่ให้ผมส่งเสียง ผมตกใจร้องไม่ออกมันลากลู่ผมจนผ้าผ่อนหลุดจากกายไม่กล้าก้มเก็บ มันดับไฟแล้วลากผมสำรวจจนทั่วว่าไม่มีใครในบ้านนอกจากผม จึงค่อยคลายมือให้ผมหายใจสะดวก “ผมสัญญาจะไม่ทำร้ายคุณ หากจะไม่ร้องเอะอะ” ผมผงกศีรษะรับคำ เขาจึงคลายมือมาคลำหาอาวุธแต่เมื่อพบว่าผมเปลือยเปล่า ผมกระซิบขอนุ่งผ้า แต่มันขัดว่าไม่ต้องรุนหลังให้ผมคลานเข้ามุ้ง มันมุดตามเข้ามาด้วย บอกขอหลบจนแน่ใจว่าปลอดภัยแล้วจะไป เรานอนฟังเสียงชาวบ้าน ยังได้ยินตะโกนกันล้งเล้งแต่ได้ยินห่างออกไปเรื่อยๆ โจรหนุ่มยังไม่ไว้ใจผม เกรงว่าผมจะซ่อนอาวุธใด ๆ จึงคลำหาไปทั่ว ใต้หมอนใต้ที่นอน แล้วคลำตัวผม มันวางมือบนตัวเปลือยของผมไว้กันผมหนีมันลูบเล่นอยู่บนแก้มก้นผมไปมา “เนื้อนุ่มดีนี่” ผมชักสงสัยที่มันเฝ้าวนเวียนลูบคลำไม่หยุดมือเริ่มรู้ตัวเมื่อนิ้วมือมันลากลงมาร่องหลืบ นิ้วเซาะอยู่ตรงช่องทางด้านหลัง “หาอะไรเล่นสนุก ๆ กันดีไหม” ผมค่อยหายกลัว ลองโจรร้ายกระหายในกามาผมก็แน่ใจว่า ผมปลอดภัยจากชีวิต จึงมิได้ขัดขืน โถ! จะขัดไปทำไมพอใจล่ะไม่ว่า ผมปล่อยให้เขาไซร้จูบที่ซอกคอและแผ่นหลัง แสร้งบิดกายครางสยิวให้เขารู้ว่าผมไม่ได้ปฏิเสธ โจรหนุ่มพลิกกายผมกลับมา กลิ่นสบู่ทำให้เขาไซ้ซุกผมไปทั่วตัวจนจูบไปถึงลอนท้อง แล้วไซ้ขึ้นลง ผมรีบปลดเปลื้องเขาบ้าง เพราะเกิดอารมณ์เต็มที่แม้ความมืดบดบังไม่ให้เห็นหน้าเขาถนัด แต่จากการสัมผัสผมก็รู้ว่าเขาแข็งแรงไปทั่วตัว ผมปลดได้เพียงเสื้อออกจากร่างแต่กางเกงเขาคาไว้แค่เข่า ไม่ยอมเปลื้องตัวตลอดตามวิสัยโจรผมเล็มไล้เนื้อตัวเขาบ้าง กลิ่นโคโลญน์กรุ่นบอกรสนิยมว่า เขาไม่ใช่โจรกระจอก ผมลูบเล่นเกรียวกล้ามครัดเคร่งและดงขนที่ลามรกจากจุดสำคัญเลื้อยขึ้นมาอกโจรหนุ่มซี้ดปากลืมตัว เมื่อผมละเลงลิ้นกับส่วนที่เปิดบานและรอบรอยหยักก่อนเก็บกลืนทั้งลำเข้าปากผมหาทางให้เขาปลดเปลื้องให้หมดร่าง ด้วยการเลียไล้จากโคนฐานผ่านดงรกเรื้อแล้วลากลิ้นลงสู่พวงหยุ่น ๆ ดูดเม้ม แล้วลากผ่านร่องขาหนีบแกล้งทำทีว่าไม่สะดวกด้วยกางเกงที่กีดขวาง ผมหยุดการเลีย ปลดกางเกงคราวนี้เขาสลัดมันทิ้งไปอย่างไม่ไยดีแล้วร่างเราทั้งคู่ก็เปลือยเปล่าเคล้นคลุกกันเมามัน