## เรื่อง “ รักของเราสามคน ” ๕ ##

nutnakrobh

มาแล้วๆ........ เราพิมวันละนิดละหน่อยอ่ะ............

เพิ่งพิมเสร็จก็เลยเอามาลงให้...............

ป่ะ............ อ่านกันเลยดีกว่า......................................

*******************************************************************

“ ไม่เอาอ่ะ....... ” เราพูดเสียงสะลัวสะเงีย

“ ป็อบคิดถึงปอมากเลยรู้มั้ย.....  ป็อบรักปอนะครับ ” ป็อบพูดในขณะที่กำลังไซร้ที่ต้นคอเราอยู่มือข้างหนึ่งของเราทั้งคู่ประสานกันส่วนอีกมือนึงของป็อบก็ลูบไล้ไปจนทั่วตัวเรา  ตอนนั้นเราเคลิบเคลิ้มไปกับแรงกระตุ้นที่ได้รับจากป็อบ  จนสุดท้ายเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ก็ถูกถอดออกจนหมดในขณะที่เราแทบจะไม่รู้เลยว่ามันถูกถอดออกไปตอนไหน.... ป็อบจูบปากเรา  เราก็เคลิ้มไปกับรสจูบที่ได้รับจากป็อบซึ่งมันดูร้อนแรงกว่าทุกครั้ง.....  ป็อบเอาปากมาขบที่หูเราแล้วพูดว่า

“ เป็นของป็อบเหอะนะ.... ” พอเราได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกสองจิตสองใจว่าจะตัดสินใจยังไงดี  ป็อบคลจะรู้ถึงความสังเลใจของเรา ป็อบก็เลยพูดด้วยเสียงนุ่มๆว่า

“ นะครับ..... ที่รัก ” เราก็เลยพยักหน้าตอบกลับไป..... แต่ในทันทีที่อะไรๆจะดำเนินต่อไปโทรศัพท์ของป็อบก็ดังขึ้นมา

“ โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย.........” ป็อบพูดความหัวเสีย แต่แล้วป็อบก็ไม่ได้สนใจเสียงโทรศัพท์ที่ดัง  ป็อบหันมาเริ่มซุกไซร้เราต่อ.....  แต่โทรศัพท์นั่นก็ดังไม่หยุด  ป็อบก็ไม่รับ   ป็อบทำเป็นเหมือนไม่ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ จนเราต้องบอกให้ป็อบรับ

“ ช่างมันเหอะปอ.... อย่าไปสนใจเลย ” ป็อบพูด

“ รับเหอะนะ... เผื่อเค้ามีธุระอะไรสำคัญ..  เห็นโทรมาตั้งหลายรอบแล้ว” เราพูดพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างไปจับที่หน้าป็อบ  เพื่อหยุดทุกๆอย่างไว้ก่อน

“ ก็ได้ ” ป็อบพูดอย่างเสียไม่ได้

“ ว่าไงครับพี่แอน ” ป็อบพูดรับโทรศัพท์ แล้วป็อบก็หันมามองหน้าเรา  สงสัยจะมีเรื่องสำคัญเพราะจากนั้นป็อบก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงห้อง  ส่วนเราก็นอนคิดไรไปเพลินๆจนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน  มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเช้า...... ทันทีที่เรางัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าป็อบนอนมองหน้าเราอยู่

“ ตื่นนานแล้วเหรอ ” เราพูด

“ อืม ” ป็อบตอบกลับมาด้วยหน้านิ่งๆ

“ เป็นไรรึป่าว.... ทำไมหน้าตาดูไม่ดีเลย  เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ ” เราถามเพราะหน้าตาป็อบดูไม่ค่อยดีจริงๆ

“ ไม่มีไรหรอกครับที่รัก  ป็อบนอนไม่ค่อยหลับหนะมันแปลกที่ ” ป็อบพูดหน้านิ่งๆเหมือนเดิม

