เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..? 2 (100%)

hate

II


           เรือนกายช่วงล่างร้อนรุ่มราวกับเอาตัวไปอังเข้ากับเตาไฟเสียดสีกันผ่านกางเกงเนื้อดีไปมา ความโป่งนูนตรงส่วนกลางลำตัวที่สัมผัสกันไปมาคล้ายกับเป็นชนวนชิ้นดีที่ช่วยเร่งให้ความต้องการโหมกระพืออย่างยากที่จะดับลงง่ายๆในเวลานี้

           แน่นอนว่าเราไม่คิดที่จะดับมันลงและคิดว่าเขาเองก็คงจะเช่นกัน

           “อ๊าา..”

           ไม่รู้หรอกว่าเสียงครางของเรามันจะหวานหรือเร้าอารมณ์ขนาดไหน รู้แค่ว่าตอนนี้เรารู้สึก‘ใคร่’จนแทบจะทนไม่ไหว
หลังจากที่เราเผลอส่งเสียงออกมาความนุ่มอุ่นจนเกือบจะร้อนที่กำลังห่อครอบอยู่เหนือแต้มยอดอกของเรากลับเพิ่มแรงดูดจนเราอดไม่ได้ที่จะเผลอแอ่นแผ่นอกเข้าหาอีกฝ่ายให้เขาได้เชยชมปานเม็ดยอดสีเชอร์รี่ตามใจต้องการ

           สองแขนของเราวางลงบนลาดไหล่ที่กว้างกว่าไหล่ของเราในขณะที่มือเล็กสองข้างขยุ้มกลุ่มผมนุ่มสีดำขลับของอีกคนเพื่อระบายความกระสันที่ทวีขึ้นในทุกเสี้ยววินาทีที่ถูกปากนิ่มสีซีดของเขาแตะต้องไปทั่วแผงอกขาวผ่องที่ไร้ซึ่งสิ่งกีดขวางใดๆของเรา

           ความกว้างของเบาะรองนั่งไม่ได้กว้างขนาดที่ผู้ชายสองคนจะเบียดอยู่ด้วยกันได้เลยสักนิด แต่เป็นเพราะว่าเราไม่ได้นอนเบียดหรือนั่งเบียดอยู่ข้างเขา แต่เราใช้ตักของเขาเป็นเบาะนั่งสำหรับเราโดยเฉพาะต่างหากเลยไม่รู้สึกถึงความอึดอัดอะไร
สิ่งที่อึดอัดเห็นทีจะเป็นสิ่งที่อยู่ในเป้ากางเกงของเราทั้งคู่มากกว่า


           ไม่อยากจะรั้งรออะไรแล้วทั้งนั้น

           เราดึงศีรษะของอีกคนออกจากเนินเนื้อบนอกของเราพลางก้มลงมองดวงหน้าขาวที่แดงก่ำไปด้วยแรงปรารถนาไม่ต่างกันกับเรานักอย่างเว้าวอนพลางจับมืออีกคนวางอยู่เหนือซิบกางเกงสแลค กดให้ฝ่ามือนุ่มนิ่มนั้นสัมผัสกับวิวน้อยไปมา “น้ำ ...ทำให้เราหน่อยนะ”

           “ตะ...แต่”โตยธารเหลือบตามองไปทางประตูห้อง ดวงตาคู่กลมที่หยาดฉ่ำไปด้วยความต้องการไม่ต่างจากเรานักแฝงไว้ด้วยความกังวล

           เรายิ้มมุมปากก่อนจะขยับตัวลงจากตักอีกคน แตะปากอิ่มจูบปลายคางของเขาเบาๆก่อนที่จะแตะจูบจากต้นคอขาวที่เริ่มพราวไปด้วยหยาดเหงื่อลงไปเรื่อยจนถึงแอ่งสะดือ ตวัดเรียวลิ้นอุ่นนุ่มรอบแอ่งน้อยไปมา


           “ด...เดี๋ยวเพราตา”

           “วิว”

           แก้สรรพนามแทนตัวด้วยน้ำเสียงกระเส่า เราไม่ใช่คนมีน้ำอดน้ำทนอะไรมากมายนักและร่างกายของเราก็ซื่อตรงต่อความรู้สึกเสียยิ่งกว่าอะไร มาถึงขนาดนี้แล้วจะให้หยุดบอกตามตรงว่าเราทำไม่ได้

