เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..? 5 (50%)

hate

V ( 50% )




           หลับไปแล้ว....

           นอนนิ่งๆให้เขากอดมาร่วมสี่ชั่วโมง ทั้งที่เลยเวลานอนปกติมานานมากแล้วแต่กลับนอนไม่หลับอย่างเคยเพียงเพราะมีคนร่างเล็กตัวหอมฟุ้งด้วยกลิ่นของครีมอาบน้ำที่ก็ใช้เองอยู่เป็นประจำนอนกอดก่ายตัวแนบสนิทแน่น

           นึกถึงตอนที่เพราตาเดินตรงมาจับมือเอาไว้คล้ายจะปกป้องกันท่ามกลางสายตาของคนนับสิบ ต่อหน้าต่อตาของคนทรยศคนนั้น ....อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นไหวกับการกระทำที่ไม่จำเป็นต้องเข้ามาช่วยเหลือคนอย่างโตยธารคนนี้เลยสักนิด


           คนที่เพียบพร้อมไปหมดทุกด้าน คนที่โตยธารต่อให้ตายก็เทียบไม่ติด คนที่อยู่ไกลเกินจะเอื้อมคว้าคนนั้น.......


           “จะลองกับเราไหม?”


           โตยธารไม่ได้ตอบไปทันทีหรอก ความจริงแล้วเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปด้วยซ้ำ ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจอะไร เพราตาที่ภายนอกดูหยิ่งยโสดวงหน้าหวานสวยมักจะเชิดรั้นขึ้นอยู่เสมอจนดูคล้ายกับมองคนอื่นต่ำต้อยกว่าตัวเองตลอดกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นภายนอกเลยแม้แต่น้อย

           ทั้งยิ้มเก่ง ออดอ้อนเป็น และ...ชอบทำให้ใจเต้นแรงอยู่เรื่อย

           ข้อสุดท้ายนี่สิสำคัญ

           ถึงแม้ตอนนี้ใจจะไม่ได้เต้นแรงอะไรมากแล้วแต่ก็ยังไม่อยู่ในสภาวะปกติอยู่ดี ยิ่งลมหายใจอุ่นกรุ่นร้อนแทรกผ่านเนื้อผ้าเข้ามาอาบไล้ผิวอก ยิ่งขาขาวเนียนที่ก่ายพาดอยู่บนช่วงขาอ่อนขยับถูไถไปมาเหมือนจะไม่สบายตัวแต่กลับไม่ยอมปล่อยมือที่กอดอยู่รอบเอวออก...... แก้มก้นนวลชวนให้นึกอยากสัมผัสโผล่พ้นชายเสื้อตัวยาวออกมาเล็กน้อยพอให้เลือดสูบฉีดหนักขึ้นกว่าเดิม


           โตยธารอยากจะรู้เหลือเกิน.....


           ทำไมเพราตาถึงได้‘น่ากิน’ขนาดนี้นะ?!

           .

           .


           “ความจริงก็เคยกินไปแล้วนี่หน่า....”ร่างบางพึมพำกับตัวเองเบาๆ

           หรือเพราะเหตุการณ์นั้นเพิ่งผ่านมาไม่นานรสสัมผัสเลยยังคงตราตรึงอยู่ในความรู้สึกกันนะ?

           ดวงหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อขึ้นมาทันทีเมื่อพาลไปนึกถึงเรื่องนั้น ร่างกายที่สอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว เป็นเพราะเสียงครางหวานกับใบหน้าที่แดงจัดเต็มไปด้วยอารมณ์พิศวาสของอีกฝ่ายผนวกเข้ากับการเล้าโลมที่ชวนให้สติว่างโล่งราวกับลอยอยู่บนปุยนุ่นทำให้เขาไม่รู้สึกเกร็งเท่าไหร่นัก

           เพราะไม่เกร็งเลยไม่ค่อยเจ็บและเผลอตอบรับกลับไปอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน เรียกได้ว่า‘ลืมอาย’ก็ไม่ผิดนัก

           โตยธารยอมรับเลยว่าเป็นเซ็กส์ที่ดีมากๆครั้งหนึ่งเท่าที่เคยผ่านมาเลยก็ว่าได้

           ไม่แปลกใจเลยที่เพราตาจะทำให้ใครหลายคนเคลิ้มฝันถึงได้ ทั้งไม่ประหลาดใจเลยสักนิดที่เห็นคนทรยศคนนั้นแทบจะกระอักความโกรธตายเพียงเพราะคนที่เพราตาเลือกเป็นเขาไม่ใช่มัน

           ฝ่ามือเรียวไล้ปลายนิ้วไปตามกรอบหน้าของคนตัวเล็กที่นอนเกยอยู่บนตัวของเขาอยู่แผ่วเบา ดวงตากลมโตเป็นประกายวิบวับยามปากอิ่มเผยอออกเมื่อนิ้วโป้งของเขาคลึงกลีบปากล่างสีสดนั้นเบาๆ ...

           .

           .


           “อื้มมมม..”

           เสียงครางหวานที่หลุดลอดริมฝีปากสีสวยออกมาทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม ร่างโปร่งค่อยๆพลิกร่างเล็กบนตัวลงแล้วนอนคร่อมทับโดยมีขาเรียวขาวของคนหลับเกี่ยวเอวคอดเอาไว้ ชายเสื้อยืดของอีกคนร่นขึ้นจนเผยให้เห็นส่วนเร้นลับช่วงล่างเลยขึ้นไปจนถึงหน้าท้องแบนราบผ่องเนียน


           “เพราตา....”

