คนเมืองคาว ของนายเอ็กซ์ กันภัย จากจีแกงค์ กระทู้ที่ 4

kabuki

."นายน้อยเป็นไงบ้างวะ..ลีซอ"สินชัยถามถึงอาการของเพื่อนรัก

"หายเป็นปรกติแล้วพี่เอ เจ้าชู้ได้เหมือนเดิมแล้ว"หนุ่มพม่ากระแทกเสียงเบาๆ

"มึงเป็นอะไรของมึงไอ้ลีซอ..เจ้าชู้อะไรของมึง"สินชัยงงกับคำพูดของลีซอ

"นั้นนะซิ...พี่สองเขาอยู่โรงพยาบาล แล้วพี่สองจะไปเจ้าชู้กับใครได้ครับพี่ลีซอ"ต่อศักดิ์ถามด้วยความสงสัย

"อีชะนีอ้วน" พอพูดจบหนุ่มลีซอก็เดินขึ้นข้างบนอย่างไม่สนใจใครทิ้งให้อีกสองหนุ่มมองตามด้วยความงง

"ไอ้ลีซอมันเป็นอะไรวะ ชะนีที่ไหน" สินชัยหันไปพูดกับต่อศักดิ์

"ผมก็ไม่รู้ครับ ชะนีอ้วนซะด้วย"

"เวลาไอ้ลีซอมันหึง แม่งน่ารักดีนะเว้ย มึงว่าไหม..ไอ้ต่อ"

"น่ารัก...แต่อย่าไปรักนะครับ เพราะพี่ลีซอเป็นของนายน้อย"

"แล้วมึงละไอ้ต่อ..เป็นของใคร"สินชัยเดินเข้ามากอดหนุ่มน้อยด้วยความหมั่นเขี้ยว

"ผมก็เป็นของพี่เอไงครับ"

"แล้วเมื่อไหร่..มึงจะให้กูเย็ดตูดสักทีล่ะวะชักว่าวทุกวัน..กูเบื่อจะตายอยู่แล้วนะไอ้ที่รัก"บาร์เทนเดอร์หนุ่มร้อนรักแสดงอาการหื่นขึ้นมาทันที

"ผมให้พี่เอเย็ดคืนนี้ก็ได้ครับ แต่พี่เอต้องทำเบาๆนะ...ผมกลัวเจ็บ"

"จริงๆนะเว้ย..กูรับปากว่ากูจะเย็ดมึงอย่างถนุถนอมที่สุดเลยไอ้ต่อไอ้เหี้ยเอ้ยย...ดีใจฉิบหายเลย คืนนี้กูจะมีเมียแล้ว ไชโย...ไชโย" สินชัยตะโกนดังลั่นบ้าน ด้วยความคะนองปาก

"เบาๆครับพี่เอ เดี๋ยวคนในคอกม้าได้ยิน"

บรรยากาศภายในห้องนอนของสองหนุ่มต่างถิ่นในเวลานี้หอมอบอวนไปด้วยกลิ่นดอกไม้ป่า แสงสว่างจากเทียนไขสี่ห้าเล่มและเงาธรรมชาติจากพระจันทร์ดวงโตได้ส่องแสงสลัวๆเข้ามาทางหน้าต่างบานเล็กๆช่วยเพิ่มความอบอุ่นและความโรแมนติกภายในห้องนอนของสองหนุ่มมากยิ่งขึ้น สินชัยเดินเข้าไปหาหนุ่มน้อยพเนจรด้วยความรักความเสน่หา...สองหนุ่มสบตากันด้วยความรักใคร่

บาร์เทนเดอร์หนุ่มร้อนรักก้มลงไปดึงกางเกงขาสั้นของหนุ่มน้อยต่อศักดิ์ออกจากตัวอย่างช้าๆเขาเงยหน้าขึ้นมามองและส่งสายตาอันหวานเยิ้มให้เด็กหนุ่มอยู่ตลอดเวลา เขาจับลำควยที่สะอาดและบริสุทธิ์ของเด็กหนุ่มเข้าปากอย่างชำนาญการ...เขาดูดเลียตรงหัวควยสีสดอยู่หลายรอบอย่างเอร็ดอร่อย

"ซี๊ตตต พี่เอครับ ทำเก่งจัง ผมเสียวหัวควยเหลือเกิน อ้าาา อ้าาา"หนุ่มน้อยเสียวสะท้านทรวง

"พิเศษสำหรับมึงไง อุตส่าห์จะให้กูเย็ดในวันนี้..ชอบไมล่ะ" สิยชัยเงยหน้าขึ้นมาตอบ

"อ้า...อ้า..ชอบซิครับ"

บาร์เทนเดอร์หนุ่มก้มหน้าก้มหน้าดูดดุ้นควยสะอาดด้วยความหื่นกระหาย ใบหน้าหล่อๆของเขามองหนุ่มน้อยอยู่ตลอดเวลา

"อู้ววว..อ้า พี่เอพอก่อนครับ เดี๋ยวน้ำเงี่ยนผมแตกอ่า เสียวเหลือเกิน..โอ้..โอ้ย..พี่เอแก้ผ้าซิครับ ผมอยากเห็นควยใหญ่ๆของพี่เอแล้ว" เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอยาก

สินชัยคายลำควยบริสุทธิ์ออกจากปากทันที เขาลุกขึ้นยืนแล้วดึงเสื้อกล้ามบางๆจนขาดลิ้วกระชากกางเกงในออกจากตัวภายในเวลาไม่ถึงสิบวินาที ลำควยขนาดมหึมาสีเข้มหัวบานเบ่งมีน้ำอยากไหลเยิ้มอยู่เต็มรูควยเด้งออกมาท่าทางสายตาของเด็กหนุ่มทันทีบาร์เทนเดอร์ขี้เย็ดลากแขนหนุ่มพเนจรมาที่เตียงนอน แล้วผลักร่างของหนุ่มน้อยให้ล้มลงบนเตียงอย่างแรงเขาทิ้งตัวไปบนร่างของเด็กหนุ่มในทันที...ปลายลิ้นของเขาไซร้ซอกคอและติ่งหูจนเด็กหนุ่มขนลุกซู่ ลำควยทั้งสองดุ้นบดเบียดกันอย่างเอาเป็นเอาตาย น้ำอยากของทั้งคู่ไหลออกมาผสมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