           เพราะเป็นห้องสื่อที่มีไว้สำหรับดูหนังโดยเฉพาะรอบด้านเลยมีผ้าม่านปิดอยู่เพื่อกันแสงเล็ดลอดเข้ามาทำลายอรรถรส กล้องวงจรปิดไม่มีข้างในนี้ ส่วนประตูเราล็อคตั้งแต่ตอนเข้ามาแล้ว ไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครผ่านมาเห็นหรือเปิดเข้ามาขัด
อีกอย่าง‘ทำ’ในที่แบบนี้ก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน

           เราแตะจูบเหนือส่วนกึ่งกลางกางเกงของอีกคน ชั่ววินาทีที่สัมผัสกับริมฝีปากของเรา..... มันร้อน ความร้อนของสิ่งที่ตุงดุนดันกางเกงสแลคทำให้เราไม่อยากจะทนอีกต่อไป


           “เราอยากได้น้ำ”

           ร่างโปร่งที่นั่งกึ่งนอนมองตอบเราด้วยใบหน้าที่แดงก่ำลามไปจนถึงใบหูและลำตัวขาวเนียน เขาเบนหน้าหนีเม้มปากจนสั่นระริก

           เราจะถือว่าปฏิกิริยาแบบนั้นเป็นคำตอบแล้วกัน ซึ่งก็คงจะไม่ใช่การตู่ไปเองอย่างแน่นอน

           เรารูดถอดกางเกงสแลคสีดำกับชั้นในสีน้ำตาลเข้มของอีกคนออก ช่วงขาเรียวขาวละเอียดปรากฏให้เห็นทันทีที่ปราการถูกปลดไป ตอนนี้บนร่างเพรียวบางมีเพียงแค่เสื้อนักศึกษาสีขาวตัวเดียวเท่านั้น

           เสื้อบางๆสีขาวที่แหวกออกเผยให้เห็นยอดอกสีชมพูแข็งตั้งสวยเด่นเลื่อนสายตาลงมาก็เห็นส่วนกลางลำตัวสีอ่อนเหมือนร่างกายของอีกคนผงกขึ้นน้อยๆ ช่วงขาเรียวตั้งชันขึ้นพลางอ้าออกเล็กน้อยราวกับจะเชิญชวนกันทั้งที่หน้ายังหันมองไปอีกทาง

           ยั่วกันถึงขนาดนี้ แล้วทำไมเราจะต้องทน?

           “อ๊ะ..”

           เราที่อยู่ในท่าคลานแตะเรียวลิ้นสีสดเลียช่วงขาด้านในเข้าไปจนถึงพวงแฝดเล็กๆ ห่อปากดูดน้อยๆตรงก้อนเนื้อหยุ่นๆนั้น ลากลิ้นจากอันหนึ่งไปอีกอันหนึ่งโดยจงใจละเว้นส่วนกลางลำตัวที่เริ่มพองขึ้นมากกว่าเดิมเอาไว้

           นี่เป็นหนึ่งในวิธีการเล้าโลมที่เราชอบให้คนอื่นทำให้... ชอบให้ทำแต่ไม่เคยทำให้ใคร คนคนนี้คือคนแรกที่เราทำให้แบบนี้ ยอมรับว่าประหม่าอยู่เหมือนกันแต่ก็อยากลอง ....


           “อ๊ะ..วิว”

           เมื่อก่อนเรามองแต่คนเท่ๆดูแบดบอยมาโดยตลอด

           ไม่เคยรู้ว่าคนที่เป็นฝ่ายรับเหมือนกันเวลาครางด้วยความเสียวเสียงจะหวานชวนให้ใคร่หลงในวงวนของกลิ่นกามขนาดนี้


           “ต ...ตรงนั้น อื้อออ ...”

           ความจริงก็รู้ตัวมาตั้งนานแล้วล่ะว่าชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิง  

           แต่ไม่เคยนึกว่าผู้ชายจะน่ารักเหลือเกินเวลาบิดตัวเร้าไปมาด้วยความกระสันยามถูกปลายลิ้นอุ่นร้อนเลียสัมผัสทั่วแท่งหรรษา ไม่นึก...ว่าจะชวนให้อารมณ์ระเบิดจนถึงขั้นต้องรีบถอดกางเกงปราการด่านสุดท้ายออกปล่อยความอึดอัดช่วงล่างให้ออกมาผ่อนคลายบ้าง


           “หยะ ...วิว อย่าแกล้ง อ๊ะ”

           ที่ผ่านมาก็ชอบให้คนอื่นทำให้ ถึงจะเจ็บและอึดอัดไปสักหน่อยแต่ก็สบายดีเพราะไม่ต้องออกแรงอะไรมาก

           แต่ตอนนี้เรากลับชักอยากจะลองออกแรงเองบ้าง.... เราใช้มือที่เหนียวหนืดไปด้วยความเมือกจากแทงสีขาวอวบสวยของอีกคนไล้ไปทั่วร่องทางข้างหลัง ไม่ต้องจับยกสะโพกอีกคนก็ยกขึ้นคอยท่าอย่างรู้งาน ปลายนิ้วเรียวของเราลองจิ้มรอบจีบปากทางเขา ยกยิ้มเมื่อร่างโปร่งที่นอนหอบสะท้านหน้าแดงตัวแดงร้องครางไปค้อนตาใส่ไป

           จนเมื่อเราสอดนิ้วเข้าร่องทางนั่นแหละเขาถึงได้เบนหน้าหนีเม้มปากหลับตา เราแทรกตัวเข้าหว่างขาเรียวขาวของอีกคน อยากแกล้ง..... คิดได้ดังนั้นเราก็จับแทงสีสดไม่ต่างจากของอีกคนถูรอบปากทางเข้าทั้งที่นิ้วของเรายังคงขยับเข้าออกไม่หยุด

           จากหนึ่งเพิ่มสองจากสองกำลังจะเพิ่มสามอย่างไม่เร่งร้อนอะไร

           ความจริงที่ฝ่ายรุกมักจะไม่เข้าใจ มันไม่จำเป็นต้องใช้เจลหรือน้ำมันหล่อลื่นเพื่อเบิกทางให้นิ้วหรือของที่ใหญ่กว่านั้นเข้าไปในร่องทางคับแคบเลยแม้แต่น้อย ขอเพียงทำทุกอย่างอย่างใจเย็น น้ำหล่อลื่นธรรมชาติจะถูกขับออกมาเพื่อให้หนทางทุกอย่างสะดวกขึ้นเอง

           แต่พวกนั้นมักจะไร้ความอดทนและเห็นแก่ได้จนหน้ามืดตามัว

           แต่เพราะความเสียวถึงใจหลังจากอาการเจ็บฝ่ายรับอย่างเราเลยเลือกที่จะลืมความขุ่นข้องหมองใจหรือแม้แต่อาการปวดร้าวราวกับร่างจะแยกทุกครั้งที่ถูกกระแทกใส่ไปแล้วรับเอาความสุขสมจากการร่วมรักมาใส่ในความทรงจำแทน

           เราเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นที่ชอบถูกกระทำ ถึงจะเจ็บแต่ก็เสียวจนแทบจะขาดใจ ทำไปนานๆก็เริ่มชินต่อรอบต่อไปได้โดยที่ไม่ค่อยเจ็บอย่างรอบแรก ....แต่มาตอนนี้ความคิดทุกอย่างมันค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไปซะแล้ว..........


           “อ๊าาาาส์! วิว.... วิว”

           สองขาเรียวของอีกคนรั้งเกี่ยวเข้าที่เอวของเราทันทีเมื่อเราดันแท่งเนื้อร้อนเข้าร่องทางอุ่นจัดทีเดียวสุดความยาว ของของเราถึงจะไม่ใหญ่มากจนเกินมาตรฐานอย่างเจเจอร์แต่ก็ยาวและอวบเกินขนาดตัวของเราอยู่พอสมควร

           แต่ที่มันเข้าง่ายเป็นเพราะอีกฝ่ายมีเวลาได้ผ่อนคลายและมีน้ำหล่อลื่นธรรมชาติช่วยต่างหาก

           สีหน้าเหยเกเต็มไปด้วยอารมณ์ของอีกคนกับร่องทางรักที่ผ่อนขมิบตอดรัดลำท่อนของเราถี่ปลุกเร้าแรงกำหนัดของเราได้ชะงัด เราจับประสานมือทั้งสองข้างกับมือนิ่มของเขาพลางขยับเอวโยกเร็วขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ใคร่กระสันที่ต่อให้เอาอะไรมาฉุดตอนนี้ก็ไม่อยู่แล้ว


           “ว..วิว อ๊าส์ ..อื้ออ ...ดีจัง"
           
           "..วิว ..ซี๊ดด....วิว เร็วอีก...อ๊ะ”

           ความร้อนระอุของร่องทางคับแคบกลืนกินส่วนกลางลำตัวของเราครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงหยาบโลนจากการร่วมรักดังผสมไปกับเสียงครางของเรากับเขา โชคดีที่ห้องนี้เก็บเสียงได้ แต่ถึงจะเก็บไม่ได้เรากับเขาก็คงไม่มามัวพะวงกลัวว่าใครจะมาได้ยินหรือเปล่าหรอก

           อารมณ์ใคร่มันบังตาและคนที่เราเห็นอยู่ในสายตาตอนนี้มีแค่เขา โตยธารเท่านั้น

           “อื้ออ..วิว ..อ๊ะ จ....จูบ จูบ...”น้ำเสียงดื้อรั้นเอาแต่ใจแตกต่างจากตอนปกติทำให้เรารู้สึกภูมิใจอยู่ลึกๆ ที่ทำให้คนคนนี้ไม่เป็นตัวของตัวเองได้

           หรือบางทีคนในตอนนี้อาจจะเป็นโตยธารตัวจริงก็ได้...