“ เป็นไรเนี่ย.... ปากหวานแต่เช้าเลย ” เราพูดแล้วเอามือไปบีบที่จมูกป็อบ

“ ก็แค่อยากพูดเพราะๆกับที่รักไม่ได้เหรอครับ ” ป็อบพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ

“ ได้จ้ะ... ก็แค่ไม่ชินแค่นั้นเอง ” เราพูด

“ ไปอาบน้ำกันเหอะ....  จะได้ไปกินข้าวกัน ” ป็อบพูด

“ อืม... ก็ดีเหมือนกัน  ปอก็เริ่มหิวแล้ว” เราพูดแล้วก็ลุกขึ้นจะเดินเข้าห้องน้ำ  ตอนที่เราจะปิดประตูห้องน้ำป็อบก็เอามือมาจับที่ประตูแล้วพูดว่า

“ ป็อบอาบด้วยดิ...” ป็อบพูด

“ ไม่เอาอ่ะ.... เขิน  ” เราพูด  ก็มันเขินหนิ.... จะให้แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันอ่ะนะ... ไม่ไหวอ่ะ

“ นะครับนะ.... ที่รักนะ” ป็อบพูดด้วยหน้าอ้อนๆ

“ อืม.... ก็ได้” เราหนะมันแพ้คนอ้อนจริงๆ  พอป็อบเข้ามาในห้องน้ำป็อบก็พูดว่า

“ นั่งลงดิ... เดี๋ยวป็อบสระผมให้   ” เราก็ลงนั่งบนชักโครกส่วนป็อบก็ยืนสระผมให้เรา

“ หลับตานะ..” ป็อบพูดแล้วก็ล้างยาสระผมออกให้เรา

“ ชอบมั้ย ” ป็อบพูด

“ ชอบดิ... แบบนี้นะปอรักตายเลย...” เราพูดเอาใจป็อบ

“ งั้นลุกขึ้นยืนเลยครับ.. เดี๋ยวป็อบถูสบู่ให้ ” ป็อบพูด

“ ปอถูเองดีกว่า” เราพูด  ถ้าให้ป็อบมาถูให้เราคงไม่ดีเท่าไหร่

“ งั้นป็อบถูหลังให้นะ..” ป็อบพูด

“ อืม.. ดีจัง ” เราพูด

“ ดีม่ะแบบนี้ ” ป็อบพูดในขณะที่ถูหลังให้เราอยู่

“ ดีดิ... แต่ทำไมวันนี้เอาใจจัง.... จะขอไรป่ะเนี่ย” เราอดแปลกใจไม่ได้ที่จู่ๆป็อบก็มาเอาใจเราขนาดนี้

“ เห็นป็อบเป็นคนทำไรหวังผลเหรอ..” ป็อบพูดด้วยเสียงน้อยใจ

“ ป่าวซะหน่อย... ปอแค่แปลกใจหนะ” เราพูด

พออาบน้ำกันเสร็จเราก็ออกมาเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกไปกินข้าวกัน  ร้านที่เรามาก็คือร้านอาหารทะเลแต่เป็นคนละร้านกับที่มาเมื่อวาน......

“นี่........ ของโปรดปอ...” ป็อบพูดแล้วตักปลาสำลีทอดให้เรา....

“ อืม... ” เราพยักหน้าแล้วยิ้มให้ป็อบ

“ ป็อบแกะกุ้งให้นะ...” ป็อบพูด

“ ไม่เป็นไร.... เดี๋ยวปอแกะเองก็ได้  ป็อบกินเหอะ....  อ่ะนี่.. ปอตักให้” เราพูดแล้วก็ตักหมึกนึ่งมะนาวให้ป็อบ

“ ขอบใจจ้ะ ” ป็อบพูด

ตลอดเวลาที่กินข้าวมื้อนั้นด้วยกันป็อบจะคอยตักโน่นตักนี่ให้เรากินตลอด  เพราะทุกอย่างก็ดูจะเป็นของโปรดของเราไปหมด  