"ไอ้ต่อ...กูเงี่ยนเหลือเกินว่ะ อ้า..อ้าาา"

"ผมก็เงี่ยนครับพี่เอ ซี๊ดดด อู้ววว อ่า พี่เอครับบดควยผมแรงๆหน่อยครับอ้า..ผมเสียว"

สิยชัยดูดเลียหัวนมสีชมพูของหนุ่มพเนจรจนน้ำลายเยิ้ม เขาไซร้ขึ้นไปที่ซอกคอและสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของหนุ่มน้อยอ่อนเดียงสาด้วยความหื่นอย่างรุนแรง...สองหนุ่มต่างวัยดูดลิ้นกินน้ำลายของกันและกันด้วยความร้อนแรงท่ามกลางไฟเสน่หา

"ไอ้ต่อครับ..กูจะเย็ดมึงแล้วนะ อ้า..เงี่ยนฉิบหาย ซี๊ต..กูทนไม่ไหวแล้ว"

"ครับพี่เอ..เย็ดเลยครับ..ผมก็เงี่ยนครับ โอ๊ยยยย..อ้าาาา..อ้า"

"ไอ้ต่อครับ..มึงเอาน้ำลายของมึงมาให้กู อ้า..ควยกูใหญ่..น้ำลายกูคนเดียวไม่พอหรอก อ้าาา"

หนุ่มน้อยต่อศักดิ์อ้าปากให้สินชัยอย่างรู้งาน บาร์เทนเดอร์ขี้เย็ดเอาลิ้นไปชงในโพรงปากของหนุ่มพเนจรอยู่นานโขเขาดูดเอาน้ำลายจากช่องปากของเด็กหนุ่มออกมาจนหมดสิ้น...เขาบ้วนน้ำลายใส่ลำควยมหึมาของตัวเองจนเยิ้มแล้วจับขาทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มยกขึ้นสูงจนเห็นรูสวาทอย่างถนัดตา ส่วนตัวเขาลงไปยืนตรงขอบเตียงแล้วค่อยๆเสียบส่วนหัวของลำควยมหึมาเข้าไปในรูตูดบริสุทธิ์ของหนุ่มน้อยอย่างช้าๆ

"เจ็บนิดเดียวนะไอ้ต่อ..กูจะค่อยๆเย็ดมึงอ้า..ฟิตฉิบหาย โอ๊ยยย แม่ง..จะเข้าได้ไหมวะซี๊ตตตต อ้า.."

"โอ้ย..พี่เอ โอ้ย..ผมเจ็บ อ้ากกกก ฮือ..อือ..อ๊ากกกก"เด็กหนุ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดตรงรูสวาท

"ไอ้ต่อ..อย่าร้องซิวะ อ้า..เดี๋ยวก็หายเจ็บ เชื่อกู อ้า..อ้า..อ้าาา" สินชัยเห็นน้ำตาของต่อศักดิ์ไหลออกมาทำให้เขาตกใจจนหน้าซีต...เขาก้มลงไปกอดเด็กหนุ่มไว้แน่นด้วยความรักระคนสงสาร แต่ส่วนหัวของลำควยมหึมาก็ยังคาอยู่ในรูตูดของหนุ่มน้อยไม่ยอมหลุด

"หยุดร้องไห้ได้แล้วไอ้ต่อ..กูใจไม่ดีนะเว้ยกูสงสารมึง อ้าาา อ้าาา"

"แต่ผมเจ็บนี่ อืออ..อือออ"

"ครั้งแรกก็ยังงี้แหละ..กูจะเย็ดเบาๆนะครับไอ้ต่อ"

"ครับพี่เอ..ผมรักพี่เอนะครับ อือออ"

"กูรู้แล้วว่ามึงรักกู ชื่นใจเหลือเกินไอ้ที่รัก อ้า..อ้า..อ้า" สินชัยก้มลงไปหอมแก้มของเด็กหนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว

"พี่เอเย็ดผมเบาๆนะครับ โอ้ยยย" เด็กหนุ่มกระซิบบอกอีกครั้ง

ในที่สุดบาร์เทนเดอร์หนุ่มร้อนรักก็สามารถยัดลำควยมหึมาเข้าสู่รูตูดของเด็กหนุ่มจนมิดด้ามหนุ่มน้อยหลับตาปี้ด้วยความเจ็บปวดและทรมาน...แต่เขาก็ต้องทนให้ได้เพราะความรักที่ใจสั่งมาทำให้เขาต้องยอม

"เข้ามิดควยแล้วไอ้ต่อ อ้า..อู้ววว ฟิตฉิบหายควยกูจะระเบิดให้ได้ อ้า..แม่งเอ้ยย..ไม่เคยเจอรูเย็ดใครฟิตเท่ามึงเลย..อ้า...อ้า"

"ผมรักพี่เอนะครับ อ่า..อ่า..อ่า"

"กูจะแช่ควยไว้ก่อน แล้วค่อยกระเด้า มึงจะได้ไม่เจ็บมาก อ้า..อ้า..โอ๊ย"

"พี่เอ..จูบปากผมหน่อยซิครับ อ่า..โอ้ยยย"

สินชัยก้มลงบดขยี้บี้ริมฝีปากสีชมพูของเด็กหนุ่มอีกครั้งด้วยความร้อนแรงจนน้ำลายแตกฟองเพื่อที่จะระงับความเจ็บปวดของเด็กหนุ่มลงได้บ้าง ส่วนทางลำควยเขาก็ค่อยๆกระเด้าเย็ดอย่างช้าๆเพื่อให้รูตูดของเด็กหนุ่มขยายและเปิดกว้างมากขึ้น

"เป็นไงบ้างไอ้ต่อ อ้า..หายเจ็บหรือยังวะ"

"อ้า..อ้า..ยังเจ็บอยู่เลยครับ..ซี๊ตต..แต่มันเสียวเหมือนกันครับพี่เอ อ้า..อ้า.."

