#### เรื่อง “ รักของเราสามคน ” ๑๑ ####

nutnakrobh

ที่มาลงให้ช้าเนี่ย...............

เป็นเพราะเน็ตเรามันมีปัญหาอ่ะ......... ต้องเรียกช่างมาซ่อม................................

เน็ตเลยเข้าไม่ได้ตั้งหลายวัน..........................

เพิ่งเข้าได้เมื่อวานนี่แหละ..........

********************************************************************

ช่วงที่มีกิจกรรมรับน้องที่มอเรามันจะเป็นช่วงที่มีแข่งกีฬามหาลัย.... อย่างที่เราเคยบอก  ซึ่งก็จะมีการประกวดหาเฟรชชี่บอยและเกิร์ลของมหาลัยด้วย  โดยแต่ละคณะก็จะส่งตัวแทนมาประกวด  บางคณะก็ใช้การคัดเลือกเอาตามคุณสมบัติ  ก็ประมาณหน้าตาดีมีความสามารถ  และที่สำคัญต้องเป็นเด็กปีหนึ่ง....... แต่บางคณะก็จะมีการจัดประกวดกันภายในเสียก่อน  แล้วค่อยเอาผู้ชนะมาแข่งในระดับมหาลัยอีกที

อย่างคณะเราเนี่ย.......... จะมีแมวมอง  ซึ่งเป็นกลุ่มรุ่นพี่ที่เค้าเป็นคนส่งเด็กในคณะเราลงประกวด  เค้าก็จะมาคัดเลือกคนที่เหมาะสมด้วยตัวเอง............

ส่วนคณะภีม  จะต่างออกไปจากคณะเรา  เพราะคณะมันจะมีการประกวดกันภายในคณะก่อนรอบนึง...... ซึ่งหนึ่งในผู้เข้าประกวดเฟรชชี่บอยของคณะมัน  ก็คือ............ ภีม


เรื่องมันมีอยู่ว่า......................................

ในคืนหนึ่ง...... หลังจากที่เรากลับมาจากทำกิจกรรมที่คณะ... เราก็โทรหาภีม  ตามปกติที่เราทำทุกวัน

“ แก........ เค้าโดนบังคับให้ประกวดเฟรชชี่อ่ะ ” ภีมพูดด้วยเสียงเซ็งๆ

“ เฮ้ย... จริงดิ ” เราพูดออกไปอย่างตกใจ  เพราะใจจริงไม่อยากให้มันมาทำอะไรแบบนี้  กลัวว่าเดี๋ยวจะมีคนมาชอบมัน ( ความคิดเรา.... เลวร้ายจริงๆ  แต่ตอนั้นคิดแบบนี้จริงๆนะ )

“ จริงดิ... แต่แค่ประกวดในคณะนะ  แล้วเดี๋ยวคนที่ชนะค่อยเอาไปประกวดระดับมออีกทีนึง...  ” ภีมพูด

“ ลองขอพี่เค้ายัง............ ว่าไม่อยากอ่ะ ” เราพูด

“ ขอแล้ว........ แต่แกก็รู้ว่ารุ่นพี่คณะเค้าเหมือนคณะอื่นที่ไหน... ระเบียบจัดจะตาย... ขัดใจอะไรก็ไม่ได้ ” ภีมพูดด้วยความหงุดหงิด

“ ใจเย็นๆก่อนน่า.... ” เราพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ

“ จะให้ใจเย็นได้ไง..... พี่แต่ละคน... บ้าอำนาจทั้งนั้น...  นี่นะ.. วันนี้อ่ะ  รุ่นพี่เค้าไปปิ๊งเด็กคณะแกเข้าอ่ะ... ก็เลยใช้ให้เค้าไปขอเบอร์....  ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมให้มาอีก............... เค้าเลยต้องบอกว่า... ถ้าไม่ยอมให้เค้าก็ต้องโดนรุ่นพี่ทำโทษ.... ผู้หญิงคนนั้นถึงจะยอมให้เบอร์มา.... ” ภีมเล่าด้วยความอัดอั้น

