มอปลายสายเสียว3
; O9 V! a# O! f& F: ]
เหลือบดูนาฬิกาตอนนี้ตีห้ากว่าๆฟ้าข้างนอกยังไม่สว่างเท่าไร ได้ยินเสียงหุงหาอาหารจากในครัวหลังบ้าน บอลพยายามข่มตานอนให้หลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วกึ่งหลับกึ่งตื่น จนป่านนี้ รู้สึกไม่ค่อยสดชื่นสักเท่าไร เหมือนมีอะไรมากวนใจทำให้นอนไม่หลับหลายสิ่งคิดวนเวียนอยู่ในหัวทั้งเรื่องผลการสอบและก็เรื่องเพื่อนใหม่คนนั้นเท่าที่จำได้มีนัดกันตอนสิบโมง แต่เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึง เขาพยายามข่มตานอนต่อแต่หลับไม่ลงแล้วเลยตัดสินใจตื่นไปอาบน้ำดีกว่าบอลแต่งตัวออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน อากาศยามเช้าเย็นสบาย แสงแดดยามเช้าเริ่มสาดส่องไปทั่วเกือบเจ็ดโมงแล้ว : R9 h' g, j' Q2 U! Q
“อ้าวบอลลูกวันนี้ตื่นเช้าจัง แม่นึกว่าจะนอนพักให้เต็มที่” “นอนไม่ค่อยหลับอะแม่บอลเลยตื่นมาดีกว่า” “ดีเลย งั้นมาใส่บาตรกับยายกับแม่สิเดี๋ยวแม่ไปเตรียมของให้อีกชุดพระท่านยังไม่มา รอแปปนะลูก” “ได้ครับ” บอลหาวหวอดๆรู้สึกไม่ค่อยสดชื่นเท่าไรแต่ในใจก็ตื่นเต้นยังไงไม่รู้ทั้งๆที่เหลือเวลาอีกสามชั่วโมง หลังจากเสร็จกิจกรรมยามเช้ากับยายและแม่แล้วเราสามคนก็นั่งกินข้าวเช้ากัน พลางดูข่าวช่องสามไปด้วย “อ่าวพ่อไปทำงานละหรอแม่” “ไปตั้งแต่ตีสี่แล้วค่ำๆนู่นแหละถึงกลับมา” พ่อผมทำงานไม่เป็นเวลาเหมือนคนอื่นๆสักเท่าไรงานรักษาคนไข้ที่โรงพยาบาลในจังหวัดเพิ่มจำนวนมากขึ้นๆที่บ้านผมเลยแกมบังคับให้ออกกำลังกายเพื่อรักษาสุขภาพยายชอบไปเดินออกกำลังกายกับสมาคมคนสูงวัยในหมู่บ้าน ส่วนแม่ผมชอบไปเต้นแอโรบิกกับเพื่อนซี้เจ้แรมโบ้นางพญาขายหอยแครงที่ตลาดสดใกล้บ้าน ส่วนผมไม่ไปวิ่งก็ไปว่ายน้ำจริงๆแล้วเล่นกีฬาได้ทุกประเภทแต่สองอย่างนี้ผมทำได้ดีที่สุด . h9 H7 U( Q1 x& {. g- M. r
“แม่วันนี้สิบโมงบอลขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนข้างนอกนะครับ” “เอาสิลูกไปผ่อนคลายสมองบ้าง แม่เห็นเรียนหนักมาทั้งเทอมแล้ว ว่าแต่ไปกับพวกอ๊อกหรอ” “ป่าวครับเพื่อนใหม่ เดี๋ยวมารับที่บ้านตอนสิบโมง”
$ o4 y' |9 i4 c6 _; R( T6 E+ p
เผลอแปปเดียวอีกสิบนาทีก็ถึงเวลานัดหมายมอไซค์สกูปี้ไอก็มาจอดหน้าบ้าน เจ้าของรถแต่งตัวตามแฟชั่นนิยม ชุดกางเกงเสื้อยีนส์แขนยาวทับเสื้อขาวด้านในเอิร์ธถอดหมวกกันน็อกออก ยกมือไหว้ยายและแม่ผม เออมันไหว้สวยมากแม่ผมยังชมไม่ขาดปาก “วันนี้ขอยืมตัวลูกชายแม่ไปเที่ยวหน่อยนะครับ”เสียงสองของมันที่ผมเพิ่งจะเคยได้ยินตะโกนถามแม่ “ตามสบายเลยลูกอย่าลืมเอามาคืนแม่ด้วยนะ” แม่ก็มีการต่อมุขกลับไป มันเอาหมวกกันน็อกยื่นให้ผมใส่ก่อนบิดรถออกไป “จะพาไปไหนหรอนาย” “ไปที่ๆอยากจะพาไป”เออดีตอบกวนตีนผมมาอีก ไม่นานก็มาถึงที่แห่งหนึ่ง คือสวนสาธารณะประจำจังหวัดบรรยากาศร่มรื่นมากๆ โชคดีที่แดดวันนี้ไม่ค่อยแรงเท่าไร เราสองคนเดินไปนั่งม้าหินอ่อนริมสระน้ำเพื่อนใหม่หยิบของกินออกมาจากกระเป๋าเป้ที่สะพายติดตัวมาด้วย มีทั้งเครื่องดื่มขนม และอาหารเล็กๆน้อยๆพวกลูกชิ้นไส้กรอก ผมเริ่มลงมือกินโดยไม่ขอเจ้าของมันเอามือมาตีมือผมซะแรง “เดี๋ยวดิ ไม่ขอกันหน่อยหรอหิวมากรึไง” “ผมไม่ตอบไร ทำไมต้องขอ”ลึกๆก็รู้ตัวว่าเสียมารยาท “ก่อนกินขอพูดไรก่อนดิ” “ว่า” “วันนี้ ตอนนี้ถือว่าเป็นเดทแรกของเรานะ” มันพูดแล้วอมยิ้มมองท้องฟ้า “คือ”ผมลงมือกินของกินที่อยู่เบื้องหน้าต่อ “อ่าวสนใจที่พูดไปเมื้อกี้ปะเนี่ย” “ก็ไม่ได้ปฏิเสธนี่หว่า”ผมรู้สึกเขินชอบกล เลยหาไรกินแก้เขินไปงั้นแหละ
" M. d {! V1 J8 r( `
เราสองคนก็นั่งคุยนั่งกินไปจนเกือบๆบ่ายสองเสียงโทรศัพท์ของเอิร์ธดังขึ้น ปลายสายเหมือนจะมีเรื่องด่วนสังเกตจากสีหน้าที่ดูเคร่งเครียด “บอล เอิร์ธมีธุระด่วนอะต้องรีบไปจัดการ เดี๋ยวเอิร์ธไปส่งที่บ้านนะ” “เฮ่ยๆๆไม่ต้องๆ กว่าจะไปถึงบ้านใช้เวลาหลายนาที ถ้าธุระด่วนรีบไปจัดการเลยเดี๋ยวเรากลับเอง” "ไม่ได้รับปากแม่บอลไว้แล้วว่าจะเอาไปส่งคืน” “โอ้ยแม่พูดไปงั้นแหละ รีบไปอย่ามัวเสียเวลา ไว้เจอกันใหม่ก็ได้ เราเข้าใจ รีบๆไปเถอะ” “ไม่โกรธกันนะเสร็จธุระแล้วเดี๋ยวรีบโทรหาเลย” “โอเคขับรถดีๆล่ะอย่ารีบมาก อันตราย” “จร้า”แล้วเจ้าตัวก็วิ่งไปที่รถแล้วบึ่งออกไปอย่างไว " I/ J2 K! S6 m3 P4 K/ q6 I
ผมรู้สึกหงุดหงิดแต่ทำไงได้ก็ถ้าหากเป็นธุระด่วนก็ต้องเข้าใจอีกฝ่ายผมพายามจัดการอารมณ์นี้ด้วยการกินของที่อยู่ตรงหน้าให้หมดจริงๆมันใช่ข้ออ้างปะเนี่ย!!! ผมนั่งเล่นสักพักก็ไปขึ้นรถประจำทางกลับบ้านเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ผมไปวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นตามปกติ วิ่งไปทางหลังหมู่บ้านข้างทางยังได้เห็นบรรยากาศกึ่งในเมืองกึ่งชนบท ยังมีบางบ้านที่มีพื้นที่ปลูกข้าวหลายไร่มองไปเห็นภูเขาอยู่ไกลๆ บรรยากาศดีมากสักพักก็มีเสียงบีบแตรจากรถมอไซค์ดังตามมาข้างหลัง ผมหันหลับไปดูเป็นไอ้เอิร์ธบิดรถตามมาท่าทางอย่างกับเด็กแว้น ผมหยุดวิ่ง มันจอดรถขนาบข้าง “เฮ่ยนึกว่าโดนลักพาตัวไปซะละ” เสียงแบบกวนตีนของมันถามออกมา “เว่อละมั้งแค่มาวิ่ง” “ไม่ได้เอามือถือมาด้วยหรอ” “ไม่อะมีไรหรอ” “ยังมีหน้ามาย้อนอีกโทรหาตั้งหลายสายไม่ยอมรับ” นิสัยของผมอย่างหนึ่งคือเวลาออกกำลังกายจะไม่เอามือถือติดตัวไปด้วย เพราะไม่อยากให้มือถือมาเป็นตัวรบกวนสมาธิเวลาออกกำลังกาย “เวลาออกกำลังกายไม่ชอบเอามือถือติดตัวมาด้วย” “งั้นจะมีมือถือไว้เพิ่ออะไร” “ไม่ได้ติดมือถือขนาดนั้นเว่ยอยู่ห่างจากมันบ้าง ชีวิตจะสงบสุขขึ้น” เมื่อก่อนผมค่อนข้างติดมือถือมากจะไปไหนมาไหนหรือทำอะไรต้องพกมันไว้ตลอดข้างกายคอยเช็คข่าวคราวเผือกเรื่องชาวบ้านผ่านทั้ง เฟซ อินสาแกรม ทวิตเตอร์(อันนี้เอาไว้ดูคลิปโป๊ด้านมืด)จนรู้สึกว่าวันๆชีวิตผมวุ่นวายยุ่งเหยิงไปกับเรื่องของคนอื่นซึ่งบางคนก็ไม่ได้ไปรู้จักด้วยซ้ำแต่ขยันส่องชาวบ้านเหลือเกิ๊นนน ผมเลยลองๆลดการใช้มันลงบ้าง รู้สึกชีวิตก็สงบสุขขึ้นไม่ได้กังกวลไรมากมายเหมือนแต่ก่อน “เสร็จธุระแล้วหรอจะค่ำแล้วมาทำไร” “มาหาไง กลัวบางคนจะงอน” “โอ้ยยย เข้าใจว่ามีธุระจะมางอนหาไร” “เอาน่า อยากชดเชยให้นั่งมอไซค์เล่นกัน” “ก็ดี ตอนนี้เหนื่อยจะวิ่งแล้ว” ผมเดินอ้อมไปจะก้าวขาขึ้นรถทำไมหน้ามันดูแปลกๆ ขอบปากบวมๆม่วงๆ พูดจาเหมือนอมอะไรไว้อยู่ “ไปมีเรื่องมาอะดิ” “แสนรู้ว่ะ รู้ได้ไง” “หน้าตามันฟ้องน่ะเด็กปอสี่ยังดูออกเลย” มันส่องกระจกดูหน้าตัวเองแล้วบ่นพึมพำๆว่าชั่วโมงที่แล้วยังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย “คราวหน้าทำไรก็ระวังๆด้วยเป็นไรไป พ่อแม่เสียใจตายเลย” “ไม่มีใครมาเสียใจเพราะเราหรอก”มันพูดเสียงแอบงอน ผมพอจะเดาออกว่ามันคงมีปัญหากับที่บ้านชัวร์ตอนนี้ไม่อยากถามไรมันต่อกลัวเสียอารมณ์หมด “ไปได้ละเดี๋ยวมืดค่ำอันตราย” “เด็กอนามัยนี่หว่า” ระหว่างทางลมปะทะเข้าใบหน้าผมมันพูดพลางหันหน้ามาคุยเป็นระยะๆ ใบหน้าด้านข้างมีเสน่ห์ผมเกือบเผลอไปหอมแก้มมันเข้าให้ตอนมันเบรกรถเพื่อหลบหลุม จู่ๆน้ำบนฟ้าจำนวนมากก็ตกลงมาปะทะร่างกายเราสองคนจริงๆเดือนนี้ไม่ใช่ฤดูฝนแต่อากาศคงเปลี่ยนไปแล้วตามวิกฤตการณ์โลกที่อุณหภูมิจะค่อยๆเพิ่มขึ้นจนเกิดการเปลี่ยนแปลงไปทั่วโลกน้ำแข็งขั้วโลกละลาย หิมะตกในพื้นที่ที่ไม่เคยตกมาก่อน น้ำท่วม แล้ง ฯลฯฝนตกลงมาหนักกว่าเดิมคงกลับไปไม่ทันถึงบ้านแน่ “จอดรถหลบฝนก่อนด้านหน้ามีตู้โทรศัพท์” ผมบอกให้มันจอดรถแล้วผมวิ่งจ้ำอ้าวเข้าไปในตู้คนแรกมันตามผมมาติดๆ “เข้าใจเลือกที่เนอะที่แคบๆแบบนี้ คิดไรกับเราป่าว” “ข้างหน้ามีที่ไหนหลบได้อีกนอกจากตรงนี้ใต้ต้นไม้หรอ เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าหรอก” “พูดจามีความรู้นะเนี่ยเรา”กวนตีนต่อเนื่องเลยนะไอ้เอิร์ธ ตู้โทรศัพท์สาธารณะมันดูจะแคบไปสำหรับคนสองคนในนี้ฝนข้างนอกตกแรงมากจนมองเห็นข้างนอกไม่ถนัดเห็นแพงสีขาวๆขุ่นๆของน้ำฝน “อึดอัดว่ะชุดยีนส์เปียกน้ำ”พูดเสร็จมันก็ถอดเสื้อยีนส์ออกเหลือเพียงเสื้อขาวคอกลมแขนสั้นบางๆที่เปียกแนบเนื้อเราสองคนตัวเปียกโชก ผมในชุดวิ่งเกงขาสั้นยังพอทนไหว ส่วนมันคงอึดอัดมากเพราะมาแนวยีนส์เต็มยศตอนนี้ผมได้แต่มองทะลุไปข้างในเสื้อเปียกสีขาวตัวนั้น หุ่นเอิร์ธดีต่อใจจริงๆมัดกล้ามรัดแน่นแนบเสื้อเปียก เห็นหัวนมที่แข็งเป็นไตได้รูปน่าดูดชัดเจนทั้งแผ่นอกและกล้ามเนื้อหน้าท้อง “ชอบป่าวแบบนี้” “ชอบไหม” “ได้ยินป่าว” “ออ ไม่ค่อยได้ยินอ่าเสียงฝนมันดังกลบไปหมด ถามว่าไรนะ” “เห็นจ้อง ถามไรไม่เห็นได้ยินชอบป่าวหุ่นแบบนี้” “ก็ดีนะ แสดงว่ารักสุขภาพ” “ไหนขอดูหน่อย”มันพูดเสร็จก็ถลกเสื้อผมขึ้นจนบังหน้าโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว “ไอ้บ้าเนี่ย ทำไรวะทะลึ่งละ” “โห แบบนี้หุ่นน่ารักดีอ่าไม่ต้องมีมัดกล้ามเยอะแต่แอบเซ็กซี่นะเนี่ย ยังมีหน้ามากล้าว่าคนอื่นอีก ไอ้หื่นจ้องมานานมาก ทำหน้าตาเหมือนอยากกิน” มันพูดตอกกลับมา “ก็สมัยนี้ใครๆก็ดูแลหุ่นกันแหละเคยเห็นมาเยอะถมเถไป” “ไปดูมาจากไหนจากคนจริงๆหรือในรูป” “เดี๋ยวนี้สื่อมันเยอะแยะได้ดูได้เห็นแทบทุกวันฟรีๆ” “ถ้าชอบจะให้ดูฟรีๆทุกวันเลยของจริงด้วย สัมผัสได้ด้วย 5555” “บ้าละเมิง” “อย่าเก็บเอาไปทำร้ายตัวเองละกัน” “ดูของคนอื่นยังดีกว่านี้อีก” “ปากดีนัก เดี๋ยวโดน” พูดเสร็จมันเอามือมาวางทาบลงบนอกข้างซ้ายของผม “ใจเต้นแรงว่ะแสดงว่าชอบจริงๆ” “วิ่งมาเหนื่อยเว่ย”ผมแก้ตัว มันเอามืออีกข้างมาวางทาบลงบนอกขวาแล้วขยับมือ ขยำๆเบาๆผมเองก็ปล่อยมันทำซะงั้น ตัวเราสองคนเริ่มแนบชิดกันมากขึ้นควยผมเริ่มแข็งเห็นชัดเจนเพราะใส่กางเกงวิ่งแบบบางมาแถมเปียกฝนอีกเอิร์ธพยายามเอาเป้ามันมาถูกับเป้าของผม “แข็งแล้ว มีอารมณ์อะดิ”ผมไม่ตอบปล่อยมันขยับเอวเล่นตรงเป้าผมต่อ ชั่วอึดใจเหมือนมีอะไรมาทำลายบรรยากาศนั้นเสียงฟ้าผ่านั่นเอง ผมหดตัวกลับออกมาหลังชนตู้โทรศัพท์ “โทษที รีบมากไปหน่อยขอโทษนะ” เอิร์ธบอกผม “คือว่า เออ คือ นายพูดถูก”ผมตอบรับมันไปงี้ แต่ใจจริงเกือบจะหลุดไปแล้วว่าอยากได้มันมากแค่ไหนเคยเห็นในทวิตเตอร์ที่คนไปเอ๊าท์ดอร์ตามที่ต่างๆแม้แต่ในตู้โทรศัพท์สาธารณะซึ่งผมเคยได้ดูจากคลิปเมื่อหลายปีก่อนอยากให้มันเกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง แต่ผมอยากได้แฟน ไม่ใช่แค่คู่ขาชั่วครั้งชั่วคราวอยากจะรู้จักให้มากกว่านี้ แต่ข้างในมันทนไม่ไหวและดิครับ / V6 A/ \) q( }( j
|