"กูจะเย็ดแรงๆแล้วนะ อ้า..เดี๋ยวมึงก็จะเสียวมากกว่านี้อ้า..อ้า..อู้ววว"

สินชัยกระเด้าเย็ดแรงขึ้นจนต่อศักดิ์หลับตาปี้ เขาบดบั้นท้ายควงสว่านอยู่ในรูสวาทของหนุ่มน้อยอย่างเมามันส์หลายครั้งที่เขาชักลำควยออกมาจนสุดแล้วดันเข้าไปใหม่จนมิดด้าม...เสียงหัวควยกระทบกับผนังตูดของเด็กหนุ่มดัง "กึกกึก กึก" จนเขาอดที่จะหัวเราะไม่ได้

"หึ..หึ...หึ..เสียวโว้ย..มันส์ ฮา ฮา ฮา" บาร์เทนเดอร์หนุ่มรินรักกระเด้าไปหัวเราะไป

"อ้า..พี่เอหัวเราะอะไร อ้า..อ้า"

"ก็รูตูดของมึงนะซิ แม่งโคตรเล็กเลยว่ะ..อ้า..กูยัดควยเข้าไปยังไม่สุดลำเลย อู้ววว..ก็กระแทกเหี้ยอะไรไม่รู้ดังกึก กึก กึก ฮา ฮา มันส์ดีว่ะ ซี๊ตตตต..อ้า อ้า อ้า"

"พี่เอ..เย็ดแรงๆก็ได้ครับ ผมไม่ค่อยเจ็บแล้วอ้าาาาา เสียว อ่า.."

"ได้ครับไอ้ที่รัก..เดี๋ยวกูจะเย็ดให้มึงติดใจในรสควยของกูไปจนวันตายอ้า..อึด อึด..อึด" สินชัยจับตัวของเด็กหนุ่มให้อยู่ท่าก้มโค้งแล้วเสยลำควยมหึมาเข้าไปจนสุดด้าม

"อ้า..อ้า..ท่านี้เป็นไงบ้าง..โอ๊ยยยย..เสียวไหมวะไอ้ต่อ..อึดอึด อึด..อ่าาาาา.."

"อ้า..พี่เอ..ผมไม่เจ็บแล้วครับอ้าาาา เสียว เสียวครับ อ้า..เสียวรูตูด"

"กูก็เสียวลำควยเหลือเกิน น้ำเงี่ยนมึงจะแตกหรือยังไอ้ต่อ อ้า..อ้า.."

"จะแตกแล้วพี่ โอ๊ยยยยย ผมเสียว อ้า ไม่ไหวแล้วครับ อ้าาาาา"

หนุ่มน้อยต่อศักดิ์กระทุ้งลำควยของตัวเองจนน้ำเงี่ยนแตกกระจายคามือ...ส่งผลให้รูตูดของเด็กหนุ่มขมิบถี่ยิบและตอดรัดลำควยของสิยชัยจนแทบระเบิด บาร์เทนเดอร์ขี้เงี่ยนอัดแรงกระเด้าชุดสุดท้ายส่งเข้าไปในรูเย็ดสุดพลังม้าเขาซอยควยยิกๆๆๆ จนน้ำแตกทะลักคารูสวาทของคู่เย็ด

"อ้าาาาาา..โอ๊ยยยยย น้ำเงี่ยนกูแตกแล้ว อ้าาาาอ่าอ่า อ่า มันส์ฉิบหาย อ่า อ้าาาาา"

น้ำเงี่ยนของสินชัยอัดฉีดเข้าไปในรูตูดของต่อศักดิ์จนหมดกระโปก สองหนุ่มต่างถิ่นเหงื่อแตกเต็มตัวด้วยความร้อนในรสเสน่หาพวกเขาทิ้งตัวลงบนเตียงพร้อมๆกับเสียงเหนื่อยหอบจากแรงราคะที่เพิ่งผ่านพ้นไป

......................


ภูแสงได้ออกเดินทางมากับลูกสมุนของนายเรือรบจนถึงจ.มุกดาหาร เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะไปอยู่ที่ไหน และงานที่นายเรือรบจะให้เขาทำคืองานอะไรไอ้เจตกับไอ้มั่นพาเขามาพักที่บ้านไม้หลังเล็กๆห่างไกลจากผู้คนพอสมควร บ้านหลังนี้อยู่ติดกับแม่น้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล...สามารถมองเห็นฝั่งลาวได้อย่างชัดเจน

"มึงพักอยู่กับพวกกูที่นี่..ถ้ามีงานเข้ามาแล้วกูจะบอก"ไอ้เจตเป็นผู้เริ่มต้นบทสนทนา

"งานอะไรเหรอครับพี่" ภูแสงอดที่จะถามไม่ได้

"ส่งสินค้าไปฝั่งลาว"

"สินค้าอะไรเหรอครับพี่เจต"

"แล้วมึงจะรู้ไปทำไมวะ" ไอ้มั่นพูดเสียงดังด้วยความไม่พอใจ

"ก็แค่อยากรู้"

"นายใช้ให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะ ไม่ต้องเสือกอยากจะรู้หรอก"ไอ้เจตกำชับอีกครั้ง

ไม่นานนักก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือของไอ้เจตดังขึ้น มันเดินห่างออกไปจากวงสนทนาไกลพอสมควร...แล้วจึงรับสาย

"ครับนาย"

"เป็นไงวะ..ทุกอย่างเรียบร้อยหรือเปล่า"นายเรือรบถาม

"เรียบร้อยครับนาย..แต่ไอ้เด็กใหม่มันถามมากเหมือนกันครับ"