“ ก็เค้าเป็นรุ่นพี่หนิ.... ทำไงได้ล่ะ... แกก็ใจเย็นๆก่อน... ” เราพูด

“ แกก็รู้ว่าเค้าไม่ชอบทำไรแบบนี้อ่ะ.............. ไม่งั้นตอนมอปลายเค้าคงไม่ขอให้แกช่วยหรอก... ตอนที่เค้าจะโดนบังคับให้ถือป้าย... ตอนกีฬาสีหนะ.....” ภีมพูด

“ แล้วนี่เค้าประกวดเมื่อไหร่ล่ะ... ” เราถาม

“ อีกสองวัน..... ” ภีมพูด

“ ไหนๆแกก็ขัดพี่เค้าไม่ได้อยู่แล้ว  แกก็ทำให้มันที่สุดเหอะ... ”  เราพูด

“ อยากให้เค้าประกวดจังนะ...... นี่ถ้ามีใครมาตกหลุมรักเค้าเข้าจะทำไงเนี่ย.... ” ภีมพูดเสียงกวนๆ

“ เออ.... ถ้าใครเค้าจะตาบอดมาชอบแกก็เอาไปเหอะ........ ไม่เห็นจะหล่อเลย  ” เราพูดประชดประชัน

“ ถึงผมจะไม่หล่อมากมาย....... แต่ก็มีเสน่ห์นะค๊าบบบ.... ไม่งั้นคนแถวนี้เค้าคงไม่รักไม่หลงผมหรอก... ” ภีมพูดด้วยน้ำเสียงกวนสุดๆ

“ แกพูดถึงใครอ่ะ........ ไม่น่าเชื่อนะว่าจะมีคนเป็นอย่างที่แกพูดจริงๆ  เค้าว่าต้องเป็นคนนั้นแน่เลยอ่ะ... วิ่งหนีไปแล้วอ่ะ.........” เราแกล้งเล่นมุขกะมัน

“ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละ...... คนนั้นหนะ........ รักเค้ามากเลยนะ....... เนี่ย... เค้าเขียนไดอารี่ถึงเราเกือบทุกวันเลยนะ.... เราโครตปลื้มอ่ะ.... ” ภีมพูดเสียงแบบภูมิใจๆ

“ พอแล้ว................ จะอ้วก... ” เราพูด

“ แหม... พูดเรื่องจริงทำเป็นรับไม่ได้ ” ภีมพูดแล้วขำๆ

“ แล้วนี่แกประกวดที่ไหนอ่ะ... ที่คณะแกเหรอ??? ” เราพูด

“ อืมช่าย.... แล้วนี่แกจะมาดูเค้าป่ะ....” ภีมพูด

“ จะให้ไปเหรอ.... เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกแก... ” เราพูด

“ แกก็เนียนเป็นเพื่อนเค้าไง... ชวนพวกไอ้เจมส์มาด้วยก็ได้  มันคงไม่สงสัยไรหรอก ” ภีมพูด

“ งั้นเค้าดูก่อนนะ.....” เราพูด

“ แกมานะ...... แล้วอย่าลืมซื้อดอกไม้มาให้เค้าด้วย ” ภีมพูดด้วยเสียงร่าเริง  ทำยังกะเด็กๆที่อ้อนให้แม่ไปดูตัวเองเวลามีการแสดงที่รร.งั้นแหละ.... นึกแล้วก็ขำมันที่ทำตัวเป็นเด็กๆ

“ แกไม่อายคนอื่นเค้าเหรอ???? ” เราพูด

“ จะเป็นไรไป... ไม่มีใครเค้าสนใจหรอก ” ภีมพูด

“ ก็ได้ๆ แต่เค้ายังไม่เฟิร์มนะ ....ว่าจะว่างป่าว.... เดี๋ยวเข้าค่อยบอกอีกที” เราพูด

“ ได้ๆ.... โทรมาแล้วกัน  ” ภีมพูด

“ เอ้อ... แล้วเรื่องประกวดหนะ... แกมีไรให้เค้าช่วยมั้ย???” เราพูด

“ คงไม่มีหรอก... เพราะเดี๋ยวพี่เค้าคงจัดการให้เองแหละ  แต่ถ้ามี.. เดี๋ยวเค้าบอก..” ภีมพูด