           สองแขนเรียวโน้มต้นคอเราลงก่อนที่เราจะเป็นฝ่ายประกบบดเบียดเข้าหาริมฝีปากบางเอง เราเผยอปากออกปล่อยให้ลิ้นซนสอดเข้ามากวาดชิมความหวานจากโพลงปากของเรา ปล่อยให้เขาชักนำแล้วเราเป็นฝ่ายตาม


           เร้าร้อนแต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกมากมาย แยกไม่ออกหรอกว่ามีความรู้สึกอะไรแบบไหนบ้างตอนนี้เรารู้สึกชัดเจนอยู่อย่างเดียวคือความเสียวกระสันสุดใจที่ใกล้จะแตะเพดานสวรรค์อยู่รอมร่อ เราละปากออกแล้วซบลงบนไหล่ของอีกฝ่ายโดยที่ขยับเอวโยกสอดกระแทกกระทั้นเต็มแรง

           ไม่นาน ...สมองของเราก็ขาวโพลน ทุกสิ่งทุกอย่างสว่างโล่ไปหมด เราไม่ได้ใส่ถุงยางเพราะไม่มีติดตัว ไม่เคยซื้อไว้ด้วยซ้ำเพราะไม่เคยต้องได้ใช้เอง พอเราขยับตัวออกจากอีกคนน้ำรักที่ปล่อยเอาไว้ก็ไหลย้อนออกมาเต็มง่ามขาขาวโดยที่บริเวณช่วงท้องของอีกคนก็มีน้ำขาวขุ่นที่ออกมาจากแทงเนื้อขาวของตัวเขาเอง

           เราเลื่อนตัวลงเลียน้ำรักบนท้องแบนเรียบของอีกฝ่าย ทำความสะอาดให้จนหมดไม่เหลือแม้สักหยด ปัญหาอยู่ที่คราบน้ำของเราที่มีบางส่วนเปรอะเบาะรองหนังจนขึ้นรอยเป็นดวง บ้างหยดลงบนพรมสีเข้ม โชคดีหน่อยตรงไม่ใช่พรมสีอ่อนชุบน้ำเช็ดๆไม่กี่นาทีคงหมด แต่กลิ่นคาวกามที่ยังหลงเหลืออยู่นี่สิ.....

           สงสัยต้องคงต้องใช้เส้นอีกรอบบอกให้อาจารย์บรรณารักษ์ปิดห้องนี้ไว้ก่อนแล้วส่งคนมาทำความสะอาดอีกที


           ถ้ารู้ว่าจะเกิดความยุ่งยากตามมาเป็นพรวนขนาดนี้เราคงเลือกไปที่อื่น.......


           “จะไปไหน?”

           ระหว่างที่เราเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ลวกๆเพื่อออกไปเจรจากับอาจารย์บรรณารักษ์หันไปมองอีกทีอีกฝ่ายก็ใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน แถมยังทำท่าเหมือนจะเปิดประตูออกไปข้างนอกด้วย เราขมวดคิ้วมองอีกคนที่ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าเราด้วยซ้ำด้วยความไม่เข้าใจ

           ใบหน้าที่เคยขาวซีดจนดูไร้สีสันตอนนี้กลับแต้มไปด้วยริ้วสีแดง ปากบางแดงเจ่อที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพราะอะไรเผยอเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูด

           “อยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวเราขอไปคุยกับบรรณารักษ์แปบหนึ่ง”

           “ทำไมผมต้องอยู่ ก็นาย...ได้สิ่งที่ต้องการแล้วนี่”

           ท้ายประโยคเสียงเบาหวิวส่วนเราหัวเราะเบาๆ รู้สึกอารมณ์ขึ้นกว่าเดิมอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเพราะได้ปลดปล่อยเลยรู้สึกโล่งล่ะมั้ง

           อาจจะเพราะครั้งนี้ไม่ใช่ฝ่ายถูกทำเลยไม่รู้สึกเจ็บหรือระบมตามมาหลังเสร็จกิจ แต่อีกคนนี่สิ...คงไม่ต้องบอกดูจากสีหน้าที่บ้างปกติบ้างเหยเก ถึงของของเราจะไม่ใหญ่มากแต่ก็อวบยาวอยู่พอตัว เขาคงรู้สึกเสียดๆบ้างล่ะ


           “ลืมไปแล้วเหรอว่าคุณจะต้องทำให้เราพึงพอใจมากกว่าเจเจอร์”

           “...”