"มันถามอะไรวะ"

"มันถามว่าจะให้มันทำงานอะไรครับนาย"

"พวกมึงก็บอกมันซิ..ว่าส่งปลากระป๋องไปฝั่งลาวแต่อย่าให้มันรู้ความจริงนะโว้ย" นายเรือรบพูดเสียงจริงจัง

"ครับนาย..แล้วนายจะให้พวกผมส่งสินค้าเมื่อไหร่ครับ"

"พรุ่งนี้..แต่ไม่ต้องให้ไอ้มั่นไปนะเว้ยไอ้เหี้ยมั่นหน้าแม่งเก่าแล้ว..เดี๋ยวคนจำได้ มึงไปกับไอ้แสงสองคน..แต่ถ้ามันมีปัญหามาก มึงก็จัดการมันได้เลย"

"ได้ครับนาย..ครับ สวัสดีครับ"

พอวางสายจากนายเรือรบแล้ว ไอ้เจตสมุนขี้ยาก็เดินกลับเข้ามาร่วมวงสนทนาเหมือนอย่างเดิม

"นายโทรมาบอกว่าพรุ่งนี้มีงานเว้ย ไอ้แสงมึงไปฝั่งลาวกับกู"

"ครับพี่" ภูแสงตอบรับสั้นๆ

"แล้วกูละไอ้เจต กูก็ต้องการเงินเหมือนกันนะเว้ย" ไอ้มั่นโวยวาย

"นายบอกให้มึงพักก่อน"

"อะไรวะ..แม่งพอได้เด็กใหม่ก็เขี่ยกูทิ้งเลยไอ้เหี้ย..นายเฮงซวย" ไอ้มั่นมองหน้าภูแสงอย่างไม่พอใจ

"แต่ที่นายเขาทำก็มีเหตุผลนะเว้ย..มึงมันหน้าเก่าแล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นมาลูกเมียมึงจะซวยไปด้วย" ไอ้เจตปลอบใจเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมยาก

"ก็ได้วะ..กูจะได้กลับไปหาลูกหาเมียกูสักที"

........................

เรือประมงขนาดไม่ใหญ่นักกำลังวิ่งข้ามมหานทีสีทันดรไปในความมืด เพื่อนำสินค้าไปส่งทางฝั่งลาวตามที่ภูแสงเข้าใจภายในเรือมีเพียงไต๋ก๋งเรือ,ภูแสงและไอ้เจตสามคนเท่านั้น...สองหนุ่มวัยไล่เลี่ยกัน กำลังนั่งซดยาดองเหล้าอยู่ใต้ท้องเรืออย่างเป็นกันเองโดยมีตะเกียงเจ้าพายุให้แสงสลัวๆ

"ไอ้แสง..เดี๋ยวให้ถึงฝั่งโน้นก่อน กูจะพามึงเที่ยวซ่องรับรองปลอดภัยโว้ย..ไร้เอดส์"

"พี่เจตเที่ยวผู้หญิงบ่อยเหรอครับ" ภูแสงถาม

"ก็ทุกครั้งที่กูไป..หีหญิงลาวแม่งสะอาดอย่างนี้เลยไม่มีกลิ่นสักนิด เลียโคตรมันส์เลยมึงเอ้ย พูดแล้วเงี่ยนว่ะ" ไอ้เจตยกนิ้วโป้งขึ้นมาเพื่อการันตีในคำพูดของตัวเอง

"พี่เจตมีเมียหรือยังครับ"

"ไม่มีโว้ย..กูไม่อยากมีเมีย กูชอบเย็ดไปเรื่อยๆ..แล้วมึงล่ะไอ้แสง" ไอ้เจตหันมาถาม

"ยังไม่มีครับ..ผมอยู่กับพ่อสองคน"

"กูว่าเรานอนเอาแรงกันก่อนเถอะว่ะ กูซักเมาแล้ว เดี๋ยวไม่มีแรงเย็ดสาวลาวเว้ย..หึ หึ หึ"

"พี่นอนก่อนเถอะครับ ผมยังไม่ง่วงเลย"

"ตามใจมึง..อีกสองชั่วโมงก็จะถึงฝั่งแล้วนะเว้ย"

หลังจากที่ไอ้เจตล้มตัวนอนไปแล้ว ก็เหลือแต่เพียงภูแสงคนเดียวที่นั่งอยู่ในความมืดใต้ท้องเรือไอ้หนุ่มเลือดร้อนจึงเดินขึ้นมาจากใต้ท้องเรือเงียบๆ เขาเดินไปนั่งตรงหัวเรือด้วยความวิตกกังวลในสิ่งที่เขากำลังกระทำอยู่...เขามองไปกลางแม่น้ำที่กว้างใหญ่ด้วยจิตใจที่สับสนและวุ่นวาย เขาคิดถึงลุงคำแสงพ่อของเขาเสียเหลือเกินเพราะตั้งแต่ออกจากบ้านมาเขายังไม่เคยโทรไปหาพ่อของเขาเลย เขารู้สึกเป็นห่วงพ่อมากทีเดียวแต่ก็ยังดีที่มีลีซออยู่อีกคน...