พอกินข้าวกันเสร็จเราก็ไปขับรถเล่นกัน  แวะโน้นแวะนี่ไปเรื่อยเปื่อยจนเย็นเราก็มานั่งเล่นดูพระอาทิตย์ตกที่หาดกัน

“ สวยจังเลยเนอะ” เราพูด เพราะพรอาทิตย์ที่กำลังจะลับไปกับขอบทะเลมันสวยมากๆจริงๆ

“ อืม... ไม่รู้ว่าป็อบจะได้มาอยู่กับปอแบบนี้ในที่แบบนี้อีกรึป่าว...” ป็อบพูดในขณะที่ตามองออกไปข้างหน้า

“ ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ... เป็นไรป่าว... วันนี้ป็อบดูแปลกๆไปนะ” เราพูด

“ ปอหิวมั้ย???” ป็อบไม่ตอบสิ่งที่เราถาม  แต่กลับถามเรื่องอื่นออกมาแทน  แค่นี้เราก็มั่นใจได้ว่าป็อบต้องมีเรื่องอะไรในใจแน่ๆ

“ ป็อบ.....” เราเรียกชื่อป็อบออกมาเสียงดัง  ป็อบเลยหันมามองหน้าเรา

“ ป็อบมีเรื่องอะไร..... ” เราพูดแบบขึ้นเสียงนิดๆ

“............................” เงียบ ป็อบไม่พูดอะไรออกมา

“ ป็อบ................” เราเรียกป็อบอีกครั้ง

“ เรานั่งเงียบๆกันสักพักนะ” ป็อบพูด  เราก็เลยเงียบตามที่ป็อบบอก

“ ปอมานั่งตรงนี้ได้มั้ย.....” ป็อบพูดแล้วเอามือตบลงบนพื้นหรายข้างหน้าป็อบ  เราก็เลยเขยิบไปนั่งข้างหน้าระหว่างขาทั้งสองข้างของป็อบ  ป็อบเอามือมากอดที่เอวเราแล้วก็เอาคางมาเกยที่ไหล่เรา  ดีนะที่ตอนนั้นมันมืดแล้วก็เลยไม่มีใครเห็น  แล้วบริเวณที่เรากะป็อบนั่งอยู่ด้วยกันก็ค่อนข้างเป็นส่วนตัว

“ ป็อบรักปอนะ...” ป็อบพูดหลังจากที่เรานั่งกอดกันเงียบมาพักนึง

“ รู้แล้วน่า.....” เราพูด

“ แล้วปอล่ะ... รักป็อบบ้างรึยัง???” ป็อบพูด

“ ก็ยังหรอก... แต่ใกล้จะรักแล้ว ” เราแกล้งพูดหยอกให้ป็อบน้อยใจเล่น  แต่ป็อบกลับตอบมาว่า

“ ปออย่ารักป็อบเลยนะ...” เสียงป็อบที่ดูเศร้ามันทำให้เราอดสงสัยไม่ได้

“ ทำไมอ่ะ???” เราพูด

“ ป็อบไม่ดีพอที่จะให้ปอมารักหรอก....” ป็อบพูด

“ ป็อบมีไรรึป่าว.... มีไรก็พูดออกมาเถอะ” เราเริ่มถามเรื่องที่สงสัยอีกครั้ง

“ ป็อบหนะ.... มันเหี้ยยิ่งกว่าไอ้ภีมซะอีก....  ปออย่ามารักป็อบเลยนะ” จบประโยคนี้เราก็รู้สึกได้ถึงน้ำตาที่มันไหลออกมาจากตาทั้งสองข้างของป็อบจนทำให้เสื้อบริเวณไหล่เรามันชื้นๆ

