|
แน่นอนกว่าจัยจะหายจากอาการที่ตนเองมีก็ใช้เวลานานพอสมควรยจัยก็ยังปฎิบัติตัวเหมือนเดิมทุกอย่างที่ต่างไปจากเดิมก็คือไม่ค่อยพูดกับกานต์แม้แต่บางครั้งกานต์จะมีท่าทีจะเข้ามาพูดแต่จัยจะหันหลังเดินหนีทุกครั้ง “เป็นไงบ้างครับน้องจัย”พี่ไม้ทักผมตอนเย็นเพราะต้องมารับพี่กานต์ไปเล่นกีฬา “สบายดีครับ”จัยหันไปมองและยิ้มรับ “แต่ดูว่าเดี๋ยวนี้จัยหน้าออกเศร้าๆนะมีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้นะ”พี่ไม้ยังพูดและยิ้มให้อย่างมีไมรตรี “ไม่มีอะไรครับ ขอบคุณมากนะครับ”จัยตอบและก้มหน้าทำงานของตนเองต่อ “ไอ้ไม้ มึงจะไปได้ยังว่ะ”กานต์เดินออกมาและตะโกนเรียกพี่ไม้จัยมองไปตามเสียงและก็ก้มลงทำงานเหมือนเดิมโดยไม่ได้สังเกตว่าสายตาที่กานต์มองมามันดูดุแค่ไหน “พี่ไปก่อนนะแล้วเจอกันใหม่”พี่ไม้บอกแล้วเอามือมาลูบที่หัวของจัย “ครับ”จัยตอบไปสั้นๆแต่รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ได้รับจากมือที่กำลังลูบหัวตนเองและเมื่อพี่ไม้เดินไปก็ทำให้จัยต้องมองตามหลังจนไปเจอกับสายตาของใครคนนั้นจึงหันกลับมาทำงานของตนเอง และก็เหมือนกับทุกครั้งพี่กานต์กลับบ้านพร้อมกับความเมาแต่วันนี้จัยไม่ได้ออกมารับเพราะนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ศาลาอีกมุมหนึ่งแต่กลับเป็นพ่อของพี่กานต์ที่ออกมาแกต่อว่าพี่กานต์ไปส่วนพี่ไม้ได้แต่ยืนก้มหน้าพยุงตัวพี่กานต์ไว้เมื่อแกเข้าไปส่งพี่กานต์เข้าห้องเรียบร้อยแกก็เดินออกมาและเดินมาทางจัยที่นั่งดูหนังสืออยู่ “พี่กลับก่อนขอให้สอบได้คะแนนเต็มนะครับ เดี่ยวพี่มีรางวัลให้”ก่อนออกรถแกยังหันมาพูดกับจัย “ครับ ขอบคุณครับพี่”จัยตอบรับและเดินกลับเข้าบ้านมาปิดประตูแต่กานต์ยังยืนมองอยู่ “ร่านไม่เลิกนะมึง ถ้าอยากกูสงเคราะห์ให้ไหม”กานต์พูดขึ้นเมื่อจัยเดินเข้ามาใกล้ๆแต่จัยทำเหมือนไม่ได้ยินและกำลังจะเดินผ่านไป การสอบผ่านไปด้วยดีตอนเย็นจัยกลับมาบ้านและมาเจอกับป้าและลุงกำลังเตรียมตัวไปธุระที่บ้านญาติต่างจังหวัดท่านสองคนชวนจัยไปด้วยแต่จัยก็ไม่ไปเพราะยังต้องติดสอบที่โรงเรียนอีกท่านจึงเดินทางไปกันสามคน“เป็นไงบ้างน้องจัยทำข้อสอบได้ไหม”พี่ไม้ถามตอนมารับพี่กานต์“ทำได้ครับ”จัยตอบไป“งั้นวันนี้เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงฉลองไม่ต้องปฏิเสธพี่ด้วยเดี๋ยวไปส่งไอ้กานต์เสร็จพี่มารับ”พี่ไม้บอกโดยไม่ได้รอคำตอบจากจัยพี่กานต์ออกมาจากบ้านเพราะแกก็บอกติดเรียนจึงไม่ไปกับลุงและป้า“เฮ้ย