แล้วนายน้อยของเขาล่ะจะเป็นยังไงบ้าง...เขาสงสารนายน้อยอย่างจับใจแต่เขาก็ยังกลัวความผิดที่ได้กระทำลงไป เขาจึงไม่กล้าอยู่สู้หน้าใครๆโดยเฉพาะนายใหญ่น้ำตาของไอ้หนุ่มเลือดร้อนไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาคิดถึงนายน้อย... เวลาผ่านนานไปร่วมสองชั่วโมง แต่เขาก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมด้วยอาการเหม่อลอย...ภูแสงต้องสะดุ้งตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงของผู้ร่วมเดินทางดังขึ้น

"ไอ้แสง..เตรียมตัวได้แล้ว เรือจะเทียบท่าแล้วโว้ย"ไอ้เจตตะโกนลั่น

"ครับพี่เจต"

"อย่าลืมเอากระเป๋าของนายไปด้วยนะโว้ย" ไอ้เจตกำชับ

"กระเป๋าอะไรพี่"

"ก็กระเป๋าสีดำที่มึงถือมาไงล่ะ..ไอ้โง่"

"ครับพี่..จำได้แล้วครับ"

หลังจากเรือเทียบท่าก็มีคนจากฝั่งลาวมาขนปลากระป๋องเพียงไม่กี่สิบลังไปขึ้นรถกระบะที่จอดรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วภูแสงเหลือบไปเห็นไอ้เจตกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับใครบ้างคน...ไม่นานนักไอ้เจตก็เดินเข้ามาหาเขาแล้วพูดขึ้นว่า

"ไอ้แสง..เดี๋ยวมึงเอากระเป๋าใบนี้ ไปส่งให้ผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถกระบะคันโน้นนะโว้ย..บอกเขาว่า..ลิ้นจี่"

"อะไรนะพี่..ลิ้นจี่เหรอพี่"

"เออ..ลิ้นจี่ บอกเขาว่าลิ้นจี่"

"ครับ..ครับพี่เจต"

............................

ภูแสงกับไอ้เจตเดินทางกลับมาถึงฝั่งไทยด้วยความอ่อนล้า พวกเขาอดหลับอดนอนถึงสามวันสามคืนจากการทำงานในครั้งนี้งานครั้งแรกของภูแสงผ่านไปด้วยดี แต่เขาก็ยังอดที่แปลกใจไม่ได้ว่า...ทำไมปลากระป๋องเพียงไม่กี่สิบลังคนลาวถึงต้องสั่งซื้อจากเมืองไทยด้วย

"ไอ้แสง..นี่เงินของมึง" ไอ้เจตยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เพื่อนร่วมงาน

"เงินอะไรครับ"

"เงินค่าจ้างของมึง" ไอ้เจตตอบสั้นๆ

"ทำไมนายรบให้เงินเร็วจังครับ"

"ทำงานครั้งหนึ่ง ก็ได้เงินเลย ทำหลายครั้งก็ได้หลายครั้ง..แต่ถ้าไม่มีงานก็ไม่มีเงิน"

"ขอบคุณครับพี่"

"วันนี้พักผ่อนให้เต็มที่นะเว้ย อีกสองวันมีงานเข้ามาอีก"

"ครับพี่"

"กูไปนอนก่อนนะเว้ย..เย็ดกระหรี่มาสามที แม่ง..โคตรเหนื่อยเลยว่ะ แล้วมึงล่ะล่อไปกี่ทีวะ" ไอ้เจตบิดขี้เกียจ

"ผมนั่งรอพี่เฉยๆ..ไม่ได้ขึ้นห้องครับ"

.....................

สองวันต่อมาภูแสงกับไอ้เจตได้ออกเดินทางไปฝั่งลาวด้วยเรือลำเก่าไต๋ก๋งเรือคนเก่าในระหว่างการเดินทางทั้งสองหนุ่มก็ได้พูดคุยกันตามประสาชายโสดโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง...ไอ้เจตมักจะบรรยายความหื่นของตัวเองให้ภูแสงฟังอย่างหมดเปลือก

"ไอ้แสง..มึงเคยเห็นควยฝังมุกหรือเปล่าวะ"

"ไม่เคยพี่"

"มึงอยากเห็นไหม" ไอ้เจตกระดกยาดองเหล้าพรวดเดียวหมดเป็ก

"ควยพี่เจตฝังมุกเหรอครับ"

"กูฝังสามเม็ดเว้ย" ไอ้เจตงัดลำควยฝังมุกออกมาจากกางเกงยีนต์อย่างรวดเร็ว

"โอ้โห้..แม่งโคตรน่ากลัวเลย มุกเม็ดใหญ่ฉิบหาย..แล้วจะเย็ดใครได้วะเนี่ย" ไอ้หนุ่มเลือดร้อนตาเหลือกที่ได้เห็นลำควยฝังมุกเส้นเอ็ดปูกโปกของไอ้เจตขี้ยา

"กระหรี่แม่งหีฉีกไปหลายรายแล้วนะโว้ย โดนควยกูเข้าไปอ่ะ ฮา ฮาฮา"

"ทำไมควยพี่แข็งวะ พี่เงี่ยนเหรอครับ"

"กูก็เงี่ยนของกูทุกวันอยู่แล้ว..แต่กูจะรอไปเย็ดกระหรี่ที่ฝั่งลาวโว้ย"

"แต่ถ้าพี่เงี่ยนจนทนไม่ไหวก็ชักว่าวก่อนก็ได้นะครับ ควยพี่แข็งมากเลยเดี๋ยวผมออกไปรอข้างนอก"

"ก็ดีเหมือนกันเว้ย..แต่มึงไม่ต้องออกไปก็ได้กูไม่อายมึงหรอก อ้า..อ้าาาา" ไอ้เจตนั่งรูดควยตัวเองเล่นด้วยความเงี่ยนจนน้ำอยากไหลเยิ้ม

"ตามสบายครับพี่ ผมออกไปรอข้างนอกดีกว่า"

"งั้นก็ตามใจมึง..เฮ้ย.ไอ้แสงกระเป๋าของนายอยู่ไหนวะ"

"อยู่ข้างบนพี่..ไม่หายหรอก"

