เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..? 9 (100%)

hate

V (100%)


หลังจากทำตัวเป็นลูกที่ดีลงไปส่งปะป๊าจนรถลับสายตาเรียบร้อย เราก็เดินกลับขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง เตียงยังตั้งอยู่ที่เดิมแต่ตัวคนหายไปจากเตียงแล้ว

           เสียเวลาสงสัยอยู่ไม่นานเสียงน้ำที่ดังมาจากห้องน้ำก็เป็นคำตอบให้เราได้ในทันที

           “..อ๊า”

           เสียงแผ่วเบาที่แทรกมากับเสียงน้ำไหลกับภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเมื่อเดินเข้าประตูห้องน้ำมาทำให้เราต้องยกยิ้มอย่างอดไม่ได้ ....

           ร่างโปร่งบางในสภาพเปลือยโชว์ผิวขาวเนียนสวยประดับไปด้วยรอยสีกุหลาบกับร่องรอยจิกข่วนเล็กน้อยที่เราเคยทำเอาไว้กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกำแพงหันหน้าให้กับเราอยู่ ทำให้เราเห็นภาพทุกได้อย่างชัดเจนเต็มสองตา


           ยอมรับ...ว่าเรามองตาไม่กระพริบเลยทีเดียว


           ดวงหน้าน่ารักที่หวานขึ้นจนเรียกได้ว่า ‘มีเสน่ห์’ จากอารมณ์กำหนัดนั้นแดงซ่านเหยเก ปากบางเม้มขบกันแน่นแต่ก็ไม่สามารถกลั้นเสียงครางจากความกระสันได้อยู่ดี ...แต่สิ่งเหล่านั้นไม่เร้าอารมณ์เท่ากับมือเรียวที่กำลังโอบรูดแก่นกายสีเนื้อสวยที่กำลังแข็งขืนได้ที่ สองขาขาวแยกออกกว้างพร้อมกับเอวคอดที่ยกขึ้นโยกส่ายไปตามแรงรูดจากฝ่ามือของตัวเอง

           ภาพตรงหน้านอกจากจะเร้าอารมณ์จนรู้สึกปวดหนึบที่ช่วงล่างไปหมดแล้วยังงดงามมากเสียจนเรารู้สึกถึงอัตราการเต้นของหัวใจซึ่งแรงขึ้นทุกวินาทีที่ได้ยินเสียงครางหวานออกมาจากกลีบปากบางที่เจ่อแดงเล็กน้อยนั้น


           โตยธารสวย

           สวยมากจนทำให้เราอยากจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว

           กกกอดเอาไว้ไม่ยอมให้ใครมาเห็นหรือแตะต้องร่างกายที่งดงามนั่นทั้งนั้น

           อยากทำให้เขา .......เป็นของเราคนเดียว


           เป็นครั้งแรกที่ร่างกายไวเท่ากับความคิด เราในสภาพที่เปลือยไม่ต่างกันกับโตยธารคลุกเข่าลงตรงหว่างขาเรียวที่แยกออกกว้างของอีกฝ่าย สองแขนของเราสอดเข้าที่ข้อพับขาของเขาพร้อมทั้งยกขึ้นน้อยๆในขณะที่คนร่างบางหยุดชะงักทุกอย่างที่กำลังทำลง ตากลมโตลืมขึ้นมองเราอย่างตกใจส่วนเรา....

           “อ๊าาส์! วิว.. เดี๋ยว อ๊ะ”

           “น้ำ ..ซี๊ดด อย่าพึ่งรัดเรา อ๊ะ ...ให้เราเข้าให้หมดก่อนสิ”

           โตยธารใช้สองมือค้ำยันพื้นห้องน้ำเอาไว้ ใบหน้าหวานชวนให้หลงใหลเหลือเกินในยามนี้สั่นส่ายไปมา พร้อมกับริมฝีปากที่ส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด ยิ่งเรากดแก่นกายเข้าไปในร่างกายของเขาลึกมากขึ้นเท่าไหร่เขายิ่งตอดรัดและครวญครางราวกับจะขาดใจมากขึ้นเท่านั้น


           “อ๊ะ ...อ๊างส์ วิว .....น้ำจุก เดี๋ยว อ๊า”

           เข้าไปสุดแล้ว

           ความร้อนระอุที่โอบรัดลำเนื้อของเราอยู่ตอนนี้ทำให้เรารู้สึกเสียวจนแทบจะบ้าตาย แรงตอดรัดหนักเบาสลับกันเกือบทำให้เราปล่อยธารน้ำขุ่นออกมาแล้วด้วยซ้ำ แต่ยังหรอก......