“ โอเค... ” เราพูด

“ งั้นแค่นี้ก่อนนะ.........” ภีมพูด

“ เดี๋ยวๆ.... พูดจุ๊บๆก่อน....” เราอ้อนมัน

“ ไม่เอา.... เพื่อนอยู่ ” ภีมพูดเขินๆ

“ นะนะ.... ไม่งั้นไม่วางนะ.... ” เราเริ่มโวย

“ โอเคๆ..... แค่นี้นะค๊าบบบบ.... จุ๊บๆ ” ภีมพูดแล้วทำเสียงจุ๊บๆมาที่โทรศัพท์

“ แกรักเค้าป่าว???? ” เราพูด

“ โห.... เยอะจัง... ” ภีมโวยบ้าง

“ นะนะ... ” เราอ้อนอีก

“ ก็ได้ๆ... รักค๊าบบบบ.... ได้ยินป่าว... พอดีเพื่อนมันออกมายืนแถวๆเค้าอ่ะ” ภีมพูด

“ ได้ยินแล้ว.... แค่นี้แหละ.... บาย..” เราพูดแล้วก็วางสายไป

*********************************************************************

มาถึงวันที่ภีมต้องประกวด...................................

ภีมจะเริ่มประกวดตอนทุ่มนึง................ วันนั้นเราโทรไปหาภีมตั้งแต่ตอนประมาณห้าโมงเย็น  ภีมบอกว่ากำลังแต่งหน้าแต่งตัวอยู่  ซึ่งดูท่าทางภีมค่อนข้างจะยุ่ง  เราก็เลยวางสายไปก่อน........ โดยก่อนจะวางเราบอกภีมว่าอาจจะไปไม่ได้... มันก็ทำเสียงแบบน้อยใจ....

ตอนประมาณหกโมงครึ่ง........ เราว่าจะแว๊ปออกมาจากที่ซ้อมโมเดล..... แต่พอดีว่าพี่โมเดลปีสี่มาพอดี  คือพวกพี่เค้าจะมาดูการแสดงที่เราเตรียมไว้ลงโมเดลในวันพรุ่งนี้หนะ.............. ซึ่งพี่แต่ละคนก็แรงๆกันทั้งนั้น... ถ้าเราแว็ปออกไปละก็... ได้เป็นเรื่องแน่ๆ

“ ปอ.... งี๊แกก็อดไปดูภีมอ่ะดิ  ” เติ้งหันมากระซี๊บกับเรา

“ เออดิ........ ” เราหันไปตอบแบบหน้าเซ็งๆ


หลังจากนั้นพี่โมเดลปีสองก็มาบอกเราเรื่องที่จะแสดงว่า... ทำให้เต็มที่อย่าเกร็ง  ไหนๆเราก็คิดโชว์กันมาอย่างดีแล้ว... ก็ทำให้มันเต็มที่...................

พอคุยกันเสร็จเรียบร้อย.... พวกเราโมเดลปีหนึ่งก็เริ่มแสดงโชว์ที่เตรียมมาให้พวกพี่ๆดู  ซึ่งกว่าจะแสดงให้พี่ดูเสร็จก็ปาเข้าไปทุ่มนึงแล้ว...................... ซึ่งพอโชว์เสร็จก็ต้องฟังพวกพี่ๆคอมเม้นว่าตรงไหนดีไม่ดียังไง.... ตรงไหนต้องแก้... ต้องตัดออก... หรือต้องเพิ่มอะไรเข้าไปอีก  ตอนที่เรานั่งฟังคอมเม้นอยู่นั้น... ภีมก็โทรเข้ามาหลายสายมากๆ  ซึ่งเราก็ไม่ได้รับเลยเพราะกลัวพี่เค้าจะว่า.....  เราก็เลยเมสเสสไปหาภีมว่า....

“ เค้าซ้อมอยู่อ่ะ... พอดีพี่เค้ามาดู ” สักพักภีมก็เมสเสมาว่า

“ จะมาดูเค้าทันป่าว?????.....” เราเลยเมสเสสกลับไปว่า

“ ยังไม่แน่ใจอ่ะ..... แต่จะรีบไปให้ทัน....” ภีมเมสเสกลับมาว่า...