“ ป็อบเป็นอะไรอ่ะ.... ทำไมต้องร้องไห้ด้วย” เราพูดด้วยความตกใจและพยายามที่จะหันหน้ามาคุยกะป็อบแต่ป็อบก็ฝืนตัวเราเอาไว้ด้วยการกอดเราไว้แน่น

“ ป็อบปล่อยปอดิ... แล้วหันหน้ามาคุยกัน” เราพูดพร้อมกับพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของป็อบ

“ ป็อบขอกอดปอแบบนี้ครั้งสุดท้ายนะ...” คำพูดนี้ของป็อบทำให้เราหยุดดิ้นในทันที  ป็อบกอดเราไว้แน่นตัวของป็อบสั่นพร้อมๆกับน้ำตาที่มันไหลออกมาไม่หยุด  ตอนนั้นเราอยากรู้มากว่าป็อบเป็นอะไร....  ทำมไต้องพูดจาอะไรแบบนี้แถมยังร้องไห้อีก

“ ทำไมต้องกอดครั้งสุดท้ายด้วย..... ป็อบจะไปไหน” เราถามด้วยเสียงร้อนรน

“ ป็อบมันเลว... ป็อบไปทำผู้หญิงท้องอ่ะปอ......” ป็อบพูดแล้วก็ร้องไห้โฮออกมา  พอเราได้ยินตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเลย... เราไม่ร้องไห้เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกอะไร  เรารู้สึกลอยๆเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไรแล้ว

“ ปอ.... ป็อบขอโทษนะ....  ป็อบมันไม่ดี” ป็อบพูดไปสะอื้นไป  ทำให้เราตื่นจากภวังค์

“ เรื่องมันเกิดขึ้นได้ยัง ” เราถามออกมาเสียงเรียบ

“ ก็คือว่า... ช่วงที่รับน้อง  พี่ๆเค้าก็ชอบมาชวนป็อบไปกินเหล้า... ซึ่งมนก็เป็นธรรมดาของเด็กวิดวะ...ที่จะต้องไปกินเหล้าถ้าพี่ชวนไป  ไม่ไปพี่เค้าก็หาว่าป๊อด... ป็อบก็เลยไป....” ป็อบหยุดพูด

“ แล้วไงอีก ” เราพูด

“ แล้วก็มีรุ่นพี่คนนึง... เค้าชื่อพี่แอน  คนที่โทรมาเมื่อคืนแหละ  พี่เค้ามาบอกป็อบว่าชอบป็อบ  ตอนแรกป็อบก็นึกว่าพี่เค้าแกล้งเล่น... จนมาหลังๆที่เค้าก็เริ่มเข้ามาหาป็อบ  คอยดูแลป็อบเวลาที่เข้ารับน้อง  จนช่วงที่รับน้องเสร็จพี่แอนเค้าก็เริ่มโทรมาหาป็อบทุกวัน ” พอป็อบเล่ามาถึงตรงนี้เราก็เลยพูดสวนขึ้นมาด้วยท่าทางน้อยใจว่า

“ แล้วทำไมป็อบไม่เคยเล่าให้ปอฟัง ”

“ ก็ป็อบไม่ได้คิดไรกะพี่เค้าหนิ.. ป็อบก็เลยไม่ได้เล่าให้ฟัง..  ป็อบไม่อยากให้ปอคิดมากหนะ” ป็อบพูด

“ อืม... แล้วไงต่อ” เราถามเสียงเรียบเหมือนเดิม

“ มีอยู่วันนึง  พี่ผู้ชายก็มาชวนไปกินเหล้าป็อบก็เลยไป.... วันนั้นป็อบดื่มมากไปหน่อยก็เลยเมาจนไม่รู้เรื่องเลย.... มารู้สึกตัวตอนเช้าป็อบก็นอนอยู่กับพี่แอน.... ” เราพูดแทรกมาอีกว่า