           เราแยกเข่าออกกว้างก่อนที่จะวางขาเรียวของโตยธารลงบนต้นขาของเราอีกที เราเอนตัวลงท้าวมือคร่อมร่างของอีกฝ่ายเอาไว้ข้างกันกับฝ่ามือเรียวที่วางยันพื้นเพื่อตั้งหลักในตอนแรก พลางโน้มหน้าเข้าไปใกล้ดวงหน้าขาวที่ขึ้นสีแดงก่ำด้วยฤทธิ์สวาทจนริมฝีปากเกือบชนกัน แย้มยิ้มเมื่อตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยกำลังหรี่ปรือมองเราด้วยสายตาอันหวานเยิ้ม ปากบางเผยอออกส่งปลายลิ้นอุ่นระอุตวัดเลียไปทั่วกลีบปากอิ่มของเรา

           “วิว.. ไม่ไหวแล้ว .....ขยับซักที อ๊ะ!”

           เราขบปากล่างของอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยวเมื่อน้ำเสียงหวานที่ได้รับฟังช่างออดอ้อนยั่วยวนกันเหลือเกิน

           น่าแกล้ง

           “อยากให้เราขยับอะไร?”


           ตากลมค้อนขวับทั้งที่หวานเยิ้มไปด้วยความใคร่ สองมือเรียวละจากพื้นพิงหลังกับกำแพงหินอ่อนก่อนที่จะยกขึ้นโอบรอบเอวของเรา ฝ่ามือนุ่มนิ่มไล้ลูบไปทั่วแผ่นหลังเนียนของเราช้าๆพลางใช้ปลายเล็บกรีดไปตามไขสันหลังเบาๆ รู้สึกเสียววูบวาบจนต้องครางออกมา

           ดวงหน้าที่หวานขึ้นจากตอนปกติด้วยตกอยู่ในห้วงพิศวาสเลื่อนกระซิบข้างหูเราด้วยน้ำเสียงกระเส่า เอวคอดร่อนส่ายเย้ายวน.... “วิว ...ขยับเอว ..อื้อออ เอาน้ำ ...ได้โปรด เอาน้ำที..... อ๊าาส์!”


           สุดจะทน

           เราประกบปากจูบแลกลิ้นกับอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อนพอกันกับช่วงล่างที่ขยับโยกอย่างหนักหน่วง ....แรงเท่าที่อารมณ์ใคร่จะนำพาไป หูได้ยินเสียงน้ำจากช่วงล่างดังเฉอะแฉะอันเป็นผลพวงมาจากแรงส่งกระแทกจากเอวของเราและแรงโยกสอดประสานจากสะโพกของเขา

           ปกติไม่ใช่คนที่พอมีเซ็กส์แล้วจะพูดหยาบคายอะไรออกมา แต่ในเวลานี้โตยธารทำให้เราเข้าใจได้ถึงความรู้สึกที่เรียกว่า... เงี่ยนมากเสียจนแทบคลั่ง!


           “ฮึก ...อื้มมมม”

           เราสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังดุนดันเข้ามาในร่องทางข้างหลัง ผละปากออกจากปากบางเชิดหน้าครางหวานขึ้นมายามสิ่งแปลกปลอมค่อยๆถูกเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆจนรู้สึกคับแน่นไปหมด

           เราปรือตามองหน้าหวานของอีกคนในขณะที่เขาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ทั้งที่ดวงตายังคงฉ่ำเยิ้มไปด้วยแรงปรารถนา

           แก่นเนื้อของเราขยับส่งเข้าออกช่องทางรักที่ร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆจากการเสียดสีไม่หยุดในขณะที่สิ่งที่เราคิดว่าน่าจะเป็นนิ้ว?ของโตยธาร ขยับคว้านหมุนจนปลายนิ้วขูดเข้ากับผนังอ่อนนุ่มที่ร้อนฉ่าไม่ต่างจากของเขา เสียวมากจนขนลุก ....