เร็วหน่อยโว้ยไอ้กานต์”พี่ไม้เร่งจนพี่กานต์ต้องถามกลับมา“จึงจะรีบอะไรขนาดนั้นว่ะ”“วันนี้กูจะพาน้องมึงไปเลี้ยงฉลองสอบซะหน่อย”พี่ไม้ตอบและยิ้มๆหันมาทางจัย“อ้าวแล้วกูหละ”พี่กานต์หันมาถาม“ก็เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่สนามก่อนไง แล้วกูค่อยมารับน้องจัย”พี่ไม้ตอบแล้วสองคนก็ออกจากบ้านไปแล้วพี่ไม้ก็กลับมาอีกทีด้วยชุดใหม่กางเกงยีนเสื้อยืดทำให้พี่ไม้หล่อขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก“อ้าวจะไปชุดนี้หรือ”มาถึงพี่ไม้ก็ทักจัยเพราะใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดอยู่“ทำไมครับมันไม่ดีหรือพี่”จัยตอบและมองสำรวจตัวเอง“ก็ดีน้องจัยใส่ชุดไหนก็ดูดีอยู่แล้ว ปะไปกันยัง”พูดเสร็จพี่ไม้ก็ชวนจัยเดินขึ้นมาซ้อนท้ายแต่นั่งห่างๆจนชิดขอบด้านหลัง“ขยับเข้ามาอีกซิครับเดี๋ยวก็ตกไปหรอกกอดเอวพี่ไว้ด้วย”แกใช้มือจับขาให้จัยขยับเข้ามาและจับให้มือจัยมาเกาะที่เอวแกไว้จัยได้กลิ่นหอมของโคโลญน์จางๆลอยมาแตะจมูกแล้วสองคนก็พากันไปกินอาหารคุยกันจนมืดพอสมควรหลังจากออกมาจากร้านอาหารไม้พาจัยมาที่ชายทะเล“เออ จัยพี่ขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม”ไม้พูดขึ้นมาเมื่อจอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว“อะไรครับ พี่ไม้”จัยถามอย่างสงสัย“จัยคบกับพี่ได้ไหม”ไม้พูดออกมาตรงๆจนจัยตกใจในคำพูดนั้น“แต่ผมเป็นผู้ชาย พี่ก็เป็นผู้ชายไม่ใช่หรือครับจะคบกันได้ไง”จัยถามออกไปตรงๆเหมือนกัน“ใช่ครับแต่พี่ก็มีความรู้สึกแบบนี้กับจัยคนเดียวเท่านั้นกับคนอื่นๆพี่กับรู้สึกเฉยๆ”ไม้พูดต่อและหันมาหาจัยในความมืดถึงจะมองหน้ากันไม่ค่อยชัดก็ตาม“เออ ผม”จัยพูดอะไรไม่ออกได้แต่ก้มหน้านิ่ง“ไม่เป็นไรนะถ้าจัยยังไม่พร้อมจะตอบในตอนนี้”ไม้พูดออกมาเพราะเห็นท่าทีอึดอัดของจัยแล้วทั้งสองคนก็นั่งมองทะเลกันเงียบๆอยู่พักหนึ่ง“ป่ะกลับกันได้แล้วเดี๋ยวจะดึกเกินพรุ่งนี้จัยยังต้องไปโรงเรียนอีก”ไม้ชวนจัยกลับและจับที่มือพร้อมกับดึงตัวให้จัยลุกขึ้นจนเซมาชนกับตัวไม้เหมือนกับว่าสองคนกำลังกอดกันด้วยความลืมตัวไม้ค่อยๆก้มหน้าไปที่หน้าของจัยและหอมที่แก้มจัยทั้งสองข้างแต่พอปากจะชนกันจัยก็ดันตัวออกมาซะก่อนทำให้ไม้ได้สติกับคืนมา“เออ พี่ขอโทษ”ไม้รีบบอกขอโทษทันที“ไม่เป็นไรครับ ผะผมดีใจนะครับที่พี่รู้สึกดีๆกับผม”จัยตอบไปและก็พากันมาที่รถแล้วกลับบ้านพอมาถึงพี่กานต์นั่งอยู่ที่หน้าบ้านด้วยใบหน้าที่บูดบึ้งมีเบียร์อยู่ด้านหน้าสามสี่กระป๋องเราสองคนลงรถจัยเดินเข้าไปในบ้านส่วนพี่ไม้เดินไปที่พี่กานต์คุยอะไรกันอยู่พักหนึ่งจัยอาบน้ำเสร็จเดินออกมาพี่ไม้ก็จะกลับพอดีจัยเลยเดินมาส่งพี่ไม้เสร็จก็จะเข้าห้องแต่พี่กานต์มายืนขวางไว้ซะก่อน“เป็นไง ไอ้ไม้เอาซะใจมึงป่าว”แกพูดด้วยเสียงที่ออกจะเมาๆ จัยทำเป็นไม่สนใจจะเดินผ่านแต่โดนมือของกานต์จับไว้จัยพยายามสะบัดออกแต่กานต์ยิ่งจับที่ข้อมือแน่นจนเป็นจ้ำแดง“กูถามมึงเนี่ยได้ยินไหม”กานต์พูดเสียงดังใส่“ได้ยินครับ”จัยตอบแต่ไม่ได้หันหน้าไปมองหน้าของกานต์ที่ตอนนี้แดงด้วยฤทธิ์เบียร์และความโมโหตนเองงวนแต่จะแกะมือออกจากตนเองเท่านั้น“แล้วทำไมมึงไม่ตอบ”กานต์ยังพูดต่อ“สนุกดีครับ ปล่อยผมได้ยัง”จัยตอบไปด้วยความโมโหเหมือนกันอีกอย่างเพื่อให้มันจบๆไป“งั้นกูกับไอ้ไม้ใครถึงใจกว่ากันว่ะ”กานต์พูดเหมือนตะคอกใส่ด้วยเสียงอันดังทำให้จัยหันหน้ามามองและนี่ก็เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่องที่จัยได้มองหน้าพี่กานต์เต็มๆต่างคนต่างมองโดยไม่ได้ละสายตา ส่วนกานต์ยิ่งมองพิจาณาหน้าของจัยตอนนี้มันยิ่งหลงใหลอย่างบอกตัวเองไม่ถูกว่าทำไมจึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้จนตอนนี้ก้มหน้าไปจนใกล้กับหน้าของจัยแล้วมารู้ตัวอีกทีก็โดนผลักอกออกมาและจัยกำลังหันหลังจะเดินกลับเข้าห้อง แต่มีหรือที่จะปล่อยให้ไปดื้อๆกานต์ก้คว้าที่แขนและกระชากจนจัยเซถลาเข้ามาหาที่กานต์อีกครั้งไม่ทันให้จัยได้ตั้งตัวกานต์ก็ฝังจมูกไปที่ซอกคอและบดขยี้ จัยทั้งตกใจและกลัวยิ่งดิ้นการกอดของกานต์ก็แน่นขึ้น จัยได้แต่คิดว่าไม่ เรื่องแบบเดิมจะไม่เกิดขึ้นกับตนอีกมันเจ็บและทรมานมาก แล้วจะทำอย่างไงดี ส่วนกานต์เมื่อได้รับความหอมจากตัวจัยและผิวที่นุ่มยิ่งทำให้ความต้องการในตัวเองมีมากขึ้นจนตอนนี้ท่อนลำแข็งจนปวดอยู่ด้านในกางเกง. I' }* H/ N% u9 D( ^
; E# w4 t J+ k5 g! w$ I5 v
) ` c3 T0 Q' k
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2018-3-4 19:56:19
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2018-3-4 20:35:07
โพสต์ 2018-3-4 20:45:23
โพสต์ 2018-3-4 23:30:40
โพสต์ 2018-3-5 00:05:46