“ พอแล้ว... ไม่ต้องเล่าแล้ว...  ปอเข้าใจแล้ว” ตอนนั้นน้ำตาเรามันก็ไหลออกมา

“ ป็อบขอโทษนะ...  ป็อบ...” ป็อบพูดแต่เราก็พูดแทรกออกมาว่า

“ ป็อบไม่ต้องอธิบายหรอก.... ปอเข้าใจ  ปอหนะรู้ตัวเองตลอดว่าปอเป็นอะไร ปอไม่กล้าหวังหรอกว่าจะมีผู้ชายมารักปอจริงๆแล้วจะอยู่กะปอไปตลอด  ผู้หญิงดีๆหนะมาตั้งมากมาย  แต่ปอก็ดีใจนะที่ได้มาเจอป็อบ..  ดีใจที่เราได้คบกัน.... ปอรักป็อบนะ......” เราคลายอ้อมกอดของป็อบแล้วหันมาพูดความรู้สึกจากใจเราให้ป็อบฟัง

“ ขอบใจนะที่ปอรักคนอย่างป็อบ  แต่จากนี้ไปปออย่ารักป็อบอีกเลยนะ... ป็อบไม่มีสิทธิ์รับความรู้สึกนั้นหรอก ” ป็อบพูด

“ ป็อบ... ดีแล้วละที่ป็อบเป็นลูกผู้ชายพอ....  กล้าทำก็ต้องกล้ารับ....” เราพูด

“ อืม.... ปอ...ป็อบขออะไรเป็นครั้งสุดท้ายนะ” ป็อบพูด

“ อะ...” ทันทีที่เราอ้าปากพูดป็อบก็จูบปากเราทันที  จูบครั้งนั้นมันจูบที่อ่อนโยนและเป็นจูบครั้งสุดท้าย  เหมือนเป็นการขอโทษจากป็อบที่ไม่มีสติจนปล่อยให้เรื่องร้ายๆนี้มันเกิดขึ้น

“ ป็อบรักปอนะ.. รักมากด้วย  ชอบใจนะที่ปอให้โอกาสป็อบ... ให้เราได้คบกัน” ป็อบพูดแล้วก็จูบที่หน้าผากเรา น้ำตาป็อบที่มันหยุดไหลไปกลับมาไหลอีกครั้ง

“ ป็อบกลับไปเคลียร์เรื่องทั้งหมดเหอะ... ไม่ต้องเป็นห่วงปอนะ... ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน” คราวนี้กลับกลายเป็นเราที่ร้องไห้จนตัวสั่น.....

“ ปอ... ป็อบขอโทษนะ... สักวันปอจะเจอคนที่เค้าดีกว่าป็อบ... และเค้าจะไม่ทำให้ปอต้องร้องไห้อีก” ป็อบพูดแล้วเข้ามากอดเราไว้แน่น....

อ้อมกอดนี้ต้องจากเราไปแล้ว............ เค้าต้องไปมีครอบครัวไปมีชีวิตของเค้าและเธอ

อีกครั้งแล้วสินะ......... ที่เราต้องเจอกับการพลัดพราก... การลาจาก.... การเลิกกัน.........................

กอดอ้อมนี้ที่เคยอบอุ่น.........  มันจะไม่มีอีกแล้ว...........................

เข้ามาแล้วก็จากไป...............

ทำไมกันนะ......... โชคชะตาถึงเล่นตลกกับเราอีกแล้ว.................


########################################################################

มาต่อให้แล้วนะ..........  ปล่อยให้ค้างซะนาน........

อ่านแล้วคงจะผิดกับความคาดหมายใช่มะ......................

ตอนนั้นเราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นแบบนี้.............................

นี่แหละชีวิตจริง................ มันถึงเป็นแบบนี้.....

tajarak

ขอบคุณครับ

klans_821

ขอบคุณครับ

HRHPrince

อ่าวเส้า

boolle2525

เรื่องมันเศร้านะ ขอบคุณมากคับ

BB5599

สนุก