           โตยธาร  โตยธาร

           ให้ตายเถอะ! เขาร้ายกาจกว่าที่เราเคยคิดเอาไว้จริงๆ


           ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรากำลังถูกความเสียวกระสันครอบงำทั้งสองทาง ข้างหน้าลำเนื้อที่ใกล้จะปะทุอารมณ์ออกมาทุกทีถูกตอดรัดถี่จนต้องครางซี๊ดไม่หยุดปาก ส่วนข้างหลังนิ้วเรียวยาวของเขากดย้ำๆสะกิดเน้นตรงจุดเสียวของเราจนต้องน้ำตาไหลออกมาเพราะความเสียวสุดเหวี่ยงในแบบที่เราไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

           เราเร่งจังหวะ เสียงหยาบโลนจากการกระทบกันของเนื้อผสมปนเปไปกับน้ำแห่งความใคร่ที่ไหลออกมาจากร่องทางของเขาและทั้งจากส่วนปลายของลำเนื้อของเรา.....


           “น้ำ.. ไม่ .....ออกแล้ว ..ซี๊ดด ...อ๊าาส์!!”

           เรากระตุกเกร็งสามถึงสี่ครั้งก่อนที่จะฉีดน้ำอุ่นร้อนเข้าไปในช่องทางอันร้อนจัดของเขา ใบหน้าซบลงบนไหล่กว้างในขณะที่ฟันคมขบหนักๆบนหัวไหล่ระบายความเสียวเมื่อเขายังไม่หยุดขยับนิ้วเข้าออกร่องทางของเรา


           “โอ๊ยย ..ซี๊ดด วิว ...วิวครับ ขอน้ำบ้างนะ ...อ๊ะ .....นะครับ”

           เราปล่อยหัวไหล่ขาวนวลที่ตอนนี้กลับขึ้นรอยกัดชัดเจนเพราะฟันคมของเรา หัวเราะออกมาเบาๆผละออกมองดวงตาหวานของอีกฝ่ายพลางขยับถอนแก่นกายออกจากร่องทางสวาทของเขา น้ำสีขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากร่องทางที่ยังคงขมิบตอดตุบๆ....ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นนั่งคร่อมอยู่บนตักแทน สะโพกค่อยๆยกขึ้นในขณะที่มือจับท่อนเนื้อที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยของเขาให้ตั้งตรง


           ร่องทางร้อนจัดค่อยๆกลืนกินท่อนเนื้อสีสวยหัวปริ่มน้ำแห่งความใคร่เข้าไปช้าๆ ....ในระหว่างนั้นสะโพกของเราก็ขยับโยกหมุนไปด้วย โตยธารมีสีหน้าที่เหยเกลงกว่าเดิม น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะลงมาจากดวงตากลมสวยเมื่อเราไม่เพียงหมุนเอวแต่กลับตอดรัดเย้ายวน


           กลืนกินจนหมดทั้งความยาว

           ขยับเอวโยกขย่มแก่นเนื้อร้อนด้วยตัวเอง

           กระสันเสียวจนแทบจะขาดใจเมื่อหัวนมสีชมพูสวยทั้งสองข้างถูกขบกัดเคล้นคลึง


           ในขณะที่โยกเอวกลืนแล้วคายลำเนื้อร้อนเราใช้ปลายนิ้วดันปลายคางได้รูปของอีกฝ่ายขึ้นพลางก้มหน้าลงมองประสานสายตา แย้มรอยยิ้มหวานที่มักจะสะกดสายตาของทุกคนให้หยุดอยู่ที่เราได้ ...ต้องไม่เว้นแม้กระทั่งโตยธารเองก็ตาม

           หากเสน่ห์เย้ายวนตาที่มีของเราจะทำให้คนคนนี้เป็นของของเราเพียงคนเดียวได้

           ....ไม่หลงเหลือความรู้สึกรักหรือใคร่ให้กับใครอีก

           ก่อนที่ริมฝีปากของเราทั้งคู่จะสัมผัสกันด้วยแรงปรารถนาที่มีต่ออีกฝ่าย..........