           เอ่ยเรียกเบาๆแต่ไม่มีวี่แววว่าเจ้าของชื่อจะลืมตาตื่นขึ้นมา นิ้วชี้เรียวแตะเบาๆลงบนปลายจมูกของคนใต้ร่าง.... “เด็กขี้เซา”

           มือเรียวขาวไล้จากใบหน้าหวานที่ยังคงหลับตาพริ้มเรื่อยลงมายังลำคอระหง รอยสีกุหลาบเด่นชัดตัดกับผิวขาวของอีกฝ่าย.... ไม่ต้องเสียเวลาคาดเดาเขาก็รู้ว่าได้ใครเป็นคนทำรอยที่น่ารังเกียจนี้เอาไว้

           ปากบางสีซีดแนบทับรอยช้ำจุดนั้นแผ่วเบา อยากจะขบกัดทับให้รอยบ้าๆนี่หายไปแล้วแทนทดด้วยร่องรอยรักจากเขาแทนหากก็กลัวว่าจะทำให้คนที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราตื่นขึ้นมา ....ยังไม่อยากให้เพราตาลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชิงชังนี้ของเขา


           ไม่ใช่ต่อคนที่นอนหลับอยู่ใต้ร่างแต่เป็นความชิงชังที่มีต่อใครอีกคน

           คนที่ขึ้นชื่อว่า‘ทรยศ’คนนั้น!

           .

           .


           “อื้อออ.. อึก”

           โตยธารชะงักรู้สึกตัวอีกทีปากบางของเขาก็แนบเข้ากับยอดตุ่มเล็กๆบนเนินอกของอีกคนซะแล้ว ไม่เพียงแนบกลับเผลอขบไปด้วย ผงกหน้าขึ้นมองก็เห็นคนหน้าหวานผิดแผกกับเพศของเจ้าตัวนั้นเหยเกน้อยๆ ปลายนิ้วชี้กดคลึงยอดอกที่เริ่มจะแข็งเป็นไตพลางมองใบหน้าหวานที่ยังคงไร้แววว่าจะตื่นขึ้นมาทั้งที่กำลังถูกลักหลับอยู่แท้ๆ

           “อะ.. อ๊า”

           จู่ๆก็รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาเพียงเพราะได้ยินเสียงครางหวานหูของอีกฝ่ายเท่านั้น ปกติไม่ใช่คนลามกที่จะคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่า ..แต่กับคนคนนี้โตยธารยอมแพ้อย่างหมดรูปเลยจริงๆ


           “อ๊ะ..วิว ...อื้ออ”

           มันเป็นเรื่องน่าอายที่ลักหลับคนไม่ได้สติให้มือนุ่มนิ่มนั่นสำเร็จความใคร่ให้ก็จริง อยากจะหยุดตัวเองเอาไว้แค่นี้แต่ทำไม่ได้.. สะโพกขยับตามมือเล็กของอีกฝ่ายที่กอบกุมลำเนื้อที่เริ่มขยับขยายด้วยแรงอารมณ์จากการชักนำของมือเรียวของตัวเองที่บังคับจับมืออีกคนอีกที


           “ว... วิว อ๊ะ ...อ๊าาส์”


           ร่างบางทิ้งตัวลงนอนข้างคนตัวเล็กอย่างเหนื่อยอ่อนหลังปลดปล่อยออกมาจากนั้นไม่นาน แก่นเนื้อสีสวยอ่อนตัวลงพร้อมกับมือเล็กของคนที่ถูกลักหลับค่อยๆถูกจับให้วางลงบนพื้นเตียงข้างกาย โตยธารหอบหายใจอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนที่ร่างโปร่งจะลุกขึ้นจัดการเช็ดคราบความใคร่ออกจากกายอีกคนและทำความสะอาดมือน้อยให้ไร้สิ่งแปดเปื้อนเหมือนเดิม

           ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งแล้วค่อยๆรวบตัวคนตัวเล็กกว่าขึ้นมานอนเกยอยู่แนบอกเช่นคราแรกอย่างระมัดระวัง แตะจูบเบาๆลงบนกลุ่มผมนุ่มหอมก่อนที่เปลือกตากลมสีน้ำตาลอ่อนจะปิดลงเข้าสู้ห้วงนิทราหวานตามคนบนอกไปอย่างง่ายดาย

           .

           .

           หากแต่คนที่คิดว่ากำลังหลับเสียสบายไม่ยอมตื่นทั้งที่ถูกลักหลับจนอีกคนนั้นสำเร็จความใคร่เรียบร้อยไปหนึ่งครั้งถ้วนกลับค่อยๆลืมตาโพลงขึ้นมาในความมืด ปากอิ่มยกยิ้มน้อยๆก่อนที่ร่างเล็กจะหลับตาลงอีกครั้ง แขนขาวสองข้างโอบกอดรอบเอวคอดของร่างโปร่งแนบแน่น นอนฟังเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะของอีกฝ่ายจนกระทั่งผล็อยหลับตามไปในที่สุด

jarongrit

ขอบใจมาก

topto

ต่อๆชอบมากขอบคุณจากใจที่แบ่งปัน

Gooddy

ขอบคุนครับ