เป็นความสุขอีกรูปแบบที่แปลกผมสัมผัสได้แต่กายกำยำและกลิ่นเนื้อ แต่มองไม่เห็นแม้แต่เค้าหน้าความรู้สึกเหมือนกำลังฝันสวาท ลีลารักของเราจึงร้อนแรงเป็นทวีผมอ้อยอิงกับท่อนลำมหึมานั้น ด้วยริมฝีปากที่ไม่พยายามรูดเน้นความพึงพอใจทำให้ผมอยากยืดเวลาแห่งความสุข อาจทำให้เขาคลายความกังวลจากเหตุการณ์เมื่อครู่และคงได้ผล เพราะเขายอมให้ผมโลมเล่นทุกส่วน ความซ่านเสียวทำให้เขาลืมตัวครางหมดความระแวงใด ๆ ที่มีต่อผม เขาแอ่นตัวสูง บางครั้งก็พลิกคว่ำบ้าง หงายบ้างให้ผมละเลงลีลาได้สะดวก ผมยังพยายามยืดเวลาเอาไว้ แม้เขาจะกดหัวสู่ความล้ำลึกและกระดกเร่งรัวเร็ว จนเมื่อรู้ว่าเขาทนความกระสันไม่อยู่แล้วจริง ๆจึงรูดปากดูดรัดพร้อมรัวลิ้นละเลงสลับหนักเบาจนเขาถึงจุดระเบิดประตูความเสียวซ่านสุด ทำให้เขาเผลอร้องลืมตัว คืนนั้นผมให้ความอิ่มเอมใจแก่โจรหนุ่มหนแล้วหนเล่า ซึ่งทุกยามที่ผมเริ่มต้นเขามิเคยขัดขืน ผมทำให้เขาติดใจ เขาเผลอหลับนอนตื่นสายตะวันโด่ง ต้องวุ่นวายเพราะเขาไม่อาจหลบเร้นสายตาคนข้างบ้านออกไปได้ เขาคงไม่รู้ว่าผมตื่นขึ้นมาพิจารณาเรือนกายเขาในยามเช้า แอบชมหน้าตาและเรือนกายของเขาอย่างหลงใหล “เจ้าตัวความสุข”นั้น แม้หลับใหลหมดแรงก็ยังอวบอ้วนใหญ่ ยาว ให้ผมถวิลหาแล้วผมจะปลุกให้เขาหนีหายไปได้อย่างไร ผมย่องออกไปหาอาหารเช้าและตระเตรียมอาหารเช้าไว้เพื่อเขา ก่อนกลับมาปลุก เมื่อได้เวลาผมไปทำงานเขาทำสีหน้าตกใจเมื่อรู้ว่าสาย และคำขู่ของผมที่ว่าตำรวจมากันเต็มหมู่บ้านเขาควรจะหลบอยู่ในบ้านผม รอจนถึงกลางคืนค่อยหลบออกไปเขาขอคำสัญญาจากผมว่าไม่บอกใคร เมื่อรู้ว่าผมออกไปทำงานโดยทิ้งเขาไว้ในบ้านเพื่อกันคนสงสัย ผมกลับเข้าบ้านในตอนเที่ยงคิดว่าเขาคงหลบออกไปตามวิสัยโจรแต่พบเขายังหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลียจากเกมรักหลายตลบเมื่อคืนนี้ ดึกคืนนั้น เขาโผเผออกทางหลังบ้านด้วยสภาพของคนหมดแรง โถ! ก็จากเที่ยงวันถึงเที่ยงคืนเขาเพิ่งได้พยุงกายลงจากร่างผม มีแรงเร้นหลบกลับไปได้ก็นับว่ายอดคนแล้วผมยอมรับว่า ผมใจหายและอาดูรต่อเขาเหลือเกิน ก็ดูสิ ก่อนออกจากเรือนเขายังอ้อยอิ่งจูบลาผมอยู่เนิ่นนานจนผมเกือบเพลิน ลาก่อน พ่อจอมโจรจอมใจของผม
3 {7 U& {- E$ X G |