           “ซื่อสัตย์ต่อเรานะโตยธาร ...แล้วร่างกายนี้ของเราจะสัตย์ซื่อต่อคุณเพียงคนเดียว”


           โตยธารยิ้ม ...สั่นไหวในอกเสียรับรู้ถึงหัวใจที่กำลังเต้นระรัว ..........

           มือเรียวจับปลายคางของเราเอาไว้ก่อนที่จะรั้งดึงลงจนปากแนบชิดกัน เขาพูดทั้งที่ปากของเราสัมผัสกันอยู่อย่างนั้น


           “ทั้งหมดของโตยธารเป็นของเพราตาคนนี้คนเดียว..”


           ถือว่าเป็นคำตอบ.... ที่เราค่อนข้างจะพอใจมากไม่น้อยเชียวล่ะ

           .

           .


           โชคดีที่เช้าวันถัดมาเรากับโตยธารมีเรียนช่วงบ่ายด้วยกันทั้งคู่ กิจกรรมอันเร้าร้อนเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาของเราทั้งสองคนเลยไม่ส่งผลอะไรต่อการเรียนนัก

           แต่มันค่อนข้างจะส่งผลต่อร่างกายของเราไม่น้อยสักเท่าไหร่

           “ไหวแน่หรือเปล่า?”เราเหลือบตาขึ้นมองมือเรียวที่แตะลงบนหน้าผาก น้ำเสียงห่วงใยกับใบหน้าเป็นกังวลของเขาทำให้เราต้องยิ้มออกมาน้อยๆ


           “ไหวสิ ขนาดเมื่อคืนเราเสียน้ำไปตั้งหลายครั้ง ให้ทำน้ำต่ออีกสองรอบถ้วนเรายังไหวเลย”

           “เอ๋~ ออกจะฟังดูงงๆนะครับคุณหนูของบ่าว?”เราหันกลับไปมองอเล็กซ์ที่ทำหน้าที่เป็นสารถีเช่นเคย กำลังจะตอบแต่กลับถูกมือนิ่มของคนที่เราใช้เขาเป็นเบาะรองนั่งตะครุบปิดปากเข้าเสียก่อน

           “ม ไม่เข้าใจน่ะดีแล้วล่ะครับคุณอเล็กซ์ เอ่อ...จอดตรงนี้ก็ได้ครับ ผมมีเรียนที่ตึกนี้หละ”


           ทันทีที่รถหยุดตัวลงโตยธารก็รีบร้อนจะลงจากรถทันทีแต่เพราะเราไม่ยอมลุกออกจากตักเขาเลยได้ค้อนวงโตมา แต่เราไม่สนยิ้มแล้วทำปากจู๋ใช้นิ้วชี้จิ้มปากตัวเองเบาๆ

           ดวงหน้าขาวปรากฏริ้วแดงแต้มบนแก้มทันที

           จุ๊บ!

           เราหลุดหัวเราะออกมา ถือว่าเหนือความคาดหมายเมื่ออีกฝ่ายแตะปากจุ๊บปากของเราแบบเร็วๆ เร็วเสียจนยังสัมผัสไม่ได้ถึงไออุ่นเลยด้วยซ้ำ

           แต่เอาเถอะ ตอนนี้เราจะหยวนให้ก่อนแล้วกัน เมื่อคืนเราเองก็ตักตวงมาจากเขามาแล้วไม่น้อยเหมือนกันล่ะนะ

           เราก้าวลงจากรถเมื่ออเล็กซ์เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ ไม่ได้อยากทำตัวเป็นคุณหนูอย่างที่อเล็กซ์เรียกหรือหลายคนเข้าใจ แต่อเล็กซ์ทำแบบนี้ให้เรามาตั้งแต่เด็กและเพราะแบบนั้นเราเลยค่อนข้างที่จะชินกับความสะดวกสบายแบบนี้ไปโดยปริยาย


           “วิว ...กับน้ำ?”

           “หมอนั่นมากับวิวได้ยังไง?”

           “ทำไมวิวเดินจับมือกับน้ำล่ะ?”