"ระวังให้ดี..อย่าให้หายนะเว้ย โอ้ยยย ซี๊ตตตต"ไอ้เจตนั่งชักว่าวอย่างสะอารมณ์

"ครับ" ภูแสงตอบสั้นๆ

ไอ้หนุ่มเลือดร้อนเดินขึ้นมาจากใต้ท้องเรือ แล้วเดินไปนั่งที่เก่าตรงบริเวณหัวเรือแต่พอนั่งได้สักพักเขาก็นึกถึงกระเป๋าที่ไอ้เจตพูดถึงเมื่อครู่นี้ เขาเดินตรงไปที่กระเป๋าใบนั้นทันที...แล้วหยิบมันขึ้นมาดู ภูแสงเขย่ากระเป๋านั้นเบาๆด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าข้างในนั้นคืออะไร...เพราะเขาสงสัยมานานแล้วแต่ที่แน่ๆ มันต้องไม่ใช่ลิ้นจี่อย่างแน่นอน

ไอ้หนุ่มเลือดร้อนตัดสินใจเปิดกระเป๋าออกอย่างช้าๆ...ข้างในมีสิ่งของที่ถูกห่อไว้ด้วยกระดาษอย่างหนาแน่นอยู่หลายห่อทีเดียว เขาหยิบเอามีดพกออกมาจากกางเกงทหารตัวเก่ง...แล้วตัดสินใจกรีดลงบนห่อกระดาษนั้นอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ภูแสงเห็นในเวลานี้ทำให้เขาตาค้างในทันทีทั้งยาบ้า,ยาอี,ยาไอซ์ นับหมื่นๆเม็ดที่อยู่ในกระเป๋าใบนั้น

"มึงทำอะไร..ไอ้แสง" เสียงไอ้เจตตะโกนดังลั่น...ทางด้านหลัง

"ไอ้เจต..มึงค้ายาเหรอวะ พวกมึงหลอกกูนี่หว่า"ภูแสงตะโกนโต้ตอบ

"กูไม่ได้หลอกมึง นายรบต่างหากที่หลอกมึง..กูแค่ทำตามคำสั่ง"

"ไอ้เรือรบ..อย่าให้กูกลับไปได้นะมึง กูฆ่ามึงแน่ๆไอ้เหี้ย.." ภูแสงคำรามด้วยความแค้น

"ไอ้แสง..เอากระเป๋ายาส่งมาให้กู"

"กูไม่ให้..กูไม่ต้องการเห็นคนติดยาไปมากกว่านี้"

"กูบอกให้ส่งยาส่งมาให้กู..เดี๋ยวนี้"ไอ้เจตตะโกนสุดเสียงและชักปืนขึ้นมาจากเอว เล็งไปที่ไอ้หนุ่มเลือดร้อนทันที...มันค่อยๆเดินเข้าไปหาภูแสงอย่างช้าๆ

"อย่าเข้ามานะโว้ย..ถ้ามึงเข้ามาอีกก้าวเดียว..กูจะโยนไอ้ยานรกพวกนี้ลงแม่น้ำจริงๆด้วย" ไอ้หนุ่มเลือดร้อนถอยหลังหนีไปจนถึงท้ายเรือ

"มึงจะหนีไปไหนไอ้แสง..ส่งยามาให้กูเดี๋ยวนี้"ไอ้เจตเดินเข้าไปจนใกล้ในระยะทางห่างกันไม่ถึงสามก้าว

"อย่าเข้ามานะโว้ย..กูบอกว่าอย่าเข้ามา"ในที่สุดภูแสงก็ตัดสินใจโยนกระเป๋ายานรกลงแม่น้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ไอ้เจตจะเดินเข้ามาถึง

"ไอ้สัตว์..มึงรู้ไหมว่าไอ้ยาพวกนั้นมันกี่ล้าน.."

"กูไม่รู้หรอกเว้ย แต่กูไม่อยากให้ใครติดยา พวกมึงมันคนชั่ว..ไอ้พวกพ่อค้าความตาย..ไอ้พวกสัตว์นรกส่งมาเกิด"

"มึงตายไอ้แสง..ถ้ากูไม่ฆ่ามึง นายรบก็จะฆ่ากูมึงตาย..ไอ้เหี้ย"

"ปัง" "ปัง"

เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวท่ามกลางลมพายุที่กำลังพัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง...เรือนร่างของภูแสงได้กระเด็นลอยละลิ่วลงสู่กลางมหานทีสีทันดร ตามแรงอัดของวิถีกระสุน

........................

งานเปิดรีสอร์ท "คนเมืองคาว"ถูกจัดขึ้นอย่างอลังการ ผู้ที่มาร่วมงานต่างก็ใส่ชุดคาวบอยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตานายใหญ่เจ้าของฟาร์มม้ารับหน้าที่เป็นประธานเปิดงานให้แก่ลูกชายคนกลางอย่างสมศักดิ์ศรีพร้อมกับเปิดตัวว่าที่เจ้าสาวไปในเวลาเดียวกัน หนูแดงยืนเคียงคู่กับสองภพอย่างออกหน้าออกตา

"หนูแดง..ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ"ชายหนุ่มหันไปบอกกับสาวร่างอวบอย่างฝืนๆ

"หนูแดงไปเป็นเพื่อนค่ะ"

"จะไปทำไมครับ..ผมจะไปขี้" แล้วชายหนุ่มก็เดินออกไปโดยไม่ฟังเสียงอะไร

"ว๊าย..หยาบคาย" สาวเจ้างอนตุ๊บป่อง...แล้วเดินไปหามารดาไฮโซ

ทางด้านสินชัยและต่อศักดิ์ก็กำลังวุ่นวายอยู่กับการเสริฟ์อาหารให้กับแขกที่มาร่วมงานอย่างครบครัน

..............................