“ รีบๆมานะ.... เค้าจะได้มีกำลังใจ ” เราก็เมสเสสกลับไปว่า......

“ จะเอากำลังใจทำไม..... ประกวดให้มันเสร็จๆไป.... แล้วอย่าได้ขึ้นมาล่ะ ” ภีมเมสเสสมาทันทีว่า

“ หวงรึไง!!!!  แล้วก็ไม่ยอมตามาคุมนะ........” เราอ่านแล้วก็เริ่มหงุดหงิดแล้วดิ... มันเหมือนรู้เลย... แล้วมันก็เมสเสสเข้ามาอีก

“นี่ๆมีแต่คนซื้อดอกไม้มาให้เค้า...” ยังไม่พอ... มีตามมาอีกติดๆ

“อ่ะ...มีคนให้เบอร์เค้าด้วยอ่ะ.. น่ารักด้วย..”

“ เอาไงดีน๊า......... ”  เรายิ่งหงุดหงิดไปใหญ่... จะไปก็ไปไม่ได้.... เลยเมสเสสไปว่า

“ พอเลยๆ...  ไม่ต้องมายั่ว.... เพราะไงเค้าก็ไปไม่ได้...” ภีมมันก็เมสเสสกลับมาว่า..

“ 555+...... ถ้าแกมาไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ..... แค่นี้ก่อนเดี๋ยวต้องขึ้นเวทีแล้ว...” เราเลยเมสเสสทิ้งท้ายไปว่า

“ นี่ๆ... ประกวดอ่ะไม่ต้องอะไรมากนักนะ... ห้ามยิ้มห้ามส่งตาหวานให้ใครด้วย... หวง!!!! ”

วันนั้นกว่าจะฟังคอมเม้นเสร็จก็เกือบสามทุ่ม... พอฟังเสร็จก็ยังกลับไม่ได้อีก เพราะต้องมาช่วยกันแก้คอมเม้นที่พี่ๆบอกกันอีก.....

สรุป.. กว่าคืนนั้นเราจะได้กลับหอก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนเหมือนเดิม.....................

แต่ก็แปลกแฮะ.......... เที่ยงคืนแล้วนี่... ภีมมันก็น่าจะประกวดเสร็จแล้วนะ  แต่ทำไมไม่เห็นมันโทรมาหาเราเลย...  สงสัยมันจะงอนที่เราไม่ไป.....  พอกลับมาถึงหอได้เราก็รีบวิ่งไปบนห้องแล้วหยิบช่อดอกกุหลาบสีขาวที่เราเป็นคนจัดเองกะมือออกมาแล้วก็โทรหาภีมในทันที........................

ครั้งแรก...............                     <ไม่รับ.. >

ครั้งที่สอง.................                                          <ไม่รับ.... >

ครั้งที่สาม.........................                                                    <ไม่รับ.. >


ครั้งที่สี่............................................................                                                                 รับซะที........



“ ฮัลโหล...... มีไร ” ภีมเสียงห้วนมากๆ....  แหมๆๆ ทำเป็นเข้ม....

“ ลงมาที่ริมรั้วหน่อย.....” เราพูด

“ ไม่ไปแล้ว.... จะนอน ” ภีมมันเริ่มงอแงแฮะ

“ น่านะ.... ลงมาหน่อย... แป๊ปเดียวเอง ” เราเริ่มอ้อนมัน.... ไหนๆเราก็ผิดอ่ะนะ

“ มีไรค่อยคุยพรุ่งนี้แล้วกัน ” น้าน......... มันเล่นตัว

“ ลงมาแค่ห้านาทีก็ได้.........” เราพูดเสียงอ่อนๆ เผื่อมันจะสงสาร

“ เออๆ...... ก็ด้ะ... รอแป๊ปนะ” ภีมพูดแล้วก็วางสายไป

ไม่ถึงสองนาทีภีมมันก็เดินลงมาที่ริมรั้ว............. เราก็เลยยื่นดอกไม้ไปให้พร้อมกับพูดว่า...