           “เฮ้ยย! มันเรื่องอะไรกันล่ะวะเนี้ย”


           ตลกดี

           เสียงซุบซิบนินทายังคงดังชวนให้เกิดความรู้สึกรำคาญหูอย่างดีเยี่ยมเหมือนเคย

           “เอ่อ วิว ผม...น้ำขึ้นตึกเองก็ได้ วิวไม่ต้องไปส่งหรอก”

           และคนที่มักจะโดนผลกระทบจะต้องเป็นเขาทุกที

           เรากระชับมือเรียวแนบแน่นกว่าเดิมพลางเดินเชิดหน้าน้อยๆแต่เป็นไปตามธรรมชาติของตัวเราเองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง หันไปยิ้มจนตาปิดให้อีกฝ่าย “น้ำจะแคร์ทำไม ก็แค่เสียงของคนที่สนเรื่องของคนอื่นมากกว่าเรื่องของตัวเอง ....เรายังไม่เห็นจะไม่แคร์เลย”


           ถ้าไม่ได้คิดไปเอง ดูเหมือนว่าเสียงซุบซิบที่ได้ยินจะเงียบหายไปในทันทีที่เราพูดจนจบประโยค

           ดูก็รู้ว่าคงหูกางผึ่งฟังเรากับโตยธารสนทนากันตลอดเวลาที่เรากับเขาย่างก้าวตรงไปที่ตึกเรียน

           หึ บอกแล้วว่าคนพวกนี้น่ะตลกดี


           เงาดำที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าพร้อมกับที่โตยธารชะงักหยุดเดินไปทำให้เราหยุดเดินไปด้วย หันกลับไปมองทางตรงก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ


           “น้ำ วันนี้ฉันเรียนเซคเดียวกับนาย งั้นขึ้นไปพร้อมกันเลยดีกว่าเนอะ”

           จากแค่เลิกคิ้วต้องเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วแทน ผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆ ...แต่จำไม่ได้หรอกว่าคุ้นมาจากไหน ดวงตาสีฟ้ากับหน้าฝรั่งไม่ใช่รสนิยมของเราเพราะฉะนั้นตัดเรื่องว่าเป็นคู่นอนคนก่อนไปได้เลย อีกอย่าง .....เมื่อกี้หมอนี่ทักคนข้างกายเราอย่างนั้นหรือ?

           “น้ำอยากจะไปกับเราหรือกับหมอนี่มากกว่า?”เราหันไปถามโตยธาร เมินรอยยิ้มที่ถูกส่งมาให้จากคนร่างสูงหน้าฝรั่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่สนใจหรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง ก็ไม่รู้จักทำไมเราต้องไปสนใจด้วย

           โตยธารเม้มปาก เขาเหลือบไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยังคงยืนค้ำหัวเราอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะหันมามองเราอีกครั้ง “ขอโทษนะ .....อดัมส์”


           เรายิ้มส่วนฝรั่งตาฟ้าหุ่นเหมือนเสาไฟมีสีหน้าที่ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด อยากจะหัวเราะแทบตายแต่สุดท้ายก็ต้องกั้นเอาไว้ เมื่อสีหน้าของโตยธารไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก

           เราก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวในขณะที่มือยังคงไม่ปล่อยออกจากมือบางของโตยธารเพื่อเผชิญหน้ากับฝรั่งตาฟ้าแต่พูดไทยชัดเจนจนดูแปลกๆ ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิมให้กับเขา

           ชั่ววูบหนึ่งที่เราเห็นประกายตาวาววับไม่พอใจของหมอนี่...

           แต่ก็แล้วยังไง? ในเมื่อคนที่โตยธารเลือกยังคงเป็นเรา คนอื่นเราไม่เห็นต้องแคร์


           “ขอโทษนะ คุณขวางทางเราอยู่”


           “...”

           อ่า เขากำมือซะแน่นจนสั่นไปหมดเลย...... ก็ .......น่ากลัวเหมือนกันนะ


           “ช่วยหลีกทางไปให้ไกลจากเราหน่อยจะได้ไหม?”

jarongrit

ขอบใจมาก

topto

ต่อๆชอบมากขอบคุณจากใจที่แบ่งปัน

Gooddy

ขอบคุนครับ

Gaydarsalon

ขอบคุน