"ลีซอ..เหนื่อยไหมครับ" สองภพแอบเดินมาหาหนุ่มพม่าหลังห้องอาหารครัวคาวบอย

"ไม่เหนื่อยครับ..แต่ผมไม่ชอบคุณหนูแดงเลยครับนายน้อย"

"ไม่มีอะไรหรอกครับ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่นะ..ยังไงพี่ก็ไม่มีทางรักใครมากกว่าลีซออยู่แล้ว"

"หมายความว่า..นายน้อยจะแต่งงานกับคุณหนูแดงจริงๆเหรอครับ"ลีซอหน้าเสีย

"ครับ"

"นายน้อย..แล้วผมล่ะครับ ผมจะอยู่ได้ยังไงถ้าผมไม่มีนายน้อยฮือ..ฮือออ" หนุ่มพม่าโผเข้ากอดชายคนรักไว้อย่างหวงแหน

"พี่ต้องตามใจพ่อนะครับ..ท่านแก่แล้ว แต่พี่ก็มีทางออกของพี่แล้วนะ..ลีซอไม่ต้องหวงหรอก"

"ทางออกอะไรเหรอครับ"

"เอาไว้ให้พี่มั่นใจกว่านี้..แล้วพี่จะบอกลีซอนะครับ"

"ก็ได้ครับนายน้อย ผมเชื่อใจนายน้อยครับ" หนุ่มพม่ายิ้มออก

"ลีซอ..ไอ้แสงไปไหนล่ะ พี่ไม่เห็นมันตั้งหลายวันแล้วนะแล้วทำไมมันไม่มาช่วยงานของพี่" สองภพเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อเอ่ยถึงภูแสง

"อ้ายแสง..เออ..อ้ายแสง"หนุ่มพม่าไม่กล้าพูด

"ทำไมลีซอ ไอ้แสงทำไม บอกพี่มาเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มเค้นเอาคำตอบ

"อ้ายแสงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วครับ...อ้ายแสงหนีไปก่อนที่นายน้อยจะออกจากโรงพยาบาลครับ"

"ไอ้แสงหนีไป..แล้วมันไปไหน ทำไมพี่ไม่รู้แล้วทำไมไม่มีใครบอกพี่" ชายหนุ่มยิงคำถามรัวจนลีซอหน้าซีต

"ป้อคำห้ามไว้ครับ"

"ไอ้แสง..มึงหนีกูไปทำไม" สองภพยกกำปั้นทุบกำแพงด้วยความเสียใจในสิ่งที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้

ผมก็เป็นห่วงอ้ายแสงเหมือนกันครับนายน้อย" หนุ่มพม่ากอดชายคนรักเอาไว้ในอ้อมแขน

"พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงทำแบบนี้..ทำไมมันต้องหนีพี่ไปด้วย"

"นายน้อยทะเลาะกับอ้ายแสงเหรอครับ"

"เออ..ไม่มีอะไรหรอกลีซอ แต่..."ยังไม่ทันที่สองภพจะพูดจบ อยู่ๆก็มีเสียงของใครบ้างคนแทรกขึ้นกลางครัน

"นึกว่าหายไปไหน..ที่แท้ก็หลบมาอยู่กับไอ้ลีซอตรงนี้เองปล่อยให้คนอื่นเขาตามหากันให้วุ่น" สองหนุ่มคู่รักหันไปมองตามเสียงนั้น...แล้วผละออกจากกัน

"มีอะไรไอ้สาม" สองภพถามน้องชายตัวแสบ

"ตกลงพี่สองจะเอาไอ้เด็กเลี้ยงม้าทำผัวจริงๆเหรอ หึ หึ หึ"สามเมืองเดินเข้าไปหาพี่ชายด้วยท่าทางยี่ยวนกวนประสาท

"เก็บปากไว้กินข้าวดีกว่าไอ้สาม..อย่ามายุ่งกับเรื่องของกู"

"ก็ไม่อยากจะยุ่งนักหรอก..ถ้าพี่สองไม่ได้เป็นพี่ชายของผม"

"ถ้ามึงลำบากใจนัก ก็ไม่ต้องเรียกกูว่าพี่ก็ได้ไอ้สาม"

"ไม่ได้หรอก..ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันนะครับ"สามเมืองเสียงเบาลง

"แต่มึงเกลียดกูไม่ใช่เหรอไอ้สาม" สองภพถามน้องชายตรงๆ

"......." สามเมืองไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองหน้าพี่ชายอย่างสงบ

"นายน้อย,นายเล็ก ผมขอตัวไปทำงานในครัวก่อนนะครับ"หนุ่มลีซอพูดทำลายความเงียบแล้วเดินเข้าครัวไป

"มึงมีอะไร..ตามหากูทำไม" สองภพถาม

"คุณแม่ให้มาตาม..เห็นบอกจะคุยเรื่องงานแต่งของพี่สองกับยัยหนูแดง"พอสามเมืองพูดจบ สองภพก็นึกขึ้นได้ว่า เขาเองก็ต้องการจะปรึกษาเรื่องนี้กับน้องชายอยู่พอดี

"เอ้อ..ไอ้สามกูมีเรื่องจะให้มึงช่วย"

"เรื่องอะไรพี่สอง"

"คุยตรงนี้ไม่ได้ว่ะ..เดี๋ยวคืนนี้กูจะไปหามึงที่บ้านซุ้มนายก็แล้วกัน..รอกูด้วยนะเว้ย"

"โอเค..." สามเมืองตอบตกลง แต่ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้

...................


สองภพกับสามเมืองเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยงอีกครั้ง สองหนุ่มพี่น้องเดินตรงไปที่โต๊ะของนายใหญ่ซึ่งมีคุณขวัญเชิญ,คุณสุพรรษา,หนูแดงและหนึ่งสยามนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"ไปไหนมาตาสอง" คุณขวัญเชิญถามลูกชาย

"ห้องน้ำครับแม่"

"ห้องน้ำอะไร เมื่องี้ยังเห็นยืนคุยกับไอ้ลีซออยู่หลังครัว..."สามเมืองพูดหน้าตาเฉยจนพี่ชายคู่กัดต้องทุบหลังดัง "ตุ๊บ"

"พี่สอง..ผมเจ็บนะ"