“ อ่ะ...ให้ ” ทันทีที่เรายื่นให้มัน  เราเห็นหน้ามันเต็มไปด้วยรอยยิ้ม.... แต่แล้วมันก็หุบยิ้มขึ้นมาเฉยๆแล้วพูดว่า

“ จะเอามาให้ทำไม.... ให้ช้าไปแล้วแหละ ” เราเลยพูดออกไปว่า

“ อย่าทำมาเป็นงอน........ รับไป.. ” เราทำเป็นพูดดุๆ

“ ไม่เอา.... ไม่เห็นอยากจะได้เลย ” อ้าว.... คุณภีม... แล้วเมื่อวานใครกันที่ร้องจะเอาเนี่ย..... ม่ายช่ายเมิงเหรอ....

“ เออๆ... ไม่ต้องเอาก็ได้... เนี่ยอุตส่าไปซื้อมานั่งจัดเอง... กว่าจะเสร็จหนามตำมือซะเจ็บไปหมดเลย...” เราทำเป็นตีหน้าเศร้า................... แต่ไม่ได้เล่าความเท็จนะ  แค่เรียกร้องความสนใจเฉยๆ

“ งั้นเอามา... เค้าเอาเองก็ได้....  เดี๋ยวจะมีคนเค้าแอบไปร้องไห้อีก... ” ทำเป็นพูดดีอ่ะมัน... อยากได้อ่ะดิ

“ ชอบมั้ย??? ” เราถามยิ้มๆ

“ ชอบดิ.... แกอุตส่าทำให้เค้าไม่ชอบได้ไง....  หอมจัง ” ภีมพูดแล้วเอาช่อดอกไม้ไปดม

“ ผลประกวดเป็นไงอ่ะ??? ” เราพูดด้วยน่าตากังวลๆ  เพราะไม่อยากให้มันได้

“ ไม่ได้อ่ะ........... แต่ได้ป็อบปูล่า ” ภีมมันพูดแล้วทำท่ายืดๆ

“ แหวะ!! คนโหวตให้คงตาบอดอ่ะดิ  นี่เล่นของป่ะเนี่ย???   ” เราพูดแบบหงุดหงิดๆ (จริงๆอ่ะแอบหวง)

“ พูดไปเดี๋ยวจะหาว่าโม้... นี่มีแต่คนมาขอถ่ายรูป  แล้วยังมีคนมาขอเบอร์ด้วยนะ.... ” มันยืดอีกแล้ว...

“ เออ........ งั้นก็ไปคบกะพวกนั้นเลยปะ... ” เราพูดด้วยความโมโห  ทั้งๆที่ก็รู้ว่ามันยั่ว...

“ ขี้หึงจังว๊า........ แฟนใครเนี่ย????” ภีมมันพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

“ ไม่รู้เหมือนกัน.... แฟนคนหลงตัวเองแถวนี้มั้ง..” เราพูดออกมาพร้อมๆกับหัวเราะ... เพราะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว...  (บ้าป่ะเนี่ยเรา.... อารมณ์ขึ้นๆลงๆ)

“ นี่... ผลประกวดออกมาตามที่แกต้องการแล้วนะ.... ที่เค้าไม่ได้เนี่ย... เพราะว่าแกไปบนไว้ใช่ป่ะ...” ภีมพูดกวนๆ

“ จะบ้าเหรอ........ ไปๆ.... นอนได้แล้ว.... เหนื่อย..” เราพูด

“ ก็ดีเหมือนกัน.. เค้าก็เหนื่อยว่ะ....... เนี่ยหน้าเค้าสิวจะขึ้นป่าวไม่รู้.... โดนรองพื้นเข้าไป ” ภีมบ่น

“ ล้างหน้าให้สะอาดแล้วกัน....... แล้วก็ใช้โทนเนอร์ที่เค้าเพิ่งซื้อให้หนะ... เช็ดให้สะอาด ” เราพูด

“ อืมๆ.... งั้นไปนะ.... ขอบคุณสำหรับดอกไม้...........” ภีมพูด

“ จร้า........ ไปแล้ว..” เราพูด  แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับหอพักตัวเอง...

#####################################################################