           “คิดว่าแค่ให้เราเอาแค่ครั้งเดียว เท่านี้เราก็พอใจแล้วเหรอ?”

           “...”

           “บอกตามตรงนะ นี่ยังไม่เท่าเศษหนึ่งส่วนร้อยจากความพึงพอใจที่เรามีให้เจเจอร์เลยแม้แต่น้อย”


           เรายกปากยิ้มส่วนเขาคว่ำปากเบะ ดวงตากลมขึงมองเราอย่างขุ่นเคือง เรายิ้มจนตาหยีให้เขย่งหอมแก้มนิ่มของอีกคนเร็วๆแล้วหันหลังเดินออกจากห้องเพื่อไปเจรจากับอาจารย์บรรณารักษ์อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ในตอนแรก มั่นใจว่าโตยธารจะต้องทำตามที่เราบอกให้รออยู่ในห้องอย่างแน่นอน

           เดินยิ้มอารมณ์ดีไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องเดินย้อนกลับไปที่ห้องเกิดเหตุอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าลืมมือถือเอาไว้โทรเจรจากับปะป๊าทันทีหลังจากเจรจากับอาจารย์บรรณารักษ์เสร็จ สงสัยนอกจากส่งคนมาทำความสะอาดยกห้องแล้วคงต้องให้ปะป๊าเพิ่มเงินบริจาคให้กับมหาลัยอีกด้วย....


           “...มันไม่จบแค่นี้หรอก”


           เราปิดประตูเป็นจังหวะเดียวกับที่โตยธารหันกลับมาพอดี ร่างโปร่งชะงักไปเล็กน้อย เขามองหน้าเราแล้วเม้มปาก คิ้วขมวดดวงตาคู่กลมวาววับเต็มไปด้วยความไม่พอใจและ...ตกใจ?

           “ทำไมถึงชอบเม้มปาก?”เราไม่สนใจแววตาที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมากับหน้าที่เปลี่ยนสีไปเล็กน้อยของเขา ยกมือขึ้นจิ้มนิ้วชี้ลงบนปากบางที่ขึ้นสีเจ่อเบาๆ เขากลับปัดมือเราออกพร้อมทั้งส่งมือถือของเรามาให้

           เราเอียงคอรับมาอย่างงงๆ

           “เสียงมันดังผมรำคาญจะกดตัดสายแต่เผลอไปกดรับแทน...ขอโทษนะที่รับสายโดยพละการ”ร่างโปร่งหลบตาเดินเลี่ยงไปค่อยๆทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาส่วนเราก้มลงมองก็เห็นว่าปลายสายยังถือสายเอาไว้อยู่

           เรามองชื่อสายเรียกเข้าบนมือถือแล้วหันไปมองคนที่นั่งกอดอกหน้าหงิกอยู่บนโซฟา เราถอนหายใจเลือกที่จะเดินออกไปคุยนอกห้องแทน


           “โทรมาทำไม?”

           ( วิว ทำไมมันถึงรับโทรศัพท์วิวได้? ) เราถอนหายใจ น้ำเสียงคาดคั้นเจือเหวี่ยงๆแบบนี้คงไม่จบอยู่ที่คำถามนี้แค่คำถามเดียวแน่ๆ

           “คืนนี้สองทุ่มมาเรารับที่บ้านด้วยแล้วกัน”


           เรากดวางสายพอดีกับที่ประตูห้องเกิดเหตุเปิดออก โตยธารมองหน้าเรานิ่งๆ เขาเดินผ่านเราไปโดยที่คราวนี้เราไม่ได้รั้งเอาไว้


           .

           .


           เราเบื่อความยุ่งยากใจ

           โดยเฉพาะความยุ่งยากใจที่มีสาเหตุมาจากเรื่องรักๆใคร่ๆเรายิ่งอยากเลี่ยงหลีกไปให้ไกล


           .....ถ้าเป็นไปได้น่ะนะ

audiwoods

รับก็รุกได้นะ
เก่งจัง

topto

ต่อๆชอบมากขอบคุณจากใจที่แบ่งปัน

Gooddy

ขอบคุนครัับ

Sinserer

ขอบคุณครับ

tepleelaa

ขอบคุณครับ