"อย่าพูดมากนะมึง" สองภพกระซิบน้องชายเบาๆก่อนจะลงอีก "ตุ๊บ" ที่กลางหลัง

"โอ้ย..ไม่พูดก็ได้วะ..ไอ้พี่โหด" สามเมืองหันไปมองพี่ชายอย่างเคืองๆ แล้วเดินไปหลบอยู่ข้างหลังมารดาแล้วพูดว่า"คุณแม่ครับพี่สองแกล้งสามอีกแล้วครับ"

"ทำอะไรกัน ไอ้สอง,ไอ้สาม เล่นกันเหมือนเด็กไปได้..นั่งลงได้แล้ว" นายใหญ่ออกคำสั่ง

"ครับ.." สองหนุ่มตอบรับพร้อมๆกัน

"พี่น้องคู่นี้เล่นกันน่ารักจังเลยนะคะ รูปร่างหน้าตาก็ดี..รูปหล่อทั้งคู่เลย แหม..ดิฉันอิจฉาคุณพี่จริงๆเลยค่ะ..ที่มีลูกชายน่ารักอย่างนี้" คุณสุพรรษามองไปที่สองหนุ่มด้วยความเอ็ดดู

"น่ารักอะไรกันครับน้าษา..ที่น้าษาเห็นน่ะมันเป็นแค่ภาพลวงตาต่างหากครับ" หนึ่งสยามแซวน้องชายทั้งสองคน...แล้วก็อมยิ้ม

"ยังไงคะตาหนึ่ง..ภาพลวงตา" สาวใหญ่ถามต่อ

"ก็ไอ้สองคนนี้ซิครับ มันทะเลาะกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว..คุณพ่อกับคุณแม่ก็เลยต้องจับแยกให้พวกมันไปอยู่กันคนละทิศคนละทาง"

"แต่ยังไงก็ยังน่ารักอยู่ดีแหละค่ะ..น้าษาชอบ"

"คุณแม่คะ..เมื่อไหร่จะคุยเรื่องของหนูแดงสักทีล่ะคะหนูแดงรอนานแล้วนะ" สาวร่างอวบเซ้าซี้มารดา

"ค่ะ..ค่ะ..คุณลูก คุณแม่จะคุยเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"คุณสุพรรษาตอบลูกสาวแล้วหันไปทางผู้ใหญ่ของว่าที่เจ้าบ่าว"ว่ายังไงคะคุณพี่..เรื่องงานแต่งของตาสองกับหนูแดงที่ดิฉันหาฤกษ์มาให้"

"ฤกษ์ดีมากครับคุณสุพรรษา วันที่เก้าเดือนเก้า ผมตกลงตามนี้ครับ..ว่าไงคุณขวัญเชิญ" นายใหญ่หันไปถามภรรยา

"จะไม่ถามลูกสักหน่อยเหรอคะ" คุณขวัญเชิญหันไปมองลูกชายคนกลาง

"ตาสอง..น้าษาเขาได้ฤกษ์มาแล้ว เดือนหน้าวันที่เก้าแกต้องแต่งงานกับหนูแดง ตกลงตามนี้นะลูก" นายใหญ่หันไปบอกลูกชายเสียงเข้ม

"อีกสองอาทิตย์เองเหรอครับพ่อ" สองภพมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย

"ใช่..แกมีปัญหาอะไร" ผู้เป็นพ่อถาม

"เปล่าครับ" ชายหนุ่มฝืนยิ้ม แล้วก้มหน้าลง

"ทำไมคุณพ่อไม่บอกพี่สองล่วงหน้าก่อนล่ะครับ มาบอกกะทันหันอย่างเนี่ยใครจะไปทำใจได้" เป็นครั้งแรกที่สามเมืองเถียงแทนพี่ชาย

"ก็มันนอนป่วยอยู่โรงพยาบาล ใครจะไปบอกมันได้..ส่วนทางนี้ผู้ใหญ่เขาก็จัดการให้มันเรียบร้อยหมดแล้ว ยังไงมันก็ต้องแต่ง"นายใหญ่พูดเสียงเด็ดขาด

สามเมืองหันไปสบตาพี่ชายด้วยความเห็นใจระคนสงสาร ในส่วนลึกของจิตใจแล้ว..เขาเองก็รักพี่ชายคนนี้อยู่มากทีเดียว แต่ที่เขาต้องทำตัวเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพี่ชายคนนี้มาโดยตลอด...ก็เพราะว่าเขาแอบอิจฉาที่สองภพมัวแต่ไปเล่นสนุกสนานกับภูแสงและลีซอ จนลืมเขาและทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กโดยไม่เคยสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยเขาเก็บเอาความน้อยเนื้อต่ำใจในสมัยที่พี่ชายของเขาเห็นคนอื่นดีกว่าเขา..มากระทั่งจนถึงทุกวันนี้ แต่เงามืดด้านลบในจิตใจของเขากำลังจะจางหายไป...เพราะตั้งแต่วันที่สองภพเข้าโรงพยาบาลเมื่อคราวก่อน ทำให้เขารู้ตัวว่าความจริงแล้วเขาทั้งรักและเป็นห่วงพี่ชายคนนี้มากเสียเหลือเกิน...แต่การกระทำและคำพูดของเขามันช่างตรงกันข้ามกับหัวใจอย่างสิ้นเชิง

...........................

xoman

ขอบคุณมากครับ

anata9

ขอบคุณครับ

milon101

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับผม

aotmini

ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะครับ

princo78

ขอบคุณครับ

pander

น้องสามปากดีงี้ต้องมีผัว

topto

ขอบคุณครับ

Pptum

ขอบคุณครับ

chane234

ติดตามคับ

inbbb

ขอบคุณครับ

XXKXX

ขอบคุณครับ

noonzaa

ขอบคุณครับ

AjarnUbon

ขอบคุณค่ะ

artbolt

ขอบคุณครับ

mmandmm

ขอบคุณครับผม

golf_zaa

ขอบคใจ

pandaman

ขอบคุณคับ

Gopayx

อ้าวเฮ้ย....จะจิ้มพี่สองรึ